Heimskringla - 10.03.1920, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 10. MARZ, 1920.
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSÍÐA
Mundi
Langa nóttin.
(Draumsýn.) '
Eg sofnaSi reglulega elftir kl. 5
uni morguninn. Sá eg þá gamlan
vin standa við rúmiS mitt. Hann
hélt á bók og benti mér aS lesa:
HirS þú ei aS hopa, Hvítaness-
g'oSinn," og höggur til hans og iféll
Höskuldur á knén og mælti: “GuS
hjálpi mér en fyrirgefi ySr.’
Hljópu þeÍT þá á hann og unnu all-
ir á honum. — Þá sá eg aS mikil-
’fengleg kona stóS hjá mér, og
benti mér á þaS, sem eg hafSi les-
iS. AS því búnu hurfu gestirnir.
Eg vaknaSi viS þaS aS eg talaSi
og söng hátt:
Á síSsta fund sannleik ræddi.
Hol var und. HjartaS blæddi.
EiS pund yfir flæddi.
Sú kom stund, sízt aS mæddi.
Séiman unnu sundurgerSar hræSur
og sögSust vera rétttrúaSir bræSur
en srvo var mikil siSspillingar þráin,
l>eir sóru villu á prestinn, sem var
dáinn.
Ásborg grét pá, ekki huggast vildi,
í þeim sorgum tilgang lífsins skildi.
Lof sé guSi( þaS var mikil mildi,
aS margur stefnu látins vinar fylgdi
Fyrir hann eg sá þaS sönnu vini,
«enda alf guSi, helgum anda og syni
RáSvandir þeir reynast munu flest-
ir,
en rétttrúaSir frændur eflaust bezt-
ir.
Eg biS nú guS aS verSuglega virSi
og viS þaS létta muni skyldubirSi.
En verka uppskeru þeim gefSu,
af öllu sáSu fullan mæli hefSu.
Lífinu hefi eg heitiS því
aS hug3a, tala og skrifa.
vinnu minnar athöfn í
eg élska bara aS lifa.
sfnu eigin heimili, heldur einnig
verSa trúr og góSur iborgari í
þjóSfélaginu.
Ungfrú R.
“Kæru bræSur, beztu systur,
nokkurs fyrir brotlegur er eg, þaS veit Kristur."
dkkur stúlkur aS reyna aS koma^ Mér duttu í hug þessi orS
þvílíkum piltum á réttan kjöl aft- skáldsins, þegar eg las þeSsa grein
ur? Ja, hver veit. Gætum viS hér aS ofant sem er skrifuS af
bara fengiS þá til aS sjá, hvaS stúlku, er viS skulum kalla Rósu
hræSilega ljótt er aS haga sér (og er svar upp á aSra grein. Og
þannig. Þá hugsa eg aS viS stúlk- jainvel þó eg sé máske einn af
urnar gætum læknaS þau sár, sem þssum spjátrungum, sem jómfrúin
slíkir menn hafa skapaS sér á lífs- ''vær rim koClinn upp úr nokkuS
leiSinni. Eg held aS viS ættum heitu og sterku (83 eSa meira),
aS láta piltana okkar vita, aS ekki ( ba er svo tnargt satt í þessari grein,
sé til neins fyrir þá aS heimsækja | a® ®g held aS sumt af okkar unga
okkur í því skyni, aS fá okkur til Hóki hefSi máske engan skaSa af
aS umgangast sig sem ifélaga eSa lesa han^
vini( fyr en þeir hafa lagt niSur
sinn ljóta löst eSa vana, því sem |
heiSarlegar stúlkur getuntfviS ekki i
íátiS sjá okkur meS slíkum mönn-
um á samkoimum eSa öSrum
mannamótum. ÞaS mundi hjálpa. I
Já, bara aS viS gætum umskapaS Herra ritstjóri!
