Heimskringla - 15.09.1926, Blaðsíða 1

Heimskringla - 15.09.1926, Blaðsíða 1
It, XL. ÁHGANGUR. ' ClT?. WINNIPEG. MANITOBA, MIÐVIKUDAGINN, 15. SEPTEMBER 1926 NÚMER 50 MEIGHEN BÍÐUR STORKOSTLEGAN OSIGUR. Fellur sjálfur og 4-?- ráðherrar hans. — Sennilega enginn conservatív kosinn í Manitoba. Winnipeg stórkostlega móti conservatívum. St. Boniface sömuleiðis. Winnipegbúar létu býsna ákveSiö í ljós áfellisdóm sinn á Mr. Meighen og stefnu hans. Afstaöa norSurhlut- ans kom fáum eða engum á óvart, þótt meirihluti Heaps sé stærri en nokkurn heföi grunaö. Svo óvæntur sem sigur McDiar- mids var i Suöur.-Winnipeg, þá er á- reiðanlega mest talað um hinn glæsi- lega sigur Josephs T. Thorsons laga- skólastjóra, í Mið-Wjmúpeg syðf'i Mótstöðumaðúr hans, Mr. Kennedy, var kominn þingmaður kjördæmisins í fyrra með yfirgnæfandi meirihluta, 5000 atkvæði framyfir þingmannsefni liberala, og með 1300 atkvæða meiri hluta fram yfir báða keppinauta sína, samtals. Einginn vafi leikur á því, að persónuleg framkoma Mr. Thor- son vann honum stórkostlegt álit. Atkvæði féllu þannig: S.-Wpg: Mc Diarmid 8836, Rogers 7738; Mið- Winnipeg* S.: Thorson 12470, Ken- nedy 11958; Mið-Wpg. N.: Woods- worth 7229, Banfield 4211; N.Wpg.: Heaps .6172, Knox 3546, MeTavish 2846. — Eftir síðustu fréttum er út- koma folkkanna þannig: Lib. 118: cons. 90; Prog. 18; Lib.-Prog. 11; Lab. 3; Ind. 2; óviss 3- H I N I R N Ý K O S N U MNGJLENN Jóhannes Jósefsson leggur í dag austur um haf til* Norð- urálfu, með fjölskyldu sína og flokk sinn. Er ferðinni heitið til sýningar í Parísarborg, og verður Jóhannes þar mánuð til að byrja með. Ekki er að vita nær þau hjómhverfa aft- ur, en tæplega mun þess þó Tangt að bíða, sérstaklega ef frankinn reynist jafnódrjúgur og gengi hans er lítið um þessar mundír. Auðvitað fylgja honum velgengisóskir allra landa héð- an, en um leið vonum við að sjá hann áður langt um líður hér vestra. Hann er sómi stéttar sinnar, og Is- lendingum þarfur, hvert sem hann fer, enda spillir ekki hans “betri helm- ingur”, né dæturnar fyrir orðstír okk ar. Jóhannes mintist, í bréfi til rit- stjóra þessa blaðs, á nokkra óná- kvæmni í fréttum þeim héðan að ▼estan, er blöðin heima hafa flutt eftir Miss Th. Jackson. T. d. segir hann að íslenzka sé ekki töluð á fundum Islendingafélagsins í New York, og sé það ástæða til þess, að ýmsir góðir Islendingar ekki sæki fundi félagsins. Þá þykir honum að vel hefði mátt geta fleiri Islerid- inga hér norðan við línuna, en gert er, sem þjóðarsóma. Og er það ó- neitanlega ekki að ástæðulausu mælt. SVINNIPEGBORGAR, :";L .• ■ A. A. HEAPS. J. S. WOODSWORTH. J. S. McDIARMID. JOSEPH T. THORSON. hinn nýi þingmaður Mið-Winnipeg syðri, sem tvímælalaust var kosinn eftir afspurnarbezta framgöngu, þeirra er sígruðu, þótt leitað sé um Canada. Það þarf ekki spádómsgáfu til að segja honum fyrir glæsilega framtíð. Heiins- kringla óskar honum hjartanlega til hatningju, og árnar honum sívaxandi heilla og hylli. Staða flokkanna r 1 morgun • Lib. Con. Prog. Lib.-P '. Lab. Ind. Oviss P. E. I 3 1 0 0 0 0 0 N. S 2 12 0 0 0 0 0 N. B 4 7 0 0 0 0 0 Quebec . . . . 60 4 0 0 0 1 0 Ontario . . . . 24 51 2 2 0 0 3 N Manitoba . . 