Heimskringla - 24.03.1926, Blaðsíða 7

Heimskringla - 24.03.1926, Blaðsíða 7
t "WINNIPEG 24. MARZ, 1926. H*E IMSKRINGLA 7-. BLAÐSÍÐA. GIN PILLS fyrir NYRNAVEIKI Bakverkir, nýrnaverk- ir, nöfut5verkir, þvag- steinar o g þvagláts- verkir, eru viss merki um nýrnaveiki. Takit5 Gin Pills 60c hjá öllum lyfsöluf og lyfjasölu- verzlunum. 'National Drng & Chem. .... Co. of Canada, Ltd_ Toronto Canada Fjögur veldi kærleikans Eftir Tolstoi yngra. Þegar GuS haföi skapaö majin- lr>n kallaöi hann á Verndar-Engil hans og sagöi: Þarna er ma.öurinn, verndaöj hann og gjör hann farsælan.” Hvernig má það verða?" svar- »*i Engillinn, "þvi sjá! Kringum flögrar hitjn illi andi og freistar að tæIa hann út í myrkrið — ríki ^auðans.” ‘Vertu hughraustur," sagði Guð. Vek þú.í hjarta hans kærleikann, sem eg hefj þar gróðursett, og kenn • honum að elska sjálfan sig, og mun hann þá taka vara á dauðanum.” Og sjá: Maðurinn hóf þegar bar- attuna fyrir tilverunni, og lærðist skjótt að foröast alt er lífi hans taaetti granda. Hann tók sér konu,- samkvæmt lögum náttúrunnar toku þau að aukast og margfaldast °S uppfylla jörðina. * Viö það glaðnaði vfir hinum illa ■^nda. Hann kveikti í hjörtum Þeirra, úlfúð og óeiningu. Hjver emstaklingur hugsaði um eigin hagsmunh einungis og af því mynd- u*ust deilur og þráttanir, þar til hróðir myrti bróðir, foreldrar börn Sln, og börnin foreldra sina. Þá hrygðist Verndar-Engillinn, og hann bar harmatölur sínar fram fyr- lr Drottinn, svo segjandi: ‘Eg hefi kveykt eld sjálfselskunn- ar 1 hjarta mannsins. En hvað stoö- ar það? Hinn illi andi hefir einnig kveikt þar eld óánægju og öfundar, °? nú ofsækja, mennirnir hvorir aðra, at því-þeir ■ elska einungis sjálfa sig. Sróðir rís gegn bróður, foreldrar ^gn börnum sínum, og líörnin gegn- foreldru m sínum og myröa hvorir aðra.” ‘Lát þú ekki hugfallast,” sagöi ^rottinn. "Lyftu nú nianninum UPP í annað veldi kærleikans, og henn honum að annast skyldulið sitt..” Hú varö Verndar-Engilliijn glaö- Ur og gjörði, sem Drottinn b'auð 'h°num. Þá sleit ást mannsins hin hröngu takmörk sjálfselskunnar og hreiddi sig út yíir heimili sitt og skyldulið. Og mannkynið fjölgaði nieir og meir og uppfylti jörðina. . Lá glotti hinn illi andi og gladdist ostjórnlega. Nú skal eg kveikja ^Sirndina í hjörtum mannanna. h°ma þeim til að sækjast eftir ónauð- synlegum hlutum. Nú skal mað- nrinn verða yfirgangssamur og Örotnunargjarn. Ein fjölskylda skal horjast gegn annari og hver um sig Litast við að drotna yfir hinni. -Þær skulu sækja eftir auð þessa heims íyrir sig og sína á kostnað hinna. Svo kærleikurinn til 'skylduliðsins heimilisins, kendi manninum að ofsækja heimili annara og myrða z hfrstöðumenn þeirija, til þess að ■ Vyggja heimili sinu frið og auðga á annara kostnað. Nú varð Verndar-Engill mannsins óumrægilega hryggur, og í hrygö Slnni leitaði hann til Guðs sagði: Sjá þú,Drottinn, hverju .heimilis- astin hefir komið til leiðar. Nú eyÓilefJgur maður heila. ættbálka til hoss að gúkna sjálfur yfir því sem heim tilheyrir og sækist eftir auð h^ssa heims fram yfir það sem nauð- syn krefur, og þannig hygst hann a* tryggja framtið sina.” Lyftu nú madíiinum upp i þriðja voldi kærleikans, svo hann ekki ein- r,ngis elski sig og skyldulið sitt, hfldur og land sitt og þjóð.” svar- Hrottinn. Verridar-Engillinn gjörði svo sem r°ttinn batið honum, og sjá! Fjöl- ®hyldurnar mvnduðu stóra, sterka ®ttbálka, og ættbálkarnir þjóð. Og fólkið tók aö elska þjóð sina og landið sitt. Þannig mynda.