Heimskringla - 10.03.1925, Page 7

WINNIPEG, 10. JÚNÍ 1925.
HSIMSKRINGU
7. BLAÐSlÐA
Copenhagen
Vér ábyrgj-
umst það að
vera alger
lega hreint
og það
bezta tóbak
í heimi.
0|í|nTíagen #
' snuff
Ljúffengt
og endingar
gott af því
það er búið
til úr miklu
en miidu
tóbakslaufi
MUNNTOBAK.
Móðir ókenda herm.
(Framhald frá 3. sfðu)
“Einmitt það er sýnishorn af stríð.
inu, mamma. — Viltu að eg fari?”
spurSi hann ennþá.
Eg hafði séð mynd af Lúsit^níu,
þar sem hún var aS sökkva, en samt
sagSi eg já.
Stundum hefi eg óskaS, að hann
hefSi veriS einn af fjöldanum, sem
varS aS hlýSa herskyldunni, því svo
margir drengir fóru þannig. Já,
“einn af fjöldanum”.
,Eg vann á rauSa kross verkstof-
unni í bænum okkar. Eg bjó til
hundruS af svömpum til aS þerra
meS blóS. Eg klipti og braut saman.
og klipti og braut saman, og hlóS
saman umbúSum; á meSan kvenfólk-
iS talaSi, var eg aS hugsa um, aS
eitthvaS af þessu dóti yrSi máske
notaS handa drengnum minum. En
samt reyndi eg aS hugsa um hinar
mæSurnar. En mest af öllu hugsaSi
eg um daginn, sem hann kæmi heim;
hann, drengurinn minn, sem fór burt
til þess aS hjálpa til aíj koma á friSi.
öll Evrópa í friSi; allur heimurinn
óhultur; allar þjóSir vinir, og aldrei
framar stríS. Engin hungruS og
óttaslegin börn. Engar mæSur blá-
snauSar, og já, allslausar meS hung.
urmorSa hvitvioSuttga, teem nöguSu
úr brjóstum þeirra blóS og merg. —
Og engir beiskir og hatursfullir
menn, se,m óSu fram eins og villidýr
og drápu hver annan miskttnnar.
laust. — Já, engin hætta á nokkru
stríSi framar, bara friSur yfir alla
veröld.
Og drengurinn minn fór til aS
flýta fyrir þessum friSi. Þegar eg
var aS kl.ippa og brjóta saman og
raSa niSttr ströngunum, hugsaSi eg
ekki um spítalana. Vinnan varS
bara aS nokkurskonar sjálfkrafa
starfi, og orSin “svajmpur til aS þerra
blóS” trufluSu mig ekki lengur,
nema á næturnar. Þá var þaS stund-
trm á annan veg, en þá reyndi eg aS
hugsa um þetta háleita verk öllum
heiminttm til góSs. Hvorki dreng-
urinn minn eSa eg höfSttm fyr haft
tækifæri til aS vinna neitt sérstakt
fyrir hiS opihbera.
ÞaS voru haldnar ótal þjóSræknis-
samkomur, og allar mæSur sátu
fremst; og fljótt urSttm viS svo fjöl-
mennar, aS ræSumaSurinn gat ekki
tekiS í hendina á okkur öllum. En
hann sagSi samt aS viS værum stoS
og stytta þjóSarinnar, og okkttr yrSi
aS þakka hinn mikli alheimsfriSur,
sem á mundi komast bráSum.
Eg nældi blólm í treyjubarm ungu
mannanna, sem voru aS fara á her.
istöSvarnar; og um hverja hádegis.
stund, þegar mylnan blés, stóS eg kyr
og baS, eins og aSrir i bænum gerSu,
fyrir okkar hliS, aS hún mætti sigra.
Og á páskamorguninn, þegar prest-
urinn .prédikaSi um framgöngu her_
fylkinganna á vestur-Iandamærunum
og baS fyrir þeim. Eg man þaS, eg
sat beint á móti marglitaSa gler-
glugganum og horfSi á myndina af
Kristi vera aS rísa upp af gröfinni.
MálverkiS sást í gegnum eSa réttara
sagt undan Bandaríkjaflagginu, sem
var hengt yfir gluggánn. ÞaS var
fallegt, og presturinn sagSi, aS viS
mæSurnar værttm aS hjálpa til aS
reisa friS upp af gröf hernaSarins.
