Heimskringla - 15.09.1926, Page 5

• WINNIPEG 15. SEPTEMBER 1926
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSÍÐA.
ÞJER SEM NOTIÐ
TIMBUR
K A U P IÐ A F
The Empire Sash and Door
COMPANY LIMITED
Birgðir: Henry Ave. East Phone: 26 356
Skrifstofa: 5. Gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ÁNÆGJA.
í mylnuna, seni á eftsta lofti. ÞaS sem
flytur korniö upp í tréstokkinn er ótal
ausur, sem festar eru á breiöa reim,
en sú reim snýst altaf meöan vélarnar
eru í gangi. Ef of mikiö flyzt af
korni til mylnunnar, fellur þaö eftir
öörum tréstokk aftur til kornbyrðunn-
ar. Mjölið, sem frá mylnunni kemur,
sem flytur upp kornið, en frá þessajd
fellur niður í samskonar lyftu og þá
lyftu fellur þaö inn í sigti, sem að-
skilur hið fullmalaöa rúgmjöl. Kem-
ur þaö frá sigtinu niöur i pokann, og
er þá ekki annaö eftir, en aö vigta
hann og binda fyrir. Þaö mjöl, sem
er of gróft malað, kemur aftur frá
sigtinu og feHur saman viö hið ómal-
aða korn, og malast aftur. Alt rusl
og þess háttar hreinsar mylnan frá
og skilur í sérstakan poka. Þar sem
allar þessar vélar eru fevo haganlega
útbúnar, aö geta unnið verkið sjálf-
ar, þá er aðeins eins manns verk aö
stjórna öllum vélunum og ganga frá
. mjölinu í afvigtuöum pokum.
Þaö hefir oft verið talað um þá
nauðsyn aö koma upp öflugri korn-
mylnu hér á landi, en hingað til hafa
það aöeins veriö ráðagerðir, þangað
til nú, að Mjólkurfélagið er, öllum
að óvörum, búi að koma upp þess-
ari fyrirmyndar mylnu. Eyjólfur Jó-
hannsson, framkvæmdastjóri Mjólk-
urfélagsins, mun hafa kynt sér all-
rækilega þenna iðn'að siðastliðinn
vetur í Danmörku, Noregi og Þýzka-
landi. Vonandi verður þetta fyrir-
tæki öllum til góðs. Er þess áð
vænta, að kaupmenn og kaupfélög
verzli með hið innlenda mjöl öðru
fremur, því ekki mun standa á bænd-
um eða öðrum kaupendum að nota
hið íslenzka mjöl fremur en erlent.
Enda er mönnum í íersku minni sá
mikli munur, sem var á heimamöluðu
rúgmjöli og því, sem fengist hefir í
verzlunum undanfariö.
(Vörður.)
Danmerkurför
íslensku glítnumannanna.
Eins og lesendum Tímans mun
vera kunnugt, fóru 14 íslenzkir glimu
menn til Danmerkur í síðastliðnum
maímánuði, til þess að sýna þar ís-
lenzka glímu. Aðalhvatamaðurinn
og stjórnandi ferðarinnar var hinn
ötuii íþróttakennari Jón Þorsteins-
sonjsem á siðastliðnu sumri fór með
glímuflokk til Noregs, er þar gat
sér hinn bezta orðstír. Að þessari
ferð stóð einnig hinn heimsþekti
skólastjóri Leikfimisskólans í Olle-
rup, Niels Bukh. Hann sá að öllu
leyti um sýningarnar og tók á sig
þá ábyrgð, að tryggja flokknum fri-
ar ferðir, bæði milli landa og eins
um Danmörku. En Jón Þorsteins-
son hafði ákveðið fyrirfram, að ef
svo ólíklega tækist til að sýningarnar
gerðu meira en að borga, allan kostn-
að, þá skyldi sá afgangur renna til
hinnar nýju sundhallar í Ollerup. —
Þessi ráðstöfun kynni nú að verða
einhverjum Islendingi þyrnir í aug-
um, en þess ber að gseta, að margir
Islendingar hafa stundað nám hjá
Niels Bukh og notið þar að öllit
sömu réttinda sem Dánir. Og það er
von mín, að í framtíðinni muni marg-
ir héðan að heiman sækja þenna
skóla, seqt hvergi mun eiga sinn líka.
