Heimskringla - 23.02.1927, Blaðsíða 7

WINNIPEG 23. FEBRÚAR 1927
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA.
Nýrun hreinsa blóíiit5. I>egar þau
bila, safnast eitur fyrir og gigt, tau&a-
gigt, lendaflog og margir at5rir sjúk-
dómar orsakast. GIN PILLS lag-
færa nýrun, svo þau leysa starf sitt,
og gefa þannig varanlegan bata.
50c askajan alstat5ar.
134
SAMEINING ALÞYÐUFLOKK-
ANNA 1 NORE GI
Frh. frá 3. bls.
Hyggnir og framsýnir menn innan
flokkanna hafa auövitað fyrir löngn
sé'ö, aö hverju óefni stefndi, og gerö-
ar hafa verið tilraunir í þá átt, aö
sámeina flokkana að nýju. Er það
ekki nerna eðlilegt, aö Tranmæl—<
flokkurinn, sem er þeirra öflugast.
ur, hafi þar emkum haft forgöngu.
Hingað til hafa þó tilraunir þessar
engan árangur borið.
A síðastliönu sumri var enn á ný
leitaö (höíanHa um sameiningu,- (fcg
mun þaö hafa veriö Tranmæl.flókk-
urinn, sem gekkst fyrir þvi. Og í
þetta skifti er allt útlit fyrir, aö
flokkunum takist að bræöa sig sant-
an, — að minnsa kosti tvéím þeirra.
Þaö eru Tranmæl og “SocialdemO—
kratar”. Héldu landsstjórnir beggja
þessara flokka fundi með sér í byrjun
fyrra mánaðar (des.), og náðist þar
sanVkomulag um grundvöll einingar.
innar: sameiginlega stefnuskrá fyrir
flokkana.
30. jan. í ár, er ákveðiö aö báöir
flokkar i sameiningu haldi landsfund
í Osló með kjörinun fulltrúum frá
hinum eínstöku félögum viðsvegar
um land. Eru allar líkur til, aö sá
fundur staöfesti gerðir landsstjórn—
, anna, og aö þar verði gengið frá
hinni formlegu sambræöslu flokkanna.
, Stefnuskrá sú, er samkomulag hef-
ir náðst úm, hefir þegar veriö birt.
Ber hún það með sér, aö báðir aölijar
hafa'slakaö nokkuö til. en "social—
demokratar” þó ölliT' meira. Spurn.
ingin um alþjóöasamböndin hefir að
þessu veriö ein mesta hindrunin í
veginum til sameiningar. Tranmæl
og hans fylgifiskar hafa ekki viljað
inn í 2. alþjóðasamband, og hvorug-
ur smáfldkkanna hefir viljaö slíta
þau félagsbönd, er tengja þá viö
vörkamenn anrtara landa. ' I þe.ssti
mikilvæga athriöi hafa nú “social—
demokratar” gefið eftir. Gánga þeir
inn á að segja sig ttr 2. alþjóðasam—
bandi, aö minnsfa kosti í bili. En
látið er það í veöri vaka, að spttrn—
ingin um alþjó'Öasamband verði
seinna tekin til meðferðar, af hinum
sameinaöa flokki —1 hvaö sem ‘þá
kann úr að ráöast.
Friedrich Adler, hinn alkunni
austurriski jafnaöarmannafioringi;
dvaldi I Osló um þær tnundir, er
þessi tiöindi geröust. Hann er nú
aöalritari 2. alþjóðasaiybands.-og er
ekki ólíklegt, að ferðalag hans hafi
að einhvérju leyti staöið í sambandt
við samninga. og sáttatilraunir flokk
anna í Noregi. Má gizka á,, aö hér
hafi “socialdemokratar” farið að
ráðum hans. Vist er um þaö. aö
návist hans hefir létt undir einingar.
starfið, því hann er maöur, sem nýt—
ur mikils álits meðal alþýöu viöp—
vegar um heim.
