Heimskringla - 26.10.1921, Blaðsíða 4

4. BLAÐSfBA
HEIMSKRINGLA
WINiNIPEG, 26.0KTÓBER I92Í

HEIMSKRINQLA
(Stofuuö 1886)
Kemur öt A hverjum mlíSvikuáeg;!.
Crtgcfeodur ok eisrendur:
THE VIKíNG PRESS, LTD.
85» í»k 855 SARGE.\T AVE„ WIWII'EG,
TalKlml: \-Hkí7
Ver® bla5hIim er $».60 flrRanffurÍHu barf-
ÍMt fyrlr frnni. Allar borgaair aendfnt
rfiöamaual blaöniiw.
Ráðsmaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstjórar:
BJÖRN PÉTURSSON
STEFÁN EINARSSON
Vta»»ak.rift llli WiltlM:
THE VIKIXU PRKSS, Lt4. B.l 91T1,
Wl..lp< c, Nu.
UtanBUvrirt tll rttatjS.au-
EDITOR BRUfSKRINGLA, B«k 31T1
Wlaalpef, Naa.
The “Heimskringla” is prlnted aal pab*
lishe by the Viking Press, Límíteí, at
853 og 855 Sargent Ave., Winnipeg, Mani-
tnba. Telephone: N-«S37.
WINNIPEG, MANITOBA, 26. OKT. 1921.
Þingflokkarnir á und-
anlörnum þingum.
Nú, þegar fer að líða að kosningum til
sambandsþingsins, þykir ef til vill einhverj-
um fróðlegt, að ryfja upp fyrir sér, hvernig
afstaða flokkanna og fylgi hefir verið á und-
anförnijm þingum, hvað mörgum mönnum
hver þeirra hefir haft á að skipa, og hvernig
hlutföllin hafa verið, að því er fylgi þeirra
snertir, ,frá hinum ýmsu fylkjum landsins.
Það er ekki þar með sagt, að af því sé ti
hlýtar hægt að dæma, hvernig kosningamar,
sem í vændum eru, muni fara. En þrátt fyrir
það, mun margur grípa til þess og íhuga það
með sjálfum sér, sem reynir að gera«sér grein
fyrir úrslitum kosninganna. Og það yerða
ef til vill ekki svo fáir, sem það gera. J
Á kosningunum 1917 verður þó minna
bygt í því efni. Þær snerust, eins og alla
rekur minni til, um alveg nýtt atriði, sem áð-
nr hafði ekki komið neitt til mála við kosn
ingar. Það var stríðið, sem þá var á döf
inni; og húgur þjóðarinnar var nálega óskift-
ur um það, að friður fengist á eins hagkvæm
an hátt og unt var og drottinvaldinu og her-
lundinni þýzku yrði sýnt í tvo heimana.
Þingmennimir, sem þá náðu kosningu, til-
keyrðu annaðhvort stjórnarflokknum eða
liberalflokknum. Óháðir þingmenn, sem síð-
an 1896 höfðu ávalt haldið nokkrum sætum,
féllu við þær kosningar úr sögunni að segja
má. I byrjun þess þingtímabils, sem var hið
13, í sögu landsins, náði enginn óháður þing
maður sæti, að minsta kosti enginn, sem Iýst
hafði því yfir og sótt undir því merki. En
þó vill svo undarlega til, að áður en því þing-
tímabili lauk, tók smátt og smátt að
myndast óháður flokkur í þinginu og bönd
gömlu flokkanna fóru að losna. Þessi óháði
flokkur, sem að vísu var mjög fámennur,
lýsti yfir stefnu sinni og nefndist National
Progressive Party; leiðtogi hans varð Hon
T. A. Crerar, sem þá var akuryrkjumálaráð-
herra Unionstjórnarinnar.
I kosningunum 1917 hlaut samsteypu-
stjórnin mjög eindregið fylgi í öllum fylkjun-
um, að Quebec og Prince Edward Island und-
anskildum. A Prince Edward Island féllu
sœtin jafnt í hlut stjórnarinnar og liberala.
Eftir kosningarnar 1911 var fylgi flokk-
anna á þinginu sem hér segir:
Ontarío
Quebec
Nýja Skotiand
Nýja Brúnsvík
Manitoba
Brezka Kolumbía
P. E. Eyja
Sask.