4 0 2 9 2 0 0 Sask 1’ 0 1 . 2 '0 0 3 Alberta .. .. 3 1 10 0 1 0 0 B. C 1 11 0 0 0 1 1 Yukon 0 1 0 0 0 0 0 ekki búnar að ná því menningarstígi að bera gæfu og vitsmuni til að veita honum viðtöku. Bertrand Russell munu allmargir Islendingar kannast við að nafni til, þótt færri en skyldi hafi lesið rit hans. Er hann með réttu álitinn skarpvitrasti djúphyggjumaður meðal Breta, sem nú eru uppi, og einhver mesti íhyglismaður sinna tíma. Hann er erfingi að jarldómi hinnar miklu og frægu Russellættar á Englandi, og hafa lengi verið nafntogaðir gáfu- menn í þeirri ætt. Bertrand Russell. Contcmporary Reznciv, eitt af stærstu og áhrifamestu tímaritum Englendinga, skýrir frá því að Rm- mu Goldman hafi fyrir nokkru síð- an verið haldið samsæti í London, og að þar hafi verið viðstaddir um 200 manns. Meðal þeirra, sem þar tóku til máls, var Hoii. Bertrand Russell, prófessor í heimspeki við Cambridge háskólann. Hann lýsti því hiklaust yfir, að hann væri Anarkisti, og vítti harðlega alt stjórnarfyrirkoijnu- lag þjóðanna, eins og það er nú. — Spáði hann því að anarkisminn yrði í framtíðinni ráðandi skipulagsform í Norðurálfunni og Ameríku, þó að því miður væru þjóðirnar enn — Af þessum sökum öllum er því rétt, að líta á skipið sem herskip. Sendiherra Þjóðverja í Washing- ton varaði Bandaríkjamenn við því, að taka sér fari með skipinu, því reynt muni verða að skjóta það i kaf. — Dill senator hefir nýlega sagt á þingi Bandaríkjamanjia, að það hafi verið skylda stjórnarinnar, að banna fólki far með enskum her- gagnaskipum. Bretar hafi notað hlutlausa borgara sem hlífiskjöld, er þeir voru að viða að sér vopnum, en samtímis svelt konur og börn Þjóðverja. Yfirleitt er nú litið öðrum aug- um á kafbátahernaðinn en fyr. — Brezkur maður, Sir Graham Bower, og frakkneski prófessorinn Caster, hafa t. d. báðir látið þá skoðun í ljós, að sjóhernaðaraðferð ÞjóFverja hafi verið fullkomlega réttmæt, eins og á stóð. — Og margir Bandarikja- menn virðast vera á liku máli. (Vísir.) in til vinanna mörgu og vandafólks fanst mér aukast við hverja mílu, sem eg fjarlægðist þá, og ótal heila- brot gægðust fram í huganum. Eg fann að skuld mín var stór. Myndi eg nokkru sinni fá goldið þá stóru skuld? Hafði eg ekki að undanförnu gleymt mörgu til orðs og æðis, sem eg hefði átt að framkvæma? Og hafði eg ekki sagt og gert margt, sem betur væri ósagt og ógert? — Hvernig hafði eg reynst vinahópn- um, sem eg var Viú að fjarlægjast með hverri mínútu sem leið'? Veðrið versnaði, og seinni part dagsins fór að rigna, og einhvers- staðar í djúpi sálar minnar var lfka rigning. Landið varð alt af ljótara og Ijótara, að mér fanst. Ekki lang- ar mig til að eiga heima í Ontario. Lestin rann mílu eftir mílu áleiðis til Atlantshafsins. Og út frá ofan- greindum hugsunum sofnaði eg loks einhversstaðar fyrir austan Port un, held eg að Ottawa sé það eina, sem eg sá fallegt i Ontario, og jafn- framt sáum við loks i heiðríkt loft; veit það sá sem alt veit, að við urð- um því fegin. Ennfremur hafði landslagið tekið nokkrum stakkaskiTt- um til bóta, yfir nóttina, og þegar kenmr austur í Quebecfylki, verður það ekki ósvipað og í vesturfylkjun- um, en mér virtist