Talsvert hefir veriö ritaö um þetta
mál í norskum blöðum. Taka borg.
arablöðip yfirleitt tiðindum þessum
fálega, og hæg'riblööin efu í illu
skapi, eins og eðlilegt er. Vitanlega
sér ihaldið sér engan hag í því, aö
verkamenn skipi sér saman t trausta
fylkingu. Þykir því "socíaldemo—
kratar” hafa tey,gt sig allt of langt
í áttina til samkomulags við hina
byltingarsinnuðu Tranmælíta. —
“Morgunblaðið” i Osló, —1 — segir
berum "orðum um stefnuskrá þá, er
flokkastjórnirnar hafa oröið ásátt—
ar um, aö hún sé stefnuskrá bylting.
arsinna.
I blöðum ‘‘kommúnista” kveður
viö annar tónn. Þau finna ekkert
nýtilegt í stefnuskránni, tala um lið..
hlaup og svik og húöskamma leiðtoga
beggja flokka, en þó einkum Tran—
mæl. AÖ honum er beint flestum
örvunum, og hefir svo verið lengi.
Við "kommúnista” var ekiki unt
að ná samkomulagi að þessu sinni.
Og nú eru þeir æfir. Er það aö von.
um, því renni hinir tveir ílokkarnir
santan, verður aöstaöa þeirra allt ann
aö en öfttndsverð. Þeir vgröa þá
langsamlega fáliðaðasti stjó'rnmáfa—
flokkur í Noregi og mega sín litils
í hinu pólitíska lifi. Ösennilegt er
það heldur ekki, aö stóri flokkurinn
meö tíö og tínia verki eins og seg—
ull á meðlimi hins og dragi þá smátt
og smátt yfir til sín. Þó skal engu
um það spáð, en frá sjónarhóli hlut.
lauss áhorfanda mættu þau málalok
sýnast ákjósanlegust aö allir þrír
flokkar rynnu saman í einn. Mark.
miðið, sem stefnt er að, er hið sama
fyrir þeim öllum, og ágreiningsafrið.
in munu íremur fræöilegs en raun—
verulegs eðlis. En þaö vítÖísí attð—
sætt, að kröfur hins starfandi og
stríðandi lífs veröi aö meta meira en
pólitís'kar trúarjátningar.
2. jan. 1927 — m—
Alþýðublaðið.
Askriftir sendist til cand. theol.
Einars Magnússonar, Sólvöllum,
Reykjavík.”
(Alþýðublaðið.)
Nýtt trúmálarit.
Nýtt frjálslynt trúmálarit, er komi
út mánaöarlega, ætía þeir að fara að
gefa út, séra l’áll vÞorleiísson á
Skinnastað, guÖfræöingarnir I»orgeir
Jónsson og Einar Magnússdn og i
guðfræðinemarnir Benjamin Kristj. j
ánsson, Björn Magnússon, Jakob |
Jónsson, Jón Ölafsson, Kristinn F. j
Stefánsson, Eúðvig GuSmundsson,1
Sigurður Stefánsson, Þormóðitr Sig- í
urðsson og Þórarinn I’órarinsson.
í boðsbréfinu segir m. a. utn stefnu
þessa rits:
“Um grutnívöll þessa trúmálarits
viljum vér ennfremur taka þaö fram,
að við frjálslyndi skiljum vér þaö,
að gefa sem allra flestum, er ræða
vilja með alvöru um eilifðarmálin,;
kost á að taka til tnáls, án tillits til
trúarskóöana og flokka. Einkum vilj.
um véi' gera oss far um, eftir þvi sem j
tök verða á, að fræða menn um
ýmsar stefnur, sem nú eru uppi í j
kristninni erlendis, en iítt eru ktmn. j
ar hér á landi, og benda 4 ýmsar
bækur, er vér Jeljum m;ög athyglis— j
verðar. Þá höfum vér nn'klar vonir j
um að geta flutt glöggar fregnir af
andlegtt lifi meðal bræöra vestan, því
aö einn af félögum vorum er ráðinn j
forstöðumaður ^afnaöanna í Nýia I
Islandi í Manitoba.
