Heimskringla - 27.12.1939, Qupperneq 5

WINNIPEG, 27. DES. 1939
HEIMSKRINGLA
5. SÍÐA
leifur hepni og new
YORK SÝNINGIN
í Morgunblaðinu 31. okt. var
knnin um íslenzku sýninguna í
New York og Leif hepna. Já,
Það er skrítið hvað Norðmenn
altaf tileinka sér Leif. Eg hefi
rekist á það aftur og aftur í
Þessi ár sem eg hefi verið í
Landaríkjunum og í meir en 50
fyrirlestrum um ísland, sem eg
hefi haldið síðustu árin í ame-
riskum félögum, klúbbum og
skólum hér í álfu hefi eg altaf
&ætt þess vandlega, að taka
fram iskýrt og skorinort, að Leif-
ur hepni var fæddur á íslandi
°S Þessvegna íslendingur.
Það er satt, að Ameríkumenn
yfirleitt gera ekki sérstakan
^reinarmun á norrænu þjóðerni;
við erum allar 4 þjóðimar
‘norse” (norrænar) þ. e. a. s.
Þsgar þeir ekki bara segja
“dumb Swede” og láta það gott
heita! En þótt mér sé þetta al-
gerlega ljóst, þá get eg ekki
neitað því, að þegar eg las í
^forgunblaðinu, að mynd hefði
yerið tekin af norska ríkiserf-
i^gjanum undir styttu Leifs á
New YorkHsýníngunni, þá sauð
1 mér vonskan!
Eg á marga norska vini og
yinkonur — Norðmenn eru
skemtilegustu menn sem eg
í^kki (þegar þeir eru skemti-
legir!) — og við tölumst við og
skrifumst á um alt milli himins
°g jarðar, en eitt er það mál-
®fni» sem aldrei er nefnt okkar
a milli, sem sé þjóðerni Leifs
Eiríkssonar!
En hafið þið nokkumtíma tek-
ið eftir, hvað við íslendingar
erum líkir Norðmönnum? Það
getur vel verið að hægt verði að
Banna það einhverntíma — er
ekki verið að reyna það — að
ísland hafi verið bygt af Dön-
náum til, að Leifur Eiríksson
var fslendingur. — Eg hlakka
isérstaklega til að segja nokkur
orð um það mál í fyrirlestri, sem
eg á að halda í félagi einu hér í
ríkinu í næstu viku. Formaður-
inn í félaginu er af norskum
ættum og mjög hreykinn af —
Leifi Eiríkssyni!
Rannveig Schmidt
JÓLABARNIÐ EÐA
ST. KLÁUS
Efir séra Jakob Jónsson
Sankti Klásu eða Kláus hinn
helgi er persóna, sem öll böra
þessa lands kannast við. Flest
börn vita samt, að hann er skáld-
skapur, en þeim finst hann samt
sem áður aðlaðandi til umhugs-
unar fyrir jólin. Sum lítil börn
trúa því raunar, að hann isé til,
þessi góðlegi gráskeggur í rauð-
um kufli, sem kemur akandi úr
norðurátt um jólin. Hreindýr-
um er beitt fyrir sleðann hans,
og hann hefir meðferðis fulla
poka af margskonar leikföngum
handa litlum börnum. Hann
læðist inn. í herbergin þeirra og
lætur góðgæti eða gull í sokkinn,
sem hengdur var á rúmstokkinn
kvöldið fyrir.
Börnin hlakka til jólanna, ekki
sízt vegna Kláusar helga. Koma
hans er boðuð í öllum blöðum.
Útvarpið hrópar nafn hans inn á
hvert heimili. Það eru myndir
af honum í öllum búðum. f
iskólanum er rætt um hann. Og á
heimilunum. Þegar sunnudaga-
skólarnir halda upp á jólin, er
Sankti Kláus ómissandi liður í
hátíðahaldinu.
