Heimskringla - 22.11.1922, Side 2

2. BLAÐSIÐA.
HEIMSKRINGLA.
WINNIPEG 22. NÓVEMBER 1922
Megum við missa það
bezta, sem af íslenzku
bergi er brotið.
sem kommr eru til vits og ara, þá er komi'6 fyrir, að NoríSmaíur, sem þá hljómaði mér Ijóö, er eg haföi eru þar tveir, Sigurgeir Þorsteinsson arskap, mannúð og velmegun íbúanna
þaö á þessa leiS :
ler sögu Noregs,
freistast til aö heyrt:
viö ennþá vera
Þó Islendingar séu fáir í álfu þess-
ari, í samanburöi viö allan hinn fjöld-
ann, þá eru margir meöal þeirra, sem
kallað er hámentaöir menn, bæÖi í
bóklegri og verklegri kunnáttu, og
skipa þess vegna trúnaðarstöður, sem
stór ábyrgð fylgir, bæöi í þjóðmálum
og ýmsum öörum fræöigreinum, sem
þjóöina varöar í heild sinni. Þaö
ber ekki á því, að þessir menn fari
mjög halloka fyrir hérlendum fræöi-
mönnum, því væri svo, myndi því
ekki vera haldiö með öllu leyndu.
Ekki má ætla, aö menn í þessum
fiokki séu allir jafnir aö andans og
líkamans atgerfi, en mér skibt aö
þeir séu sem annar þátturinn í ís-'
leneku þjóöernisbandi. Þeir bæði tala
hreint mál (blanda ekki málum sam-
an) og láta til sin taka um ýms ís-
lenzk velferðarmál, þó án efa aö sum
ir af þeim gætu gert bæði meira og
betur, heldur en hingað til. En héð**! ,
an frá hugsa eg að þaö breytist til
batnaðar. Þaö er ekki til of mikils
mælst, því þeim er þaö ekki ofvaxiö.
Svo skal eg minnast á þá alþýðu-
menn, sem komiö hafa til þessa lands
sem kallað er fullþroskaöir. Um
þroskastigin er hægt aö deila, en út
í þaö skal ekki farið hér.
Þessir gömlu og þroskuðu menn,
þó fjöldinn af þeim séu meö nýtustu
borgurum þessa lands, þá samt eru
þeir meö lifi og sál hreinir og full-
kcmnir Islendingar. Ekki stjórn-
málaglamrið, ekki hégómagirnin og
tízkutildrið, jgetur þokaö iþeim eöa
unnið bug á þeim, til aö víkja frá
síirti íslenzka þjóöerni. Meö öörum
oiöum, þaö eru engin öfl til, sem geta
drepið sanna ættjaröarást, þar sem
bún hefir búiö um sig og náö aö
festa rætur. Gamlar og góðar konur
fylgja aö 'sjálfsögöu mönnum sínum
í þessu, eins og í öllu því, sem gott
| °°' Jón Þorsteinsson. Þar var eg næt- — enginn sveitarómagi er þar, og er
! ursakir og þág góöan viöurgerning.! þaö eina sveitin, sem eg v'eit um, aö
• Skoðaði eg gamla bæinn, sem er einn ekki hafi hrepssómaga.
! rtieö þeim elztu í landinu, og er þó all j Hefi eg þetta svo ekki lengra aö
) stæðilegur og er búið í honum. Nýtt' sinni, og biö lesendurna að fyrirgefa
Og þá fanst mér aö þetta land, afjhús er nálægt bænum og var eg þar, fráganginn og taka viljann og við-
spyrja sumir þeir ungu: Hvaö er nú endurreisti Noreg, var sagan, það því er unnaö svo heitt, yröi ein; en um kvöldið drakk eg kaffi í gamla j leitnina fyrir verkiö.
þetta- Einhver gamall þulur svarar: var sýnin yfir fortið okkar. Viö sá- j blómabreiöa, rauð og blá og hvit. Og1 bænum.
