Heimskringla - 30.01.1929, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 30. JAN. 1929
H61 MSK.RI N GLA
7. BLAÐSIÐA
Uppskera Manitobafylkis 1928
Á skotspónum
------r~
LandbúnaðarráSuneyti Manitoba-fylkis áætlar í samráði vit5 hagfræðis
stofu ríkisins að uppskera fylkisins óg verðmæti hennar 1928, hafi verið
sem hér segir:
■ Sánar ekrur Uppskera; mælar af ekrunni Uppskera alls mælar Verftmæti MetSalverB alls
Hveiti 2,660,125 19.7 52.383,000 0.92 48,192,000
Hafrar 1.458,401 36.6 53,376,000 0.43 22,952,000
Bygg 1,937,263 27.1 52,569,000 0.54 28,387,000
Haustrúgur 99,909 17.3 1,730,000 0.81 1,401,000
Vorrúgur 20,313 16.5 336,000 0.80 269,000
Baunir 1,331 21.8 29,000 1.50 44,000
Bókhveiti 9,866 16.0 158,000 0.76 120,000
BlandaS korn 10,412 24.2 252,000 0.60 151,000
Hörfræ 81,789 9.8 804,400 1.63 1,311,000
Kartöflur 31,054 Cwt. 83.2 Cwt. 2,585,000 Per Cwt. 0.85 2,197,W
Rótarávextir 4,606 131.4 605,000 0.66 399,000
FóSurkorn 18,536 tons 4.93 tons 91,400 per ton 6.00 548,000
Hey og smári 399,739 2.13 853,000 8.50 7,251,000
Alfalfa 11,123 2.20 t 24,500 11.00 270,000
6,744.467 113,492,000-
(Frh. frá 5. bls.)
Þegar vi'ð loksins fundum “BETR-
UNAR-tugthúsið” þá var eins og
fylgdarmaður minn væri i nokkrum
efa um þaS, hvort heppilegra væri
aS bjóSa mér inn um hliSar- eSa
framdyr. Ekkert skal um þaS
dæmt hver ástæSan var. Ef til
vill hefir hann búist viS því aS mér
yrSi boSiS inn í borgarstjóra-“höll
ina” síSar. Eg vona aS mér verSi
fyrirgefiS, þó ég geti þess, aS laga-
verndaranum — sem líklega hefir
veriS kominn af blendnu þjóSerni —
honum leiS ekkert vel, hann var aS
berjast viS einhverjar efasemdir.
Eg sá svitadropa á enni hans, ég
gat þess til aS dropar þessir væru
moS-volgir, enda var ekki mikiS rúm
fyrir þesskonar áveitu.—
IV.
Þegar viS komum inn á lögroglu-
stöSvar, þá var þar einn “embættis-
DIXON MININGCO.Ltd,
(Stofnað samkvæmt sambandslögum Canada)
STOFNFÉ 2,000,000 HLUTABRÉF
Nö par value
Félagið hefir í fjárhifzlu sinni 800,000 hlutabréf.
Félagið hefir ekki meira á boðstólum en
100,000 hlutabrét
á 50 c. hvern hlut
Seld án umboðsmanna og kostnaðarlaust.
FJEÐ NOTASTTIL FREKARI STARFA í FJELAGSÞÁGU
L | ÞETTA SKILUR FJELAGINU EFTIR f FJÁR-
HIRZLU SINNI ENNÞÁ 700,000 HLUTI.
Eignir :
Nærri 5000 ekrur af náma landi, valiS af sérfræSingum í því efni, allt mjög nærri
járnbraut í nánd viS Flin Flon og Flin Flon járnbrautina.
ÚR 12 NÁMASVÆÐUM AÐ VELJA
Dixie Spildurnar
UtbúnaSur bæði næg-
ur og góSur. Af því
sem numiS hefir veriS
sézt, aS Kvars æS ein,‘
sem á mörgum stöSum
hefir veriS höggvin og
rannsökuS, 3000 fet á
lengd, hefir sýnt hve
ögrynni af málmi
þarna er, svo sem
gulli, silfri. blýi og
eyr, sumstaSar yfir 11
fet á breidd.