Alberta
Yukon
Ihalds Frjálsl. Óháðir
72
27
9
5
8
7
2
I
13
37
9
8
2
0
2
9
6
0
1
1
0
0
0
0
0
0
0
0
Samtafs: 133 86 2
Kosningar þessar SQerust, svo sem kunn-
ugt er, um gagnskiftasamningan* við Banda-
ríkin. I stjórnartíð liberala frá 1896 til
1911 mistu þeir stöðugt fylgi í Ontario. en
jókst það aftur í Quebec. Árið 1896 hlutu
liberalar 43 sæti í Ontario og 49 í Quebec.
Sama ár náðu konservatívar 44 sætum í Ont-
ario og^ 16 í Quebec. I kosningunum 1908
féíl tala'í^beralþingmanna frá Ontarío niður í
36, en kónservativar komust upp 48; erj í
Quebec hlutu Iiberalar þá 53 sæti, en kon.
féllu niður í 11. Eftir kosnir\garnar 1911,
þegar Laurierstjórnin féll, eftir að hafa setið
við völd í 15 ár, hlutu kon. 72 sæti í Ontario,
en liberalar 13. I Quebec hlutu konserva-
tívar einnig 27 sæti, en tala liberalþingmann
anna þaðan féll niður 37.
Tala þingmanna írá vesturfylkjunum hefir
fjölgað mj°g á þinginu síðan 1896, og hefði
eflaust fjölgað eitthvað við kosningarnar,
sem í hönd fara, ef síðasta manntal hefði
verið tekið til greina. Árið 1896 voru 2
liberalar og 4 konservatívar kosnir í Mani-
toba (Sask. og Alta höfðu þá enga þing-
menn, því þau voru ekki stofnuð fyr en árið
1905). Árið 1900 hlutu 2 liberalar og 3
konservatívar kosningu í Mapífoba; árið
árið 1908 2 liberalar og 8 konservatívar. Og
árið 1911 varð tala hvors flokks sú sama og
árið 1908.
í Sask. voru ,árið 1908 9 lib. og j kon.
kosnir; og árið 1911 breyttist sú tala ekkert.
í Alberta hlutu árið 1908 4 liberalar og 3
konservatívar kosningu; árið 1911 6 lib. og
1 kon.
Eins og nú standa Sfikir hefir Ontario 82
sæti, Quebec 65, en öll vesturfylkin 4 til sam-
ans 56. Tvö af þeim hafa verið konserva-
tív, Manitoba og Brezka Kolumbía, en Al-
berta og Saskatchewan liberal. Ontario eitt
hefir 26 sæti fram yfir öll vesturfylkin til
samans, en Quebec 9; er því sjáanlegt, að
kósningarnar velta aðallega á þeim. í stríðs-
tímakosningunum misti stjórnin fylgi sitt al-
gerlega í Quebec. En þar sem í þessum
kosningum eru alt önnur mál uppi á teningi
en þá voru, er ekki ólíldegt, að kosningarnar
þar falli nú líkara því, sem átti sér stað 1911,
en þá hafði stjórnin þar litlu minna fylgi en
liberalar. í Ontario var fylgi stjórnarinnar
allmikið 1917, þó ekki væri það eins mikið
og 1911, þegar hún hafði yfir 70 sæti af
rúmum 80.
Stjórnmála-pistlar
III. Sagan.
Það er ekki hægt að ganga fram hjá s°g-
unni, þegar rætt er um grundvöll þann, er
stjórnir hvíla á. Sagan endurtekur sig, segja
menn, og er það satt að talsvert miklu leyti.
Hún er reynsla þjóðarinnar færo í letur. Fram
hjá þeirri reynslu verður ekki .gengið, ef vel
og viturlega á að byggja. Sagan verður því
einn af steinunum í undirstöðunni undir
stjórnarstofnuninni.
En það kann nú emhverjum að finnast, að
þetta land, Canada, eigi ekki svo langa sögu,
að mikið verði á henni bygt. Það er satt,
saga þessa lands er stutt og stjómmálasaga
þess enniþá styttri en sagan af byggingu og
landnámi þess. Það eiga flest lönd eldri stjórn
málasögu en Canada. Island á langa sögu.
Sömuleiðis Iríand. En saga þessara landa
er fegurst í byrjun. Og þegar þessar þjóðir
fara að byggja stjórnmál sín á sögunni, Ieita
þau að uppruna hennar til að styðjast við.