Standi menn á umgirtu svæöi ekki spyrja: “Myndum
hreyfingarlausir, heldur starfandi, ÞjóíS, ef Islendingar heföu ekki kom-
því þar er margt og mikið bæði að fótunum undir okkur?”
sjá og sugsa. Uppi yfir blaktir heiö- í*eir hjálpuðu okkur meö trygö
blár feldur með gullnu letri. Þá s>nn' við minjar okkar. Þaö, sem
“á þér ástar augu
ungur réð eg festa,
blómmóðir bezta.”
Þaöan fór eg að Skútustöðum. Þar Islendinga.
býr presturinn séra Hermann Hjart- J
arson frá Álandi í Þistilfirði. Kona Howardville, Man.
hans er Kristín Sigurðardóttir Páls-
Meö kærri kveðju til allra Vbstur-
Armann Jónasson,
Sigurjón xrásleppa. 2
(Hér um bil sönn saga.)
Færö i letur af E. Þ.
Þetta — blái feldurinn meö gullstöf- um hana eins og öldufald, og við vild- eg, útlendingurinn, lifði þaö, að eg
unum — er söguhimininn íslenzki, og um komast upp úr öldudalnum upp á 1 gat tekið undir hin gömlu orð: “Fögr
þaö sem á hann er ritað hefir aö fornar hæðir. Hinn rétti mótstöðukon er hlíðin, svo at mér hefir hún aldrei
mörgu leyti hlotið maklegt lof frá ungur Karls Jóhanns í Noregi 1814, j Jafn fögr sýnzt”.
beztu mönnum annara þjóöa. — Ung- var ekki Kristján Friðrik, danski I Nú hafa allar þjósir Noröurlanda sonar frá Þóroddsstööum í Köldu-
mennin trúa í svipinn, aö karlinn fari prinsinn. Þaö var Haraldur, og það j fengis frelsi sitt aftur> MeS þvi er kinn Eins og 4Sur er um getis> var
meö rétt mál og þykir fagurt á aö voru Hákon og Olafur, konungarnir, nú fyrst urn mörg fjundruö ár fengin eg viö messu hjá honum sunnudaginn
Iita. En svo kynlega bregöur viö, sem Snorri hafði gefið okkur aftur. skilyrSi fyrir norrænni samvinnu, eða' 22. janúar. Prýðilega fór presturian
aö fyrir sálarsjónum sumra afmynd- Þeir héldu áfram að stjórna þjóðlund j eins og eg vildi heldur nefna þaS> I meS efni þaS> er hann tók sér fyrir
ast og óskýrist letrið, svo alt verður alla 19. öldina; þaö var leyndardóm-1 skilyrSi fyrir norrænni samkepni i' að leggja út af, enda hefir hann góö-
aö óskýrum þokumekki, en glíja fell- ui inn viö 1905 því atburðir þess þjórmsíii friðar og vináttu. Því það' an framburö. Kirkjan er 60 ára
ur á augun.. Svo eru aðrir, sem ekki árs veröa ekki skýrðir meö hinum er þetta> sem er tilgangurinn með ' gömul en laglegt og stæöilegt hús. I
missa sjónar a þessu, heldur brjótast löglegu kröfum, sem viö þá héldum, “norrænni samvinnu”, að hún skuli henni er fallegur kristalls-ljósahjálm-
gegnum marga örðugleika til að færa fram. Þegar manngrúinn safnaðist eggja hverja einstaka þjóö til þess að ur og gömul altaristafla, sem sýnir '•
sér og afkomendum sínum til nota saman úti fyrir Kristjaníu-höllinni í, veita sitt bezta og-sýna hinum þaö. t kvöldmáltíöina. Tafði eg lengi hjá1 f*
þaö, sem á feldinn er ritað. Þeir, nóvember 1905, og konungurinn kom Nú getum vis mæzt j þessu hér á'p..esti. Er hann mjög skemtilegur og m ruggandi
sem falla frá, standast ekki tízku eða út á svalirnar með krónprinsinn & j NorSurlöndum, því engin kúgun á sér' alþýölegur í viðmóti, enda lofaður af " Ste ndl>att'na ,ver
.....................1 i P’at hetta verm ? Kp" atti ekki vnn u
Eg sat úti á pallinum fyrir fr-.man
húsiö mitt og reykti. Eg var bæöi
! syfjaður og latur. Hitinn var u;n
100 stig í skugganum. — Maöur koni
j gangandi fyrir næsta götuhorn. Var
sá stórstígur mjög og líktist göngulag
mótorbát í stórsjó.
