Heimskringla - 01.02.1922, Blaðsíða 4

4. BLAÐSIÐA.
HEIMSR.RINGLA.
WINNIPEG. I . FÐBRÚAR 192Z
HEIMSKRINQLA
(Stofnu* 188«)
Krmur ðt A hverjnm mi«vlkl4tsL
Ctsefendur og eÍKendnrt
THE VIKING PRESS, LTD.
853 S55 SARGENT AVE., WIJÍJÍIPEG,
Talelmlt IV-6537
Ver» blatalns er Í3.0U Argangoriin borg-
int fyrir fram. Allar borganir aendtat
rtlsmaanl blatbitna.
Ráðsmaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstjórar:
BJÖRN PÉTURSSON
STEFÁN EINARSSON
Vtanðakrift tlb bla«ain«t
THE VIKIÍfvi PRBSS, I,td., Bol 8171,
Winnlpeg, Han.
ITtanAakrift til ritatjArana
EDITOR HEIMSKRIPIG1.A, Box 3171
Wlnnlpeg, Man.
The "HeimskrinBla” is printTd and pub-
llahe by the Vtking l*ress, Llmlted, at
853 og 855 Sargent Ave., Winntpeg, Mani-
taba. Telephone: N-6537.
......... .... - r—■
WINNIPEG, MANITOBA, 1. FEBROAR 1922
Fylkisþingið.
Á fyrstu starfsviku þingsirts var minst á
í síðasta blaði. Skal Ihér í stuttu máli reynt
að drepa á 'það er á góma bar síðastliðna
viku í þinginu.' Hún hefir eigifr síður verið
viðburðarík en sú fyrri. Má að vísu um það
segja er fram hefir farið: sutn't var gaman,
siumt var þaitft.” En yfirleitt verður ekki sagt
að sumir þingmanna að minsta kosti sýni
ékki tilMýðílega alvöru og áhuga á málum
þeim er mfklu varða á þessum tímum.
I byrjun vikunnar var mál hófsemdarfé-
lagsins (Moderation League) uon að láta
ganga til almiennra atkvaeða um það hvort
stjómin aétti að taka að sér vínsölu í fylkinu,
telkin til íhugunar. Var Bemier þm. framsögu
maður málsins. Hélt hann öllu fram er stutt
gat þessa hugmynd um að fylkið tæki vín-
söhi að sér. Hann sagði álmenna óánægju
með vínbannið, kvað heimatilbúning víns
sönnun þess hve algert vínbann væri ótíma-
bært; glæpir héfðu ékkj fækkað síðan vin-
bannið koanst á og að víndrýkkjan, eins og
hún ætti sér stað, þrátt fyrir vínbannið, væri
skaðlegri heilsu manna, en þó góð vín væru
seld með sanngjörnu verði af stjóminni. Hug-
myndin er ekki sú að taka upp staupa-sölu á
gistihú'um, heldur að stjórnin komi upp vín-
söhiibúðum þar sem henni sýnist og vín-
drýkkja sé ekki leyfð á staðnum sem vínið
er selt á, he’ldur færu menn með það heim
til sín og gerðu sér gott af því þar. Tekjur
kvað hann stjórnina einnig hafa miklar af
þessu. Ræða þessi stóð yfir í fullar tvær
klukkustundir. En áður en henni lauk, bað
Pahner þm. um feýfi til að draga athygli
þingsins að því að einn þingmaðurinn svæfi.
Var það Stanbridge. Varð hlátur mikill út af
þessu, og mæltust míargir til, að ræða Bern-
iers væri stytt, eða að þessum svæfandi
prestatón sem hún var flutt með, væri breytt
í einhvern annan són. Þegar Standbridge
valknaði, svaraði hann því einu til, að hann
viissi eins mikið sofandi og hr. Palmei vak-
andi. Var lengi eftir á kýmt að þessu.
Skoðanir þingmanna um tillögu þessa
urðu misjafnar. Hafði séra Albert ágæta
ræðu um/tnálið. Kvaðst hann efast um ein-
Iæigni þeirra að vinna að bindindi sem fyrir
tíllögunni berðust. Málið hefði þannig ver-
ið flutt frá byrjun, að það væri eklki hægt
að sjá annað, en að tilgangurinn væri að
hnekkja núverandi vínbanni. Bréfin sem al-
menningi hefði fyrst verið send af hóf-
semdafélaginu héfðu verið tvíræð og óá-
kveðin. Nokkrir þingmanna bentu á, að það
væri brot á beinnri löggjöf að Iáta málið ekki
ganga til atlkvæða. Á fimtudaginn áður en
md'lið var lagt fyrir, töluðu þessir með at-
kvæðagreiðslu um það: H. L. Mabb, Stan-
bridge, Kirvan, G.Armstrong og John Queen;
þessir mótmæltu: Hon. T. H. Johnson, E. A.
