Heimskringla - 24.09.1930, Qupperneq 7

WINNIPEG, 24. SEPTEMBER 1930
HEIMSKRINCLA
7. BLAÐSIÐA
N af ns pj iöl Id 1

Hjónabandið.
(Frh. frá 3. síðn)
ir og nafnið, sem hún ber.”
Hann sýndi n; Eugenie sama þótt-
ann og kuldann og hún áður hafði
beitt við hann. Henni rann í skap;
hún hvessti augun á mann sinn.
"Og þess vegna neitarðu mér um
allar upplýsingar um hagi þína-”
“Nei, ekki þegar þú æskir þess
sjáif.”
Eugenie átti litla stund í stríði við [
sjálfa sig. Loks spurði hún “Ætlar
þú ekki að uppfylla kröfur námu-
mannanna þinna?”
“Eg hefi veitt þeim þau hlunnindi
er hægt var að veita, og þeir af sjálfs-
hvötun hafa farið fram á. En kröf-
um Hartmanns er alls ómögulegt að
sinna. Þær miða eingöngu til þess
að eyða allra hlýindi og mynda ein-
tóma stjórnleysi. Hann mundi tæp-
lega hafa þorað að hafa aðra eins
ósvífni í frammi við mig, ef hann
ekki vissi hvað eg á í hættu í þess-
um ófriði.”
“Hvað er á hættu?” spurði Eugen-
ie áhyggjufull. “Efnahagur þinn?”
“Meira enn það. Staða mín og
aleiga er í veði.”
“Og þú ætlar ekki að láta undan?”
“Nei!”
Unga konan horfði þegjandi á mann
sinn, manninn, sem nokkrum vikum
áður hafði ekki þolað að yðrast við
hana fyrir “taugaveiklun.” Nú lagði
hann ótrauður út í ófrið, er stofnaði
aleigu hans í hættu. Var þetta sami
maðurinn? Þetta “nei” var svo
steinhart o gákveðið, hún fann að
hann mundi ekki láta undan neinum
ógnunum.
“Eg er hrædd um að Hartmann
muni halda ófriðinum til streitu”
sagði hún. “Hann hatar þig.”
Arthur brosti fyrirlitningarlega.
“Eg veit það! Eg geld honum í sömu
mynt.”
Eugenie mundi eftir heiftarlogan-
um í augum Hartmanns, er hún nefn-
di nafn mannsins síns, og hana greip
skyndilega ótti mikill.
“Þú ættir ekki að gjöra lítið úr
hatri þessa manns, Arthur. Ofsi hans
er afskaplegur, ekki síður en dugn>-
aðurinn.”
Arthur horfði lengi og alvarlega á
hana. "Þekkir þú hann svo vel? Þú
hefir reyndar altaf dáðst að þessu
svaðamenni! Það er dálaglegur
dugnaður að heimta það, sem ómögu-
lega getur fengist að vilja heldur
ginna fjölda manna út í ófrið, en taka
neinum sönsum. En jafnvel Hart-
mann getur fyrirhitt þá mótstöðu, er
ofsi hans fær ei unnið bug á. Hann
skal ekki neyða mig til neins, þó eg
mætti búast við að verða undir í ó-
friði þessum.”
Hann stöðvaði hest sinn og eins
gjörði Eugenie. Skógargatan lá hér
yfir bugðu af akveginum, og þar
komu þau auga á þá, sem þau vildu
forðast, hópur námumanna stóð þar
og-beið eftir einhverju.
“Við komumst samt sem áður ekki
hjá þessum fundi!”
“Væri ekik bezt fyrir okkur að
snúa við ?” spurði Eugenie í hálfum
hljóðum.
“Það er um seinan! Þeir hafa kom-
ið auga á okkur. Við komumst ekki
hjá þeim, en að snúa við, væri að
leggja á flótta. Það er slæmt að
við skulum vera ríðandi. Það gjörir
þeim frekar gramt í geði. En við
verðum að halda áfram og láta engan
bilbug á okkur finna.”
“Þú hefir samt óttast fund þeirra?”
Arthur leit forviða á hana. “Eg?
