Heimskringla - 18.01.1928, Blaðsíða 5

WINNIPEG 18. JAN. 1928.
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSÍÐA
ÞJER SEM NOTIÐ
TIMBUR
K A U P I Ð A F
The Empire Sash and Door
COMPANY LIMITED
Birgðir: Henry Ave. East Phone: 26 356
Skrifstofa: 5. Gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ÁNÆGJA.
Heilbrigði
X. Hálsbólga.
Fiih.
Þess var getið aS halsibólga gaeti
veriS margskonar og mismunandi
svæsin. Eimnig var þaö teikið íram,
að stundum væri erfitt aö þekkja
barnavei'ki frá annari hálsibólgu. Af
þessu leiöir þaö, a‘ö altaf er ráölegast
aö kalla lækni, þegar eirthver fær
hásbó’tgu, ef þvi veröur komiö viö.
En áöur en læknir kemur, eöa ef
ekiki næst í hann, þá skal fara aö
sem hér segir:
Fyrst skal láta sjúklinginn taka inn
eitthvað til þess aö hann hafi góöar
bægðir, laxersaht er ágættl handa full"
orðnum og laxerolia handa börnum
eða unglingum, eftir því mikið eða lit
ið, hvort hinn veiki er igamall eða
ungur, eirts og tekið hefir verið fram
áður. Fáist ekki hægðir með þessu,
þá skal setja (pipu meðj ^sojuvaitni.
Hægðapípa ætti að vera til á hverju
Iheimili.
Bezt er að láta sjúklinginn fara í
rúmið, jafnvel þótt veikin sé mjög
væg í byrjun; hafa bjart og loftigott í
herberginu, en gæta þess samt, að
þar sé vel heitt. Gott er að taka
litla ullardulu, rennvæta hana í bráð-
inni gæsa- eða svínafeiti eða olíu,
bafa hana vel heita, leggja hana við
hálsinn og vefja síðan hlýju sjali
eða heitum trefli utanyfir.
Gott er að láta sjúklinginn skola
kverkarnar með saltvatni, ef um stálp
aðan ungling eða fullorðinn er að
ræða; um mjög ung börn verður þvi
ekki komið við. Mátuleigt er a ðleysa
hálfa teskeið af matarsalti upp i
bollafylli af vatni. Betra er að
vatnið sé soðið.
Ef veikinni fylgir miikill höfuð-
verkur, skal hafa kalda vatnsbakstra
við ennið og heitt við fæturna. A-
gætt er að þvo fæturna úr vel heitu,
eins og lýst er í IX. kafla, og hafa
síðan við þá heitan vatnspoka, eða
eitthvað annað, sé hann ekki til. Má
nota í hans stað heitt járn, heitan
stein, heitar vatnsflöskur, heita
hafra eöa heitan sandpOka . Ef
höfuðverkur minnkar ekki eða lætur
undan köldum bakstri við ennið, þá
n>á reyna heita bakstra í þeirra stað
— það reynist stundum betur.
Gott er að láta sjúklinginn anda
að sér gufu, ef því verður við kom-
>ð. Skal láta hálfa teskeið af hvoru:
eukalyptus-olíu og “compound tinc-
ture 0f Benzoin” i pott (quart) ~af
sjóðandi vatni, láta ílátið á stól eða
kassa við rúmstokk hins veiika, breiða
stóran dúk eða bréf yfir hann, sem
einnig; nái yfir gufmJátið, og láta
hann anda gufunni að sér eins vel
og hann getur.
• Þegar eítlarnir í hálsinum eru mjög
bólgnir, þá rná reyna að drepa rök-
um fintgurgónti á matarsóda og
strjúka honum varlega pm eitlana
emu sinni á hveirjum kJlukkutímn.
VViMiam Osler læknir gefur þetta ráð,
það er einfalt og þægilegt og virðist
°ft reynast vel.
Stundúm er gott að leggja heitan
leðjuibakstur við hálsinn, samskonar
°g þann, sem ráðlagður var við
'ungnabólgu.