ðist þjóð- rækni og föðurlandsást. •Og enn þá gladdist hinn illi andi, “því”, sagði h.a.nn, “nú skal eg æsa eina þjóð gegn annari. Eldur föður- landsástar og þjóðrækni skal kveikja bál haturs og öfundar gegn öðrum þjóðum. Ofund og dramb, á- girnd og hatur’eru min vopn. Nú skulu mennirnir herja hvorir á ann- ara lönd. Ein þjóð leitast við að kúga aðra þar til allur heimurinn lendir í einu ófriðarbáli og flýtur í blóði mannanna barna, sem þeir út- hella, þar til enginn máttur megnar að stifla það flóð né sliðra sverð þeirra! Qg hinn illi andi setti vonda menn, í valdasæti heimsins, krýndi þá gulln- um kórónum, og glóandi gimstein- um. Hann forherti hjörtu þeirra og fylti þau öfund og ýfirgangi. — Sigaði þeim í stríð, þar til allur heimurinn logaði í báli jtyrjaldar og enginn gat stöðvaö. Öldur bláðs og eyðileggingar veltust vfir heiminn frá hafi til hafs, frá .a.ustri til vesturs og norðri til suðurs, unz mennirnir voru að því komnir að tortíma kyni sínu á allri jörðunni. Fullur örvæntingar og vonla.usrar angistar kom nú Verndar-Engill mannsins fr.am fyrir Drottinn og sagöi: Sjá þú! Ö Drottinn hverju föðurlandsást og þjóðrækni hafa komið til leiÖ.ar. Þetta kalla menn- irnir dygðir, drengskap og hetjumóð. Undir áhrifum þessara kenda vega þeir hvorir aðra óstjórnlegar en nokkru sinni fyr, og óvinur m.ann- kynsins, hinn illi andi gleðst yfir ó- förum þeirra.” “Lyftu nú manninum í fjórða veldi kærleikans.” sagði Drottinn. “kenn þú honum að elska alla menn, af þvi allir menn eru bræðtir. Kenn honum að elska séfhvern einstakling eins og sína eigin þjóð. Sérhverja þjóö eins og skyldulið sitt, og skyldu- lið sitt eins og sjálfan sig. Þá verð- ur minn vilji og mitt ríki á jörðu eins og það er á himnum, og mað- urinn mun skilja tilveru sína og verða aönjótandi þeirrar sælu sem eg hefi hontim fvrirhugað.” •JÞá ljómaði ásjóna Verndar-Engils- ins af gleði og hjarta. hans fyltist himneskttm fögnuÖi, og hann tók þegar að framkvæma ráðstafanir Drottins. Við það hrundu hásæti harðstjóranna, og kórónur hinna ó- guðlegu og vondu voru fótumtroðn- ar. Ilinn illi andi misti þjóna sína og með þeim vald sitt yfi>' mönnunum. Mannkynið va.rð að einni voldugri heild. F.inni stórri fjölskyldu, hvar í hinir sterku vernd- uðu þá, sem veikari voru, og mann- anna börn bjuggu saman í bróður- hug og kærleika. Þá reis á himnurn uppi stór og dýrðleg stjarna. Birta hennar upp- ljómaði alla jörðina, eins og nýr og fullkominn kærleikur fylti nta.nnanna íhjörtu — kærleikur, sem lýsti vegu þeirra og boðaði fyllingtt þess lof- orðs er konungur friðarins hafði gefið þeim, n. L Riki Guðs á jÖrð- unni. Þannig urðu mennirnir farsælir. Þegar . þetta skeður og ekki fyr; segir Tolstoi, megan mennirnir von- ast eftir varanlegum alheimsfriði. — Þegar, eins og skáldið segir:— “Leikur sér með Ljóni Lamb í Paradís.” Lauslega þýtt af M. J. B. Eimskipafélag íslands. ^ Með því að eg hefi orðið þess var, að einstöku vestur-islenzkir hluthaf- ar í félagi þessu hafa látið í ljós löngun til þess að