er
gat þetta verið ? Eg átti ekki von &
menningarstrauminn, sem kemur belj handleggnum, þá hljómaði lengi eitt þar lengur staS. j þessu efni hofum'ollum fyrir prestskap sinn. Drakk eg
andi til þeirra svo að segja úr-öllum húrrahróp, sem hreif alla með sér::vis NorSmenn ofurlitinn sérstakan' þar súkkulaði og kaffi og fór svo geStnm' ef ,St 6g ", kannast
i von, þar sem “Lengi lifi ölafur Hákonarson!” IjmetnaS: aS Islendingar líti á okkur | eins og sepparnir glaöur í anda yfir vaggan* gongulag. Þess-
sem skyldasta
anna.
áttum. Er þá ekki
skortur er á þreki og upplýsingu, aö þessu nafni fólst alt, sem viö höfðum i
þarna standi æði margir ráðþrota?
þráð og barist fyrir í meira en 100
Eg hefi ekki skrifað þessar línur ár.
til að kasta steini í götu nokkurs Ennþá er því svo farið. aö íslenzka “Þú veizt, að skildi veröld þig og mig.
manns, en vænt þætti mér, aö ein- sagan er lifandi afl í Noregi. Það Tvö tré við erum undir bláum himni,
hver svaraði, til að lagfæra gallana. er skyldleiki milli hennar og listar og hafblær kyssir krónur vorar frjáls-
Eg er að verðn gamall og get aldrei Gustavs ■ Vigelands, í stíl Sigríðar j ar,
orðið annaö en Islendingur. \ ^ Undsets sýnir hún kraft sinn. Það við stöndum saman, en þó áltaf tvö.
Þökk og heiður sé þeim öllum, lærð- er sagan, sem hvetur okkur, þegar Þó streymir ljósiö stofna vorra milli,
um og ólæröum, sem halda sem lengst við nálgumst hægt og hægt nöfnin og sama bliki á beggja greinar slær,
uppi öllu því bezta, er af íslenzku Oslo og Niöarós, hún er eitt af því 0g milli okkar óljós streymir þrá.”
bergi er brotið. Þaö er þúsund sinn- sem ber landsmálshreyfinguna, og (Lögrétta.)
um betra, heldur en aö mála sig með ríkismálið hefir meira og meira opn-
fölskum og haldlausum litum annara aö sig fyrir hinum próttmikla og
og sepparnir glaður í anda yfir
sér allra frændþjóö- | þessarLheimsókn.
Þar næst kom eg aö Haganesi og
gisti þar síðustu nóttina, sem eg var í
sveitinni, hjá hjónunum Kristjáni eftirdragi
Helgasyni og Soffíu Jónsdóttur frá
Klömbrum. Hefir Helgi faðir Krist-
jáns búiö í Haganesi í 40 ár, og er
talsvert ern ennþá. Kona hans er
Soffía Asmundsdóttir frá Heiðarseli.
ar sígnu axlir og þessar klunnalega
fætur. — Sigurjón Grásleppa. Nafn-
ið flaug sem elding í gegnum huga
minn, meö heila halrófu af sögum í
þjóöa.
11. nóv. 1922.
Sveinn Skaftfell.
-------xx-------------
I hreina stíl hennar.
Við mættum vera mjög vanþakk-
Ferðaminningar.
Niðurl.
Þá kem eg næst að Geiteyrarströnd.
