Heimskringla - 12.11.1924, Síða 5

WINNIPEG 12. NOVEMBgR 1924
HBIMSKHINGLA
5. BLAÐSÍÐA
Gullfoss Cafe
(fyr Eiooney’s Luneh)
629 Sargent Ave.
Hreinlæti og smekkvisi ri»ður 1
oiatartilbúninig'i vorum. Lítið hér
inn og fáið yður að borða.
Böfuin ©innig altaf á boðstði-
om: kaffi og alLskonar bakninga;
tóbak, vindla- svaladrykki og skyr
Til ritstjóra “Heims-
kringlu,, og “Lögbergs,,
Háttvirtu herrar !
ÞaS hefir altaf veriö aS brjótast
i mér, siSan á íslendingadaginn i
suinar, aS gera athugasemdir í blöS.
unum, útaf þeim lélega stuSningi og
viStökum, er íþróttirnar fengu. Sér.
stakiega hefir mig langaS til þess aS
afellast þaS áhugaleysi um íslenzka
glímu, er þar kom fram, og augljós
var á því hve fáir voru þátttakendur
1 þessari alveg sérkennilegu íslenzku
,'þrótt, sem Islendingadagsnefndin á
ari hverju ætti aS láta sér alveg sér.
staklega ant um.
Mér virSist mjög sennilegt, aS þaS
m*tti endurlífga áhugann fyrir ís.
lenzkri glímu, ef heppilega valin
nefnd úr flokki mikilsmetinna ís.
lenzkra glímumanna, eSa til dæmis
ÞjóSræknisfélagiö vildi taka aS sér
aS sjá þeirn mönnum, er vildu æfa
þessa íþrótt, fyrir húsrúmi Ul æfinga,
°g um leiS taka aS sér, aS stofna til
Þappglímu viS og viS, til þess aS fá
a<5 lokum nægilegt rekstursfé, svo aS
bægt væri aS ná saman sem allra
flestum keppendum í íslendingadags-
glímuna. Þar til mætti svo skilja, aS
fjórSa hvert ár yrSi sigurvegarinn
héSan sendur heim til Islands, hon.
um aS kostnaSarlausu, til þess aS
keppa um glímumeistaranafnbótina
tslenzku. ÞaS mun taka dálítinn tíma,
að koma þessu í kring, en ég er sann
færSur um aS þessu mætti vel svo til
haga, ef dálítiS kapp væri lagt á þaS.
Og ekki er þaS vafasamt, aS þannig
föguS tilhögun myndi auka mjög aS.
sokn aS þátttöku í kappglímunni á
Glendingadeginum hér á hverju ári,
°g sömuleiSis a'S hátíSahaldinu sjálfu
°g verSa öllum gestum til hins mesta
fagnaSarauka.
Ef mér ekki skjátlast, þá fá nú
eÞk,Í aSrir aS keppa um þaS, aS verSa
giímukonungur Íslands, en þeir menn,
sem fæddir eru á íslandi. Eg vildi
því leggja þaS til, aS íslenzku blöS.
,u hefji máls á því viS íþróttafélög
f>eima fyrir, aS þau breyti reglugjörS
Uru glímuna á þann hátt, aS hlut-
gengir til hennar séu allir, sem af
rslenzku foreldri eru bornir, frá
hvaSa landi sem þeir koma, og hvar
sem þeir eru fæddir.
Þetta bréf er ritaS í þvi skyni, að
Vekja áhuga þeirra manna fyrir ís.
ienzku glímuhni, sem elska hana. Eg
er sannfærSur um þaS, aS ef hægt
v*ri aS 'koma á svipuSu fyrirkomu.
iagi og þvi, er ég hefi rissaS á blaSiS
kér á undan, um aS senda bezta
glimumanninn okkar Vestur.Islend.
lnga heim til íslands, til kappglímu,
fjórSa hvert ár, til þess aS reyna aS
Vinna IslandslækiS, þá myndli iþaS
VerSa sterkur hlekkur til þess aS
fengja trygSafestina milli gamla
landsins og okkar, sem búum hér á
^ýrri föSurleifS.
En um fram alt væri nauSsynlegt
°g gagnlegt, aS sem flestir létu til
sin heyra um þetta málefni.
MeS mlkilli virSingu,
Frank Fredrickson.
-------0-------
Island erlendis.