En vegna þess að nafn Niels Bukh
var tengt við sýningarnar og nem-
endur hans víðsvegar um Danmörku
liðsintu honum á ýmsan hátt, gat
þessi för borið sig fjárhagslga. Ekki
má heldur gleyma, að "Dansk-is-
landsk Samfund" veitti ríflegan styrk
til fararinnar, og margir menn hér
heima gerðu slikt hið»sama. Þó
ver-ður ágóðinn ekki mikill, því bæði
var þetta óhentugur timi, sem velja
þurfti til fararinnar, og nú er krónan
ekki eins laus í hendi fólks í Dan-
mörku, eins og fyrir 3—4 árum sið-
an.
Flokkurinn lagöi af stað frá
Reykjavík þann 11. maí og kom til
Kaupmannahafnar þann 19. s. m.
Þangað kom Niels Bukh til að taka
á móti honum, og næsta dag var svo
ekið til leikfimisháskólans í Ollerup,
sem í rauninni var heimili glímu-
mannanna meðan þeir dvöldu í Dan-
mörku. Fyrsta sýningin var svo í
Svendborg á Fjóni. Síðan var farið
til Sjálands og sýnt þar á 13 stöðum
ftvisvar í Kaupmannahöfn). Svo
var farið til Jótlands og glímt þar
á 16 stöðum. Auk þess var glímt
i 4 stöðum á Fjóni og á Falstri, Mön,
Ærö og Langalandi, ein sýning á
hverjum stað eða alls 38 sýningar í
Danmörku. 1 fyrstu var aðsókn að
sýningunum fremur lítil, en fór
stöðugt batnandi. Flestir voru áhorf
endur í Hjörring-Vold á Norður-Jót-
landi (5—6 þús.) og svo í Ollerup
(7—8 þús. manns. Þar var síðasta
sýningin hinn 4. júlí, og þá var vigð
þar hin nýbygða sundhöll. Frá Kaup-
1 mannahöfn var svo lagt af stað
heim þann 6. júli, eftir rétt 7 vikna
! dvöl í Danmörku, og komið til
■ Reykjavíkur þann 13. s. m.
Alstaðar fengu glímumennirnir
hinar ágætustu viðtökur, og dómar
; dönsku blaðanna um glímurnar vorn
1 framúrskarandi góðir. Hið sama kom
' einnig fram i umræðunum um hana
manna á meðal, og nokkrir létu í
Ijós, að þeir vildu gjarna læra að
glírna, hvort sem nokkuð kann nú
að verða úr því. Hygg þó að á
næsta vetri verði islenzk glíma eitt-
hvað iðkuð við Leikfimisháskólann í
Ollerup.
j Arangur þessarar farar dylst mér
ekki að muni vera nokkur. Margir
| Danir vita nú meiri deili á íslenzkri
! þjóð en áður A flestum af þessum
37 sýningarstöðum blakti íslenzkur
fáni i fyrsta sinn. Og hvar sem is-
lenzkur fáni blaktir ýfir íslenzkum
hraustleika- og drengskaparmönnum,
hlýtur það að verða íslenzku þjóðinni
til vegsauka.
En að glímumennirnir hafi! haft
þetta tvent til að bera, get eg betur
dæmt um en flestir aðrir, þvi að af
sérstökum ástæðum var eg víðast hvar
sem áhorfandi, og veit, að þeir komu
alstaðar fram íslenzku þjóðinni til
sóma. En það er trú mín, að því
I betur sem útlendingar kynnast okkar
þjóð, því meiri verði hróður okkar.
Og hjá mörgum, sem eg átti tal við,
kom einmitt i Ijós undrun yfir því,
hve glimumennirnir taaru vasklegir,
og eins yfir hinu, að hjá islenzku
J)jóðinni skyldi hafa geymst jafn-
ítillég og drengileg íþrótt, sem þeim
veginn fullan þátt í afmælisfagnaði Caroiina> j höfuðborg ríkisins, Col
manns sins.
fanst islenzka gliman vera. Og ein-
mitt fyrir íslenzku glímuna ættu slik-
ar utanferðir sem þessi, að geta haft
mikla þýðingu; því ef hægt væri að Sunnudaginn 5. september lögðu
halda þeim áfram mundi það verða Þau M^°f,MrS' BjÖrg™
til þess að fleiri iðkuðu glímuna, ein-
mitt meðfram til þess að verða hæfir
til slíkrar ferðar. Það myndi ekki
þykja lakara en venjuleg glímuverð-
laun, því enn er útþráin rík í Islend-
ingseðlinu. En jafnframt því að
fleiri yrðu til þess að iðka glímuna,,ar vinir Þeim á jámbraut-
yrði hún betur iðkuð en nú, þvi til arstöölna> °S ósku*u Þeun alIra far-
siikrar ferðar á ekki velja aðra menn arheilla> fars*llrar dvalar og Heillr-
en þá, serp glima vel. En það ætti ar afturkonlu-
að vera okkur metnaðarniál að fegra [
og bæta þessa þjóðaríþrótt vora, sem! Miðvikudaginn i fvrri viku, 8. þ.