Sigurjón Grásleppa var eitt hið
undursamlegasta sambland af vit-
firring og vitring, sem náttúrunni
hefir nokkru sinni hugkvæmst aði
Island og Noregur.
látir, ef við gleymdum þvi, að þaö er Voru piltar þar ag draga fyrir undir J mikill er Siguröur og töluvert viö
: lslandt að þakka, þesst voxtur t j ;s Eg. kom tn þeirra fengu þeir þaS enn> þrútt fyrir háan aldur.
norskri þjóðernistilfinningu. Það I
Eg kom til þeirra og fengu þeir
' | tuttugu í þeim drætti . Mestur afli er
kemur þó fyrir, aö við þegjum um .
< v J ’ fra þvt heimih af þetm bæjum, sem urtonsson,
I.
, smíða, í dutlungum sínum. Annað
Annar öóndi byr þar, Stefan Helga-! , , , . ,, , ,
kastið, þegar þannig la a honum og
son og kona hans Aáaug S.gurtar- var allgá8ur> gat hann fætt um
dóttir. Einnig voru þar þnðju hjon- a]]a
ir., eg hugsa i husmensku. þau Sig-; . _ , x * • ,
s _. , jarðar, og það af svo miktlh vtzktt
urður Magnusson og Guðftnna Stg-1 _ .... ., ,
b °g meö svo tilþrifamiklum orðum, að
jafnvel lærðir menn máttu vara sig a
honum. Aftur á móti Iiðu stundumt
svo hálfir og heilir dagar, aö úr horr-
um fékst ekkert orö af viti. Og enn’
A Geirastööum býr Siguröur Sig-' komu þeir dagar> aS alt blandaöistí
saman fyrir honum, vit og vitleysæ.
urðardóttir frá Stafni. Bjuggu þau
á Arnarvatni í fimtíu ár. Smiður
Morgttnblaðinu hefir borist út-
er. Og ekki þarf að draga dul á það dráttur úr hinu ágæta erindi, er próf. læ®umst fil Þ655’ ka'!a íslenzkar þrem sonum sínum. Þorsteinn Þor
r________ “----™„1 1
_. r ____ __ r __| __ _______, _ Helluvaði Sigurgeir
l'TnT^lr^Nlre^manTeht ^eð™ V6ÍÖÍ dga ' VatnÍnU' J«hannes Jó-1 Jónsson Hinrikssonar, á Hofsstöðum bjartsýni og bolsýni Var' hann' þ&
sai ^ ^ ’ hannesson býr á hálfri jörðinni meö, Jón Sigurgeirsson og Ásmundur Sig-
aB
íslenzkir bændur og verkamenn , Er. Paasche hélt hér í fyrra mánuði. íornsögur gamal norske bokverk •. steinsson og Ágúst Sigurðsson erij á
leggja víst hlutfallslega sinn skerf til
uppbyggingar og framleiðslu ' þesstt
Er eg bið yður að trúa því að minsta
aö
Er hann birtur í “Nationen” 28. ág. ^ ,______ r_______
Þessi útdráttur gefur góöa hugmynd kosti’ af °Hum þjófum, sem hér ; eg á þessum bæ.
ríki, að hinum öllum ólöstuöum. Og t>m fyrirlestur prófessorsins, í honum hafa sto,lh a ol'um oldtim, hafa éng-
það er ekki að furða, þó mönnum eru helztu merkjalínurnar, sem hann lr hnuP,afi meS melrl kær,elka en
svíöi öll þau mistök. sem nú eiga sér dró. En þó vantar í hann mikið af Norömennirntr.
hinttm partinum. Litla viðdvöl hafði
að jafnaöi æstur — og oft illur —
og stundum beinlínis hættulegur þeirrt
sem hann mátti sín viö. Sigurjónt
var alinn upp á sveitinni. Það fór
staö á nærri öllum afurðum framleið-
andans.