Tom Chandler, sem átti heima i
næsta húsi viS mitt, varS mínum
dreng samferSa í herinn. En faSir
hans var á alt annari skoSun um á-
sigkomulaglS. Hann sagSi aS þaS
út um leiS og hann grenjaSi upp
þessi nöfn.
Þá fyrst datt mér í hug ..........
Þenna hátíSis minþjngarmorgunn,
þar sem eg stóS' viS gröf óþekta her-
mannsins, spurSi eg í huganum: Eru
öll stríS á enda? Var drengurinn
minn aS hjálpa til þess sem hann
hélt aS hann væri aS gera? — Mér
varS aftur litiS til árinnar, á straum.
inn. Þá fann eg aS hann stóS hjá
mér, ekki sem barn, ekki sem skóla.
drj>%ur og eikki heldur sem her-
maSur. ASeins einhver nálægt mér,
rétt eins og hann væri partur af mér
sjálfri, eins og áSur en hann fædd-
ist. Eg gat ekki kallaS til hans, og
þurfti þess heldur ekki. Nú vissi eg
þaS. Hann var hjá mér þenna morg.
i unn, nær mér en eg hafSi nokkurn-
tíma hugsaS mér aS þeir dánu gætu
veriS; hvort sem hann er þessi ó-
þekti hermaSur eSa ekki. Máske hann
sé þaS. Þó aS iíkami hans væri í
þrjú þúsund mílna fjarlægS, þá var
væri smánarlegt af fyrirliSunum, aS
halda því fram aS þetta yrSi seinasta
stiíSiS, því þaS yrSi þvert á móti. Og ha™ saTnt_ s3álfur hÍá mér'
löngu áSur en tíu ár HSu,- myndu þeir
tala um og undirbúa næsta stríS, þvi
allur hernaSur ætti upptök sín hjá
auSvaldinu. Hann) jafnvel gaf í skyn
aS guSi myndi naumast vera ófriSur
Eftir litla stund talaSi eg til hans
í lágum rómi;
“Sonur I talaSu viS mig — talaSu
viS mig.”
Ekkert svar nema mín eigin orS.
þjóSanna þókanlegur.j Svo eg var j Þess þurfti heldur ekki. ÞaS var eins
hálf hrædd viS aS koma inn í þaS °S eS væri aS hugsa hans hugsanir —
hús.
'Margt undarlegt var aS koma fyr.
ir. Menn voru aS ganga í kring og
eSa hins hermannsins — þaS voru
kanske ekki hans:
‘Eg slátratSi í guts nafni, eins og
mér var sagt ati gera.. En nú eru þati
negla upp gltlar auglýsingar á hús : viti allir frá gröfunum, sem segjum
þeirra, sem ekki sögSust geta keypt ] fyrir ,y*rkuln:._ ,
meiri veSbréf. Og einn mann létu I 011 stríts!
þeir skrifa undir skuldbindingar'skjal, Treystits okkur, i gutss nafnl!
þó hann segSi þeim, aS hann ætti
ekki nokkurn pening eftir í bankan-
um. Þeir sögSu honum aS dagsetja
undirskriftina þrem dögum seinna,
þá gæti hann veriS búinn aS leggja
inn peningana á því tímabili.
Eg gat ekki skiIiS í þessu öllu sam.
an, en eg hélt áfram aS hugsa um
hinn þýStngarmikla dag, þegar stríS.
iS tæki enda; og sonur minn var aS
hjálpa til aS leiða þaS til lykta.
Ellefu mánuSir og sextán dagar
Eg stóS lengi og starSi á árstraum.
inn, sem birtunni; frá austurloftinu
sló á, og svö horfSi eg til vesturs þar
sem þjóSin svaf.
YNDÓ.
Prestur aðjvestan.
V i 81 a 1.
