Heimskringla - 09.03.1921, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 9. MARZ, 1921
HEIMSKRINGLA
.W T
7. RLAÐSÍÐA.
The Dcminion
Bank
UOMAfl
UAMK AVK. OW
9T.
liMuMKSlV 09V<<. ..........* l!.0«VWM!
Allu r ............$70,090,000
Séi-stakt athyíli veitt vi'ftoJtfft-
vun katvpmann* og verzlunarfé-
aga.
Sparísjó5sd«ildin.
Yextir at inrwteeðufé greiddir
jafn liéir og annai’swstaðar.
Yér bjóCSum veíkoinin amá sein
-stói' viÖKkifti-
PHONE A »a»3.
P. B. TUCXER, RáðsmaSur
ir sþví, a?5 eg er rvo einmcina, því
allar stúlkur Kér verSa að hafa
loðkápu, og án hennar verð eg að
dúsa inni, sem bjarndýr í ho!i
sinni, þar til vorið kemur. Þá geí
e.g farið út án þess að hafa loð
v0
Bónorðsbréf.
Eða hrópandi rödd til einstæðings
sveina, sem komnir eru á h jú-
skaparaldur, en ráfa enn
án ektamaka um slóðir
og torg..
(Eftirfylgjandi 'bréf frá 30 ára
gamalli snót í Nevi York, birtist
aýlega í Free Press, og datt mér í
hug að eg gæti ef til villl gert góS-
verk á einhverjum landa mínum
með því að snara því á okkar ó-
umræðilega tungumál og flagga
meS þaS í iHeimskringlu.—M.P.)
Herra ritstjóri!
Eg sendi ySur þetta bréf til aS
reyna gæfuna. Þér eruS aS lík-
indum íhaldssamur Englendingur,
en hinsvegar eigiS þér heima í
hinu víSáttumikila NorSvestur-
landi, og getiS ef til vill skiliS hve
hræÖilega einmana kona getur ver
ið í Neve York borg, og verSiS því
®kki ófúsir aS koma iþessu neySar-
kaOi mínu á frarnfæri. Þetta bréf
som þér megiÖ trúa aS er skrifaÖ
í fejartans einilægni, aetti aS færa
mér ernhver þau svör, sem yrSu
kd þess að frélsa mig >úr þessu
fawgelsi, sem Nev. York borg hefir
»etmst mér.
Til þess aS kynna mig ofurlítið
■metti eg segja, aS eg er vel skyn-
•oon stúlka, dável mentuS og ásjá-
log. Uppeldisár mín dvaJdi eg
Wjá ömmu minni og hjálpaSi henni
viÖ húsverk. ViS áttum heima í
lidum bæ þar sem sárfátt var um
bíSJa
•r eg 30 ára og hefi fariS á mis
alls þess yndis, sem venjulega er
Uutskifti stúlkna er þær komast
yftr 18 ára aldur. I rauninni
finst mér aS eg hafi aldrei orSiS
18 áræ 1 átthögum mínum (MiS-
veeturlandinu) tók eg eftir því, aS
þeir sem urSu seinir fyrir meS sán-
ingu á vorin, höfSu ætíS síSla
uppskeru, svo stundum lenti alt í
eySilegging frosts og næSinga. Og
þar sem eg er nú 30 ára, óttast eg
Ifka frostiS og næSinginn.
Eg þið ySur í öllum bænum aS
trúa því, aS þetta þréf er ritaS í
hjartans einlægni. ÞaS er neySar-
óp stúlku sem óttast aS bíSa leng-
ur eftir samfylgdinni, sem náttúran
aetlaSist til aS allar konur befSu.
Eins og eg drap a aSur, þa hefi
eg ekki enniþa lifaS. Strax og eg
áapp frá heimahögum fór eg til
New York, því þar hélt eg, eins og
svo margar aSrar stúlkur, aS gæf-
an mundi auSveldlega falla mér í
skaut. Og nú, eftir 5 rnánaSa
dvöl, er eg eins einmana og vina-
laus, eins og þegar fyrst eg kom
hingaS. Fimm mánuSir eru meira
en 150 dagar — nærri hálft ár
liðiS hjá. — ÞaS er of löngum
tíma á glæ kastaS, því lífiS er svo
stutt. Og eg hefi beSiS svo lengi
eftir því aS mér auSnaSist þaS
að lifa.
