Heimskringla - 30.08.1922, Page 5

WINNIPEG, 30. ÁGOST, 1922.
H E I M S K R I N G L A.
5. BLAÐSIÐA.
Komdu í veg fyrirof
mikinn svita.
Ií IOKN \í)lT fOtiiMvitn |>inn.
IjOSAÐU |>i« vift ft|>H‘KÍi<‘Ka Mvitaiykt. i
L.KKXAfíli holhandarMVÍtann Hem |>(1 1
hefir.
RÁDDU BÓT ft iillum ó|»»*nindn ni af
Mvita.
LÁTTU • I»«'r «*kki lenffiir lífta 111« af,
fftthita, lfk|iorniim ok fftta- j
bftlgu.
EUREKA N0 4. B
læknar öll þessi óþægíndi undirefns.
Læknar einnig óviþjafnanlega sár og
hrufur á börnum.
Gurcka IV<>. 4 er bflin til nf re.vndnm
lii'knum og efnafræfSlntrum. . . liiiiu
alollnr krukku nteglr hverjum. Tll
nitlii I iillum Mtii'rlr lyfjubrthum. Kkk-
ert eliiN gott. Melrn nb ueejn ekkert
likt þvl
Ef lyfsali þinn verzlar ekki metS
þaö, þá sendu $1.00 til VS^nnipeg
Chemical Laboratory Co., Winnipeg,
og geföu nafn og áritun lyfsala þíns.
ir önnur jurt. Fosfór er mjög hent-
ngur til aö mynda Protágon og
Lesithin, nauðsynlegustu efni fyrir
taugar heilans og maenunnar. ÞaiS
e- ef til vill af þessari ástæöu, að
Skandinavar kalla eplið guðafæðu,
sem þeir neyta til að yngja sig upp,
líkamlega og andlega.
Auk þess koma eplasýrurnar sér
mjög vel fvrir þá, sem verða að sitja
kyrrir til lengdar, og sem veldur því
cft, að lifrin starfar ekki nógu ört.
Þær eyða þeim skaðjegu efnum úr
líkamanum, sem mörgum öðrum, er
annars myndu valda veiki.
M jólkurliturinn.
Hinn eðlilegi mjólkurlitur stafar
af þvi litarefni, eða “Lactochrome”,
sem smjörfitan geymir í sér. Litur
mjólkurinnar, eins og smjörsins, er
mjög mismunandi. Litur mjólkurinn-.
ar er undir þvi kominn, af hvaöa j
kyni kýrín ' er og hver fæða henni i
ei gefin. — Þegar kýr eru inni
að vetrinum, þá er mjólkin og smjör-
ið bleikara en að sumrum.
Ef strokkað er við of mikinn hita,
þá missir smjörið lit sinn. Önnur
ástæða er, að smjörið er þvegið um
of. Sé það ekki þvegið mátulega,
verður smjörið röndótt. Skíni sól-
iu á rjómann, fölnar litur smjörfit-
iinnar i honuni, svo hans gæti ekki i
smjörinu.
Skrítlur.
TJoyd Gcorge ictlnði aS taka inn
eitur,.ef —-
Það líður aldrei langur tími milli |
þess, að ensku blöðin flvtji skritliíf |
um Lloyd’George nú á tímum. For*-|
sætisráðherrann hefir undanfarin árj
staðið í eldinum, bæði síðla og árla,
og nærri því á hverjum degi gefur að'
líta meira og minna listfengar skop-
myndir af hortum og störfum hans.;
Eitt Lundúnablaðið minnir nú á það, |
«tm átti sér stað í pólitískum gilda- j
?kála, þar sem Llovd George eitt sinn j
flutti ræðvj. / Meðal samkomufólks-
ins var fjöldi ákaflvndra kvenna, og
þegar ræðumaður sagði eitthvað, er I
einni af þessum konum mislíkaði,
hrópaði hún æst:
“Ef eg væri konan yðar, skyldi eg
gefa yður eitur.”
“Og ef eg væri maðurinn yðar,
skvldi eg taka það,” sagði hinn
mikli stjórnmálafræðingur.
Saga urn fegurðina.
A skiltinti yfir dyrunum stóðu
þessi töfrandi orð: Fegurðar i»m-
önnun.
“Get eg orðið fögur hérna?”
spurði ung stúlka.