Fyrir kemur það að börn eða ung-
lin|gar fá snögglega hálsbólgu með
andköfum og hæsi og þyngslum. Geta
þau verið svo veiik, að e'kki sé annað
sýnna en að þau ætli að deyja. I’au
geta vaknað þannig alt í einu, eftir
þau hafa sofið stundarkorn, þótt
þau hafi verið eða virst vera alheil-
hrigð þegar þau voru. háttuð. Þegar
þetta kemur fyrir, er gott að baða
harnið upp úr volgu vatni, helzt láta
það alveg ofan í vatnið) og láta það
einnig drekka volgt vatn. Gott er
að thafa gufu í herberginu. Dugi
þetta ekki, þá má gefa 20 dropa af
Ipecac sýrópi á hverjum 15-20 mún-
útum, þangað til barninu batnar kast
ið eða það kastar upp.
I hálsbólgu, eins og allri hitaveiki,
er gott að láta sjúklinginn drekka
sem mest af vatni, en ekki ísköldu.
Aftur á móti má láta hinn sjúka hafa
uppi í sér ísmola. En ísinn verður
að vera úr vatni, sem er hreint. A
vetrum þarf ekki annað en að láta
vatn út til þess að frjósa. A surnr-
um fæst óvíða hreinn ís nema í stór-
úm borgum.
Ekkert ætti að láta þann sjúka
'borða nema vökvun, svo sem mjólk,
súpu, hrærð egg o. s. frv.
Engin meðul nema þau, sem nefnd
ihafa verið, ætti að gefa, án þess að
læknir ráðlegigi.
Sé uni barnaveiki að ræða, ntá
fylgja öllum þessum sömu reglum,
nenia þeirri að snerta eitlana í háls-
inum með matarsóda á fingurgómi.
Þá þarf einnig að gæta enn mieiri
varúðar ,sökum þess hve hættuleig
sú veiki er. Við henni dugar ekkert
nema innsprauting, og verður því
að sækja lækni tafarlaust og fylgja
ií öllu þeim reglum, sem hann fyrir-
skipar. Þangað til hann kemur, skal
fara með sjúklinginn eins og þá sem
ihálsibóligu hafa, en láta einungis ein-
ihvern einn stunda hann, og forðast
að öðru leyti aJIar samgöngur við
sjúklinginn. Sá sem stundar hann,
ætti að vera i sérstakri yfirhöfn þeg
ar hann er inni hjá sjúklingnum. tpg
skilja hana þar eftir, þagar hann fer
út þaðan. Þess þarf hann einnig' að
gæta, að þvo sér vel um hendurnar
í ihvert skifti, eftir að hann hefir eitt
hvað átt við þann veika.
Hvor sem um er að ræða barna-
veiki eða aðra hálsbólgu, sikal láta
sjúklinginn hrælkja í könnu eða íl'át,
með bréfi i, sem hægt sé að hvolfa
úr í eldinn og brenna.
Ekki ætti að þurfa að taka það
fram, að fójlk sé ViJjugt að líáta
sprauta inn móteitri, þagar um barna.
veiki er að ræða. Iætta á ekki ein-
ungis við þann veika, heldur einnig
við hina, sem á heimi'linu eru, eða
hverja aðra, sem samgöngur hafa
haft við sjúklinginn.
Það kemur oft fyrir að laeknirinn
er ekki viss í fynstu, hvort veikin sé
heldur hálsbólga eða barnaveiki;
spýtir hann þá venjulega móteitri i
sjúklinginn til vonar og vara , og
ætti enginn að setja sig upp á móti
því að það sé gert. Það sakar alls
ekki eða gerir neitt illt, þótt svo
kunni að koma í ljós síðar, að sjúk-
lingurinn hafi ekki haft barnaveiki.
En á þvi ríður umfram allt, þegar
siú veilki kemur fyrir, að innspýti-
inlgirt fari Jram sem ajlra fyríst.
