Heimskringla - 02.04.1930, Blaðsíða 1

DYERS & CLEANERS, LTD.
SenditS fötin yt5ar með pósti.
Sendingum utan af landi sýnd
sömu skil og úr bænum og á
sama verði.
W. E. THURBER, Mgr.
324 Young Str., Winnipeg.
Kev.. »•
St.
DYERS & CLEANERS, LTD.
Er fyrstlr komu upp me® atS
afgreitSa verkiti sama daginn.
Lita og hreinsa fyrir þá sem
eru vandlátir.
W. E. THURBER, Mgr.
Sími 37061
xuv. ARGANGUR
Helztu Fréttir
KANADA
*------------------------*
SiSastliöin mánudag birtist grein i
l>laÖinu Free Press, er skýrir frá 'því,
sambandsstjórn Canada sé að i-
huga tilboö stjórnarinnar frá íslandi
um að senda tvo fulltrúa á (þúsund ára
h'átíö Alþingis heima. Hafa tveir
þingmenn á santbandsþinginu úr 'þessu
^jlki skýrt málið fyrir stjórninni og
bvatt hana ekki einungis til að senda
fulltrúa, heldur jafnframt, að færa
ísland! vinargjöf. Þingmennirnir
eru Joseph Thorson lögfræðingur og
P. Bancroft, þingm. Selkirk kjör-
■dæmis. Hefir Mr. Thorson bent á,
uÖ Bandaríkin hafi ákveðið að senda
'Ulltrúa og færa íslandi um leið styttu
af Leifi Riríkssyni hepna. Að Nor-
eftur sendi fuJltrúa og hafi einnig
S-fið fslandi nokkurt fé til stofnunir
sióðs, er notaður verði af íslenzkum
uanismönnum til dvalar við nám i
^Öri skólum í Noregi. Mælir Mr.
Thorson með því að sambandsstjórn-
ln fari að ráðum Noregs oig geíi
^s'andi $30,000 í sama augnamiði, og
fsland sendi námsmenn til háskóla
tfssa lands og sérstatclega .til háskóla
Xlanitoh/a til náms. I þessari sömu
frétr er þess getið, að mælt hafi ver:ð
nieð Mr. Thorson sem öðrum fuiltrúa
ffanada. Ætlar stjórnarráðið brátt
ah ákveða hvað það geri í þessu máli.
í ræðu er Cölin H. Burnell, for-
nraður liveitisamlagsins í Manitoba,
bélt s. J. viku í Kiwanian klúibbnum,
Sat hann þess, að samkvæmt sinni
beztu vitund, væri aðal ástæðan sú
fyrir því að svo mikið af canadisku
bveiti væri en óselt, að framleiðslan
s*bast liðið ár hefði verið ofmikil.
bvvað hann ósanngjarnt, að kenna
samlaginu fremur en öðrum kornfé-
b>gum í Canada um það, að salan hefði
Sengið illa. Samlagið ætti um 53%
af hveitinu sem óselt væri, en önnur
kornfélög 47%. Nokkurn þátt í því
^ága verði er nú biðist fyrir canadiskt
bveiti, ætti einn'ig hækkum innflutn-
lngs-tolla í sumurn Evrópu löndunum;
bveitið yrði vegna þeirra ofhátt í verði
er þangað kæmi. Ástæðulaust kvað
bann fyrir almenning að bera kvíð-
boga fyrir því, að fjártrygging sú er
fylkisstjórnirnar hefðu veitt samlaginu
yrði þjóðfélaginu byrði. iSamlögin
®ttu 30 niilj. dala virði í óseldu hveiti,
sem betur gerði en að standa fyrir
tví. Og hagur samlagsins væri enn
SVo góður hjá bönkunum, að ekki
byrfti á hjálp stjórnanna að halda.
Nefnd manna leitúðu nýverið á fund
Sumbatidsstjórnarinnar frá lífsábyrgð-
ar félögum Canada í þeim erindum, að
fá stjórnina til þess að borga félög-
nnum nokkuð af þeim kostnaði er
^u þóttust verða fyrir á stríðsárun-
um- Halda félögin því fram, að
þan hafi orðið fyrir tapi af dauðs-
föllum, er stríðið mikla var orsök í
°g þann halla beri stjórninni að jafna.