Kenslukonan, seni átti húsið, stratik
hendinni um ennið og svaraði:
“Fyrir hundrað dali skal eg veita
yður svo mikla fegijrð, að allir monn
snúi sér við til að horfa á yður.”
Unga stúlkan ypti öxlum og svar-
aði: “Það er engin sönnun fyrir
sannri fegurð.”
“En fyrir tvö hundruð dali skal eg
gera yður svo fagra, að atlir 1jós-
mvndarar keppist um að taka mynd
af yður.”
"ö—svei; það gera þeir hvort sem
er. Þeir hugsa aðeins um að græða.”
"Gott,” sagöi konan, “eg skal gera
yður svo aðdáanlega, að eftir þetta
augnablik eigið þér enga vinstúlku í
helminúm.”
“Eg geng að þessu,” svaraði unga
stúlkan. “Nú held eg, að þér þekkið
kvenfólkið.” ,
Edmonton
.©
/
Jasper J
Park !
*
Yellow
Head
Pass
1700
mi/na
leid

Frá Edmonton til Victoria
um Jasper Park, Yellow
Head Pass og Kamloops.
í bifreift hafíi aldrei ver-
ift farií .yfir Klettafjöllin
fyr en 17. júní 1922. —
Þessi leift haffti ávalt ver-
ií skoftuft ófær áftur. . .
Kamloops \
<fbrdL Car ( Vinnur Gull=medaliu
sem “Pathfinder
»\
V
Klettafjalla Canada
'® Vicforio
FORD RIFREIÐ, SEM STJÓRNAÐ VAR AF
GECRGE G0RD0N, FÉKK VERÐLAUN FYR-
IR FLÝTI Á FERÐ, SEM FARIN VAR VEST-
UR AÐ HAFI.
(Ur Edmonton Journal 15. júlí.)
Ferðaðist seytjan hundruð mílur yfir Kletta-
fjöllin á átta dögum, án þess að þurfa að gera
við bifreiðina eða skifta um “Tires”.
Ferðin, sem nýlega var4arin frá Edmonton til
Victoria B. C., ^prð til þess að auka álit Ford-
bifreiðanna. Hun færði ótvírætt heim'sann-
inn um það, að í þessum vel þektu bifreiðum
má ferðast um vegi, sem alt annað eru en
góðir, án þess að nokkuð verði að þeim.
Þegar Victoria bær bauð gullmedalíu þeirri
bifreið, er fljótust væri á ferðinni frá Edmon-
ton til Victoria, gegnum Jasper Pass og Kaní-
loops, var það alment álitið ógerningur, að
takast slíkt á hendur. Og þó að það væri
gert, myndi til þess þurfa 3—5 vikur og bif-
reiðin var álitið að yrði ónýt eftir túrinn.
Victoriabær bauð þessa medalíu á þingi
því, er Canadian Good Road Association hélt
þar nýlega í borginni. I bifreið hafði aldrei
áður verið farið frá Edmonton til Victoria.
Menn í Vestur-Canada hafa varla látið sig
areyma um það. Fyrsta bifreiðin, sem þessa
vegleysu fór, átti því við óviðjafnanlega erf-
iðleika að stríða.
Samt sem áður voru nokkrir, sem fúsir
voru til að leggja út í þetta æfintýraferða-
Iag. Laugardaginn 1 7. júní lagði fyrsta bif-
reiðin af stað frá Edmonton. Átta döguir
semna lagði Mr. Geo. F. Gordon af stað í
Fordbifreið. Eftir fjögra daga ferð náði
Mr. Gordon fyrstu bifreiðinni, sem af stað
lagði, hjá Albreda. Þegar þessi frétt barst
til bæjarins fóru menn að geta þess til, að
þetta væri því aðeins mögulegt, að Fordbif-
reiðinz hefði haft hag af smábrúm, sem að
fyrsta bifreiðin hefði orðið að byggja. En
þetta var ekki tilfellið, því Mr. Gordon fór
alt aðra leið en fyrsta bifreiðin frá Edmon-
ton til Edson, og þáðan til Albreda var leið-
in, sem farin var þanmg, að engra viðgerða
þurfti þar með. . Frá Albreda tók Ford-
bifreiðin forystuna, og komst engin bifreið
úr því fram fyr^r hana. Til Victoria komst
hún 4. júlí, 24 klukkustundum á undan bif-
reiðinni sem við hana kepti.
Gordon hrósar Fordbifreiðum.