þessa villinga, þannig aS þeir vildu Margt má til sannsvegar færa.
sögur vékja vilja barna vorra til sonar, og aS hann býst viS aS
þess aS fá löngun til aS læra móS- dvelja hér meSal vor.
urmáliiS sitt. Eins og eg bjóst viS MeS hans öflugu hæfileikum í
var því enginn gaumur gefinn. I sviSi Sönglistarinnar, tel eg víst aS
Enn liSu nokkur ár, þar til dr. oss sáu áhrif hans í því, sem fleiru,
Sig. Júl. Jóhannesson byrjaSi aS vandmetin aS gildi sínu í sam-
gefa Sólskin út í Lögbergi.
ÞaS mun víst flestuim ékki úr
mirini liSiS, hve mikilli ánægju
bandi viS þjóSræknismál vort.
ÞaS mun víst ekki þykja stór-
væg tillaga, sú er eg leyfi mér aS
börntn og foreldrarnir lýstu í til- frambera í sambandi viS þjóS
efni af Sólskimkomunni, enda| ræknismál vor. En sé þaS yfir-
Jack.
III.
Létt á metaskálunum.
Quill Lake 19. febr. 1920.
svilfu þakklætis og ánægjubréfin
aS ritstjóranum eins og logndrífa.
Eg spyr nú í fylistu einlægni:
Halfa þau börn og þaS fólk, sem
lýstu ánægju sinni yfir Sólskins-
komunni — hafa þau fengiS í fuil-
um mæli leiSbeinandi og hvetjandi
uppörvanir og bendingar á þjóS-
ræknisskyldum sínum? Hafi þetta
veriv framkvæmit meS alúS af
hendi ritstjóranna, ættu iþá ekki
Sólskinsbörnin um ur.danifarin ár
vegaS í sambandi viS minjar ís-
lenzks ættstofns í þessu landi, aS
löngu liSnu tímalbili frá því hann
lifSi hér í blóma si'num, virSast
mér líkur til aS þaS, sem eg sting
upp á, sé ekki algerlega fráleitt.
Söngplötur meS íslenzkum tón-
um af okkar beztu og áhrifamestu
lögum, virSist mér hljóti aS þrífa
loku frá hverju eyra( sem þau
heyra. Getur líka ekki hugsast,
aS viS, sem ennlþá erum hér viS
--og þau ékki svo fá---- aS hafaj lýði, °S aS minsta kosti nokkur
vaxiS aS vizku og þekkingu á því
reyna aS líkjast þeirri ifyrirmynd
Enda munu þessi ofan skráSu fyrir-
sem viS höfum sett okkur. Sá pilit- sagnarorS ekki ljúga um sig.
ur, sem eg ihéfi sett mér sem fyrir- j Fylstu samúS mína votta eg rit-
mynd, má ekki vera gefinn fyrir stjóranum í tiléfni af fengnu frelsi
iSjrileysi. Eg vil aS hann sé j blaSsins. Eg.*hika ekki viS aS
vinnugefinn, svo aS hann geti lag láta þaS álit mitt opinberlega í Ijós,
fram bæSi hug og krafta í barátt- J aS gamla konan (Heimskringla)
unni fyrir tilverunni, því verksviS-i hafi fyllilega átt þaS skiliS aS fá
rs er stórt og vinnan er nauSsyn um frjálst höfuS aS strjúka, þótt
legt skilyrSi fyrir þá, sem eru aS ' ekki væri nema fyrir hennar hisp-
leggja út á braut lífsins og þuría I urslausu og frjálslyndu framkomu
aS sjá sér og sínum fyrir fötum og J 1 f'estum — e'f eS ekki má fullyrSa
fæSi, en oft byrjar meS tvær bun hafi gert þaS í þeim málum
hendur tómar. ÞaS, sem mest er öHran. sem á dagskrá hafa veriS nú
áríSandi fyrir unga menn, sem j a þessari vfkinga og óstjórnaröld.