Dags- eða sólarhringstöf í því efni
getur lcostað líf sjúklingsins.
Sjúlklingurinn verður að hafa sér-
stök matarilát og önnur áhöld, sem
séu soðin og þvegin út af fyrir si|g,
en ekki með áhöldum eða ílátum hins
fólksins. l>etta er áríðandi í allri
næmri veiki.
Sig. Júl. ]óhannesson.
* * *
“Senta” sendir fyrirspurn, sem hún
íiiður um að sé svarað í Hejmskringlu
Fyrirspurnin er á þessa leið: “Hvaða
isjúkraáhöld og hvaða meðul ættu
að vera til á hverju heimili? Og
hvernig er hægt að fá þetta?”
Einn kaflinn i “Heilbri|gði” verður
einmitt um þetta efni, og spurnirtg-
unni verður þvi svarað þar.
S. J. J.
Gullbrúðkaup í Blaine
I vikunni milli jóla og nýár héldu
ibörn þeirra hjóna, Mr. og Mrs.
Bjarna Péturssonar, foreldrum sín-
um mjqg veglegt samsæti, í minningu
um 50 ára sambúð þeirra. Samikom-
an var haldin í aðalsarrtkomuhúsi bæj
arins, og henni stýrði hr. Jón Veum,
fyrverandi kaupmaður i Foam Lake
er býr nú þar vestra. I nýkomnu
bréfi að vestan er svo skýrt frá sam-
sæti þessu:
“Hér er það helzt til tiðinda, að
haldið var mikið qg veglegt gilll-
ibrúðkaup fyrir þau hjón Bjarna Pét-
ursson og Þóru konu hans. Þeir svnir
þeirra stóðu fyrir því algerlega,
nema hvað eitthvað koniu konur með
af veitingum. Veizlan var haldin í
\
einum stærsta sal borgarinnar. Voru
þar saman komnir um 250 Islending-
ar, fornir og nýir vinir þeirra hjóna.
Eins og nærri má geta, var þar alls-
slags fagnaður, svo sem ræðlir, söng-
ur hljóðfærasláttur, — í einu orði
sagt, vantaði Pkkert nema guðaveig
ar til þess að þessi fagnaöur og sig
urhátíð væri í alla staði fullkomin,
eftir fornum íslenzkum mælikvarða.
Fyrst voru brúðhjónin leidd i sal-
inn. Var brúðurin klædd gamla ís-
lenzka faldbúningnum með skautinu,
og bar hún sig framúrskarandi vel,
sýndist nálega 50 árum yngri en áð-
ur, og er hún þó yfir sjötugt. Hefi
eg aldrei verið stoltari af vorum ís-
lenzku Iandnámskonum, en eg varð
þetta kvöld. Þarna var rausnarleg
landnámlskona, sein hafði gengi'ð í
heilagt hjónabánd árið 1877 i Nýja
Islandi, þegar sem harðast þrengdi
um hag Ný-Islendinga á fyrstu land-
nám.stíð. Eins var Bjarni, sama
gamla ljónið, er aldrei hefir griða
ibeðið, stór og mikilúðlegur qg brosti
i kampinn.
Jón Veum leiddi hin öldnu gull-
ibrúðhjón til sætis og setti þau á
brúðarbekkinn, og setti sam,komuna.
Var þá sunginn brúðkaupssálnnir og:
las þvi næst séra Halldór E. John-
son bæn. Var þá survginn annar
sálmur, en áður en söngflokkurinn
hóf þann siðari, þá gervgu tvær skraut
búnar ungar mevjar inn í veizlusal-
inn, báru á miMi sín afarstóra blóma
körfu, sem þær settu við kné ömmu
sinnar. Einnig afihentu þær henni
kostuleg glerauigu. Afa sínum fengu
þær staf mikinn og sterklegan, og var
hann gulli greyptur pg heilmikil ger-
semi. Voru þessar gjafir frá börn-
um þeirra hjóna. — Að sálmi sungn-
um var dálítið uppihald, til þess að
þeir, sem langt að voru komnir, gætu
heilsað brúðhjónunum. Þá var aft-
ur bvrjað á söng og ræðuhöldum. —
Hr. Oli Hall stýrði söng og hafði
mikinn liðsafnað. Var það válið lið.