Séra FriSrik A. FriSriksson, prest-
liSu, og altaf voru bréf drengsins' ui QuiII Lake-, Vatna. og Mozart
míns fjörug og skemtileg og jafnvel ] safnaSa í Saskatchewan í Canada, er
full af grini. ÞaS leit út fyrir aS hér nú staddur. Hann fót" vestur rétt
alt væri i góSu Jagi. ESa var hann eftir aS hann hafSi lokiS guSfræSi-
bara aS reyna aS Iáta mig halda aS prófi hér viS háskólann, en tók
svo væri ? Nú leiS mánuSur, sem vígslu af biskupi vorum áSur.
ekkert bréf kom frá honum — heill “Hvernig hefir ySur HkaS vestra?
mánuSur — þú skilur þaS — ekk- spurSum vér unga prestinn.
ert bréf. — Þegar loks þaS kom, þá “Mér hefir liSiS vel, og eg hefi
var þaS eins og klór, ill.lesandi. — kynst mörgu ágætu fólki. ÞaS liggur
Hann hafSi særst og skriftin á bréf. viS aS eg blygSist min fyrir, aS hafa
inu leit út eins og þegar haun var ekki vitaS áSur meira um Vestur.
lítill drengur aS reyna aö skrifa í tslendinga — svo stóran og merkileg.
ofurlitla vasabók, og eg hélt um an hóp af þjóg vorri
hendina á honum. Tvö önnur bréf “Er þaS yöar skoöun, aS íslend.
komu meS þessari sömu skrift, samt jngar Vestra séu vel metnir meSal
skemtileg og næstum kátleg. þarlendra manna?”
Svo kom seinasta bréfiS. Já, kaft- “Já, svo mjög, aS vandalaust er
einn herdeildarinnar stílaSi þaS. — aS fuIlyrSa, aS íslenzkt þjóSerni er
ÞaS var vélritaö. Það kom um nón. beirilínis aS verSa aS orStaki meöa!
biliö. Eg var rétt aö byrja aS til. mentamanna vestan hafs. í hag.
reiSa miSdegisverS, en eg sjálf var skýrslum Canada stendur, aS íslend-
öll fjölskyldan. Eg las bréfiö, svo ingar séu beztu Ixirgarar landsins.
sneri eg af hitanum, sem eg hafSi ÞaS er kunnugt, aS íslenzk börn og
rétt sett á; svo settist eg á stól viS islenzkt námsfólk yfirleitt þykir
boröiS. AnnaS man eg ekki, þar til skara framúr og hlýtur viSa verölaun
i myrkrinu um kvöldiS. Þá rölti eg fyrir frammistöSu sína öðrum þjóS.
út á strætiö til aS finna einhvern, sem flokkum frelnur. — Einn alkunnasti
eg g*ti talaS viS um hann, drenginn vtísiudantjaSnrinJil vejstra, Vflhjálmur
minn; þvi hann og eg vorum öll fjöl- Stefánsson, er íslendingur. Einn
skyldan; og nú — — Þaö var þaS langmerkasti málarinn, Emil Walt.
eina, sem eg hugsaöi um. Eg mundi ers, er sömuleiöis Islendingur. Einn
eftir fæSingu hans, og mér fanst eg af þejm lögfræöingum Bandaríkj-
hefði líka átt aS vita, hvernig hann anna, sem mesta eftirtekt vakti síö-
dó- I astliSiS ár, GuSmundur Grímsson, er
Fáum vikum seinna var komiö meö I einnig íslendingur.
“Eg dáist aS þvi, hversu mikill
hópur fótksiná hefir um mörg ár
lagt á sig tilfinnanleg útgjöld og
fyrirhöfn til þess aö halda viö kirkju
og kristindómi. Islendingar eiga
margar veglegar kirkjur, sem þeir
láta sér ant um.
“Hvort teljiS þér yöur til íhalds.
samra eöa frjálslyndra\kirkjumanna?
“Afstaöa mín til kirkjumála er enn
nákvæmlega hin sama og þá er eg
útskrifaöist úr guSftæöideild háskól,
ans. Eg taldi mig þá nýguöfræöing
og er enn. — Raunar er eg ekki rót-
næmari en þaö, aö fyrst er eg kom
vestur, gerSi eg mér von um sam.
vinnu meöal flokkanna eöa jafnvel
sameining þeirra. Fyrir þvi þá eg
og boö hins evangelísk lúterska
kirkjufélags sumariS 1922, um aö
taka þátt í ársþingi þess. Þótt mér
dyldist ekki, aö þari voru margir góö.
ir og áhuigasamiir mer|n jaöi verki,
sannfæröist eg um, aö lífsskoöun
þeirra væri svo fjarlæg ýmsum meg-
inatriöum nýgufræöinnar, aö enn um
stund yröi hvor stefnan afj þræöa
sína braut. Fyrir því áleit eg, og
flestir, sem frjálslyndari stefnunni
fylgja, aö oss bæri nauSsyn til aö
sameina krafta vora innbyröis, og
stofnuöum vér því sjálfstætt kirkju.
félag, sem nefnist “Hiö Sameinaöa
kirkjufélag Islendinga í NorSur.
