Heimskringla - 14.04.1926, Blaðsíða 5

WINNIPEG 14. APRÍL 1926
HEIMSKRINGLA
6. BLAÐSlÐA.
ÞJER SEM NOTIÐ
TIMBUR
K A U P I Ð A F
The Empire Sash and Door
COMPANY LIMITED
Birgðir: Henry Ave. East. Phone A 6356
Skrifstofa: 5. Gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ÁNÆGJA.
marg.a eignast át5ur. Afengisástin á |
Islandi var þá í sínu hæsta gengi. j
Þaö þótti eins og sjálfsagt aö allir j
fullorSnir karlmenn gætu sopiS úr
glasinu sínu;. Og ekki var felt ver<5
á nokkrum manni, þótt hann lægi
fyrir hunda og manna fótum, ósjálf-j
bjarga af vindrykkju. Eg man það,
aS eg heyrSi embættismannastéttinm
kent um þetta. Þá siSastliSinn manns
aldur höföu flestallir menn, er menta-
veginn gengu, komiS út úr skólunum
útdrabba.Sir ofdrykkjumenn. DreifS-
ust svo út um sýslur og sveitir og
settust þar aS embættum sinum. Og
hvort þeir sátu í þeim fullir eSa ó-
fullir, þá var aldrei kvartaS undan
því. En áreiSanlega voru þeir ó-
heilla leiStogar, þvi eftir höfSinu
dansa limirnir. Eg gæti skrifaS heil
ar arkir um hnevkslisverk, sem vin-
drukknir embættismenn á Islandi
frömdu á þeim árum, en eg ætla
a{5 sleppa þeim óhroSa öllum. ASeins
vildi eg taka. þaS fram, aS eg var al~
veg hissa, undir þáverandi kringum-
stæSum, aS þaS skyldi ekki koma!
fram áskorun frá fólkinu, til allra,
kaupmanna landsins, aS taka upp
þessa aSferS Sigurðar Johansen, og ^
fyrirbjóSa allan flutning á áfengi
til .Islands. Nei, fólkiS þagSi. Þa.S j
var orSiS svo undirokaS, aS þaS i
þorSi ekki aö kvarta; þorSi ekki aS I
segja satt, nema fullir og fjúkandi
rei^ir, eins og eitt góöskáldið okkar
kvaS, og var ekki mótmælt.
I þessu sukki sat þjóöin, er eg fór
af landi burt 1882 til Ameríku, og
settist þá fyrst aS í borginni Winni-
peg.
Ekki hafSi eg dvaliS hér lengi, er
eg komst aS raun um, aö hér var
fádæmá drykkjuska.pur, og datt mér
í hug, a.S lengi gæti vont versnaö.
Eg hafSi heyrt þaS haft eftir Ira,
aS alstaSar þar sem guS léti byggja
kirkju, kæmi djöfullinn og léti
byggja vinsöluhús, því svo lengi sem
áfengi væri selt og drukkiö, væri
ríki sínu engin hætta. búin á jörSu
hér. Og þaS voru veltiár hjá þeim
gamla í þá daga hér í Winnipeg, þvi
þag voru sem næst þrjú hótel um
hverja eina kirkju. Og öll höfSu þau
drykkjukrá, “helvitiS í horninu,”
eins og dr. Sig. Júl. Jóhannesson
komst svo réttilega a.S oröf. I öllum
þessum svínastíum var vel gestkvæm';
daglega, og blind ös á laugardags-
kvöldum. Þá var þaS algengt, aS
maöur sá hópa af verkamönnum fara
meS vikukaupiS ofan' i , þessi veit-
inga-víti, og dvelja þar, þar til hvert
cent var búiS; og alveg eins þó sum-
ir þessir menn ættu hungruö börn og
nakta konu heima í einhverju hreýsi;
'konu, sem þeir höföu lofaS viS dreng
skap sinn aS viröa og vernda til æfi-
loka. Loforöiö var gleymt. Nú
virtui þeir ^viniS og vernduSu vínsala-
konuna frá fátæktinni; og hún laun-
aöi þeim sem veröugt var; sagSi aö
heimskingjarnir færöu sér penSng-
ana, og það var sannleikur — Ijót-
ur samt. En það sannaSist þá, eins
og oftar, aö þegar neyöin er stærstt
er hjálpin næst. Þá var Goodtempl-
arareglan aö reka hér upp höfuöið;
var oröin sterk í Bandaríkjunúm og
talsvert útbreidd í Austur-Canada,
og ein ensk stúka komin á staö i
Winnipeg. I þá stúku gekk strax
einn Islendingur, Guömundur kaup-
maður Johnson, en gat ekki fengiS
fleiri landa sina aS-ganga þar inn,
mest vegna málsins.
