Heimskringla - 14.06.1922, Blaðsíða 2

Heimskringla - 14.06.1922, Blaðsíða 2
2. BLAÐSIÐA. HEIMSKRINGLA. WINNIPEG, 14 JÚNÍ, 1922. Úlfa r. i. fmna hvöt hjá sér til að narta í vegna þess, að hann hefir ekki kveðnir eru í því fyrirfram, að I sagt, staðið með hinum betri mál-! þann manninn, sem allir góðir ís- tieyst sem bezt þekkingu almenn-iláta sér mislíka verkið. i staðnum. Þetta hafa margir ekki jStjórn Lloyd George völt í sessi Traustsyfirlýsing greidd Lloyd lendmgar œttu að heiðra sem mgs á íslenzkum þjóðsógnum, ogj “Á rústum hruninna halla” er ; þolað, því þeim hefir þótt sveigt i George í einu hljóði 5i!bezt, þviStephan G. erog verður hefir vantraust hans, held eg, að dómi L. G. “langloka”, sem1 að sér og sínum um of; og Svæsnar árásir á 1 i Vestur-Islendmgum mest allra til verið sönnu næst. ; “ekki hefði átt heima” í Tímarit- “flestir verða sannleikanum sár-! stióróina. Lloyd Georg& Eg sá einu sinni mynd. í blaði. Hún var af ferðamanni. Hann vestur'1s1enaingum mest allra til verid sonnu næst. ekki hetði átt heima í Tímarit- “flestir verða sannleikanum sár- j stiórnma. brauzt yfir snævi þakta sléttuna. soma’ æ ! 1 augum nuhfandi A rústum hruninna halla er inu. Og hvers vegna? Vegna: reiðastir. Enda hafa þessir menn Eða: Hríðarbylurinn lamdi hann utan '"-nso ar ... ,SL hennar, þndja kvæðið, og hefir S. S. ; þess, að það komi við sollin sárjreiðst stórlega í hvert sinn, sem Lenin liggur fyrir dauðanum. óþyrmilega — og hann varð að fem. , er bhndaður af personu eiginlega ekkert út á það að manna. Og á bágt með að skilja Stephan G. hefir látið strengi Lenin heldur þriggja klukku- sækja beint á móti storminum. En . og ems sttja.^jafnvel viðurkennir, að þaðþað, að þetta kvæði geti meitt til-j hörpu sinnar bera boð sannleik- stunda ræðu. finningar þeirra, sem L. G. á við, | ans. Og þá hefir verið gripið til; -----------x----------» þetta hafði engin áhrif á ferð komandi kynslóða, þeirra, sem ís- sé vel Ijóst og mjög fallegt rheð hans; hann komst leiðar sinnar jIenzka tungu kunna að tala og köflum, — eg þakka honum ekk- fynr því. Hann vcir vcl kldcddur Þctta nsrt hja S. S. Hlytur fynr pdö. En til Jdcss nu að og hafði traustan staf í hendi. — En það, sem hættulegra virtist ferðamanni þessum, voru úlfarn- ir, sem eltu hann; þeir voru fyrir aftan hann, á hlið við hann og að vera sprottið af því, að hann sletta þar einhverju að skáldinu, hefir fleiri en eitt eðli; auk Is- þá fettir hann fingur út í “Til- lendingseðlisins hefir hann senni- drög” kvæðisins, og kallar þau lega annað, sem ber hitt stund- skýringar á ?fninu, og segir svo, ____________ _ ______ ____________ ofurliði — að minsta kosti að hann sé engu nær um efni sem sagt alt í kringum hann. j ke(’r svo verið, þegar hann skrif- þess fyrir þau. Tildrög eða or- Þeir voru hungraðir, eins og úlf- [ aði þessar athugasemdir um sakir fela sjaldnast í sér neinar ar eru altaf, að minsta kosti á kvæði Stephans. j skýrmgar a afleiðingunum. Og vetrin, og löngunin brann í þeim Það, sem einkennir þetta — þetta inngangserindi höf. er alls til að ráðast á manninn og rífa eins og alt annað, sem um þessi ekki til að segja frá, um hvað hann í sig, en hann hélt þeim frá kvæði hefir skrifað verið nú upp hann ætli sér að yrkja, heldur, sér með stafnum, svo þeir þorðu á síðkastið — er það, að það eru hvað hafi orðið þess valdandi, að ekki að ráðast á hann, heldur j aðeins