Heimskringla - 24.08.1921, Blaðsíða 4

«4. BLAÐSÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINiNfPEG, 24. AGOST 192F
HEIMSKRINQLA
í Stofnnð 1KK6)
Krmur út ft bverjum inllivikudesi.
Ctgefeadur og eigendurs
THE VIKING PRESS, LTD.
72» SHEKBROOKK ST, WHMPEG, MAM.
TialNÍmll AÍ-6.Tt7
V.rit blanNfnx tr S.'J.**0 «nt*n*urln» bor»-
iat fyrir fram. Allar borKanir sendiat
rittHmannt Muttulna.
Ráðsnxaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstjórar:
BJÖRN PÉTURSSON
STEFÁN EINARSSON
ttnntUkrift tiL blaftnlnK:
TIIE VIKIMG PBEISS, I.td., Box 3171.
vrianlnre. Mnn.
TJtanAnterlft til ritHdiAraiw
EDfTOK H1SIM9KB.ISGL.A. Box 3171
WlnlltO, Mam
The "HaimBkrfaKla'' W" prlntad and pub'
ltshe by the Vtklae Prens, l.lmitad. at
729 Bhanbnooke atreet, Wlnnlpes. Manl-
teba. TelephoBe: N-6637.
WINNIPEG, MANITOBA, 24. ÁGOST 1921
Irsku málin,
Eitt af þeim málum sem um langt skeið
befir vakið afar mikla eftirtekt út um allan
heim, er Ira-málið.
Og t>6 er álita mál, hvort sú athygli hefir
nokkru sinni verið eins mikil og einmitt nú
sem stendur.
Orsakirnar til þess eru friðar tilraunir
þeirra Lloyd George og Eamonn de Valera.
Eins og áður hefir verið getið í þessu
blaði, drógu Bretar upp skilmála sem þeir
ætluðust til að friður yrði bygður á við Ir-
land. Voru de Valera sendir þeir, og bar
hann þá upp á þingi lýðveldismannanna írsku
(Dail Eireann-þinginu). Var með óþreyju
beðið eftir svari þingsins. Er það nú komið
en er ekki til mikils fagnaðar fyrir þá sem við
friði bjuggust, því það neitar að samþykkja
skilmála Bretlands.
Með því að vér búumst við að ýmsa les
endur blaðsins fýsi að heyra, hvernig þ>eir
brezku skilmálar voru og svarið sem de Val-
era í nafni þingsins á Suður'Irlandi sendi
aftur brezku stjórninni, skal hér sagt frá
helztu atriðum bæði skilmálanna og svarsins
En áður en að farið er út í skilmálana skal
athygli dregið að því, að það er ekki alt Ir
land, sem aðskilnað við Bretaveldi þráir
Það eru Suður-Irar sem fyrir því hafa barist
en Norður-Irar hafa verið á móti honum. Af
sögu Ira má sjá, að útlendar þjóðir hafa stöð-
ugt verið að reyna að ná yfirráðum í landinu
yfir Keltum, sem voru fyrsta þjóðin, er sögur
fara af að bygði landið. Eru þeir komnir
sunnan að, frá Spáni, í fyrstu; þeir voru
listfeng þjóð; káþólska hefir við afkomend-
ur þeirra loðað. En aðkomu þjóðimar hafa
bæði verið Norman-Saxar og Engil-Saxar,
eða þær þjóðir, er bólfestu tóku sér á Eng-
landi og Skotlandi. Þeir hafa frá því er saga
Irlands hófst átt í þófi við Keltana út af
yfirráðum landsins. Og þeim yfirráðura náðu
þeir snemma. En þegar þeir voru seztir að á
Irlandi, blönduðust þeir skjótt Keltum, og
tóku þá saman höndum við þá að verjast út-
lendum stjórnum, er áfram héldu að seilast í
yfirráðin á írlandi; töpuðu Irar oftast og
settust þá á ný útlendir menn að í landinu.
Og þannig er Irland undir Bretland komið.
Að því er Ira nú snertir, virðist keltneski
andinn betur hafa haldið sér í Suður-írlandi
en í norður hluta landsins, encja varð það að-
setursstaður aðkomuþjóðanna. Og þaðan
hafa Bretar stjórnað Irlandi. Ibúar norður
hlutans virðast ekki enn hafa grafið þann
anda, sem í öndverðu tengdi þá við þjóðina,
er þeir eru komnir af. Og þaðan mun mótþró-
inn, sem nú á sér stað í þeim hluta landsins,
á móti aðskilnaði við Bretland vera sprott-
inn. Enda lagði Lloyd George söguna og af-
stöðu Irlands í landfræðilegum skilningi til
grundvallar fyrir sátta-skilmálum sínum við
ra.