Það sannar, að þær hafi á umliðna tímanum
fallið frá því, er í byrjun vakti fyrir þjóðun-
um. Saga Canada, þó ung sé, getur því haft
þýðingu. Byrjun hennar er nær nútíðinni
en byrjunarsaga annara þjóða. Og hún þarf
ekki að vera ómerkilegri fyrir því. Það eru
miklu meiri líkindi til, að hún sé þeim mun
hagkvaamari fyrir nútímann, sem hún er
yngri. Lýðfrelsishugsjónir hafa dafnað vel
á seinni tímum. Hvort sem stjórnarsaga
þessa lands ber það með sér eða ekki, hafa
þær hugsjónir hlotið að vera lifandi í þjóð-
félaginu og gleggri á þeim tíma, er saga
þessa lands byrjar, en sögur annara Ianda
voru á þeim tíma. Og þar mun mega finna
því stað, sem talað hefir verið um vestrænt
frelsi.
Og þegar litið er á auðæfi þessa lands og
tækifæri, verður ekki annað séð, en að ein-
staklingsfrelsið ætti að geta þróast hér frem-
ur en víða, ef til vill Wðast hvar annarsstað-
ar í heimi. Ekkert sannar þetta betur en
það, að Canada má heita eina landið, sem
verulegur fólksflutningur er til sem stendur.
Tækifærin hér hljóta að vera fleiri og.standa
einstaklingunum opnari hér en annarsstaðar.
Eins og nú stendur á má samt, þó óeðlilegt
virðist, bera á móti því að svo sé. Hvað
kemur til? Ef tækifærin eru óþrjótandi hér,
hvers vegna er ekki hægt að færa sér þau í
nyt ? Ja — það er sama sagan hér og ann-
arsstaðar; sagan sú, að vér kunnum ekki að
stjórna oss sjálfir. Stjómarstofnanir vorar \
hafa, sem annarsstaðar, smátt og smátt orðið I
á eftir samtíðinni. Þær hafa ekki þekt k°ll-
i sína. Þær hafa samið lög, sem ekki var
auðvelt fyrjr kærleiksríka og góða menn að
fylgja út í æsar. Hvílík meðmæli með þess- |
i stærstu stofnun í þjóðfélagniu! Og
hver hefir afleiðingin orðið ? Sú, að f orðið )
stjóm” hefir um langan tíma vejcið Iögð !
sama þýðing og orðið “slægð”, aiveg eins og j
að landið sé spilaborð og samlíf borgaranna '
sé í því fólgið, að kunna nóg spilabrögð.
En út fyrir þjóðlífssögu þessa lands þyrfti
þó ekki að leita að fyrirmynd til þess að bæta
úr þessu, enda ekki víst að hana væri ann-
| arsstaðar fremur að finna. Þjóðlífið hér —
með auðlegð landsins og eðlilegum frelsis-
| vonum einstaklinganna — er næg fyrirmynd,
j ef vit og mannúð fær taumhaldið. Það er
I vort eigið þjóðlíf, sem stjórnin á að þjóna.
! Fyrirmynd í stjórn ætti þjóðlífið að geta
skapað sér sjálft af reynslunni. Að sníða
hana eftir °ðru gæti haft vafasama þýðingu
j og sízt hentað oss betur.
IV. Stefnur.
Utan um vissar stefnur í stjórnmálum
myndast flokkar. Stefnan getur bæði verið
góð og vond. En ekki skal samt gera mik-
j inn gremarmun á því hér að því er stjórn-
mál snertir. Hér í landi eru tvær stefnur
aðallega ríkjandi, frjálslynda stefnan og í-
| haldsstefnan. Þær geta báðar verið góðar í
I sjálfu sér, og það skrítnasta við þær er ef til
j vill það, hve lítill munur er á þeim í eðli sínu.
! Út á stefnur er í sjálfu sér ekkert að setja.
Það verður ávalt að vera einhver stefna, eitt-
hvert takmark að keppa að. En það sem
svo oft kemur fram í sambandi við stjórn-
málastefnur, er það, að trúað sé meira á vissa
menn, sem beita sér fyrir þær, en stefnurnar
sjálfar. Og þegar svo er komið, er einsta^-
lingurinn kominn út á hálan ís. Þá gleymast
j stærri atriðrn, eða aðalatriðin, en hinum
| minni er haldið til skila, sem ekki hafa nema
augnabliksþýðingu og ekki snerta nema lítinn
hluta heildarinnar. Auka-atriðin eru gerð að
aðaiatriðum, útsýnið þrengist, og alt kemst á
j ringulreið í hugsunum manna, að því er til-
ganginum kemur við. Fylgið snýst um vissa
menn en ekki málefni. Sé þeim það lagið,
sem Ieiðtogar eru, að segja stefnuna þetta í
dag og annað á morgun, gerir það ekki mikið
1 til, að því er fylgjendurna snertir.