I ágúst—sept. hefti enska tíma.
ritsins “Review of Reviews” ritar
Englendingurinn R. P. Cowl hlýlega
Srein um ísjenzka leiklist. Fyrirsögn
greinatinnar er: “The Natjionlal
'f'heatre of Iceland” Bendir sú fyr.
,rsÖgn fremur á markmiSiS, en þaS
sem orSiS er. Rekur höf. í stórum
<Httum sögu leiksýmnga hér í
ffeykjavík frá því er nemendur
fatínuskólans (hins fyrra i Revkja.
vik) sýndu skopleik SigurSar Péturs.
Sonar, “Hrólf”, áriS 1795, þar til er
ýtnsir karlar og konur stofnuSu
“Eeikfélag Reykjavíkur” áriS 1897,
og heldur siSan áfram yfirlití yfir
störf þess til þessa dags. Telur höf.
félagiS geta nú meS ánægju litíS til
baka yfir langa og heiSirlega leik.
braut; virSist honum þaS furSu
gegna, hve miklu og góSu starfi fé.
lagiS hafi afkastaS í ekki fjölmenn.
ari bæ en Reykjavík var fyrstu ár
félagsins, og þegar aS aukí þess er
gætt, aS leikendur hafi orSiS aS hafa
leiklistina í hjáverkum, húsnæSiS ó.
hentugt og styrkur af opinberu fé
enginn eSa lítill.
Flestra leikritahöfunda vorra er
þar getiS, svo sem Matthíasar Joch.
umssonar, IndriSa Einarssonar, Jóh.
anns Sigurjónssonar, GuSm. Kamb.
ans, Kristínar Sigfúsdóttur, Páls
iSteingrímssonax. Um fV'krjt .J >ess-
ara höfunda er yfirleitt fariS lofsam.
legum orSum, en einkum um Oti.
legumennina, Nýársnóttina, Vér
morSingjar og leikrit Jóhanns Sig-
urjónssonar. Er taliS aS Jóhann
hafi að líkindum haft yfir aS ráSa
mestum dramatiskum krafti íslenzkra
leikritahöfunda. Sagt er frá sjóS-
stofnun þeirri, er LeikfélagiS, meS
IndriSa Einarsson í broddi íylkingar,
vann aS, til þess á sinum tíma, aS
koma upp þjóSleikhúsi. Trúir höf.
því, aS þaS nmni takast, þar sem á.
hugi forgöngumannanna fyrir fram-
förum leiklistarinnar sé eldheitur.
Yfirlit er gefiS yfir sjónleiki þá,
islenzka og erlenda, er sýndir hafa
veriS. Árin 1897—1907 eru hlutföll.
in þannig: islenzkir leikir 3%. þýzk.
ir 19%, norskir 10%, danskir 42%,
enskir 17%, franskir 9%; en næstu 10
árin verSa íslenzkir sjónleikir alger.
lega ofan á þannig: íslenzkir sjón.
leikir 50%, danskir 23%, enskir 8%,
þýzkir 8%, norskir 3%, rússneskir
2%. Er jafnframt bent á, hve leik.
félagiS hafi veriS vandaS a'5 vali
isjónleikja, ekki tekiS til meS(ferSla
nema góSa sjónleiki. Sé þaS einkum
aS þakka góSuni smekk leikfélagsins,
og svo því, aS Alþingi hafi veitt
nokkurn styrk. Er sú von 'látin í
ljós, aS unt verSi aS opna hiS íslenzka
þjóSleikhús áriS 1930, er 1000 ára
afmæli Alþingis verSur hátíSlegt
haldiS.
Þrjár myndir fylgja greininni:
Jfens Waage bankastjóri í gerfi
Galdra.Lofts, Andrés Björnsson í
gerfi Arness og frú GuSrún IndriSa.
dóttir í gerfi Höllu. Eftir GuSm.
Kamban, er dvaliS hefir bæSi í Ame.
ríku og Evrópu, er þaS haft, aS 4-—6
Reykjavíkur.leikendur mundu þykja
góSir leikendur hvar sem væri. I
þeirra tölu er Jens Waage og frú
Guörún aS sjálfsögSu, og þá einnig
frú Stefanía GuSmundsdóttir. —
Munu allir listelskir íslendingar
óska þess meS höf., aS þjóSleikhús
komist á fót áSur en áratugir líSa.