— Séra Halldór mælti fyrir minni
Ibrúgumans, Mrs. Margrét Benedict-
son fyrir rhinni br/úðurinnar. Hr.
Andrés Danielsson minntist á 50 ára
tímabilið, sem gulJbrúðlijónin hefðu
lifað geignum. Frú Mattlh. Johnson,
’kona séra Halldórs, færði brúðhjón-
untrm ávarp frá kvenfélagi safnaðar
ins og gjöf, og las til þeirra kvæði
ort af séra Jónasi A. Siigurðssyni.
Jón frá Munkalþverá Jónsson, f'lutti
þeim kvæði eftir sjálfan siig. Kristján
Kasper kvað brúðkaupsvísu eftir sig,
og ýmsir aðrir töluðu. Fjöldi heilla-
óska var þeim hjónum sent héðan og
handan. — Þakkaði Bjarni Pétursson
að lokum öllum, er heiðrað hefðu
þau hjón, og minntist eklri og yngri
vina.
Að Ioknum ræðwhöldum voru fram
ibornar veitin|gar, og að borðjialdli
loknu slegið í dans, er stóð fram yfir
miðnætti.
Bjarni og kona hans bjuggu um
langt Skeið í Dakota, voru með hin-
um fyrstu Islendingum, er þanjgað
fluttu. Höfðu þau þar almennar vin.
sældir, og hefir svo hvarvetna ver-
ið þar sem þau hafa dvalið.
-----------x----------
Tvö bréf.
Frá Port Churchill.
26. mWerrtber 1927.
Hr. Sigfús Halldórs frá Höfnunt!
Þessar línur býst eg við að geta
sent með Hudson‘s Bay póstinum;
annars eru samgöngur hér afar slæm-
ar. Eg kom hingað 1. septemiber og
verð hér til næsta sumars.
Haustið má heita að hafi verið af-
ar gott, að vísu dálítið stormasamt
en furðu hlýtt. Veturinn, sem af er,
er snjólítill, og frost hefir verið mest
12 stig fyrri neðan zero.
Við erum búnir að byggja loftskipa
stöð og eitt íbúðanhús. Annars eru
allir að höggva skóg núna ("tæsar”).
Upp í skóg eru 5 mílur héðarr frá
köíninni. Skógurinn er gisinn og
lágur. Þó má finna tré um 30—40
feta há, 12—14 þumlnga í gegn. —
Heyri sagt að það muni vera betri
s'kógur um 30 mílur upp með ánni.
Sólargangur er enríþá 6 klukku-
stundir. Enginn hafís sjáanlegur á
flóanum. Norðanstormur í dag. •
Sendi þér línu við næsta tækifæri.
* ¥ *
23. desemfoer 1927.
Hr. Sigfús Halldórs frá Hafnum!
Eg sendi þér þessar fáu linur með
veiðimönnum, sem fara héðan til
enda járnforautar.
Það er fátt í fréttum að segja,
nema tíð hefir verið einmuna góð,
eftir því sem búast má við í þessum
landslhluta. T. d. það sem af er des-
emfoermánaðar, höfum við haft átta
logndaga, 2 daga sunnankul, en hina
13 daga norðanstorm, ,þó alltaf frost
Títið; mesta frost 28 stig fyrir neðan
zero.
Lagís liggur 2—3 mílur út frá
•landi, annars auður sjór það sem
augað eygir.
Veiðimenn segja dýraveiði litla hér
um slóðir.
Eg óska þér gleðilegs nýárs og
þakika innilega fyrir gamla árið.
Vinsamlegast,
D. Eðvaldsson.
-----------x-----------
Bréf til Heimskrir glu.