örfáar línur; engin tilraun ■ eftirfarandi kvæði fæddist. góluðu og gjálfruðu alt í kringum gerð til að skrifa um þau af rök- Eg ætla ekki að skifta mér af hann og létu öllum úlfalátum. — um, heldur látið sér nægja auð- því, þar sem hann víkur að “Víg- Lengra komst myndin ekki með virðilegar glósur, til að skaprauna slóða”-málinu. Á sinni tíð var frásöguna. Hún sagði ekkert um skáldinu og reyna að sverta það nóg búið að skrifa umþað; en þó það, hvort manninum tókst að hafda úlfunum frá sér framvegis og komast til bygða. Ekki ólík þessari mynd er myndin, sem stundum bregður upp í mannlífinu. Menn reka sig í augum almennings. — vil eg láta það í Ijós, að mér þótti 'S. S. byrjar á því að geta þess það ganga þeim lítt til sóma, sem til, að sumum íslenzku ritstjórun- 1 bví stoðu á móti þeirra kvæða- um hér muni íþykja nóg um, og hók. jafnvel bregða fyrir sig bænar-1 Niðurstöðurnar, sem S. S. stúf, við að telja ‘í einum rykk” kemst að, eftir að hafa lesið þessi svo víða á úlfseðlið. Ef einhver j sextán síður kvæðamáls — og að þrjú kvæði og ritað hugleiðingar afburðamaður kemur fram á “alt þetta “bundna” orðaflóð” sínar, eru í samræmi við ástand sjónarsviðið; maður, sem er á- skuli vera eftir hann Stephan G. j numnsins meðan hann var aðlesa j beir viðurkenna þetta. Það kveðinn í því að brjótast yfir feh Stephansson. Mikil skelfingar og skrifa hitt. En það er ekki ó-1 auðvitað vegna þess, að þeir og foræði, móti stormi og hríð, synd . var það, að það skyldu maksins vert að skifta sér af, geta ekki neitað því, treysta sér og ef það gerir það, þá er það vegna þess, að einhverjir eru nógu velviljaðir til að koma al- menningi til að trúa því, eins og átti sér stað með “Vígslóða” eigi alis fyrir löngu. Nei, þetta kvæði hefir ekkert það að geyma, sem sært geti tilfinningar nokkurs manns. f því eru aðeins gull- sannar og fagrar Iýsingar, og á þess vegna einmitt að vera í Þjóð ræknisritinu, sem er geymslubúr þess bezta, er íslenzk orðsnild framleiðir hér vestan hafs. Fleira nenni eg ekki að eiga við viðvíkjandi þessu máli, í bráðina. m. Eg sagði hér að framan, að Stephan G. Stephansson væri mesta skáld Vestur-fslendinga og jafnvel allrar íslenzku þjóðar- irn^r nú. Og hans mestu and-- stæðingar — þeir, sem vildu gera alt til að troða ofan af honum skóna, ef þeir næðu þangað með tærnar, sem hann hefir hælana,— þessa örþrifaráðs: að þeir skildu ekki, hvað hann væri að segja. Þeir Iíklega óska þess, að þeir skildu það ekki, að enginn skildi það, — og lang-helzt, að enginn hefði nokkurntíma fengið heyra það. J. T. Jan Mayen. er Til skemtunar og fróðlkiks. (Tínt saman úr ýmsum áttum.) frinn: “Eg hefi tapað hundin- um mínum og get hvergi fundið hann.” ILögregluþjónn: “Því auglýs- irðu ekki eftir honum?” írinn: “En, góði maður, hunds tetrið getur ekki lesið.” ( Enn sem komið er getur engin einstök þjóð gert tilkall til Jan ag Mayen. Eyjan er komin í nánara samband við umheiminn og þess vegna munu bráðlega hefjast um- ræður um, hver eigi eignarréttinn til Eyjarinnar. Þau lönd, sem hafa haft eða hafa nú' einhverra hagsmuna að gæta á eyjunni eða í samlbandi við hana, munu gera tilkall til hennar. Danir hafa þegar sýnt lit á þessu. IForfeður vorir hafa sennilega ekki þekt eyna. Að minsta kosti fara ekki sögur af því. Hins veg- ar er það rétt hjá próf. Gustaf Storm, að nafnið “Svalbarði”, í íslenzkum annálum, geti átt við