Mr. Gordon kom aftur til borgarinnar á
þriðjudaginn með morgun járnbrautarlest-
inni, því bifreiðina varð hann að skilja eftir
í Vancouver, þar sem hún er til sýnis í Ford
sýningarplássinu í þeirri borg um stund.
Seinna verður hún flutt hingað (til Edmon*
ton) og verður þá tií sýnis í Dominion Mot-
or Limited, sem er deild Ford-félagsins hér.
Mr. Gordon gefur Ford-bifreiðinni tvímæla-
laust meðmæli, orð hans eru þessi: “Þeg-
ar mér datt fyrst í hug að fara ferð þessa, á-
kvað eg að fara hana í Ford-bifreið, því eg
hafði á umliðnum tíma öðlast reynslu af
Fordbifreiðunum. Og, ef leggjandi væri í
þelta, væri eina ráðið til þess að komast það
á stuttum tíma, að fara það í Forabifreið.
. Og sannfærður um þetta keypti eg nýjan
Ford Roadster. Eg bað hvorki um né tók
neina peningahjálp frá Ford félaginu eða frá
nokkurri annari persónu í sambandi við ferð
mína. Eg vissi, að ef eg ekki keyrði fram af
klettunum eða hengiflugi, myndi bifreiðin
ekki tapa miklu af verðgildi sínu. Eg tók með
mér hér um bil $60 virði af vélarpörtum og
“Tires”, og við komumst alla leið án þess
að þurfa nokkurs af því við.
Skemtun að aka í Fordbifreið.
Eg hafði mikla skemtun af að keyra þetta
því eg var mér þess meðvitandi, að bifreið-
ina gæti eg reitt mig á. Og eins lengi og
pláss var fyrir f jögur hjólin var hægt að fara
í gegnum það. Það voru sem næst 1700
mílur, sem eg ferðaðist og aldrei hafði eg
minstu vandræði með vélina. Hún eyddi
litlu gasólíni tiltölulega og bifreiðin var mjög
létt á togleðurshringjunum á hjólunum. Þeir
eru nú til sýnis í Vancouver hjá Gregory
Tire-félaginu og líta svo vel út, að þú gætir
ir haldið þá vera nýja. Ef fyrir mér ætti að
liggja að fara aftur slíka ferð, myndi eg ekki
skoða huga min num að fara hana í Ford-
bifreið.”
Merkileg’t, já! Ovanalegt, neil A hverjiun einasta degi fara hundruðir al
Ford bifreiðum yfir þær leiðir, er álitnar eru ómögulegar ylirferðar af
bitreiðum. Það helir ekki verið tilkynt nógu vel, hve Ford bifreiðar
hafa reynst vel á alveg ómögulegum brautum yíirferðar.
FÖRD MOTOR COMPANY OF CANADA, LIMITED, FORD, ONTARIO
Irlendingarnir.
Mike og Pt bjuggu í sama herbevgi
cg áttu stundum dropa í flöskunni í
félagi. Þegar Mike eitt kvöld var
sofnaöur, stóö Pat upp og tæmdi
flöskuna. Einni stundu sí'Sar stóö
M’ke upp til þess að fá sér sopa úr
flöskunni*. Þegar Pat heyrSi atS hann
var að ráfa um herbergiS ogjeita aS
cinhverju, spurtSi hann:
“Aö hverju ertu aK leita?”
“O — engu,” svaraöi Mike.
“Engu?” endurtók Pat. ÞaS finn-
ur þú þarna í flöskunni í króknum.”
Einkennilegt svar.
Einn daginn hririgdi sími hjá dýra-
lækni.
“Halló! ViS hvern tala eg?”
“Þaö er kýr, sem kvelst af harö-
lífi.”
Adam.
Enskukennari haföi sagt nemend-
um sínum alla mannkynssöguna —
frá Adam og Evu til nútímans, og
um alla nafnfræga menn, sem veri'ð
höföu á Englandi. Aö þessu búnu
vildi hann rannsaka eftirtekt nem-
enda sinna og spuröi:
“Hver var fyrsta manneskjan?”
“Nelson,” svaraiSi ungur fötSur-
landsvinur strax; “sá fyrsti í striði,
sá fvrsti í friði, sá fyrsti —”
“Rangt!” greip kennarinn fram i.
“Eg sagði nýlega, að Adam hefði
verið fvrsta manneskjan."
“Já,” svaraði drengurinn stxax,
“ef niaður á að taka’ tillit til út-
(endinga.”
i