Það sem eg á við meS því aS
lifa, er beimili og astúSleg sam-
fylgd. Eg þrái þetta. Hér
New York er slikt ekki aS finna.
Þetta er óttaleg borg. Her eru
sillir bandvitlausir eftir peningum
_um.r munu 3egja aS eg geti far
o aS verzla eilthvaS eSa gefiS
mg viS skrifstofustör'fum. En
þaS er aS grafa sjálfan sig lifandi.
i-g vi lifa áSur en eg dey. Nægju
samari sál gæti máske gert sig
á .ægSa meS slíkt. En eg berst á
móti því. Og verSi eg aS deyja
án þess aS hafa öSlast minn fæS-
ingiarrétt, þ áskal eg deyja stríS-
andi.
Og nú ætila eg aS biSja bónar
— eSa gera uppástungu — í átt
ina sem viSgengst í Evrópu. Og
á þessum verSleikanna dögum er
eg þess sannfærS, aS þér viSur-
kenniS þaS eins nauSsynlegt eins
og hverja aSra hagsmunatillögu.
Alt an.naS hefir veriS sett á hagn.
aSarmetaskálar, og því þá ekki
eins þetta, sem er öllu öSru nauS-
synlegra? Þegar eg lít yfir þetta
framan skráSa, þá er þaS máske
nokkuS dult, en þó væntir mig aS
hver uppkominn sveinn geti ráSiS
í meininguna.
ÞaS er ekki auSgert aS brjóta
bág viS venjur og háttsemi. Etj
eg er einmana og þrái heimili. Til-
raunjr mínar seinustu fimm mán-
uSina hafa til einkis orSiS, og tím-
inn flýgur. Svo nú kasta eg fyrir
borS hefS og siSum og segi: Eg
víl eignast heimili og eiginmann
til að njóta þcss með mér.
Efalaust er einhversstaSair karl-
maSur, sem líkt er ástatt fyrir og
mér, sem er újafn einmana innan
um fjöldann. Því skyldi hann
ekki frétta af mér, og hvaSa aS-
ferS er 'betri til aS ná fundi hans
en einmitt meS tilstrlli blaSanna?
Eg er ung, lagleg, kann vel aS
matreiSa og sauma. Eg yrði ekki
heimílisþraell heldur heimilis-
móðir.
An efa er einhversstaðar maS-
ur, sem þarfnast min og mundi
geta metiS mig aS verSleikum.
Eg mundi ‘krdfjast þess að hann
væri siðferðisgóður og trúlynduir.
ARNAGULl
9
fáTfe
J #fli
1«
að hann væri þókavinur og gefinn
fyrir aS hafa samneyti viS náttúr-
. rl , * <• una. Hann verður aS skilja það,
Afleiðingm er s»í, að nu
að tilslokun verour ort ao koma
frá Ibáðum hliSum.
Fyrir slíkan mann skyldi eg
verSa önnux hönd en ekki byrSi.
Eg skýldi af fremsta megni reyna
aS þóknast honum. Eg skyldi
ýlja vel hússkóna hans og elda vel
þaS sem honum þætti gómsætast.
Eg skyldi lesa fyrir hamn er hann
þreyttuf, eSa sitja alveg
þegjandi, því þér skuluð vita aS
þaS get eg einnig.
MeS bros á vörum og rjóðar
kinnar nota eg svo gerfinafn und-
ir þetta bréf.
Með virðingu.
Katherine Kesterman
General Délivery
New York City.
__ mein peningum.
Bifreiðar,
demantar og dýrindis loðskinna-
klæðnaður er hér lífsnauðsyn. En
eg get ekki einu sinni keypt mér
loðskinna-yfirhöfn, því viS amma
höfum aldrei afgangs peninga.
Þstta getur verið ein ástæðan fyr-
“Mjálpaðu þér sjálfur”.