selja sína hluti í þvi, og með því að mér leikur grunur á að þessi _ hlutasölulöngun, þegar hún berst út á meðal hluthaf- anna hér vestra, kunni máske að veikja tiltrú þeirra til félagsins, þá langar mig til að hreyfa eftirfylgj- andi atriðum: 1. Þegar hlutasalan hófst hér vestra árið 1913, samkvæmt ósk för- göngmanna félagsins á Islandi; þá var svo skilið að þeir, sem keyptu hér hluti í félaginu, gerðu það i þjóðræknisskyni frémur eti hagnað- arskyni fyrir sjálfa sig. Þeir sem fyrir hlutasöluni gengust hér vestra, gáfu væntanlegum kaupendum enga vissu fyrir nokkrum ákveðnum árs- arði af hlutum þeim, sem keyptir yrðu, þó þeir jafnframt teldu lík- lpgt, að að kaupin mundu reynast arðvænleg. Aherzlan við söluna var lögð á þörf landsins til þess að koma á fót innlendum skipastóli, sem tD'&t gæti landinu fullnægjandi sigl- ingasamgöngur við umheiminn, og að þjóðræknistilfinning Vestur-Is- lendinga ætti að vera. þeim nægileg hvöt til þess að sinna tilboði for- göngumanna félagsins á Islandi, um þátttöku í fyrirtækinu. 2. Félagið y!i,r stofnsett og tók til starfa þegar fyrsta skip þess "Gull- foss”; hafnaði sig við Island í apríl- mánuði 1915. Félagið hefir því nú verið starfandi í hartnær 11 ár, til ómetanlegs gagns , fyrir Island. Eg hygg það ekki ofmælt, þó sagt sé, að féLagið hafi bjargað lífi lands- manna á striðsárunum, með sigling- um og vöruflutningum milli Islands og Ameríku, þegar allar aðrar bja.rg- ir 'voru bannaðar og futningaskip hvergi fáanleg hjá öðrum þjóðum. •Mér finst a.ð þetta atriði ætti að vera Vestur-Islendingum óblandað ánægjuefni og það að þeir báru gæfu til þess'að hafa með hlutakaup- um sínum átt hlutdeild í bjargráðj föðurlandsins, þegar því lá mest á hjálp þeirra. 3. A síðasta ársfundi félagsins, í Reykjavík í júní s. 1. var birt skýrsla félagsstjórnarinnar um hag félagsins og framkýæmdir á starfsárinu 1924 og stó.rfstilhögun á þá yfirstandandi ári, ásamt yfirliti yfir tíu ára starf- semi félagsins”. Skýrslan sýnir, að þrátt fyrir alla þá örðugleika, sem af stríðinu stöfuðu, þá hefir félaginu farnist fjárhagslega vel, og hlut- hafar hafa fengið í arð af hlutum sinum svo sem hér segir: Arið 1915 4% 1916 7% ‘‘ 1917 7% 1918 10% 1919 10% “ '11920 10% Arður greiddur hluthöfum er því 48% eða nálega helmingur þess fjár, sem þeir hafa lagt í hlutakaupin. 'Til þessarar arðgreiðslu hafa gen^- ið um 700 þús. krónur af inntekt- ufn félagsins á nefndum 6 árum. iSiðan hafa engir vextir verið greiddir til hluthafanna. En sé þeim' 48%, sem greiddir voru hlut- ihöfum á fyrstu starfsárum þess, jafnað niður á tíu starfsárin, þá er arðurinn 4,8% e$a sem næst 5% á ári að jafnaði, og eru það meiri vextir, en hér eru fáanlegir i nokkr- um sparibönkum * landinu. Allar eigniir félagsins eru taldar að hafa kostað fél. 6,870,000 kr. en skuldir þess, að frádregnu hlutafénu, 1,250,000 kr., en hlutafé félagsins er um 1,700,000 kr. Það hefir verið sameiginleg stefna austur og vestur-isl. stjórnenda fé- lagsins, á síðari árum, að borga ar- lega sem mest af skuludm þess, þótt arðgreiðsla til hluthafa félagsiTis yr'ði fyrir( það að sitja. á hakanum, því eftir þvi sem skuldir félagsins minka, eftir því verður árleg vaxta- greiðsla þess minni og starfshagn- aður þe’ss hlutfallslega meir*, þar til að lokum skudirnar hverfa. Eftir það rennur allur starfshagnaðurinn til félagsins og ættu þá hlutha.far að geta búist við nokkurnveginn reglu- bundnum ársarði af hlutum sínum, ef engir sérstakir, nú óééðir út- gjaldaliðir þá þrengja að félaginu. Skýrslan sýnir að arður af rekstri félagsins þefir á 6 ára. timabilinu numið yfir 5 miljónum króna, eða að jaínaði hálfri miljón á ári, og að af þessum arði hafa. 78% gengið til af- borgunar á skuldum félagsins. 