Heimskringla - 01.12.1926, Blaðsíða 7

WINNIPEG 1. DES. 1926.
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSÍÐA
/
Gigt
tvagsýrueitriB úr blótSinu. GIN PILLS
orsakast þegar nýrun hreinsa ekki
lækna meí mótverkun á sýruna og
ab láta nýrun vinna aftur. —
50c askjan hjá öilum lyfsölum.
133
Frh. frá 3< bls.
nótt. Fyrsta kvóldið bauð bærinn
Malniö þinginu i veizlu. Bærinn
Ystad, syðsti brer i Svíþjóð, sendi
annan daginn aukahraðlest eftir þing-
inu og hélt því veizlu um kvöldið.
Hinn þriðja dag buðu sænskir blaða
menn til veizlu í Falsterbohus, sem
er frægt baðhótel á Suður-Skáni. —
Síðasta daginn vorum við sóttir til
Helsingborg og hélt bærinn okkur
veizlu um kvöldið. Þar talaði eg
fyrir minni sænskrar gestrisni, en
söngflokkur stúdenta svaraði með þvi
að syngja hið fagra kvæði Baaths til
Islands: Hvilar i vita skummande
vaagor — stolt som i sagan sagorn.
as ö.
Ekki var laust við að sumir væru
dálítið þreyttir er þinginu lauk. Eg
fór upp i sveit til þess að hvíla mig.
IOg svaf í tvo sólarhringa.)
Kristján Albcrtsson•
—Vörður.
Ferðasaga að austan.
(Ritstjóri Hkró. tekur þessa frétta
pistla af tvennu: Þeír eru skemtilega
skrifaðir, og ýmislegt í þeim, sem
Vestur-Islendingar hafa gott af að
íhuga engu síður en menn heima. —
Höf. kannast flestir við af nafni, þó
ekki væri annað. Fyrir utan smátil-
þrif í blöðunum hefir undirritaður
ekki átt kost á að sjá neitt af skáld-
skap hans nema innganginn að “Und
ir Helgahnjúk”, en er þó ósmeykur
að fullyrða að gáfaður rithöfundur
er á ferðinni þar sem H. K. L. er.
Ritstj.
* ¥ ¥
Skriðuklaustri, Fljótsdal
9. sept. 1926.
I.
Um grcinar mínar frá í fyrré.
Það hefir glatt mig og örfað, að
taka á móti þakklæti manna fyrir
nokkur greinarkorn, sem eg ritaði i
“Vörð” í fyrrasumar og nefndi: Af
íslensku menningarástandi; það gladdi
mig ekki sízt fyrir þá sök, að það
færði mér heim sanhinn um, að til
er andlega heilbrigt fólk, sem metið
fær það, sem sagt er eða gert í
hreinum tilgangL En þær greinar
voru mjög gerðar i hreinum tilgangi.
Eg ætlaði upphaflega að hafa þær
langtum fleiri. en það er vafasamt
hvort heppilegt sé að halda lengi á-
fram í sama tón. F.inhverjar frátafir
°"u því, að greinarnar duttu niður
hotnlausar, en það gerði reyndar ekk
órt lil, þvi þag stóð aldrei til að það
>'ði í þeini neinn botn. Eg er nú
löngu búinn að gleyma hvar eg hætti,
eða hvað hefði veriö eðlilegast að eg
tæki næst fvrir, en það gerir heldur
ekkert til; eg get alveg eins byrjað á
nýjan leik í ár. Það er hvort sem er
alveg takmarkalaust, sem hægt • er
að segja um heila þjóð.
Eg hefi löngu rekið mig á, að
það er miklu fróðlegra að ferðast um
' sínu eigin landi, helditr en utan..
lands. Það göfgar mann meira að
kynnast sinni eigin þjóð en öðrum
þjóðum. Þetta stafar af "því, að
maðurinn hefir betri skilyrði til að
skilja sitt eigið land og sína eigin
þjóð, heldur en önnur lönd og aðr-
ar þjóðir. Og eg hygg, að enginn
Islendingur geti náð hærri sæmd, en
þeirri, að v-era góður Islendingur, en
til þess þarf hann að skilja lands.
háttu og þjóðarháttu. Ekki hygg eg
þó að heppilegri leið sé auðfundin
til góös ski'nings á eigin landi og
eigin þjóð, en dvöl meðal annara.