það varst þú, sem ekki máttir verða
á vegi þeirra. Nú er ekki hægt að
komast hjá því, en þú ert þó ekki
einsömul. Haltu þétt í taumana, og
vertu fast við hliðina á mér! Verið
getur að allt gangi friðsamlega.”
Þau riðu nú hægt ofan á akveginn.
Arthur hafði haft rétt að mæla.
Þessi fundur gat ekki orðið með ó-
heppilegra hætti. Námumennirnir
voru alir í æstu skapi, þeir komu af
róstusömum fundi. Þeir voru famir
að líða skort, sökum verkafallsins,
og nú mættu þeir húsbónda sínum,
sem ekki vildi láta undan kröfum
þeirra, — ríðandi dýrum gæðingi, og
með hoiþim hin tiginborna frú hans,
á heimleið "úr skemmtiferð. — Það
var auðvitað að þeim yrði gramt í
geði. Þeir höfðu líka tautað skamm-
ir og hótanir sín á milli, en þögnuðu
þó, er hjónin komu ofan á akveginn,
en þeir röðuðu sér í þéttan hóp þvers
yfir veginn og virtust ætla að varna
þeim hjónum leiðina.
Það kom titringur á varir Arth-
urs; annað merki geðshæringar sást
aldrei á honum, og hönd hans titraði
ekki, er hann tók um tauma Freyju,
til þess að vera við öllu búinn.
“Gluck auf!” sagði hann.
Enginn tók undir kveðjuna. Námu-
mnnirnir litu illilega til þeirra og
sumir flykttust að þeim.
“Ætlið þið ekki að láta okkur kom
ast fram hjá?” spurði Arthur alvar-
lega. Hestarnir ókyrrast, þegar
þið þyrpist svona að þeim. Víkið úr
vegi!”
Þó Eugenie vissi að hætta væri á
ferðum, horfði hún samt forviða á
mann sinn. Það var í fyrsta sinn
að hún heyrði mann sin ntala í þess
að hún heyrði hann tala í þessum
málróm; myndugleiki húsbóndans
gagnvart undirmönnum sínum kom
þar vel í ljós, þó hann væri stilltur.
Það var djarft af Arthur að tala
þannig til þeirra, þegar svona stóð
á. En það hefði tekist, ef flokkur-
inn hefði verið foringjalaus. Nú
litu allir í sömu átt, eins og þeir
ættu þaðan von á skipun. Þar stóð
Ulrich Hartmann, hann var að koma
ofan úr skóginum; höfðu félagar
hans verið að bíða eftir honum. —
Hann stóð grafkyr og horfði á Ber-
kow og kónu hans, fremur ófrýnn á
svip.
Arthur hafði litið í sömu átt og
aðrir. Hann sneri sér nú alveg við.
“Hartmann, eruð þér líka foringi
hér í dag? Sjáið þá um að við get-
um komist áfram. Við bíðum.”
Ef það hefði verið nokkur keimur
af skipun eða beiðni i orðum þessum,
mundu þau hafa haft sömu áhrif og
eldur í sinu, og við því var Hart-
mann búinn. En þessi rólega áskor-
un um að hann ætti að koma hér á
reglu, eins og hann væri til þess kjör-
inn, það var viðurkenning á mynd-
ugleika hans, og kom því flatt upp á
Hartmann. Hann var á báðum átt-
um, er hann kom til þeirra.
“Nú, yður langar til að komast á-
fram, herra Berkow?”
“Auðvitað! Þér sjáiða ð við ætl-
um að fara yfir brautina.”
Ulrich setti upp hæðnissvip.
“Eruð þér þess vegna að kalla á
mig? Þér eruð húsbóndi í námun-
um og yfir verkafólki yðar. Því
skipið þér þeim ekki að vikja úr
vegi? Eða eruð þér nú kominn á
þá skoðun, að eg sé húsbóndi hér, og
að eg þurfi aðeins að segja eitt orð
til þess að sýna yður það?”
