Heimskringla - 18.12.1929, Síða 7

f
WINNIPEG, 18. DES., 1929
HEIMSKR ING L A
7. BLAÐSÍÐA
inn og landstjórinn og slikir menn,
skyldu ekki fyrir löhgu vera orðnir
þreyttir á öörum eins manni og John
Henry Bagshaw var.
Þó aö mikið beri á stjórnmálunum í
Mariposa, má samt segja þaö um þau,
aÖ þau eru laus viö þessa verri
kvilla sem í stórborgum sækja oft á
þau. Undirferli, brög& og mútur
þekkjast þar ekki. Stjórnmálin eru
þar hrein og gamaldags í fyllsta máta,
á þennan hátt, sem sveitunum hefir
veri'ð til heiðurs. Sá myndi fyrir-
litinn þar, er seldi sannfæringu sína
silfri. En eigi að síður er þar margt
cinkennilegt í sambandi við þau.
Eina leiðin ti! að ná atkvæðum og
lylgi bændanna í Missinaba og kaup-
sýslumannanna í Mariposa, er að
koma þeim i skilning um að þú og
enginn annar sért rétti maðurinn.
Takist þér að sannfæra, þó ekki sé
nema einn þeirra um það, og komist
hinir að þvi, er þér fylgi og áhrif
þeirra vís.
Eg tek það aftur fram, að á milli
íhaldsmanna og frelsissinna, er mikið
djúp staðfest. Þó gætirðu dvalið í
bænum svo árum skiftir á milli kosn-
inga, án þess að verða þess var. I
daglegri umgengni hver við annan,
eru frelsissinnar og íhaldsmenn hinir
vingjarnlegustu. Joe Milligan er og
hefir verið ihaldssinni síðastliðin 6
ar- Eigi að síður keypti hann mót-
orbát sem hann ætlaði aðallega til
skemtunar i félagi með Dr. Gallag-
Her, einhverjum opinspjaliasta frelsis-
sinna bæjarins. Tete Glover og Alf.
McNichol áttu einnig verzlun í félagi,
er seldi járnvöru og mál, þó í stjórn-
málum væru þeir greinilega sinn af
hvoru sauðahúsi.
En þegar að kosningum leið, leyndu
hinar ólíku skoðanir þeirra sér ekki
' stjórnmálum. Þá fjarlægðust þeir
ósjálfrátt oftast hvorir aðra. Joe
Milligan skemti sér þá þennan laug-
ardaginn á mótorbátnum, en Dr. Gal-
lagher geymdi sér það til næsta laug-'
ardags. Pete Glover seldi þá einnig
eingöngu járnvöruna, sem var öðru
megin í búðinni, en Alf. MicNichoi
málið, sem var hinumegin. Þá kom
°g upp fullur fjandskapur á milli
blaðanna út af þeirra ólíku stjórnmála
skoðunum, sem engum hafði endranær
öottið í hug að nokkurntíma myndu
bregða blundi. Önnur lyfjabúðin
varð þá frjálslynd, en hin íhaldssöm.
Og eins var með gistihúsin. Ging-
ham útfararstjóri, .sem eðlilega var
stóðu sinnar Vegna viðsýnn frelsis-
sinni, réði einnig ávalt á kosninga-
tímum sérstakan mann í þjónustu
sína til þess að smyrja íhaldssinnaða
viðskiftavini sína.
Þetta nægir til þess að gefa mönn
um nokkra hugmynd um stjórnmála-
ástandið í kosningunni i Missinaba-
héraði.
John Henry Bagshaw var þingmað-
ur kjördæmisins og fylgdi frjálslynda
flokknum að málum.
Flokksbræður hans kölluðu hann
gamla bardagahestinn þeirra-, gamla
vígabrandinn, gamla kappann, gömlu
striðshetjuna og fleira því úm likt.
Ihaldssinnar kölluðu hann aftur á
móti gamla asnann, gamla drykkju-
svolann, gamla fjárgæfraselinn og
gamla óþokkann.