ætla sér aS verSa heirriilisfeSur, er I Fyrir nol^krum árum liSnum var
fyrst og fremst góS heilsa, örugg
trú á sjálfa sig og sterkun áhuga aS
brjóta sér veg áfram, aS takmarki
hamingjunnar. AS geta horft
meS bjartsýni og ljósum vonum á
eg nærstaddur einum landa mín-
um, þegar hann var nýbúinn aS
líta yfir innihald blaSanna Heims-
kringlu og Lögbergs, sem hann var
nýbúinn aS fá úr póstinum. Eg
framtíSina og alt þaS er þeir taka spurSi hann, hvort miklar fréttir
G. M. 1
II.
Svona skal minn piltur vera.
ÞaS var ekki laust viS aS viS
stúlkurnar brostum dálítiS, þegar
viS lásum grein þína fyrÍT skömmu
síSan. Og satt aS segja held eg
1 aS þú hafir ihreyift viS réttu strengj-
unum í þaS skifti.
HvaS er'þaS sem viS stúlkumar
höfum meira gaman af aS tala um
'en piltana? Og meS þína góSu
'grein sem undirstöSu, gefur þú
okkur stúlkunum gott tækifæri til
aS láta í lj ós okkar skoSun á þessu
fyrir okkur svo mikils verSa máli:
hvernig viS viljum aS piltarnir
okkar skuli vera. Fyrst vil eg
leyfa mér aS þalkka þér. hr. N. N.,
fyrir aS hafa framsett efni, sem
veku slíkan áhuga hjá okkur stúlk-
tinuim.
ÞaS er mjög sjaldan aS viS fá-
um svona tækifæri till aS segja
pil'tunum hreint og beint okkar
tneiningu um þá. — ViS réynum
bó, svo langt sem þaS nær, aS gera
'krölfur til ykkar, drengir, ag þaS
stórar kröfur líka, þó ekki stærri
en svo aS þiS getiS vel upfylt þær.
Eg Ifyrir mitt leyti get ekki sagt,
aS eg ha'fi mikla reynslu ennþá. en
pilt sem fyrirmynd hefi eg einlægt
hugsaS mér, síSan eg var lítil
stúlka. Og sú fyrirmynd (Ideal)
hefiS Ifest rætur í hjarta mínu og
brjósti( aS iþannig skuli minn pltur
vera.
Því miSur finnast nokkrir þess-
konar piltar, sem flakka í kring í
borg og bygS, og gera ógagn bæSi
sjállfum sér og okkur stúlkunum,
°g öSru heiSvirSu fólki í nágrenn-
lnu, sÖfnuSinum og þjóðifélaginu.
Eg á viS þá, sem dreka frá sér vit'
'Ö, blöta og brúka fáfengilegt og
Ijótt orSbragS, eSa aS öSru leyt'
baga sér þannig, aS hver heiSarleg
stúlka 'fær skömm á þeim, því
framkoma þeirra sýnir g*lögt aS
beir standa á miÖg lágu stigi. Slík-
ir piltar líka mér fkki ,eSa nokk-
urri annan heiSarlegri stúlku. Nei,
viS erum hræddar viS- stíka ná-
ynga og flýjum þá. ,
sér fyrir hendur.
Minn piltur þarf ekki aS vera
líki smanns sonur eSa eiga í vænd-
um stóran aif í gulli og góSum
gripum. Nei, bara aS hann hafi
hreinan og sterkan “karakter”, því
þar sem undirstaSan er góS og
stöSug, fer alt anaS eftir, sem ger-
ir hann aS viljasterkum manni
væru í þeim, en svariS var í frem-
ur þyrkingslegum tón: "ÞaS er
bara sama tuggan”.
Þetta atvik ryfjaSist upp í huga
mínum, þegar eg var aS leita eftir
fréttum. Þær eru bara þær sömu,
Íem fréttabréf úr nærliggjandi
ygSum hafa flutt í síSustu dag-
blöSum. En þó getur þaS skeS,
mS trausti á sjálfum sér og forsjón ! aS ^ sé nokku® a anpan veg í
inni. En eitt verSur hann aS hafr i einu tílfeHi, sem er þaS aS strá-
meS frá heimilinu, og þaS ef viljan | bi:rdarar eru bér á ökrum úti aS
til aS vinna. Hann verSur aS, binda strá' sam svo er flutt aS
þekkja þá gleSi og blessun, sem J Íarnbrautinni. ÞaS á aS flytjast
fylgir daglegu starfi. Ef hann I lil A1berta °g máske fleiri staSa,
sem þess kunna aS þarfnast.