Eugenie var orðin náföl. Reynd-
ar vissí hún að þessum heiftaraugum
var ekki beint að henni, en hún var
heldur ekki hrædd sín vegna. Nú
þorði hún ekki að beita því valdi, er
Ulrich ætíð hafði látið undan. Hana
grunaði að hann mundi ekki láta það
á sig fá, þegar hún var stödd við hlið
mannsins síns.
“Hundrað manns ráða ávalt við
einn,” sagði Arthur þurlega, “ef i
handalögmál fer. En það kemur þó
Iíklega ekki til þess, Hartmann?. —
| Munduð þér ekki álíta yður óhultan,
þó þér aleinn væruð staddur innan
um mína menn? Eg álít að mér sé
jafn óhætt hér og á heimili mínu.”
Ulrich svaraði ekki, hann horfði
þungbúinn á Arthur, sem sat á hest-
baki andspænis honum, stilltur og
rólegur, og hvessti á hann augun
eins og þegar þeir fyrst áttust við.
En þá hafði han nstaðið á skrifstofu
sinni og menn hans allir hjá honum;
nú var hann aleinn og umhverfis hann
hópur uppreisnarmanna, er aðeins
biðu eftir að þeim yrði gefið merki
til þess að ráðast á hann, en samt
sást honum hvergi bregða. öhrædd-
ur leit ahnn í kringum sig; hann
vissi að hann var húsbóndinn.
Þessi ró og stilling hafði áhrif á
verkamennina, sem voru vanir
hlýðni. Þeir voru í efa um, hverj-
um þeir ættu að hlýða. Þeir litu
aftur spyrjandi til Ulrichs, sem stóð
þegjandi í sömu sporum. Nú leit
hann aftur upp, skotraði augunum til
Eugenie og gekk svo skyndilega aft-
ur á bak.
“Vikið úr vegi, svo hestarnir kom-
ist fram hjá. Víkið til vinstri hand-
ar!”
Skipuninni var hlýtt í snatri; var
auðséð að nv'i hlýddu verkamennirmr
fúslega. A svipstundu var kopiið
breitt skarð í hópinn, svo Berkow og
kona hans komust óhindruð leiðar
sinnar. Þau héldu yfir á skógargöt-
una fyrir handan veginn, og hurfu
brátt að baki trjánna.
“Heyrðu, Ulrich!” sagði Lorenz í
meinlausum ásökunarróm við félaga
sinn, “þú skammaðir mig áðan þeg-
ar eg vildi stilla til friðar uppi hjá
bræðsluskálunum — hvað gerðir þú
nú sjálfur?”
Ulrich starði ennþá yfir á skógar-
götuna; þegar áhrif unga húsbónd-
ans náðu ekki lengur til hans, fór
hann að sjá eftir eðallyndi sínu.
“Hundrað á móti einum!” tautaði
hann gremjulega. “Eg er óhultur
meðal yðar!” Svona er það, þessa
menn skortir aldrei fagurgala, þeg-
ar þeir eru hræddir, og við látum
alltaf gabba okkur!”
“Hann virtist sannarlega ekki
vera hræddur!” sagði Lorenz. “Hann
er alls ekkert líkur föður sínum. —
Ulrich, við ættum sam —”
“Hvað ættum við?” sagði Ulrich
fokvondur. “Láta undan, er ekki
svo? Til þess að þið getið fengið
frið og næði, og honum verði hægt
að þröngva kosti ykkar enn meir en
faðir hans, þegar hann sér að við fá-
um enga rönd við reist. Að eg vægði
honum í dag, kom til af því að kon-
an hans var með honum og af því
að —”
Hann þagnaði alt í einu. Hann
var svo dulur og þótafullur, að hann
hefði heldur bitið úr sér tunguna en
segja félögum sínum frá því,, hvaða
vald það var, sem hafði neytt hann
til að sýna Arthur vægð.
— — Arthur og Eugenie höfðu
haldið áfram ferðinni þegjandi. Þau
riðu þétt samhliða og Arthur hélt
ennþá í taumana á Freyju, þó m'i
væri ekki lengur nein hætta á ferð-
um.
Sérð þú nú, hve hættuleg ferð þín
var?” spurði hann loks.