Eg býst við að John Henry Bag-
shaw hafi að áliti ýmsra verið einn
af fremstu stjórnmálamönnum heirns-
ins. Hann hafði mikið hvítt hár,
er stóð beint út undan silkihattinum
að neðan. Andlitið var slétt, með
stjórnmálamannssvip er 'ekki leyndi
sér, og kostaði landið það tuttugu og
fimm cent á dag að raka það.
Alls hafði það kostað Canada yfir
tvö þúsund dali, á þeim tuttugu árum
er Bagshaw hafði verið fulltrúi
Missinaba-kjördæmisins, að raka þetta
andlit. En árangurinn af því var
álitinn vel þess virði.
Bagshaw gekk á síðum stjórnmála
manns frakka er kostaði landið tutt-
ugu cent á dag að bursta, og skó er
kostaði Canada sambandið fimmtán
cent á hverjum morgni að gljábera.
En þeim peningum var vel varið
Bagshaw frá Moriposa var einn al
árvöknustu fulltrúum sinnar aldar.
Það var þvi engin furða þó liann
væri i fimm kosningum í röð endur-
kosinn, en ihaldssinnaynir væru sama,
sem grafnir. Annan eins málsvara
hefði líka verið erfitt að finná? Hann
átti tvö hundruð ekrur af landi í út-
jaðri bæjarins og hélt þar tvo menn
allan ársins hring sem sannaði það að
hann var bóndi i húð og hár. Þeir sen-
du þræl-alin svín' á hverju hausti til
akuryrkjusýningarinnar í Missinaba-
héraði og heimssýningarnár, og Bag-
sha iv stóð sjálfur hjá svinástíunni
með dómurunum, klæddur í grófar
vaðmálsbuxur og tugði strá allan eft-
irmiðdaginn. Ef nokkur l)óndi hefði
eítir það látið sér detta í hug, að
hann ætti ekki málsvara á þingi, hefði
hann verið skoðaður í meira lagi fá-
vís. ■
Bagshaw átti helming i aktýgja-verzl-
un og einn fjórða í sútunarverkstæði
svo hann var lögmætur kaupsýslumað-
Síðustu Mínútu
JOLAKÖKU
OG
BÚÐINGA PANTANIR
Pancy
Shortbread
Mince ’
Patties
Almond
Paste
Þar sem ekki er nema tæp vika til
jóla, fer tíminn að verða naumur til
að gera bökun og búðinga. Ef þér
hafið ekki nú þegar lagt pöntun yðar
inn hjá bakaranunt eða matvörusal-
anum, er tíminn til þess, að gera það
nú, til þess að koma í veg fyrir ös á
síðustu stundu.
THE BALMORAL FRUIT
CAKE SUPREME
Ur bezta efni, ísuð og fagurlega
skreytt. — 1 blikk kössum, 3
pund að þyngd.
SPEIRS P/ðRNELL
B/1KING CO. LIMITED
666 Sími
667 86 617
Elgin Ave. % 86 616
ur. Hann keypti prédikunarstólinn
í Presbytera kirkjuna og hlutu allir
að sjá, að trúin átti þá einnig mál-
svara á þingi. í skóla var hann fyrir
þrjátiu árurn, sem hlaut að gera liann
að talsmanni menntamálanna á þing-
inu og gera honum auðvelt að minnsta
kosti að fylgjast með í nútiðar vís-
indum, ef ekki dálitið nteira. Hann
skifti við tvo banka og átti altlaf lít-
ið inni i öðrum, en mikið í hinum, og
var því á sama tima bæði ríkur og
fátækur.
Við þetta bætist svo að John Henry
Bagshaw var ef til vill mestur mælsku
maður i Mariposa. Og er þá mikið
sagt. I'ar var fullt af ræðumönnum
sem sumum hverjum varð ekki flökurt
af að tala í tvær eða þrjár klukku-
stundir i senn. En hr. Bagshaw
skaut þeim öllumvaftur fyrir sig. Það
var sagt, að eftir að hann hafði fyrir
alvöru byrjað, eða hafði talað í tvo
klukkutíma, hefðu þeir Perikles, De-
mosþenes eða Cicero ekki þurft að
þreyta við hann.
