Heimskringla - 16.09.1931, Blaðsíða 2

2. BLAÐSÍÐA
HEIMSKRINLA
WI^NIPEG 16. SEPT., 1931.
TRÚBOÐARNIR
Eftir Louis Becke.
(úr Pacific Tales)
Þýtt hefir G. A. *
Frh.
Snemma morguns daginn
eftir að atburðir þeir gerðust,
sem sagt er frá í upphafi þess-
arar sögu, sat Westall gam'.i
fyrir utan bátahúsið sitt og
reykti pípu sína. Hann var að
horfa á nokkra ljósbrúna
krakka, sem voru að leika sér
hjá föður hans. Hann studdist
fram á skaftið á öxinni, sem
hann hélt á, og sagði á ein-
kennilega bjagaðri ensku:
“Hvernig þú veizt hún trúboðs-
skip? Þú hefir nokkurn tíma
séð trúboðsskip?”
“Nei”, svaraði faðir hans
þurlega, “og eg kæri mig ekk-
ert um að sjá neitt trúboðs-
skip. En eg veit að þetta er
trúboðsskipið; það fer hvítt, og
Deaver skipstjóri sagði mér, að
það hefði verið hvítmálað trú-
boðsskip í Honolulu fyrir tveim
þar; þeir voru bamaböm hans.
Unglings stúlka kom gangandi árum og að það hefði ætlað að
hratt á milli brauðaldinatrjánna koma hingað til eyjanna”.
og kókospálmanna. Hún kall- j “Nú, og hvað þú ætlar að
aði til hans og sagðist hafa gera? Þú heldur að Tagusa
fréttir að færa honum — það, láti þá koma hér í land og
sæist skip koma siglandi, sagði Vera”. “Það er nú það sem
eg veitt ekki. drengur minn.
frænka Tagusa þykir vænt um hvítu
hún.
Stúlkan var Niya,
hafði vit fyrir sér.”
Gamli sjómaðurinn sat stund
arkorn þegjandi og hugsaði,
svo tók hann til máls aftur:
“Ted, farðu með Niyu til
Sikra frænda hennar og segðu
honum og Jorani og hinum
höfðingjunum að koma hing-
að og tala við mig; Tagusa er
voru grá og augnaráðið hvast
og kuldalegt. Hann hafði ver- j
ið að lesa í biblíunni, sem nú
lá opin á hnjánum á honum.
Um hina fjóra félaga hans
er ekki annað að sjegja en að í
klæðaburði, málfari og lát-
bragði yfir höfuð voru þeir
smærri útgáfur af séra Bawl
veikur, og eg get ekki fai^ið og 1 sjálfum. Þeir voru að mestu
talað við hann.’’
Kynblendingurinn fleygði frá
leyti ókunnugir þar í eyjunum.
því þeir höfðu komið til Hono-
frá sér öxinni og benti stúlk-' lulu frá Boston fyrir sex mán-
unni að koma með sér. Hún j uðum. Séra Bawl hafði valið
stóð undir eins á fætur og j þá sjalfur til þess að vera með
fylgdi unnusta sínum með sér á þessari trúboðsferð.
þér s(tn
n otift
T I M BUR
KA UPIÐ
AF
The Empire Sash & Door Co, Ltd.
Birgðir: Henry Ave. East Phone: 26 356
VERÐ
Bkrifstofa: 5. gólfi, Bank orf Hamilton
GÆÐI ANÆGJA.
Sikra. Hún var trúlofun Ted, j mennina, og hver veit nema
einum af yngstu sonum West- hann verði vingjarnlegur við
als. Hún var fímtán ára göm- þessa amerísku sálmasöngv-
ul, og hafði hinn fagra lima- ara; og ef hann verður það,
burð og andlitsfall sem ein- verðum við að fara og vera
kennir svo margar konur þar ( annarsstaðar. Þeir eru sísoltn-
eyjunni.
Hún settist niður á jörðina
við fætur gamla mannsins; og.
eins og siður er þar í eyjunum,
gaf hún engan gaum að jinn-
usta sínum, sem var við vinnu
í bátahúsinu. Svo sagði hún
Westall, að hún og nokkrar
aðrar stúlkur hefðu séð lítið
hvítmálað skip, sem væri hér
um bil fjórar mílur burt og
stefndi til Lela.