“Já, en eg sé líka í hverri hættu
þú ert staddur.”
“Það verður svo að vera. Þú hef-'
ir sjálf séð, hvernig þessi Hartmann
getur neytt félaga sína til að hlýða
sér í blindni. Hann þurfti aðeins að
segja eitt orð til þess að okkur yrði
leyft að komast áfram; enginn þorði
að mótmæla, og þó höfðu þeir aðeins
beðið eftir því, að hann gæfi þeim
bendingu til að ráðast á okkur.”
“En tíann gaf aldrei þá bendingu,”
sagði Eugenie.
Arthur leit aftur alvarlega til henn-
ar.
“Nei, ekki í dag! Hann má sjálf-
ur bezt vita hvað hefir aftrað hon-
um. En hann getur gert það á morg-
un, eða hvenær sem fundum okkar
ber aftur saman; eg er fullkomlega
við þvi búinn.”
Þegar þau voru komin út úr skóg-
inum, hleyptu þau hestunum á sprett
og voru eftir fjórðung stundar kom-
in að grashjallanum fyrir neðan höll-
ina. Arthur stökk af baki — allar
hreyfingar hans voru nú miklu rösk-
legri en áður. Hann rétti hendina
fram til þess að hjálpa konu sinni
af baki. Hún var enn náföl; var ekki
laust við að hún titraði, er hann tók
utan um hana, og hún titraði enn
meir, af því að hann hélt lengur utan
um hana en annars var vandi hans,
er hann hjálpaði henni af baki.
Hefirðu verið hrædd?” spurði
nann um leið og hann bauð að leiða
hana upp að höllinni.
Eugenie svaraði ekki. Hún hafði
reyndar verið dauðhrædd; en hún
vildi ekki láta mann sinn álíta sig
huglausa, og því síður vildi hún láta
hann vita, að hún hafði verið hrædd
hans vegna; en hann hafði víst samt
grun um að svo væri.
“Hefirðu verið hrædd, Eugenie?”
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Bldgr.
Skrifstofusími: 23674
Stundar sérstaklega lungnasjúk-
dóma.
Er at5 finna á ski*ifstofu kl 10—12
f. h. og: 2—6 e. h.
Heimili: 46 Alloway Ave.
TnlMfml: 33158
DR A. BLONDAL
602 Medical Arts Bldg.
Talsími: 22 296
Síandar sérstaklega kvensjúkdóma
og barnasjúkdóma. — AS hitta:
ki. 10—12 t h. og 3—5 e. h.
Heimili: S06 Victor St. Sími 28 130
DR. B. H. OLSON
216-220 Medical Ar 1» Bldg:.
Cor. Graham and Kennedy St.
Phone: 21 834
VitJtaJstími: 11—12 og 1_5.30
Heimili: 921 Sherburn St.
WINNIPEG, MAN.
Dr. J. Stefansson
21« MEDICAL A RTS BLDG.
Horni Kennedy og Graham
Stnndar elnKlingu augfrin- cyrna
nef- og kvcrka-NjAkdóma
Er at5 hitta frá kl. 11—12 f. h.
og kl. 3—5 e. h.
TaUími: 21834
Heimili: 638 McMillan Ave. 42691
Talnfmi: 28 889
DR. J. G. SNIDAL
TAN NLÆKNIR
«14 Somertiet Ðlock
Portagre Avenue WINNIPEG
DR. K. J. AUSTMANN
Wynyard —:— Sask.
HEALTH RESTORED
Lækningar án lyfja
DH. S. G. SIMPSON, N.D., D.O., D.C.
Chronic Diseases
Phone: 87 208
Suite 642-44 Somerset Blk.
‘WINNIPEG —MAN.
A. S. BARDAL
selur líkkistur ogr annast um útfar-
ir. Allur útbúnat5ur sá bezti.
Ennfremux selur hann allskonar
minnisvarSa og leg;stelna.
843 SHERBROOKE ST.
Phone: 86 607 WINNIPEG
spurði hann aftur. Málrómurinn var
bliðlegur, og hann þrýsti handlegg
hennar fast að brjósti sér. Hún leit
upp til hans og sá leiftrinu bregða
fyrir í augum hans, skærar en nokkru
sinni fyr, og hann láut ofan að henni
til þess að heyra sem bezt svar henn-
ar.
