Heimskringla - 07.09.1927, Blaðsíða 7

WINNIPEG 7. SEPT. 1927
HEIMSKRIN GLiA
7. BLAÐStÐA.
ÁHRIF LJÓSSINS.
(Frh. frá 3. bls.
bætiefnib og barnig tekur ab vaxa
og dáfna.
Þegar húðin hefir vanist solarljos-
inu (á 2 mánuöum), hættir vöxtur-
inn, en næsta ár verbur húbin aftur
mjög ljósnæm vegna hins laraga vetr—
ar og þessi mikli munur á sumri og
vetri, vpni og óvani áhrifa sólarljoss-
ns, er sennilega ein af aöalorsökum
hinnar miklu vaxtarhæöar Tslendinga.
Þó veldur ekki öll geislan sólar—
innajr hæijarvexti, n,é varnar bein-
kröm. Ef sólarljós smýgur gegnum
kvarzstrending, brotnar þaö í alla
glæstur fánum og böndum og haföi landi. Þegar eg vartS þess var, hv*
nú verig breytt í skemtiskip meö 6 skjótum og traustum böndum eg var
manna hljóöfæraflokki, er lék á þil- ^ tengdur oröinn þessu furöulega landi
farinu, og átti nú aö flytja glaöan og þá skildi eg aö fullu orsökina tiT vín-
fagnandi mannfjölda til Vestfjaröa áttunnar milli Skotlands og Islands,
og Noröurlands. og hvers vegna hefir jafnvel legiö
Hver farþegi haföi fengig band viö sjálft áöur, aö land þetta tengdist
meö þessari áletrun: “27/7, Gullfoss, brezka ríkinu.
1927”, og jafnskjótt sem eg haföi fest | Islendingar eru likir Skotum i skap
þaö á mig, fann eg að eg var orÖinn! lyndi. Þeir eru gestrisnir og örlát-
einn af þessum hópi eöa fjölskyldu á ir, greindir og sparsamir. Þeir ætla sér
Gullfossi, og fannst eg vera heima hjá|'ima til starfa og tinia til skemtana,
mér, alveg eins og eg væri kominn j og rækja hvorttveggja af alhug.. Ög
alla leifi til Glasgow, þótt fjarlæg ef hreinlæti og reglusemi, snyrtleg
vær;_ umgengni og hagkvæm þægindi á
Þó aö útlendingum finnist fróölegt | Gu,,fossi vei&a siun ,íka á hinum skiP‘
um fél—— Tí:—-
' Islands igóður fulltrúi landsins og
því tl sóma í alla staöi.
Island. Skozkur maður kveöur
, , * ' aX Revkiivík bá ber bar ekki um féla£sins, Þa er Eimskipafélaig
sýnilega liti regnbogans, frá rauðum , a® skona Keykjavik, pa ner par eKKi^ ^ ^ r „_ ,. _
lit aö fjólubláum. En auk þess send- mik,a fegurð f7rir au*u- mjög
ir sólin 0ss últrarauöa geisla ( hita-l undra8ist eS- >egar •« sá hlna foKru
öltrafjólnbláa gtitl. j «i-M. * W, hy
hafa sérstök efnisáhrif). Síutt er >r aueu- a megan Gu,lfoss skre>« meS
siöan aö mönnum varg kunnugt, aö ströndum fram °S skl,aS> fram hJá
yzta borö hins últra-fjólubláa litar, I hverJu fjaröarmynn.nu oöru furöu- _visir
sem mælt er i ljósbylgjulengdum er ,e>?ra-
nálægt 320.-289. miíjónasti hluti úr I Stundum saman sat eg á þilfarinu
millimeter, eru geislar þeir, sem lækna °S virti f7rir mér hiö dýrgleSa lands
Raph. McCarthy.
lag, sem varö jafnvel enn tignarlegra
við brennandi sumarsólskiniö, og sá
dalina.