Menn átta sig bezt á einum hlut í
samanburði við aðra. Hugsun er
samanburður. Því eiga menn að
fara til annara þjóða í þeim erindum
að þroska hæfileik sinn til skilnings
á sinni eigin þjóð.
Það er langt frá mér, að vilja
gefa i skyn með þessu, að eg sé hæf
ari en hver annar til að skilja Island
og Islendinga, þótt eg hafi kannske
nokkrum sinnum siglt fyrir Reykja.
nes, eða sé að mælast til þess af
fólki, að það gleypi við skoðunum
mínum eins og hinni einu, sönnu trú
(sem það kærir sig hins vegar ekki
að gleypa við). Hitt er annað mál,
að gagnvart háttvirtum kjósendutn,
sem hafa tilhneigingar til að yrkja
um mig samskonar leirhnoð og þeir
munu hafa komist að raun um, að
virðingarfýknir broddborgarar þola
hvað sízt, þá leyfi eg mér auðmjúk.
legast að halda þvi fram, að hafi
eg einhvern hlut fyrir augunum, þá
sé eg hatin ekki endilega lakar en
hver annar. Leirhnoð eftir einhvern
J háttvirtan kjósanda um mig persónu-
I lega, er því miður mjög illa fallið
| til þess að -sannfæra mig um að ein.
| hver skoðun sé mætari en min eigin
| eða eitthvað sjónarmið betra. Samt
get eg sagt einhverjum karli að aust-
an (eða norðan?) það til hróss, að
honum tókst að koma saman einni
sæmilegri vísu, i dálitlum brag, sem
hann íann hvöt hjá sér til að hnoða
saman og senda “Verði”. Veit eg,
að þótt ritstj. hafi verið ófáanlegur
til að prenta þessa vísu í fyrra, þá
gerir hann það nú, fyrir min orð, af
þvi að við erum gamalkunnugir.
Leyfi eg mér að skifta um áherzlu.
orð á einum stað i visunni, til þess
að áferðin sé feldari:
“Margt hann sá um miðja nótt,
máske líka hálfur.
Sá sem öllum 'ætlar ljótt,
oft er fantur sjálfur.”
— Annars eru Islendingar nú á
dögum svo skapdaufir, að þeir eru
hættir að yrkja almennilegt níð.
II.
Þurrabúðarfólk.
Tvö ár eru liðin siðan eg hefi stíg-
ið fæti í fjarðarkaupstað íslenzícan.
Og nú steig eg af “Esju” á Reyðar-
Jirði, einn ágústmorguninn, éftir
nokkurra daga lærdómsríka ferð
meðfram ströndinni. Eg dvaldi viku
á fjörðunum og lærði margt af fólk.
inu, sem þá var í algleymi út af
síldinni, en síldin er, ein.s og menn
vita, ímynd guðs almáttugs á þessu
landi og ræður örlögum nianna,
enda fagur fiskur, gerir menn ríka
og fátæka, hyggna eða ringlaða, alt
eftir dutlungum sinum. Það er þessi
litfagra og dutlungafulla skepna ut-
an úr hafinu, sem stjópnar landinu,
og skil eg ekki enn hvað því veldur,
að stórskáld vor skuli vera svo langt
á eftir timanum i hugsun, að haf i
ekki uppgötvað þetta, heldur vera að
yrkja einhverjar romsur um Chris-
tian R. og konu hans. Að vísu eru
þau heiðurs hjó'n alls góðs makleg,
en þa'ð er engu að síður sildin, sem
stjórnar landinu. Eg skrifaði eystra
smásögu eina, sem heitir Síldin, en
það er ekki nema vesælt andvarp, og
hefir svó fleirum farið, senr reynt
hafa að yrkja ufn þá máttu, er ráða
örlögum mannanna.
St. James Private Continuation School
and Business College
Portagc Ave., Cor. Párkview St., St. James, Winnipeg.
Auk vanalegra námsgreina veitum við einstaklega góða tfl-
sögn í enskri tungu, málfræði og bókmentum, með þeim til-
gangi að gjöra mögulegt fyrir þá ^sem frá öðrum þjóðum
'koraa að láta í Ijós beztu hugsanir sinar á fósturmáli sínu
Enskunni, eins vel og innfæddir geta gjört.
Þeir, s^m standast inntöku prófið, sem er ekki erfitt, geta
byrjað strax.