Sankti-Kláus er ímynd örlæt-
isins. í augum barnanna eru
auðæfi hans takmarkalaus. —
Hann getur gefið öllum börnum
jólagjafir.
um, en við erum miklu líkari
Norðmönnum en Dönum. Við
höfum nákvæmlega sama lund-
arfar og Norðmenn, sömu góðu
Punkta” og sömu gallana. Já,
eg sagði galla! Við erum óskap-
e£a montnir af landi og þjóð,
«ms og þeir, við heirritum það
Sem okkur ber og engar refjar
eða það sem við álítum að
°kkur beri — eins og þeir. —
Danir hafa alt öðruvísi lundar-
far. Maður sá það greinilega
u árunum, þegar Noregur og
^nmörk voru að rífast út af
Gnaenlandi. Greinar í norskum
nlöðum um það' mál voru fullar
fí ofstopa og reiði, en dönsku
nlöðin gerðu bara grín að öllu
Saman! — Eg hefi annansi oft
nskað þess, að við íslendingar
'ktumst Dönum í þessa átt, að
aunna að hlægja, ekki bara að
öðruni^ en líka að sjálfum okk-
Ur > — lífið er svo miklu auðveld-
ara, og einfaldara yfirleitt, ef
^naður hefir það lyndiseinkenni.
Að því er viðvíkur þessari
nmmtufrekju bræðra okkar,
°rðmannanna með Leif Eiríks-
s°n- Látum okkur líta í eigin
ö^nm. Köllum við ekki Níels
insen íslending? Hann var
^ddur í Færeyjum, ef eg man
rett og hvað segja Færeyingar
^ni það mál! Og Thorvaldsen.
ð því er mér er kunnugt, þá
eílr það verið opinberlega
reSið í efa að hann hafi verið
°nur Þorvalds; og að minsta
°sti var hann hálfdanskur og
uPPalinn í Danmörku.
t)g Dr. Vilhjálmur Stefánsson,
s endingurinn Vilhjálmur Stef-
ansson! — Eg býst við að við
- °íum stundum gert okkur seka
að nefna hann svo. En hann
ar fæddur í Canada og uppal-
^n í Bandaríkjunum. Eg játa
Það er freisting að segja, að
ann sé íslendingur! En kannske
ýf öftð líka freisting fyrir Norð-
mennina að tileinka sér Leif!
11 hvað sem því viðvíkur —
, ,s °? Hjálpræðisherinn söng
^eima í Reykjavík í gamla daga:
^ sknl aldrei, aldrei, aldrei gef
. UPP. nei, nei! Eins munum
1 aldrei gefast upp við aí'
amra því inn í alla þá sem við
En — undarlegt má það heita,
ef ekki hafa hrærst 1 brjóstum
sumra fátækra barna tilfinning-
ar, sem voru blandnar sánsauka ?
Hvers vegna gefur hann altaf
börnum ríkismannanna meira en
börnum fátæklinganna ? Hvers
vegna gefur hann sumum alls
ekki neitt — oftast nær þeim,
sem minst eiga fyrir? Sum
börn hafa dagana fyrir jólin
hugann fullan af óuppfyltum
óskum. Og þau reyna með ýmsu
móti að gefa St. Kláusi í skyn,
jafnvel með sendibréfum, hvað
þau helst langi til að eignast.
Og tilhlökkun jólanna verður
blandin spenningi. Fæ eg það,
sem mig langar í ? Gefur Sankti
Kláus mér eins mikið og sumum
öðrum bömum í mínum bekk í
skólanum ? Eða setur hann mig
hjá?
Eftir jólin fara börnin í skól-
um að sýna hvert öðru jólagjaf-
irnar sínar? Sum hafa fengið
lítið, einhverja ódýra hluti, sem
ekki jafnast á við stóru brúð-
urnar, dýru myndabækumar
eða annað, sem komið er með í
skólann.