A,,s rieniur sú upphæð 17 ntiljónum
^a,a- Stjórnin hefir daufheyrst við
tgreiða þetta fé úr sínum vasa.
f leldur hún því fram að brezka stjórn-
ln hafi vátryggt hermenn á stríðs-
f’rnunum og grætt á því. Samt jþefir
komið til mála, að gera ráð fyrir
fjárveitingu er nemur ihálfri miljón
_ a í næstu fjárlögum stjórnarinnar
fb þess að verða að einhverju leiti við
Þessari kröfu vátryggingarfélaganna.
ffæst er krafa Western Assurance
fe,agsins, $6,400,000. Þar næst Great
^est Life Assurance félagsins $1,400,
°b0, qg, gun j^j£e Assurauce $1,353,
932.
Landstjóri Canada, lávarður Will-
ingdon og lafði Willingdon kornu til
Winnipeg s. 1. sunnudagsmorgun. Þau
eru á ferð vestur að hafi og ætla að
dvelja þar um 6 vikna tíma. Mieðan
þau stóðu 'hér við, gistu þau forsætis-
ráðherra Bracken Héðan héldu þau
af stað vestur kl. 3 e.h. s. 1. mánudag.
Uipp hefir komist, að óregla hafi
átt sér stað í sarmbandi við störf ritara
Winnipeg Parks nefndarinnar. Rit-
arinn heiti.r T. H,. Blackwood, er 52
ára gamall, og hefir haft þetta starf
með höndum í 25 ár. Jules Preud-
homme K. C., lögmnður bæjarráðsins
birti fregnina af þessu. Hversu mikil
brögð eru að óreglunni á ibókhaldi
ritarans eða hve miklu upphæðin pem-
ur, sem ekki finst nein greinargerð
fyrir á bókunum, hefir ekki verið látið
uppi. En rannsókn stendur yfir \
málinu.
Enn af Islandi
Herra ritstjórB—
Góð vinkona okkar suður í “Uncle
Sam’s’’ landareign sendi mér úrklippu
úr ensku blaði, sem ég snaraði á okkar
“guða mál” og læt hér með fylgja, ef
ske kynni að þú hefðir autt horn fyrir
það í Kringlu. Annars er það nú
máske að bera í bakkafullann læk,
þettað skjall um Island og Islendinga,
þvi að nær því hvert betra tímarit eða
dagblað í enska heiminum flytur nú
stöðugt þesskonar greinar, og við
megum vara okkur á því að verða
ekki of montin eða gleiðgosaleg yfir
framförum á ættjörðinni, og því síður
megum við státa of mikið yfir mikil-
mens’ku íslendinga hér í Ameúíku.
AUt er Ibest í hófi og þó einkum
sjálfsihólið. En ég held samt að
enginn þurfi að hneik^last yfir þessari
stuttu grein, því hún er laus við s'krum
og smjaður. — Miss Francis van
Landt, sem er bókavörður, farast orð
á þessa leið;
“ísland kom mér fyrir augu sem
grænskrúðugt land. Hvervetna mætti
auganu blómskrúð, svo sem rósir, sól-
eyjur, fíflar og gæsablóm og svo þe^s-
ir yndislega fagurgrænu grasfletir er
þeir nefna “tún”. Þettað var um
sumartíma, þegar dagur var sem
lengstur. Hvergi sást snjór eða ís,
nema að í efstu fjallaskörðum mátti
greina dálitlar hvítar slæður.
Aldrei gleymi ég þessari fyrstu
landsýn eftfr að við lögðum í haf frá
Ros'on. Það var árla morguns og
er ég kom upp á þilfar blasti við
Reykjavík, höfuðborg tslands, með
sir.ni ágætu skipahöfn og, hatnagarði,
og hin marglitu húsaþök glitruðu og
glömpuðu í dásamlegri morgunsólinni.
Og rétt fyrir innan ihafnargarðinn
mátti sjá hina stóru, gráu flugvél
nors'ku flugmannanna, er þeir hugðust
að fljúga með yfir Atlantshaf.
Reykjavík er smábær, eftir okkar
mælikvarða, en í öllum skilningi hin
fullkomnasta nútímaJborg. Qg hvergi
annarstaðar hefi ég séð slíkann dæma-
lausann þrifnað. Hvívetna eru ágæt-
ai*akbrautir og góðar bifreiðar keppa
þar við litlu íslenzku hestana. En
þessir íslenzku hestar eru ekki það
sem við nefnum “Shetland Ponies,”
heldur minna k,yn venjulegra hesta, og
þeir eru elskulegar skepnur. Og aldrei
sá ég hest þar mæta illri meðferð að
nokkru leiti. Islendingar eru víst
vandir að’ virðing sinni hvað snertir
meðferð á skepnum.