HöfuSl>org landsins hefir aliS kvik.
myndahús áratugum saman og til
þeirra hefir gengiö kynstur fjár úr
vösum bæjarbúa. Munu þó áhrifin
frá þeim á hugsunarhátt fólksins,
einkum æskulýSsins, hafa veriö oft
miSur holl, þó stöku myndir hafi
veriS góSar og jafnvel göfgandi.
Kvikmyndasýningar, án strangs eftir.
lits af hálfu hins opinbera, þar sem
grautaS er saman stöku góSum mynd
um og lélegum, aS ekki sé sagt
meira, komast engan veginn í sam.
jöfnuS viS leikhússýningar, þegar
ekki eru sýndir nema góSir leikir,
eins og Leikfélag Reykjavíkur hefir
lagt kapp á. VirSist ekki úr vegi aS
skemtanaskatturinn y f irleitt yröi
hækkaSur, ef væntanleg leikhúss.
bygging nyti þeirrar hækkunar. —
í sama hefti af “Review of Re-
views” er birtur útdráttur úr ritgerS
Björn^ ÞórSarsonar lögfræðings í
“ISunni” um íslenzka fálkann.
(Timinn).
-------0--------
Kirkjan.
V.
(Frh. frá 2. bls.) ■
Hinn ytri hagur islenzkrar kirkju
er ekki glæsilegur. Auður kaþólsku
kirkjunnar var upp etinn af erlendu
konungsvaldi undir yfirskyni siS-
bótarinnar. Athygli íslendingsins,
sem dvelur utanlands, dregst aö hin.
um veglegum musterum, sem miS.
aldiruar reistu. Þau bera einnig vott
um auö og völd. En þau bera einn.
ig vott um vandvirkni og listfengi
múrsmiSa, sem unnu fyrir sálu sinni.
Vinna þeirra var hvorki keypt né
seld. “Sem minst starf meS sem mest
um hagnaSii”, og önnur slík speki
stóriSnaöarins náSi ekki til þeirra.
Þeir unnu í augliti þess, sem alt sér.
Þessvegna er þaö, sem skuggi ber á,
jafnvel unniS og annaS'. Þannfg
gátu miSaldirnar bygt. Og þess.
vegna teygja nú turnar hinna veg.
legu dómkirkna sig 1 tilbeiSslu til
himins víSa um lönd. Þær eru arf.
ur, sem sú öld, sem trúSi, hefir eft.
irlátiS kuldalegri iSnaSarmenning,
sem ekkert aöhefst nema þaS borgi
sig. En sá andi, sem kom af staS
krossferSum og reisti himinhá must.
eri, er nú óvíSa. ÞjóSirnar byggja
ekki lengur guSi til lofs og dýröar.
Þó merkilegt sé, hafa miSaldir vor-
ar engum slikum arfi skilaS. Má
vera, aS skortur á byggingarefnum
sé helst valdandi. En hvaS sem því
líður, þá verSur ekki úr því bætt.
Kirkjur nútimans eru smáar, enda
þarf nú í mörg horn aö líta. Nú.
tíminn reisir skóla og sjúkrahús.
Kirkjan er ekki lengur ein um völd.
in.
En drottinn leggur likn meS hverri
þraut. Þó öflugt trúarlíf þurfi til aS
reísa himingnæfandi guSshús, þá
er ekki vist aS þau séu skilyrSi fyrir
het'lbrigSs! trúarbfi. Auðsæld tlrú.
arfélaganna hefir oft reynst hættu-
leg. Nú munu flestir hafa hug til
aS sjá, aS ekki átti musteri gySinga
mikinn þátt í aS göfga trú þeirra.
Þvert á móti leiddi það til andlegr.
ar einokunar og varö til aS efla hel-ga
siöi og venjur, sem almenningur svo
setti í staS guSsótta og góSra siSa.