Svo leið timinn, aS litiS var gert
í bindindisáttina, þar til áriS 1887.
Þá voru komnir ungir menn frá Is-
landi, sem höfðu veriS í Goodtemþl-
arastúkum þar (þvi 1884 flutti Norö
maÖur Regluna upp til Islands). —
Þessum ungu mönnum, ásamt Guö-
mundi Johnson og fleirum, datt í hug
aö koma af staö íslenzkri Good-
templarastúku i Winnipeg. Þeim
duldist ekki þörfin. Þetta tókst þeim
svo vel, aö 23. desember 1887 var
stúkan Hekla stofnuð með 24 meö-
limum, og stúkan Skuld 10 mánuöum
siðar. Ekki leyndi þaö sér, að margir
litu óhýru auga til þessa nýja fé-
lags, og spáSu því og óskuöu aí
heilum hug, aS þaS yrSi ekki lang-
lift. Þetta barst brátt til eyrna meö-
limanna, og sáu þeir þvi, aS nú varö
aS duga eöa drepast; enda var þá
farin hver ferðin eftir aöra um alla
borgina, og allir landar beSnir aS
koma í stúkurnar. Ekki var manni
alstaöar vel tekið, en margir létu til
leiöa.st, og gengu inn jafnvel sumir,
sem áttu erfitt meS aö halda bindind-
isheit sitt; enda var þá öllum brögð-
um beitt af Bakkusarvinum, til að
fella þessa menn frá áformi sínu. En
sigursæll er góður vilji. Margir þess
ir menn unnu algeröan sigur og urðu
góöir Templarar. ®Einstöku sneru
aftur til fyrverandi vinar síns Bakk-
usar, en fylgdu honum samt ekki meS
sama vinskap og áöur.
Svona liöu nú árin áfram. Stúk-
urnar stækkuðu, og útbreiddu kenn-
ingar sínar. Sendu stundum meölimi
út í bygðir til aS stofna stúkur; og
sv.o fluttu ýmsir úr stúkunum alfarnir
út í aðra. bæi og bygöir Islendinga,
og alstaðar var þeirra fyrsta verk aS
koma á staS Goodtemplarastúku, enda
uröu íslenzkar Goodtemplarastúkur
um tuttugu um tíma hér í Vestur-
Canada. Þá var líf og fjör og ein-
lægni i bindindismálinu; og lofsvert
va.r það, aS íslenzka þjóöarbrotiö
stóS þar fremst aS mínu áliti.
Menn höföu því sterka von um
aS sigur bindindismálsins fengist inn-
an fárra. ára. Þenna hug þjóöarinn-
ar vissi Hka stjórnin í Manitoba. —
Ekkert betra hafði hún fólkjnu aö
bjóöa, en aö setja á vínbann í fylk-
inu, ef hún hæði kosningu; og hún
vann þær meö góðum meirihlúta. Þá
var eftir aS efna loforðið, og alt
sýndist ætla að ga.nga frómlega fram.
Atkvæöi fólksins voru tekin 1892, og
féllu þannig, aö meö vínbanninu
greiddu 18,637, en á móti 7115; meiri
hluti bannvina 11,522. Heföi nú
stjórnin veriö einlæg, þá var signr-
inn unninn. En hún var þaS ekki;
hún sá aö þeta var ágætt málefni til
að hafa þaö í fleiri kosningar, og
hún notaði það Hka. Aftur urðu
kosningar í Manitoha, og aftur vorti
tekin atkvæÖi fólksins um vinbanniS
1898, og féllu þá atkvæöin þannig,
aS meö greiddu 12,367, á móti 2955.
