Heimskringla - 10.08.1932, Blaðsíða 7

Heimskringla - 10.08.1932, Blaðsíða 7
WINNIPEG 10. AGÚST 1932. HEIM8KRINGLA 7 BLADSÍÐa HORNSTRANDIR Sigurður Sigurðsson búnaðar- málastjóri er fyrir skömmu kom inn heim úr ferðalagi um Horn- strandir og víðar. Morgunblað- ið hitti hann að máli snöggvast og fékk hjá honum eftirfarandi xipplýsingar: Við vorum þrír saman, er fór- ur til Hornstrandar, segir Sig- urður — eg, Kristinn Guðlaugs- son, Núpi og Tryggvi Pálsson Kirkjubóli, báðir úr stjórn Bún- aðarsambands Vestfjarða. Við fórum með Goðafoss, en vorum settir á land á Horni. Fórum síðan um Hornstrandir, í Aðal- 'vík, á Hesteyri, til Grunnavíkur og þaðan til ísafjarðar. Við fór- um um tvo nyrstu hreppi N.- ísafjarðarsýslu, Sléttuhrepp og Grunnavíkurhrepp en það voru einu hreppirnir á öllu landinu, sem eg hafði aldrei komið ; áður. Við héldum þrjá fundi og voru þeir allir vel sóttir; en þangað hefir búfræðingur aldrei komið áður. Gamla búskaparlagið. Ástandið norður þar, er yfir- leitt betra en eg bjóst við, segir Sigurður. Nálega allir bændur eru skuldlausir, og verður ekki hið sama sagt, því miður, úr öðrum héruðum landsins. Bænd ur kaupa ársforða sinn einu sinni á ári og sumir hafa tveggja ára forða í búum sínum. Búskaparlag Hornstrendinga er gamaldags. Allir bændur færa frá; mjólka ærnar vel — frá i—1 lítir í mál. Hlunnindi eru þarna mikil og góð. Þar er fugla, og eggja- tekja mikil. Hornbjarg er al- menningur, sem allir hafa að- gang að. Útræði eru góð og fiskur oft við landsteinana. Reki hefir oft verið mikill á Horn- ströndum, en fer minkandi. Þeg ar hafísinn lagðist að landi s. 1. vetur ráku hnísur í Hornvík. Ræktunarskilyrði. Víða eru möguleikar til rækt- unar, segir Sigurður búnaðar- málastjóri, og gætu tún verið allstór. Enn hefir lítið verið unnið að nýrækt í þessum nyr- stu hreppum N.-ísafjarðarsýslu. Þó sá eg tvær góðar sáðsléttur aðra í Aaðalvík og hina í Grunnavík. Garðyrkja er lítil, en er í byrjun og sums staðar með allgóðum árangri. , Allvíða er vaknaður áhugi fyrir jarðrækt. T. d. hafa 10— 12 bændur á Hesteyri girt lönd, er þeir ætla að taka til ræktun- ar. Fólkið þarna er myndarlegt og menníngarbragur engu lak- ari en annars staðar. Það fylg- ist ótrúlega vel með, enda að- staðan nú miklu betri en áður, eftir að útvarpið kom. — En ekki eru Hornstrendingar hrifn- ir af grammófón-“garginu”, segir Sigurður. Á öðrum slóðum. í síðustu för sinni kom Sig- urður búnaðarmálasetóri einnig á ísafjörð, Siglufjörð, Sauðár- krók, Skagaströrid, Blönduós og Hvammstanga. Mér virðist það sameiginlegt fyrir alla þessa staði, s#gir Sig- urður, að einhver deyfð og drungi hvílir yfir öllu. Komi maður á fætur snemma morg- uns sést naumast nokkur hreyf- ing, varla farið að kveikja und- ir katli. Fjöldi manna gengur atvinnulaus. og .er það hörmu- legt um hábjargræðistímann. Á ísafirði hefir mikið verið unnið að ræktun undanfarin ár; einnig er mikil nýrækt í undir- búningi á Siglufirði. Á Sauðárkróki er einnig mynd arlega af stað farið. Kvenfé- lagið og verkamannafélagið á staðnum hafa fengið í samein- ingu 2 ha. af landi, sem hrepp- urinn lét girða á sinn kostnað. Þessu landi er skift milli kven- félagsins, en þau hafa aftur skift í smáspildur og úthlut- að til sinna félaga til garðrækt- ar. Þannig hafa 30 kvenfélags- konur fengið