Heimskringla - 22.04.1925, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 22. APRlL 1925
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐStÐA
*----------------
The Dominion
Bank
HORNI NOTRE DAME AVE-
oe SHERBROOKE ST*
Höfuöstóll uppb........$ «,000,000
Vwagjóöur ..............$ 7,700,000
Allar eignir, yfir ....$120,000.000
Sérstakt athygli veitt viðskift-
um kaupmanna og verzlunar-
félag*.
Sparisjóðsdeildin.
Vextix af innstæðufé greiddir
Jafnháir og annarsstaðar við-
gengst
PHONE A 9253
P. B. TUCKER, ráðsmaður.
»-' ---- ■ i >
Búnaðarlánið
(Framhald frá 3. síðu)
að hinn upprunalegi stofnsjóður vex
-eftir því sem árin líða, svo sjóður-
inn verður einnig fær um að full-
nægja meiri og meiri kröfum eftir því
sem stundir líða. Þess er iíka að
gæta, að sjóðnum er eigi ætíað að
lána til lengri tíma en 20 ára. Fé
kemur því og fer um Ræktunarsjóð-
inn, innan þess tímabils. Vér treyst-
um því þess vegna, að sjóðurinn ætíð
geti haft nægilegt fé fyrir hendi, ef
aðeins tekst að afla vaxtabréfum
hans álits og trausts hjá landsmönn-
um, svo að þau verði keypt, og þess
vegna höfum vér með tillögum vor-
um reynt að tryggja þau sem bezt, og
farið fram á, að þau njóti ýmsra
sérréttinda. Alt er þetta gert í þeim
tiigangi, að gera bréfin útgengilegri
og tryggari, og vissari sölu þeirra.
Framfarir síðastliSinna 50 ára
og framtíSin.
Margir munu nú segja, að þessar
áætlanir vorar séu loftkasta'lar, }og
gripnar úr lausu lofti.
Satt er það að nokkru leyti, en
þessir loftkastalar eru þó lægri en
sumir þeir raunverulegu kastalar, sem
bygðir hafa verið á síðustu 50 árum.
Athugum hve mikið meira er nú
unnið að jarðabótum en fyrir 50 ár-
um.
Að jarðabótum var unnið:
Arið 1872 .............. 8,520 dagsv.
— 1912 ........... 158,000 —
— 1922 ........... 102,000 —
Tölur þessar eru talandi. Þær
segja að nú sé 12 sinnum meira unn-
íð að jarðabótum árlega, en fyrir 50
árum.
Vér höfum áður gert ráð fyrir, að
á næstu 50 árum þyrftum vér að
auka túnin um 100,000 ha. Það sam.
svarar, eftir því, sem sléttur eru nú
metnar til dagsverka, að árlega þurfi
að vinna að þessu einu 400,000 dags.
verk. En þegar vér nú tökum til
hliðsjónar, að á síðustu 50 árum höf
um vér getað tólf faldað dagsverka-
töluna á jarðabótum, og þetta á erf-
iðum tímum, þar sem menn hafa orð-
ið að stríða við þekkingarskort, vönt
un á hentugum verkfærum og fé til
framkvæmda, þá verður oss ósjálf-
rátt á að hugsa hvort oss eigi hljóti
að takast, að gera líkar framfarir á
næsta tímabili. Óneitanlega virðast
ástæðurnar mikið betri, möguleikarn
ir meiri á öllum sviðum, til meiri
jarðyrkjubóta, á næsta tímabili en
verið hefir.
En þó framfarirnar yrðu aðeins
hliðstæðar við það, sem verið hefir,
þá ættum vér á fimta áratugnum, að
vinna alt að 1,200,000 dagsverk að
jarðabótum árlega. Af þessum fram-
kvæmdum, eru líkur til að 3/4 gangi
til túnyrkju, beint eða óbeint, eða ár-
lega um 900,000 dagsverk. Eftir því
sem timar líða og þekking vex, þá
fá menn betri verkfæri, fara að nota
meira hest- og, vélaafl. Þá verður
margfalt léttara að framkvæma jarð-
yrkjuumbæturnar, en verið hefir, og
þvi liklegt að þær aukist hlutfallslega
meir en áður.