Blinda flokksfylgið, sem oft er talað um,
er fójgið í þessu. Afleiðingin er sú, að
stefnurnar afskræmast og týnast loks. Og
! að það eigi sér stað í stjórnmálum, verður
tæpast neitað, því það hefir af merkum
mönnum verið sagt, að stjórnmálastefnurnar
færu undursamlega fram hjá því, hverju
nafni sem nefndust, sem mestu varðaði alla
menn, en það væri vísindi, list og mannúð.
Ef það skyldi nú satt vera — og það munu
margir álíta — að frá stjórnum eða stjórn-
málaflokkum sé einkis að vænta í þessu efni,
verður mörgum býst eg við á að spyrja, eins
og gömlu prestamir spurðu stundum börnin:
Til hvers hefir þá guð skapað þig, skepnan
mín?
i
V. Lýðstjórn og konungsstjórn.
Einu sinni voru þeir tímar, að talað var
mikið unrt lýðstjórn og konungsstjórn. Nú
má það heita dottið niður. Þó munur sé
nokkur á þeim, eru mörg daami þess, að þær
! sigli næsta sama sjóinn, eins og stjómmála-
flokkarnir. Evrópuþjóðunum sumum er sagt
I að ofbjóði, hve auður Bandaríkjanna safnist
hratt í fárra manna hendur, þó þar sé lýð-
veldi. Hinir gætnari borgarar Bandaríkj-
anna eru einnig farnir að læra af Evrópu-
mönnum, að lýðfrelsið þar suðurfrá sé,
hvað stjórnmálin snertir, ekki sjálfu sér
samkvæmt, og þrátt fyrir lýðfrelsið, sé þar
margt öðruvísi í stjórn en eigi að vera.
Aftur sé í sumum konungsríkjum Evrópu,
1 einkum á Englandi, auðurinn að renna úr
vasa einstaklinganna í hendur fjöldans. Ef
eitthvað er til í þessu, sem eflaust mun, er
það sönnun fyrir því, að það er ekki ýkja
mikill munur á lýðstjórn og konungsstjórn.
Til þess að lýðstjórn geti orðið að tilætluð-
um notum, þarf hún að vera meira en nafnið
tómt. Hún þarf að byggja meira á þjóðlíf-
inu, eins og það er í raun og veru, en á tóm-
um orðum, því
Stjórnarfrelsi firt þeim kraft,
sem fær af mentun staðið:
það er sama og sjálegt skaft,
sem að vantar biaðið.
eins og skáldið segir. Samt er þetta ekki
mælt á móti lýðstjórnarfyrirkomulagi yfir-
leitt og í réttri mynd. Það er annað, lýð-
stjórn í sönnum skilningi, og það, hvernig
hún er notuð. Sjálfstjórn er æðsta mark og
mið hverrar þjóðar. Því minna sem einstak-
lingýium er stjórnað af öðrum þess betra er
það fyrir hann. En þetta á enn sem komið er
við fæstar lýðstjórnir inn á við. Þjóðfélags-
stofnanir þeirra og lög ery oftast í öðrum
anda gerðar en lýðstjórnaranda, og því verð-
ur munurinn svo lítill á hag og þar af leiðandi
frelsi borgaranna í lýðstjórnarlandinu og
hinna í konungsríkinu. Fisher Ames gerir
ágætan samanburð á lýðstjórn og frjálsri
konungsstjórn, eins og þær nú eru, er hann
sagði, að konungsstjórnir sigldu fleytunni oft
vel, en hleyptu stundum upp á sker, brytu
hana og hún sykki; lýðstjórnir sigldu hægara
og fleyta þeirra sykki ekki, en menn stæðu
altaf í vatni á henni. i
Hér er ekki verið að tala um’
harðstjórn, enda á hún sér ekki ■
stað nema hjá konungsstjórnum:
beim, er harðsvíraðan þjóðhöfð-,
ingja hafa; heldur ekki um skríl-!
stjórn, sem öðrum er að meini að
sama skapi og hagur hins vex. Það j
er lýðstjóm eða mild konungs- \
stjórn, sem átt er við. En jafnvel j
þær verða að standa til bóta. j
Meðan þær eru óréttlátar, eru þær |
ekki vel þegnar. Það er aðeins
réttlætið, sem allir eru ánægðir
með.