Jan Mayen. Bæði sjálft nafnið og fjarlægðin sem tiltekin er þar Ungfrú Steinsen: “Eg veit að — ‘fjögra daga sigling norður í hann er ríkur. En í mínum aug- hafsbotn” — bendir eindregið á, um ,er hann of gamall til þess að að íslendingar hafi þekt eyuna geta skoðast eftirsóknarverður.” j um árið 1000 og komið þangað. Frú Steinsen: “En, góða mín,! Eins og kunnugt er hefir nafnið þar skjátlast þér. Hann er ein-1 Svalbarði fengið nokkra hefð á hvað sem það kostar, og ná tak- 1 koma sextán síður af kvæðum eft þeim. Eg þykfst hafa sýnt, að marki sínu; maður, sem þorir að ir hann í riti þessu! S. S. hefði það, sem S. S. veik að St. G. fyrir kannast við sannfæringu sína og sjálfsagt heldur viljað, að þessar áminst kvæði, er ekki sprottið af stendur með henni og berst fyrir; síður væru auðar, — og svo er neinu öðru en tilhneigingu til að hana, er ákveðinn í því að sigra ekki ólíklegt að hann vildi koma glepsa, og að það er ekki á nein- eða falla; maður, sem reynir að því þannig fyrir, að bannað yrði um rökum bygt. kasta birtu á sálarlíf meðbræðra að prenta nokkuð eftir Stephan. Einn eða tveir greinarstúfar sinna, — þá eru glepjandi úlfarn- En það er nú ekki víst, að allir hafa síðan komið frá S. S., en ir altaf til taks. Stundum verða yrðu honum sammála um það. sökum þess, að þeir eru frekar menn þessir úlfunum að bráð; en Og frá mínu sjónarmiði var þetta svar við endursendum hnútum, þó er hitt oftar, sem betur fer, að ekkert tiltökumál og sízt ástæða þá ætla eg að Ieiða þá hjá mér, þeir fá varist þeim og komist að ti! vandlætingar, því sextán síður og snúa mér að Öðru.-------------- takmarki sínu. En þó úlfunum eru engin ógnar syrpa og engum 1 Heimskringlu frá 20. apríl þ. takist stundum að rífa menn ofraun að lesa, að minsta kosti á. eftir L. G., með fyrirsögninni þessa í sig, þá geta þeir þó ekki ekki af góðum kvæðum. Það “Sitt af hverju”, og er það sann- _ rifið í sig minningu þeirra eða gæti náttúrlega skeð, að maður nefni, því þar kennir margra lesið effir þetta skáld okkar. Og verkin, sem eftir þá liggja; þau yrði að hvíla ?ig einu sinni eða grasa. Þar er kafli um áðurnefnd t>að eru eng)r. sem ekki eru lýsa mönnum kynslóð eftir kyn* | tvisvar, ef lesa ætti jafn Iangt mál kvæði; og sá kafli eða stúfur er hrt)ngnir af óvild til skáldsins og slóð og benda á veginn til sann- af einhverju öðru, t. d. Lögbergi. af sama toga spunninn og greinin ekki kafa asett ser að skilja ekki ekki til þess. En til að láta hann ek.ki algerlega sleppa, þá er æ ogN æfinlega stagast á hinu sama — og hver tyggur það upp eftir öðrum — að Stephan G. sé svo myrkur í máli í kvæðum sínum, að þau séu ekki nema fyrir út- lærða bragfræðinga. Og ef að menn ætli að hafa nokkurt gagn af þeim, þurfi menn að Iesa þau hvað eftir annað. Eg er nú eng- inn bragfræðingur og ekkert skáld; en eg hefi samt sem áður ekki verið í neinum vandræðum með að skilja það, sem eg hefi mitt of eftirsóknarverður til þess að geta skoðast gamall. sig sem heiti á Spitzbergen. En við þetta er það að athuga, að fjarlægðin frá Langanesi til Spitz- Stjórnin í Berlín á Þýzkalandi! bergen er 800 kvartmílur. Með hefir lýst því yfir, að sem stendur eigi Þjóðverjar engan þjóðsöng. leik Fyrst kvæðið “Goðorðs- hans S. S j neitt af því, sem það segir. Því miður eru dæmin til þessj maðurinn”, sem er fremst f rit-, Um “Goðorðsmanninn” farastj^3^ ^ann að yera’ að iesa þurf) fleiri