'I
“opnast meö engjar og tún
og islenzkar fornmannasögur.”
Mér var hægöarleikur, i kyrrg og
beinkröm, skapa bætiefni, drepa sótt-
kveikjur o. s. frv. og hafa þvi lækn-
andi áhrif. I
Geislar þessir smjúga ekki í gegn
um venjulegt rúðugler. Þess vegna
lifa menn bak viö rúðugler i lífeðlis-
fræöilegum skilningi, i skugga. I
stórborgunum er loftiö þrungið sóti
og kolaryki og ná geislar þessir, sem einveru þessara tigulegu fjalla og
nefndir eru “Dornosgeislar”, eftir fjarða, aö strjúka af augurn mistur
hinum fræga þýzka eðlisfræöingi i fornra tíöa og trúa þvi, að eg væri
Davas í Sviss, prófessor Dornos, ekki sjálfur horfinn aftur i söguöld sagna
niður af yfirborði jaröar. Samkvæmt landsins. Þegar Gullfoss fór fram hjá
niður ag yfirboröi jarðar. Samkvæmt Drangey, spuröi eg.sjálfan mig, hvoij
rannsóknum Hills prófessors i London Grettir sterki heföi ekki lagst til
veröa menn að fara 100 km. i burtu lands í gær eftir eldinum, eöa hvort
frá London, til þess aö geta oröiö fyr þaö heföi i raun og veru gerst fyrir
ir áhrifum Dornosgeisla. 900 árum. Fannst mér trúlagra aö
En á Islandi ? Hér gætir Dornos- þaö heföi gerst i gær.
geisla frá sjávarströndu til haJsKu En nú varö aö hverfa frá slíkurn
tinda. Um hásuntarið verka geislar vökudraumum! Hljóöfæraflokkurinn
þessir frá því kl. 7 á morgnana á lék siðasta “Fox trot” lagið af mik-
Þýzkalandi, en frá kl. 3 aö nottu á illi snilld, og eg hneigöi mig fyrir
Islandi. Jafnvel skýjum hulinn him_ ungri og friöri íslenzkri blómarós og
inn sendir frá sér þessa geisla á fór aö dæmi annara farþega og varöi
Islandi. Og heiöur miösæturhiminn þvi, sem eftir var kvöldsins, til þess
einnig. Þenna árangur hafa rann- aö dýrka Terpsikóre. A Isafirði buöu
soknir þær borið, sen^ viö höfum gert farþegar vinum sinum út á skipið og
> Skáladal og við Rit við Aðalvík þar var dansað fram til klukkan hálf
vestra í fyrra og i sumar. Vér höfum tvö eftir miönætti. Eg var að velta
með rannsóknum vorum nálgast Iausn því fyrir mér, hvort fólk mundi trúa
þessara viðfangsefna, en þó mun mér, þegar eg kæmi til Skotlands og
þurfa margra ára rannsókna, til þess segði, að i landi, sem ra.nglega er
að geta ráöifi gátur þessar að fullu. — nefnt Island, heföi eg séð stúlkur í
Eg vil einnig geta þess, að veöur- sumarklæðum dansa dagbjarta sum-
fræing vorum, dr. Georgi, sem ötul- arnóttina við pilta, sem farið heföi úr
,ega hefir beytt sér fyrir fluigferö— treyjunum vegna hita!
um milh Evrópu og Ameríku um Is- Eg skal ekki þreyta lesendur rnina
land, hefir orðið mikiö ágengt í veð- á þvi að lýsa hverri höfn, sem viö
urathugunum sinum, er lúta að þessu komunt á, eöa fjallasýn þar umhverfis.
ahugamali hans. | Þó verð eg að nefna Patreksfjörð,
Að endingu vil eg flytja þakkir sem mér þótti mi'kið til koma. Þar
vorar, fyrst og fremst Jóni Þorláks- þótti mér hinn keltneski svipúr ibú-
syni forsætisráðherra, Dr. A. Jó- anna bera órækt merki irskrar menn
annessvni, Þorkeli Þorkelssyni veð- ingar. Þá fasnst mér og einkennilegt
urfræðingi, læknum Islands og" yfir- að koma til Siglufjarðar, sem rétti"-
völdum og einktim þá ræðismönnum | lega er kallaöur “Herringopolis”
Danmerkuríör íþrótta-
manna K F. U. M.