Chicaigo, III.,
14. janúar 1928.
Kæri herra ritstjóri!
Mér virðist að nokkuð langt sé lið-
ið síðan nokkuð frá oss löndum i
Ghicago hefir birzt i Winnipegfolöð-
unum. Sendi eg því smápistil þenna,
vonandi að þér ljáið honum rúm í
Heims'kringlu.
Félaigið “Vísir” hóf fjórða ár sitt
'Siðastliðinn september. Emfoættis-
menn þetta ár eru: Forseti, undirrit-
aður; varaforseti, Mr. Páll Clemens;
ritari, Mr. Joihn Gilson; gjaldkeri,
Mr. Guðmundur Barnes; skemtistjóri,
Mr. Arni Helgason; í stjórnarnefnd:
Ihinir fimm embættismenn og Mrs. I.
Brynjólfsson og Mr. Benedi'kt Gests-
son.
Fundir eru ætíð haldnir fyrsta
föstudag í hverjum mánuði, að heim-
ili norslka klúfobsins, 2350 Nortih Ked.
zie Boulevard. Fundir eru allvel
sóttir, og munu að jafnaði um 150
vera viðstaddir. Sérlega ágætar
sikemtiskrár hafa verið fluttar í haust
og vetur.
Fyrst skal þó getið samkomu, sem
haldin var 7. ágúst síðastliðið sumar.
Mr. Gunnar Björnsson frá St. Paul
var aðalræðumaður. Flutti hann,
eins og ihonum var lagið, hina snjöll-
ustu ræðu. Mr. A. S. Bardal frá
Winnipeg, var staddur í borginni, og
flutti hann einnig hugðnæmt erindi.
I oktöbermánuði hlotnaðist oss sú
Ihamingja, að ná í séra Albert Krist-
jánsson sem aðalræðumann þess fund
ar. Var gerður hinn bezti rómur að
ræðu hans; enda mátti það. Séra Al-
'bert ta'lar forkunnar góða íslenzku,
og er hugmyndafleygur vel.
I nóvemfoer var sýndur stuttur gam-
anlei'kur: “Sagt upp vistinni”. Leik-
endununi, Miss Baldvinson qg Mr
Helgason, tókst mætavel.
I desemfoer hélt oss fyrirlestur dr.
C. N. Gould, prófessor í germönslk-
um rnáluni við Chicago háskólann.
Dr. Gould er, eins og kunnugt er, hinn
mesti íslandsvinur. Gekk erindið
rnest út á sögu og uppruna Norður
landalþjóða. Hvatti prófessorinn landa
vora að sleppa ekki tökum á íslenzku
og íslenzikum fræðum. Var lionum
veitt hin liezta áheyrn, og langar oss
til að hann 'heimisæiki oss oftar.
Von höfum vér 1 i'ka um að fá að
sjá og heyra hinn góðkunna Islands-
vin og fræðimann, Dr. Craigie, sem
er við háskólann hér.
SSðasti fundur var háldinn á þrett- j
ánda dags kvöld, 6. jan. Smáklúbbur
íslenzkur, sem nefnir sig T. N. T.,
stóð fyrir skemtiskránni og nefndi
hana ‘íTwilight Niglht Revels”. Var
fenginn fyrir þetta tækifæri affourða
söngmaður sænSkur, Mr. Hans Heg-
man. Prógramminu var stýrt af
forseta klúfobsins, Mr. Paul Halldórs-
son. Mr. Barnes f’lutti kvæði til
igarnla landsins, sem eg sendi yður
afskri'ft, herra ritstjóri, ojg bið yður
að birta með bréfi þessu. Mr. Paul
Björnsson las “Skarpfoéðinn í brenn-
unni”, eftir Hannes Hiafstein. Mr.
Gilson mælti' fyrir minni Cfoicago, og
Mr. Helgason fyrir minni nýja
ársins.