Smith, A. B. August, F. J. Dixon og séra
Ivens; álitu þeir það varla ná til brota á
beinni löggjöf sem þeir væru fylgiandi, að
vera á móti almennri atkvæðágreiðslu um
svona mál.
Flutninggjald járnbrauta var næ-ta mál á
dagskrá þingsin's. Hafði Haig þm. áður
hreýft því bæði nú og á binginu í fyrra og
borið upo tillögur í því. Kveður hann fylkið
eiga sarrkvæmt gömlum sa.mningi rétt á lægra
flutningsgiaidi en það hafi, en sá réttur háfi
verið traðkaður náeð Iöggjöf á sambands-
þinginu á stríðsárunum og vill hann nú að
fýíkið leiti réttar síns. Forsætisráðherra
Norris bar upp tillögur um málið, dálítið frá-
breytta Haigs, hvað aðferð snerti til að fá
rrtálin framgengtj en að öðru leyti hina sömu
og var Haig í ráðum með honum um það.
t>ó sú ti.ilaga væn lögð fyrir nú, verður hún
éflaust samþykt síðar á þinginu. Telur Haig
sem sögu þessa máls er kunnugastur, að hún
sé eitt af stærstu velferðar-málum þessa fylk-
is og e'f hún fái áheyrn eystra hjá stjórninni
cg járnbrautalkóngunum sem ástæðu lítið sé
að efa, geti menn farið nærri um hag fylkis-
inc að því, þar stem að þann tíma sem það
hafi verið svift rétti sínum, hafi iþað tapað
um 10 miljónuim dala á hækkuninni á járn-
braútargjaldinu.
Viðvíkjandi árensli í fylkinu, bar C. D. |
McPherson ráðgjalfi upp tillögu um að þing-
nefnd væri skipuð til þess að kynna sér það
níál og leggja 'það svo fyrir þingið. Kvað j
hann stjórnarráðið halfa samþykt að veita
7-50,000 dali til framrækslu héraðs númer 3
og kralfa hefði verið gerð til að númer 1 fram
ræ'Iuhérað yrði fjárstyrks einnig aðnjótandi.
Var 15 imanna néfnd kosin í málið.
Ráðgjaifinn rrfntist einnig á skaðabóta-
kröfur þeirra er uppskeru sinni töpuðu síðast-
liðið ár vegna árenslis. Var hann ekki með
bví að fylkið bæri bann kostnað, eða veitti
þessum mönnum ndkkrar skaðabætur.
A. A. Smith, verkam.fulltrúi frá Brandon,
hélt áhrifamiíkla ræðu í þingirm s. 1. föstu-
dag. Var hún gagnrýning á hásætisræðanni
og kom víða við. Ræðan var ék'ki aðeins
róttæk skoðanalega, heldur einnig fúl'l af
fjöri.
Það hörmungarástand sem nú ætti sér stað
sagði Smith stafa alf öfugu þjóðfélags-fyrir-
komullagi. Bændur kvað hann síðastliðin 40 i
ár hafa framleitt meiri auð en tölur næðu yf- I
ir. Samt væri svo ástatt fyrir þeim nú, að
50% aif þeim ofðu veðskuldir á Iöndum s,n- |
um sem næmu $2000., $4000., $6000. og
yrðu að borga 10—1 1 %' rentur af lánsfé
þessu. Allir sæu, að þeir hefðu ekki þennan
mi'kla auð sem þeir hefðu framleitt handa á
milli. Hvað hafði orðið af honum? Síðast-
liðið ár fengu bændur $931,863,670 fyrir
kornvöru sína komna til markaðar. En á j
sölumarkaði landsins nam hún $1,455,244,-
050. Hvað varð af þessum mismun? Ef
skrá yfirvgróða ýmsra félaga væri athuguð,
sæist hvert hann héfði farið. Hann sagðist
halfa spurt kaupsýslumann að þesisu nýlega
og hann hafi bent sér á að gróðann gæfist að
líta í byggingum Winnipeg-borgar og ýmsra
félaga, svo sem C. P. R. félagsins.
