Heimskringla - 06.05.1925, Blaðsíða 2

1. BLAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG' MAN., 6. MAÍ 1925
Bókasafn mitt.
i.
Eg á stórt bókasafn.
Eg hefi keypt mikih af bókum um
dagana, en hefi þó eigi þurft meira
fé en alment gerist. Eg vildi eigi
læra ab reykja né venja mig á neitt
tóbak, og ég lofaSi eigi heldur nein.
um að venja mig á áfengi, þótt sum.
ir skólabræSur mínir reyndu þaS.
I sta® þess aö kaupa tóbak, áfengi
og annan óþarfa, hefi ég keypt bæk-
ur, og þaö hefir reynst mér ágætlega.
Eg get hiklaust ráSiS ungum mönn-
um til aS gera þaS, hverjum eftir
efnum sínum.
Góðar bœktir gera mikiS gagn, ef
þær eru lesnar meS athygli. Þær
auSga adann. Þær veita mönnum ó-
trúlega mikla ánægju og þekkingu.
Þær eru eins góSap eins og beztu vin
ir, og þær hafa þann kost fram yfir
flesta vini, aS vera ávalt hjá oss, svo
hægt er aS ná i þær í tómstundunum.
Flestir þurfa eitthvaS til þess aS
skemta sér viS, og þar reynast góSar
bækur bestar fyrir þá, sem kunna aS
1esa. —
Af þeim Islendingum, sem ég hefi
þekt, hygg ég aS I’orvaldur Thor-
oddsen hafi átt stærst bókasafn. ÞaS
var um 7000 bindi, þá er smárit og
sérprentaSar ritgerSir eru meS tald-
ar. SíSasta áriS, sem hann var
frískur, skoSaSi hann eitt sinn bóka-
safn mitt og sagSi þá: “Þú átt stærra
bókasafn en ég”. Eg svaraði: “Eg
veit ekki hvaS mikiS þú átt uppi á
lofti”. Hlann kvaS þaS mjög lítiS. “Þá
er mitt safn stærra”.
Nú eru liSin nærri fimm ár síSan
þetta var, og síSan hefir safn mitt
aukist um rúmar 20 álnir í bókahill-
um. Eg veit ekki hvaS ég á margar
bækflr, en ef allir íslenzkir smábækl-
ingar, ritgerSir og kvæSi eru meS
talin, þá verSa þær harla margar, ef
til vill fleiri en nokkur íslendingur
hefir átt.
ÞaS er enginn hægöarleikur aS
eigpiast annaS eins bókasafn eins og
mitt. Yfirleitt eru þaS úrvals bækur,
nema sumar islenzku bækurnar. Af
því ég hefi sérstaklega Iagt stund á
íslenzka! sögu og fræSi, hefi ég viSaS
aS mér svo miklu af íslenzkum bók-
um og bæklingum, því aS í þeim er
oftast nær einhver fróöleikur eSa upp
lýsing fólgin, þótt þesskonar hafi
ekki neitt bókmentalegt gildi, og sé
því aS vissu Ieyti eigi merkilegt. En
ég á mjög margar góSar íslenzkar
bækur, enda hefi ég lagt mesta alúS
á aö eignast þær.
Mestur hluti af bókasafni mínu er
vel innbundinn, allmikiS prýöilega
vel. Eg hefi á hverju ári, eins í dýr-
tiSinni sem áSur, látiS binda inn
margar bækur. í full 30 ár var ég
svo heppinn, aS eiga viS mjög góS-
an bókbindara. Töluvert er þó ó-
bundiS, eiíhcum af útlendu mbókum,
sem ég hefi eignast á seinni árum, en
þaS hygg ég varla verá meira en svo
sem einn fimtánda hluta af safninu;
þó hefi ég ekki taliS þaS nákvæm-
lega.
Ef Island vildi nú eignast slíkt
bókasafn, og léti einhvern mann, sem
þaS treysti bezt, fara aS kaupa þaS
og safna því, hygg ég aS hann mundi
varla geta fengiS þaS fyrir 40,000 kr.