Margir hafa minst á í blöSunum
þjóSernisviShald okkar Vestur-
setur sér þaS mark, og vinnur sig J
frarn aS því, mun hann þar meS |
byggja undirstöSu aS lánsömi
heimili fyrir sig og sína. Eg vil
ékki aS minn piltur sé einn af þess-
um hugsunarlausu spjátrungum,
sem reyna aS setja gryllur í höfuS-
iS á öllum stúlkum sem þeir koma
nálægt. Nei, hann verSur aS vera
stiltur og trúlyndur, yfirlætislaus
og prúSmannlégur í allri fram-
komu, en þó hugaSur og einbeittur
ef þess þarf viS. Hafa lifandi á-
huga fyrir öllu, sem er kristilegt og
gott. 1 stuttu máli sagt, taka hlut-
deild í öllu því góSa, sem viS er-
um skyldug aS koma til leiSar í
veröldinni.
StásisiS er eg ekki svo nákvæm
meS. AuSvitaS vil eg aS hann
geti veriS fínn, þegar þaS á viS,
en ekki vil eg aS hann eySi meiru í
þaS en nauSsynlegt er.
Mér líka dkki þeir uppskafning-
ar, sem punta sig upp( gera sig til
og látast vera miklir menn framan
í stúlkunum, bara til aS fá álit á
sig. Slíkir náungar eru hlægileg
fífl í mínum augum.
Nei, drengirnir méga læra aS
spara dálítiS líka. HvaS ætt og
þjóSemi snertir gerir ekki svo mik"
iS til, bara aS hann sé slíkur, sem
minn fyrirmyndarpiltur á aS vera.
Hann má gjarnan vera eins fátæk-
ur og vera vill, bará aS hann sé
vel gefin naS öllu, sem er gott og
göfugt. Slíkur piltur, sem eg sé í
gegnum mína fyrirmynd, held eg
aS gæti skapaS hamingjusamt
máli; og mætti þá ekki vænta þess
aS þau í framtíSinni finni sóma
sinn í því aS vaxa en ekki rýrna
viS þaS aS sýna ástundun í því aS
heiSra, viS'halda og efla beztu og
dýrustu þjóSemiseinkenni sín sem
lengst í þessu landi.
ViS eldra ifólkiS, sem höfum, ef
eg mætti svo aS orSi kveSa, bygt
grundvöll íslenzks þjóSemis í
þes3U landi, ættum viS ekki sóma
okkar vegna aS stySja 'hann af ítr-
uetu kröftuim .vorum, og eg hi'ka
ekki viS aS segja, aS viS getum
þaS eins lengi og viS týnum ekki
tölunni, eins og hún stendur nú, og
eg vil gizka á þar til hún fækkar
oífan í einn þriSja minna, en hún
nú er( ættum viS aS geta haldiS
velli.
Eg lít þannig á mál þetta, aS því
til framkvæmda sé fyrsta og
stiærsta skilyrSiS eldheitur og ein-
beittur vilji! - von allra karl-
manna, kvenna og uppvaxandi
unglinga, aS minsta kosti meiri'
hluta hvers um sig.
Þar næst er aS nota kappsam-
lega þau gögn,- sem nú eru ’fyrir
hendi, og einnig Ieita eftir nýjum
stuSningsefnum til þessa máls.
• Þótt öllum sé, eSa ætti aS vera
hluti heildarinnar — ef viS værum
saman í einum hóp — héfSum
ánægju af aS leggja viS eyrun og
hlusta, því ekki ihefSu allir hent-
ugleika á aS njóta þeirrar nautnar
aS heyra hljóm mannsraddarinnar
eins og hún kemur eSlilegast fram.
Og getur þaS þá ekki Kka hugsast
aS börnin okkar, þegur þau heyrSu
yndislegu ættjarSarkvæSin Okkar
bergmála í hljómvélunum, vökn-
uSu upp af svefni sínum og'fengjv
augastaS á skyldu sinni gagnvart
heiSvirSri minning ættstofns síns?