Barnið, isem kennt hefir verið
að trúa á Sankti-Kláus, finnur
kökk fyrir brjóstinu. Hann gat
gefið meira. Því hugsast ekki,
að jólagjöfin sé frá fátækum
foreldrum, sem ef til vill neituðu
sjálfum sér um eitthvað til að
gleðja barnið sitt með þessari
litlu jólagjöf. Það finnur ekki
þakklæti þess barns, sem veit,
að litlu gjöfinni fylgir fynst og
fremst kærleikur — löngun
pabba og mömmu til að flytja
jólagleði inn í huga þess.
Þannig getur hin einhliða á-
hersla á Sankti Kláus, sem þó
er svo algeng, orðið til þess að
skapa ömurleik og óyndi í sam-
bandi við jólin. Tilhlökkunin
verður eigingjörn og hátíðin
sjálf einskonar miðsvetrar-
markaður, isem oft og tíðun
hefir leiðindi í för með sér, frek-
ar en hitt.
En sem betur fer, er það ann-
\r, sem á ítök í hugum manna
iólunum. “Liggur í jötunni l'
varður heims.” Hann er ennþ
lifandi brunnur hins andlega
auðs á miljónum heimilia um
víða veröld. Minningin um
hann setur helgiblæ einlægninn-
ar og kærleikans á jarðlífið, þar
sem hún nær til. Og jólin hafa
fyrir þá sök orðið hátíð fyrir
andann, frekar en líkamann,
þrátt fyrir alt.
Meira ber þó á þessum þætti
jólahaldsins á Norðurlöndum en
í hinum enska heimi. Það vant-
ar að vísu ekki, að jóla-um-
stangið sé nóg hið ytra. En
þeir, sem hafa lifað jól í löndum
eins og Svíþjóð eða fslandi,
hljóta að finna til sársauka, er
þeir kynnast canadiskum jólum.
Á íslandi mundi það vekja arg-
asta hneyksli að hafa sölubúðir
opnar á sjálfri jólanótt. Helgi-
tilfinning jólanan er þar -svo
sterk, að hún laðar fjöldann til
guðsþjónustu, fremur en nokkru
sinni endranær. Á aðfangadags-
kvöld og jóladag eru allir
skemtistaðir lokaðir. Á jóla-
daginn hafa menn um hönd ýms-
ar skemtanir á heimilum sínum,
en aðfangadagskvöldið hefir
fyrst og fremst trúarlegt inni-
hald. Eg mundi geta leitt þig,
lesari minn, inn á heimili, þar
sem lágt er undir loft, og jóla-
gjafirnar ódýrar, og enginn vissi
um Kláus hinn helga, — engar
skemtanir voru að fara fram,
og þó er þar engin deyfð og
; enginn tómleiki. Fólkið er glatt,
1 af því hugsanir þess eru mildar,
tilfinningar þess hlýjar, og at-
1 hafnir þess einlægar. — Þetta
| voru ekki gjafir St. Kláusar,
1 heldur gjafir jólabarnsins.
f þessu landi er að sumu leyti
| erfitt að halda jól. Siðum og
Ivenjum ótal þjóða ægir saman,
| og rekast sumstaðar á. Meðal
1 annars er örðugt að komavst hjá
því, að “heilög jól” Norðurlanda-
búans rekist á hið enska jóla-
I hald. fslenzk búðarstúlka kvart-
! aði einu sinni yfir því, svo að
I eg heyrði, að hún gæti ekki hald-
1 ið jól með foreldrum sínum, því
að hún væri að vinna fram eftir
j allri nóttu á sjálfri jólanótt.
Sumt íslenzkt fólk finnur líka
til þess, að hér í landi skuli það
, nærri því þykja sjálfsagður hlut-
ur að færra sé við kirkju en
endranær á jóladag. Eg er ekki
að lasta þann sið, að skyldfólk
hópist saman til máltíðar hvað
hjá öðru, en — “eru ekki tólf
stundir í deginum?” spurði
Kristur. Heimilismáltíðin, með
öllum gömlum og góðum jóla-
minningum, verður engu minna
virði, þó að einni stund af tólf
sé varið til andlegs samfélags í
minningu jólabarnsins.