því lífi og fjöri, sem einkendi erindi örlagaríkasta
l’aasches. — Birtist útdrátturinn hér vor Norðmanna
voru það íslenzk
Það gengur svona, þegar þaulæfö- í þýöingu:
ir og samvizkttmórauðir fésýslumenn I gömlum sænskum lögum er grein,
á rökstóla til- þess j sem hljóðar eitthvaö á þessa leið: “Ef a,bur8um dagsins f-vrir komandi k>'n';
slóðum, sagöi konttngurinn. Islend-1
jarma stg saman
aö ná í sínar fjárhirzlur mestöllum einhver drepur sænskan marfh, skal
hagnaðinum af þvi, sem framleiðand- hann gjalda 13 mörk. Sé dansktir ,nSar Rerön þaö þá, eins
urösson.
Allir munu Mývetningar eiga
sækja sama pósthús, Reykjahlíö.
Vona eg, aö í gegnttm þessar heim- snemma þaS orS af honum, aö hann
Kem eg þá næst aö Vogum. Þar!tla- og mannlýsingar. geti Vestur-'vxri bæöi Iatur og ónýtur til vinnu.
búa þessir bændur: Hallgrímur Pét- ! Islendingar nú og geri, tekiö upp hin yar hann því sjaldan lengi í samæ
ursson, Þórhallur Hallgrímsson, Sig-jslitnu bréfasambönd, sem sjálfsagt staS) en var sendur bæja á milli um
fús Hallgrímsson og Jónas Hall-^hafa átt sér staö milli Mývetninga þveran og endilangan hreppinn. Þeg-
grímsson. Fallegt er þar og hiti í ar.stan hafs og vestan. Öska eg þess, a;- hann komst á fullorðinsárin, gerö-
næst Ölafi 'konun i Þau áttu aö lýsa i1ÖrS umhverfis bæinn °S meÖfram þó aö eg viti, aö lýsingum þessum er ist bann vinnumaður, en þar sem viS
vatninu. j i mörgu abótavant. — Þá er landsyn- letina og ónytjungsskapinn bættist
Þá er Reykjahlíð næst. Fjórir eru <Ö t sveitinni mjög tilkomumikiö og drykkjuskapttr og hnupl, toldi harttr
og þeir i buendur þar: Siguröur Einarsson fagurt. Snotur fjallahringur að hvergi að staðaldri, en var rekinn tr.-
«.1 rt« « D/, ..-V«, _ ,1 „ 1 T 1T> I_. cit nnon
augnabliki sögu
á Stiklestad —
skáld, sem stóöu
i — b"fS t b ð f erö síðar fra Svartárkoti í Báröardal, Jón Ein- sunnan, austan og norðan. Stærst eru e;nni vistinni í aðra.
ar.um ber meö réttu. Þetta og annað ( maður eða Norðmaöur drepinn, þá 0 u ger Pa >r og g jat-sson, Hallgrímur Arinbjörn Ein-, Sellandaf jall, Bláfjall og Hverfjall; F.g sá þaö strax á. Siigurjóni, þeg-
áreið- skulu koma t mannbætur 9 mörk. Se s vintsntr ttr etrta o i , argson Qg j,orsteinn júnssoI1) 'Fékk er hið síðastnefnda einkennilegt aö ar hann gekk upp tröppurnar, aíf
því líkt eru þjóöar mein, sem
anlega þarf að lækna, en hætt er við, Englendingur eða Þjóöverji drepinn, kraft I'1 reisa ok,<llr ur niöurlæg-
að mönnum beri ekki saman um aö- j skal bæta þá nteð 6 mörkum. Sé þræll ,n£u-
ferðina. Mér skilst á ritstjórnargrein drepinn, skal gjalda þrjú mörk, ef; l
1 9i þ: m-; sem e,na ráðið; eigandi þrælsiris iaiinar ekkí, að han'n (
II.