Yður þykja þessar fréttir ef til vill
ekki þýðingarmiklar. En ef þér takið
til greina dreifingu Islendinga í Chi-
cago og nærliggjandi bæjum, og svo
foin mörgu sterku aðdráttaröfl hér,
finnst mér þó merlkilegt, að hægt
skuli vera að halda áfram félagi voru.
Vitanlega langar oss til að eflast og
'Styrkjast, jafnvel svo að vér með
tímanum getum eignast eigin heimili.
Hvort það getur orðið er tvásýnt,
og undir því komið að “nýlendan”
aukist að mannkrafti og áfouga jafn-
framt. Enn sem komið er neyðumst
vér til að lifa aðeins i núttíðinni. Oss
langar til að fougsa urn öflugra féla.g’
Islendinga í Cfoicago í framtíðinni.
Svo vil eg bjóða hjartanlega vel-
komna á fundi vora alla þá landa, er
kynnu að ferðast til Clhicago til
lenigri eða skemmri tíma.
“Ví'sir” biður Heimskringlu að
Iheilsa vinsamlegast frá sér löndum
vorum fjær og nær.
/. S. Björnsson.
----------x----------
Dánarfregn.
Aðfáranótt sunnudagsins lézt snögg
lega að heimili Mrs. Onddnýar Helga
son, 573 Sirncoe St., dkkjan Pálína’
Einarsson, 73 ára að aldri. Dvaldi
hún 8 síðustu ár æfi sinnar hjá Mrs.
Helgason. — Hin frantliðna var tví-
gift, qg er seinni maður hennar Hlelgi
Einarsson, látinn fyrir 11 árum. —
Tvö börn lifa hjna framliðnu: Mr.
Einar Helgasort, og Mrs. Wortfoing,
bæði búsett í Qhicago. — Eágæt mann
Ikostakona segir kunnuigur að hin frant
liðna hafi verið, hjartagóð og elsku-
leg. — Jarðarförin fer fram í dag
kl. 2 frá útfararstofu Bardals.
----------x----------
BjörgvinSsjóðxirinn.
Aður auglýst .................$3749.18
Mrs. J. Melsted, Ste. 6 Hecla
Block, Winnipeg .............. 2.00
Snorri Jofonson, Justice,
Man..... .... ................ 2.00
Önefndur, Powell River, B. C. 2.00
$3755.18
T. E. Thorsteinson.
--------x---------
Frá íslandi
Samkvæmt fregnum, er hingað bár
ust til Winnipeg nú um hátíðirnar,
foefir Steimgrímur læknir Mattlhías-
son verið utan nokikurn tíma undAn-
farið, eða frá byrjun' nóvembermán-
aðar og fram yfir hátíðir. LengSt
dvaldi hann í Cundúnum, um 6 vik-
ur. Allan þann tima sat hann sem
iboðsgestur “Health Section” Þjóð-
bandalagsins, á einuui af þessuni
foeiJbrigðisfundum deitdarinnar, er
nefnist “Interchange Courses of
Pulblic Healtlh”. Stvrkir Rockefeller
deildina til þessara fundarhalda.
Auk Steingníms sátu þetta mót 18
aðrir útlendir læknar. Mun hann
foafa haft nóg að gera, því auk þess.
, sem hann að jafnaði var önum kaf-
inn við fyrir1estraflultnin|g, kynnis-
ferðir og heiinfooð, opinfoer og sér-
stök, varð hann oft og tíðum að
túlka fyrir hina útSendu embiættis-
foræður sína, og jafnaðarlega að
Svara skálaræðum, fyrir hönd þeirra
allra útlendinganna.
Er Steingrímur óvenjufegur af-
kastamaður, qg þjóð sinni, og oss
öllum, til gagns og sóma utan lands
sent innan, með starfsemi sinni.
Efnileg íslenzk Stúlka
Miss Kristín Olafsdóttir frá Proc-
tor, Minnesota, útsikrifaðist af há-
skólanum hér í Proctor með bezta
vitnisburði. í vor (júnímánuði 1927).