Það mætti nefna mörg dæmi þess,
að bændur hafi tvöfaldað töðufeng
sinn á 10 árum, já jafnvel meira.
Margir þessarar manna munu hafa
verið fátækir, og vantað flest það er
þurfti, til þess að þeim væri létt að
Iramkvæma jarðfciixtíturnar, og um
lánsfé hefir vart verið að tala. —
Hversvegna megum vér þá eigi vænta
meiri framkvæmda, því óneitanlega
eru ástæðurnar og verða í þessum
efnum mikið betri en áður.
Það má auðvitað deila um tölur
þær, er vér höfum sett sem mæli- 1
kvarða fyrir því, hve miklu yrði af-
kastað í ræktunarlegu tilliti, á næstu 1
fimm áratugum.
Mönnum kann að virðast þessar á-
ætlanir vorar vera nokkuð djarfar
eins og þær koma fram í nefndar-
álitinu. En til þess vildi ég svara
þvi, að mikið hefði mönnum einn-
ig fundist til um það, ef því hefði
verið spáð fyrir 50 árum, að árleg
dagsverkatala 12 faldaðist, og meira
en það.
Taka verður það og til greina, að
þetta er málefni, sem allir landsbú-
ar verða að sameina krafta sína um,
að hrinda í framkvæmd. Hér mega
engin pólitískir flokkar komast að
með reiptog sitt. í nefndinni var oss
þegar fullkomlega Ijóst, að hér yrði
slíkt aðeins til tjóns og tálma. Við
vonum fastlega, að þeir, sem um mál
þetta eiga að fjalla, líti á málefnið
eitt, en ekki á mennina, sem kunna að
því að standa.,
Við Htum svo á, að allir leiðandi
menn þjóðarinnar, eigi að hlúa að
þeirri hugsún, að rækta og byggja
landið. Koma verður hinni upp-
vaxandi kynslóð í skilning um það,
hvaða markmið hér er framundan.
Allir kennarar þjóðarinnar, stjórn-
málamennirnlir og blöðin, eiga að
hjálpast að því, að öll þjóðin leggist
hér á eitt, til að ala hina uppvaxandi
kynslóð upp, með það fyrir augum,
að hún fái áhuga og viljaf og þrek til
þess að leysa þau verkefni, sem hér
liggja fyrir, prýða og bæta fóstur-
jörðina. “En leiðir eru langþurfa
menn”, segir máltækið. Þó almenn-
ingur, og ’nin upprennandi kynslóð,
sé fús til að fórna kröftum sinum í
ræktun landsins, þá er það þó eigi
einhlítt, ef eigi er fé fyrir hendi til
framkvæmdanna. Féð þarf að kom-
ast í hringrás, og hún þarf að vera
sífeld og stöðug, því annars er hætt
við að reksturinn stöðvist, alt verði
þungt og erfitt og þurfi mikið til þess
að koma eðlilegum reksti aftur á
stað.
Takist okkur nú þegar að fá nægi-
lega öfluga lánsstofnun, til þess að
styðja að ræktun og bygging lands.
ins, þá er víst, að komandi kynslóðir
leggja lag á lag ofan, í þá veglegu
þjóðfélagshöll, sem sómir landi voru,
og vistleg verður öllum landslýð.
Hyrningarsteinana í þeirri bygg-
ingu, tel ég vera þessa, að unga kyn-
slóðin hafi óbilandi traust á sjálfri
sér, ævarandi trú á landinu og gæS-
um þess, og bjargfasta sannfæringu
um sigurmátt málefnisins. Og að
lokum er fjórði hyrningarsteinninn
þrautseigur viljakraftur, sem aldrei
lætur undan. Ef þetta er alt fyrir
hendi, þá er víst, að eftirkomendur
vorir standa t engu forfeðrunum að
baki, heldur feta rösklega fram á
við. Fjallkonan mun þá leiða með
sér alla hollvætti landsins í framtíð-
arhöll þjóðarinnar, til ævarandi bless
unar fyrir alda og óborna.
— “Morgunbl”.
Ferðaminningar.