Þess er getið í blaSinu Tribune
1 6. fébr. aS félag sé stofnaS meS
$2,000,000 höfuSstól, meS þeim
tilgangi aS byggja 6 kælihús í
Manitoba. Eitt í Winnipeg, og
svo í Brandon, Virden, Dauphin,
Portage la Prairie og eitt einhvers-
staðar fyrir norðan Winnipeg til
aS varSvei-ta fisk úr Winnipeg-
vatni. Væri til of mikils ætlast
Fyrivgefning.
(Eftir Einar H. Kvaran.)
Sigga I.tla 'bældi sig niSur í rúm-
iS, andfætis viS aSra vinnukon-
una. Hún togaSi snarpa vaS
malsrekkjuvoSina og þungt og
hart brekaniS upp yfir höfuS sér
og hélt brúSuslitrinu upp aS brjóst
inu á sér. Æfinlega hafSi hún get-
aS sofnaS, þegar hún hafSi brúS.
una í faSmin-um, en nú ga't -hún
þaS ékki.
Því aS húsfreyjan var dáin, hún
Ólöf.
ÞaS gerSi nú iminst til, þó aS
hún Ólöf væri dáin. AS minsta
kosti var Siggu llitlu engin eftirsjón
aS henni. Hún Gunna átti nú aS
verSa ráSskona, stúlkan, sem
Sigga svaf hjá — þaS hafSi hún
sagt henni sjálf. Og hún hafði
aldrei veriS vond viS hana áSur
og lík-a 0-ofaS aS verSa ekkert
vond viS hana fra-mvegi's.
Nei, þaS gerSi Siggu litlu ekkert
tUl, þó aS hún Ólöf væri dáin. ...
Enh ún ÓJöf hafSi veriS svo vond,
svo fjarskalega vond. Sigga litla
sá, aS þaS gat ekki annaS veriS,
en aS hún færi í vonda staSinn.
Hún Ólöf hafSi sagt henni þaS
svo oít, henni Siggu litlu, aS hún
færi til helvítis þegar hún væri dá-
in, ef hún gerSi nokkuS ljótt eSa
talaSi nokkuS ljótt. Og Ólöf sjá'lf
hafSi gert svo margt ljótt og alt-
af veriS aS tala svo ósköp Ijótt.
.... Og nú var hún dáin....
Sigga ílitla Iha'fSi líka heyrt þaS
í lestrinum---eSa hún hafSi heyrt
einhvern segja þaS, hún mundi
ekki hvem — aS Jesú Kristur
hefSi sagt, aS þaS, sem mennimir
gerSu einum af hans minstu
ibræSmm, þaS gerðu þeir og hon-
um......Hún var nú reyndar ekki
bróðir Jesú Kriats, það sá hún. En
hún var áreiðanlega systir hans....
Og það gat ekki verið neitt betra
að berja litlar stúlkur en Htla
orengi svona gríSarleg eins og messunni meS litla fataböggalinn
hún ólöf hafSi bariS hana. | bundinn viS bríkina á söSIinum,
Og hún hafði ekkert til unniS. sem hún var sjáilf bundin í, og
... Hún hafSi ekki getaS gert aS brúSuna b-undna viS þríhyrnuna
því aS undirslkálin brotnaSi, þeg-
ar hun var aS þvo bollapörin. ÞaS
var brestur í ailri undirskálinni á
undan. Hún hafSi séS þaS sjálf
áSur en hún fór aS þvo upp. ÞaS
mátti ekkert viS hana koma.
Hvernig gat hún þá gert aS því,
þó undirskálin hrykki í sundur.
þegar hún fór aS þurka hana?
Og svo hafði hún Ólöf bariS
hana utan á vangann, svo aS hún
rauk um koll þama á búrgólfinu;
og svo hafSi hún bariS hana aftur
á bakiS á búrgólfinu; og svo hafSi
hún lika stígiS ofan á fótinn á
henni, svo henni var ilt í fætinum
lengi á eftir.
ÞaS var ekki faMegt aS berja
Jesúm Krist svona og stíga ofan á
fótinn á h-onum .... og þaS.var al-
veg sama sem hún hefði fariS
svona meS hanu, fyrst hún hafSi
fariS svona meS hana, þó aS hún
væri ekki bróSir hans, heldur bara
systir hans. ÞaS var svo sem
auSvitaS 'hvernig fyrir henni Ólöfu
færi, þar sem hún hefSi veriS
svona óttalega vohd.