Fái fyrirtækið góðar viðtökur, þá j
vonunt vér að geta h%fið útgáfuna [
nijög bráðlega. Verður ritið alls 12 í
arflcir (192 bls. í stóru 8 blaða broti) j
á ári. AndvirSi bláðsins höfum vér j
eigi séð oss fært að hafa lægra en
5 krónttr, en verði einhver arður af
útgáfunni, mtin honuni verða varið til
eflingar ritinu. Þess viljttm vér enn
fretnur geta, að vér múnum bjóða
væntanlegum kaupendum allntikinn
afslátt á ritum og ritlingum tttu trú.
mál, sent einhver okkar eða blaö vort
kann að geía út. Höfttm vér nú þeg.
ar fengiö loforð um þýðingtt á mjög
merku riti um Fjallræðuna, eftir Jo.
hannes Múller, þýzkan trúspeking.
“Vel á stað farið”
Fyrir skömmu barst ntér í hendur
“Saga Islendinga í Norður—Dakota”,
Rituð af ungfrú Thórstínu S. Jack.
son. Bókin er mikið starf, vel af
höndum innt. Eg las hana meö ó—
blandinni ánægju, oftar sinnum. Það
dylst mér ekki, að höfttndurinn hefir
gkki til sparað um aðdrætti á gögn.
utn og heimildutn hvaðanæfa. Málið
á bókinnt er viöunanlegt, létt og lip.
urt, og eigi munu mörg orö finnast
óíslenúk, þóft sumstaðar hefði má.
ske öðrum orðum mátt að kotna. —
Manplýsingarnar eru góðar, sum—
staöar snilldarlegar, en helzt til lik.
ar hver annari og nokkuö fjölorðar.
Finnast munu ártöl og mannaheiti,
ekki nákvæmlega réty í aðeins fáum
tilfellum, og óvíst aö höfundinum
sé um að kennaen allt er þetta sem
smáræði í svo stóru ritverki. Sá
gnllinn, sem skiftir tTOkkru, helzt
fyrir ókomnu tiðina, er að nokkrir
munu ekki taldir af frumbyggjumtm.
Að rita sögu úr þessunt efmtm hefir
jafnan verið talið vandaverk; efnið
er svo sundurlaust og margbrotið, að
erfitt* er að þjappa því saman í heild
svo vel verði.
Margir eru þegár ‘ búnir að rita
landnámsþætti hér vestra, og engir
þeirrá þola nákvæmt gagnrýni. '•—
Langstærst og efnismest er bók ung.
frú Thórstínu, og þolir vel saman—
burð við hitt. Þegar nú þess er
gætt, aö ungfrú Thórstína er upp—
fædd og menntuð að mestu leyti hér
í landi, er ein af öðrtini íslenzkum
kvnlið, en ung að aldri, fátæk að fé,
leggur hún út á hinn hála ís rit—
mennskunnar, og það er naumast að
sagt veröi, að henni skriki fótur, má
segja: “Vel á staö farið”.
Það er vonandi, aÖ lslendingar láti
sér sæmá, að taka opnunt örmum
bók þessari; hvert einasta vestur—
íslenzkt heimili ætti að eignast hana,
það væri sú réttlátasta og bezta við-
urkenning höfundinum. Þegar eg
hafði lesið og athugað bókina, spurði
eg sjálfan mig: “Hvernig í herrans
ósköpunttm var mögulegt að selja
hana svona ódýra ?” Ödýrari en flest
ar íslenzlkar bækur, sem út hafa ver.
iö gefnar um mörg næstliðin ár, þvi
það er hún; var hneisulaust að selj i
hana 5 (fitnnt) dalr, samanborið við
aðra bókasölu. —
Hvenær munu Islendingar í Can—
ada fá sina heildarsögu ritaöá? Ja,
hvenær skyldi það verða?