Af því að ég hafði fyrir löngu
dregist á það í bréfi til ritstjóra
“Höimskringlú”, að senda blaðinu
lítinn ferðapistil frá Islandi ög vest-
ur hingað, þá ætla ég nú að fara af
stað með það, þó því miður, að það
hafi dregist vegna bindandi anna, og
þar af leiðandi timaleysi.
Svo finst mér, að mér vera altaf
svo kalt á munninum að hann vera
eins og frosinn saman, þar til nú fyr-
ir nokkrum dögum, að þessi fádæma
frost hurfu og annir minkuðu.
Eg kom hingað til Riverton 21.
.nóvember frá Islandi, þar sem ég
hafði dvalið fjögur ár og fulla fimm
mánuði. Var þá snjóbreiða lögst
yfir litla bæinn okkar, Riverton, sem
svo hélt áfram að vaxa með hverj-
um deginum, vikunni og mánuðinum,
svo að eldra fólkinu, sem búið hefir
hér um fjörutíu og fimtíu ár, var ekki
farið að Htast á, og hafði aldrei séð
annan eins snjó, þvt varia sáust 6—8
feta girðingar í kringum heimili
manna. Þá fylgdi þessari miklu snjó-
komu fádæma frost og hvassviðri,
sem reif þenna mikla snjó saman í
16—20 feta háa skafla, svo nálega
huldi yfir hin lægri hús manna.
Heystakkar voru á kafi í snjó og
fundust loks eftir langa leit.
Þá er næst heilsufar fólks. Það um og íveruhúsum, vegna eldshættu
hefir verið slæmt; mikið kvef, sem og þjófa, sem nóg er af yfir síldar-
menn kalla hér “flú” og ýmsir kvill- tímann.
ar, sem þvi hafa fylgt. Nokkrir hafa 12 tima vakti ég á hverri nóttu, til
dáið; eldri og yngri fengið lungna. 12 október; það var langur og leiðin. j
bólgu eða afleiðingar þessa miklu legur tími þegar á leið sumarið, en 1
frosta, sem ætluðu oft að kæfa mann g0tt kaup, 14 kr. fyrir nóttina.
Furðanlega hefir fólkl skemt sér, f>ag var mjög ógæftasamt, oftast,
þó mörg hafi kvöldin verið köld,
bæði við nýja og gamla dansa og
ýmsar aðrar skemtanir.
Afkoma fólks er í góðu meðallagi.
Það sem bjargar því er sögunar.
mylna sem sagar aðallega “latt” á
rok og rigningar, og veiddist því
minna af síld en annars hefði orðið,
því nóg var til af henni þar útifyrir
firðinum. Meiri drykkjuskapur og
alskonar slark var þar í sumar en í
fyrrasumar, sem stafaði af því hvað
veturnar í stórum stíl og borðvið á skip urðu að liggja inn á höfninni
sumrum. Gefur það 50 mönnum vinnu vegna veðurs.
nótt og dag. Kaup er lafegst $2.50 á
dag. Mikill fjöldi manna vinnur að
skógarhöggi og enn aðrir við að
draga viðinn að mylnunni, og selja
hann þar fyrir góða peninga. Svo
hjálpar til bæði fiskur, hey og,
korðviður, sem bændur senda á hina
iEg hefi áður lýst firði þessum og
verklegri framleiðslu á síldinni. Svo
ég hverf frá því, og fer af stað þann
16, október áleiðis til Ameríku. Tók
ég mér far með lestarskipi, sem
heitir “Díana” og er frá Bergen í
Noregi: hefir það farþegapláss í lest
þá gæti maður hugsað sér afkomu
fólks í bezta lagi, bæði í bænum og
sveitinni.
stærri markaði í Canada og Banda- j f>rir 40 mannS; og er afaróvistíegt.
ríkjunum, svo að þegar maður fer að j Kom þats á hverja höfn á austurleið,
fhUSa..fLan?eÍÖ;SlU ***** !itla ,þ°rpS’ var að taka sild og salffisk. Fór frá
Fáskrúðsfirði siðast til Færeyja;
kom að morgni þess 27. til Bergen,
I og var þá búið að vera 11 daga og
Mér hefir hálfleiðst að sumu leyti naetur á ferðálaginu. Var skipið af-
síðan ég kom; það er máske fyrir arhlaSiS af si]d og oSrum vörum,
það, aS hefi ekki átt hér heima og vegur hig versta. urgu þvi far.