spildu til ræktun- ar og um 20 verkamenn. Er mesti snildarbragur á þessari framkvæmd, landið var girt í vor, síðan plægt og í það sáð. Eg kom einnig á mörg sveita- heimil á þessari síðustu för minni, segir Sig. Sigurðsson að Iokum. Hvarvetna varð eg var við mikiinn ræktunaráhuga. Er það undravert, hvað bændur hafa miklu afkastað í þessu efni. Varla hittir maður fyrir nokkurt býli, að ekki hafi þar eitthvað verið gert til umbóta; og víða er stór myndarbragur á þessum framkvæmdum. —Mbl. SAUÐNAUTIN Það ætlar að ganga bálega með sauðnautaræktina í Gunn- arsholti. í vetur voru þar fimm dýr, sem landstjórnin átti og í vor var flutt þangað kvíga, sem Ársæll Árriason o. fl. áttu. En nú eru aðeins tvö eftir, tarfur og kvíga. Hin eru dauð, hafa drepist í vor úr einhverri vesöld, sem menn vita ekki hver er. Fyrst drapst vænsti tarfurinn. Varð hann máttlaus, þótt hann væri í góðum holdum, festi ann- að hornið í jörð og hafði sig ekki á fætur aftur. Hin þrjú dýrin drápust með stuttu milli- bili, seinast kvíga þeirra Ársæls. Og óvíst er hve lengi tóra þessi tvö, sem eftir eru. Mönnum kom til hugar, að dýrin myndi hafa veikst af sandi en rannsóknir, sem gerðar hafa verið á innýflum þeirra, hafa leitt í Ijós að hvorki hefir verið sandur í lungum þeirra né maga. Suxnir halda, að gróður þar í Gunnarsholti sé of einhæfur fyr ir dýrin og muni skorta einhver fjörefni í þá fæðu, sem þau fá þar. Er sú tilgáta ekki ósenni- leg. Reynslan hafði sýnt, að sauðnautin frá Gottu-leiðangr- inum gátu ekki þrifist þar — þau strádrápust, seinast kvig- an “Sigga’’, meðan nógur var gróður. En samt þurfti endi- lega að senda sauðnautin, sem keypt voru í fyrra, á þannan sama stað. Skyldi nú vera feng- in fullkkomin reynsla um að sauðnaut þrífast þar ekki? Og væri ekki reynandi að bjarga þessum tveimur, sem eftir eru, með því að flytja þau á ein- hvern stað, þar sem fjölbreyttari er jarðargróður?—Mbl. PBLISWS COUNTRY CLUB jrecial The BEER that Guards Q.UALITY Phones: 42 304 41 lll dt ] N af ns PJ iöl ld 1 1 LEYNDARDÓMUR LOUISVILLEBORGAR. Þau undur hafa borið við í höfuðstað Kentuckyfylkis, Louis ville, í Bandaríkjunum, að borg- in er skuldlaus og skattar hóf- legir. Þykir þetta undur á þess- um tímum, þegar flestar aðrar borgir þar í landi eru gjaldþrota eða í hinum mestu kröggum. Blaðamaður fór á fund borg- arstjórans til þess að spyrja hann hvernig á þessu undri stæði. “Það er ósköp einfalt”, sagði borgarstjórinn. “Við fylgjum hér þeirri reglu, að eyða ekki meiru en aflað er. Þetta er allur gald- urinn!’’ Blaðamanninum þótti þetta að vísu einfalt, en hinsvegar ó- líklegt að nokkur þingmaður gæti skilið þennan hugsunar- hátt, því þingin fylgja ætíð þeirri reglu, að eyða meiru en aflað er, og jafna svo hallann með nýjum sköttum eða nýjum lánum. — Mbl. Nonni: Eg á að kaupa eitt kíló af smjöri og tvö kíló af sykri. Kaupmaður: Hefirðu nokk- ura peninga, Nonni? —Nei, við skludum hérna áð- ur, og svo á eg að fá rúsínur fyrir afganginn. — Mbl. BRÉF MERKRA MANNA. Ben. Cröndal til Matthíasar Jochumssonar. 