Þægindi og þrifnaður eru aðalein-
kenni heimilanna i Reykjavík. Maður
sér tæplega stuf eða ryk til dæmis á
fíngerðustu gluggatjöldum. Má vera
að þetta sé að nokkru leyti þvi að
WINNIPEG, MIÐVIKUÍDAGINN, APRÍL 2. 1930
þakka, að þar hefir húsfreyjan æfin-
lega heitt vatn frá sjóðandi jarð-
lindum.
Eg heimsótti spitalana. Þeir eru
að vísu smáir og bygðir á “Cottage”
vísu, en öll hjúkrunartæki voru þar
rétt eins góð, eins og á stóru spítul-
unum hér vestra.
Ef að annars fr nú uppi á o'kkar
jörð i sannleika hugvits-snillingur, þá
hlítur það að vera Einar Jónsson, sem
nú virðist næstum tilbeðinn á íslandi.
Mér varð reikað inn á gripasafns-
stofur hans og átti ég satt að segja
ekki von á öðru en þessu venjulega
samsafni á slíkum stöðum. En hvilík
undrun ! Eg -var þarna undireins
sem tröllum tekin eða í leiðslu ! Hví-
lík fyrnindi af undraverkuni og elsku-
ríkum myndum af nær því öllum hugs-
aiúegum tegundum, svo hundruðum
skiftir, og alt þetta handaverk þessa
eina manns og hann er enn á bezta
aldri. Eg get ekki reynt að gefa
skýring um það sem þarna var að
sjá og skoða. Það var alt svo und-
uisamlega listfengt.”
Þettað er ónákvæm og frílhendis
þýðing á því sem Miss van Landt
segir utn Island. Svo heldur hún á-
frfim ferðasögunni um Nor.eg og
Lappland, en ég nenni ekki að þýða
það.
Magnús Peterson
" ~ ' ' -T--------
Hver verða forlög
íslenzkunnar hér í landi?
/ _____________
Herra Árni Pálsson landsbókavörð-
ur, flutti fyrirlestur sinn hér í Hav-
land fundarhúsi 27. þ. m. eins og til
stóð. Fyrirlesturinn var vel sóttur
úr jafn strjálbyggðri og fámennri
sveit. Það var okkur igömlu mönn-
ur.um óblandin ánægja að hlýða á
jafn snjallt erindi. Saga Islands ætti
að sönnu að vera okkur öllum kunn,
en við höfum ekki átt kost á að iheyra
hana jafn snyldarlega samandregna í
skýrum dráttum, frá landnámi og fram
á þennan dag. Eg 'hygg enda að
fyrirlesturinn ha,fi opnað augu sumra
ungu mannanna, fyrir því að það væri
vert að kynna sér betur þetta efni, og
er þá mikið unnið. Flestum hinna
yngri manna mun saiga Islands vera
eins og lokuð bók. Þeir eru svo
soiglega fáir af íslenzkum skólamönn-
um hér, sem gefa nokkurn gaum að
íslenzkum bókmentum. En þeir eru
ótrúlega margir sem fyrirlíta allt sem
íslenzkt er. Þeir eru orðnir frávill-
ingar, og vildu helst að þjóðernis síns
vœri hvergi getið. Svo eru llíka
margir sem gjarnan vildu halda mál-
inu sem lengst, en eru orðnir vonlausir
um að það takist, og hafa því lagt
árar í bát; og þeim nokkur vorkunn.
Þegar Lúterska kirkjan islenzka er
orðin ens'k að ihálfu leyti, og þegar
farið er að biðja afsökunar á því að
íslenska verði töluð á samkomum Is-
lendinga, þá er ekki vandi að sjá Ihvert
stefnir. Þá.eru margir okkar læztu
menn öruggir meðhaldsmenn íslenzk-
unnar, og eflaust stór meirihluti
manna i flestum sveitabyggðum. I
bæjunum mun það vera nokkuð tví-
skift. Eg er einn af þeim sem hef
sterka trú á því að móðurmálið okkar
eigi hér mikla framtíð fyrir höndum.
Fyrirlestrar hr. Árna Pálssonar hafa
styrkt mig i þeirri trú. Með þeim
kviknar hér neisti af þekkingu á sögu
I og bókmentum íslendinga meðal hér-
| lendra manna. Hérlendir fræðimenn
munu sniám saman læra að meta ís-
lenzkuna, og fyrir þeirra áhrif munu
ungu námsmennirnir okkar fara að
gefa henni ,gaum. *
I þessu sambandi dettur mér í hug
stutt dæmisaga, sem birtist í sáðustu
“Syrpu,” eftir góðskáldið okkar Magn\
ús Bjamason. Eg vona að höf. mis-
virði ekki þótt ég endurtaki hana hér
orðrétta. Hún heitir • Sessunautur
M'il j ónainæringsins.