Meirihluti bannvina. 9412. En ekk-
ert vínbann — eintóm loforðasvik.
Samt voru bindindismenn ekki von-
lausir um vinbanniö ennþá, því svo
stóö á, aS árið 1896 fóru fram sam-
bandskosningar, og Mr. La.urier datt
þaö snjallræöi i hug, aö hann myndi
geta náð stjórnartaumunum í sínar
hendur, ef hann setti vínbannið á
stefnuskrá sina. Fór svo hér vestur
um alla Canada meö fríðu föruneyti,
°g prédikaði fyrir fólkinu það sem
fjöldinn vildi helzt heyra. Þá sá eg
þann háa herra í fvrsta sinn, og leizt
vel á manninn, en þó ennþá betur á
loforö hans. Hann lofaöi því hik-
laust, aö ef fólkið kæmi sér til valda
og sinum flokki, þá skyldu Canada-
menn ekki þurfa að borða eöa klæð-
ast tollaðri vöru; og h.ann skyldi setja
vinbann á í Canada frá hafi til
hafs.
Eg taldi sjálfsagt að gefa þessum
manni alt það fylgi, sem maður ætti
yfir aö ráöa. Og sigur hans í kosn-
ingunum sýndi, aS fjöldinn haföi
hugsaö eins. Svo leiS timinn, að
ekki kom vinbannið, og var þá fariö
aö kvaka i ka.rlinn; svo áriö 1898
lét hann samþykkja í þinginu aS
taka atkvæöi fólksins i öllu Canada
um það, hvort þaö vildi vínbann eða
ekki, og aö merkja alla. seöla “já”
eöa "nei”. Svona langt náöi nú ein-
lægni hans. En þá var hún Hka bú-
in, því fyrir atkvæðadaginn öslaöi
hann i rosabullum Napoleons um alt
Quebecfylkið, emö hóp af kaþólsk-
um prestum, og báöu þeir fólkiö i
allra heilagra, nafni aö skrifa “nei”,
því fólkiö í Vestur-Canada vissi ekki
hvaö þaö væri að biöja úm. Þaö
var jafnvel grunur sumra, aö hann
heföi borgaö pólitískum vinum sínum
í Vesturlandinu vel fyrir aö tala á
móti banninu. Einhvernveginn varð
atkvæðakostnaöurinn ótrúlega hár
hjá stjórninni, 198,000 dollarar; ,og
atkvæðin féllu þannig, aS Quebec-
fylkið, mannflesta fylkið, var sem
næst eindregið á móti, 50 þús. fleiri
nei en já. En hin fylkin öll svo
einlæg meö banninu, aS þegar öil
atkvæöin höfðu veriö talin, varð út-'
koman sú, að já-hliðin haföi næst-
um 14 þús. framyfir. En sá gamli
var ekki meS því aS láta þaö duga.
SagSi aö meirihlutinn væri of Htill,
og vínbannið yröi ekki veitt. Hann
og kaþólska HSiS hans í Quebec va.rð
fegnara en svo, aö hann gerSi aöra
tílraun, þó hann hefði völd milli 10
og 20 ár.
Nú þeg.ar fólkið hafSi,x>rSiS fyrir
svona mörgum vonbrigSum og póli-
tískum svikum, vildi þaö helzt leggja
árar í bát og öllum róðri hætta, nema
íslenzku Goodtemplararnir. Þeir voru
ekki á því — ekkert nerna halda á-
fram í herrans nafni. Einhverntima
kyntii aö blása betur. Einhverntíma
fást stjórn, er skoði það síria helg-
ustu skyldu aö vinna aö því, meö
einlægri dygö og dugnaði, aö fólkinu
í þessu okkar ágæta, landi mætti HSa
andlega og efnalega vel. En þaS
verður aldrei á meðan eiturblandaö
áfengi er selt, til aö sýkja. sál og
líkama.