Waverly
Spildurnar
UtbúnaSur nægur og
góSur.
Þessi spilduflokkur hef-
ir sulphide-æS, nokk-
ur þúsund fet á lengd,
sem gnægS auSs í gulli,
silfri og eyr má vinna
úr. Einnig hefir þarna
veriS uppgötvuS þýS-
ingarmikil æS, sem úr
horni af 300 feta löngu
og 4 feta breiðu, var
tekiS $54. virSi af
gulli, silfri, blýi og
eyr.
Uinor eniltliirn'ir Radiore mælfngar og kannanir sýna miklar lík-
nillcil ^piIUUI UíU ur tj, aS auSur sé miki„ á þessum svæðum.
Yélaútbúnaður
2 Small Diamond Drills, 1 Large Drill, 1 Complete Compressor, Outfit with hoist, Ore
Bucket, Ore Wagon and Miniature Rails, 2 Complete Blacksmith Outfits, 1 Complete
Assaying Outfit, 2 Large Motor Boats, 1 Barge, 2 Canoes with Outboard Engines,
Horses, Caterpillar Snowmobile and all ne cessary small tools and equipment, also 3
Complete Camps.
i
100,000 hlutir er alt sem selt verður í þetta sinn
LesiS þetta aftur og íhugiS og þér muniS sannfærast um að nú er tíminn til aS kaupa.
PÖNTUNUM Á 50 C. HLUTINN
VerSur veitt móttaka á skrifstofu félagsins
408 Paris Building - Winnipeg
eða hjá agentum vorum, WOOD DUDLEY and HILLIARD, LIMITED,
305 McAfthur Building, Winnipeg, Man.
Dixon Mining CqLtd.
NCW NOPTH ___
’MlNlNG FIELD
maSur,” fyrir innan “gesta-borSiS”.
—Ekki ofrýnn sýnum. Sennilegt
virtist mer þaS, aS hann væri Breta-
megin ála borinn, í þennan guS-elsk-
andi mannheim.—
Lögregluþjónninn byrjaSi aS gefa
skýrslu um framferSi mitt í “Central
Park.” Málfæri hans var einhvern
veginn óviSfeldiS. — “Bragnar sáu
Bölverkshaug’.” — Eg man alla vís-
una sem kveSin var, endur fyrir
löngu, langt fyrir norS-vestan Bret-
lands eyjarnar, sem frægar voru í
fornum sögum.—
Þegar skýrslu 'laga-þjónsins var
lokiö, þá byrjaSi hann að rannsaka
það hveinig ég væri vopnum búinn.
Sjáanleg herklæöi hafði ég engin.
Eg hafði all marga lykla í vasanum,
og lítinn tví-blaöaSan “penna” hníf
á lykla-hringnum, sem ég keypti hjá
Eaton í Winnipeg, án þess að geta
þess, til hvers ég ætlaSi aS nota
þenna fáséöa kjörgrip.—
Ekki hafSi ég armaö vopna. Lög-
regluþjónninn sko'Saði lyklana ná-
kvæmlega Eg var mér þess meS-
vitandi, aS sem byggingameistari,
þá hefSi ég átt aS þekkja og skilja
betur skrár og lykla. Mér létti
heldur “innvortis” þegar ég sann-
færöist um þaS, aS hann fann ekki
neinn innbrots-þjófa lykil. En þrátt
fyrir þaS, þá virtist laga-verndarinn
ráöinn í því, aS eiga ekkert á hættu
meö lyklana Hann ætlaSi ekki aS
gefa mér þá til baka. Honum virt-
ist létta fyrir brjósti, þegar aS hann
sá “penna-”hnífinn. Þaö gaf hon-
um tilefni til aS taka fasta ákvöröun,
í réttvísinnar nafni. “Sem sé” —
aS igefa mér ekki lyklana til baka.
Hann snéri sér viS, tilbúinn aS koma
lyklunum mínum fyrir í eldtraustum
skáp En “embættismaöurinn” fyrir
innan borSiö skarst í leikinn, og
skipaði honum aö fá mér lyklana.