“Islenzkir iþróttamenn þreyttu
knattleik við annara þjóða afburða-
menn í stónborg nokkurri í Ameriku.
Áhorfendurnir 'ski ftu þúsundum; og
flestir þeirra vildu að Islendingarnir,
sem voru aðkomumenn, ibæru lægri
hluta. I einu af fremstu sætunum á
áhorfendapöllunum sat miljónamær-
itigur, og' veitti hann leiknum ná-
kvæma eftirtekt.
“Eru þetta Eskimóar, eða hvað ?”
sagði 'hann við sessunaut sinn í byrjun
leiksins, og bbenti á íslendingana.
“Þeir eiga víst að heita hvítir” sagði
sessunauturinn.
“l>ekkir þú nokkuð Islendinga?”
spurði miljónamærjigurinn og leit
hornauga til sessunautar síns.
“Eg hefi haft dálitil kynni af þeim,”
svaraði sessunauturinn.
“Sliikir menn hafa ví'st ekki mikið
að gjöra í hendurnar á drengjunum
okkar.
“Auðvitað ekki,” svaraði sessu-
nauturinn.
Nú tók leikurinn að harðna.
“Eg held íslendingarnir ætli að
spjara sig,” sagði miljónamæringur-
inn.
“Þeir eru sagðir að eiga til víking-
anna að telja” sagði sessunauturinn.
“Það lá að.”
Og íþróttamennirnir sóktu leikinn
enn harðara, og óhorfendunum varð
brátt ljóst að íslendingarnir voru
fyllilega jafnokar keppinauta sinna.
“Þössir íslendingar eru engar lið-
leskjur,” sagði miljónamæringurinn.
“Það gleður mig” sagði sessunaut-
u inn.
“Ert þú ef til vill einn af þeirra
mönnum.”
“Eg er ofurlítið i ætt við þá” sagði
sessunauturinn.
Nú leið all-löng stund. Leikurinn
komst von bráðara á hæsta stig, og
var sóktur af miklu kappi og mikilli
íþrótt, svo að menn höfðu aldrei séð
at.nað eins. Og 'stóðu nú áhorfendur
á öndinni, því Islendigarnir voru smátt
og smátt að ná yfirhöndinni.
“Isíledinigiarnir eru sannir menn,”
sagði miljónamæringurinn.
“Eg er mikið skjddur þeini,” sagði
sessunauturinn.
“Það er engin vanvirða fyr>r þig,”
sagði miljónamæringurinn.
Nú kom siíðasti iþáttur knattleiksins.
Gengu þá íslendingarnir svo rösk-
lega fram, að ekki stóð við þeim. Og
voru áhorfendur sem þrumu lostnir
at’ undrun.
“Islendingarnir eru að vinna sigur,”
sagði miljónamæringurinn.
Eg er af islenzku bergi brotinn,”
sagði sessunauturinn.
• “Einmitt það.”
Nokkru síðar var leikurinn á enda,
og l>áru íslendingar sigur úr bítum.
“IslendingaL, þessir eru mestu í-
þróttamenn heimsins” sagði miljóna-
mæringurinn, og stóð upp; “því þeir
hafa unnið hér mjög frægan og þýð-
ingar mikin sigur.”
“Eg er ísledingur i húð og hár”
saghi sessunauturinn.
“Eg á bágt með að trúa því,” sagði
miljónamæringurinn stillilega, og virti
sesisunaut sinn fyrir sér með mikilli
gaumgæfni.
“Það er dagsatt,” sagði sessunautur-
inn, “>því ég er fæddur og uppalinn á
íslandi.”
“Það má vel vera að þú sért fœddur
þar,” sagði miljónamæringurinn, og
lei>: fyrirlitlega á sessunaut sinn; en
ég er alveg sannfærður um hitt: að
þaS er ekki dropi af vlkingablóSi í
œSum þínum.”