Ameríku. SamkomulagiS milli stefn-
anna er, hygg eg, betra nú en þaö
hefir oft veriö áSur.”
“Hugsiö þér yöur aö dveljast á-
fram vestra?”
“Heimkoma mín í þetta sinn gerir
mér Ijóst, aS mér myndi öllu geS.
þekkara hér aö vera. — Hins vegar
get eg ekki fengiS af mér aS yfir-
gefa söfnuSi mína vestra, úr því aö
þeir vilja hafa mig. Eg hefi hina
innilegustu samúö meS fjölda Vest-
ur.lslendinga í baráttu þeirra fyrir
þjóöernis. og trúarhugsjónum sín-
um.”
“Ætliö þér ekki aö lofa fólki hér
aS heyra til yöar ?”
“Minn gamli kennari, prófessor
Haraldur Níelsson hefir boöiS mér
og beöiS mig aö prédika í sinn staö
í Fríkirkjunni á morgun (sunnudag),
og ætla eg aS taka því vinsamlega
boöi hans.”
“En ætliö þér ekki aS flytja neitt
erindi? Vafalaust getiö þér\ frætt
oss eitthvaS frekara um þjóSarbrot
vort vestra.”
“Þar til er því aö svara, aö þaS
vildi eg gjarna, en veit hins vegar
ekki, hvort timi vinst til þess, þar
sem eg sennilega fer héöan í byrjun
næsta mánaSar.”
Séra FriSrik A. FriSriksson er
hinn liprasti maSur í framkomu og
vel máli farinn, enda listrænn aö
upplagi, eins og þeir vita, sem þekkja
hann bezt.
(Morgunbl. 25. apríl.)
WHITE STAR-DOMINION LINE
SKIPIN HAFA BEZTA ÚTBÚNAÐ
Í»rit5ja farrýms farþegar njóla beztu aóbúóar — góóra far-
klefa ogr máltíba vib mjög lágu verbi á White Star-Dom-
inion Línu skipunum.
Kaupit5 œttingjum ybar farbréf hér, eba á einhverri annari
skrifstofu White Star-Dominion Línunnar. Vér ábyrgjumst ab
afhenda þau meí góðum skilum frá nœstu skrifstofu vorri í
Evrópu. Vér hjálpum yt5ur at5 blt5ja um og fá landgönguleyfi
handa þeim, somuleit5ís veitum vér þeim einnig at5stot5 vit5 út-
vegun vegabréfa, ræðismanna undirskrifta, járnbrautafarbréfa
peningavíxlun og í öllu sem útheimtist til at5 gera fert5 þeirra
til Canada hættulausa, skemtilega og fljóta.
Þegar þér sendió ættingjum í Evrópu peninga, ættut5 þér
at5 kaupa w nite öiar-bomimon Línu ávisanir. Þær eru ódýrar,
og tryggja yt5ur gegn tapi og er borgat5ar án affalla.
Komit5 et5a skrifit5 ertir upplýsingum og ókeypis at5stot5 til
No. 6.
286 Main St., Winnipeg
• Red Star Line
L\

WHITI STAR-DOMINION lINE
-v3
7»
greinuin lögreglustjóranna sést ekki
vörumagn annara útfluttra vara, en
útflutningur þessara vara var svo sem
hér segir síSastliSiS ár, samkvæmt
skilagrein lögreglustjóranna.
Af síld voru fluttar út 136,521
tunna. Er þaö ekki nema rúmlega ’nu> þá hefir samkvæmt því v e r 5
helmingur á móts viö síldarútflutn. ! þessara afuröa veriö 75.2 milj-. kr.
mg tveggja næstu ára á undan, en j og þegar bætt er viö veröinu á síld
HiS almenna útflutningsgjald, sem
greiSist af öllum útfluttum íslenzk.
um aftíröum, neffla síld og fiskimjöli,
hefir samkv. útflutningsgjaldsreikn.
ingunum veriö 751,521. Þar sem út.
flutningsgjaldiö nemur 1% af verö-
Hans á Akri.
Eg veit að þaS hefir brugöiS birtu
á Betel fyrir nokkru síöan.
þann sólskinsdag þá síSsta blundi
sofnaSi hetjan, lundarblíöa:
hlátursgjafinn Hans á Akri,
heilsulæknir andans meina,
góöhjartaSur, gjafa mildur,
grát þurkandi, þá sem kveina.