Samtal við Geir Gigju.
Þeir komu hingað heim með “Al—
exandrínu drottningu” 24. f. m., í—
þróttamennirnir, sem fóru á alheims-
mót K. F. U. M. i Kaupmannahöfn,
er stóö yíir dagana 10. til 17. júlí og
var háð á Emdrupvöllum.
I íþróttamóti þessu kepptu 450 í-
þróttamenn frá 17 þjóöum og höföu
menn ekki búist við þvi, aö Islend—
inga myndi mikið geta eöa íþrótta
þeirra. En þetta fór á annan veg,
eins og áöur hefir verig frá skýrt.
Islendingar stóðu sig prýöilega, og
uröu bæöi sér sjálfum og þjóð sinni
til sórha. Þeir kepptu að vísu ek\i
npma í fáum íþróttum, en alstaðar
voru þeir framarlega, og t. d. mun-
aði minnstu að Geir Gígja yrði sigur
vegari á 1500 m. hlaupi.
Iþróttirnar, sem Islendingar keptu
i voru þessar:
800 m. hlaup. — Þar varö Geir
Gigja hinn þriöji i röðinni.
1500 m. hlaup. — Þar varð Geir
Gígja hinn 2. í söðinni.
5000 m. hlaup. — Þar keppti Jón
Kaldal, en var illa fyrirkallaöur og
varð aö hætta.
100 metra og 200 metra hlaup.
— K. F. U. M. hér kostaði för
okkar milli landa, en dvöl okkar í
Danmörku kostaöi K. F. U. M. þar,
eins og annara íþróttamanna, er mót
ið sóttu Gátum við veriö alveg á—
hyggjulausir, því aö fyrir öllum okk-
ar þörfum var séð fyrirfram. Haföi
okkur verið séö fyrir húsnæði, ýmist
hjá “prívat” fólki eöa annarstaðar og
leiö okkur ljómandi vel. Mættvim
við hvarvetna hinni mestu alúö og
gestrisni, og öllum íþróttamönnunum
var boðið út á Sjáland til aö skemta
sér. Að mótinu loknu fóru nokkrir
af okkur og öðrum iþróttamönnum á
iþróttamót í Vejle og Arósum. —
Gekkst K. F. U. M fyrir þeim mótí
um. Var okkur tekið ágætlega á
báöum stöðum og í Arósum var farið
með okkur í bifreiöum og okkur sýnd
öll borgin.
MOTIÐ I VEJLE.
Það var háð júlí. Þar keppti Geir
Gigja í 3000 m. hlaupi og várð hinn
4. i röðinni. Er hann ekki æföur í
svo löngu hlaupi, en hin styttri hlaup
sem hann hefir æft, voru ekki þreytt
þar. Garðar varð 2. á 100 metra
hlaupi og Helgi 2. í hástökki!
MOTIÐ I AROSUM.
Daginn eftir var keppt í A.rósum.
Voru þá íþróttamennirnir illa fyrir-
kallaðir, því þelr viru þreyttir eftir
feröalagið og áreynsluna i Vejle. Þó
varð Geir Gígja fyrstur á 800 metra
hlaupi og Garðar varö 2. i röðinni
bæöi á 200 m. hlaupi og langstökki.
Frá Arósum fóru þeiAmeð skipi
til Hafnar.
A þessum mótum var ekki keppt
nema í nokkrum íþróttum, og þeir»Is
lendingar, sem ekki gátu keppt héldu
kyrru fyrir í Kaupmannahöfn á með-
an.