Sumar bækur i safni mínu eru og ó-
fáanlegar. Svo þyrfti maSurinn aS fá
kaup á meSan hann væri aS vinna aS
þessu. Til þess mundi varla ganga
minna en 20,000 kr., og þaS veit ég,
aS sumir menn á íslandi hafa fengiS
60,000 kr. í laun fyrir minna verk en
þaS er, aö koma upp slíku bókasafni.
ÞaS er ótrúlega mikil fyrirhöfn og
tími, sem gengur til slíks ár eftir ár,
en nú eru rúm 48 ár síSan ég tók aS
safna bókum.
Eg segi þetta til þess aS gefa mönn
um dálitla hugmynd um, hve bækur
eru nú dýrar og hve mikiö verk ligg-
ur í því aö safna þeim, láta binda
þær vel inn, segja fyrir um band á
hverri bók og halda þeim vel hirtum í
góSri röS og reglu, en eigi af því aS
mér sé það áhugamál, aS fá svo mik-
iS fyrir safniS sem mögulegt væri. Eg
veit vel, aö sumir auSugir háskólar í
Ameriku kaupa stundum góS bóka-
söfn einstakra manna og borga þau
vel. Einn þeirra keypti t. a. m. bóka-
safn Konrads Maurers.
Eg á einnig annaö safn, sem er al-
veg einstakt í sinni röS. ÞaS hefir
aS tiltölu kostaS mig miklu meiri
vinnu og fyrirhöfn aS safna því en
bókunum. Eg hygg að aldrei hafi
nokkur Islendingur átt slíkt safn
jafnstórt. Þetta safn eru greinar um
Island og íslenzk málefni, fréttir frá
Islandi, o. fl. úr útlendum blöðum,
mest dönskum — í þeim hafa komiS
út langflestar greinar um ísland —
en sumar úr norskum og sænskum,
fáeinar greinar einnig úr þýzkum
blöSum. Eg hefi safnaö þvi eftir
föngum í 40 ár.
II.
Einstakir landar, einkum kunn.
ingjar mínir, sem til mín hafa kom-
iS, hafa á síöari árum spurt mig aS,
hvaS ég ætlaöi aS gera af bókasafn-
inu mínu. Sumir, sem spurt hafa um
þetta, hafa þó eigi séS nema þaS, sem
er i vinntlherbergi mínu, en það er
ekki nema þriöjungurinn.
Þessari spurningu hefi ég vana-
lega svaraS svo: “Eg ætla aS selja
þaS”, ef ég hefi sagt nokkuS úm þaS.
En það er líklega réttast að ég segi
nú frá þvi á íslandi, hvernig ég hefi
hugsaS mér aS selja bókasafn mitt,
þvi að þaS er eigi alveg þýöingar-
laust fyrir Islendinga, ef þeir kynnu
aS kærsfsig um að ná í það og vilja
sitja fyrir kaupunum.
Eg hygg aS ég geti gert mest
gagn meS því að selja bæöi þessi
söfn, og vil gjarnan aS þau verSi aS
sem mestu gagni fyrir ísland.
Eg skal eigi draga dul á það, aS ég
vil heldur selja söfn þessi til Is-
lands en til Ameríku, þótt töluverS-
ur munur væri á andviröinu, því aS
ég vil gjarnan gera íslandi þaS litla
gagn, sem ég get, og ég held aS ís-
landi yrði mest not aö söfnuúum, ef
þau yröu eign einhverra stofnana á
Islandi.
ÖlIIu bókasafni minu skifti ég i
tvær aSaldeiIdir: íslenzku deildina og
útlendu deildina. I íslenzku deild-
inni eru allar bækur og bæklingar,
sem eru á íslenzku, og ennfremur
þau rit, sem snerta ísland, svo sem
sögu þess og bókmentir ö. fl. ESli-
legast væri aS þessar bækur lentu hjá
einhverri islenzkri stofnun, sem gef.
ur sig viS íslenzkum fræöum, sögu
og menningarsögu, en á lítiö af þeim
áöur.