nema þenna stutta tima. Eg er þó þegar fegnir aS komast j ]and og
nokkuð kunnugur hér, en mér finst; anda aK sér hinu indæla skógarlofti í
margt vera öðruvisi en ég hafði hugs. j borginni Bergen; þá voru skógar-
að mér og öðruvisi en það var. ís- | ,auf ag byrja ag fjúka af trjám> en
lenzka fólkið, sem er í meiri hluta jörg a]stagar gnen
hér, orðið að annara þjóða fólki. Eg --... , ,, , , .
T' , ., , . Mjog er fallegt þar sem borgin
veit varla hverra þtoða; held þo . , .
, , . , stendur við Bergensfjarðarbotnmin,
enskra. Eg atti von a að alt væri
orðið svo ágætlega islenzkt, þar sem
þjóðræknishugsjónin var að glæð-
ast í huga margra, og sem mikið er
rætt og ritað um, en það virðist
koma að litlum notum, hvað viðhald
islenzku snertir, þvi flestar, ef
ekki undantekningarlaust allar sam.
og er mikið af henni fram við sjóinn
Talsvert hár fjallahringur er um.
hverfis borgina, sem hefir takmark-
að landsplássið fyrir borgina, samt
er bygt land upp í þessar fjallahæð-
ir, og er útsýni yfir borgina hið
fegUrsta. Sumstaðar er bygt upp á
þessum hæðum, og liggja sporvegir
komur og skemtanir, sem haldnar eru Qg akbrautir upp á þau. Er þar
fara mest fram á ensku, leikir og skemtjstaðir fyrir fólkið upp á þess.
dans, sem er nú aðal skemtunin; ald-
rei er hér margraddaður íslenzkur skógivaxnar
söngur, aldrei ræðæ eða fyrirlestur ,
á hreinni og góðri íslenzku; það er
leiðinlegt að þetta skuli leggjast nið-
ur; ég hafði mikið gaman af ræðu-
'höldum, þær voru margar snjallar
hjá okkar mörgu velþektu og mikil-
hæfu Islendingum, eins og gömlu
innflytjenda agentunum okkar og S.
um fjallahæðum, sem allar eru
Mikið verzlunarlif virtist mér vera
í Bergen, bæði á sjó og landi; ákaf-
lega stór skipastóll, sem, altaf var að
fara og koma dag og nótt. Heita
mörg hin stærri skip þeirra eftir
fornkonungum Noregs, og sum eru
kend við hin ýmsu fjarðamöfn.
mörgum fleiri; svo var oft góður
söngur, og það margbreyttur. Þetta
Fjölda margar eyjar sáust á útsigl-
Thorvaldssyni hér í þessum bæ. ^og ingunni frá BergeU) og ,nokkrar sjást
af hæðunum; eru þær allar bygðar;
virtust þó hrjóstugar og lítt byggi-
þarf alt að halda áfram að vera til , ...... x •__________.____• ,
. , , , , , , , . legar, likari þvi að eyjarskeggjar
a skemtunum, 1 þvi felst þjoðrækm. ..
' r lifðu af sjonum mest.
Stórt sölutorg var í borginni fyrir
allar lands og sjávar afurðir; voru
Svo er það tvent enn, sérstaklega,
sem mér leiðist að horfa á, og það
er búningur kvenna og hárskurður. ,
—— . , , ..... *. þar daglega þusundir manna að
Hvorutveggja þykir mer afarljott að v
kaupa og selja; alt í sérstökum
deildum; allar sortir af fiski og ald-
inum, og deild af blómum, sem mér
virtist að vera góð sala fyrir. Okur.
verð var á öllu því, sem þarna var
selt. Vínsala var þar á spönskum
sjá, giftar og ógiftarl, stúlkur vera
búnar að klippa af sér þetta fallega
og mikla hár. Sumar upp á há-
höfuðið að aftait, og aðrar um eyru.