Friðarfundurinn.
í Björgvin 10.—12. júní.
Eftir Fr. Fr.
Veraldarsambandið til aö efla vin-
áttu þjóða milli með kirkjulegu starfi
er stórt alþjóöasamiband sern stofnað
var 2. apríl 1924 og hefir starfaö að
því eftir heimsstyrjöldina að auka
sátt og samlyndi meöal þjóöa inn-
byrðis.
Forseti sambandsins er erkibiskup-
inn i Kantaraborg. Félagið hefir
deildir í 28 löndum og standa fyrir
þeim tignustu menn kirkjunnar bæöi
prótestanta og grískkaþólskra. A
ig fulltrúi s^áþjóöar hefði feragið
mikið áhrifavald.
Fyrv. forsætisráðherra Mowinckel
hélt mjög heita ©g bjartsýna ræðu
um starfsemi þjóðabandalagsins hing-
að til og framtíðarhlutverk þess. —
Hann lagöi áherzlu á að smáþjóðirnar
ættu ófeimnar að tala máli friöarins.
Ef smáþjóðirnar væru samtaka og
samhnga, myndu þær allar saman
veröa veldi, sem stóru þjóðirnar
yrðu aö taka tillit til. I starfinu að
samtökum til friðar meðal þjóöanna
heföu Nröurlandaþjóöirnar gefið
heiminum gott eftirdæmi. Hann
nefndi þann samning, sem Sviar og
Norðmenn heföu gert sín á milli þ.
kirkjulegum grundvelli vinnur félag-1 g ágúst 1914 og þriggja konunga
iö að hinu mikla markmiöi sínu, og ^ rnóti?* i Málniey o. s. frv. Væri þessi
leitast viö að efla friðarhúgsjonina (jæmi þv; fegurri, þar sem Svíar og
á meöal þjóðanna og vekja ábyrgöar j Norðmenn heföu nokkrum árum áð-
úr (1905) verið rétt að styrjöld komn
ir.
tilfinningu kirkjunnar fyrir þessu [
starfi. — Xö tilhlutun Alþjóöafram- [
kvænidanefndarinnar. var haldiö sér- | Hftir þessar ræöur hófust svo um-
stakt þing fvrir norrænu deildirnar j ræðnr um þessi mál fram aö matmáls
og ósLuöu þær að einhver Islendingl
ur gæti verið á því þingi, enda þott
Island væri eina rikiö á Norðurlönd- 1
tima kl. 1.
Fundur byrjaöi aftur kl. 3 og var
honum stjórnaö af Dr. Nordenskjöld.
um, sem enga deild hefir þessa starfs ^ var um; Hvaö norrænu
innan sambandsins. Framkvæmda_ kirkjurnar gætu gert til þess að efla
stjóri Alþjóðasanibandsins bauð því 0„ samúð milli þjóöanna. Þær
— Hvernig tókst mótið í Kaup—
mannahöfn yfirleitt?
— Fyrst i staö var mjög dauf aö-
sókn, því að menn munu ekki hafa
vænst mikils yfirleitt af íþróttamönn-
um þessum. En þegar blöðin fóru
að flytja fregnir af mótinu og menn
sáu hve góöir íþróttamennirnir voru,
vaknaði áhuginn og var mikil aösókn
seinast. Landar komu þangað fjöl—
mennir og voru hinir hróðugustu yfir
frammistööu okkar. I Kaupmanna-
höfn var nafn Jóns Kaldals notað til
þess að hæna menn að sýningunni, því
Bjarna Jónssyni dómkirkjupresti, sem
framkvæmdarstjórinn, Sir Willough—
by Dickinson haföi kynnst í Stokk-
hólmi á kirkjuþinginu 1925, að koma
á þingið eða aö benda á mann í stað
sinn, ef hann gæti ekki kornið sjálf-
ur. Hann benti á mig og var mér
boðið aö koma til Björgvinar og sitja
þingið. — Þetta var aödragandi þess
að eg tókst ferð á hendur þangað. —
Þingið stóð yfir dagana 10. til 12.