Var þá mýflugan sýjuð en úlfaldinn
gleyptur. í afskektum héruöum var
guSsdýrkunin hreinust. ÞaSan komu
spámennirnir og lásu yfir lögmáils-
þrælum, sem létu sér nægja aS hlýSa
prestunum og fremja helgar athafn.
ir, rétt eins og guSsdýrkun væri fólg
in í athöfninni sjálfri. Og svona hef.
ir víðar fariS. Veglegar kirkjur,
skrautlegar helgiathafnir, íburSur og
óhóf hefir dregiö hugann frá því,
sem eitt er nauðsynlegt. HiS ytra,
sem eingöngu á aS vera tákn, hefir
jorS,ið aSalatriSi. Andleg tilbeiS|sla
hefir breyst í skurðgoSadýrkun. Því
ef nokkur niörandi merking á að
felast í þvi orSi, getur þaS ekki tákn.
aS annaö en þaS aS hiS ytra tákn sé
tilbeSið í staö almáttugs guSs. HíeiS.
inginn, sem fellur fram fyrir líkneski
guSs sins, er ékki skurSgoSadýrkandi
svo framarlega sem honum er ljóst,
aS þaS er tákn eitt. En kirkjunnar
barn á þaS heiti skiliS, ef þaS læt.
ur tákniS komast upp á milli sín og
hins andlega veruleika. Þannig hafa
helgir dóniar, hökull og hempa, sálu.
messur og sakramenti þráfaldlega vilt
kristnum mönnutn sýn. Því skal þó
ekki haldiS fram, aS trúin á undur.
samlegan mátt helgra dóma eSa at.
hafna, hafi altaf veriS til einskis
nýt. Fullvissan hefir jafnan mik.
inn mátt. En þetta er þó ekki hin
æSsta trú og tilbeiSsla í anda og
sannleika, sem Kristur og postularn.
ir boBuöu.
Trúarlífi hér á landi er elcki hætta
búin af iburSarmiklum guSsþjón.
ustusiSum, né veglegum guSshúsum.
Fátæktin er i því efni verndari vor.
En mikiS má batna hinn ytri hag-
ur kirkjunnar án þess aS hætta stafi
af. ÞaS liggur ekki í eSli þjóSar.
innar aS einangra sáluhjálpina viS
náSarmeSuI kirkjunnar né veggi
hennar. Um þaS verSur ekki deilt
hér á landi, hvort utankijrkjumenn
geti orðiS hólpnir. HleilbrigS skyn.
semi segir oss, aS vel geti menn átt
,guð fyrir föður, þó aS ekki kjósi
þeir kirkjuna fyrir móður. Kirkj-
unnar þjónar geta meS áhrifum sín-
um opnaö hliS himnaríkis, en ekki
'lokaS fyrir neinutn. Fyrir löngu er
trúin á bannfæringar horfin. En
meS þeim ótta er og horfiS úr huga
alþýSu manna hiS þrönga kirkjuhug.
tak, sem þó enn ríkir í fornum trúar.
setningum. En þar býr margt, sem
ýmist er horfiS úr djúpum þjóSar.
sálarinnar, eSa hefir aldrei þangaö
komist. Á fáum meginatriSum hef.
ir alþýða manna lifaS í trúarefnum.
AlþýSutrúin er skýr, skynsamleg og
kristileg. AuSur, völd og ytri siöir
hafa ekki vilt íslenzka kirkju af götu
tilbeiSslunnar í anda og sannleika.
Framh.
-------o-------
Guðmundur
Björnsson.
sextugur.
Landlæknir er sextugur í dag. —
Hann er einn af kunnustu mönnum
þjóSarinnar og einn af ágætustu
mönnum hennar. FjölgáfaSur, ung.
ur og hraustur, kom hann hingað
1894 og voru hönum þá þegar feng.
in ábyrgSarmikiI störf á hendur;
hann kendi fyrsta veturinn læknis.
fræði fyrir Schierbeck, er þá fór ut.
an, varS héraSslæknir áriS eftir og
gegndi því umíangsmikla starfi unz
hann var skipaður landlæknir 1906,
e>- ’Jónassen sagði því embætti af sér.
VarS GuSm. Björnsson þá um leið
forstöSumaSur læknaskólans, og var
þaS alla tíS , þangaS til 1911, er
læknaskólinn rann saman viS háskól.
ann . Þá hefir hann og kent ljós.
mæSrum og gerir enn og lengst af
(fram til 1914) gegndi hann um.
fangsmiklum læknisstörfum í bæn.
um.