Stúkurnar Hekla og Skuld stóöust
alla þessa eldraun vel, enda voru þær
þá aS verSa stór og blómlegur
félagsskapur. En stærstar urðu þær
í kringum 1912. Þá taldi stúkan
Hekla 400 meðlimi, og stúkan 'Skuld
hátt á fjóröa hundrað.
En svo kom þetta voöa stríð í
NorSurálfunni 1914, sem alstaSar
va.rö öllu til bölvunar. Þá hrakaSi
stúkunum stórkostlega, og þær hafa
aldrei beöiS þess bætur. Samt var
altaf haldið í horfinu, og meö hverju
ári vanst nokkuð, þar' til áriö 1920,
að náðist algert vinbann fyrir Mani-
toba. Ekki skal því neitað, aö þá
var mikil gleöi í herbúöum bindind-
isliösins: Alger sigur eftir langt og
strangt stríö. Þeirra verki var al-
gerlega loI^iS. Nú tók lögreglan og
stjórnin viS aö sjá um, aö þessum
lögum, eins og öllum öðrum lögum
la.ndsins, væri hlýtt.
Hér um bil allar bindindisdeildir í
Manitoba hættu þá að starfa og lögð
ust niöur, nema stúkurnar Hekla og
Skuld; en jafnvel á fundum þeirra
var þaö gert aö umtalsefni, hvort nú
væri ekki bezt aö hætta aö starfa,
halda heim og hvíla sig. En sem
betur fór, var það ekki gert.
Þegar vinhannsdagurinn rann upp
i Manitoba, þá var Winnipegborg
full af áfengi, þvi dagana fyrir komu
heilar járnbrautarlestir hlaönar með
áfengi til borgarinna.r. ÞaS var sagt
aö sumir Gyöingar hefðu keypt upp
á 50 þúsund dollara, yfirleitt með þaö
í huganum aö smygla því út á háu
verðí. GySingar eru margir hálf-
gerðir óþokkar, þegar dollarinn er
öSrumegin. St^órninni var bent á
þetta og óskað eftir, að hún heföi
strangt eftirlit með'þessum náung-
um. En þar gætti hún ekki skyld-
unnar. Eftirlitiö var hið aumasta
kák. Svo þegar sumir þessir jög-
leysjingjar sáu eftiVlitfeleysið, fóru
þeir aö búa til eitthvert sull til að
selja líka, í mörgum tilfellum svo
baneitraö, aö þeir, sem neyttu þess,
dóu af þvi. Hvernig var svo 'hegn-
ingin, sem þessir heimabruggarar
fengu, fyrir aö drepa manninn eða
mennina? Fárra dollara sekt.
En þrátt fyrir þetta lagaleysi, sem
hér var, mestmegnis sökum eftir-
litsleysis stjórnarinnar, þá var vín-
bannið samt aö gera stórkostlega gott
hérna í Manitoba. T. d. hér í Win-
nipeg mátti heita. aö aldrei sæisi
maður undir áhrifum víns, og eg
heyrði umsýslumenn segja, aö sumir
búsettir menn, sem aldrei gátu borg-
aö skilvísle^a meöan vinið var selt,
hefðu eftir aö banniÖ komst á, gerst
áreiSanlegir og fariS aö borga gamlar
skuldir, því nú lentu ekki verka-
launin þeirra til vínsalanna. Kon-
urnar og börnin þeirra fóru aö líta
betur út, og alt bar ljósan vott um
betri liöan. Þetta barst frá Mani-
toba austur og vestur, og öll fylkin
í Canada urSu vínbannsfylki, nema
British Colúmbia og Quebec.
Þá fór nú fjandanum ekki aö lít-
ast á blikuna. Hann væri a.ö tapa
I \^JLh^rtTW>
fc. oL 1'VLwajP • <51 -^4 CG
ha, -tl]4 .
ii.
Canada. Þaö mátti ekki koma fyrir.