Tom Chandler heim. Hann hafSi orð dugnaöi í sakamálarannsókn einni í
iö fyrir sprengikúlu og var blindur. fjarlægu ríki, fékk hann jafnvel
KvöldiS sem hann kom heim, varö
mér litiö upp úr hugsunum mínum,
og sá eg þá föSur hans standa í fram.
dyrunum hjá mér. Hann hrópaSi til
mín í sínum grófgeröa róm:
“Almáttugi guö! Hver er nú
hugmynd þín? Er þessi hernaöur
kaupskapur, eins og hann hefir ver-
iö sagSur, eöa er hann þaö ekki? Og
ef hanp er þaö ekki, þvi köstum viö
því ekki eins og hverju öSru, sem er
eitraS og sýkjandi ?”
“En þegar stríö kemur?” sagöi eg.
Þá hrópaSi h'anirl aftur: “StríS
kemur ekki; þaö er búiS til.”
“En viö skiljum ekki —”
Hann Hótaði. “ViS höfum eng-
an rétt til aS skilja ekki.”
“En þaö frelsfir heiminn,” reyndi
eg aS segja honum.
Þá bergmálaöi tryllings háöshlátur
hans um alt húsiS. “Erum viS öll
hálfvitar?” æpti hann. “Vitfirring-
ar, asnar, hálfvitar!” Svo hvarf hann' svo:
breytt löggjöf þess ríkis, og vann á
þann veg eitt mesta mannúöarverk.
— Ein þektasta skáldkona Canada
sem stendur ,er frú Lára Salverson,
sem og er af íslenzku bergi brotin.”
“Hvernig er afkoma landa vorra í
sóknum yöar?” spur^hm vér enn.
fremur.
“Afkoman hefir veriS meö lakara
móti þessi þrjú ár, sem eg hefi verið
vestra. Menn strita undir skuldum
með nafnveröi frá stríösárunum. Þá
var nóg um lánstraust. En síSati
hafa peningar hækkaö stórum í veröi,
en afuröir lækkað. Hefir skifst á
verSfall og uppskerubrestur. Ef ekki
rætisÞ'úr á komandi hausti, má bú-
ast við fremur þröngum kjörum. En
annars er landiö frjótt og aö mörgu
leyti glæsilegt.”
“HvaS segiS þér oss af kirkjulíf-
inu meöal landa þar vestra?” —
Prestur svarar þeirri spurningu vorri
Barnanna var hann blíSur vinur,
MeS frábærum , brosiS hans var þeirra friöur;
af sykri ef átti ei meira en mola,
milli þeirra hann braut ‘ann niður.
sí hlynnandi sjúkra' beöi,
silkimjúk voru handa tökin;
hann girntist aldrei gull í kaupiö,
því gæöin vóru aöal rökin.
Léttur á fæti, lipur í verki,
liðtækur á hverju þingi;
skáldmæltur, meö skilning góðan,
sköpuö mynd af íslendingi.
Þökk fyrir dvöl í þessu landi
meö þinni landnámselju stakri.
Hvilstu nú vært i glæstum geimi
í guös friði, vinur, Hans frá Akri.
Jón Stefánsson.
svipaö eins og 1921. Síöustu 5 árin
hefir sildarútflutningurinn veriö
þannig, samkvæmt útflutningsgjalds.
1 eikningunum:
1920
1921
1922
1823
1924
180 þús. tunnur
129 — —
248 — —
243 —‘ —
137 — —
93% af síldarútflutningnum áriS
1924 kom á Siglufjaröarkaupstaö og
EyjafjarSarsýslu, ásamt Akureyrar-
kiaupstaö. Á SiglufjarSarkaupstaS
120 þús. tunnur og Akureyrarkaup.
staö 26 þús. tunnur. Af afganginum
voru 4600 tunnur frá IsafjarSarsýslu
og ísafjaröarkaupstað og 3500 tunn.
ur frá Þingeyjarsýslu.
Af fóðurmjöl i og fóðurkök.
um var flutt út 961,100 kg. siöastliöið
ár, þar af frá Eyjafjaröarsýslu 834
þús. kg. Næstu ár á undan var þessi
útflutningur miklu meiri (1923: 2,-
132,000 kg., 1922: 1,295,000 kg.)