AS enduSu máli mínu, þessu
síSast talda, bendi^eg því sérstak-
lega á dómgreind prófessors Svein- eS
bjöms Sveinbjörnssonar, um leiS
og óska hann hjartanlega velkom-
in í hóp vom hér vestra.
1 anda kveS eg svo fósturjörS
vora meS orSulm skáldsins: Drjúpi
hana blessun drottins á um daga
heimsins alla.
Ágúst Frímannsson.
Kirkjuþingið
enska og spiri-
tisminn.
Á hinu nýlega afstaSna kirkju"
þingi á Englandi, ha'fSi skáldiS og
rithöfundurinn Conan Doyle svar-
aS árásum þeim( sem gerSar hafa
veriS á spiritismann. SagSi hann
þar meSál annars, acS spiritisminn
væri orSinn mjög útbreiddur meS-
al presta á Englandi. Og t' eir
allra beztu miSIar nú væru prest-
ar. Hann kvaS enga viku KSa
svo, aS hann fengi ekki fjölda
'bréfa frá prestum þar í landi, sem
leituSu hjá honum upplýsinga um
einhverjar hliSar málsins. Sumir
þessara presta sagSi hann aS sam-
einuSu þá þekkingu, sem þeir
hefSu fengiS viS kynningu spiri-
tismans, viS preststörf þeirra og
trúmálaboSun. ASrir krefSust
altaf nýrra sannana til þess aS
byggja ofan á þær sem þegar væru
femgnar. Nefndi Doyle nöfn
'margra þeirra presta, sem tekiS
hefSu opnum örmum viS spiritism
anum, og aftur aSra, sem orSiS
hefSu aS láta sannifærast þrátt
fyrir andmæli og efa fyrst.
BlöSin halfa síSan mjög rætt
máliS, meS og móti. Flutti ‘Tim-
stuttu seinna langa grein um
máliS. Hélt þaS þeirri'skoSun
frarn, aS kirkjuþingiS stæSi á
híættulegum grundvelli, þegar þaS
Væri fariS aS ræSa um spirit:3m-
ann og krefSist jafn ’ frekari
rannsókna á málinu. Ki ■’ 'uþing-
iS hafSi nefnilega tekiS þá á örS-
un, aS setja nefnd manna ti þers
aS rannsaka til hlítar þetta rriá1 "r
fariS væri aS ná svo miklum l
um á andlegu lífi þjóSarinnar. Þ. 5
IV.
Verkalaun og vinna.
Kæri ritstjóri!
GerSu svo vel og 'ljáSu þessum ma skilÍa t>aS á '‘Times”- aS óbar'i
Iípum rúm í "Röddum almennings’ sé aS sinna þessu miáli svo mikiS.
í blaSi þínu. ÞaS er held eg í Þörf mannssálarinnar fyrir annaS
þriSja sinn, sem eg rekst á grein í jrf sé a]taf vakandi og þurfi ekVi
full kunnugt um astand þessa mals, ,blaS, þínu um bvag bágborin kjör
- - ......... 1 ,\ 1 vakm
eins og þaS er nú, þá leyfi eg mér | Ekó!akennara séu, hvaS kaupgjald
lingar viS. Og samband v S
aS benda á þær öflugustu stoSir þeirra sé lágt> og telinir tl dæmis V‘‘na dauSu sá miSaldarleSar t:1'
menn, sem þvo glugga og menn I raunir tif þess a® auka þ-kk.ng,-
þeSs, eins og mér er kunugt, aSeins
af því sem eg hefi séS í blöSunum
Heimslkringlu og Lögbergi. AuS-
vitaS kann mér aS förlast minni á
því, en þar biS eg afsökunar.