En hvernig eru nú skilmálar hans? Efni
þeirra raðar hann niður í sex kafla; er inn-
takið úr hverjum þeirra sem hér segir:
1) Brezku þjóðinni er það éindregið á-
hugamál að friði verði komið á milli írlands
og Bretlands. Hún álítur það ákjósanlegast
fyrir heill og samvinnu bæði ríkisins og ír-
lands, og sem friðar tryggingu út á við fyrir
Brezka-veldið, að írland sættist við Bretland
með því skilyrði, að því sé veitt sömu réttindi
og nýlendum Breta; lúti ríkis eða konungs-
sambandinu, en hafi að öðru Ieyti sömu skyld
ur og réttindi og þær.
2) Nýlenduþjóðir Breta, eru ekki af brezk-
um ættum allar, heldur eru þær komnar af
ólíkum þjóðum með öðrum hugsunarhætti,
háttum og siðum. Og það hafa erjur staðið
yfir í fyrstu á milli þeirra út af sambandi
þeirra við Breta. En þær erjur hafa horfið
með tíð og tíma. Tökum Canada til dæmis.
Canadiska þjóðin er fyrir löngu búin að
leggja niðúr og gleyma því er forfeður þeirra
greindi á um í þessu efni. Stiður-Afríka,
Transval-lýðveldið og Orange fríríkin hafa
gengið í nýlendu-sambandið og stofnað sjálf-
stjórnar ríki hjá sér undir brezkum konungi
og ekki aðeins una, heldur unna nú því sam-
bandi. Með þessum þjóðum býður Bretland
írsku þjóðinni að setjast á bekk. Að hún geti
unað og unnað því sambandi, sem þær, finst
oss líklegt, því í sjálfu sér er Irland nánara
tengt Bretlandi írá sögulegu og landfræði-
legu sjónarmiði en þessar nýlendi þjóðn
voru. Taki- írska þjóðin þessu, fær hún alger
ráð yfir fjármáluni sínum, sköttum, dóm-
;ic!um, innanlands her, lögreglu, póstmálum,
mtntamáíum, jarðamaium, akuryrxjr- náma-
skógs- og bygginganTií'L’m, atvinnu- verzl-
unar- og heilbrigðismálum, lífsábyrgðar-
trygginga og vínbannsmálum; fer með þessi
mál að öllu leyti sem nýlendurnar gera.
3 og 4) Ef Brezka-veldinu eða einhverjum
hluta þess er sýndur yfirgangur, heitir það
því allri þeirri vernd sem það getur í té látið,
Irlandi sem öðrum hlutum þess. Álítur Bret-
land það svo stórt atriði, að því finst að því
er Irland snertir, að það sé í þess stað skiit,
að styðja ríkið með því að leyfa sjóher þess
alla umferð í kring um Irland og, að leggja
flota sínum á hafnir þess; einnig að leyfa
því að setja stöðvar á landi að því er loft-
ferðir í friði eða ófriði snertir, sem Irland
liggur svo vel við. Ennfremur að verzlun
Breta og siglingar séu óhindrtðar og að eng-
inn tollur sé þar ^tjur í veg fyrir, sem á milli
útlendra þjóða. Að Irland beri sinn hluta af
herkostnaði Brezka-veidisins nú áföllnum,
sem að undanförnu og geri það áfram á sama
hátt og nýlendurnar, og Ieyfi íbúum af frjáls-
um vilja, að ganga í her ríkisins til varnar
Brezka-veldinu. Einnig að innanlands her Ira
verði takmarkaður í samræmi við friðar hug-
myndina sem nú vakir fyrir öllum þjóðum.
Er Irum þætti her tillag sitt til Breta-veldis
ins of þungt og ósanngjarnt, gæti dómnefnd
sem kosin væri innan Brezka-veldisins skorið
úr því.