Það er siður en svo, að það sér
þjóðræknislegt; það Hggur næst að
segja, að það sé synd fyrir kvenfólk víntegundum, líkt og á íslandi. Ágæt
að klippa svona hár sitt, þar sem öll- 'ögregla og þrifnaður í borginni; bar
um ber saman um, að mest prýði ,ítiö á drykkjuslarki. Fólk var mjög
kvenþjóðina. — En það er “móðins” I mvndarlegt og frjálslegt; en flesta
Eins er það með búning kvenna: öaga rigndi þann þí mán. er ég varð
berir handleggir, herðar og brjóst, öiða eftir línuskipinu, sem fer í
hugsanlegt er það, að það ætti betur hverjum mánuði milli Ameríku og
við í suðurálfulöndunum, en Noregs. Spillir það ánægju manns
í okkar kalda Canada, og lítill þjóð- að skoða sig um og drekka í sig
ræknisblær virðist benda á svona lag- guðaveigar hinnar unaðslegu náttúru
aða búninga. Þetta og margt fleira i Noregs. Borgin telur 100,000 íbúa.
þjóðlifi Vestur.Islendinga, er sem | Laugardaginn 8. nóvember var
karlinum leiðist, og óskar að breytt- | manni sagt, að skipið hefði átt að
ist og liktist meir góðu og gömlu ís- j koma þann 7., og svo að það kæmi
Ienzku þjóðinni, “hinni fornhelgu, þann 8., en svo kom það ekki fyr en
þjóðlegu menning”, eins og Jón S. að morgni þessi 9. kl. 9. Stafaði
Bergmann kemst að orði í versinu þessi dráttur af þoku, sem kom fyr-
“Jarðarför”. Eg er að hugsa um | ir miðjan dag á laugardaginn, var
að enda þenna bréfkafla héðan með þokan svo svört, að hvergi sáust ljós
þessu jarðarfararversi; mér þykir 1 borginni nema rétt hjá manni, þar
það svo smellið. Hann nefnir það sem maður gekk. Voru sterkir þoku-
“Jarðarför”: lúðrar þeyttir á hafnarbryggjunni
Hún er nú að fölna og falla í dá
hin fornhelga þjóðlega menning,
þvi langflestir andlegan óþrifnað
í útlendum reyfara-“spenning”.
Svo íslenzkan kjarnyrt í orðmælgi
snýst,
í andvana sögum og ræðum,
og svo þetta nýmóðins titíinga tist
í tónum og rimlausum kvæðum.
strax sem þokan skall á, til að leið-
beina skipinu í rétta átt. Fleiri hundr.
a uð manns, biðu á bryggjum úti og í
stórum biðsölum, þangað til kl. 11
um kvöldið, að manni var þá loksins
sagt, að maður yrði að leita sér eftir
náttstað í borginni og vera komnir
aftur kl. 7 að morgni.
Fóru nú allir í mesta flýti með
töskur sínar, og reyndu að ná gisti-
Þá er næstur ferðapistillinn frá Is- hús áður en þeim yrði lokað, en þeim
landi til Winnipeg. er lokað stundvíslega kl. 11. Hugsa
Eg kom til Siglufjarðar 24. maí j ég að flestir hafi náð sér í náttstað.
1924; byrjaði vaktmanns vinnu 1. j Eg rölti með tösku mína heim á hó-
júní. Sá starfi er aðallega fólginn í j telið, sem ég héít til á, og máði i
þvi að vaka á næturnar til að Hta | mitt gamla herbergi, sem eg var alt
eftir sildarfummum, síldarverksmiðj-' af einn i, og enginn gekk um nema ég
og þjónustustúlkan á því lofti; hafði
hún vissa herbergjatölu til að gæta.
Margir komu á réttum tíma að
morgni, en ekki var skipið komið, en
þokan var að hverfa óðum. Gerði
þá hið bezta veður þegar kom fram
á daginm, en samt kom skipið ekki
fyr en kl. 10; urðu menn glaðir við
að sjá það koma, og geta farið að
koma sér fyrir. Eftir klukkutima var
það laust við bryggju og komið á
skrið út Bergensfjörð. Hét þetta
stóra, góða og fallega skip eftir firð- j
inum. Fyrsta sólahringinm var ágætt
veður, fór skipið þá 401 mílu, næsta
sólarhring fór það 354 mílur, gerði
afskaplegan mótvind, svo eimgum var
fært að vera á þilfari af farþegum
fyrir ágjöf og sjóroki, voru örfáir
við mátíð þann dag; flestir lágu sjó-
veikir í rúmum sinum. ■
KI. 8 um kvöldið þann 11. fór fram
myindasýning á 3ja farrými í öðrum
borðsal, er stóð yfir klukkutíma; umi
hundrað manns munu hafa getað not
ið þess. Lúðraflokkur spilaði mörg
ágæt lög. Þar voru sýnd skíða-
hlaup og stökk.