eg þar góðar viðtökur. Hafði Ein- þvt, hve stórt það er um sig, kring-
ar gamli í Reykjahlíö gaman af aö ,ott °g rennislétt að utan, með afar-
hann myndi vera í slæmu skapi. And-
litið var ekkert nema eintómar fell-
skrafa viö míg. Sagði, aö þaö værtt djúpri og víöri skál t toppinn, sem ingar, og mér sýndist ekki betur en
Þjóðir vorar eiga t raun og veru sjaldhittir svona men*; hann er bú- bendir'til þess, aö þar hafi einhvern- hver felling væri full af ólund
við þessum og þvíltkum mistökum, sé, hr.fi verið fjögra marka viröi”. ' saman. Og þó kann þaö, sem skiluf jnn aS vera blindur í mörg ár. jtíma soðið skarpan. Klukkutimagang-' ‘‘Komdu sæll!” sagði hann og rétti
miili
hversdagslega — synast | f>a kom eg aö Grímsstöðum. Þar ur er t kringum skálina, en tveggja mér stora og óhreina hendina
að Ieggja meira á sig, vinna meira, j Það er kynstofnstilfinningin, sem a
1>ettá Væri tiú gott og blessað, ef að^ birtist á þenna undarelga hátt. Dan- margt og mikið. I sumar heyröi eg búa bræöur tveir, Helgi og Sigurfinn- (tíma gangur kringum alt fjalliö, meö “Komdu blessaður, Sigurjón minn
kraftar og þol verkamannanna væru ^ inn og Norðmaðurinn eru ekki jafn- ^ Jslending segja: “Frá Noregi fréttist uv Sigurðssynir. Gisti eg hjá Helga,' því þó aö ganga hægt og taka vel eft- 0g vertu velkominn til þessa lands.”
eins og uppsprettulindin, sem ekki góðir Svíanum, en þeir eru þo aö sjaldan nokkuö.’ Þaö voru ekki sem var mjög ræðinn. Ekkert bar i,- öllu, sem sjálfsagt er fyrir ferða-! Sigurjón ralc upp stór augu.
gengur tíl þuröar, hvaö mikiö sení minsta kosti hærra settir en aörir út- gleðileg orö.
þar sögitlegt til tíðinda.
rnannin, er vel vill gá að einu og “Ekki bjóst eg við þessu af þér_
ínn.
ú- eöa af er tekið. Það er ekki vel lendingar. Englendingurinn og Þjóö Viö viljum að gott fréttist um Næst kom eg aö Ytri-Neslöndum. öðru. Þá er hlíöarfjall stórt og mik- Allir eruð þiö eins. — Velkominn tiT'
skýr frelsishugsjónin í þessarí stefnu. j verjinn eru settir litlu ofar enn þræll- okkur til ísiands. Og eg hygg, að Tveir eru búendur þar, Stefán Stef- ið, skamt frá bænum Reykjahlíð aö þessa lands. Eins og eg sé nýkom-
Þó er ekki þar meö sagt, aö allir
vinni eins vel og mikið eins og bæöi
mætti og ætti aö vera.
Eg hefi nú lítið eitt minst á ment-
viö óskum eftir að fá fréttir til baka ánsson og tengdasonur hans Axel norðaustan, og er sjálfsagt öruggur inn. Eins og það sé ekki langt síö-
Hvaö eftir annað kemur það fram td 0kkar. Margt er hægt aö gera, til Jónsson. Búa þeir á sinum helmingn 1 siórhríðarbrjótur fyrir hið gamla og an aö eg var velkominn til þessa
sögttheimildunum, aö kynstofnstil- þess aö nálægja þióöir vorar. Við uni hvor. Stefán býr með þrem börn- söguríka heigiili Reykjahlíö. Þá er lands. Eins og þessir bænda endemis
Belgarhnjúkur, hár og strýtumyndaö- úrþvættis aulabáröar hafi ekki altaf
finningin er gömul hjá Norðurlanda- ættum að hafa Islending -við háskól-' um sínum. Er hann frægur þar
uðu (Iærðu) mennina, og bændur og þjóðunum. Og sérstaklega hefir hún ann j Kristjaníu, þann, sem gæti sagt sveit fyrir björgun og hefir fengiö 1 ur. og prýðir og skýlir gamla heim- veriö aö bjóða mig velkominn í böl-
verkamenn, og finst þeir vera tveir.verið máttug í sambandinu milli norskum æskttlýö — ekki aöeins frá 400 krónur úr björgunarsjóði Dana. ilinu hans Jónasar Helgasonar í Ar- vaðar fiósholufýlurnar sínar. — Jú.