son, með dóttur sína unga, á stað til
Englands, og er London áfangastað-
urinn, en þar ætlar Björgvin að
stunda hljómfræðisnám sitt, eins og
áður hefir verið getið' um hér í blað
inu. — Nokkrir ættingjar, kunningj-
umbia. — En næsta sumar ættu Is-
lendingar hér nyrðra að taka sig
saman, og fá hann til þess að halda
námsskeið fyrir yngri og eldri.
Engan furða á því má,
þótt afli og fjöri hraki;
75 eg árin á
erfið mörg að baki.
B. S. L.
hefir verið, og verður eflaust í næstu m-> lozt sjúkrahúsinu
framtíð, sterkur þáttur í líkamlegu ; Man- Arni Jóseísson frá Piney, íædd vingjarnlega ritgerð um
Því að á meí-! ur a® Leifsstöðum í Axarfirði 14. lagið í Canada. Er írsku bændunum
Hveit’samlagið.
Irskir bœndur hvattir til aS nota
canadisku aðfcrðina.
"The Irish Times”, gefið út í
í Veta, Dublin, hefir þann 19. þ. m. mjög
Hveitisam-
uppeldi þjóðarinnar.
an strjálbýlið i sveitunum er svo sept. 1859. Hann flutti til Dakota sem verið er að hvetja til samvinnu.
sem það nú er, verður ekki að ræða 1888 og 1908 austur í Pineybygð. — þar bent á að canadiskir bændur hafi
um verulegar fimleikaiðkanir þar; en Hantt var kvæntur Karitas Reinholt, á tæpum 3 árunt myndað stærsta sam-
glíman á að miklu leyti að geta bætt eignuðust þau tvær dætur barna, vinnufélagsskap i heimi.
sent nú eru báðar fulltíða. — Jarðar- . .
... i ... ,, , , , Atiiciniscjtirtckt a Hve11isamloaunutn.
for Arna heitins for fram a laugar- .
, . v -r.- . „ , 1 Samvtnnudetld alþtoða atvinnu-
dagmn að Ptney, og jarðsotlg sera
malaskrifstofunnar, sem .starfar und-
Rognv. Petursson. i . .
: tr vernd Þjoðabandalagstns, gefur ut
mánaðarrit sem fjallar utu hinfir
ýmsu hliðar samvinnumálanna. Ein-
tak, sem er nýkomið hingað, er nærri
það upp.
En það er ekki einasta að slikar
ferðir sem þessar geti atikið álit Is-
leninga út á við og stuðlað að líkam-
legri vellíðan- þeirra, heldur er og
hitt, að þeir, sem fara slíkar ferðir,
koma heim aftur meiri menn. en þeir
voru áðutv Því að það er ,satt, sem
I skáldið segir: "Við að ferðast frjálst
I og vítt, föðurland manns stækkar”.
Flestir koma aftur heim með meiri
í trú á Island og islenzka mögulerka,
djarfari hugsjónir og sterkari löng-
un til þess að brjótast fram eftir
nýjum og betri brautum. Og ef við
áttum mikið af ungum mönnum, sem
ættu djarfar hugsjónir, samfara þreki
og sterkri löngun til að vinna að al-
þjóðarheill, þá mundi ungmennafé-
j lagsskap okkar þetur borgið, og hann
j verða miklu öflugri undirstaða þjóð-
félagsins en nú.
Þorgils Guðmundsson.
— Tíminn.
Ur bænum.t
Mrs. B. S. Líndal, 978 Ashburn St.
varð fvrir þvi slysi ekki fyrir löngu-
að handleggsbrotna. Er hún þó í góð-
um afturbata, og gat tekið nokkurn
Hon. Th. H. Johnson, er legið hef-
ir á sjúkrahúsinu eftir mikinn upp-
skurð, er nú kominn heim til sín aft-
ur, og mun vera farinn að hafa fóta-
vist aftur. \
því eingöngu varið fyrir skýrslur af
alþjóðaþingi Hveitisamlaganna, sem
haldið var í St. Paul s.l. febrúar, að
undirlagi Samlaganna i Canada, og
sérstaklega um áhrif Samlaganna í
Canada á þjóðfélagið, og eru í þvi
sambandi prerftaðir langir kaflar úr
ræðu, sem Mr. T. W. Ransom, rit-
ari Manitobasamlagsins hélt á þing-
inu.