Eins kvað hann ástatt fyrir fiskimönnum í |
Manitoba. Sagðist hann hafa bréf frá einum
þeirra sem á síðast liðnu ári hefði fengið |
l,l-10c fyrir pundið í fiskinum í kaup, þeg- j
ar alhir annar kostnaður væri borgaður. Þó
væri mönnum sagt að stunda fiskiveiði.
Að spara væri eitt sem stjórnin ráðlegði. j
Þegair stjórnin eða auðstofnanir tækju upp á
því, þýddi það atvinnuleysi og ennþá meiri
byrði lagða á herðar alþýðu. Að spara
þýddi fyrir stjómum, að skatta borgara nógu
mikið, en gera ékkert henni til gagns með
þeírn skatti. 75% aif útgjöldum fylkisstjórn-
arinnar sagði hann fastákveðna og óbreytan-
lega. óákveðnu útgjöldin kvað hann almenn- j
inigi mest í hag og það væri engin bót í að j
spara þau.
Bandaríkin isagði hann sjúga síðasta eyr- |
irinn út úr þjóðum þeim sem fyrir dauðans j
dymm læu efnalega og allar skuJdir vildi I
hann láta falla niður. Skóla fyrir'komulag j
hér væri oifdýrt, en gæífi þó ekki bömum j
rmentun sem viðunanleg væri. Og úrlausn á j
afcvínnufeysi væri engin trl nema að breyta j
iðnaðarfyriiikomulagi öllu. Hann kvað stjórn j
ir oftast segja, að það mætti ékki ætlast til
ofmkils af þeim. Fyfkisstjórnina hér sagði {
hann hafa meira tækifæri að framkvæma það j
sem henni væri til beiðurs nú en nokkru sinni
fyr og hann slkoraði á hana, að hefjast
handa í því efni.
Auk þessa allvörumáls, ilýsti hann með fá- j
einum orðum sumum þingmannanna, eink- '
um þeim er þátt tóku í umræðum um at- j
vinnulevsismáhð. Þótti það hið mesta gam-
an og skal hér sumt af því týnt upD.
heppinn stjcrnmálamann, sem í 25 ár hefð;
dáðst að stjórnmálastarfi sínu og sem ómögu-
legt ætti með að trúa, að stiþm hans hefði
ndkkra galla.
W. C. McKinnell frá Rockwood lýsti hann
sem mildium manni kostum gæddum og sem
aítaf V£2TÍ m:kill, en breytti oft um kostina.
W. Robson, leiðtoba bænda, sagði hann
koma fyrir sem steinhissa mann í heimi ó-
raunveruleikans.
W. Palmer verkam.fulltrúa frá Dauphin,
lýsti hann sem blómguðum knapp á visnum
meiði.
Um Majór Richardson bændafulltrúa frá
Dauphin sagði hann, að það hti svo út sem
forfeður hans stæðu gáfnafari hans fyrir þrif-
um.
Séra Ivens Iýsti hann sem ungum, óþo'Iin-
móðum en góðum drengíhnokka.
F. J. Dixon og séra Albert vildi hann gefa
saman sem ráðvanda, einlæga og réttsýna
menn.
Joseph Bernier kvað hann all fjölhæfan
og hafa sýnt óvæntan mótþróa gegn hásætis-
ræðunni.
Bryce lávarður.
Eins og sagt var frá í síðasta blaði, lézt
hann fyrir rúmri viku (22. jan. s. I.) í Sid-
mouth á Englandi.
Með því að Bryce lávarður var eimn af
nafnkunnustu mönnum ensku þjóðarinnar,
skail hans hér gétið frekar að nokkru.
Hann var fæddur í Belfast á Irlandi 10 maí
1838. Faðir hans var skozlkur prestur Jam-
es Bryce að nafni, en móðir hans var írsk,
Margaret (Young) Bryce, frá Antrim héraði
á írlandi. Hann ólst upp í Glasgow, þar sem
faðir hans hafði prestsverk á hendi. Mentun
fékk hann þar bæði á miðskóla og háskóla
borgarinnar. Loks fór hann til Oxford og út-
skrifaðist þaðain 1862. Árið 1870varðhann
D. C. L. (Doctor of Civil Law). Auk þess
hlaut hann heiðurs-nafnbætur frá mörgum
merkustu háskólum í heimi.