Því næst vísaöi lögregluþjónninn
mér inn í fangaklefa ekki daunlausan.
Var þar inni ungur maSur, dökk-
hærður, ekki ómyndarlegur. Þótt-
ist ég viss um aS hann væri útlend-
ingur, eða af útlendum foreldrum
kominn Einnig sannfæröist ég um
>aS, aö hann myndi vera ferSamaS-
ur, af leöurtösku, nýlegri, sem þarna
var hjá honum. Eftir á aS gizka
hálfrar stundar biS þarna inni, þá
var ungi maðurinn kallaöur út úr
fanga-klefanum. ViS töluSum ekk-
ert saman. Ekkert get ég um þaS
sagt hver málalok hann hafi hlotiS,
eöa af hvaSa ástæðum hann var
)arna staddur. Mér var boSiS
inn í réttarsalinn 15 mínútum seinna.
Þrir menn all mann-borlegir sátu
fyrir innan borðiö meS yfirvaldsleg-
um spekingssvip, sem fer einkar vel,
“vitrum og ráðvöndum” lögreglu-
dómurum.
Fyrst var lögregluþj. — fylgdar-
maSur minn, látinn' sverja þaS aö
segja ekkert nema þaS sem væri
sannleikanum samkvæmt. Eg hefi
aldrei verið svo lánsamur aS heyra
og sjá presta-efni taka vígslu-eiSinn
— guðspjalla-eiSinn. En þegar að
lögregluþjónninn rétti upp hendina,
þá “datt” presta-eiöur í huga minn.
Eg vonaöi í einfeldnings trúar-ein-
lægpii minni, aS lögregluþjónninn
myndi fylgja þeirra dæmi.—
Þegar eiðtöku formálanum var lok
iS, þá byrjaði lögregluþj. að gefa
skýrslu sína. ÞaS tók ekki langan
tíma en þrátt fyrir þaö, þá varS ég
fyrir trúarbragíSalegum vonbrigSum,
hvaS frásögn hans viövék. Ekki
grunaði ég hann um þaö, aö liann
væri af úrkynjuðum IRSKUM ætt-
um. En ég var ekki svo viss um
ætterni dómaranna, fyrir innan “há-
borðiö !” Lögregluþj. hóf frásögn
sína mjög gætilega, rétt eins og þaS
væri dagleg regla hans, aS bera fram
bænir úr sunnudagaprédikunum. Til
leiðbeiningar hinum auSmjúku, trú-
arlega voluSu, sem í lítillæti kjósa
að feröast, á hinum þröngva vegi.—
En þröngvi vegurinn er stundum
vandrataöur. Þar förlast mörgum
ráðvöndum ratsýn. — (Hinir eru
varla teljandi). Hinir gömlu gótu-
troSningar eru van^rataSir. Svo fór
í þetta sinn. Lögregluþjónninn sagöi
aS ég hefSi “legiS í brekkunni” og
svo bætt grárri bót yfir svarta druslu,
meS aö kalla sig “flón.” ÞaS er satt,
aS þaS ávarp hefir minni feguröar-
kend í hljómbylgjunum, þegar þaö er
borið f ram á' ensku máli, heldur en
ef einhver sleppir því vingjarnlega
í ógáti meö “tæpi-tungu” á íslenzku
sveitamáli.
Þegar yfirheyrzlu lögregluþj. var
lokiS, þá var ég látinn sverja þaS
aS segja ekkert óguöegt. Ekkert
sem ekki væri< sannleikanum sam-
kvæmt. Eg fann ekki aS ég hefði
neina tilhneigingu til þess, aö ljúga
’ til um hugarfar mitt. En þrátt fyr-
ir þaS, þá var ég ekkert viss um,
aS ég gæti sagt frá öllu sem ég taldi
rétt og syndugum, og synd-lausum
mönnum boðlegt. Frá þvi ég mætti
fylgdarmanninum í brekkunni. Ekki
er heldur aö gefa í skyn, aS ég hafi
ekki stundum, boriS velvildar-hug ti!
tízkunnar hérna í Vestur-Alfunni.