I sögu þessari er aðeins talað um
líkamlegt atg'jörvi en ég hygg að
skáldið hafi engu siður haft í huga
andlegt atgjörvi. Samlikingin getur
líka átt við baráttu íslenzkunnar hér í
lar.di. Miljónamæringurinn er hér-
lendar þjóðir. Hún þekkir ekki á-
gæti íslenzkunnar og metur hann að
engu. Sessunauturinn er íslenzkur
frávillingur, sem ekki þorir að kann-
ast við þjóðerni sitt, fyr en hann verð-
ur þess var að það er í heiðri haft.
Þá vill hann tileinka sér það, en verð-
ur svo fyrirlitinn af þeim sem hann
vildi leita sér virðingar hjá. Leikur-
inn er kapphlaup íslenzkunnar við
önnur tungumál. Það er þessi sam-
keppni sem nú er að byrja. Hra. Árni
Pálsson bregður upp ljósi fyrir hér-
lendu þjóðinni, og sýnir henni gildi
íslenzkrar tungu og menningar að
fcru og nýju. I fótspor hams feta
fieiri íslenzkir mentamenn bæði hér
Oig heima. Alþingishátíðin styður
mjög að því að hérlendir fræðimenn
læra að meta gildi íslenzkunnar. Fyrir
áhrif þeirra kemst íslenzkan inn í alla
æðri skóla hér í landi sem skyldunáms-
grein, og að lokum verður hún sett
skör hærra en önnur útlend tungu-
mál. , Frávillingarnir verða að fjylgj-
ast rneð, þeim fer líkt og sessunaut
miljónamæringsins. Þeir .verða að
færa sig stig af stígi, og eiga á hættu
að verða fyrirlitnir af ihérlendum
mönnum fýrir ræktarleysið við móð-
urmálið sitt. Og svo fer að lokum
að enginn mentamaður af íslenzku
bergi brotinn, getur haldið virðingu
sinni, nema hann kunni tungu feð^a
sina.
Þessi vona ég að verði saga ís-
lenzkunnar hér í landi. Húntverður
komin til vegs og valda hjá hérlend-
um mentamönnum, áður en hún deyr
með öllu hjá iþeim sem nú halda trygð
við ihana. Þetta mun þykja djarfur
draumur, en ég vona að hann rætist.
Vogar 30. marz, 1930.
GuSm. Jónsson
Þessi grein var í fyrstu ætluð til að
flytjast í fundarlokin að Hayland 27.
þ. m. en af sérstökum ástæðum varð
það ekki. Hér er hfm lítið eitt
aukin. — G. J.
Frá Islandi
Steersta flugvél hcimsins
Flugvélasmiðjur Dr. Dorðiers, sem
s. 1. sumur bygðu flugvél fýrir 160
farþega, 52 smálesta þunga, ætla nú að
byiggja aðra flugvél ennþá stærri.
Hún vegur 80 smálestir og verða í
henni 9 vélar og hefir hver þeirra
1000 hestöfl. Sennilega verða nokkr-
ar slíkar vélar þvgðar í sumar og
flogið á þeim til Ameriku og þar verða
þær noráðar til farþegaflutnings. Ep
það er General Motors félagið, sem
nú á Dorniers smiðjurnar og sömu-
leiðis Fokkersmiðjurnar.
Háskólinn. Embættisprófi 4 log-
um hafa nýlokið þar: Guðmundur B.
Ólafs (134st.). Ólafur H. Jónsson
(118 st.J, Torfi Hjartarson (140 st),
o,g Torfi Jóhannsson (121 ^ st.), allir
1. einkunn. — L'ógr.
Dr. Alexander Bugge fyrrum pró-
fessor í Osló er nýlega dáinn með
sviplegum hætti af brunasárum. Hann
vai fæddur 30. des. 1870, sonur hins
alkunna fræðimanns Sophus Bugge
og sjálfur var hann afkastamikill og
ágætur vísindamaður, stórfróður og
prýðilega ritfær. Hann fékst upp-
haflega mest við norska verslunar-
sögu og varð doktor rétt fyrir alda-
mótin fyrir rit um sjálfstjórn norskra
bæja og verslun þeirra fyrir Hansa-
tírnana. Seinna skrifaði ihann m. a.
scgu norskra siglinga á miðöldum og
sögu noskrar trjáviðarverslunar. —
Einnig reit hann merkar og læsileg-
ar bækur um keltnesk áhrif á norræna
menningu og um víkingaöldina skrif-
aði hann tvö bindi, ritgerðasafn sem
er meðal þess besta Pg aðgengileg-
asta fyrir almenning uni þau efni.