þættirnir i íslenzka þjóðernisband- Norðmanna og íslendinga. Astæðan persónum og skáldum fornsagnanna, Svo hefir hann verið formaöur Sil- gylebygð, sem fvrir stuttu er búinn Jónas minn, það er langt síðan eg var
Hákon Hákonarson lýsti heldur og líka frá Islandi, sem bjarg- ungsveiðafélags, og unnið aö vernd-
inu, og það mttn orka tvímæla, hvor, er attgljós.
að skoöa sig þar um, og haföi farið velkominn. Síöan eru þrjú ár, eða
veröur haldbetri, þegar í nauöirnar henni vel, þegar hann sagði viö Skúla aSi sa] sirmi um margar hættulegar un silungs og fjölgun hans í vatn- upp á hnjúkinn, sem mig langaði ölht heldttr þrjár vikur. En þegar
rekur.
Svo er nú unga, uppvaxandi kyn-
jarl og bað hann að hætta viö her- og myrkar aldir og stendur meö nýtt iuu, og hlotið aö verðlaunum fyrir ^ rr.jög til, því hann gefur sjálfsagt hið hver vikan er sem ár. Já, þú getur
ferðina Ú51 Islands. “Frá voru landi’ frelsi í dag. Og sá maður, sem ætti það frá félagsbræðrum sínum gull-, bezta útsýni um þessa fögru sveit. sjálfttr reiknað þaö út”.
slóðin, piltar og stúlkur, sem allar eru Islendingarnir komnir,” sagöi aS Vera fulltrúi Noregs hjá þeirri búinn göngustaf. Hann er fjörugur
fegurstu sumarvonirnar eiga aö hvíla hann, “o gfrá okkur hafa þeir fengiö þjóð, sem viö höfum svo mikiö aö í viðræðum og ern ennþá, þrátt fyrir
á. eins og nýgræöingi á fögrum vor- j kristindóminn”. Og enn í dag er það þakka, hann ætti öllum öörum frem- háan aldur;- hann er sextíu og átta
Tima varö eg að spara vegna ó-! Eg haföi getrð rétt til. Þetta var
ákveöins veðráttufars. Var eg þarna enginn annar en Sigurjón Grásleppa,
t janúar og var þá tíð ágæt og auð og þetta leit sannarlega út fyrir að'
degi. Þesis ungmennaflokkur er þriöji J sameiginlegur kvnþáttur, aö sumu ur aö hafa “sendimanns” stööu og ára aö aldri. Gisti eg hjá honum viö ^ jörð, en samt vantaði sumarmöttul- vera einn af hans slæmu dögum.
þátturinn í þjóðernisbandi voru, og á ^ leyti sameiginleg menning, sem bind- hlutverk. 1 góöan beina. Kevröi hann mig með , inn græna og sólskinslitaða. — Þá er “Það virðist el^ki liggja neitt sér-
af verða sá traustasti, þegar tímar ^ m oss saman. Þaö voru góö og sönn yjS höfum byrjaö á stúdentaskift- fólki stnu til messu að Skútustööum.; hi aunbekkur meðfram austur- og lega Ve1 á þér í dag, Sigurjón minn?”"