13% til hluthafa, 6% í eftirláunasjóð og 3% til annara. lögákveðinna útborg- ana. 4. Eftir öllum atvikum, eins og eg fæ séð þau héðan úr fjarlægðinni, virðist mér það ljósast, að hluthafar megi vel við una hag félagsins og trygging þess fjár, sem þeir hafa lagt til þess, og þvi vildi eg segja til þeirra, sem kynnu að vilja losast við hluti sína í því, að þeir gerðu réttast í að halda þeim framvegis, eins og' hingað til. Það er, mér vitónlega engin sala fyrir hluti fé- lagsins og ekkert ákveðið markaðs- verð á þeim eins og nú horfir, og hefir ekki verið um nokkur síðast- liðin ár. En hlutir þess eru á- reiðanlega eins mikils virði nú, eins og þeir hafa nokkurn tíma verið, nema. betur sé, þrátt fyrir það, þó að gangverð íslenzku krónunnar sé nú ekki nema tæplega 24c í stað 27c, sem áður var, þegar þeir voru í keyptir. Hluthafar þeir, sem vildu losast úr félaginu, verða því að leita uppi, hver í sínu bygðarlagi, kaup- endur að hlutum sínum og þiggja | það verð fyrir þá, sem um' semst með þeim. En þeir mega ekki vænta að geta fengið það verð, sem miðast við núverandi krónugengi, þar sem alls er óvíst, hve langt kann að verða þar til félagsstjórnin sér fært að greiða árlegan arð til hlut- ha.fanna. B. L. Baldwinson. ----------x-----C----- Asgeir Blöndal héraSsIœknir. Hann fæddist 10. febr. 1858, varð stúdent 1878, og kandídat í læknis- fræði 1882, með fyrstu einkunn. Hann var skipaður héraðslæknir í Vestur-Skaftafellssýslu, og settur í Austur sýslunni um tím. 28. júlí 1887 varð hann héraðslæknir í Þingeyj- a.rsýslu, og síðast i Árnessýslu 7. nóv 1895. Hann fékk lausn frá embætti, vegna heilsubrests 26. marz 1914, og varð þá riddari af danne- brog sama dag, fyrir ötula þjónustu. Hann andaðist 2. janúar 1’926, á 68. aldursári. Sporinn, scm seint varð kaldur. Ásgeir Blöndal var fæddur á Lambastöðum á Seltja.rnarnesi. For- eldrar hans voru Lárus Blöndal sýslumáður, og síðast skipa.ður amt- mður fyrir norðan og austan, þótt hann létist áður en hann tæki við embættinu. Fa.ðir Lárusar var Björn Auðunsson Blöndal, sýslumaður í Húnavatnssýslu, sem nú má heita að orðinn sé þjóðsöguhetja norðan lands, fyrir dugnaö og árvekni. Móð- ið Ásgeirs var frú Kristín Asgeirs- dóttir Blöndal, ’og var hún komin af Þorvalds ætt. Asgeir gat sótt í báðar þess.a,r ættir hinn mesta dugn- að og atorku til framkvæmda,, hrein- lyndi, sem hjá honum var ávalt la.uist við ruddaskap, og skqðanir á málum, sem sjaldan fóru neinn magnlausan meðalveg, en voru á- valt hreinar og skýrar. Aldrei gekk hann úr vegi fyrir þreytu eða fyrir- höfn. Fjörið ^ar hinn glóandi spori, sem hvatti hann áfram, til að gera sem rnest,, var ávalt í notkun, og varð því aldrei kaldur langa-lengi 'framan af æfinni; ákáflyndið ra'k Asgeir altaf áfram. • “Pliönix” strandar. Póstskipið “Phönix” strandaði vestur við Skógarnes 31. jan. 1881. Skipsmenn voru kalnir á fótum og lemstraðir til stórskemda. *Hjörtur héraðslæknir Jónsson bað um lækni sér til aðstoðar. Asgeir, sem þá var að búa sig undir embættispróf, bauðst til fara.rinnar þangað vestur. Thorberg ,sem þá var settur lands- höfðingi, hafði orð á því siðar, að landsstjórnin ætti einhverntíma a.