Af áburöarefnum var flutt
út 1,256,300 kg., þar af 527 þús. kg.
frá SiglufirSi og álíka mikiö frá Isa.
fjaröarsýslu, en afgangurinn frá
Vestmannaeyjum. ÁriS áöur var
þessi útflutningur svipaöur, 1,204,-
000 kg.
I 1. tölubl. HagtíSinda þetta ár er
skýrt frá sundurliöuðu útflutnings-
magni íslenzkra afurða árið 1924,
samkvæmt skeytum, sem hagstofan
og gengisskráningarnefndin fengu
jafnóöum frá lögreglustjórunum. —
ÚtflutningsmagniS af síld og fisk-
mjöli samkvæmt skeytunum, skeikar
nokkuö frá útflutningsmagni þessara
vara, samkvf út flu^(i nggj^l dsreíkn.
ingunum (en þaö eru einu vörurnar,
sem slíkum samanburöi verSur kom.
iS viö). Samkvæmt skeytunum hefir
sí 1 da m t f 1 u tn,i ngu r irui veriS 131,150
tunnur og vantar þá 5371 tunnu upp
á þaö, sem útflutningsgjaldsreikning
ar telja, eða ilm 4%, en af fiskimjöli
(bæði fóöurmjöli og áburðarefnum)
var útflutningurinn samkvæmt skeyt-
unum 2,281 þús. kg., og eru þá um-
fram 64 þús. kg., eða um 3%.
og fiskimjöli samkv. skeytunum, 81.3
milj. kr. Ef hér viö er bætt verSi
þeirrar síldar, sem viröist hafa falliS
úr skeytunum, og því sem ísfiskur.
inn sennilega hækkar frá því, sem út.
flutningsgjaldsreikningar telja, viS
þá aðferö, sem notuö hefir veriö viS
aöferS gengisskránefndarinnar, og
skýrt er frá í 1. tölubl. Hagtíöinda
þ. á., mun láta nærri, aö verö útflutn.
ingsins komist upp í 82]/2 milj. kr.,
en samkvæmt skeytununj átti hann
að vera 80 milj. kr. I skeytunum virö
ist því hafa falliS úr útflutningur
fyrir framundir 2)/ milj. kr. eða um
3% af veröupphæSinni.
(iHagtíöindi.)
Skýrsla.
um fiskafla frá 1. janúar til 1. maí
þ. á., miöuS viö tölu skippunda af
fullverkuöum fiski.
Útfluttar’tollvörur
áriS 1924.
Útflutningsgjald eftir þyngd er nú
aðeins greitt af síld, fóöurmjöli og
áburöarefnum, svo aö af tollskila.
Vestmannaeyjar Stokkseyri og Eyrarbakki .... Þorlákshöfn Grindavík SandgerSi GarSur skpd. 27,591 3,110 531 1,980 5,000 300 4,300 224
Keflavik
Vatnsleysuströnd
HafnarfjarSartogarar 19.124
Hafnarfjörður (önnur skip) 1,200
Reykjavíkurtogarar 47.105
Reykjavík (önnur skip) 2,553
Akranes . 1,502
Sandur og Ólafsvík 700
Vestfiröingafjóröungur 2,492
NorSIendingafjórSungur 59
AustfirSingafjórSungur 4,037
Lagt í land og flutt út á fær.
eyskum skipum . 1,762
Afli á öllu landinu 1. maí,
1925, samtals 123,560
Afli á öllu landinu 1. maí,
1924, samtals 100,924
(Frá Fiskifélagi Islands)
—Vísir.
BORGIÐ HEIMSKRINGLU.
ENNÞÁ eru margir, sem ekki hafa sent oss borgun
fyrir Heimskringlu fyrir síðastliðið ár.
ÞÁ vildum vér biðja að draga það ekki lengur, held-
ur senda borgunina strax í dag.
ÞEIR, sem skulda oss fyrir marga árganga eru sér-
staklega beðnir að grynna nú á skuldum sínum sem
fyrst. Sendið nokkra dollara í dag.
Miðinn á blaði yðar sýnir, frá hvaða mánuði og ári
þér skuldið.
THE VIKING PRESS, Ltd.,
Winnipeg, Man.
Kæru herrar:—
Hér með fylgja ........... Dollarar, sem
borgun á áskriftargjaldi mínu við Heimskringlu.
Nafn ..............................
Áritun .............................
BORGIÐ HEIMSKRINGLU.
I