Og hvaS gat hún gert aS því,
þó hún væri rennandi vot á kvöld-
in, þegar ailtaf var veriS aS segja
Seinast kvöldinu áSur en ólöf
dó, hafSi hún k-orruS intn, meSan
Sigga Htla var aS horða grautim'
úr skálinni sinni, og önnur höndir
sem 'hún hafSi á herSunum. I hafði tekiS framan í bjróstiS ;
‘‘Þú verSur flengd, kindin, ef ^enn‘ og hin hafSi tekiS af henn
þú verSur meS nokkra óþekt hér,‘ grautarskálina, og hún fann enn
hafSi Ólö-f sagt viS hana fyrsta! eymsli 1 b-rjóstinu eftir höndina.
kvöldiS, sem hún var hjá henni. i svo Ó'Iöf lotiS aS eyranu
Eg hefi haft sveitarkrakka fyr og ^ °S Siggu litlu 'hafSi fund-
veit, hvernig þeir em, ekki sízt! ist kuIdi fara inn um eyraS á sér
þegar þeir eru nýkomnir frá móS-j og *nn * höfuSiS og ofan í herS-
ur sinni, og eg kann Hka ‘lagiS á
þeirn. E-g bara flengi þá, ef þeir
eru meS nokkra óþekt, bara flengi
þá.”
Og Sigga litla leit út undan sér
á hendurnar á henni — stórar,
blárauSar, hnúamikJar krumlur —
og henni fanst, aS Ólöf mundi
aldrei nota þær til nems annars en
aS flengja meS þeim lítil börn.
Oft hafSi hana dreym-t þessar
blárauSu hendur ------ dreymt, aS I
þær kæmu inn um vegginn hjá
rúminu og ætluðu aS fletta ofan aí
hennx íötunum til aS flengja hana
— aS hún stæSi frammi á kletta-
snös og aS þaer k&emu upp á brún-
ina og ætluSu aS kippa 'he-nni of-
an — og svo margt og margt fleira
um þær. Og altaf ætluSu þær aS
gera henni eitthvaS ilt.
Og ekki hafSi hún veriS síSur
arnar og niSm alt bakiS. Og hún
Ólöf hafSi hálf-hvfslaS þessu aS
henni^
Eg ætla aS flejigja þig á morg-
un, kindin, fyrir aS svíkjast um og
láta æmar fara í túiniS. Eg æda
aS flengja þig dálítiS fastar en eg
er vön. Þú getur hugsaS um þaS
í kyöld í rúminu og líka á m-orgu i
m-eSan þú ert aS klæSa þlg
hvernig þaS muni vera, aS vera
Flengd fastar en eg er vön aS
ílengja þig.”
Og hún hafSi þá ekki getaS gert
aS því, acS ærnar fóru í túniS. Því
aS þ ær höfSu fariS í túniS meSan
hún var aS bera móiinn úr ská-lan-
am inn í eldhúsiS. Og henni hafSi
veriS sagt aS bera móinn.
En hún hafSi ekki veriS flengd
dagin neftÍT. Þegar hún var vökn-
uS um morguninn og farin aS
henni aS sækja vatn? Ðkki gerSi Altaf hafSi ihún reynt aS vera svo
hún þaS aS gamni sínu aS láta1 langt í -burtu frá þeim, sem hún
skvettast út úr fötunni ofan á sig! gat. Bezt var, þegar hún var send
og standa svo í votu allan daginn eitthvaS út úr bænum, og hend-
hrædd viS þær í vöku en svefni. Hugsa um, aS nú ætti aS flengja
sig fastar en áður, þá hafSi hún
og vera svo skömmuS og stundum
flengd á kvöldin fyrir aS vera vot.