S.—2.— 27.
* Jónas /• Húnfjörð.
—x-
St. Jame sPrivate Continuation Sehool
and Business College
Portage Ave., Cor. Párkview St., St. James, Winnipeg.
Auk vanalegra námsgreina veitum við einstaklega góða til-
sögn í enskri tungu, málfræði og bókmentum, með þeim til-
gangi að gjöra mögulegt fyrir þ* sem frá öðrum þjóðum
koma að láta í ljós beztu .hugsanir sinar á fósturmáli sínu
Enskunni, eins vel og innfæddir geta gjört.
Þeir, sém standast inntöku prófið, sem er ekki erfitt, geta
byrjað strax.
Skrifið, eða sækið persónulega um inngöngu frá klukkan
8—10 að kvöldinu. Gjald frá $5.00 á mánuði og hærra.
Þegar við í vestur
sigldum
Gekk á bátinn Fróni frá
furðu kátur lándinn.
Kuldahlátur heyrðist þá;
— hann var gráti blandinn. •
Vitt um bogann Vesturheims
vonir toga beztu.
Þarna loga ljósin seims;
lýðir voga flestu,
Einhver væla vilti geö
•vonlauá bræluþoka:
.Mammon þræla þurfti með
þarna að pæla og moka.
Dugnað þyngja og drýgja má.
draugs þar glingur ómar.
Sultárstingur þjáði þá
þrátt með pyngjur tómar.
Sorgir víða sinnið þjá.
Svona líða árin:
Feðra—blíða foldin smá,
flaka víða sárrin.
Hverfur ætt og óðals—lag;
—i enginn sættir fundur. —
Illa bættan höfum hag:
hugsun tætt í sundur.
Margur svoli á menning tr.óð,
margt að skolast tjóni.
Öllum í molum þessi þjóð
þjónar "Bola—Jóni.
Sjálfstæð ætt ei sjást hér má
— sundurtætt af arði —
liggja óbættir lýöir hjá
ltfsins hættu-garði.
Sigurður Jóhannsson
Rödd frá Sinclair.
Herra ritstjóri Hkr.!
Þótt nú sé æði langt liðið frá ríkis
I kosningunum í haust, 14. september,
| þá samt er betra seint en aldrei, að
flytja fólki yfirleitt þakkir fyrir þau
sérstötku samtök, sem roru svo sýni-
leg við þessar kosningar. Heiðurinn
er mikill — því víst var duglega
reynt að “blanda og blekkja”, en
þ.ið alg-rlega rrisheppnaðist nú f
þetta sinn. Þetta er sannarlega góðs
viti, að fólkið er nú farið aðstarfa
og huigsa fyrir sig sjálft, en ekki láta
aðrar “silkihúfur” gera það. Sér—
staklega eiga borgirnar þakkir skilið
hér í Vesturfylkjunum, og ekki sízt
Winnipeg. Að Mr. Jos. T. Thorson |
skyldi geta snarað Mr. W. W. Ken.
nedy úr sessi; hver hefði getað trú—
að því ? Ekki margir. Og öll þau
ósköp og undur, sem J. A. Banfield
reyndi á móti J. S. Woodsworth,
hrundu niður, og fór það vel, þvi
Mr. Woodsworth er nýtur maður, og
á skilið traust og fylgi kjósenda
sinna.
I Að séra A. E. Krisíjánsson á
Lundar náði ekki útnefningu í Sel-
kirk, hefir verið að mintt áliti mis—
tök hjá ygkkur, sem með það fóruð.