I útlendu deildinni eru mest dansk-
ar bækur bækur og norskar, en líka
ýmsar sænskar, enskar og þýzkar bæk
ur og nokkrar á öörum málum. Flest-
ar af bókum þessum eru sagnfræSis-
rit, en þar eru líka mörg góö skáld-
rit og margar góSar bækur um þjóS-
félagsmál, uppeldi og almenn mál-
efni. Þessar bækur gætu gert mikiS
gagn, ef þær yröu eign alment fræö.
andi skóla á Islandi, sem eiga lítið
af bókum áöur, svo sem t. a. m.
GagnfræSaskólinn á Akureyri, Kenn-
araskólinn eSa Kvennaskólinn í
Reykjavík. Mætti skifta þeim á
milli þeirra, ef ríkissjóöur keypti.
Greinasafn mitt ætti helst aS lenda
í Landsbókasafninu; þar mundi þaS
gera mest gagn. Mestur hlutinn af
því er ófáanlegur, þótt Landsbóka-
safnið vildi nú taka aS safna um Is-
land greinum. Enginn getur safnaS
slíkum greinum, nema meS því aS
gera þaS jafnóSum og blöSin koma
út. Ef ég ætti aö reikna nokkuð fyr-
ir vinnu mína viS aS safna greinum
þessum, «er eigi oflagt í, þótt ég telji
það hafa kostaS mig um 10,000 kr.,
en mér dettur ekki i hug aS selja ís.
landi safn þetta fyrir meira en 3,000
kr., ef íslenzka krónan er yfir 60 aura
virði.
En nú vilja menn ef til vill vita,
hvaS ég hugsa mér að selja bókasafn
mitt, ef ísland vildi kaupa þaS. Bóka.
vöröur dr. Sigfús Blöndal hefir ný-
lega metiS þaS á 30,000 kr. Þetta er
mikið fé, enda þótt einstaka menn nú
á íslandi fái viölíka mikil laun á einu
ári. En segjum 30,000 fyrir bæSi
söfnin, ef íslenzka krónan er yfir 60
aura virði. Eg vona aS þau kaup
verði eigi vond fyrir ísland, því ég
ætla mér eigi einn eyri af andvirS-
inu, heldur ætla ég að gefa þaS alt
Islandi, ef þaS kaupir, til þess að
ávaxta það og stofna siSar fyrir þaS
barnaheimili í sveit, einp og tsjást
mun síöar, ef þeir, sem ráöa lögum
og lofum á íslandi, kæra sig um aS
kaupa söfn þessi. Hinsvegar ætla ég
mér að hafa nokkra ánægju af and-
virðinu, og er hún sú, aS ráöa hver
eSa hverjir njóti ársvaxtanna af því
fyrst um sinn eftir fráfall mitt. Eg
vil þá láta einhvern mann, einn eöa
fleiri, sem ég á gott að launa, njóta
þeirra á meöan hann eða þeir eru
uppi og sel ég ekki söfn þessi á ann-
an hátt, en með fullum rétti til að
ráða þvi. Þá ætla ég mér líka þann
rétt og ánægju aS ákveða, hvernig
íslenzkum munaðarlausum börnum
megi helst verða gagn að andviröinu,
og hefi ég gert ákvæSi um þaS, ef á
þarf aS halda.
Ef söfn þessi verða eigi keypt á
íslandi, þá vevSa þau seld hér eða í
öSrum löndum, en þá verður and.
virSið eigi heldur notaS Há íslandi, og
hefi- ég auSvitað gert líka ákyæði um
þaS.
Nú geta Islendingar íhugaS þetta.
Kaupmannahöfn í desember 1924.
Bogi Th. Melsteð.
------0------
Flóðið mikla í
Grindavík
* 21. janúar 1925.
Mönnum hér syðra er enn í fersku
minni ofviðriö mikla, 21. jan. síSast.
liðinn, þegar alt ætlaði um koll aS
keyra i Reykjavík. Enda þótt varla
væri hálfstækkaður straumur, geröi
samt þaS voöaflóð austanfjalls og út.
meS Reykjanesskaganum, aS menn
muna ekki annaö eins. Það hefir
sennilega ekki gefiS eftir. "Háeyrar-
flóöinu” 2. jan. 1653, eða jafnvel ekki
hinu annálaða “BásendaflóSi” 8.—9.
jan. 1799, aö minsta kosti ekki, þar
sem það varS mest. StórflóSiS 11.—
12. des. 1867 hefir varla veriö jafn-
oki þess.