I 15 ár stundaði hann lögmannsstörf í
London. Jafnframt því gengdi hann mörgum
öðrum störfum; 23 ár var hann yfirkennari
(Regius prófessor( í lögum við Oxford skól-
ann, sem þykir ein sú mesta heiðursstaða,
secn mönnum hlotnast á Englandi. Þingmað-
ur varð hann fyrst árið 1880. Þótti í fyrstu
ekki kveða mikið að honum sem þingmanni;
en einnig þar varð hæfileiika hans síðar vart;
og í 22 ár hélt hann því starfi. Hann var
frjálslyndur í stjórnmálum og þykir nú það
er hann lagði til þeirra svo mikilsvert, að
honum er í ýmsum efnum þakkaður horn-
steinninn sem hefir verið lagður í brezfcri lög
gjöf. Hann sótti fyrst um þingmens'ku í þeim
hluta Londonborgar, er þýzkir gyðingar
bjuggu margir í; og að Ihann hlaut atkvæða-
fylgi þeirra er því þakkað, að hann gait tal-
að við þá á þeirra eigin tungu.
Árið 1886 varð hann aðstoðarritari utan-
ríkismáia. Þá varð hann og ráðgjafi fvrir
Duchy og Lancaster og kontet því í ráðu-
neyti Gladstones. Formaður verzlunarráðs-
ins varð 'hann á tímum Roseberry stjórnar-
innar. Og þegar ‘frjálslyndastjórnin komst
aftur till valda 1906, varð hann yfirritari Ir-
lands-mála; þótti hann þar á sinni hillu því
Irlandi unni hann mjög og heimastjórnar-
mál þess áttu öíflugan talsmann þar sem hann
var. Gengdi hann því starfi 13 mlánuði, en
var þá skipaður af Edward íkonungi VII.
sendiherra Breta í Bandaríkjunum.
Þar leysti Bryce lávarður af hendi eflaust
eitt af sínu þýðingar m'esta starfi. Og hve
sambandið milli Bretlands og Bandaríkjanna
er og héfir verið gott má ef ti'l vill þakka
honum meira en nokkrum öðrum manni ein-
um. Bryce lávarður tó'k öll þau mál upp sem
að einhveriu leyti gat vaknað ágreiningur
um og ræddi þau svo ítarlega og benti svo
hispurslaust á afleiðingar þeirra, að þau
fóru aildrei út í ógöngur. Á imeðal þeirra
mála má nefna þrætuna út af fiskiveiðumim
við Nýfundnáland og samnineana milli Breta
o*g Bandaríkjanna 1908, Milli Canada og
Bandarvkjanna áttu sér þrætur stað um þetta
leyti út af vötnunum og landamerkjalínunni
W. McConnell, sem hásætisræðuna ver,
sartði hann bera á höndum heiður liberal-
flokksins.
G. Armstrong verkam. fdltrúa frá Wpeg,
lýsti hann sem rauðu þroskuðu himberi á
gre i, sem öll hin berin á væru græn.
P. A. Talbot frá La Verendrye sagði hann
mann leitandi gæfunnar, en sem væri frá-
hvprftír allri huTsun.
M. J. Stanbridge frá St. Clements, Ivsti
hann sem æfintýramanni, sem hvert mál léti
sig sknfta, og sem í engu mundi fíjúga hærra
en í stjórnmálum.
Jo'hn T. Haig sagði hann boðbera nægju-
semi en væri samt óánægðasti maðurinn á
þinginu.
Forsætisráðherra Norris sagði hann sérlega
; osr á hann eflaust mfkinn þátt í sættinni sem
j á komst í því efni.