ð sjá það^við Asgeir, ogjþó að Thor- berg væri fyrir löngu komnn undiv græna torfu, mun stjórnin hafa mun- a.ð það siðar. En Asgeir kom aft- ur að vestar), og rómaði lengi hinn mikla dugnað Hjartar læknis Jóns- sonar og hina óvapalegu karlmensku hans. Þeir voru náskyldir i Þor- valdsætt. — l'ÞaS vildi eg, aS eg vuetti “dis- sekcra” þigJ’ Ásgeir Blöndal var meðalmaður á vöxt, og samsvaraði sér óvenju vel. Hann var kvikur á fæti, og hafði aldrei tlma til að ganga hægt. Hann var víst ætlaður til læknis frá upp- hafi vega. sinna. Hann var gam- ansamur og skemtinn og töfraði þá sem kyntust hqnum með framkomu sinni, meðan hann ha.fði æskuna yf- ir sér. I mislingunum sem gengu i Reykjavik 1882 lágu vist 1800—2000 inanns í einu. Tómas Hallgrims- son var eini læknirinn i bænum (Jónassen var þá erlendis), og fólk ætlaði alveg að ganga fram af hon- um. Asgeir lá í mislingunum þá, — hann var nýorðinn kandidat. Hann gaf sér fjóra sqlarhringa til að liggja i, og var síða.n á flugi og ferð allan daginn, og vakinn upp 3—5 sinnum á hverri nóttu, um mánaðartíma. En þó hann væri oft örþreyttur, og hver maður sæi það á honum, þá hélt hann uppteknum hætti, þangað til veikin var rénuð. Hann mældi alt á vog læknisfræðinnar, og va.r I i ♦ Nýarsósk til dóttur minnar 1926. i Nýársdag, náðugur guð þér Ijómi næring veiti, sem hans dýrsta blómi Sólardag og þig vefji í vísdómsblíðum armi, í von og gleði, hans þú hvíl á barmi Æfidag. Þá unaðsfullir .æskudagar líða, áfram streymir, þroskast, menning tíða % hvern einn dág, lærist feril lífsing áfram rekj^, ljós við drottins, sál og hug að vekja * árs hvern dag. Á þeirri braut, í þægu alvaldsskjóli þrautir hverfa, í dýrð frá ljóssins stóli - ár og dag. Nýársdagur, öll er æfi og gleöi eilífð rís mér björt á síðsta beði gleðidag. Gleði veiti, alt er augað lítur eilíf blessun, fylgi hvers þú nýtur sérhvern dag, ómi þér í eyrum, nægja og friður frá alvalds-stóli, hingað til þín niður, nú í dag. J. H. B. ♦ s 1 I I I I x ♦ 1 ♦ ♦ ■ ♦ i s líka góður læknir. Um líkskurð var fremur lítið í þá daga, og Asgeir hafði oft á orði, ef hann sá kunn- ingja sinn, sem honum þótti sæmi- lega vel vaxinn: “Það vildi eg, að eg mætti “dissekera” þig bansett- ur!” “Svo skyldi karlmanns lund.” Ásgeir Blöndal giftist Emiliu Guðjohnsen 1884. Ha.nn var þá hér- aðslæknir í Skaftafellssýslu, og misti hana ári siðar. — Hann hefir, eins og margur Ska.ftfellingurinn, átt marga kalda glímu við vötnin þar eystra, en festi þar ekki yndi eftir lát konunna.r. — Hann fékk Þineyj- arsýslu, og annálaði ófærðina þar á vetrum. _ I fótunum á noqum voru djúpar holur eftir hnýttar sinar eftir ófærðina. Mikið gerði hann Hveitisamlagið. Samlagig vekur alheimsathygli. Alheimsathygli hefir oft og af mörgum mismunandi ástæðum beinst að Canada, en í langa tið hefir ekk- ert eitt fyrirtæki beint hugum manna. í fjarlægum