Mdrgir flokkar af hl’citi.
Sumum gæti þótt fróðlegt að vita,
Mr. Haraldur Sveinbjörnsson, hinn i hve marga flokka hveiti er skift.
góðkunni íslenzki leikfimiskennari, er Skýrslur Hveitisamlagsins sýna, að
í sumar þjálfaði hina yngri kynslóð á árinu 1924—25 höndlaði það 188
Dakota-Islendinganna, í allskonar í- j mismunandi flokka, og á árinu 1925
þróttum og samkvæmt kerfi Nielsar. —26, 274 flokka. Þar með er talið
Bukh, kom hingað til bæjarins um allir flokkar af Durum, Kota og öðr-
Takið eftir.
Mr. J. H. Johnson frá Oak Point
segir frá helztu dulrænum fyrirbrigð-
um, er hann sjálfur hefir reynt, á
sunnudaginn kemur, kl. 3 siðdegis, í
Goodtemplarahúsinu. — Aðgangur er
ókeypis, og ekki verður heldur leitað
samskota.
síðustu helgi, til þess að heilsa nokkr
um kunningjum, áður en hann legði
um nýjum tegundum, auk óteljandi
endurskiftinga þeirra. Þrátt fyrir
með farfuglunum til sólhlýrri landa fjölda flokkanna, var 621/2% uppsker
undir veturinn. Haraldur kennir leik j unnar 1924—25 og 73)4% 1925—26,
■fimi í vetur við University of South No. 1, 2 og 3 Northern.
Elli.
í>ú hefir, EIli, mjúkum móðurhöndum
mið um strokið hér í þessu landi;
leyst mig burt frá leiðu gigtarbandi.
Gefið Ijós að rata á vegum vöndum.
Þér að semja lof, er lítill vandi;
mörgum þó að af þér stuggur standi.
Þú ert eins og kvöld, er vonir kveikir,
kaldan eftir liðinn æfidaginn.
Græðir sár, svo sorg í hverfi sæinn.
Aðeins dýrið í mér hægt þú veikir,
andinn svo að verði meira laginn
undir bjartan, betri morgundaginn.
• \
Þú hefir glímt við heimsins hetjur snjallar,
hafa þeir fallið á því sama bragði,
sem að á þá Elli gamla lagði.
Þessar byltur þykja flestum gallar:
Að eiga að liggja fyrir þessu flagði,
sem að Þór hjá Loka forðum lagði.
Eg er enginn garpur til að glíma;
gamla konan tók í hendi mína,
sýndi mér um Huldu-heima sína;
Stundum þetta styttir langan tíma.
Þar hef eg fundið hugsun kalda hlýna.
Hún á Ijós, sem skært í myrkrum skína.
Þegar geiglaust ungdóms hlátur hljómar,
hrukkótt bros um gamalt andlit lfður;
æskunni til baka Ellin býður.
Boða nýjan morgun þessir ómar. v
Verður hugur framgjarn, ungur, fríður,
fáki bleikum þegar seinast ríður.
Eg er ekki undan þér að kvarta,
Elli, þú ert ráðsett fylgikona;
fylling sumra lífsins ljúfu vona.
Heilög eining ei mun detta í parta;
Ellin kendi mér á líf að vona.
Við munum leiðast saman bæði svona.
Sigurður Jóhanósson^
/
GÆÐI SEM ENDAST
FLEIÐINGARNAR af tuttugu og eins árs reynslu í bílagerð
eru auðsjáanlegar í þeirri alheims viöurkenningu, sem Ford
hefir fengið fyrir varanleg gæði.
Vegna varanlegra gæða, kaupir almenningur Ford-vörur, eins og
allar aðrar vörur, sem hafá hlotið viðurkenningu — með þeirri vissu að
hann fái verð peninganna og endanlega ánægju.
Aðeins varanleg gæði geta orsakað slíkt traust í almenningsáliti.
Yfir tólf miljón eigendur sanna, að þetta traust er verðskuldað.
tykmý
BÍLAR — FLUTNINGABÍLAR — DRÁTTARBILAR.
VÖRUR ÞEKTAR A Ð GÆÐUM
É
m
^itij
1