Bryce lávarður varð snemma hriíinn af
; lýðveldisstjórnar fyrirkomulagi Bandaríkj-
anna. Bvrjaði hann snemma að kynna sér
i það, ekki á vfirborðinu, heldur eins og það
revndist í þjóðfélaginu. Sökti hann sér svo
niður í rannsókn á hag þjóðcrinnar, að hann
j — útlentingurinn----er alment talinn að hafa
vitað meira wn ástand þjóðfélagsins og
bandarískt þjóðlíf vfideitt, en Bandaríkia-
menn sjálfir. Bó'k hans um Ameríska þjóð-
mesun' (American Common-Wealfh) bar svo
j af ölilu sem um betta efni var áður skrifað,
i að hún hHfir verið brunnur sem bjóðin hefir
j ausið fróðleik úr um langt skeið bæði í skól-
”m og utan skóla. Með ritum svipuðu þessu
hefir Bryce lávarður átt mikinn
þátt í að tengja brezíku og banda-
ríkjaþjóðina saman. Þekking hans
a sögu og ítarleg athugun á rái
viðburða í þjóðlífinu fyr og síðar
meðal alra þjóða, er viðbrugðið
og héfir gert rit hans raungæf og
ábyggileg. Hve nákvæmnin héfir
snemma einkent Bryoe lávarð, má
dæma af riti hans um “Rómaveld-
ið helga,” er hann reit aðeins 24
ára gamall. Önnur rit hans sögu-
legs efnis eru um Irland, Suður-
Afríku o. fl., Og nú á 83 aldurs-
ári gaf ann út bók er heitir “Mod-
ern Democracy” mjög vandað og
yfirgripsmikið rit. Þá er í prentun
__Oodd’s nýmapSlur eru beztat
nýmame'ðalið. Lrekna og gigt.
bakverk. hjartabilan, þvagteppiv.
rétt óútkomm bok eftir hann um og emur veikindi, scm stafa frá»
“Canadian Democracy,” 9em marg nýnnram. — Dodd’s Kidney Pilh®
an mun 'fýsa hér að lesa. Auk kosta 50c askjan eða 6 öskjur fyr-
þessa má telja innganginn er hann ir $2.50, og fást hjá ölhm lyfsöL
reit að veraldarsögu þeirri er «m eía frá The Dodd’s Medictne-
Grolier-ibóka félagið gaf út nýlega Co. Lbd., Toronto, Ont. .....
í 1 7 bindum; er sá inngangur mik-
ill hluti einnai bókarinnar og upp
í hann týndir allir þeir rauðu þræð
ir er mannkynssagan er ofin úr. Er
þar með fögrum orðum minst á
ísland og líslenzlku þjóðina og hefð
um vér eklki getað stilt oss um að
taka upp þau orð hans ef það
héfði ékki áður verið gert í Heimls-
kringlu (í ág. 1920).
Þekkingu hans á alþjóðamálum
var viðbrugðið. Árið 1917 birti
hann uppkast af friðarsamningum
til þess að stöðva stríðið mikia og
Ör ýrosum áttim-
Eimreiðin 5—6 h., 27 ár. 1921.
Þessi heifti Eimreiðarinnar eru>.
nýkomin vestur. Efni þeirra er
sem hér segir:
Steingrímur Matthíaisson: Sjúk-
rahúsið á Akureyri (8 myndir)
K. T. Sen: Mentalífíð í Kínai
(2 myndir).
Guðm. Davíðsson: Þjóðgarðar..
Sveinn Sigilrðsson: í borgar-
efna til alheimsfriðar, “The Bryce musterinu (3 myndir)
Scheme” svokallað, sem ekki var j Bjarni Jónsson : Gömul og;
gefinn sá gaumur er s'kildi. Ver- gfeymd skólaibók.
sáia-fundurinn sagði hann ekki ná Kristján Albetrsson: Matthías
tilætluðum notum, og mundi vera Jochumsson.
til að sá fræi ti'I annars stríðs . Gerhard Gran: Rómantík. (Jat_
Hann harmaði mjög útreið tiilaga Jóh. Smári íslenzkaði).
Wilsons á þeim fundi. j Finnur Jónsson: Oft er í holfT
Um Tyrki var hann harðorður. heyrandi nær.
Taldi hann þá til þessa hafa verið Magnús Árnason: Nokkur kvæðif
upphafsmenn flestra Evrópu-stríða Andrés Björnsson: Ort en aídr-
og vildi þegar í stríðsbyrjun að ei sent. (Kvæði).
þeir væru reknir burt úr Evrópu. Magnús Jónsson: Athugasemd—
Sagði hann Tyrki hafa drepið ir um'krístmtökuna.
um I miljón af Ameníumönnum á Theodora Thoroddsen: Hannes:
einu ári vegna þess að þeiV væru sfcutti.
af öðrum þjóðfíokki en sjálfir I Gýldendalsbókaverzhm(8 mynd0
it.')/'
Valdimar Briem: Mat’thías dá-
inn! Mattihías lifir! (kvæði).
Bengt Lidfors: Hægri höndirr.-
(ísíenzkað af M. J.).
Magnús Jónsson og Snæbjöm
Jónssou: Rifcsjá.