Skrifið, eða sækið persónulega um inngöngu frá klukkan
8—10 að kvöldinu. Gjald frá $5.00 á mánuði og hærra.
k
Nú bið eg háttvirta kjósendur for.
láts á því, að eg hefi ekki gáfur til
að skrifa um framtiðarskilyrði kaup-
túnanna, í þeim tón, sem siðvenja er
til, þegar menn setjast á rökstóla og
skrifa um ferðir sínar í blöðin. Eg
ætla ekki heldur að lýsa framkvæmd.
urn athafnamanna á fjörðunum, að
þessu sinni, né framkvæmdaleysi at-
hafnaleysingjanna. Aðeins leyfi eg
mér að geta þess, að eg varð hvergi j
snortinn af neinu, er vott bæri um 1
sérstakt imyndunarafl manna á fjörð
unum. En eg trúi á ímyndunaraflið
sem prcmium mobile og höfuðskilyrði J
brautargengis á hverju sviði, en þar I
næst á heilbrigða skynsemi. Menn *
hafa ekki hálft not af lífinu nema
þeir neyti ímyndunarafls síns, þ. e. I
a. s., láti sér detta eitthvað i hug. í
Alment gera menn á fjörðunum líf
sitt tífalt erfiðara fyrir þá sök, að
þeir hirða ekki urn að glæða þessa
ögn, sem hverjum er í brjóst lögð
af þessum áíyktunarhæfileik, og nefnd
hefir verið heilbrigð skynsemi á ýms-
um málum. Þar að auki er í raun
og veru enginn, sem stjórnar bless.
uðu fólkinu, nema þessi fyrnefnda
skepna utan úr hafinu, sem annars er
margt betur gefið en stjórnvisi. Að
vísu hafa einhverjir æfintýramenn
fundið upp á því að segja fólki að
kjósa sér menn til lagasmíða, en það
er hins vegar margsannað, að engin
bók er jafnsnauð að ímyndunarafli,
eins og Stjórnartíöindin. En úr þvi
fólk hefir ekki nóg ímyndunarafl
né næga heilbrigöa skynsemi til að
stjórna sér sjáíft, þá er ekki að bú-
ast við að það hafi gáning á að
finna menn með þessum hæfileikum.
Fólk kýs bara þá, sem það þarf eitt
hvað til að sækja, og þá helzt kaup.
manninn eða bóndann á stærstu jörð
. inni i hreppnum.
Væri þjóðinni stjórnað, nmndi tíu
þprrabúðarmönnum ekki Ieyfast að
hrófla upp tíu kumböldum út um
1 hvuppinn. og hvappinn. Þeim mundi
Vveta sagt, að slá saman og byggja
eitt sæmilegt hús nieð tíu ibúðum.
Og virðist þó ekki þurfa mikið í-
’ myndunarafl til að sjá, að eitt hús
er kostnaðarminna, verklegra og
mennilegra fyrirtæki, en margir
kumbaldar út um alt. Félagsbúskap.
ur er ekki aðeins stórkostlegt menn-
ingarmeðal, heldtir margfalt ódýrari
hverjum einstakling, eti alt þetta
hokur og pukur sitt í hverju horni,
þar setn sálirnar taka svip af kumb.-
öldunum, og hver einstakiingur situr
eldiviðarlítill, tneð samanbitnar varir
j og hrukku i ennintt, við sína einka-
stó, og býr sér til .sjálfstæðar skoð.
I anir”, sem auðvitað eru ekki annað
j en tóm vitleysa, og hefir ekki nokk*
j ur lifandi ráð tiLþess að kaupa sér
pappa utan á sinar fjórar húshliðar.
I einum smákaupstað ertt tugir
! ntanna að bisa við að velta sama
stóra steininum, einn og einn, í stað.
inn fyrir að ganga á hann allir i
sennv Hvers vegna er ekki skrifaö
j itm það i Stjórnartíðindin, að menn
. eigi að sameinast i lífsharáttunni ?
Það á auðvitað að hafa stóran elda-
skála i kjallaranum á stóra húsinu,
og þar á að setja stóra eldavél og
stóran pott og elda graut og fisk
fyrir tíu fjölskyldur í eintt. Siðan
á að hafa stromp upp úr þakinu.