Þann 12. var ofsaveður, fór skip-
ið þá ekki nema 245 mílur; veðrið
var hið sama; sjógangur svo mikill,
að tæplega var hægt fyrir fríska að
klæða sig.
Þann 14. var veðrið litið betra, fór
skipið þá 340 mílur; en þann 15. fór
það 362 milur, var hið bezta veður j
þann dag allan, enda fóru þá allir á
flakk. Settust þá konur við sauma
en karlmemn að spilum. KI. 3 um dag-
inn áttu allir að koma saman í öðr-
um borðsal á þriðja farrými og sýna
ferðaskjöl sin og láta lækni skoða
sig. Var alt í bezta lagi á 3ja farrými,
en um hin farrýmin vissi ég ekki,
enda er allur samgangur stranglega
bannaður.
Skipið nálgaðist mú óðum hinn háa
bakka, sem nær langt út frá Nýfundna
landi, og sem mörg stór skip stranda
á og við, vegns iss, sem legst þar upp
á og stendur þar botn helst um mið-
sumarmánuðina. Það er stór lands.
partur þarna i sjónum og þess vegna
legst ís þar; þessir úthafsbláu og af-
arstóru jakar, sem berast þarna uppá
með straumum sem liggja að þessu
undra-neðansjáfarlandi um mitt sum
arið; aðra tíma er farið yfir þetta,
og tekur það af 200 milna krók; oft
farast skip á þessari leið vegna þess
að skipstjórum er illa við krókinn,
og vilja heldur reyna að komast yfir
kelduna. “Bergensfjörð” fór yfir
kelduna.
Þann 16. voru hreyfimyndir sýndar
aftur; ágætar landlagsmyndir frá
Noregi og margt fleira. Þann 16.
fór skipið 416 mílur; bezta veður
var allan þann sólarhring. Þann dag
hélt skipsltjórinn allri skipshöfninni
veizlu. Svo um miðjan daginn var
dýrðleg veizla haldin, er nefnd var
“skipstjóra-miðdegisverður”; var á
borð borinn allskonar ágætis matur.
Siðan var dansað, sungið og skemt
sér margvíslega þenna mikla hátiðis.
dag á þilfari; einnig voru sjónleikir
sýindir, og margt fleira gert til að
skemta fólkinu. Enda jókst gleði
fólksins eftir því sem styttist til
lands. Norskur ítrúboði prédikaði
kl. 8 um kvöldið í borðsal á þriðja
plássi, var hlýtt á hann með mestu
spekt og lotnimgu; góður söngur var
þar líka. Síðar um kvöldið urðu
menn talsvert háværir; öl var drukkið
óspart og dansað á þilfari; var dimt
yfir sjó að sjá og káldur Canada.
giísitur svetf yfir darisfólkið, og
dönsuðu þá flestir í yfirhöfnum sín-
um.
Vitaljós sáust víða þetta kvöld, og
var búist við að skipið hafnaði sig
í Halifax. Var öllum tilkynt að hafa
sig til kl. 7 að morgni þess 17.; þá
fór fram læknisskoðun úr landi í
Halifax. Nokkrir voru það sem fóru
þar af skipi, en flestir fóru með því
til New York.
Alt var það norskt fólk, sem á
skipinu var, að undanteknum sjálfum
mér og íslenzkri stúlku frá Reykja-
vík, er fór til New York og eimum
Þýzkara.
Ymsir snúningar og tafir áttu sér
stað við Iandgönguna í Halifax; tók
það hálfan dag að maður gæti sezt
að í eimlest þeirri, er átti að flytja
mann til Montreal. Þar átti maður að
skifta um járnbraut, sem færi til
Winnipeg.