Wlestall gamla brá svo við
fregnina, að það kom strax ó-
ánægjusvipur í andlitið á hon-
um; hann kallaði á son sinn
og sagði honum að koma til
sín. “Ted", sagði gamli mað-
urinn og talaði ensku, “trú-
boðsskipið er loksins að koma;
og nú verða einhver vandræði.
þú mátt reiða þig á það.”
Edward Westall var lágur og
þrekinn unglingur, tuttugu ára
gamall. Hörundslitur hans var
dekkri en stúlkunnar, sem sat
ir betlarar, þessir trúboðar, og
þeirri audsvipni, sem einkenn-
ir konur þar, þegar karlmaður
á hlut að máli. Engum, sem
hefði séð breiöu, bláu rand-
irnar, sem voru tattóveraðar á
bera handleggi hans og fótleggi
hefði komið til hugar annað
en að hann væri hreinkynjaður
eyjarskeggi.
Séra Bawl lagði bókina aftur,
stóð upp og gekk til skipstjór-
ans, sem horfði kvíðafullur eftir
kóral rifinu, sem skipið sigldi
meðfram.
“Vinur minn”, sagði séra
Bawl í lágum og mjúkum róm
og lagði um leið hendina á öxl
skipstjórans, eins og hann fyndi
Westall gamli, sem var enn til einhverra mikilla yfirburða.
“guði hefir þóknast að gefa
okkur góða og farsæla ferð í
þetta fyrsta horn víngarðsins.
þungbrýnn, eins og hann bygg-
ist við öllu því versta, gekk inn
í kofa sinn og settist þar nið-
ur, til þess að bíða eftir höfð- j og 4gur en við siglum inn i
bola út öllum oðrum hvitum ingjunum> er áttu ag kóma, | höfnina, sem nú blasir við okk-
mönnum. hvar sem þeir setj- til þess að ræða við hann um ur> og hættum lífi okkar meðal
ast að. Eg er orðinn of gam- j hættuna, er, að hans áliti,
all til þess að verða hrakinn vofði yfir þeim öllum.
stað úr stað af þeim og þeirra
Trúboðaskipið — Westall
skreið
líkum.’’
“Því þú ekki ferð og segir hafði ekki skjátlast
Tagusa að leyfa þeim ekki að
komast í land?
Gamli maðurinn hristi höf-
uðið. “Það væri ekki tilneins,
drengur minn. Eg gat ráðið
því að einn trúboði fékk -ekki
að stíga á land hér -■— það
var náunginn, sem kom með
hvalveiða-skipinu Shawnee,
þegar þú varst ungbam. Eg
hefi oft sagt Tagusa, að það
yrði mæðudagur fyrir hann,
þegar hann hleypti nokkmm
trúboða hér inn, en” — og
hann hristi höfuðið aftur —^
“hann er alveg eins og barn.
Það var öðru máli að. gegna
með hann föður hans, hann
ofur hægt meðfram klettóttri
norðurströnd eyjarinnar. Á há-
þiljum þess vom fjórir prest-
legir menn, klæddir í þykk,
svört föt. Það var sýnilegur
eftirvæntingarsvipur á andlit-
um þeirra, og hann fór vax-
andi eftir því sem þeir sáu
meira af hinni fögru strönd
eyjarinnar.
hina óðu heiðingja, væri bezt.
að við hægðum ferðina um
stund meðan eg og bræðurnir
ásamt skipshöfninni á þessu
útvalda fleyi, flytjum lof og
þakkargerð fyrir þá margföldu
náð, sem okkur hefir auðsýnd
verið á hafinu.”
Einn hinna yngri trúboða lét
í ljós samþykki sitt í lágum
hljóðum. Hann spenti greipar
og horfði aðdáunaraugum á
séra Bawl.
Skipstjórinn var órólegur.
“Eins og yður þóknast-’’ sagði
Leiðtogi þeirra var séra Gil- . hann. ‘“En eg vildi samt helzt.
ead Bawl. Hann sat í hæfi-1 leggja skipinu eins fljótt og
legri fjarlægð frá hinum, eins J mögulegt er. Eg hefi aldrei
og sæmdi stöðu hans og virð- komið hingað fyr, og þessi ná-
ingu. Hann var stór maður. j ungi frá Strongeyjunni, sem við
hér um bil sex feta hár, með höfum með okkur er hálfgert
hvítt hökuskegg, en efri vör flón. Eg held að mannskepn-
hans var rökuð. Augu hans an sé ekki nógu kunnug hér
til þess að rata inn í höfnina.