5) Að Norður- og Suður-írland sættist og
vinni í sameiningu; að Suðurrþing þeirra
viðurkenni gerðir Norður-þingsins og þjóðin
taki öll höndum saman um mál sín; að hvor-
ugur hluti hennar sé þvingaður af hinum. Slík
sameining eigi sér þar stað, sem orðið hafi
án blóðsúthellinga í Canada, Ástraiíu og Suð-
ur-Afríku. Bindist írska þjóðin ekki órjúfandi
þjóðbandalagi innbyrðis, muni aðrar þjóðir
aldrei setja sig úr færi, að láta sig mál þessi
skifta á víxl.
6) Komi Irar allir sér saman um mál sín
heima fyrir og sérstaklega um þetta sjálf-
stæðismál, muni Bretar ekki standa á móti
kröfum þeirra.
Þetta er í mjög víðtækum skilningi sátta-
undirstöðu atriði Breta. Viðurkenni Irland
þau, verða smærri atriðin tekin fyrir og skýrð
fyrir þeim.
Svar Eamonn de Valera (og Dail-Eire-
ann þingsins) við þessu er á þessa leið:
Vér gátum þess við yður (Lloyd George),
á fundinum í Englandi, að írska þjóðin eða
Suður-þing írlands, mundi ekki ganga að
sátta-skilmálúm Bretlands. Þjngjð hefir nú
staðfest þau orð vor. Samningarnir eins og
þeir eru settir fram, eru ekki í samræmi við
sjálfa sig, og erfitt að átta sig til fullnustu á
þeim. Að því leyti sem þeir viðurkenna Ira
sérstaka þjóð, erum vér þakklátir fyrir þá og
samþykkir þeim.
Skilmálarnir fara talsvert í kringum efnið,
en fjalla um heima mál vor, sem oss virðist
ekki liggja fyrir að gera þyrfti.
Réttur Bretlands til að ráða framtíðar
ákvörðunum írsku þjóðarinnar, er ekki bygð-
ur á nægilega viðteknu lögmáli. írland hefir
sjálft sögulegan rétt til þess. Og það hefir í
lagt svo mikið í sölurnar fyrir hann, svo mörg j
um mannslífum offrað, að hann verður aldr-
ei eftirgefinn. Vér álítum hvorki Bretland né
neina aðra þjóð eiga kröfu til hans, sjálfum
sér í hag.
írsku þjóðinni þykir framtíð sinni ekkert
borgnara, þó hún láti flækjast inn í alþjóða-
mál, hvort sem að þau lúta að sjálfsVernd
Brezka-veldisins eða ekki. Það er ósam-
kvæmt írskum hugsunarhætti og væri líklegra
til að sundra þjóðinni en sameina hana.
Smáríkin í Evrópu hafa mörg hætt á þetta
sama og fyrir írum vakir. Þau láta sig utan-
landsmál ekkert skifta. og eru ekki áreitt af
stórveldunum með stríði. Kröfur vorar eru
í samræmi við þeirra.
Að því er sundrungu Norður- og Suður-ír-
lands snertir, erum vér þeirrar skoðunar, að
hún hverfi bá fyrst, er Bretland Ieysir það
undan hervaldi sínu og yfirráðum, en lofar
því að stjórna sér sjálfu. Ótti B'retlands útaf
því að útlent hervald noti írland sem bæki-
stöð, til þess að sækja Brelland heim, virðist
ástæðulaus. Þó írland yrði sjálfstætt,
oss
gæti það samið við Bretland og trygt því
einu þann rétt eins fyrir því.
Blekkjandi virðist oss nýlenclu-réttur ír-
lands vera. Vegna sögu og legu írlands getur
hann aldrei orðið samur fyrir það og nýend-
urnar; þær eru svo fjarri Bretlandi, að það
nýtur þess réttar ekki í þeim eíns og það
gerði á Irlandi, sem er svo nærri. Alger lausn
Irlands mundi ekki meira en vega upp á moti
þeim mismun.
írland er skyldað til að styðja Bretland
með hervaldi. Það gæti orðið oss svo þungt
að landið fengi ekki risið undir því. I Ný-
endu samningum Breta er ekki minst á þetta.
Væri þessi krafa Breta bygð á vernd, á
sama hátt og alþjóðaskapir vernda smáþjóð-
ir fyrir yfirgangi stórþjóða og gera út um
deilumál þeirra á friðsaman hátt, en létu svo
ekki borga þá vernd með því að leggja til
hers þeim, þá væri ekkert út á vernd þess að
setja. En eins og hún nú kemur fram, er hún
oss of dýr.
Viðskifti vor við Bretland geta verið hin
sömu, þó kröfur vorar séu heyrðar. Er auð-
velt að tryggja það með samningi.