Þar tel eg fyrst til Jóns Bjarna-
sem vinna á mörkuSum og stúikur ! rina. En kristindomurinn sé öllum
sem pressa föt. En sv"o er nú ekk mönnum fullnægjandi, og hafi ó-
1 ert vit í því kaupi, og væri eg eig" sbeikul meSul fyrir þörf manr.s-
andi einhvers iSnaSaríyrirtækis, er 1 ^ BlaSiS getur ennfren' rr
þyrfti margt vinnuíólk, þá dytti
heimili, og gert lífiS bjart og á
nægjulegt, bæSi fyrir sjálfan sig mun hafa hagaS orSum vip:
og stna elskuSu eiginkonu. Og hér segir: AS| minni hyg>
Islendinga. Þótt eg hafi aldrei
opinberlega géfiS því gaum meS
því aS 1 eggja orS til þess máls.
væri mér þaS þó stórt gleSiefni aS
vita til þess, aS þaS lendi í öruggri
höfn.
ÞaS eru liSin nokkur ár síSan
eg gerSi mér þaS til gamans, aS
senda Heimskringlu mjög fánýt og
léttvæg gamanbréf. Þó bar þaS
viS aS eg drap á alvarleg mál, en
sem var þá líklega svo grunnhygn-
isilega hugsaS og útlistaS, aS eng-
um, sem hefir lesiS þaS á annaS
IborS, hefir þótt þaS athugunar"
vert.
Á þeim árum kom þaS nokkuS
oft fyrir, aS landar vorir létu í ljós
skoSanir sínar í blöSunum Ht ims-
kringlu og Lögbergi, á þjóSræknis-
málum vorurn hér vestan hafs.
Mig vantar nægar heimildir til
þess aS geta opin’berlega minst á
eitthvaS af því, sem þeir lögSu til
mála.
Til nokkurs samanburSar viS
hér aS framan áminst mál, á þeim
árum og nú yfirstandandi tímabi!',
verS eg af o'fangreindum ástaéSum
aS grípa til þess, sem næst mér er J
— í einu tillfelli. Læt eg því
hvern, sem les þessar línur, sjálfan
um meiningu sína um þaS, hvort
eg meS þv’í athæfi sé aS sefja mig
upp í skýin.
1 einu af áminstum bréfum, sem
eg sendi Heimskringlu, benti eg á
hvaS líklegt væri til þess aS börn-
in vildu læra móSurlmá í ,sitt. Eg
s og
,ndu
sonar skóla, sé hann réttilega rækt- mér ekki í hug aS borga annaS
ur aif kennurunum, og lærisveinar i eins vitleysis kaup, heldur lokaSi
hagnýti sér þá kenslu í samræmi verkstæSi mínu. En svo vinnur
viS þaS áform og hlutverk hans,
se mætlast var til í fyrstu.
Öll íslenzku blöSin séu ritstjór-
arnir allir á verSi meS kröftugum,
leiSbeinandi og hvetjandi uppörv-
unum.
Svo ætti þaS sízt af öllu aS
gleymast, aS benda á íslenzku
kirkjufélögin því til blessunar og
stuSnings. Enda þótt þeim á þess-
um síSustu tímum hafi orSiS fóta-
skortur, sem mér er ógeSfelt í anda
og á aS minnast.
Sé nú viljinn — hjá ‘heild þjóS-
flokks vors hér vestra — seftur
sem fyrsti hornsteinn í undirstöSu
þessa máls( og hin þrjú atriSin, er
eg síSast taldi, látin vera undir hin-
um hornunum, ætti sú undirstaSa
aS vera nægilega traust til þess aS
byggja ofan á þau önnur éfni, sem
viS höfurn nú handbær. Og leyfi
eg mér aS benda á þau stærstu, er
mér er kunnugt um.