Mestan usla gerSi flóöið í Grinda-
vik, og þó aðallega i miðhluta sveit-
arinnar. JárngerSarstaSahverfinu,
þar sem verzlunin er og mest bygSin,
SUMAR
SKEMTIFERDIR
SUMARLEYFISFARBRJ EF
Kyrrahafsströnd
$72
VANCOIVER
VICTORIA OG
AÐRAR BORGIR
FRA WIN.VIPEG
OG TIL BAKA
ÞAXXIG GETIÐ ÞÉR SÉÐ
BANFF, LAKE LOITME
OG EMERALD LAKE
A LEIRINNI
TIL SÖLU
15. MAÍ TIL 30. SEPT.
Austur Canada
meb JARXBRAUT EOA .1A UV-
BHAIIT EÐA JARXBRAUT OO
SKIPUM
Canádian Pacific Skip
FRA FORT WILLIAM EÐA
PORT ARTHUR, MIHVIKUDAG
OG UAUGARDAG TIL PORT
McSÍICOLL, OG FIMTUDAG
TIU OWEN SOIÍND.
ÞRJÁR ÞVERÁLFULESTIR HVORA LEIÐ DAGLEGA
Ein þeirra er TRANS CANADA LIMITED
DE-UUXE SVEFNVAGXAUEST (fyrata Ir»t 1». mal)
og mun það hafa stafaS af því, aS
undir flóðiS gekk hann til á áttinni,
úr suSaustri í hásuBur, og stóS þá
veöur og sjór beint inn á Járngerö-
arstaðavíkina. Annars staðar í sveit-
inni voru skemdirnar aSallega fólgn-
ar í grjótburSi á tún og jaröspellum
utangarðs. Líöandi hádegi var flóð-
ið orðiö eins hátt og hæsta stór-
straumsflóð annars, en á þriSja tím.
anum er þaö náði hámarki sínu, mun
þaS hafa fariS nál. 3 metra upp fyr-
ir þaS, eöa 1—2 metra yfir hin lægri
tún og flatir utanigarös, auk þess,
sem sjórinn fylti allar lautir og flæöi-
tjarnir, sem þar eru, og komst langt
upp fyrir bæi, og sumstaöar góSan
kipp upp í hraunin, sem þar eru al-
staöar umhverfis.
Upp úr s. n. Litlubót, flæddi hann
t. d. upp meS túngöröunum á Járn-
geröarstööum, fylti VatnsstæSiS
(tjörn er svo heitir). og náSi langt
upp í Bóndastekkatún, kippkorn fyr-
ir ofan JárngerSarstaSi, nál. 1 km.
frá sjó. Þar fanst keila rekin! Ann-
arsvegar brautst sjórinn inn fyrir
utan lendingarnar, flæddi yfir öll tún
og garöa, þar fyrir innan, upp á milli
GarShúsa og Krosshúsa/svo aS tún-
garöar, sem þar eru á milli, féllu, og
alveg upp aö hrauni. Voru þá Járn-
geröarstaSir og GarShús, þau býlin,
sem eru einna lengst — en ekki bæst
— frá sjó, nærri um flotin. í þriSja
lagi braust sjórinn inn í tjörn, sem
er þar í djúpri laut fyrir neöan bæ-
inn, og fylti lautina svo, aö sjórinn
féll upp á hlaSiS á JárngerSarstöS-
um, og nærri því upp aS GarShúsum,
og hvitfyssandi boSar fóru þar um
hin lægri tún fyrir neðan. ÞaS vant-
aði litiS á, aS þaS flæddi yfir hinn
góða varnargarS, hraunklöppina,
Sölvhól, fyrir framan tjörnina hjá
JárngerSarstöðum, sjógusurnar gengu
yfir hana.