H»nn varð aS kóma. Bakkusi til valda
aftur. Og hvaS skeður? Hér rís
upp íélag, sem kallar sig Moderation
League. ÞaS leyndi sér ekki, hver
sendi þá. Því þeir voru útbúnir meö
sand af peningum en samvizku litla,
enda engin þörf fyrir hana við þaö
verk, sem þeir áttu að vinn,a. 'Þeir
voru komnir af staö til aö eyðileggja
vínbanniö í. Manitoba. Og eftir aö
hafa flakkað hér um bygðir og bæi í
næstum tvö áf; unnu þeir fólkiö meö
undirferli, falsi óg ósannindum, yfir
i þá hra.pallegu villu, aö vínbannið
væri til bölvunar, og þvi væri sjálf-
sagt aö ganga til atkvæSa og fella /
það. Sérstaklega beittu þeir þremur!
loforðum, sem öll voru sérlega tæl-
andi fyrir fólkiö: Fyrst, aö ef vín-
banniö væri felt, þá kæmi hér nóg
atvinna. og ágætir tímar. AnnaS, aS
skattarnir færu sérstaklega niöur,
jafnvel um helming, og þriöja, aö ef
þeir sigruöu, skyldu þeir sjá til þess
að leynisala. eöa Hidme Brew íetti sér
ekki staö eftir mánuö. Svo voru þessir
sómapiltar samvizkulausir, aö þeir
vitnuðu til guös aö þetta skyldi ræt-
\
•ast.
AtkvæSadagurinn kom. Og þótt
fjölda manna kæmi þaS á óvart, þá
unnu Moderation League menn sigur.
Og þar meö var stígið. þaö stærsta
heimskuspor, sem þjóðin hefir stígiö
síöan ^lanitoba var til sem fylki.
Þessir vandræöamenn unnu þaö fyrir
máske há laun, að steypa. fólkinu út
í saurugt lif syndar og spillingar,
eins og nú er aS veröa hæsta tizkan
í Manitoba. Ef þessir náungar hafa
ekki veriö þjónar þess vonda, þá eru
þeir ekki til í þessu riki. Nú er fól.k
ið farið aö sjá þaö, hvernig það var
tælt og svikið út i þessa atkvæö^-
greiöslu. Ekkert af þesum loforðum
hefir verið efnt. Fjöldi manna sýð-
ur saman eitthvert sull og selur sem
vín, í algeröu lagaleysi. Og stjórnin
sýnist ekki ráða viö neitt, jafnvel
ekki um útlátin á sínu eigin áfengi.
HvaS ætlar fólkiS nú lengi aö standa
hjá og horfa á aðgerðalaust, og sjá
æskulýSinn dragast óSfluga inn í
þessar drykkjuholur'?
Eg var á stórum bindindisfundi, er
haldinn var í vetur í nýju Knox-
kirkjunni stóru, og stóS yfir í meira
en heilan dag. Þar var fjöldi iólks,
og mikis sagt, og margt vel sagt. Og
mótmælalaust kom þaö fram, að
drykkjuskaparástandið í fylkinu væri
að verða ískyggilegt og sorglega. ljótt.
Unga fólkinu væri sérstaklega hætta
búin. Þaö gæti varla nokkursstaS-
ar komið^saman, þar sem ekki væri
áfengi á boöstólum, og stúlkum jafnt
og piltum væri boöiö aö drekka, ef
ekki blátt áfram þröngvaö til þess.