Þau em þessi: ÞjóSræknisfé-
lög þau, sem á síSustu tíS hafa ver-
iS stoifnuS. SamhygS landa vorra
heima á ættjörSinni. S rst. ar til"
raunir gerSar til þess uS ' enna
unglingum móSurmáliS (íslenzk-
una). IsLenzkar íþróttir. ÞaS
ailt þetta fólk harSari vinnu en
kennarar, því þeirra starfi er bara
letingjaverk. ASeins 6 klukku-
stundavinna á dag og hún létt. Eg
hefi unniS hart alla mína æfi( og
adrei fengiS 800 dala kaup á ári,
auk heldur meira. Menn eru aS
vola um dýrtíS, en er þaS rétti
um aS "andatrú” og töfratrú t £u
æfa gam'lar( og tilraunir nútíma-
manna í þeim efnum hafi eK^i
meira gildi. Og þaS se minsta
kcsti ekki biskupum hent, aS
I dæma um fyrirbrigSi spiritismar.s.
BlaSiS þykir taka yfir höfuS held'
ur einhliSa og einstrengingslega í
máliS. '
AnnaS blaS, “Moming Post ”,
vegurinn til aS draga úr henni, aS j talar Hilca um máliS. Segir þaS,
bjóSa eSa heimta hærra kaup. Nei, ag ekki hefSi veriS hugsanlegt, aS
eg held nú síSur. DýrtíSin mun
einlægt versna á meSan kaup-
hækkun og stuttur vinnutími viS-
gengst. ÞaS ættu allir aS sjá og
Síkilja, sem vilja, aS aSal orsökin til
dýrtíSarinnar er of lítil framlIeiSsla,
og sem stalfaT af of stuttum vinnu-
Lma, e.r þó rnest af of háu kaup-
kirkjuiþing hefSi fyrir nokkrum ár-
um stöfnaS til svo grandgæfilegr-
ar rannsóknar á málinu. Og þaS
væri auSséS á því, aS þingiS teldi
nú máliS þess vert, aS þaS væri
rannsakaS og kirkjan hætti aS
ganga fram hjá því. Og kirkju-
gjaldi. AS minsta kosti er þaS
i .. .. i , , r- i f I þingiS viSurkendi með þessu, að
svo hja morgum bonda. Eg hefi K
heyrt marga þeirra segja: Heldur mal'S væri nú hætt aS vera til
skal eg láta sumt af landi mínu
standa óunniS, heldur en aS borga
þetta vitlausa kaup. Eg mætti eins
Vel géfa þeim þaS, sem kæmi upp.
— Þó eg eigi ekkert land, get eg
samsint bændunum, því eg hefi all-
an minn aldur unniS mest viS
bændavinnu og veit hvaS þaS er
stopult aS treysta á uppskeruna.
Svo þaS er staShæfing mín og föst
hann mun ekki einungis vinna gagr siSferSisgóSar og vel valdar skáld-
getur vel variS fleira, og enda til-l sannfæring, aS al’ hafi of mikiS
hlýSilegt aS geta þess. En hér kaup en ekki of . 3 "eSi skóla-
viS verSur aS sitja frá tninni h 'Ifu kennarar og aSrn aS þaS sé
— aS undanteknu einu éfni, em önnur aSal or sokin i 1
eg af ásettu ráSi héfi látiS bíSa andi dýrtíSar. En hi:
til minna málaloka þessa máls. I of lítil framleiSsla. sen m.i.ai
Af heilujm hug samgleSsf eg rerlega af þeirr. fyv
löndum mínum í tilefni af þingaS-1 Gamall 'r .ka aS
komu prófessora Sv. Sveinbjörns-
raunir efagjarnra manna. ÞaS
væri orSiS aS vísindalegum til-
raunnm, sem byggja mætti á. En
blaSiS telur þaS aftur á móti
hættulegt, aS allur fjöldi manria
fáist viS aS skýra fyrirbrigSi spiri-
tismans. Þar eigi ekki aSrir aS
koma til sögunnar en lærSir vís-
indamenn, sem óhætt er aS byggja
á.
Áform kirkjuþingsins, aS skipa
nefnd, er rannsaki máliS, hefir
komiS miiklu róti á alla alvarlega
r>ar vax- hugsandi menn ensku þjóSarinnar.
r -r ÞaS þykir sýnt( þegar sjálft kirkju-
þingiS lætur sig máliS skifta, aS
þar sé eitthvaS á ferSinni, sem
vert sé aS gefa gaum aS.
—---------o----------