Þetta hafSi mér veriö sagt alt sam-
an hér inn frá af sjónarvottum, en
í síðustu viku’ brá ég mér suður meö-
fram til aö sjá meS eigin augum, alla
þá “viÖurstygS eyðileggingarinnar”,
sem ég haföi heyrt um, og vildi þá svo
vel til aS jörS var alauS, þegar ég
kom þangað, og flest meS ummerkj-
um, eins og Ægir hafSi skilið við þaS
þenna minnisstæöa dag, og bar þess
ljósan vott, að ekki hafði veriö bætt
viS eöa orðum aukiö í frásögninni.
Eg varöi mestu af þriðjudeginum til
þess aS kynna' mér afleiSingarnar.
ÞaS sem ég tók einna fyrst eftir
var þaS, *aö hinir háu malarkambar,
eða kambar, sem sjórinn sjálfur hef-
ir hlaðiS þar víöast svo háa fyrir
framan hverfiS, aS varla sér til sjáv-
ar af túnunum, viíru nú víSast lækk-
aðir aS mun, og á sumum svæöum al-
veg jafnaöir viS jörS, skolaöir inn
á túnin fyrir innan, ásamt þykku lagi
af sandi, þar sem hann hafði veriS
fyrir, og þar meS voru og burtu all-
ir túngaröar, sem staðiS höfðu innan
viS kampana, og matjurtagaröar þeir,
sem næst voru sjónum. Jafnvel heima
á Járngeröarstööum, voru kálgarða-
veggir fallir. Á túnunum voru rastir
af vikurmolum, sem fyrir mörgum
öldum hafa skolast á land á einhverj.
um eldgosunum og smám saman graf
ist djúpt í sandflatirnar fyrir utan
hverfiö. Nú hafði sjórinn rótag þessu
upp og þoriS þaö á túnin. Dálaglegur
áburöur! En til uppbótar hafði hann
boriS þang og þara á annarsstaðar,
og sumstaðar lá þang uppi á háum
hraunklöppiim, langt frá sjó, og sýndi
bve hátt sjórinn hafSi komist.
Spell á húsum höfðu orSiS allmik-
il, einkum braut sjórinn mjög sjáv.
arhús eöa skolaöi þeim til, og mik-
iS hafði skemst í þeim af salti, afla
og áhöldum, en mörg af þeim var nú
búiSi að laga, eöa reisa ný, því aö án
þeirra gátu menn ekki verið, þegar
vetrarvertíöin fór í hönd. Verst höfðu
fjögur býli orSið úti, sem næst eru
sjónum: Völlur, Vallarhús, Hrafns-
hús og Ekurhús. Á Velli, í Vallar-
húsum og Ekurhúsum fóru stórar
spildur af túnunum undir sand og
grjót. Á Velli og í Hrafnshúsum
tók hlöður og fjóá upp og í Ekurhús.
um timbur-baöstofu og standa nú
þessi hús góöan kipp frá þessum bæj-
um, en lítiS brotin, þau flutu í flóö-
inu,' eins og Nóa-arkir, mannlaus og
skepnulaus þó; mönnum og skepnum
hafði veriS bjargaS í tima; en á
Velli fórust um 20 lömb í húsi, sem
stóö nærri sjó, og skolaðist alveg
burt. Annars týndist fátt af skepn-
um. Ut meS sjónura, fyrir utan
hverfiS • eru viða sendnar flatir og
hraun hellur á víxl, en skeljasandur
og kampar viS sjóinn. JarSvegur all-
ur og sandur var nú mjög upp rifinn,
og sandinum skolaS langt inn á land,
jafnvel inn yfir næstu tún, til stór.
skemda á högptm og túnum. Glögg-
astan vott um hafrótiS, mátti sjá i
Malarendum, fyrir utan JárngerSar-
staöi (ranglega nefndir VörSunes á
korti herforingjaráSsins); þar er
mjög stórgrýttur kampur, þar sem
feömings björg lágu á há kampin-
um 1—2 mannhæðir yfir vanalegt
stórstraums flæðarmál. Nú var
kampurinn lækkaöur aS mun og
margt af björgunum komiS injt á
grasflatirnar fyrir innan. Eitt þeirra,
á aS giska 2j4 ten.meter, og þá nál.