Hann skrifaði einnig tvö bindi af
NÚMER 27
stórri Noregssögu, sem kom út fyrir
stríðsárin Og á síðustu árum vann
hann að stórri heimsbókamentasögu
og einnig að rannsóknum á byggingu
Noregs. Að honum er mikill mann-
skaði fyrir norræna sagnfræði.—Lögr.
• GuSmundur Kamban rithöfundur
dvelur hér nú ,um tíma oig vinnur að
skáldsögu þeirri, sem hann hefir í
smiðum um Ragnheiði Brynjólfs-
dóttur og Daða Halldórsson. — Lögr.
Reykjavikurapótck er nú flutt í
stónhýsi sitt við Austurstræti, sem
Þorsteinn Sch. Thorsteinsson lyísali
keypti af íslandsibanka í fyrra. Þetta
er stærsta og elsta lyfjabúð landsins
stofnuð 1700 af Bjarna Pálssyni land-
lækni og var fyrst um tíma á Bessa-
(Stcðum, en síðan í Nesi við Seltjörn,
frá 1763 til 1833, er Oddur Thoraren-
ser keypti hana og flutti til Reykja-
víkur. 1836 seldi Oddur lyfjabúðina
dönskum manni og -voru siðan lyf-
salar hér jafnan danskir, þar til Þ.
Sch. Thorsteinsson keypti Revkja-
víkurapótek fyrir 11 árum. Fram á
síðustu ár var þetta eina lyfjabúðin
hér í bænum, síðan voru þær um tíma
2, en eru nú orðnar 4. • —Lögr.
Elsti þjónandi prestur hér á landi
er nú séra Ólafur Ólafsson fríkirkju-
prestur, sem enn þjónar fríkirkjusöfn-
uði Hafnarfjarðar. Einar prófastur
Jónsson á Hofi fékk lausn frá prests-
skap í vetur frá 1. nóvember en var þá,
er hann sagði af sér, elstur þjónandi
presitur landsins. — Lögr.
Eimskipaf élagiS. Hinn nýi for-
stjóri þess. Guðmundur Vilhjálms-
son kvað ekki geta tekið við starfi
sínu þar fyr en í vor, og annast *E.
Nielson forstjóri starfið til þess tíma.
.... —Lögr.
Sigfús Sigfússon þjóðsagnafræðing-
ur hefir dvalið hér i ibænum frá því
ií haust, sem leið. H'efir Matth.
Þórðarson þjóðmenjavörður sent
þinginu áskorun um fjárstyrrk til
framlhaJds útgáfu á þjóðsagnasafni
hans, er margir ihafa saknað þess, að
fá ekki meira að sjá af þvi safni en
út er komið. Nýkomnar eru hér út
Glámsrírnur eftir Sigfús, gefnar út
af Jóni Helgasyni prentsmiðjueiganda,
ortar 1912 út af þættinum um Glám
í Grettissögu. Er Siigfús vel hag-
orður, og til er eftir hann allstórt
ljóðsafn óprentað. Nokkur kvæði
eftir ’hann hafa við og við birtst í
Seyðisfjarðarblöðunum fyr og síðar.
Kvenfélagasamband tslands. Á
fulltrúafundi kvenna, sem haldinn var
hér í bænum í síðastl. mánuði, var
samþykt, að öll kvenfélög. sem gang-
ast fyrir húsmæðrafræðslu, skyldu
hafa samband með sér, sem nefnist
Kvenfélagasamfoand Islands. Voru
lög samin fyrir það. Er það eink-
um verkefni félagsskaparins að koma
á kensu i handvinnu og matreiðslu í
öllum barnaskólum landsins. I stjórn
bandalagsins eru frúrnar Ragnhildur
Pétursdóttir, forseti, Guðrún Péturs-
dóttir og Guðrún J. Briem. iRáð-
gert er að halda fundi í bandalaginu
annaðhvert ár og nefnast þeir Lands-
þing kvenna.—Lögr.
Hrcindýr hafa verið í stórum hóp-
um út um alt Fljótsdalshérað í vetur,
vegna snjóþyngsla uppi í öræfum, þar
sc-m iheimkynni þeirra eru. I hlákunum,
sem hér syðra hafa nú eytt öllum
snjó, hefur gaddurinn aðeins sígið
nokkuð á Austurlandi, svo að snapir
eru nú komnar, og nú er sagt að
hreindýrin séu aftur að færa slg fram
ti! fjallanna. Það er mjög sjald-
gæft, að fannkoma sé svo mikil á
fjalllendinu upp frá Fljóísdalshéraði
að dýrin leiti niður til bygða. —Lögr.