Flestar eru ritgerðir þessar
skemtillega skrifaðar og mun rit-
ið nú sem ifyr kærkomið Vestur-
Islendingum.
Einkennilegur boðskapur.
Frú Harding, kona Bcindaríkja-
Tytkir. Skoraði hann á Banda-
ríkin að koma Armeníuniönnum
til hjálpar.
Fyrir grunnhygnislega alþjóða-
samninga kvað Bryce átsandið nú
vera eins líkfegt til stríðs eða frið-
slita að rninsta kosti á þessum
stöðum: I Rínhéruðunum, Tyrol,
Balkanskaganum, Rússlandi og
Tyrklandi.
Af þessum fáu atriðum sem hér
eru néfnd sézt að starf Bryce Iá-
varðar var bæði víðtækt og mik-
ilsvert. Sem sagnritari skaraði
hann brátt fram úr og hefir með forsetans hvetur konur í Banda—
því fyrirdæmi er hann gaif sagn
riturum seinni tíma, sveigt sagn-
ritunina mn á nýjar brautir.
Strauma þá er mfkllu fáða um
ríkjunum sem heyra til republika-
flökkinum að vinna að eflingiE
þess félagsskapar því svo aðeins-
geti þær bezt gengt s'kyldum sín-
stefnurnar sem þjóðlífið tékur, um °S vaxið > verkum sínum og;
leggur hann áherzlu á og þeir
straumar segir hann að eins séu til
hjá smærri þjóðunum eins og
áformum, að þær efíi stjóriHnála-
flókkinn sem þær fylgja og sems
alt gott frá kemur, að hennar skoð*
meðal hinna stærri. En framhjá um
smáþjóðunum hefir mannkyns-j Ekki skal sfgt um það hve
sagan tilfinnanfega gengið til þessa marSir eru frúnni sammála ums
og bendir hann á Island og ís- þetlta’ en sÍalfsagt eru þeir aii-
lenzku þjóðina í því efni, sem marSir- Það gerir oft svo lítið tif.
hann segir að fáir viti um, að hvern'g skoðanirnar eru sem-
Skandinöfum undanskyldum, en liamPað er ef bær k°ma frá ein-
sem í kyrþey hafi framleitt svo hverjum sem hmn “æðri bekk’"
undursamlegar bckimentir, að stór- j skiPar ' niannfélaginu.
bjóðirnar sumar gætu lært af því. j Hitt getur engum ^1^1’ að ®
' En áhrifin er komi fram í and- síðus'tu tímum hefir tognað svo S
Jegu lífi þjóðanna, svo sem bók- f,okksb°ndum í stjórnmálum, aÆ
rnentun, heimspeki, trúarbrögðum hau eiga lítlð tíftir að Erökkva
og list, það séu áhrifin sem í víð-
tælkum skilningi snerti söguna. , .
Það séu straumarnir sem stefrum fr]^slynd'r- 0g M ma vel vera,.
tímanna ráði, en ekki stríðin. I að ™ megl ,öllum monnum f
framtíðinni segir hann mannkyns- , flokka ' , E° **
söguna ék'ki geta gengið fram hjá 1 er stjornmalaflokkaua snertir er
bessu og þá hljóti smáþjóðirnar það. ekkl hægt- Stjornmalaflokt-
fyrst þá viðurkenningu sem þær armr halfa s!efnuskrar’ sem ekb
eigi. Islendingar sem aðrar af gllda 'um .a,ldur og æfl' fÞeim er
smærri þjóðunum, sem líkir straum me!ra 'seg’a aldrei nogu oft 7breytf
sundur. Menn geta í eðli sínus
annaðhvort verið íhaldssamir eða-
ar andlegs lífs og heilsusamlegra
áhrifa eigi sér stað hjá fyrir alt
mannkynið.
til þess að þær geti stundu lengui"
mætt kröfum tímans. Að bínda
sig þeim, er hið sama og að binda'
n r sig hverjum öðrum kreddum, þar
Bryce laVarour er syígour ar r ■ -i u i , »i - •*
J sem frjals nugsun kemst ekki ao.
Þjóð sinni bæði á Englandi og í
Bandaríkjunum. Áður en hann dó
skioaði hann svo fyrir að Iík sitt
yrði brent. ‘ \
en alt verður að vera sniðið eftir
þnim,
Boðskapur frúarinnar virðisf
því heldur kreddukendur fyrir nú-
tímarm.