Skuldir ríkisins áfallnar mun íriand bera
að sínum hlut. Ef snurða yrði nokkur á því
að þær þættu sanngjarnar, gætu óviðkom-
andi menn svo sem Bandaríkja forseti skorið
úr því.
Um sættir írsku þjóðarinnar heima fyrir,
gæti frland sjálft séð. Undir eins og Bretland
hættir að láta sig mál frlands skifta, er sú
sætt fengin. Engin kúgun mun verða þeirri
sætt samfara frá Suður-fra háfu.
Að því er takmörkun hernaðar senrtir, er-
J um vér hjartanlega sammáia. Vér erum reiðu-
búnir að samþykkja alt sem réttvísi mælir
| með, frá yðar hálfu.
Að endingu endurtökum vér það, að það
, er algert sjálfstæði sem vér krefjumst. Og
| frlandi er ekki annara um annað en það að
friður og eindrægni og góðvilji ríki milli þess
og Bretlands. Brautin til friðar stendur enn
opin til sátta, þótt vér getum ekki samþykt
skilmálana, eins og þeir eru.
Þessu bréfi de Valera, svaraði Lloyd Ge-
orge aftur og er innihaldið sem hér segir:
Bretland getur ekki orðið við þeirri kröfu,
að veita írum algeran aðskilnað eða lausn úr
konungssambandinu. Til þess eigi báðar þjóð-
ir of mikið sameiginlegt. írland hefir sent
fulltrúa til BrezkaJþingsins í 100 ár og allan
þann tíma hafi frar verið fúsir að veita Bret-
andi aðstoð í ófriði. Fjöldi fra ann Bretlandi
og er bundið því óslítandi böndum. Þess
vegna getur Bretland ekki annað en skoðað
írsku þjóðina annað og meira en hverja út-
lenda þjóð. Vér lögðum þetta til grundvallar
í skilmálum vorum að því er hina sögulegu
hlið þeirra snertir. En hugmyndir yðar virð-
ast ekki á þeim bygðar, þótt oss kæmi sam-
an um söguna sem grundvöll að byggja sætt-
ina á á fundinum.
f öðru lagi Iítið þér svo á, sem um enga
misklíð sé að ræða á miili írsku þjóðarinnar
innbyrðis.Þetta er grundvallarlaus staðhæfing
eins og sumt fleira í svari yðar. Það væri um
ekkert einingarleysi að ræða milli Irlands og
Bretlands, ef þetta ætti sér ekki stað. I sátt-
mála vorum er það tekið fram, að ef Norður-
og suður-frland komi sér saman í sjálfstæðis
máli sínu. skyldi það undir eins veitt af Bret-
um. »
Framtíðar ákvörðunum írsku þjóðarinnar
sjáum vér ekki að sé neitt hnegt í skilmálun-
um. Þeir eru þær rýmilegustu réttarbætur er
frland hefir nokkurn tíma átt kost a. Þær
geta ekki annað en orðið til þess, að efla
þjóðina írsku, ef hún fer rétt með þær sem
ekki er að efa og slá birtu yfir framtíð henn-1
ar. En vér erum langt frá alheims friði enn,'1
og hagur Bretaveldis og Irlands, er enn undir
því kominn, að það samband, sem helzt sé
ekki slitið.
Afstaða Craigs, forsætisráðherra í Ulster
og leiðtoga Norður-manna á frlandi, virðast
ekki alveg í samræmi við stefnu de Valera,
enda hafa þeir lengi kemt grátt saman.
Telur hann Norðan-menn eindregna á móti
Sinn Feinum og segir, að ef til komi að de
Valera fái sínar kröfur uppfyltar, horfi ti!
innanlands ófriðar og stríðs á frlandi. Og
svt> fast situr hann við sinn keip, að hann
vildi ekki mæta de Valera á fundi, er reynt
var að koma á til þess að þeir gætu komið
sér saman um einhvern milli veg til þess að
sameina írsku þjóðina.