“Arthur, eg —”
“Windeg barón er kominn hingað
fyrir hálfri klukkustund siðan og
elzti sonur hans með honum!” Þjónn
einn flutti þessi tíðindi. Hann hafði
varla sleppt orðinu fyr en ungi bar-
ónninn, er víst hafði séð hjónin koma
kom þjótandi niður riðið til að heilsa
systur sinni, er hann hafði ekki séð
síðan hún giftist.
“Curt, ert það þú!” sagði Eugenie.
Henni brá næstum ónotalega við
komu föður sins og bróður, er hún
áður hafði þráð svo mjög. Arthur
hafði sleppt hönd hennar óðar en
nafn Windegs baróns var nefnt. Hún
sá hve svipurinn varð snögglega
kuldalegur, og heyrði kuldann í mál-
rómnum er hann heilsaði hinum unga
mági sínum kurteislega, en samt sem
ókunnugur maður ætti í hlut.
“Ætlar þú ekki að koma upþ með
okkur?” spurði hún, er hann nam
staðar fyrir neðan riðið.
“Fyrirgefðu, að eg má til að biðja
þig að taka einsömul á móti föður
þínum fyrst í stað. Eg má til að
sinna öðru, sem eg var næstum því
búinn að gleyma. Eg kem svo og
heilsa baróninum eins fljótt og eg
get.”
(Framihald)
G. S. THORVALDSON
B.A., L.L.B.
Lögfrœðingur
702 Confederation Life Bldg.
Talsími 24 587
WALTER J. LINDAL
BJÖRN STEFÁNSSON
Islenzkir lögfrceSingar
709 MINING EXCHANGB Bldg
Sími: 24 963 356 Main St.
Hafa einnig skrifstofur aC Lundar,
Piney, Gimli, og Riverton, Man.
Telephone: 21 613
J. Christopherson.
Islenskur LögfræSingur
845 SOMERSET BLK.
Winnipeg, :: Manitoba.
Mrs. B. H. Olson
TEACHER OF SINGING
5 St. James Place Tel. 35076
Björevin Guðmundson
A. R. C. M.
Teacher of’ Music, Composition,
Theory, Counterpoint, Orchei -
tration, Piano, etc.
555 Arlington St.
SIMI 71821
MARGARET DALMAN
TEACHER OF PIANO
854 BANNING ST.
PHONE: 26 420
Ragnar H. Ragnar
Píanókennari
hefir opnað nýja kenslustofu að
558 MARVLAND ST.
(milli Sargent og Ellice)
TALStMI 36 492
TIL SÖLU
A ÓDtRU VEUtíl
“PURNACE” —bœT5i viTJar og
kola “furnace’* lítiTJ brúkab, er
tll sölu hjá undirrltuöum.
Gott tækifæri fyrir fólk út k
landi er bæta vilja hitunar-
áhöld & helmilinu.
GOODMAN «& CO.
T8C Toronto St. Slml 28847
Jacob F. Bjarnason
—TRAN SFER—
BaKgagre and Fucnltnre Movlna;
762 VICTOR ST.
SIMI 24.500
Annast allskonar flutninga fram
og aftur um bæinn.
100 herbergi meö eöa án batts
SEYMOUR HOTEL
ver?5 sanngjarnt
Sfml 28 411
C. G. HUTCHISON, elgandl
Market and King St.,
Winnipeg —:— Man.
MESSUR OG FUNDIR
í kirkju SambandsstfnaSar
Messur: — tf hverjum sunnudegi
kl. 7. e.h.
SafnaSarnefndin: Fundir 2. og 4.
fimtudagskveld í hverjum
mánuBi.
H jálparnefndin: Fundir fyrsta
mánudagskveld í hverjum
mánuSi.
KvenfélagiS: Fundir annan þriSju
dag hvers mánafiar, kl. 8 aC
kveldinu.
S'óngflokkuri~n: Æfingar á hxerju
fimtudagsKveldi.