Þar var rétti maðurinn, sent hefir
sýnt og satinað gildi sitt. Það er ann.
ars undarlegt lán, sem þessi litTi
Lundarbær hefir, að eiga í þjónustu
sinni aðra eins stórniikla og nterka
menn eins séra A. E. Kristjánsson. og
i dr. Sig. Júh' Jóhannesson, enda var
; það í þessunt litla íslenzlka bæ, sem
j vesalings Meighen hitti herra sinn.
í Já, læknirinn gat læknað Meighen,
| enda þurfti hann þess tueð' og þar
með langa hvild. Eg sáröfunda Lund
i arbúa og grendina yfir þessu niann—
vali þeirra; en þar sem þessi bær er
alislenzkur og liklega eini bærinn, er
eg þekki þannig hér í Cattada, þá er
þetta sýnishorn af Lundar hiö bezta
og meira en þolir samanburð við
hvern bæ sem er.
I Islenzku blöðin Lögberg og Heims.
kringla sýndtt meiri samúð t þessum
kosningum, en að nokkru sinni áöur,
að mér finnst. Og yfir það heila
færir þetta oss heim sanninn enn á
ný ttm að "sameinaðir stöndum vér,
sundraðir föllum vér.”
Þetta er gömul kenning, en allt
fyrir það hefir það gengið afarilla
að troða henni inn í heilabú okkar al
þýðumannanna. Já, þetta hefir æði
oft orðið okkur banabiti, aö geta ekki
staðið santan. Það er nær því ekkert
eins áríðandi.
Að nú sé að rofa til. og ýmislegt
bendir á að þetta sé í aðsígi — það
er ofgott til þess að geta trúað þvi t
snatri. Þaö eru nú aðallega vesalings
bættdurnir, sem standa þar á eftir
öllum stéttum, enda líklega standa
þeir langverst að vigi. og það eitt er
nóg til þess að gera muninn. Þeir
eru dreifðir út um allt, og hver úr
sinni heintsálfu. Einn hefir vaníst
þessu, hinn öðru o. s. frv.
í Agentar eru eins og engisprettnr
allsstaðar, nagandi pg spæjandi. Hver
þykist hafa það langhezta, og hann
cinn hafi það. — Þetta er orðið svo
! magnað, að það ættí að senda þenna
; flugnahóp til Halifax, þvi þetta með
| ýmstt öðru tvístrar bændum og lam.
ar þá.
j Það sem niest og bezt hefir orðið ■
j til þess að sameina bændur, að minu j
’ áliti. er hið svokallaða og nú al—!
kunna Hveitisamlag. Af því hefir j
lika leitt svo mikið gott, að eg hygg, '
að þaö vet ið aðalatriöið til þess að !
leiða bændur i eina heild; og verði j
ekki þetta satnlag til þess, þá er eWk- \
ert nú sjáanlegt, sem kemst neitt I
! þann veg eða samjöfnuð. — En sem
j kunnugt er, eru allmargir bændur ut—
j an við samlagið; með öllu ómögulegt
j að kenna þeini samvinnuaðferðina.-—
j Þeir kvarta og kveina, e’n vilja ekki
j gera á sig hálfsnúning ti! þess að
i bæta ástandið. En sem betur fer eru
! # . # j
j þetta fáir menn, því samlagið heftr j
i nú vtst um 70 af 100, eða þar um. |
En þaö eru samt ofmargir eftir, því 1
þessir sem ekki vilja vera nteð, eru
auðvitað á móti, o,g því aðeins er
þessi barningur. Nú borgar samlagið
hærra verð. Þótt hinir reyni að sýna
töflur, þá eru þær töflur ekki ábyggi
legar, fyrir þá ástæðu, að þeir sýna
! aðeins verð á hveiti daglega, en alls
ckki hvaö hefir verið sglt af hveiti
á þesstt og þessu verði (dagléga vðer
inu.