9 ágúst 1885. Elskulegi séra Mtthías! Þú póetiski praktfífill á Rángar- valla iðgrænu engjum! Þú hljómmikla höfuðskáld og æs- thetiski Maríuvöndur á eyði- mörkinni! Þú dýrðlegi Dande- lion á túninu! í gær var stíf- asti norðangarður og bólstarn- ir veltust ofan af Esjunni eins og ljómandi smjerkvartil, það voru skuggar, bleikir skuggar og tálmyndir, óuppfylltar vonir og hverfulir svipir, til að stríða dauðlegum mönnum á hinni kornfrjóvu jörð. í dag er allur himininn ljómandi, allur eins og himinljóminn í kringum Ólýmpstinda, þar sem hinir ó- dauðlegu guðir njóta ellífrar sælu — allur sjórinn er eins og heiðblár útþartinn silfur- dúkur spentur yfir löndin, en í þessu augnabliki er kyrð á bárunum, eg sé ekki þá hverf- ulu stafi og þær svipandi mynd- ir sem vindurinn annars er vanur að mála á sjávardjúp- ið; í þessu augnabliki sé eg ekk- ert letur nema “MATTHÍAS”! Hvað hjálpar þó eg hleypi-on- um nú með hendingum yfir Gjallarbrú? Því peningar og pólitík eru perlurnar hér í Reykjavík og annars líka út um land enginn sér neitt nema silfur- sand og lifir í prjáli og þeninga draum og prumpar á dönsku í hverjan straum. Hafið þið nokkurn tíma heyi't harðara upp á rassinn keyrt á blakkinum sem að Bellerphon beizlaði eins og Jón Þorkelsson, hefir ykkur að eyrum hljómað önnur eins prakt og skáldamál, hefur svo fyr í þeiði ljómað himnanna dýrð með líf og sál? er ekki alt sem við gerum autoriserað af skeretjerum og prjedikað blöðunum öllum í þótt annað ei sé nema Svínarí. Hirt' ekki, Matti, þó krunki í kring kjánaleg skáldanna herfylking leirug og þunn með langvíunef. Henni lætur ekki að gera neitt stef. Það er sem bárurnar brotni á klett, sem í brimgarðinn lífsins guð hefur sett skoraðan fast með skáldskap og trú sko — þessi klettur ert sjálfur þú! En þessir aumingjar allir saman alvöru hvorki skilja né gaman. Ef talað er orð um trú og Krist, þá titrar af bræði hverr “Real- ist”, ef nokkur þorir að nefna guð ;á nöldra þeir ium þann ófögnuð, og tali einhver um Ideal þeir ósk’ onum upp á Kaldadal. Sú “eilífa nauðsyn” — afkára- skapur! eintómt þvaður og mála flapur; þeir vita ekkert hvað eilíft er, því aldrei þá hugmýnd skiljum vér. Og ekki þeir trúa á annað en kroppinn og eiga svo ekki svo mikið sem koppinn að hlassa sér á og halda sér til hjálplausir í lífsins byl. Þetta þú skiur, sem hörpuna hefur og hljóminn vekur sem dreymir og sefur; þú vaktir um marga miðnætur- stund er mennirnir sváfu við djúpan blund og morgunsólin í heiði hreln hitti þig þá og á enni skein Þú vaktir og starfaðir, varst ekki hálfur þú veltist ei flatur þó lífsins gjálfur hvervetna hamaðist þig í kring með hamslausum látum og sam. hringing. Þótt væri þér lífsins hreytt út á hjarn, þá hugsarðu altaf og kveður sem barn, en eins og eitt barn í andanna heim sem ekki lítur við gullum þeim, sem dauðlegu börnin fýsir að fá, því fegri og æðri er heimurinn sá, sem eftir þú leitar og í þér býr og af þér stendur sá geislinn hýr, sem vekur upp blóm og ljómar upp laut og lýsir upp gervalt móður- skaut. Fáum er gefin sú fegurðarsýn— forgefins leitaði sálin mín og hvergi í fjölmennum heims- ins sal hitti eg upp á það Ideal. — Eg stundum geng með strönd- um fram og stari á þenna undrahjúp sem aldirnar kölluðu ægisdjúp þar öldurnar stika með þys og glamm, eg horfi á skýin, sem himins á braut, hreyfast í hring um norður- skaut; og horfi á liljur, sem leggjun- um á lyfta sér glaðar jörðinni frá, eg stari á ljómandi himnanna her, eg hef ekki vit á hvað þetta er. — • En mörg hver mannleg sál, sem mædd af fylliríi og öll af iðran full með hatt