Sýningin í New York.
Þann 18. þ. m. var fundur sá,
sem ’boðaS var til í íslénzku blöS-
unum af nokkrum mönnum bér í
bænum, haldinn í Goodtemplara-
húsinu. Fundurinn var ihafSur í
því skyni, aS tala um, hvort lsl.
í Winniueg vildu nokkuS sinna
beiSni Islendinganna í New York
um aSstoS okkar hér norSur frá
í sambandi viS þátttöku þeirra í
sýningunni, sem hin ýmsu þjóSar-
brot, er heima eiga í New York
eru nú aS undirbúa og byrja á
þann 29. þ.m.
Mjög fátt fólk var statt á þess-
um fundi og er því erfitt aS geta
til um hvort veruleg hugsun sé
vakandi rjá fólki hér viSvíkjandi
þessu máli.
Því er miSur, aS nú er tíminn
orSinn mjög naumur, sem hægt
væTÍ aS nota til þess aS veita
þeim nokkra verulega aSstoS, sem
mér finst þó aS þeir hefSu átt
skiliS og aS sjálfsagt hefSi veriS
aS veita þeim, svo aS þátttaka
þeirra í sýningunni gæti orSiS
9em allra fullkomnust, því eg er
sannfærSur um, aS þessari þjóSa-
sýningu er af góSvm og gildum
ástæSum hrundiS af staS.
ÞaS ihefir veriS skýrt nokkuS
frá því í íslenzku blöSunum hér,
hvernig sá hluti sýningarinnar á
aS vera, sem þessir landar okk-
ar standa fyrir og einnig í hvaSa
tilgangi þeir vilja taka þátt í þess-
ari sýningu, svo eg þarf ekki mik-
iS um þaS aS skrifa. En þaS hefSi
mátt skýra tilgang sýningarinnar
í heild sinni mikiS betur, heldur
en gert hefir veriS og þá hefSi
máliS fengiS betri byr er þaS fyrst
kom hér norSur. Svo þaS er eig-
inlega því um aS kenna, hve ó-
greinilega og lauslega þaS var inn.
leitt hér í fyrstu, aS JjaS var ekki
álitiS þess virSi aS því væri nokk-
uS sint og eiga því þeir menn,
sem fyrstir fengu aS vita um
þetta mál, enga sök á því aS nú
er alt komiS í ótíma.
1 rauninni hefir aldrei veriS á
þaS minst í blöSunum hér, hver
eiginlega sé tilgangurinn meS þess
ari sýningu þjóSibrotanna og því
ekki heldur, hvaSa ástæSur séu
til fyrir háldi hennar. Vegna þess-
arar vanrækslu, komu hér á kreik
ýmsar tilgátur um tilgang hennar
og sumar af þeim eru mjög á-
kveSnar á móti sýningunni í
heild sinni. * ,
Eg ætla aS nefna hér tvær af
þessum tilgátum, eSa flugufrétt-
um, til þess aS reyna til aS sýna,
aS þær ekki séu réttar. Ein tilgát-
an er sú, aS sýningin sé höfS til
aS ófrægja BandaríkjaþjóSina út,
í frá, og önnur er sú, aS tilgangur
hennar sé sá, aS reyna til aS
veikja þau einingarlbönd sem
tengja Bretland og Bandaríkin.
Eg get ómögulega fundiS neinar
ástæSur, sem þessar tilgátuT gætu
stutt sig viS, því eg álít aS þetta
tvent geti hvergi ko!miS nærri til-
gangi sýningarinnar. Ófhætt er aS
minsta kosti aS fullyrSa, aS fs-
lendingum í New York, sem taka
vilja verklegan þátt í sýningunni,
hefir ekki komiS slíkt til hugar.