Margar raddir heyrðust þar í þá átt,
að kirkjumar létu þetta mál of mjög
afskiftalaust. Þeirra skylda væri þó
aö reyna aö vernda æskulýðinn. Og
prestarnir, sem þarna voru staddir,
mótmæltu því ekki; munu hafa verið
því samþykkir. Enda hygg eg aö
prestar þessa lands séu flestir reglu-
menn. Þaö er að minsta. kosti óhætt
að halda því fram um flesta (eg
vildi mega segja alla.) íslenzku prest-
ana, að þeir eru bindindismálinu
hlyntir, og sumir starfandi að þeim
málum. Og ótrúlegt er þaö — en
samt sa.tt — aS sumir af þessum prest
um hafa orðiö fyrir ónotum hjá söfn
uðum sínum, fyrir aö vera að vmna
með Goodtemplurum. Eg held þeir
heföu heldur veröskuldaö ást og
viröingu, fyrir að vinna á móti spill-
ingunni, hvar sem þeir gátu komið
|því viö. Eru ekki allar kirkjur, hvaS
jsem þær heita og hverjum félögum
sem þær tilheyra, stofnaðar og starf-
rækta.r til þess aö gera þenna heim
bjartari og betri, efla dygöina og
eyöa spillingunni ? Sé þetta rétt, þvt
þá ekki taka höndum saman og segja
opinberlega stærsta spillingarvaldinu
St. James Private Continuation School
and Business College
Portage Ave., Cor. Parkvietv St., St. James, Winnipeg.
Auk vanalegra námsgreina veitum við einstaklega góöa til-
sögn í enskri tungu, málfræöi og bókmentum, meö þeim til-
gangi aS gjöra mögulegt fyrir þá sem frá öSrum þjóöum
koma aö láta í ljós beztu hugsanir sínar á fósturmáli sínu
Enskunni, eips vel og innfæddir geta gjört.
Þeir, sem standast inntöku prófiS, sem er ekki erfitt, geta
byrjað strax. \
Skrifiö, eöa sækið persónulega um inngöngu frá klukkan
8—10 aS kvöldinu. Gjald frá $5.00 á mánuði og hærra.
Einnig má fá upplýsingar þessu viökomandi hjá Mr. H.
Elíasson, og er þeirn sem tamari er íslenzkan, bent á aS snúa
sér til hans. Símanúmer N-6537 eöa A-8020.
Ӓ
Sími N 8603
Andrew’s Tailor Shop
Föt búin til eftir máli. — Hreinsun og pressun
Verk sótt og sent heim.
ANDREW KAVALEC
346 Ellice Ave., Winnipeg
allar kirkjur, sem hafa sunnudaga-
skóla, ættu að vara alla nemendur
sína viS áhrifum áfengisins; einnig
miðskólar, og yfirleitt allir þeir skól-
ar landsins, sem hafa'æskufólk í
kenslu. ÞaS myndi verja fjöldann
frá öllu samneyti viö Bakkus.
Mér hefir aldrei likaö aö sjá eSa
vita af heimilisfeörum vera aS sulla
meS áfengi á heimilinu, eSa leyfa
öSrum aö gera þa.ö, þar sem drengir
hafa verið aö vaxa upp, og láta þá
jafnvel heyra hól um víndrykkjuna,
en háö um hina, sem standa á móti
henni. Svo eina nótt, stundum fyr
en varir, eru synir þessara manna.
fluttir heim ósjálfbjarga af áfengum
drykk. Þá eru þessir feður aö upp-
skera þaö sem þeir sáöu. Ekki þætti
mér ótrúlegf, að þeir þá fyndu tals-
vert til, en þá of sent. Og þessi
dæmi eru alt of mörg.
Nú er kraftur Bakkusar oröinn svo
mikill, aö hann verður ekki brotinn
á bak aftur nema fjöldinn taki sarnan
höndum, og segi honum af einlægni
strið á hendur. Þá veröur þaö hægt,
því enginn má viö margnum.
Nú eru sumar íslenzku Goodtem.pl-
arastúkurnar úti í bygöunum komnar
af staö aftur, með sama lofsveröa
tilganginum og áöur, aS reyna aö
frelsa alla, sem þær geta, frá því
aS falla í freistingasnörur Ba.kkusar.
Öskandi aS fólkið finni nú hvöt hjá
sér til að styöja þann félagsska.p,
hvar ser» er. Alstaöar er þörfin.
B. M. Long.
selt þaö korn, sem hann á óselt, eins
og hann vill.
Sp.: — Kornið má hann selja áS-
ur en hann undirskrifar samninginn,
en ekki eftir. Þá er þaö orðiö sám-
lagskorn, hvenær sem þaö var fram-
leitt.