en eitt meðal okkar Vestur- inu, og hefir S. S. ekkert um það honum þannig orð, að það yrkis-j *um kv* . ortar en einu sinni Það er þjóðtrú í Japan, að ef köngurló ídettur niður úr rjáfri að morgni, boði það ógæfu, en detti hún niður að kvöldi, stýri Letur það Iáni. skipum þeim,- sem þá voru notuð, var ómögulegt að fara þessa vega lengd á 4 sólarhringum — skip þau, sem nú eru notuð ti! fslands- fevða, komast jafnvel ekki af mcð minna en 6 sólarhringa þegar bezt Hitt er mjög sennilegt, að Frú Scott kom úr kirkju. Á leiðinni heim til sín byrjaði hún að tala við konu um, að ræða prestsins hefði verið dauf og, leiðinelg. “Já,” greip drengur- og Jan inn hennar fram í, sem við hlið hennar gekk, “en hún var ódýr; þú borgaðir ekki nema 5 cents fyrir hana. Islendinga, að þessi mynd, sem eg kvæði að segja annað en það, að efni hafi verið stórkostlegt og a sk|ba bau fullkomlega; en gat um, bregði upp í félagslífi flestir myndu ekki hafa haft hug- hefði mátt gera úr því mikið og1 s!°u er.,. ÞaP um kvæði okkar. En eg.vil aðeins taka eitt mynd um efni þess, ef ekki hefði fagurt kvæði, en að Stephani G. s a a lka’ Salt a?..s,®^a efast þeirra til athugunar, vegna þess skýring fylgt fyrirsögninni, nema hafi þar algerlega mistekist; eg um, að menn skilji nokkurt að blöðin íslenzku hafa undan- ef vera skyldi af fyrsta erindi II. hann gleymi algerlega að lýsa ,. 1 a ?er ep ‘yr en Peir eru farið gefið tilefni til þess. Dæm- fiokks. S. S. hefir Iíklega, þegar lign Ingimundar gamla og þeirra t:,unir að lesa Þao að minsta kosti ið er Stephan G. Stephansson, hann Ias þetta kvæði, hlaupið yf- Vcifnsdælanna. Eg vildi nú biðja t''lsvar/ Jatnve* kvæðin hans skáldið okkar góða —Kletta- ir I. flokkinn, sem er aðeins eitt br. L. G. að Iesa kvæði þetta aft-j orsteins in§ssonar- er þo Ijós- fjallaskáldið. Það orkar engraj erindi, því hann getur hvorki tal- ’ur °S grandgæfilegar en í fyrsta ’ as . ortl.. allra lslenzkra skalda, tvímæla, að Stephan G. er mesta ið mér né öðrum trú um, að hann skiftið, og vita svo hvort hann Þy.Ja monnum regurrt °g fegurn skáldið, sem Vestur-íselndingar hafi ekki skilið það, hafi hann á finnur ekki eitthvað, sem gæfi í e irPvl sem menn lesa þau oftar. eiga, og jafnvel sem öll íslenzka annað borð Iesið það. Eg ætla skyn tr.gn ba< d.: Öðlingnum 'n, a emur e 1 a ° ru en þjóðin á nú. j að setja þetta erindi hér, til þess aldæfrægð trygð Orðstýrs «m V1> að menn eru altaf að skllja *■ Síðan hann fór fyrst að yrkja, að sýna mönnum, sem ekki hafa nafn sitt^p'starf. Getur öllu au ')e ur og e ur'. , og alt fram á þenna dag, hefir lesið kvæðið, hversu sanngjarnt' meira lof en það, að segja um ,hg vu að gamni mmu benda ----------—j..rilf„.„;, koita g g Erindið er einhvern mann að hann hafi trygt Peim< sem S1 °g æ eru að hampa v*” ' . sér aldafrægð?. Og reyndar er: Þessarl grylu’ um. ,oskiljanlegt 1 allur annar þáttur kvæðisins ein- ma ’ a nokkur kvæði í Andvök mitt um það, sem hr. L. G. segir ! að vanti í það. Eg skal viður- j Á Royal Archerysafninu í Lon- annara jon er tjj 4QQ0 ára gamall bogi og örvar. Boginn fanst í gamalli gröf á Egyptalandi. “Vala að veizlu, Vilja háns gagnstætt, iNoreg úr til íslands Ingimundi spáði — Hlutur og hugur IHurfu’ ’onum þangað — Óðal nam á auðu, aftur þeim svo náði.” um , og biðja þá að leas þau án tillits til þess, af hverjum þau kenna, að kvæðið segir ekki frá 1 eru ort: vígaferlum og málaþrasi; það,. . ^m Islendingadags ræður , j Iýsir ekki bardagamanni, sem I kemur heim sigri hrósandi með brandinn roðinn blóði óvinarins; enda hefði verið hálf napurt að 182 sama sagan endurtekist. Olfarnir þetta er hjá S. S. hafa altaf verið tilbúnir, gleps-. svona andi og gjálfrandi, að elta hann, I < hvenær sem færi hefir gefist. En auðvitað hafa þeir ekkert unnið á honum; hann hefir barið þá frá sér með stafnum; og haldið svo, hiklaust áfram ferð sinni ófærð-l ar sléttuna — móti kafaldsbyln- j um. Og hann mun halda áfram! ferð sinni, hvað sem á dynur. Það, sem valdið hefir þessu Eg legg það undir dom sann- yrkja þanmg um mann, sem svo síðasta úlfa-uppþoti, eru kvæðin, g]'arnra manna, hvort þetta ekki var göfugur að hann bað vægðar sem birtust eftir Stephan G. í síð- se ful1 skiljanlegt hverjum einum. banamanni sínum; en það má acia Kpfti Tímarits Þióðræknis- Annars ætla eg ekki að fjöl- géra ráð fyrir, að slíkt hefði fram að telja, en það tæki of félagsins. Þeir hafa fundið hvöt yrða um betta kvæði, enda er frekar verið cftir geði L. G. — mik,ð rum- — Þessi kvæði, sem hjá sér, sumir, til að hnýta í þau, sll'kt óþarfi, því það er sæmilega Um þetta sama kvæði má hann lil ner að ofan er ,oent a’ eru í L af ofur skiljanlegum ástæðum; þ051’ og svo er gre,ður aðgangur með að Iý«a óánægju sinni yfir bindi Andvaka , og þau eru þeir þurftu að þjóna eðli sínu. að þvi sem oðru 1 Tímaritinu. því, að Stephan G. hafi látið sér tekin af handahófi. Kvæðin eru Ekki skal eltast við alt það, Það cr c>n-> með k/æðio verða að fremja þá höfuðsynd, j hvorki betur kveðin né Ijósari en sem um kvæði þessi hefir verið “Skyn-Þúfa ’, að umsög iin urá að hafa þrjá bragarhættina á margt annað í “Andvökum”; og sagt, heldur að eins sumt af það er ekki löng rjá S. S., aðeins því; já, þvílík ósvinna. En ef^gegmr það satl að segja furðu, því, o« reyna að sýna fram á dylgja um það, að kvæðið sé svo L G. hefit lesið skáldskap nokk-1 a° menn skuh altaf vera að stag- ósanngirnina og illgirnina, sem í óljóst, að jafnvel skáldinu sjálfu uð að ráði, þá hlýtur hann að Iast a þessu sama: að kvæði St. þeim skrifum kemur fram. jhafi þótt nauðsynlegt að gera við hafa tekið eftir því, að skáld gera j G. St. seu Iitt skiljanleg almenn- ! það skýringar. Þarna sést nú það alment, að ef þeir skifta i ingi< Hver er ástæðan? II, illgirnin. Kvæðio er Ijóst og skilj- kvæði niður í kafla, þá hafa þeir j Hennar þarf ekki lengi að leita. Er þá fyrst það, sem birtist í anlegt, það geta allir sannfærst hvern kafla með sérstökum brag- Stephan hefir í kvæðum sínum Lögbergi fyrir og eftir mánaða- um, sem lesa; og eg veit, að S. jarhætti; enda er það fallegra en ! farið ómjúkum höndum um hjá- mótin marz og apríl. Dómurinn S. hefir skilið það mjög vel, hann j að hafa sama lagið alt í gegn. Og trú og hindurvitni og ýmislegt sá er eftir hr. S. Sigurjónsson, sem ér ekki svo skyni skroppinn. —■ ekkert skáld, svo eg viti, hefir er okkur kunnur að því, að vera ^ Skýringar eru þannig, að þær áttu fengið áfellisdóm fyrir slíkt, fyr góður og einlægur þjóðræknis- ekki vel heima í kvæðinu Sjálfu j en nú að L. G. þóknast að demba maður. Það er því raunalegra l' og urðu því að vera neðanmáls. honum á Stephan. Það er erfitt hugsunum, mannúð og mannrétt og óskiljanlegra, að hann skuli Aúðsýnilega hefir höf. sett þær að gera þeim til hæfis, sem á- j indurn. Hann