Sunnudagaskólinn:— A hverjum •
sunnudegi kl. 2.30—3.30 e. > •
Innköllunarmenn Heimskringlu:
f CANADA:
^rnes................................. F. Finnbogason
Amaranth ............................ J- B. Halldórsson
Antler...................................Magnús Tait
Árborg ,. .. .. .. ., .. .. .. ., ,, G. O. Einarsson
Ashern.............................. Sigurður Sigfússon
Baldur ..'...........................Sigtr. Sigvaldason
Belmont .................................. G. J. Oleson
Bredenbury..............................H. 0. Loptsson
Bella Bella.............................J- F. Leifssou
Beckville ............................ Björn Þórðarson
Bifröst ...........................Eiríkur Jóhannsson
Brown.............................. Thorst. J. Gíslason
Calgary............................ Grímur S. Grímsson
Churchbridge........................Magnús Hinriksson
Cypress River............................Páll Anderson
Ebor Station..............................Ásm. Johnson
Elfros.............................J. H. Goodmundsson
Eriksdale ............................ Ólafur Hallsson
Framnes.............................Guðm. Magnússon
Foam Lake................................John Janusson
Gimli......................................B. B. Ólson
Glenboro...................................G. J. Oleson
Geysir.................................Tím. Böðvarsson
Hayland............................... Sig. B. Helgason
Hecla................................Jóhann K. Johnson
Hnausa...............................................F. Finnbogason
Húsavík..........................r. .. John Kernested
Hove.............................. Andrés Skagfeld
Innisfail ......................... Hannes J. Húnfjörð
Kandahar ............1................. S. S. Anderson
Kristnes.................................Rósm. Árnason
Keewatin................................Sam Magnússon
Leslie...............................Th. Guðmundsson
Langruth.............................. Ágúst Eyólfsson
Lundar .................................. Sig. Jónsson
Markerville ...................... Hannes J. Húnfjörð
Mozart................................ J. F. Finnsson
Nes.......................................Páll E. Isfel^
Oak Point..............................Andrés Skagfeld
Oak View .......................... Sigurður Sigfússon
Ocean Falls, B. C.........................J. F. Leifsson
Otto, Man................................Björn Hördal
Poplar Park............................Sig. Sigurðsson
Piney....................................S. S. Anderson
Red Deer ........................... Hannes J. Húnfjörð
Reykjavík................................. Árni Pálsson
Riverton ............................ Björn Hjörleifsson
Silver Bay .......................... ólafur Hallsson
Swan River........................... Halldór Egilsson
Selkirk................................... Jón Ólafsson
Siglunes.................................Guðm. Jónsson
Steep Rock .............................. Fred Snædal
Stony Hill, Man........................... Björn Hördal
Tantallon.......................... .. Guðm. ólafsson
Thornhill..........................Thorst. J. Gíslason
Víðir..................................Aug. Einarsson
Vogar..................................Guðm. Jónsson
Vancouver, B. C....................... Mrs. Anna Harvey
Winnipegosis.......................... August Johnson
Winnipeg Beach.........................John Kernested
Wynyard................................F. Kristjánsson
í BANDARfKJUNUM:
Blaine, Wash......................Jónas J. Sturlaugsson
Bantry................................Sigurður Jónsson
Chicago.........................................Sveinb. Árnason
Edinburg...............................Hannes Björnsson
Garðar................................ S. M. BreiðfjörO
Grafton................................Mrs. E. Eastman
Hallson .. ..........................Jón K. Einarsson
Hensel.................................Joseph Einarsson
Ivanhoe...................................G. A. Dalmaún
Miltoc...................................F. G. Vatnsdal
Mountain...............................Hannes Björnsson
Minneota......................... .. .. G. A. Dalmann
Pembina.......................................Þorbjörn Bjarnarson
Point Roberts......................Sigurður Thordarson
Seattle, Wash........J. J. Middal, 6723—21st Ave. N. W.
Svold.................................. Björn Sveinsson
Upham.................................Sigurður Jónssoa
The Viking Press, Limited
Winnipeg, Manitoba