lítið meira af því ræktað en vésturfrá. Víða má sjá skógartoppa innan um akrana og í þeim miðjum. Fanst mér til um það og ekki sízt þar sem bújarðirnar eru minni en í vesturlandinu. En vita- skuld er landið, sem eg sá, ekki nema slitrótt rófa, um 1400 mílna löng, og svo sem 200 faðma breið. III. I Montreal. Til Montreal komum við kl. 9 á þriðjudagsmorgun. Við leigðum okk ur þar herbergi á hóteli, þar eð við . " skyldum bíða þar í heilan sólarhring. Arthur a norðurströnd Superiorvatns T. - .v . .v .v . v v v • L r r c v Þvi miður gatum við litið skoðað borgina; en mér virtist hún falleg. Þegar Lusitaniu varsökt House ofursti, sem kallaður var “hægri hönd” Wilsons, og á það nafn eflaust skilið, hefir eigi alls fyrir löngu gefið út “Endurminning- ar” sínar. Endurminningar þessar, ásamt bók um samskonar efni eftir Grey lávarð, mega teljast með því bezta, sem ritað hefir verið og birt um það, sem gerðist bak við tjöldin fyrir styrjöldina miklu og á ófriðar- árunum. — House ofursti minnist á “Lusitania”, en sá atburður, að því fríða skipi var sökt, var notaður sem ástæða til þess, að Bandaríkjamenn færu í stríðið. — Ut af ummælum öfurstans hefir atburður þessi rifjast ttpp fyrir mönnum og birzt í nýju Ijósi. Horfir hann nú alt öðruvísi við, að því er sekt Þjóðverja snertir, en áður, og ntjög á annan veg, en látið var á ófriðarárunum. — Þjóð- verjar eru nú að mestu sýknaðir af því verki, að hafa sökt skipinu. Eftir styrjaldarlokin sannaðist, að skipið hafði t síðustu ferð sinni, haft meðferðis 5000 kassa af sprengiefni* Aður en skipið sökk, urðu í því tvær sprengingar, og hin síðari reið því að fullu. — En sannað er að kafbát- ttrinn skaut aðeins einu ^koti og or- sakaði það fyrri sprenginguna. — Þykir því fullvíst, að síðari spreng- ingin hafi orðið sakir þess að kvikn- að hafi í sprengiefni, sem skipið hafði meðferðis. — En sá varningur var að allra þjóða lögum bannvara í ófriði og kom frá hinum “hlut- lattstt” Bandaríkjamönnum. — Enn- fremur flutti skipið mikinn fjölda hertnanna frá Canada. Þess utan var það vopnað fallbyssum, skráð t hjálparbeitiskipaflotann brezka og hafði stvrk frá hermálaráðuneytinu. Ferðapistlar. I. Skilnaðarþankar. Það hugði eg eitt sinn, að létt yrði mér um hjartað, ef eg ætti þess kost að verða Sípíar gamla samferða auSt- ur á móti sól og degi, áleiðis til Ev- rópu. Það var í þann tíð, er eg var nýgræðingur í Vestur-Canada og lítt tns. Kona mín og barn sváfu svo sem 3 fetum nær jörðtt en eg, og með- vitundin um að hafa þau hjá mér, læddist innan unt mínar þungu httgs- anir, eins og - svaladrykkur, svefns- og hvíldarlyfjum blandinn. II. Um Ontario. Eg hafði ætlað mér að hitta þar hr. BÖggild, danska sendiherrann, og hafði.