Það er ékki verra að eta graut
og fisk, sem soðinn en í einum stór.
itm potti á einni stórri eldavél, held-
ur en graut og fisk, sem soðinn er i
tiu litlum pottum, á tíu litlum elda. j
vélum, — annars hægnst að fletta
upp i eldhúsdálkum Familie Jaurnal
ef senija ska.1 fjölbreytilegan mat-|
seðil, en auðvitað.getur ráðið satui |
dags.)«e«tt á tíu fjölskyldna heimili,
eins og í matsöluhúsi með hundrað
fæðisþegnum. Aðeins væri þessi til-
högun tíu sinnum kostnaðarminni,
fyrir nú utan hvað það liggur í hlut.
arins eðli, að fara þannig að, ef
nokkur hefði ímyndunarafl til að sjá
hvað liggur í hlutarins eðli.
Hjá fyrirfólki t smákaupstöðum
fer mikið starf, fé og heilabrot ?
það, að halda uppi virðingu sinni
ihyort fyrir öðru< og er slíkt hugð-
næmt efni fyrir þá, sem gantan hafa
af að semja skáldsögur um hégóma.
skap, en annars ekkert við því að
segja, því borgarastéttin má leyfa
sér alt. En eg er að tala urn þurra-
búðarfólkið. Eg er að tala um hvað
útúrboruskapurinn hljóti að kosta
það mikið fé og krafta, og *hvað
félagsbúskapurin nmyndi spara þvi
að vera mikil firn, ekki a#eins af
afskiftaleysi hvers um annars hagi,
sem allir þessir dreifðu öpeigabústað.
ir ala, heldur einnig af tortryggni,
ríg, fjandskap og allskonar óheilind-
um. Tvidrægni og sundrung er
hvergi eitraðri en meðal fátæklinga
í smáþorpum. En reynslan er alstað.
ar* sú, að sambúðir eru beztu meðöl
til að skapa vinarþel og bræðralag
manna á meðal (heimavistir, ver-
búðir, herbúðir); ráðið til þess að
menn vingist, er að þeir kynnist; og
ráðið til þess að þeir kynnist, er fé-
lagslif. Islendingar skortir félags-
líf í þess orðs þrengstu og siðustu
merkingu og öllum merkingum þar
á miHi. Utúrboruskapurinn og félags
leysið gerir menn. að einræningum,
einstaklingseðlið að vanskapnaði, og
mennina hrædda hvíern við annan
(sbr. “dulir” menn). Það er ofvöxt
ur i einstaklingsþroska Islendinga,
sjúkur vöxtur, sarkóm. Trú Islend.
ingsins á “sjálfstæðar skoðanir” er
herfilegasta bábilja. Menn eiga að
slá í 'brall og byggja stór hús, og
flytja saman og lifa hver annars lífi
í samstarfandi heildum, en ekki hafa
sjálfstæðar skoðanir og grafa sig
lifandi hver í sinni hittunni. Fólk
sem er uppfætt undir víðari staðhátt-
um og vanK samneyti, er glaðara,
frjálslegra, fegurra, einlægara, vit.
urra. Fólk sem býr afskekt, verður
mannfælið, sérviturt óhamingjusamt
og Ijótt. Niður með tómjhúsin og
kumbaldania! Saman með fólkið!
Frjálsara upplit! Minna af "sjálf-
stæðum skoðunum” ! Meira af göfg-
andi veruleik) (Meira.)
Halldór Kiljan Laxness,
—Vörður.
Snema
á morgnana.
DÖGG og rigning á sumrin,
snjór og krap á veturna — blaut
ir fæturna á morgnana og yður
er ónotalegt allan daginn.
Því ekki að tryggja yður þæg-
indi með pari af NORTHERN |1
skóm? Vér höfum p
fullar birgðir af skó-
hlífum, yfirskóm og
vinnuskóm — á;erkum og
endingargóðumff — og
þætti vænt um að mega sýna yður
þá hvenær sem er.
NpRTHEfi^
Til sölu hjá eftirfylgjandi kaupmönnum;
Arborg Farmers Co.op.
Frá íslandi.
Association, Ltd.
Jónas Anderson
T. J. Clemens
S. Einarsson
T. J. Gíslason
Lakeside Trading Co.
Sim. Sigurðsson
F. E. Snidai
S. D. B. Stephenson
Arborg
Cypress River.
Ashern.
Lundar.
Brown.
Gimli.
Árborg
Steep Rock.