líða. En má eg spyrja: Er nú öld- orð. sem hinn ungi konungur Hákon tmi 4 mii]i ]anda vorra. Þaö ætti aö Var vatnið vel lagt og ók hann eftir ^ srðurfjallahringnum, og norður með “Virðist ekki liggja neitt sérlega
ungis vist, aö svo sé? Um þaö skal sagði. Og hann var stórum meiri víkka sltk viðskifti enn meira út. Viöjþví. Margt fólk var við kirkju og | að vestan. Djúpar gjár og skonsur vel á mér í dag. Hver fjandinn sjálf'
er.gu spáð ,enda er þar- sem annars- stjórnmálamaður þá, en þegar hann ættum aS þýSa af annari tungunni á hjónaefni gefin saman. Fór eg með . fylgja þessttm hraunum, sem eru stór ur segir, aö það eigi aö liggja vel á
staðar ekki allir jafnir. Uppeldis-j fullvaxinn maðttr lagöi Island undir hina stórum meira en viö nú gerum. hcnum heim aftur og var þar í þrjár , og hættuleg fyrir kvikfénað, og auk mér? Er eg ek'ki noktrurnveginn
skilyröin eru mismunandi og afleið- Noreg. Það eru mirmingar frá frels- Ríkiö er eigingiarnt. Þaö reisir toll- 1 nætur. Skáldmæltur er hann sem þess búa í þeim tófur, sem erfiðar eru sjálfráöur .hvernig eg læt liggja á
ingarnar veröa eins og gamalt orðtak istíð Islands, sem sterkast sameinar múra, þegar því hentar það fjárhags-1 bræöur hans, Hjálmar á Sveinsströnd viö aö ráða fyrir sveitarbúa. — Fag- mér, eftit þriggja vikna samanhang-
segir: Smekkurinn sá sem kemst í ker J þjóðir vorar, ekki minningarnar frá l«ga. En hugsunin er tollfrjáls, að og Baldvin í Garöi.
ktiminn lengi eftir ber. dögum kúgunarinnar og óstjórnar- sagt er, og viö ættum aö sjá um, að
Það er bæði í ræðum og ritum ver- innar. altaf væri lifandi samband milli,
ið að sýna mönnum fram á það, aö , “Frá 1andi voru eru Islendingar norskrar hugsunar og íslenzkar.
”or íslenzki þjóðararfur megi ekki; komnir og frá okkur hafa þeir feng- Eg hygg ekki, að nokkur Norðmað aö
ið kristindóminn”. En hafi Island ur geti ferðast svo um þetta land, aö^ Sigtryggs er Sigríöur Jóhannesdóttir.
nokkru sinni staöið í skuld viö Norð- slík ósk veröi ekki sterk í huga hans. Hjón þessi búa meö þrem mannvæn-
glatast, en viö raman reip er að draga
e’ a't á að fara vel í því efni.
Ef ”g má tala í líkingamáli um
meiripart þessara ungu, eins suma,
menn, þá hefir það borgaö þá skuld Stundum sýnist mér á ferö minni unMegttm börnum.
meö vöxtum. (Stundum getur það landið, aö hliðin vera fátækleg. En Aö
urt er víöa meðfram vatninu og sker- 1 andi uppköst og þriggja vikna maga-
Á Syðri-Neslöndum býr Sigtrygg- j ast inn i landið margar smávtkur. veiki ? Eg heföi gaman af aö sjá«
ttt Þorsteinsson. Hann er efnamaö-, Vatnið er um hálfa mílu á breidd og hvernig þú Iitir út, eftir svoleiðis út-
tir. Bæjarhús þar eru forn, og átti ^ álíka á lengd, og eru í því ttm sjötíu reið. Aö eg nú ekki minnist á böl-
smáeyjar og hólmar. Silungsveiöin t vaöan þrældóminrt, ósvífnina, ó-
því eru tugir þúsunda á ári. j þverraskapinn og aðrar sálardrepandf
Skilst eg þá við hina fögru og kvalir, sem hér eru boönar valin-
frjósömu sveit, meö ógleymanlegum kunnum og þjóöfrægum Islending-
hlýhug óg endurminningum um mynd Um.”
fara að byggja þau upp. Kona
Belg kom eg næst. Búendur