júnt. Komu þar 4 fulltrúar frá Dan
mörku, þeir biskuparnir Ostenfeld
og Ammundsen og tveir prestar. Frá
Finnlandi komu 4, prófessor Arthur
Hjelt, Dr. Paavo Virkhunen, forseti
finska Rikisdaglsins, Dr. Iæhtonen
og E. Wiréu prestur. Bfkkup Max
von ílonsdorff gat ekki komið eins
og til stóð.
Frá Svíþjóð komu Dr. Verner Sö-
deirbergj sem kom í staöinn fyrir
barón Adelswerd, próf. Nordenskjold,
prestur noröan úr Norðurbotnum
(Finnmörk) og kand. Karlström,
skrifari erkibiskupsins. — Frá Noregi
voru biskuparnir: Hognestad, Stöy—
len, Gleditsch, Petersen og Stören,
dómprófastur Óle Iversen og þrir
prestar. Fyrv. forsætisráðhera Mo-
winckel var og boðinn á fundinn. —
Framkvæmdastjóri fundarins var séra
Klaveness, sóknarprestur við Kross—
« -----r-, , , ,. , , , kirkjuna í Björgvin. — Frá Englandi
— I fyrra hlaupinu kepptu þeir Garð i ,ann C lr ra ornu ar',mi 10 a U komu þeir aðalframkvæmdastjóri A1
ar' Gislason o,g Helgi Eiríksson ög
í seinna hlaupinu keppti Garöar, en
hvorugur þeirra komst í úrslit. ,
I spjótkasti kepptu þeir Helgi Eiríks1 aS hann Var kvefa8ur*
son og Asgeir Einarsson. - Komst| Sumar Þjóöir urðu a8 láta
Asgeir i úrslit, en gat þá ekki keppt| ly"da þaS aS fá engln verö,aun- eins
á sér sem hlaupari. En þvi miöur var
hann ekki í essinu sínu, bæfti vegna
ónógar æfingar og eins vegna hins
Þjóðverja á Islandi, er allir hafa
stutt oss í starfi voru í þágu vísind-
anna. Ennfremur þökkum vér hina
nafntoguðu gestrisni Islei^ding^ og
minnumst einkum hins ágæta 84 ára
gamla bónda, Artia 5 Skáladal
Aðalvik, dóttur hans f
Elísar manns hennar.
(Isafold.)
víð
Elínar og
Á uGullfossi,,
norður um land.
Skozki blaöamaöurinn Mr. Ralph
McCarthy, sem hér dvaldist
nokkra stund og sendur var frá
(síldarborg), og sjá hin hröðu hand
tök stúlknanna, sem kverka og salta
síld. Fróðlegt var að sjá bræðslu-
stöðvarnar og sitthvað fleira.
Og loks komumst viö til Akureyr-
ar. Endurminningin um þá tvo 3aga
sem við stóðum þar við, er mér mjög
kær, og veit eg að oft muni eg á
löragum vetrarkvöldum i Glasgow láta
hugann hvarfla þangaö, gleyma ysi
og þysi stórborgarinnar, stórhýsum
hennar og umferðaglaúnTI, en festa
hugann i þess stað við.fegurð Akur-
eyrar, hina hýru igarða hennar, hin
fögru torfþök bændabýlanna og hin
himingnæfandi fjöll, sem rísa um-
hverfis hið grösuga sléttlendi fvrir
fjaröarbotninum. Eg mun öðru sinni
slást i för með kátum félögum mín-
að hann var veikur í
varð Helgi Eiríksson
vegna þess,
hendi.
I hástökki
annar (1.80 m.)
1 langstökki keppti Garöar GTsTa-
son, en komst ekki í úrslit.