Það var vandalaust að sjá á Bag-
shaw í hundrað metra íjarlægð, að
hann var þingmaður. Hann var í
grófgerðum fötum svo á því varð ekki
villst að hann kom úr sveitarkjör-
dæmi. Og gullfestin við úrið hans
og innsiglið sem vi& hana dinglaði,
sýndi að hann var að einhverju leyti
erindisreki bæjarkjördæmis. Lági háls
kraginn og hvita hálsbfndið hans gáfu
og ótvírætt til kynna að í kjördæmi
hans var trúað og guðhrætt fólk, og
skeifan í hálsbindisnálinni minti á,
að hjá þvi bærðist einnig andi unga
fólksins og að það þekkti, eins og
menn segja, hest frá asná.
John Henry Bagshaw varð að verja
miklu af tímanum í Ottawa (þó að
hann kysi heldur að vera á búi sínu
og yfirgæfi það ávalt nauðugur, að
þvi er hann sjálfur sagði.J Væri hann
ekki í Ottawa var hann í Washington.
Og þá var bátt að segja, hvenær
hans þyrfti með í London. Það var
því engin furða þó hann gæti ekki ver
ið nema tvo mánuði úr árinu heirna
í Mariposa.
Þess vegna var það öllum ljóst, er
Bagshaw kom af járnbrau'arlestinni
siðla dags eitt vorið, að það hlyti
eitthvað mikið að vera á seiði og að
flaprið um að kosning væri í vændum,
hlyti að vera nær sanni.
Allt sem Bagshaw gerði bar og vott
um þetta. Hann gaf böggladrengn-
um tuttugu og fimm Cent fyrir að
taka miðann af ferðakistunni sinni
og ökuþór bæjarins fimmtíu cent fyr
að aka með sig upp í bæ. Hann fór
inn í tóbaksbúð Gallahans og keypti
þar tvo tíu centa vindla, fór með þá
yfir götuna og gaf Mallory Tomp-
kins þá, ritstjóra blaðsins Times-
Herald, og sagði það sendingu til
hans frá forsætisráðherra Canada.
Allt það kveld gekk Bagshaw
fram og aftur um aðalstrætið í Mari-
posa. Og þú hefðir getað séð, ef
þú hefðir verið veöurglöggur, ’ að
stjórnmálabliku var að draga upp á
himininn. Hann keypti nagla, kýtti
og rúður í járnvörubúðinni, aktýgi í
aktýgjabúðinni, lyf í lyfjabúðinni,
glingur í fimmtán centa búðinni og
margt fleira þessu líkt, sem ekki verð-
ur komist af án, um kosningar.
Þegar öllu þessu var lokið, gekk
hann með McGinnis kosningaforingja
frelsissinna og Mallory Tompkins
blaðamanninum og Gingham (hinum
mikla óháða frelsissinna og útfarar-
stjóra) yfir í baksalinn í Mariposa-
gistihöllinni.
Það var auðséð á því hvernig John
Henry Bagshaw lokaði hurðinni áð-
ur en hann settist niður að hann var
all alvarlega hugsandi.
“Herrar mínir,” sagði hann, “það
er nú víst að kosning liggur fyrir
dyrum. Það verður barist af kappi
og á herðum okkar hvílir að vera
við því búnir.”
“Verður það um tollmálin?” spurði
Tompkins.
‘■^á. herrar mínir, ég er hrasddur
um það. Hún snýst öll um toll-
málin. Eg hefði óskað, að svo hefði
ekki verið. Eg skoða það heimsku,
en þeir líta öðruvísi á það. Hvers
vegna að þeir létu ekki heldur kosn-
inguna snúast um fjárbruðl, get ég
ekki skilið. Eg varaði þá við þessu
Og ég bað þá um að breyta til. Eg
sagði þeitn að á fjárbruðlunarspurs-
málinu gætum við' auðveldlega unnið.