En þá litlu þar á eftir fór ’hún í
Civil Service Skóla i Dulutfo, hvað-
an hún útskrifaðist einnig með bezta
vitnisburði.
Litlu þar á eftir bauðst henni að
fara til Waslhington, D. C., og vinna
á skrifst. ríkisgjaldkera þar. Þessu
fooði tók hún, og vinnur nú þar (sem
Stenograþher).
Faðir hennar kom ti! þessa lands
frá Rauðkdlls'stöðum í Evjahreppi i
Snæfellsness- og Hnappadalssýslu á
Islandi. Heitir hann 'Þórður A. Ol-
afsson, mesti dugnaðar- og atorku-
maður, eins og hann á kyn til. Hann
er bróðursonur Siggeirs Olson sái.,
eiginmanns yfinsetuikonunnár góð •
kunnu, Halldóru sál. Guðmundsdótt-
ur„ sem eg veit a8 fjölda margir les-
endur Heimslkringlu kannast við frá
Dulutfo. Móðir Kristínar er Signin
Jónasdóttir, ættuð úr HúnavatnssýsOu
á Islandi. I móðurætt sína á hún
frænda að nafni Runólf Runólfsson
í Spanish Fork, Utah, og föðurbróð-
ir hennar er herra Júlíus Jónasson,
vellþekktur húsasmiður í Winnipeg.
Það er sannarfega ánægjulegt, þeg-
ar ungt fólk kemst svona snemma til
vegs og gengis. Sýnist það benda til
þess, að í hönd farandi framtið, verði
foreldrum hennar, um leiö og henni
sjálfri til sóma, gagns og skemtun-
ar.
Mynd af Kristínu Olafsdóttur fylg
ir hér með, og gefst lesendum Heims
kringlu tækifæri á að sjá hana.
I desembermánuði 1927.
Ardahl.
-----------x---------—
Dánarfregn.
Æskumaður, Guðmundur Thorar-
insson, Magnússon, fóstursonur merk
ishjónanna Páls kaupmanns og Site-
faníu Magnússon, í Selkirk, Man.,
lézt að heimili þeirra 3. janúar síð-
astíiðinn.
Guðmundur heitinn var fæddur í
Winnipeg 29. júní 1913 qg tekinn tM
fósturs næturgamall af hinum ágætu
fósturforeldruni.
Foreldri Guðmundar eru bæði dá-
in, en systkini á hann á lífi.
Fyrir nokkru mun hafa borið á
l>eirri heilsubilun, er leiddi hinn
un,ga rnann til dauða. En þrátt fyrir
Iþað, er við fráfall hans mikill og sár
harmur kveðinn að fósturforeldrum
sveinsins. *•'
Jaröarförin fór fram frá heimili
Magnússons hjónanna í Selkirk, þ. 6.
þ. m. Var hún fjölmenn mjög. —
Séra Jónas A. Sigurðsson jarðsöng.
ÞakkarorS.
Beztu þakkir viljum við hjónin
votta bræörum og systrum í stúkunni
Skuld, No. 34, fyrir þann mikla heið.
ur er okkur var sýndur þann 11. þ. m.
1928. E’ftir að fundarsiðum var
lokið, var slegið upp stór-virðulegu
samsæti, er sátu um 200 Goodtempl-
arar, qg vorurn við hjónin þar heiðr-
uð með afarverðmætum “Stand- !
Lamp”, sem stúkusystkinin gáfu okk-
ur, með þeim fyrirmælum, að hann
ætti að vera sem þakklætisvottur frá
stúkunni, fyrir vel unnið starf. A8
samsætinu loknu, voru fram bornar
rausnarlegar veitingar af stú'kusystr-
um okkar. — Fyrir allt þetta þökkum
við innilega, og óskum stúkunni okkar
allra heilla og blessunar í komandi
tíð.
Mr. og Mrs. Sig. Oddleifsson
Sfe. 6 Acadia Apts.