Sundiö var háö á Helgoland bað-
stað og kepptu þar Ingólfur Guð-
mundsson, Jón Fálsson og Björgvin
Magnússon og komust allir í úrslit,
þótt enginn þeirra, fengi verðlaun. —
I 100 metra sundi ke^iptu þeir Jón
Pálssn og Björgvin; í 200 m. sundi
keppti Björgvin og varð íiinn 4. í
röðinni. I 400 m. sundi keppti Ing-
ólfur en náöi ekki verðlaunum.
Þetta er í fáum orðum saman af
frammistöðu Islendinga á mótinu. |
og t. d. Bandaríkjamenn, og þrjár
þjóðir, sem verölaun hlutu uröu að
sætta sig við að vera neöan viö Is_
land. Sendu þó allar fleiri menn en
viö og stóðu að því leyti langtum
betur aö vígi.
— Hvaöa þjóðir sköruöu fram
þjóöasambandsins, Sir Willoughby
Dickinson og Dr. Drummond, frændi
vísindamannsins, sem hér er kunnur
af bók sinni “Mestur í heimi”.
Þingið hófst kl. 10 föstudag 10.
júní. Eftir nafnakall hóf biskup
Hognestad fundinn með þvi að ,esa
, upp Jes. 19., 23—25. og hélt út frá
þvi stutta ræðu og bað bæn. — Þaö
hafði verið ákveðið að hver þjóð legdi
til fundarstjóra á víxl, þannig aö fyrstj
i fundur var undir forsæti Norðmanns,
I annar undir - forsæti Svía o. s. frv.
úr? 1
* , , . . Þessu var raðað niður áður en víst
— öviar, enda fengu þeir hæsta1 *
stigatölu. Norðmenn voru líka dug—
legir og Skotar ágætir. Lettar áttu
einn ágætan hlaupara.
Eins og kunnugt er fóru iþrótta-
mennirnir héðan með “Lyru” til
Bergen. Þegar þangað kom, vildu í-
þróttamenn þar, aö þeir kæmi þangafi
.......... €X IIIV/IIIIU. i e X , .
Þó má bæta því við, að Islandsmet ** motlnu ,oknu °S kepptu t>ar á
blaðinu Glasgow Herald ’ hefl um á Gullfossi og skemta mér í fögru
ir_ skrifa?i ferðasögu þá, sem' landslagi í Saurbæ. Eg mun í hug-
her birtist í lauslegri þýðingu, ] anum fara öðru sinni yfir Vaðla-
og sendi hann Vísi hana til
birtingar.
Þjóðrækni og löngun til þess að
kynnast högum og háttum lafids og
Pjoðar varð til þess, að stór hópur
s,endinga lagði af staö frá Reykja-
v>k 27. júli í skemtiför vestur og
norður um land allt til Akureyrar, en
Pa an var haldið Suður sömu leið. Eg
var annar þeirra tveggja útlendinga er
Þatt tóku í þessum leiðangri 0g jafn-
sk.lott sem eg kom út í Gullfoss, elzta
f'P Elmskipafélags Islands, veitt? eg
1 athygli, öllu öðru fremur, að
hátiiTblær VaGuHfkÍ11 gleÖÍbragUr
kon, x ; . G f0SS> sem efr hafði
a fra Eeith, var skreyttur
heiði í Vaglaskóg og hvílast þar og
neyta vista hins forsjála skipsbryta.
— Sannarlega ert þú fögur, Akur—
eyri!
A suðurleið var einkum hugsað um
skemtanir. Dans var stiginn á hverju
kvöldi, o gallir farþegar höfðu ein-
hverskonar skringilegan höfuðbúnað.