Eriksdale.
iiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi
og í sama bili sá húrt, að hann varð
fyrir höíuðhöggi, og kallaði þá upp
yfir sig í svefninum: “Þetta evrður
honum að bana”. Skömmiv , síðar
barst henni fregnin um andlát hans
frá Islandi, og urðu æfilok hans þau
sem henni sýndist í svefninum.
Rvík 21. okt.
Til frama — en ekki fjár — fara
tveir Islendingar utan með "Lyru”
í dag; þeir Sigurður Greipsson glinnt.
kóngur og Þorgeir Jónsson frá
Varntadal í Mosfells’sveit. Þeir fara
til vetrardvalar og náms á leikfintis.
skóla Niels Bukh, í Ollerup á Fjóni.
Hefir Bukh boðið Þorgeiri mikil
sæntdarkjör, ef hann vildi fara til sín
til dvalar í vetur. — Þá er glínnt-
mennirnir íslenzku voru í Danntörku
siðastliðið suntar, reyndist Bukh
þeim hinn ágætasti höfðingi og gerði
vel viö þá á alla lund, og gaf hann
Þorgeiri — sem honutn hefir litist
vænlegur íþróttamaður — að skilnaði
hina ágætustu gripi, vandað gullúr
með áletrun og tygilkníf silfurbúinn.
Hefir hann eigi gert endaslept á vel-
gerðum sínum við Þorgeir, því að
nú hefir hann boðið honum slik
vildarkjör, að Þorgeir taldi sér varla
tjá að hafna þeim. — En þess má
hér geta, til að sýna, að Þorgeir er
ekki slíkrar sæmdar óverðugur, og
hins, að Bukh hefir “kitnnað mann á
velli að sjá”, að fyrir fáum dögum
setti Þorgeir þrjú ný íslenzk met, og
hækkaði öll stórum. I kúluvarpi
beggja handa (úr 18.80 stikum upp
i 20,02 s’t.) og í kringlukasti annarar
og beggja handa (annarar handar úr
64,35 st. upp t 38,58 st. og beggja
handa úr 60,63 st. upp í 67,88 st.).
Þessi met öll varð hann. að setja utan
leiktnóts, því að eigi var um annað
að gera. Eru met þessi því annáls-
verðari fyrir þaö, að þenna dag var
svo kalt í veðri að hann gat ekki
afklæðst að öðru en því að fara úr
treyju og vesti, og ekki haldið á sér
hita er til lengdar lét, en flest met
eru sett undir alveg þveröfugum
kringumstæðum, klæðlaust aH mestu
og í heitu veðri, — sem skiljanlegt
er, af því að allir vöðvar og taugar
starfa þá bezt. — Munu allir íslenzk.
ir íþróttamenn óska þessum fræknu
fullhugunf góðs brautargengis og
heillar heimkomu, er þeir leita aftur
norður um sæ á vori komanda.
O. S.
Rvík 25. okt.
Landskjálftor á Reykjanesi. — I
nótt urðu ntiklir landskjálftar á
Reykjanesi, einkum þar sem vitinn
stendur. Mestir voru þeir kl. 1—3,
en héldust enn í morgun, þegar sím-
að var þaðan urrt kl. 10 en voru þá
hægari. Þversprunga hafði kontið
í vitann neðarlega, og kl. 3 voru
ljósin sloknuð, og eftir það héldust
menn ekki við í vitanum.
I ibúðarhúsi vitavarðar höfðu rúð
ur brotnað og ofnar kastast til, en
enginn hafði meiðst.
Vitavörur ætlaði að reyna að gera
við vitaljósin í dag, en óvíst er, að
það takist, og eru sjófarendur varað
ir við að treysta vitanum.
Vísir átti tal við stöðvarstjórann
í Grindavtk í morgun.
verið nær samfeldir landskjálftar í
nótt, frá því klukkan var að ganga
þriú og þangað til hún var langt
gengin fjögur. Um kl. 8 komu þar
2 snöggir kippir og smáhræringar
fundust við og við. Skemdir urðu
engar. Kippirnir virtust koma utan
af nesinu.
Hér í bænum fundust nokkrir kipp-
ir í nótt, hinn fyrsti um kl. 2, hinn
síðasti klukkan 8.
þar, og telur fornmenjavörður vafa.'
samt, hvort það taki því, enda erfitt.
Aður hafði Sig. Vigfússon gert
merkilega rannsókn á Bergþórshvoli.
Rvík 19. okt.