hefir, í fám orðum bls. 25. “Ljóðeggjan”, bls. 213. “Ávarp til Norðmanna’ bls “Fósturlandið” bls. 1 79. “Skuggsýni”, bls. 277. “Smalavísa”, bls. 279. Og svona mætti lengi halda á- IRitstjóri nokkur hrósaði sér af því, að forfeður hans hefðu verið svo hraustir og miklir menn, að þeir hefðu flestir náð hundrað ára aldri. lAnnar ritstjóri, og andstæðing- ur hins fyrnefnda, spurði, hvort að þetta hefði ekki átt sér stað áður en lög um hengingar komu í gildi. Stjörnufræðingum telst svo til að 460 miljónir Ioftsteina (mete- ors) falli til jarðar á hverjum degi. Ef að sjórinn þornaði upp, myndi saltlag, einnar mílu þykt, þekja fimm miljónir fermílna af yfirborði jarðarinnar. IVátryggingafélag hefir verið stofnað fyrir elskendur. En af- skaplega varasamt finst þeim elsk endum félagið vera, sem vilja vátryggja sig. Alexander Graham Bell, er upp- götvaði talsímann, vill ekki hafa síma í húsinu sínu. Skyldi Edison ! hafa málvélarnar, sem hann upp- götvaði, á heimili sínu? annað, sem áreiðanlega er til lít- illar sæmdar þeim, sem það iðk- og til niðurdreps frjálsum ar, Það er ekki óhugsanlegt, að unga fólkið hafi verið betra fyrir fimtíu árum en það er nú . Það getur hafa átt betri foreldri. íÞað er ekki óalgengt að sjá fyrirsagnir í fréttablöðum sama daginn eitthvað á þessa leið: Ástandið á írlandi alvarlegt. Irar semja frið. IBorgarastríð á írlandi. Eða: fornmönnum hafi tekist að kom- ast frá íslandi til Jan Mayen (300 kvartmílur) á fjórum sólarhring- um. Sá, sem kost hefir átt á því að athuga og bera saman strend- ur eyjanna tveggja, Spitzbergen Mayen, er heldur ekki í vafa um, hvorn staðinn nafnið Svalbarði á betur við. Frá Mið- öldunum eru einnig til skilríki, er leggja má út á þann veg, að Is- lendingar hafi þekt Jan Mayen löngu áður en Hudson sá eyjuna í fyrsta sinn, árið 1607. Aðrar fjarlægðarathuganir frá sama tíma segja, að frá Stað í Noregi til austurstrandar íslands sé sjö daga sigling — þáð eru 500 kvartmílur — og frá Snæ- fellsnesi styztu leið til Grænlands fjögra daga sigling — 250 kvart- mílur. Árið 1558 kom út í Feneyjum bók um landafundi og ferðalag bræðranna Nicolo og Antoni'» Zeno, ásamt uppdrætti af ný- fundnum löndum í Norðurhöfum. I þessum Iýsingum kennir margra einkennilegra skörksagna og ber- sýnilegra hugaróra, sem vakið hafa andúð sagnfræðinga og land fræðinga á bókinni. En samt verður því ekki neitað, að Zeno- arnir hafa haft býsna mikla þekk- ingu á norðurhöfum. Þrátt fyrir það, hvað kort þeirra og lýsingar eru ófullkomin, þá verður samt að leggja trúnað á það í mörgu. Meðal annars nefna þeir “St. Thomasklaustrið” upp við “En- gronaland” undir stóru eldgjós- andi fjalli, eins og Etnu og Vesú- víus”. Þetta klaustur átti Nicola Zeno að hafa fundið árið 1383 í för sinni norður frá íslandi. Hann segir, að við rætur fjallsins séu heitar uppsprettur er hiti upp jarðveginn, svo að munkarnir í k*austrinu hafi getað ræktað ald- in’ og blóm. Klaustrinu er lýst mjög ítarlega. Það er bygt úr grjóti, sem fjallið spýtir glóandi úr sér og’samanstendur af mörg- um hringmynduðum húsum, sem hituð eru upp með heitu vatni. Uppdrættirnir eru að vísu gall- aðir, en staðalegan er þó nokk- urnveginn rétt, og víst er það, að þessir uppdrættir hafa gefið til- efni til nýrra landafunda. Jafn- vel Iandfræðileg æfintýri geta haft vísindalega þýðingu. Sé

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.