útbúið mig með utanáskrift hans, þ. e. a. s. á Skrifstofuna, en þar greip eg í tómt, þar eð skrifstof- an hafði verið flutt. Eg æflaði samt ekki að gefast upp, og hafði upp á Morguninn eftir, þegar við vökn-' skrifstofunni að lókum, en var þá svo uðum, þurfti enginn að hyggja til . óheppinn að hitta þar ekki sendiherr- veðurs. Vatnselgurinn, sem buldi á j ann. Hafði hann farið heim til öllum köntum lestarinnar, ýar svo snæðings og var ekki væntanlegur til baka fremur en verkast vildi. Beið eg hans samt þrjá fjórðu úr klukku- stund, en alt kom fyrir ekki, og sök- um þess að eg átti ekki við hann rótgróinn. Þráði eg þá mjög austr - , ið og kvaldist af heimþrá, svo að' gTeinilegur, að engan hefði furðað, jafnvel náttúra mtn til tónlistar lét Þótt einhver hefSi sPurt ’* svefnrof- lítið yfir sér á tímabili. i unum- hvort ÞaS væri totmnn á ein- En þegar eg, eftir 15 ára dvól,!hverri tjarnarSkömminni - því þær lagði upp frá Winnipeg, sunnudags-i eru a,sta8ar ~ sem lestin væri nújbrýnt erindi, nenti eg ekki að fást morgun,inn 5. september1 *s. 1., vorti, a^ osia e,tir. Og svona rigndi til ^ meira unt það. I Montreal eru tilfinningar mínar rnjög á annan veg, kvölds. Eg held eg geti aldrei hugs- ^ margir Frakkar og mikið er þar en eg rnundi hafa gert mér í grun a® unl Ontariofylki öðrttvísi en um- drukkið af bjór. Þóttu okkur þeir fyrstu dvalarárin. Þó hafði mig aldrei _ kr'm^ af vatni_ undir yfir °S a, helzt til háværir, þar á hótelinu, eft- dreymt, að tilefni fararinnar yrði svo ánægjulegt, sem raun varð á, en þrátt fyrir það var eg t þungu skapi fyrsta dag ferðarinnar. Má vera að i *) Þess rná geta að njósnarar Þjóð- verja vissu þetta, og að Þjóðverjar til- kytnu það, um leið og þeir skýrðu frá því að þeir myndu sökkva skipinu. Bandamenn kváðu þetta þá hina örg- ustu lýgi, þótt þeir vissu betur. Ritstj. veðrið hafi átt nokkurn þátt í þung- lyndi mínu, svo drungalegt sem það var, og þó enn dimmra er á daginn leið. Þó nutn aðalástæðan fyrir ó- lundinni hafa verið sú, að eg varð seinn fyrir á lestarstöðinni í Winni- peg: kvaddi þar vini og vandamenn í mesta flaustri, og suma ef til vill alls ekki, og það mína allra beztu vini. Fór eg mér til angurs að rifja það upp, þegar af stað var komið, og það leiddi til alvarlegra hugsana. Nú fann eg glögt, hve rótgróinn eg var orðinn í Vestitr-Canada. Ast alla vegu, og “ætli mér nú efasýkin ir að kvölda tók og á daginn leið; en batni, þótt innblásturinn taki eg inn Um fótaferðartíma morguninn eftir t vatni . voru samt allir hattaðir. — Þantt Jú, jú, það lá við sjálft að rign- morgun (miðvikudaginn 8. septem- ingin og urðirnar í Ontario kæmu ber) risum við úr rekkju kl. 7. Leigð fyrir mig vitinu. Eins og áður var, um því næst bíl niður. að höfninni getið, var eg ajlþungt hugsandi, og og fórum um borð í gufuskipið tilefnið var skilnaður, og upp frá þeim hugleiðingum lá mér við að fara að öfunda blóniin og steinana af að vera alt af á sama stað og þekkja eigi hvað skilnaður er; en. áð- ur en eg komst út úr Ontario var eg þó að mestu leyti búin nað skifta um skoðun. Klukkan tæplega sex á þriðjudags- morguninn komum við til höfuðstað- árins Ottawa, og við fljóta yfirveg- “Melita". Lagði það svo frá bryggj unni kl. 10,30 f. h. og sigldi af stað niður St. Lawrence fljótið, en varð að nema staðar eftir 5 klukkustunda ferð, til að bíða eftir flóði, þar eð fljótið er of grunt á parti. Biðum við þar fram á kvöld. Veður var indælt; fljótið slétt sem spegill, og ferðalagið hið ánægjulegasta. — En hvenær skyldum við næst hafa canadiska jörð undir fótum?

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.