af dökku blýi nú lokar hjartað hurð og hverja gleði flýr og hræðist alt sem eld, sem undir ösku býr. Svo er nú loksins út sú þánka- fluga flogin og fljótt í hús til þín um þrönga rifu smogin. \ En áfram held eg knör á æst- um hugar sæ þar ýfist báran svöl, af köldum vakin blæ, því kaldir vindar oft á andans rósir anda og oft í.blóma fjöld með brodd- um þyrnar standa, þá í heimsins hrikaleik hefur andinn sig á kreik hverr mun ekki þekkja það? Það er okkur meðskapað að vér heyjum styr og stríð stundum harðnar veðra tíð og þá er að standa og stæla sig betur og stjaka við öllu því, sem maö- ur getur. Dr. M. B. Halldorson 401 Rnjd BldK- Skrifstofusíml: 23674 Stundar sdrstaklera lungn&sjúk dóma. Er aú finna á skrifstofu kl 10—12 f. h. og 2—6 e. h. Helmili: 46 Alloway Ave. Tilnlmli 3.31.1M DR A. BLONDAL 602 Medical Arts Bldg. Talsími: 22 296 Stundar sérstaklega kvensjúkdóma og barnasjúkdóma. — Ah hltta: kl. 10—12 * h. og 3—6 e. h. Helmlil: 806 Vtctor St. Siml 28 130 Dr. J. Stefansson 21« MEDICAL ARTS BLDG. Hornl Kennedy og Gr&ham Stundar elnKÖngu nuK'na- eyrnn nef- og kverka-njflkdðma Er &T5 hitta frá kl. 11—12 t h og kl. 3—6 e. h. TaUfmi: 21*34 Hetmilt: 638 McMillan Ave. 42691 DR. L. A. SIGURDSON 216-220 Medlcal Arts Bldg. Phone 21 834 Office tfmar 2-4 - Heimili: 104 Home St. Phone 72 409 Dr. A. B. INGIMUNDSON Tannlæknir 602 MEDICAL ARTS BLDG. Slmi: 28 840 Heimilis: 46 054 Brotnaðu ekki, en beygðu þig, reyr, bylurinn hættir ogp sólin skíu aftur, þó þú sért maður og mold og leir mun ekki deyja þinn kraftur. Nú klappar Jóni söðli og klinb- una hreyfir en Kári í himninum skýjunum dreifir; svo kemur Jón söðli, hann kann ekkert mas: “Komið þér sælir! séra Matt- hías”-! Nú, hvaða Matthías? hverr mundi kenna í hundruðum, þúsundum mann- inn þenna? Þá ansar Jón söðli, og ei þekk- ir fjas: “Það er ekki nema einn séra Matthías!” Þó hundrað og þúsundir fari og flygi um foldina alla lágt og hátt og allir í undirdjúpin smygi og aheimsins dyrunum fleygði’ upp á gátt, þó íslendingar í einu fleti allir lægi með sama nafn og Matthías þeirra hverr og einn héti og hefði það skrifað í bókasafn, þá væri samt enginn nema sá eini og ekkert hef eg um þetta fjas orðið ep ritað á ara-steini: “Það er ekki nema einn séra Matthías!” Svo kömpum við grautinn og kcikurnar etum og kaffi við drekkum og brenni- víns tár, svo vel yfir heiminum grátið við getum og glatt okkur dálítið við þetta pár. Og svona er lífið, við syngjum og dönsum og svo trúir maður á guð og Krist og ódauðleikans krýnir sig krönsum og klæmist og er svo Idealist.— Þar fékk eg málið, en blaðið * er búið, brotnaður penninn og uppgefin hönd; sálin er móð og sinnið er lúið, sezt eins og kría á einmana strönd. (Lögrét^a). G. S. THORVALDSON B.A., L.L.B. Lögfrœðingur 702 Confederation Life Bklg. Talsími 97 024 Jacob F. Bjarnason —TRANSFER— Bifxagc and Fnrnltnre M»rin| 762 VICTOR ST. SIMI 24.500 Annast allskonar flutninga fr&m og aftur um bæinn. J. T. THORSON, K. C. talenxkur liiitfrn'blnKiir Skrlfstofa: 411 PARIS BLDQ. Sími: 96 933 I DR. K. J. AUSTMANN Wynyard —:— Sask. Tnlnfml: 2* HH8 DR. J. G. SNIDAL TANNLÆKNIR «14 SomerRft Block PwrtaKf Avcnoe WINNIPB'G BRYNJ THORLAKSSON Söngstjóri Stillir Pianos ng Orgel Síml 38 345. 594 Alversto&e St.

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.