Tökum þetta kjördæmi til dæmis. Hví
ekki að heyja bardagann út af þvi,
að ég hefði sökkt of miklu fé í bryggj
una eða nýja pósthúsið? Það hefði
orðið ákjósanlegt. Að láta þá
fræða kjósendur að ég sé refur,
hefði mér þótt gaman að verja. Og
í raun og veru var það nóg, þó toll-
rnálin væru ekki einnig dregin inn í
það. En herrar mínir, segið mér
nú hvernig það gengur hér. Hefir
nokkuð verið minnst á hverjir séu í
kjöri ?”
Mallory Tompkins kveikti í siðari
vindlinum frá forsætisráðherranum og
svaraði svo fyrir hina:
“Það er á hvers manns vörum, að
Edward Drone ætli að sækja um kosn-
ingu.”
“Hvað?” sagði gamli bardagahest-
urinn og brosti. “Loksins! Verra
gæti það verið. En hvaða flokki
heyrir hann tif?”
“Þeim óháða.”
“Það er afbragð,” sagði hr. Brad-
shaw. “Ötháður, já, það er tilvalið.
Og hver eru kosningatnálin sem hann
•ætlar að berjast fyrir?”
“Ráðvendni og siðgæðismál.”
“Einmitt það,” sagði þingmaður-
inn. “En þetta er eins gott og það
getur verið. Og trúið mér, það hjálpar
okkur. ósegjanlega. Ráðvendni og
siðgæðismál! Hvílíkt háfleygi! Ef
Drone sækir og gerir vel, erum við
hárvissir um sigur. Tompkins, hér
er verkefni fyrir þig. Getur þú
ekki fengið einhvern til að smeygja
þvi inn í andstæðingablöðin, að ég
(Frh. á 8 bls.)
Allir leita þín
' (Frh. frá 3. síðu).
inn verði uppsvelgdur i sigur. Hann
biður og biður unz hann ummyndast
sjálfur til heilags • máttar og hann
ræðir við þá Móse og Elía og heyrir
rödd guðs, sem gefur honum til
kynna að í þessari eilífu þrá og bar-
áttu kannast guð við mennina sem
sina elskulega sonu. Því að þeim ber
að verða fullkomnum eins og þeirra
himneski faðir er fullkominn.
Sjá, allir leita þín! Þeir voru
allir að leita að Jesú Kristi, af því
að hann hafði fyrir bæn sína öðlast
nokkuð af dýrð og mætti hins himn-
eska lífs. Sjálfur leitaði hann síns
himneska föður í djúpum sálar sinn-
ar, í kyrð næturinnar og önn dags-
ins. Það er þessi eilífa leit, sem
frelsar kynslóðirnar frá myrkrinu til
ljóssins. Allir eru leitandi, ef ekki
vitandi, þá óljóst í þeirri logandi þrá
sálarinnar, sem aldrei sloknar né
verður uppfyllt með stundlegum hlut-
um, heldur hverfur jafnan vængbrotin
úr hverjum skipsreika jarðneskra
vona til þeirrar eilífu uppsprettu allr-
ar tilveru, sem vér nefnum guð.
Megi bæn vor vera hrein af stund-
legri eigingirni, en heit af mannkær-
leika og rík af spámannlegri inn-
sýn. —Benjamín Kristjánsson.
og farsælt nýtt ár til vorra
mörgu vina í Winnipeg.
Eins og allur iðnaður sem
stöðugt fer vaxandi, hefir
mjólkurframleiðsla vor svo
vaxið og fullkomnast, að við
getum með vissu sagt, að
bezta mjólkin, sem þú getur
keypt er
(Piristmas Oárrctintt 10
our 4Hang ^ricnðs in
Winniprjj anð jHanitoha
anh from tltc ^Jrincipal
anb JTraJrþcrs of tþc
pominion Pusincss
Collcpc.
Our New Term
Commences
Thursday
January Znd.
Day and Evening Classes
DONUNION
BUSIKÖTOUfGE
The Trend
is to the
“Dominion
Main School
DOMINION BUSINESS COLLE6E
Individual Instruction
at all Branches
of the
Dominion Business College