Geta má þess. að mér leiS ekkert
vel, þegar ég rétti upp hendina, eft-
ir fast-ákveðnum reglum eiS-tökúnn-
ar. Eg gat ekki losast viS þá hugs-
un, aö þaS væri eitthvað óviSfeld-
iS, við þaS aS eiga að bera sannleik-
anum vitni, þarna inni í þessum rétt-
arsa!. Hver var orsökin fyrir þann
ig löguðum tilfinningum ?
Fyrst var ég spurSur, ef ég ósk-
aði aS máli mínu væri frestaS, eSa
aS það væri tekið upp, til meöferS-
ar þarna, samstundis. Eg kvaS þaS
vilja’ mínum samkvæmt, aS þetta
“sakamál” væri rannsakaS þenna dag.
ÞaS er eitthvaS draugalegt viS þaS
aS vera staddur inni í “réttarsal”
og vera ef til vill hræddur viS aS
vera kærður um aS hafa brotiS lög,
sem aldrei voru samin, og svo yfir-
heyröur eins og glæpamaður, síðan
fundinn sekur eftir ósönnum vitnis-
burði, ýkjmdtna, af dómurum, sem
aldrei lásu, eða útskýrSu lögin, í .
nafni réttvisinnar.
Var ég því næst spuröur hvort “ég
væri sekur, eöa ekki sekur?” “Ekki
sekur,” var svar mitt. Eg neitaði
þvi að hafa lagt mig fyrir þarna í
brekkunni, þar sem lögregluþ'jónninn
gekk að baki mínu, þennan dag, eöa
nokkru sinni áöur. Eg kannaSist
við það aS hafa sagt aS lögregluþj.
væri flón, og aö hann vissi ekki hvaS
hann væri aö gera.—
R0YAL
YEAST
CAKES
GERIR
AFBRAGÐ
HEIMATIL-
BÚIÐ
BRAUÐ
Fyrirmynd
að gæS-
um {
meir on
50 ár. .
gengu.-—
Eg var sektaður aöeins þrjá dali.
A því leikur enginn efi, að það er
dagleg iöja lögregluþj. í sumum borg
um 'N.-Ameriku, aS draga saklaust
fólk inn í lögr.-stöSvar, og létta á
vasapeningunv þess, þótt oft sé af
litlu aS taka.
ÞaS var ekki óvanalegt, aS heimsk
ir og illa siöaðir,—óráSvandir vika-
drengir, komi þannig fram, hér í
þesari “álfu”. Gæti ég gert frekari
grein fyrir því, ef krafist væri.—
V.
Reykt svínsflesk var uppáhalds
fæða Skotanna, á Jómsvíkinga öldun-
um— að sagt var. ÞaS er alkunn-
ugt aS Skotarnir hafa æfinlega veriS
einstaklega sparsamir. BæSi í mat-
arvali, og einnig í allri meSferS á
'iókum.
Þegar yfirlieyrzlu var lokið, þá
spurði lögregludómarinn mig hvaS
lengi ég hefSi veriS í New York.
Eg tilgreindi hvaS marga daga ég
hafði dvalið i borginni, án þess aS
geta þess, að ég hefði taliS mér hér
heimili áSur. Þessi játning min
gaf lögregludómaranum tilefni til
þess aS ávíta mig (kurteislega)
fyrir aS hafa gerst svo djarfur, “aS
ímynda mér þá fjarstæöu” aS lög-
regluþj. væri aS brjóta lög á mér,
eSa hinum mönnunum, sem burtu
Frést hefir aS þeir hafi lofaS
“konunginum” aS bragöa ekkert át-
meti, nema gulrófur, og kálhöfuS,
tvisvar í viku. En þeim er leyfi-
legt aS neyta vatns, úr vígðum brunn
um, beggja megin línunnar, þó meS
allri sparsemi. And-skota ögnina,
aS þeir mega borða af fleskinu.Hvers
vegna ekki ? Vegna þess \S Skot-
unum er svo ant um, aS komast sem
allra fyrst í engla-sveitirnar hans
Doyle’s
Aðalsteinn Kristjánsson.