Flestir Islendingar hér eru með—
limir samlagsins, og eg held allir, ut-
an 3 eða 4. í Margir gengu vel fram
í að koma því af stað, og líklega bezt
af öllum Josephsons bræður. Þeir
hafa lært samvinnuaðferðina og
kunna að hagnýta sér hana, og það
svo ljóslega, að búskapur þeirra
bræðra allra, ber nú af ölltfm hér.
Hafa þeir byggt stórt og vandað í—
búðarhús, stórt og mikið fjós og
einnig mörg önnur útihús, og hafa
einnig mikið af löndum í viðbót við
stórar bújarðir. Hér er dálítill speg.
ill af samtökum og sameiningu. Það
hafa þessir ungu piltar þannig sýnt
og sannað hinum, sem kollhúfur
leggja við þessari aðferð. Já, “sam.
an stöndum vér” Það ætti að vera
skrifað greinilega á þessa stóru og
vel gerðu byggingu þeirra Joseph—
sons bræðra.
Heiður þeim, sem heiður ber.
Eg enda þá með eins og dálítilli
fréttagrein héðan.
Ilér eru, eins og flestttm er kunn-
ugt áður, örfá íslenzk heimili. Það
lær þvi Iítið hér til tíöinda. sem kall-
að er. Við höfum engan lækni, og
erum því allir með beztu heilsu, og
engir dáið hér svo árum skiftir. —
Ekki höfum við heldur neinn prest,
svo hér er sátt og santlyndi og alls
enginn trúarskoðanarígur, •— og guð
lætur sólina skina á oss alla hér,
með gróðrarskúrum annað slagið, svo
hér hefir verið hin bezta uppskera nú
til margra ára, eða hvert árið öðru
betra. Þetta litla pláss hér hefir því
tekið afarmiklum framförum, nú síð.
astliðin nokkur ár, og stendur nú i
dag, að minu áliti í bezta skrúða
almennt. Auðvitað slettist upp á
annað slagið; höfðttm voðahaust nú
rétt afstaðið, en samt laukst öll
þresking hér, og var þó um tíina ekki
útlit fyrir að svo mundi takast, þv»
vöxtur var með öllu nær þvi dæma—
laus á hveiti, enda gekk seint upp-
skera og þresking, og kostnaðurinn
var margfaldur, og töluverðar
skemmdir af illviðrum, rigningpim og
snjó.
Þetta er nú orðið langtum lengra
en eg ætlaði að hafa það.
Eglóska blaðinu alls velgengis.
A. Johnson.
is, Sigurðar hugvitsmanns á Hellu—
landi og Guðmundar bónda á Asi i
Hegranesi. Mun Guðmundur vera
sjötti maður í beinan karllegg sem
sem situr það forna höfuðból, er þeir
sátu mann fram af manni feðgar,
Tumi, Arnór og Kolbeinn ungi. Fað
ir þeirra bræðra var ölafur hrepp—
stjóri og alþingismaður í Asi (dáinn
1907), Sigurðssonar hreppstjóra i
Asi (d. 1857), Péturssonar hrepp—
stjóra í Asi (d. 1823), Björnssonar
hreppstjóra t Asi, Jónssonar hrepp—
stjóra í Asi (d. 1765), Björnssonar
bónda í Bakkakoti, Jónssonar. En
móðir Olafs læknis kona Gumtars
bónda í Lóni, var GuSný dóttir séra
Jóns prófasts í Reykholti (d. 1866),
Þorvarðssonar síðast prests á Kirkju.
bæjarklaustri (dj, 1869), Jónssonar
og önnu fyrstu konu hans Skúladótt
ur stúdents á Stóru—Borg í Víidal,
Þórðarsonar, en móðir Guönýjar var
Guðríðyr Skaftadóttjr, læknis í
Reykjavík Skaftasonar. ölafttr
læknir tók stúdentspróf 1907 og em.
bættispróf i læknisfræði við háskól.
ann 1912, hvorttveggja með- 1. eink.
enda var hann maður prýðilega
skynsamur, reglusamur og fastur við
námið. Veitingu fyrir Miðfjarðar—
héraði fékk hann 1915, en fluttist
hingað til bæjarins fyrir tæpum 3
árum. Allsstaðar gat Olafur sér hið
bezta orð, bæði sem læknir og maður.