Kveldið áöur en komið var til ^ naumur tim> til æfinga. Ef við hefð-
Revkjavíkur, var mælt fyrir minnum’ um §'eta?i *ft okkur t. d. frá Nýári,
og ræður þakkaðar, og þá varð eg^ þá mundurn viö hafa staðið okkur
þess var, hve ntarga vini eg HaTði' ftur' Annafs höfum við fiaft' gott
Geirs Gígju i 1500 m. Elaupi var ekki
2 min. 4,1 sek. eins og í skeyti stóð,
héldur 2. min. 4,11 sek
Isafold hitti Geir að máli og bað
hann aö segja» eitthvað frá förinni.
Hann lét þess þegar getið, að þeir í_
þróftamennirnir væSru ánægðir með ,<•<
árangurinn, en þó mundu þeir hafal f Sem VÍnd Um eyrun
getað gert betur, ef þeir hefðu haft' Þj “ * * S'S ** kapP' hvenær
nóga æfingu.
Við vissum ekki um mótið fyr
en svo sem mánuði áður en það átti
að vera, og var þó auðvitað alltof
i var hvort nokkur Islendingur kæmi
Hognestad biskup, sem ann Islandi
allrar sæmdar, stakk upp á því að
Islendingur stýrði einum fundinum,
en eg baðst undan því, af því aö eg
heföi ekki aö baki mér neina deild
Alþjóöafélagsins og þættist eg frem-
ur vera gestur þingsins en fulltrúi.
A fyrsta fundinum var verkefnið:
Hlutverk smáþjóðanna í milliþjóða
i viðskiftum.
Hófu þeir Dr. W. Söderberg og
I fyrv. forsætisráðherra Mowinckel
þær umræður með snjöllum ræðum.
Dr. Söderberg talaði um hinn sögu
j lega uppruna og framgang þjóða—
bandalagsins. Hinn dvaldi viö þá
j hlið málsins að gnundvallarhugsjón
; Wilsons Bandaríkjaforseta, hefði ekki
sem tækifæri gefst. I VeH* fylprt’ þe^ar Þjóöabandalagið
• • .. ... hefði verið stofnað, nefnilega full-
Iþrottamenmrmr láta mikið betur . .
umræður áttu 5 menn, sinn frá hverri
þjóö aö hefja. — Dr. Lehtonen, Am_
mundsen biskup, próf. Nordenskjörd,
séra Thvedt frá Osló og eg. — Eg
minntist á að vor kirkja yrði víst
fvrst um sinn frekar þiggjandi en
veitandi á því sviði, mintist á hina
erfiðu aðstöðu kirkju vorrar í starfi
hennar, vegna fjarlægða og annara
erfiðleika, en engan vafa taldi eg á
því að vér vildum bæöi kirkjumenn
og aðrir stuöla að yináttu ög sam—
úðarþeli við þær þjóðir, sem vér vær
um í nánd viö, og sérstaklega þaer,
seni ágreinimgur gæti risiö upp á
milli þeirra og vor i pólitík eða við—
skiftum, og væru þaö þá sérstaklega
Norðmenn og Danir; mundum vér
vilja stuðla aö því að vinátta væri
traust, enda þótt árekstrar gætu kom
iö fyrir. En vér vildum hvorki verá
Danr né Norömenn, heldur Islend—
ingar, en lifa og vinna í góðri frænd
semi og vináttu við þær þjóðir og
aðrar1, sem vjr ættum saman Jvið
að sælda. F.g gat um að > áttina til
góös skilnings væri að vér hefðum
skifzt á heimsóknuni; biskup vor
hefði heimsótt Norömrlönd, biskup
Hognestad komið til vor og mætir
menn frá Danmörku, Hoffmeyer og
Nejendam og fleiri. — Tveir prestar
séra Bjarni og séra Fr. Rafnar hefðu
sótt kirkjuþingið í Stokkhólmi, og
samstarfið i K. F. U. M. við bræðra
félögin í Danmörku, för Karlakórsins
til Noregs. Allt þetta stvddi að því
að auka viðkynni og samúð meðal
þjóðanna, auk annars, sem miðaði
í sömu átt, annars kvaðst eg kominn á
þingið til að læra, og kynna mér þetta
málefni.