3 tonn að þyngd, lá eina 20 m. uppi
á flöt og líklega komiS ofan úr há-
kampi. — Stýrishús meS undirhúsi
af enskum botnvörpung, sem strand-
aS hafSi fyrir utan JárngerSarstaSi
fyrir mörgum árum, og haföi lengst
.af legiS á kafi niðri í djúpu lóni í
Litlubót, var hú komiS upp á flatirn-
ar þar fyrir ofan, og stóð þar eins og
turn. Þýzki botnvörpungurinn, sem
strandaöi í fyrra viS StaSarmalir, fór
á kreik og upp á há kamp i Staðar-
bót, rétt eins og hann ætlaSi aö 'heilsa
upp á prestinn á StaS. Fleira mætti
tina til, ef rúmiS leyfði.
ÞaS var mikiS lán, aS flóðiö kom
um miðjan dag. Menn sáu hættuna,
og gátu gengiS rólegir aS björgun-
arstarfinu, enda þótt það yröi full-
erfitt, þar sem veöriö var svo afskap-
legt, og sjódrifið eftir því. Grind-
víkingar eru vanir aö sjá framan i
úfinn sjó, og æðrast ekki — úti á
miðum, en aö vaSa sjóinn í mitti eöa
axlir á ógreiöfærum vegum, innan
um gaddavírsgiröingar og annan far-
artálma, meö kvenfólk og börn í
fangi, og fá svo ólögin á sig og veröa
aö bjarga' sér undan þeim upp á fall-
andi garöa, þaö voru þeir ekki vanir
viö, en alt gekk þó slysalaust. Sumir
fóru um túnln á bátum, og tóku fólk
út um gluggana.. HefSi flóöiS kom-
IS um dimma nótt, og enginn getað
séö, hvaö eiginlega var aö gerast, er
líklegt, aö felmtur heföi gripiö
marga, og sennilegt, aö manntjón
heföi orðiö og þaö eigi lítiS.
LTrrf tjóniö sem flóö þetta olli í
Grindavík, þarf ekki aö fjölyrða hér,
því aö Einar kaupmaöur, frændi minn
í GarShúsum, skýröi frá því í Morg-
unblaðinu, þegar á eftir. Ógerning-
ur er að meta það til peninga, en tal-
iS er að það nemi að minsta kosti 20
þús. kr., sem falið er í skemdum á
húsum, salti, matvælum, túnum, mat-
jurtagöröum og girðingum. JarS-
spellin utan garðs, er ekki auðið að
meta. AS vísu er efnahagur manna
þar í góðu lagi, vegna þess, að fólk-
ið er atorkusamt og gætiö í öllum
framkvæmdum, og nýtir vel alt sem
þaö aflar. En fáir eru þar ríkir
menn, og hin umgetna upphæð er all-
þungur skattur á hverfiS. En þaþð
er ekki hiS versta; það mundi lag-
ast með tíð og tíma. HiS alvarlegasta
er, aS hverfið liggur nú berskjaldað
fyrir öllum nýjum flóSum — og stór-
flóö geta komiS á hverjum vetri, þó
aö vonandi veröi langt aö bíSa ann-
ars eins og þessa i vetur, — þar sem
að bæði túngarSarnir og einkum hin.
ir náttúrlegu varnargarðar, kamparn-
ir eru fallnir, og úr þvi þarí aö hæta
hiö bráöasta. VerkfræSingur hefir
gert áætlun um aö varnargarður fyr-
ir hverfið muni kosta rúmar 100,000
krónur, og það er meiri upphæð en
sveitin öllgetur undir risið. — ÞaS
hefir verið leitað til hins opinbera um
hjálp, og hana verður að veita, bæði
Grindvíkingum og öðrum, er fyrir
svona tjóni hafa orðiS, og þó hún
yrði ekki veitt öll i einu, mundi hún
samt koma aö liði. í JárngerSarstaöa
hverfinu er fyrst og fremst þörf á
skjólgaröi fyrir lendingarnar og upp-
sátrið — og hann yrði ekki svo dýr
— annars er útræöiS, lifæS þorpsins,
í veði. Svo eru tvö skörö, eöa lægö-
ir, sem sérstaklega þarf aS fylla í,
þar sem kamparnir hafa sópast alveg
burtu, og hætta á frekari niSurgrepti,
af því aS djúpt er þar á klöppum;
sumstaðar eru klappir fyrir, sem
halda, eSa eftir kampar, sem stand-
ast öll “skikkanleg” flóö. AfleiSing-
unum af algerSu aSgerðarleysi skal
ég ekki lýsa. 1 útlöndum býst ég viö
aö rikiS mundi telja þaS sjálfsagt, aS
bæta úr aðal þörfinni, allsherjar varn
argaröi fyrir plássiS, og í fulhi trausti
til þess, að þeir sem hugsa eiga um
velferð lands og lýös, bregðist vel viS
HvaS lengi sem þú hefir þjáðst
af bakverkjum, höfuSverkjum, bólgn
um liöamótum og öðrum tnerkjum
nýrnar., eða blööru-sjúkdóma, eyöa
Gin Pills vissulega þjáningum þín-
um. 50/ hjá öllum lyfsölum og
kaupmönnum.