því að hann var drengur góður, ötull
og ósérhlífinn. Kvæntur var hann
Rögrui dóttur Gunníars kaupmanns
Gunnarssonar hér í bænutn. sem lifir
hann ásamt sex börnum þeirra.
Trúmálaritið, sem getið var unt t
(blaðinu nýlega, á að heita “Straum—
ar” Fyrst tölublað þess mun koma
út um næstu mánaðamót.
Jón Itvknir Bencdiktsson prests á
Grenjaðarstað Kristjánssonar, lauk
prófi á tannlækningaskólanum i
Kaupmannahöfn nýlega, með 1. ein-
kunn.
Frá Islandi
Rvík 22. jan.
Dánarfrcgn. -— Lattgardag siðast—
liðinn. andaðist hér t bænum, eftir
margra ára vanheilsu vegna sárs í
þörtnum, Olafttr Gunnarsson læknir,
fæddttr í Keldttdal í Hegranesi í
Skagafirði 23. septenTber 18$5. —
Gttnnar, faðir ölafs var síðar bóndi
í Lóni i Viðvikursveit og dó um alda
mót og var bróðir Björns attgnlækn.
Látifin er á Akureyri, utn ntiðja
vikuna, Olafttr Runólfsson verzlun.
arntaður, ntikill heiðursmaður, kom—
inn fast að áttræðu. Hann var af
bændaættum kominn úr Skriðdal í
Sttðttr—Múlasýslu. Kom hingað til
bæjarins utn 1890, starfaði ttm fjölda
ára í bókaverzlun Sigfúsar Eymunds.
sonar og var vinsæll af öllum, sem
Ikynntust honurn, fyrir sakir Tiúf—
mennsku hans. Kvæntur var hann
Mettu Kristtnu ölafsdóttur hrepp—
stjóra í Hafnarfirði, Þorvaldssonar.
Þau áttu ekki börn, en hjá stjúpdótt.
ur sinni, Valgerði Olafsdóttur, komt
Karls Nikulássonar konsúls á Ak—
ureyri, dvaldist Olafur heitinn stð—
ústu árin. (Timinn.)
Attu Ættingja
Eða Yini
HEIMA Á
ÆTTLANDINU
SEM ÞIG LANCAR TIL AÐ KOMA VESTUR TIL
CANADA?
CANADIAN PACIFIG
Hefir flutningasambönd um allt meg'nland Norðurálf-
unnar, og getur því veitt hin beztu kjör hvarvetna.
FyrlrfrnmborKiiu A fnmetilum mA xemjn um vltt
farbréfnNalann.
E. A. MdillWESS . T. STOCKDALE
n<y Tleket Ajcent Dopot Tlcket Ajcent
WinnlpoK: Man. A\ InnipoK, Man.
\. CALDER Co»; 6<W Maln St., Wlnalpeff.
J. A. HEBET Co*, Cor. Marlon and Tache
St. Bonlface
EF ÞÚ ÁTT KUNNINGJA
Á ÆTTLANDINU
Farseðlar
fram ok aftur
til
allra staða
í veröldinni
SEM ÞIG LANGAR TIL AÐ
HJÁLPA TIL AÐ KOMAST
VESTUR HINGAÐ, KOMDU
OG TALAÐU VIÐ OSS. VJER
GETUM GERT ALLAR RÁÐ
STAFANIR því VIÐVfKJANDI ,
Allar upplýNlnKflr fAnt hjá
ALLOWAY «& CHAMPIOX
607 Main Strcet
Sinii: 26 861
UMBOÐSMENN allra SKIPAFÉLAGA
QANADIAN [SJATIONAL