Bamshugurinn varS harSur eins
og -gömuil syndarasál. Sigga litla
gleymdi cdveg brúSun-ni og bylti
umar voru einhversstaSar inni í
baSstofu eSa búri — ágætt aS láta
senda sig eftir vatni-ef húin bara
hefSi svo ekki veriS flengd fyrir
aS vera blaut. Og hún ha-fði fal-
sér á allar hliSar í rúminu, án þess iS sig fyrir þeim, hvenær sem hún
aS hirSa minstu vitund um hana. gat komiS því viS, ýtt sér inn í
Hún rifjaSi upp fyrir sér, hvaS j eitthvert skot, ef nokkurt akot var
Ólöf hefði altaf veriS sér vond, , nálægt henni hvenær sem hend-
síðan hún kom í fyrra á krosso urnar fóru fram hjá.
tekiS eftir því aS fó’ik'S, sem var
inni í baSstofunni, talaSi lág-t og
læddist á tánuim, ef þ iS gekk
nokkuS uan. Og svo haíSi hún
Gunna komiS til hennar o < sagit i
hálfum WjóSum, aS ósköp væri
hún nú búin aS sofa lengi, tetriS,
enginn 'hefSi munað eftir aS vek'a
hana. Og þaS væri af því, aS
hún Óliöf væri d'áin, hefSi orSið
bráSIcvöidd um nóttSna.
Framh.
þá yrSi þaS til atvrnndlegra hags-
muna fyrir þorpsbúa. Bæjarstjóm
eSa sveitarstjóm og fislkimenn
eiga hér sameiginlegt áhugamál.
Þess skal getiS tfl verSugs heiS-
urs v etk amann a f u 111 rúunu m á
þingi, aS þeir hafa lagt þaS til
málanna (sjá Trfbune) aS komiS
væri upp stjómar-kælihúsi. Þetta
væri óefaS æskilegt, og er von-
andi aS ’bændaþingmennirnir
reyni aS k-oma þessu tfl leiSar meS
hjálp verkEiimannafulltrúanna.
A. E. fsfeld.
ÞÚ GETUR EKKI SINT VERKI
ÞÍNU SÓMASAMLEGA,
EF ÞÚ HEFIR ORMA.
Fólk mundl naumast halda aB band-
ormurlnn (tape Worm, sem veldur svo
mlklum þjáningum og óheillndum, lltt
J þannig út, sem myndin sýnir.
Menn, konur og
jafnvel börn eru oft-
lega undir læknls-
hendi, og þeim talin
trú um aö sjúkdóm-
urinn sé þetta eöa
hitt, þegar sjúk-
dómurinn er í raun-
lnni ormar, er koma
úr svína etia nauta-
kjötl, hringormarJTS^úvi. Y
eöa bandormar. Ormk‘Gjr~?.,,j >f >\ i

arnir leyna sér ekki
og má ætíö sjá
merki þeirra í saur
manna. — Einkenni
j þeirra korrta einnig fram I lystarleysl,
af fiskimönnum aS þeir rejrni aS hrjóstsviöa, magaverk, meltingarleysl,
sífeldri spýting, hak-, lima- og lenda-
sjá um aS kælihús þetta væri bygt
á hentugum staS viS Winnipeg-
vatn (en ekki í Selkirk).
stofnun þessi væri starfrækt aS
1 ^ Riverton eSa Gimli, þá ættu fiski-
menn aS losast viS hiS skaSlega
verk, svima, höfuöverk og lémögnun
þegar maginn er tómur, svartir hring-
rr tr koma í kringum augnu og hútJ sezt
á tunguna. Brjálsemi, flog og krampi
orsak^st oft af bandormum í likam-
anum. I Hjá börnum orsaka ormarnir
svefnleysi, höfuöverk, lystarleysi og
gerir þau fjörlaus og horuö. Laxa-
f. . * i> todes (niöurhreinsandi) er til þess ætl-
akvæSi hskikaupmanna, aö alJur j a?s aC roka ormana burt úr iíkaman-
fiskur meS ákvæSisverSi skuli | um. Hefir meöal þetta veriö mikiö
brúkaö í Evrópu og reynst ágætlega.