Smut frá Suður-Afríku skrifaði de Valera
bréf og hvetur írsku þjóðina til að taka
boði Breta. Segir hann skilmála þeirra svo
rúma, að írlandi sé miklu meira með þeim
fengið í hendur, en Suður-Afríku
hafi nokkurntíma verið gert. Hann
segir ástandið eigi ólíkt fyrir ír-
landi nú og verið hafi fyrir Suður-
Afríku. Eftir að hafa kostað til
stríðs, hafi þeir fengið réttarbætur
sem uppfyltu kröfur þeirra eins
vel og þær er þeir börðust fyrir,
þó í annari mynd væru og væru
veittar af Bretum. Hvatti hann
fra að hyggja nú sem vandlegast
að öllu. 1
Biaðið “Times” í Lundúnum
heldur að Bretland fari ekki lengra
í þessu efni en það er komið. Á-
lítur blaðið það svo óviðjafnan-
legt, að það skilur ekkert í hvað
frland hugsar, að taka því ekki.
Þó að hér sé fljótt yfir sögu
farið, og bréf þeirra Lloyd Ge-
orge og og de Valera geti ekki öll
verið birt sökum þess hve löng
þau eru, gefur þetta sem hér hefir
verið tekið fram úr þeim nokkurn-
veginn fulla hugmynd um innihald
þeirra. Þótt þessir menn séu ekki
enn þá sammála, og orðsendingar
þeirra séu alvarlegar, er ekki tekið
fyrir að sátta tilraunirnar geti hald
ið enn áfram.
----—o--------
Árensli.
....Dodd’s nýrnapiTliir eru bezta
nýrnBme’Salfö. Lækna og gigt,
bdkverk^ hjartabðan, þvagteppu.
og önn«r veikindi, sem rtafa frá
nýrmum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eða 6 öskjur fyr-
ir $2.50, og fáat hjá öilum lyfsöL
«m e'Ön frá Tbe Dodd’s Medicine
Co. Ltd., roronto, Ont..............
önnur senrtir, hve þung og veiga-
mikil ábyrgðin er í raun og veru,
sem stjórnin á]ítur sig bera. Það
er svo sem auðþekt ástfóstrið, sem
hún ber til þessarar dygðar sinnar,
þegar kemur til að sýna hana í
verki.
Á nokkrum stöðum hefir tals-
vert borið á árensli hér í Mani"
toba fylki í sumar. Hefir flætt yfir
akra á sumum jörðum svo, að upp
skeran hefir eyðilagst. Sem nærri
má geta, er það þeim mjög til-
finnanlegt er fyrir því hafa orðið.
Ef hægt er að koma í veg fyrir
slíkt, án þess að fylkið kosti það
afarmikið, virðist sem fé þess væri
ekki á annan hátt betur varið en
með því að afstýra þessu.
Enda er það fyrir l°ngu viður-
kent og fylkinu hefir, með það
fyrir augum að ræsa það fram,
verið skift í héruð, sem taka á
fyrir eftir þörfinni og þurka upp. j
Félagi nokkru hefir einnig verið
selt verkið í hendur og á það að
sjá um allar nauðsynlegar fram-
kvæmdír í þessa átt.
En nú á árensli sér enn stað, og
hefir leitt af því mikið tjón á upp-
skeru í grend við Sperling og ef
til vill víðar. Nokkrir bændur þar
hafa algerlega tapað uppskeru
sinni að sagt er.
Hvað eiga þeir að gera? Hvort
sem þeim reynist það nú farsa^jlt
eða ekki, hafa þeir farið fram á
það við fylkistjórnina, að borga
sér nokkrar skaðabætur, því það
sé hvort sem er hennar eftirlits-
leysi að kenna að svona fór.
En það þurfti nú ekki annað en
að segja sæl vertu við hana eða
hitt þó heldur. Eins og vænta mátti
verður þaðan ekki að tala um
neina ásjá. Og afleiðingin af því
er nú það, að bændur þarna í
grend við Spreling munu vera að
hefja mál á móti stjórninni og fé-
laginu sem um framkvæmdir á
ræslunni átti að sjá.
Skaðabótakrafan sem bændur
fara fram á nemur $1,000,000,
og mun lögmannafélag hér í bæn-
“Berg”~mál.
“Þú ert Bergur kosta klúr.”
ÞaS var rétt' fyrir lslendinga.
daginn. iEg var staddur í Winni-
peg. VeSriS var yndislegt. LoftiS
var heiSskírt. RykiS lá óhreyft á
götuntim því logn var. FriSur og
ró virtist hvíla yfir öllu og öllum.
E !g var á gangi á S'herbrookie.
Street. Þar eru líkvagnar; þar eru
legsteinar; þar er Lögberg, og þar
er neftóbak.
Og íslendingadagurinn fór í
hönd. Nefndin hafSi beSiS mig aS
flytja ræSu á þeim hátíSisdegi.