Að endingu langar mig til að benda
þeim á, er hugsa sér að fara til Is-
lands, að þetta Bergenska félag hef-
ir tvö ágæt skip í föriun milli Noregs
og New York, er það þettá sem ég
kom á, “Bergensfjord”, en hitt heitir
“Stavangerfjord” lítið eitt stærra,
en að öllu leyti eins gott. Mætast
skipin i New York, fer þaðan annað
en hitt kemur, i hverjum mánuði, sum
ar og vetur; er á þessum skipum hinn
bezti aðbúnaður og mesti þrifnaður.
Beztu óskir til lesenda blaðsins.
Ármann Jónasson
frá Howardville.
Bjarni Matthíasson
hringjari
á áttræðisafmæli í dag. Allir bæjar-
búar kannast við Bjarna hringjara,
hinn trúa og skyldurækna mann, sem
nærfelt 35 ár hefir genigt veglegu
starfi með mikilli alúð og samvisku-
semi. Bjarni hefir átt marga hátíð-
isstund, það hefir verið hátíðargleði
í hjarta hans, er hann á sunnudögum
og hátíðum gekk til kirkju, til þess að
hringja klukkunum og kalla á menn
á heilagan stað. En þeir eru einnig
margir, sem hafa boðið hátiðagleð-
ina velkomna, er þeir hlustuðu á
klukknahljóminn. Alt af var Bjarni
hringjari á sínum stað, aldrei kom
hann of seint upp í turninn, mönnum
hefði áreiðanlega brugðið við, ef
hann hefði komið 5 minútum of seint.
Það mætti brýna fyrir mönnum
stundvísi með því að tala um kirkju.
klukkurnar og Bjarna hringjara.
Hve marga er búið að jarðsyngja hér
í bæ á 35 árunum siðustu, og hve oft
hefir Bjarni komið of seint upp i
kirkjugarðinn ?
Hér hefir sá maður starfað, er hef
ir verið trúr í köllun sinni, og þótt
vænt um starfið. Með kirkjuklukkun
um hefir hann kallað á menn til þess
að hlusta á gleðinnar boðskap, hanrt
hefir hringt á fagnaðarríkum stund-
um, og hann hefir hringt á erfiðum
sorgardögum. Margir hafa heyrt
klukkurnar segja: “gleðiíleg jjól,
gleðileg jól”, og margir sorgbitnir
heyrt þær segja : “grát eigi, grát eigi”.
Eg trúi ekki öðru en að þetta af-
mæli hringjarans gamla verði til
þess að kalla á margar fagrar og við-
kvæmar minningar hjá þeim, sem i
gleði og sorg heyrðu klukkurnar
kalla. Mér er kunnugt, að Bjarni lit-
ur með þakklæti yfir þann dag, sem
nú er kominn að kveldi og kannast
við, að> fagurt starf hefir fært honum
blessun og gleði. En mér er einnig
kunnugt um, að fjöldmargir hugsa til
Bjarna hringjara með þakklæti og
árna honum blessunar á æfikveldt
hans. •
Það er áreiðanlega ósk Bjarna og
vor allra, sem höfum mætur á hinu
göfuga starfi, að kirkjuklukkurnar
megi framvegis, eins og hingað til,
kalla á gleði, frið og huggun, og að
þessar gjafir megi veitast þeim, sem
hlýða kalli þeirra og ganga á helgan
stað.
Þakkir og blessunaróskir berast
Bjarna hringjara á þesstim hátíðis-
degi frá starfsfólki kirkjunnar, söfn-
uði og bæjarbúum.
Það er sameiginleg ósk vor og bæn,
að Guð blessi afmælisbarnið.
Bj. J. — “Visir”.
KOL! - - KOL! *
t
T
T
T
T
T
T
T
T
%
HREINASTA og BEZTA TECUMD KOLA.
Bæði til HEIMANOTKUNAR og fyrir STÓRHÝSI.
Allur flutningur með BIFREIÐ.
T
T
T
T
T
T
♦:♦
Empire Coal Co. Limited X
Sími: N 6357—6358
603 Electric Ry. Bldg.
:
T
♦;♦