Ef þú heldur aö þú hafir orma, þá fyr-
ir sakir heilsu þlnnar skaltu panta
undireins fullkomna Laxadodes (lækn-
ing, sem kostar tíu dollara og fjörutíu
og átta cent). Minni lækning kostar
sex dollara og sjötíu og fimm cent. Og
"Bulgarian Tea Tahlets, for Constl-
Med. Co., elnkasölum fyrir hina frægu
pation, Dept. Q-1 B.-963, Pittsburgh,
Pa. Abyre« & pökkam 8S oent.
\
kominn til járnbrautarstöS va fyr-
ir vissan mánaSardag (31. jan.)
ár hvert. Hér er átt viS vetrar-
veiÖi.
Það ætti ekki að þurfa að taka
það fram að ef kælihús þetta væri
starfrækt að Gimili eða Rirerion,
Hið géða klutskiftiH.
“Tárum eys viS tjóniS bágt
Tallbot franski smalinn.”
M. M.
Ta’lbot eys úr tárasjóS,
“tjóniS” veldur ergi.
Mangi sjmgur sigurljóS
sunnan undir “Bergi”.
Mönnum veitast -misjöfn gjöld.
Margt hafa báSir hjalaS.
BáSir hafa boriS skjöld.
BáSir hafa smalaS.
“Afturhaldsins eltiskinn”
ekkert má nú hugga.
En ‘fólksins stjórn’ í seppa sinn
sendir roS og ugga.
Þ. S.
Að þýða kaldan klaka
Nú fer brátt aS batna,
brotnar vetrar sax,
dísir vors aS vatna;
voriS, komdu strax!
AS þýSa kald-an klaka
og kólgu hríSarél;
vart mun veSur saka,
þó vökni frostahél.
Eg vildi færi’ aS vökna
og vökva draga’ aS rót,
jörðin drjúgum dökkna
og drífan lofi bót
Þá mætast fuglar fríðir
svo frjálst á viSargrein,
aS syngja’ um tignartíSir,1
er trygSin þekkir ein.
Þeir syngja um sæla geima,
um sólskins ríkan dag,
svo líkt og lóan heima;
mér líkar bezt þaS lag.
Eg veit að þá fer vorið
af vetri leysa skó;
þá ljúft er lífið borið,
þá lifnar alt sem dó.
Þú, sól-ar siæla vorið,
þín sólin vermir alt,
í gróðri grænkar sporiS,
íþó geti orSiS svalt.
Þú alt þaS veika vekur
í von og Hfsins þrá;
í þínum þroska tekur
aS þróast sérhvert strá.
Erl. Johnson.
Til Nonna.
Þú hefir kvenfólk eitthvaS egnt
óíþarft fyrir vikiS;
veriS líka —held eg— hegnt,
hæfilega mikiS.
Þetta’ er aS gera glappaskot,
ganga’ á sleipum vegi.
Skjalda skrifli og baugabrot
borga þetta eigi.
Tak nú af þitin háa hatt,
hnei-g þ:g fyrir konum;
annars kantu’ aS fara flatt
fyrir kerlingomim.
titt sinn varstu uxu ipuð fair
ef ertir þær, aS vægja,
jafnvel kyssa’ og kitla þær
og koma þeim til aS hlægja.
Mundu þeirra h-lýju hönd^
hýru, rjóSu vanga,
er mannssælunnaj- meginlönd
meS þeim fékstu’ aS ganga.
Erl. Gíslason
Dr. Gopher: “Þessi Gophercide-plága verður bani minn.”
Gophercide
DREPUR Gophers á öllum tímum.
Hveiti vætt í “Gophercide” fellur svöngum Gophers vel í
geð. Það hefir ekki sama beiskjúbragð og önnur eiturlyf.
En það hrffur og drepur Gophers svo að segja á mínútunni.
Útrýmið Gophers úr uppskeru yðar — látiS sveitarstjórn-
imar hjálpa ySur í stríSinu gegn Gopheös með "Gopher-
cide” og bjargiS hveitinu.
“Gophercide” ifæst hjá lyfsölum og í allflestum búðum.
NATIONAL DRUG AND CHEMICAL COMPANY
OF CANADA, LEMITED.
Montreal, Winnipeg, Regina, Saskatoon, Calgary, Edmonton
Nelson, Cancouver, Victoria og í Austurfylkjunum.