— Eg er helzt á því að hann
sé flón”.
Trúboðinn varð mjög hátíð-
legur og alvarlegur á. svip.
“Branden,. skipstjóri”, mælti
hann, “mig stórfurðar á yður,
þér meira að segja valdið mér
sársauka með þessu tali yðar
— já, þér sannarlega valdið
mér sársauka, þegar þér kall-
ið þennan unga mann einn af
þjónúm drottins, flón.”
Um leið og hann sagði þetta
lagði hann stóra, grófa hönd
á höfuðið á mjög smávöxnum
þarlendum mgnni; 'sem var
klæddur eins og séra Bawl, í
síðan svartan frakka, og hafði
á höfðinu pípuhatt með breið-
um börðum, sem voru öll begld
og brotin.
Maðurinn sem þeir voru að
tala um, hafði fyrir einu ári
verið háseti á amerísku hval-
veiðaskipi, en nú var hann
orðinn trúboði og nefndist séra
Purity Lakolalai. Andlitið á
honum var fremur sauðarlegt.
Hann leit á skipstjórann, eins
og honum yxi hugur við handa
álagningu hins hvíta leiðtoga
síns, og tautaði eitthvað í
hálfum hljóðum.
‘“Eg ætlaði ekki að móðga
yður. séra Bawl,” sagði skip-
stjórinn í afsökunarróm, en eg
vil endilega komast í höfn eins
fljótt og unt er.”
“Brenden skipstjóri", hélt
séra Bawl áfram í sama hátíð-
lega rómnum, “það er ósk mín
og bræðranna, sem með mér
eru, að við sendum nú upp
bænarandvörp fyrir málefni
það, sem við höfum með hönd-
um. Viljið þér gera svo vel
og kalla sjómennina hingað
aftur á skipið, svo að þeir geti
tekið þátt með okkur í við-
eigandi guðsþjónustu?”
Skipstjórinn kinkaði kolli til
samþykkis, en í hálfum hljóð-
um tautaði hann eitthvað um
“þessa bölvaða vitleysu; svo
gaf hann skipshöfninni skipun
um að koma.
Hér verður að geta þess, að
orsökin til þess að séra Bawl
og hinir “bræðurnir” voru á
skipinu var sú, að fyrir réttu
ári hafði séra Lakolalai, sem þá
var háseti, eins og frá hefir
verið skýrt áður, strokið af
skipi sínu í Honolulu. Hann
var frá Strong-eyju, af lágum
ættum, og gat talað hvalveið-
araensku reiprennandi. Séra
Gilead Bawl hafði veitt honum
eftirtekt af einhverjum ástæð-
um, og þegar hann vissi, hvað-
an hann var. fór hann strax
að reyna að kristna hann.
Lakolalai. sem ekki var ó-
hygginn, sá strax, að hann
myndi geta haft gagn af þess-
um nýju vinum sínum. Hann
lét í Ijós sárustu hrygð yfir
því að bæði hann sjálfur og
landar hans þektu ekki sann-
leika fagnaðarerindisins. Eftir
eina eða tvær vikur var skýrsla
send heim til Boston og í henni
var þess getið, að vegna sér-
rommmo-tmmommmo-^^mo-mmmo-mimo-t^mommmo-m^om^mommmo-^^mo-mmmo-mmt-^mmo-^mmo-^^mo-^mmo-^^m-omamom^mommmo-^^mo-^^mommmommmo-^^m-o-^^m-o-^mt-^^mommmo-^^mommmo-m^mo-*

Tlre & Brake
SAFETY - SERVICEHSAFETY
Have Your
TE8TED
FREE
OFFICIAL ATLAS TIRE DEPOT 4 WE ARE FULLY EQUIPPED TO
All Tire Repairs DO ALL AUTO REPAIRS
Guaranteed •
Washing, Greasing and Ignition
Electrical Equipment work a speciality.
Have Your
HEADLICHTS
TESTED
FREE
Atlas Tires Offer Protection Against Blow-outs, Cuts, Bruises, Under-inflation, Wheels out of alignment, Faulty Brakes, and Other Road Hazards.
They are Reasonably Priced and Guaranteed, 4-ply for 6 months and the 6-ply for 1 year. Give us a Call for Estimates on Yout Car.
Goodman’s Tire & Brake Service
Phone 21 055
FORT at GRAHAM
Phone 21 055
FORT at GRAHAM