löndum að Canada, eins og Hveitisamlágið og hinn undra- verðj vöxtur þess. Hinir ágætu kostir, sem Canada hefir að bjóða þeim, sem landbúnað vilja stunda, hafa verið básúnaðir fjær og nær. A síðastliðnum árum hefir samt margt verið hér erfitt og horfurnar fremur óglæsilegar bæði fyrir þá sem þegar hafa tekið sér bólfestu hér og eins þá sem hafa hugsað til þess. Stofnun Hveitisam- til að herða sig, eins og það, að lagsins hefir breytt horfunum tals- fleygja sér nöktum út í snjóskafl 4 vert. Bjartsýnin er að ryðja vetrum, og taka bað i snjónum. Eg þekki enga heilsufræði, og “svo sér til rúms meðal bændastéttarinn- ar, og á Hveitisamlagið og hið hag- skyldi karlmannslund,” vildi eg | kvæma sölu fyrirkomulag þess ekki segja, og héraðslækna.r voru meir til: Htinn þátt í því. Er það ekki annars ætlaðir en langlífis. En nú óeðlilegt þegar tekið er til greina var annaðhvort, að sporinn var far- a* hveitiffamleiðsla landsins er mjög inn aö kólna, eða Asgeir var orðinn þýðingarmikill liður i matarforða þyngri fyrir áhrifum hans, því 1895 heimsins. Starf þessa stóra sam- skrifaði hann gÖmlum vini sínum! vinnufyrirtækis vekur eftirtekt víða hér syðra, “eg er'að sækja nm Eyr- arbakkk hérað, nú er mál komið til þess að komast á einhverja enda- stöð sem !>::knir." Eyrarbakka fékk hann. Sporinn kólnar. Þegar hann var kominn til Eyrar- , var hanq giftur aftur. Kona hans var Kirstín Guðjöhnsen (Þórðar- dóttir), frá Húsavík. Asgeiri var þá farið aftur. Hann gat trauðlega set- ið á hestbaki, því þegar minst varði, fékk hann svirna yfir höfuðið og da.tt af baki. Hann fékk aðkenn- ingu af berklaveiki. Sigldi til að fá hjálp við henni, og fékk hana. A- huginn á læknisfræðinni var þó lík- ur því sem áður var, því enginn læknir á landinu átti fullkomna.ra né betra verkfærasafn en hann. Hann dró sig í hlé fyrir öllum félagsskap, umgekst enga, nema þá, sem komu að vitja hans, eða sjúklingana sína. Hann fékk la.usn 1914, eins og áð- ur er sagt. Skömmu siðar fluttust þau hjónin norður á Húsavík, og þaðan kom símskeytið 2. jan., að nú væri Asgeh Blöndal dáinn, og að hið heita fjör, sem hafði einkent hann mest í lífinu, væri orðið kalt. I. E. —Vísir 14. jan. 1926. út um heim. Straumur af fyrir- spurnum um fyrirkomulag Samlags- ins berst að skrifktofum þess alstað- ar að, frá landstjórnardeildum, há- skólum, búnaðarfélögum, samvinnu- félögum og flerium í ýmsum lönd- um. Slíkar fyrirspurnir hafa kom- ið frá Stórbretalandi, Sviss, Þýzka- landi, Astralíu, Tékkó-Slóvakiu, Rússlandi, og öllum rikjurn og fylkj- um í Bandaríkjunum og Canada. Eftir því sem brezk blöð skýra frá hefir Mr. D. L. Smith, formaður út- söludeildar Hveitisamlagsins, sem nú er í Evrópu í viðskiftaerindum, orð- ið var við mikinn áhuga f^rir starf- semi samlaganna. Blaðið ‘Co-opera- tive News’ gefið út í Manchester skýrir frá viðtali við Mr. Smith þann 27. febrúar siðastliðinn. Herm- ir það eftir honum að bændurnir t Ves'tur-Canada hafi ákveðið að leysa sjálfir úr vandamáhim sínum með samvinnusamtökum — samlagssölu á korni , og að hans áliti beri starf- semi þessara samtaka, að minsta kosti að einhverju leyti að þakka að framtíðarvonir bændanna eru bjartari en þær hafa verið. f

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.