National Drug & Chemical Company
of Canada, Umited.
Toronto — — — Canada.
82
'hjálparbeiðni Grindvikinga og ann-
ara, sem orSiö hafa illa úti í flóöi
þessu, enda ég þessar línur.
Bjarni Scemundsson.
II — “Vísir”.
---------x--------
Skipskaðarnir við
Island.
I hollenska blaðinu “Het Centrum”
er út kom 24. f. m. stendur þetta:
“Botnvörpungurinn “Za^nptroom”,
7 IJm. 50 kom aS morgni 22. þ. m.
frá íslandi og segir skipstjórinn frá
því, aö þeir fyrir norðan Island út
af Horni (Kap Nord) hafi hrept
ofsalegt bálviðri í þrjá daga. En ná-
lægt þeim hafi farist 2 botnvörpung-
ar, er hann hyggur að hafi veriS ís-
lenzkir. Skip hans varð fyrir mikl-
um áföllum og einnig af rekaldi því,
er rak á hann frá nefndum tveim
skipum, er skemdi talsvert þilfar
hans”.
Eftir þvi sem Vísir hefir heyrt, þá
er íslenzkur stýrimaSur á þessu holL
enska skipi, og væri ástæða til aS
leita nánari fregna af skipshöfninni
um þessa atburSi.
-------0-----
Frá íslandi.
Akureyri, 27. marz.
Fólkið á tJIfá hefir flúiS, óttast
annaS snjóflóS. Er önnur sprunga
komin í hengjuna upp af bænum.
Getur komis hlaup úr henni, er minst
varir. Ur fjárhúsinu, er snjóflóS-
iS féll á, tókst á öörum degi a5
bjarga 20 kindum. Fjórtán fórust.
Ulfárbóndinn heitir Jóhann Jósefs-
son og er fátækur maður.
“Tidens Tegn”, höfuSblaö NorS-
manna, -skýrir frá því í fyrra mán.
uði, að prófessor SigurSur Nordaí
ætli í haust að flytja fyrirlestra um
islenzkar bókmentir i háskólanum í
Osló. BlaSiS flytur og mynd af hon.
um, fer um hann mörgufn lofsorðum
og getur helstu ritverka hans. Sama
blaö flutti i þessum mánuði langan
ritdóm um hina íslenzku lesbók pró-
fessors S. N. eftir prófessor Fred-
rik Paasche og mælir hann hiS bezta
meö bókinni og hvetur Norömenn til
þess aS; lesa hana.
Hvera-gos mikiS sást héðan í
morgun suður á ReykjanesfjalIgarSi;
virtist vera nærri Krýsivíkurnámum.
------0-------
Baltasar.
Eftir Anatole Francc.
Magos regis fere habuit
Oriens*)
Tertullius.
I.
Á þessum tímum ríkti Baltasar
konungur, sem Grikkir kölIuSu Sara_
cin í Epíópíu. Hann var svartur á
hörund, en þó fríður ásýndum. Sál
hans var hrein og laus viS fláttskap
og hjarta hans göfugt.
Þá hann hafði setiS að völdum
þrjú ár og var tuttugu og tveggja ára
að aldri, yfirgaf hann ríki sitt, til aö
*) Konungar Austurlanda voru
vanalega vel að sér í töfralistum.