Hér yrði oflangt að rekja allt það,
sem sagt var bæöi af ræðumönnum
og þeim er tóku þátt í samræðunum.
Næsta dag voru fundir haldnir fyr
ir loktiöum dyrum, og var þá rætt um
ágreiningsatriði þau er væru milli
Danmerkur og Noregs og á milli Sví-
þjóðar og Finnlands. Umræðurnar
uin ágreining Dana og Norðmanna á
málum þeirra, alt frá 1814, hófu þeir
biskuparnir Ostenfeld og Hognestad.
Þaö urðu alvarle*ar, hreinskilnar og
kurteisar umræður um það mál. Kom
margt fram og var rætt um málið
einnig á sögulegum grundvelli. Það
v°ru umræður, sem eg hygg að engir
þróttamóti. En það var ekki Fægt.
Síðar fengu þeir bréf frá iþrótta-
mönnum í Bergen, þar sem skoraÖ er
íslenzka íþróttamenn að æfa sig vel,
þvi aö vel geti verið að þeim verði
boðið á íþróttamót i Bergen að sumri.
Er vonandi að iþróttamenn vorir láti
gleymi sem við voru.
um samræður Svía
Sama má segja
komið jafnrétti allra meðlima Þjóða
bandalagsins. Samt gætu smáþjóðirn
ar haft áhrif með því að halda frið
af því að ferðast með Lyru heldur
en með “Drottningunni”.
K. F. U. M. á miklar þakkir skilið < , < . •„. ,
fvrir ut, . r • < l >nnhyrois sm a m>,,>, Qg með þvt að
tynr það að hafa staðið fyrir þess- <• „ . ^
ari utanfhr íK-Att . TorQast að verða fylgifiskar stor-
ari utantor íþrottamannanna og kost ,. . , ,
- - s veldanna. Af fremsta megn ættu
eignast þessa stuttu stund, sem eg
stóð hér við.
af
forfeður okkar Skota voru af sama
Og hetgi brotnir og landnámsmenn á Is-
. ,rr"Ær M
for,™,. I_r, ;>rí"ZT°K Smiþjóíirnar e«a
F orðið sattasemjarar og gerðardómend
naesta ^ ur j (jej]um stórþjóða, og væri dæmi
: þess að í þeim efnum hefði verið leit-
| að til þeirra. Frðþjófur Nansen pró-
og það var sérstaklega gott fyrir okk I
» . , lir í' v . . . viuin bcr enn meir
Pa« er vitanle^t, aö bond ten^ja 15 la að kePPa V1® eins góöa menn alhin«n ÍKrAf+o^A*-
Skotland <* 1,1,„d, M „* margl,; « >»"» Þ.5 tyknrl.pp „j Þ,°Sa
metnað.
Hver kostaði för ykkar?
vinni ser enn meiri frama á
(Isafold.)
fessor heföi fullkomlega sýnt, hvern-
f>g Finna. En af
þessum fundum var blöðunum gefinn
aðeins útdráttur Htill, en álitið hag-
kvæmara fyrst um sinn að birta ekki
umræðurnar í heild.
Ræði kvöldin voru haldnar opin—
berar samkomur í kirkjum borgar-
innar. A sunnudaginn 12. júní pré-
dikuðu gestir fundarins í öllum kirkj
um og var einn af norsku fulltrúun-
um með hverjum til þess að kynna
hann söfnuðunum. Svo var þinginu
haldin opinber veizla á hótelinu á
‘íFlöjfjeldet” og gerði Wrinn það.
Var síðan endaö þingið í dómkirkj-
unni um kvöldið.
I bvrjun þingsins fengu allir út-
lendir þátttakendur þingsTns kveðju
frá Friðþjófi Nansen og síðustu bók
hans: “Eventyrlyst — Ingen krig
mere” með eiginhandar áskrift höf-
undarins.
(Lögrélta.)