Sp.: — Ef maður, sem hefir skrif-
aS undir samlagssamning, selur eöa-
leigir land sitt, veröur þá leigjandi
eöa kaupandi aö skrifa undir nýjan
samning, eSa aS taka viS samningi
eignda.?
Svar: — Samningurinn er bindandi
fyrir þann, sem undir hann skrifar,
en er ekki bindandi viS landið. Ef
fyrsti eigandi fær hlut af uppsker-
unni, eftir aö hann selur eöa leigir,
veröur sá hlutur hans aS ganga til
samlagsins, en leigjandi eöa nýr eig-
andi fær ekki aö njóta, samlagsins
nema hann skrifi undir samning
sjálfur.
Lesenduíi er boöiö aö senda fýrir-
spurnir um samlagiö til blaðsins* og
veröur þeim þá svarað í blaöinu.
IDINOVMN-
AMERICAN
Til og frá
Islandi
stríö á hendur. ÞaS hefir veriö gefiö
út eftir margra ára rannsókn, aö 70
prósent af allri spillingu í hinum
ment^ða heimi, væri að einhverju
leyti áfenginu aö kenna. Eg álít að
Hveitisamlagið.
iMr. W. H. Frederick, ritari hveit
samlagsins í Minnesota, heimsótti
skrifstofur Mknitobasamlagsins í
þessari viku. Hann er mjög bjart-
sýnn á framtíöarhorfur samlagsins i
norövestur-ríkjunum, og hélt því
fram aS The North West Grain
Marketing Co., hiö nýstofnaöa sölu-
samband samlaganná í Minnesota,
NorSur- og Suður-Dakota. og Mon
tana, muni gera starfiS enn vinsælla
og árangursbetra í þessum rikjum.
Hveitisamlögin og kornhlööufé-
lögin í þessum fjórum ríkjum eru
hluthafar í The North West Market-
ing Company.
I y.
SPURNINGUM SVARAÐ.............
Meðal þeirra spurninga, sem koma
til hveitisamlagsins, eru þessar al-
genga.r:
Sp.: — Get eg selt hveiti til ná-
granna, sem er einnig í samlaginu?
Svar: — Samningurinn gerir ráð
fyrir að slík verzlun gerist eftir leyfi
frá aðalskrifstofunni. Þegar samn-
ingum milli einstaklinga um slík kaup
er lokiö, ætti aö senda leyfisbeiðni
til aSalskrifstofunnar, og verður
leyfiö þá tafarlaust sent.
Sp.: — Ef bóndi, sem á eitthvaÖ*
af síðasta, árs uppskeru óselt, gerist
meðlimur í samlaginu, getur hann þá
um HMfa*
siglingum til NorS- effa tfeiu York
urlanda.
Sérstök Skemtifreð með
E.s. “OSCAR ||*»
frá Halifax 1. maí.
Siglingar frá New York
“Hellig Olav” ........ 15. April
“Oscar II. 29 April
“Frederik VIII” ...... 11. Maí
“United States” .... -- .... 20. Mai
“Hellig Olav ......... 29. Maí
“Oscar II.” ........... 10 Júní
“Frederik VIII” .... — 22. Júni
“United States” ....... 1. Júlí
Fargjöld til Islands aöra leiö $122.50
Báðar leiðir ...i....... $196.00
Sjáið næsta umboSsmann félagsins
eða aöalskrifstofu þess viövíkjandi
beinum feröum frá Khöfn til Reykja*
víkur. Þessar siglingar stytta feröa-
tímann frá Canada til Islands um
4—5 daga.
Scandinavian- American
Line
461 MAIN ST. WINNIPEG
Learn to Speak French
Prof. G. SIMONON
Late professor otf advanced French
in Pitnian’s Schools, LONDON,
ENGLAND. The best and the
quickest guaranteed French Tuition.
Ability to write, to speak, to pass in
any grades and to teach French in
3 months. — 215A PHQENIX BLK.
NOTRE DAME and DONALD.—
TEL. A-4660. See classified section,
telephone directory, page 31.
Also by corrspondence.