ÞaS sem varS til þes saS vekja
hugmyndina hjá þessum þjóSbrot
(ím aS koma þyrfti á þessari sýn-
ingu, er eflaust þör^in á því, aS
kveSa niSur, ef mögulegt væri,
þá stærilátu hugsun, sem rfkjandi
er hjá þeim hluta Bandarísku
þjóSarinnar er bjó til og samþykti
hin þröngu og órýmilegu innflytj-
enda lög, er nýveriS voru viStek-
....Dodd’s nýmapinur eru bezte
nýmameSaliS. Lækna og gigt,
bakverkt hjonrtabihm. þvagteppu,
og wnr veðrindi, sem stafm frá
nýfimii. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eSa 6 öakjv fyr-
ir $2.50, og fáat hjá ölkan lyfsöi.
um cSa frá Tke Dodd’s Medicine
Co. Ltd., Toronto, Ont..........
in í Bandaríkjunum. Þau lög
benda svo ákveSiS á þaS, aS hin
ýmsu þjóSabrot, sem fluzt hafa til.
Bandaríkjanna, og gerst hafa
þegnar þess lands, verSi nú aS
sýna og sanna, jafnvel eftir hundr
aS ára veru þar, aS þau séu jafn
góS og gild sem sá partur þjóSar-
innar, er telur sig vera hina einu
réttbornu þegna þess ríkis.
Gætu nú þessi þjóSabrot meS
meiri auSmýkt heldur en þessu
sýningarfyrirtæki, reynt til áS
sýna fram á, aS þau hafi fullan
rétt á því, aS vera talin jafnokar
hins innfædda þjóSflokks í rík-
inu?
í sanrtbandi viS sýninguna hlýt-
ur aS koma í ljós, og er ákveSiS
aS sk'Uli koma í ljó^, aS þegar þau
fyrst lcomu til þess lands, þá voru
þau aS ýmsu leyti á eftir þarlendu
fólki, bæSi í verklsga átt og einn-
iS ihvaS lifnaSarháttu og aSbúnaS
snertir, en nú á aS sýna, hve mikl
um framförum, í öllu tilliti, þau
hafi tekiS og hve fljót og ákveSin
þau hafi veriS í því, aS uppfylla
skyldur og ákvæSi ríkisins og eigi
því heimting#á aS ekki sé lengur
haldiS aS þeim hinum gamla
dráúgr aS þau 'Sétr ekki 'jáfn góS
og þar innfæddir menn. Og þótt
þau einnig Iheimti þaS, aS menn
komist í ski'lning um, aS heima-
land þeirra sé ekkert skrælingja-
land og aS ættstofn þeirra sé fulk
eins göfugur og þess fólks, sem
telur sig vera þeim miklu framar,
er ekki nema sjálfsagt.
Eg get ekki séS, aS sýning þessi
sé til þess haldin, aS lítilsvirSa
BandaríkjaþjóSina? ÞaS er ein-
mitt hiS gagnstæSa, þar sem
þessi þjóSaibrot ætla nú aS sýna,
aS þeim Hefir fariS fram síSan
þau flúttu inn í landiS. En þó aS
þau um leiS leitist viS aS ná sín-
um fulla rétti, getur víst enginn
láS þeim.
ÞaS er annars kominn tími til
þess aS þessi hjákátlegi draugur
sé kveSinn svo djúpt niSur aS
hann ekki geti stungiS upp höfS-
inu framar, nokkursstaSar. ViS
Islendingar, sem komum hér til
lands fyrir einum 30—40 árum,
þekkjum hann ofur vel. ViS mun-
um víst eftir hinum göfugu nöfn-
um, sem okkur voru valtin, og
einnig eftir viSmóti því og lát-
bragSi, sem binir hérlendu Bretar
margir hverjir sýndu okkur. Og
eg segi ykkur þaS alveg satt, aS
þetta alt er lifandi enh þann dag
í dag, en er orSiS ofurlítiS Ijós-
fælnara Iheldur en þaS var fyrst
er viS komum hér. ViS erum ekki
enn, þótt viS höfum lifaS hér í
30—40 ár, álitnir aS vera annaS
en útlendingar og aS viS ættum
því aS hallda okkur í sæmilegri
fjarlægS er um ýmsar virSingar-
stöSur og margt annaS er aS
ræSa. Er þá ekki sjálfsagt aS viS
Islendingar hér norSurfrá leggjum
þessari sýningu eins mikiS liS og
mögulegt er? Er hún ekki í fylsta
nrtáta bygS á þjóSernislegum
grundvelli og á hún þaS ekki skil-
iS, aS hún ’sé studd af Ihinu ís-
lenzka fólki, hvar sem þaS á
heima?
Hinn áSurnefndi fundur kaus
5 manna nefnd, aSallega í því