Svo hátt hafSi mér ekki veriS tylt
í Winnipeg áSur nema einu sinni.
Og Jón hafSi ekki haft á móti því
— aS hann segir. Mér fanst eg mi
vera nær því en mér hafSi nokk-
urntíma áSur auSnast aS vera, aS
koma mér vel viS alla(I). En
þaS var nú tæpast viS því aS bú—
ast aS slíkt gæti staSiS lengi fyrir
mér. Enda kom þaS yfir mig eins
og þruma úr heiSskíru lofti þenn-
an friSsæla dag — meSvitundin.
um þaS aS eg væri ekki í virki-
leika í sátt viS alla.
Einbver 9em eg mætti á göt-
unni rétti aS mér síSasta Lög'berg;
(dags. 28. júlí). Eg sá stóra og
fallega mynd af skáldinu Einari
Benediktssyni á framsíSunni, og
ætlaSi aS byrja þar aS lesa. Ent
.maSurinn sem rétti mér IblaSiS
vildi endilega láta mig byrja á
fjórSu síSunni, og benti mér þar
á greinarkorn meS fyrirsögninni:
“ÞingmaSurinn í St. George.”
Svo greinin var þá um mig. ÞaS
hefir einu sinni áSur veriS skrifuS
grein um mg í “Lögbergi”, svo eg
muni. ÞaS var í fyrrasumar, rétt
fyrir kosningarnar. Hún var nú
um hafa málið með höndum fyrir ! ekki beinlínis lof, sú grein — en
þá og hefir tilkynt stjórninni eitt-! svo var haS ^étt fyrir kosingar.
hvað um það. En hún neitar því, J Nú voru engar kosningar í nánd.
- ‘V _ _ _ I I 1 L * /1___Af _ NI01 Vv oooi nrro i n tro r náttnr1a*v-i olf
að vera að nokkru leyti ábyrgðar
full fyrir því hvernig fór og kveð-
ur sig þar af íéiðandi ekki þurfa
Nei, þessi grein var náttúrlega alt
annars efnis. Nú var Islendinga-
dagurinn í aSsigi. Jóni hafSi nátt-
að borga eða bæta fyrir skaðann. j url®ga dottiS í hug aS vera nú
En það ábyrgðarleysi mun mörg
um koma hálf kynlega fyrir. Þeg-
ar “óyndisgjörnu” mennirnir, sem
Lögberg kallar, finna að einhverju
í fari stjórnarinnar og henni þykir
það lúta að því að veikja v°ld
sín, þá stendur ekki á því að hún
bregði skildinúm fyrir sig, þessari
þvir.gandi ábyrgðar-skyldu, sem
hún hafi samt lagt sér með glöðu
geði á herðar, af því að það sé
svo mikil nautn í því fyrir hana,
að vera krossberi fólksins.. Að
“óyndisgjörnu mennirnir” séu að
hugsa um völd sé mjög viðurlita
mikið, vegna þess að, ef þeir
svældu þau úr höndum núverandi j orge, síðan hann komst í tölu lög-
einu sinni sjálfum sér trúr, og
skrifa um mig hæfilega stutta
grein þar sem þaS skársta sem um
mig yrði sagt skyldi tínt til, í því
skyni aS efla samúSar-tilfinning-
una, sem ríkja álti í River Park
2. ágúst, og svo til aS sýna vaS
hann gæti þó látiS mena njóta
sannmælis, þó þeir væru ekki
skoSanabræSur hans á öllurr. sviS
um. Og fyrirsögn greinarinnar
benti í þessa átt, iþví þaS sem í
henni felst tel eg mér til heiSurs.
Svo Ias eg byrjun greinarinnar:
“Þau hafa ekki veriS svo fá, af-
reksverkin þingmannsins í St. Ge-
stjórnar og tækju þau sjálfir, yrði
það til þess að sökkva fylkinu í
hafsjóa ósljórnar og einkum og
sér í lagi ábyrgðarleysis.
0-jæja. Og það sýnir sig þá, að
því er þetta atriði og reyndar m°rg
gjafa Manitobafylkis.” Jú, hér var
ekki um aS villast. ÞaS var Iof-
grein um mig — og eftir Jón Bíld-
fell — ritstjóra Lögbergsl ÞaS
birtir ekki svo lítiS yfir framtíSar-
vonum ÞjóSræknisfélags Vestur-