Hann hafði skamtna stund dvalið
hér er hann fór aS fást við opinber
mál. Hjeil'brigSismál bæjarins voru
þá í megnasta ólagi og einkum stóö
mikil taugaveikishætta af vatnsfourSi
og brunnum bæjarins. GuSm. Björn-
son tók þá þetta mikilsverSa mál í
sínar hendur, gerSist bæjarfulltrúi
eitt kjörtimabil (1899—1905) og barS
ist meS hnúurn og hnefum fyrir
vatnsveitu Reykjavíkur, unz hann
vann sigur i því máli, þrátt fyrir
megna mótspyrnu. Þegar hann var
í kjöri tfl Alþingis 1908, var vatns-
veitumáliS, er hann hafSi leitt til sig.
urs, aðalvopn andstæSinga hans, en
þá gekk svo fram af Birni sál. Jóns.
syni, er kunni aS meta störf GuSm.
Björnsonar í þessu máli, aS hann
skipaöi mönnum sínum aS taka ofan
flugumiða þá er festir höföu veriS
upp til ófrægingar þingmannsefninu.
Á þessum bæjarstjornarárum samdi
hann aS öllu leyti og kom í fram-
kvæmd, hinni fyrstu heilbrigðissam.
þykt bæjarins, og ennfremur var
byggingasamþykt foæjarins (er hann
samdi meS öSrum) að miklu leyti
htms verk.
1904 var GuSm. Björnson kosinn
alþingismaður fyrir Reykjavík, og
sat á þingunum 1904, 1905 og 1907.
SíSan var hann konungkjörinn þing.
maSur 1913, varS landskjörinn 1916
og sat síðan á öllum þingum fram
aS 1922, er hann var dreginn út meS
hlutkesti.
Á Alþingi geröist hann mjög at.
hafnasamu’r og umsvifamikill. Bætti
hann mjög vinnubrögS þingsins,
samdi ný þingSköp fyrir Alþingi
1915 og voru þá skipaSar fastanefnd.
ir í þinginu og ýmsar aSrar breyting.
ar gerSar. Þingmenn kunnu aö meta
röggsemi hans og dugnaS og kusu
hann forseta efri deildar og var hann
þaS á átta þingum. Hann var svo
sjálfsagSur í þá stöðu, aS þrátt fyrir
flokkaríg var hann á síðasta þingi
er hann sat, , kjörinn forseti deildar.
innar með öllum atkvæSum og mun
sá atburður varla hafa gerst áSur í
sögu þingsins.
Á þingi lét hann einkum læknamál
til sín taka: mestöll heilbrigSislög.
gjöf landsins, er nú er í gildi, er hans
verk. Hann kom á holdsveikislög.
unu»i 1898 (lög urn útbúnað og árs.
gjöld holdsveikraspítalans), sóttvarn.

"MOJÍÍTV Oack
gT3jjjta.tU53Kf?
ROB!N HOOO FLOUR IS CUAR*NTEEO TO CiVt VOU
BCTTER SATISTACTlON THAN ANT OTMER ClOURMIUEO
IN CANADA TOUR DEALER IS AUTHORIZCO TO RCFUNO
THE ruu PURCHASC PRICE WITH A 10 Cttrt PCN
ALTY AOOEO If AFTER TVlO BAKINGS VOU ARE NOT
THOROUCHLV SATISHEO WITM TM£ FLOUR AND WILL
RETURN THE UNUSEO PORTION TO HIM
ROBIN HOOD MILLS. LIMITED

Ábyrgí fylgir hverjum poka 24 p unda eöa stærri
Ur beztu hveititegundum, malaS og
blandaö eftir Roibin Hood reglum.
Robin Hood Mills Ltd
MOOSE JAW CALGARY
arlögunum, berklavarnalögunum 1903,
lögum um geöveikrahæli 1905, lögum
um dánarskýrslur (er höföu veriö á
döfinni í 20 ár), bólusetningarlögum,
yfirsetukvennalögum, lögum um
sjúkrasamlög (1911) o. fl.
(Hann sat í tveim mikilsverSum
milliþinganefndum, fánanefndinni er
skipuS var 30. des. 1913 og lauk
störfum sínum 17. júní 1914, og
fossanefndinni. Var hann formaður
beggja nefnda og leysti þar mjög
vandasöm störf af hendi, eins og sjá
má af nefndarálitunum; nefndarálit
fossanefndarinnar mun vera eitthvert
langstærsta nefndarálit, er enn hefir
komiö út hér.
Hann hefir barist mjög fyrir
berklamálum þjóSarinnar og er þaS
einróma álit manna, aS heilsuhælið á
VífilsstöSum sé honum manna mest
aS þakka. Þá hefir hann og stutt
landsspítalamáliS, setiS í ritstjórn
Eirs (er því miöur átti skamma æfi)
ásamt þeim dr. Jónassen og GuSm.