Þrir þýckir fjármálamenn dvelja
hér pú á vegitm L. , Jóhannessonar
hæstaréttarlögmanns, í þeim erindum
I að kynna sqr horfur á stofnun ný
, banka. Hefir verið talað um, að
þýzkt félag niyndi ef til vill leggja
fram um 6 milj. kr. til slíks fyrir-
tækis, og eru Þjóðverjarnir hér trún-
aðarmen nþess, kostaðir hingað af
innlendum mönnum, sem áhuga hafa
á þessu. Ekkert er þó ttm það kunn-
ugt opinberlega, hvað úr þessu verð-
ur.
Rvík 16. okt.
A Bergþórshvoli hefir við gröft til
nýrrar húsabyggingar fundist eitt.
hvað af fornleifum, a 'ðsögn prests.
ins þar, Jóns Skagan. Nakvæmar
rannsóknir hafa ekki verið gerðar
Vcizlur. — Eins og frá er sagt
áður hér í Lögréttu, hélt landssíminn
veglega og fjöruga veizlu á tvítugs.
afmæli sínu. Til skemtunar og fróð.
leiks fyrir þá, sem gaman hafa af að
fylgjast með i því, hverju menn gæða
sér á við slík tækifæri, eru settir
hér matseðlar úr þessari veizlu og
svo úr veizlu, sem Seyðfirðingar
héldu, þegar ritsíminn var opnaður
þar 1906 og er hann prentaður i
minningartiti símans. I Reykjavík..
urveizlunni 29. f. m. var matseðill-
inn þessi: Brúnsúpa, heilagfiski og
lax í mayonaise ídýfu, lambasteik og
svínasteik, jarðepli, rauðkál, blóm.
kál og ætistönglar, hrært smjör, van.
illeís, kaffi. Vinin voru: Sherry,
hvítvín, rauðvn, katnpavín, madeira,
poirtvín. I Seyðisfjarðarveizlutmi
1906 var súpa, beinlausir kolar, sil-
Þar "höfðu i ungur’ ^°^enzk 'dýfa- Bæheimsbjúga,
grænar baunir, ætistönglar, hrært
smjör, dilkasteik, jarðepli, kaka, ís
saélgæti, kaffi, og vínin: Madeira,
Rinarvín, rauðvín, kampavín/ sher.
ry-vín, oportóvín og konjakk o. fl.
Til samanburðar við þetta má svo
minna á atriði úr opinberum veizlum
um miðbik síðustu aldar, og mun
ekik síður hafa verið glatt á hjalla
nú en þá. I lokaveizlu þingmanna
1849, sem um 30 manns sátu, er þess
getið (í grein í 1. ári Öðíns), aS
druknar voru: 58 flöskur af rauðvini,
14 flöskur af portvíni, 14 flöskur af
madeira og 16 flöskur af kampavíni.
Kampavínsflaskan kostaði þá 10
mörk og 8 skildinga, portvínsflaskan
1 ríkisdal, rauðvínsflaskan 1 mark
og madeiraflaskan 1 rikisdal. Nú
kostar kampavinsflaskan hjá vín.
verzluninni upp undir 20 kr., .en flask
an af portvini, madeira og sherry
uppundir 14 krónur. Auk vínsins
var í þessari þingntannaveizlu borð-
að sælgæti sem hér segir: einn rús.
ínukassi á 4 dali og “sultutau” fyrir
28 ríkisdali. Ag ræðuhöldum á þess
ari samkomu fara ekki sögur, enda
þykja þau oft fullmikil við slík tæki-
færi og hneigist hugurinn meira að
matnum, sem hér hefir verið sagt
frá til gantans.
mikið fé og krafta. , Og það hljóta
Rvik 22. okt.
Dreymt fyrir slysi. — Eins og öll-
um er í fersku minni, Kom hingað
fyrir skömtnu enski botnvörpungur.
inn Scarrow, nteð andaðan háseta,
sem orðið hafði fyrir höfuðhöggi.
— I ensku blaði er sagt frá þvi, að
háseti þessi, sem hét Harry Coe, hafi
búið i húsi konu einnar í Grimsby.
Hún heitir frú Fraser. Þegar Coe
(var farinn að heiman, dreymdi konu
þessa’ að hún sæi hann úti á skipi,
WHISKY SERSTAKLEGA
HÆFT TIL MEÐALANOTK
UNAR BESTU GÆÐI OG
YEL GEYMT
^Whisky
GEYMT í SVIÐNUM EIKARFÖTUM.