Magnússyni, og enn eru ótalin ýms
afskifti hans af heilbrigðismálum
þjóSarinnar.
GuSm. Bjornson eir ma^jskustijjlL
ingur og ágætur rithöfundur. Hefir
hann ritaS aragrúa af blaöagreinum
einkum i Lögréttu og ísafold, um
ýms þjóSmál, og sumar þingræöur
hans hafa komiS í bókarformi, eins
og: Vanrækt vandamál þings og
þjóðar (1914). “Næstu harSindin’’
og “Um mannskaða á íslandi”, hétu
greinar er mikla athygli vöktu á sín.
'um tíma, og í tímaritum vorutn hafa
birzt eftir hann margar ritgerðir, eins
og t. d. “Um jarSarfarir, bálfarir,
og trúna á annaS líf”, “Um tímatal”.
Um bragfræði o. s. frv. Hann gaf
út rit Knopfs um berklavarnir nokkru
eftir aS hann hafði komiö berkla.
varnalögunum á (1913), og er nú aS
snúa á íslenzku mérkri bók um heil.
brigðisfræSi íþróttamanna. Hefir
hann alla tíS veriS íþróttavinur mikill
iands um 10 ár.
Loks er hann söngvinur mikill og
skáld. Gaf eg út fyrir nokkrum árum
safn eftir hann er nefndist: Undir
Ijúfum lögum. Var þeirri bók ekki
alstaSar vel tekiö, nýjungagirni hans
og setiS í stjórn íþróttasambands ís.
i ljóSastafasetningu féll mönnum ekki
í geð. En bók þessi hefir þó verulegt
bókagildi, þótt ekki væri fyrir annaS
en þaS, hve vel honum hefir tekist
aS fella lag og ljóS saman. Markar
hann þar tímamót í meðferS söng-
ljóða og er söngmönnum þetta kunn.
ast. Hann sýndi það og í þessari
bók, þar sem fleiri bragarhættir eru
samankomnir en í nokkurri annari
íslenzkri ljóSafoók, og gæti því kall.
ast Háttatai Gests, aS hann er snill-
ingur í meðferS ýmsra braghátta. I
lauskvæSum hætti (eöa fimmskiftum
mjúkliþum) þola hvorki Matthías eða
Steingrímur, er þýddu Shakespeare,
samanburS viS þýðingarbrot Gests á
Júlinsi Cæsar (í Skírni). Eg þekki
engan núlifandi Íslending, sem er eins
vel aS sér í bragfræði og Guðm.
Björnson, og þekkingu hans í stærS-
fræSi og ýmsunt öðrum greinum er
viS'brugSiS af þeim, sem þar kunna
skil á.
;GuSm. Björnson hefir lifaS á um.
brotatímum í íslenzku þjóðlífi. Hann
kemst ungur í ábyrgSarmikil embætti,
fjölhæfni hans er eins og ung og sterk
jurt, er ber ný og ný blóm.
Hann er í einu læknir og kennari
(læknar bæjarins segja, aS hann hafi
veriS afburSamaður á því sviöi),
stiórnmálamaSur, ræSuskörungur og
rithöfundur, margfróður á ýmsum
sviðum, er liggja fyrir utan verka.
hring hans . Ef hann hefSÍ lifaS meS
stórþjóS, heföi gáfum hans sennilega
veriS stefnt í éina átt og hann oröiS
frægur visindamaSur í sinni grein.
En heima fyrir tók hann á sig verk
margra manna og gerSist ruðnings.
maður þjóðarinnar. Þrátt fyrir marg
| skiftingu hæfileika sinna, hefir hon.
' um auðnast aS vinna afreksverk fyrir
| þjóSina, er seint munu fyrnast. Fyrir
! þau flytur þjóöin honum þakkir i
'dag.
—Morgunbl. 12. okt. A. J.
Skemtiferdir
AUSTUR-
CANADA
1. de»eml»er <11 5. janfiar 1025
M I D-
KYRRAHAFS
STRÖND
Akveílna daga dea.« jan., febr.
Fullar upplýsingar gefnar meS ánægju um þessi niður-
settu fargjöld. Hver Canadian National umboðsmaöur
mun einnig gleðjast af að aðstoða yður við nauðsyn-
legar ráðstafanir og ráðagerðir.