Áður en eg lýk þessari hug-
leiðimgu, langar mig til að minn-
ast eins atriðiis í sambandi við
jólahald okkar, hér í Wynyard;
síðan í tíð séra Friðriks A. Frið-
rikssonar hefir það verið föst
venja, að sunnudagaskólinn
hefði jólasýningu eða jólaleik.
Þessari venju er ennþá haldið,
þrátt fyrir erfiða tíma undan-
farandi ára. Sá litli hópur, sem
að þessu istendur vill ekki hætta
við það. Af hverju ekki? Af
því að enginn þáttur í jólahaldi
bygðarinnar er vinsælli né á-
hrifameiri en þesisi. Menn af
öllum þjóðum hafa undanfarin
ár fylt hina stóru kirkju út í
dyr; sumir hafa jafnvel ekið í
opnum sleðum einar 12 til 15
mílur til þess að vera viðstaddir.
Og af hverju?
Af því að þessi jólaathöfn er
tilraun til þess að leiða huga
fólksins að helgi jólanna. Hún
er ekki skemtun, eins og þær
sunnudagaskólasamkomur, sem
víðast hvar tíðkast. Hún er
guðsþjónusta, sem með einföld-
um, sýnilegum táknmyndum.
bregður upp fyrir sjónum manna
því, sem eyrun heyra lesið eða
flutt úr helgum ritum. Þarní
er ekki minst á Sankti Kláus, ei
er gerð tilraun til þess að konr
Tjöfum jólabarnsins áleiðis.
Það væri hægt að hafa þessr
'mingar, ennþá veglegri en þar
ru, ef allir íslendingar bygðar-
innar hugsuðu eins og Pólverj-
inn, sem sagði við íslenzka konu
að lokinni einni slíkri athöfn:
“Þetta er kirkjan, sem við ætt-
um að fylkja okkur utan um.”
En eins og er, viljum vér vera
þakklát þeim hóp af fólki, yngra
og eldra, sem hjálpar til að komai
þessu á og gera það áhrifmikið
í allri auðmýkt. Bæði þeim, sem
sjá um leikinn og þeim, sem
annast söng og hljóðfæraslátt.
En einu skulum vér veita at-
hygli. Unga fólkið í Wynyard
er með þessu að varðveita þjóð-
venjur Norðurlanda á sinn þátt.
Það varðveitir helgi jólanna í
meðvitund sinni og annara. Það ]
langar til að beina huganum
fremur að þeim, sem flytur oss
andlegar gjafir en aðeinis sýni-
legar. Eg vona, að sú tilhneig-
ing flytji eitthvað gott inn í líf
þess, bygðarinnar og landsins.
Vorir tímar sýna það með átak-
anlegum hætti, að ekki veitir af
að halda öllu því sem bezt við.
er laðar hugi mannanna að frið-
arhöfðingjanum milda.
Gleðileg jól.
Jakob Jónsson
Aths.:—Grein þessi átti að
koma í jólablaði “Hkr.” en varð
með fleiru að bíða rúmleysis
vegna.—Hkr.
GAMMURINN OG
FÁLKINN
Eftir Henryk Sienkiewiez
(Smáæfintýri þetta er skrifað
1902 af hinum fræga pólska rit-
höfundi og skáldi, Henryk Sien-
kiewiez, en það gæti eins vel
verið samið í dag.
Með tilliti til þeirra atburða,
sem nú hafa gerst í Póllandi —
föðurlandi höfundar, vill Skutull
gefa lesendum sínum kost á að
kynnast smáæfintýri þessu, sem
ávalt er fullrar umhugsunar
vert, en þó einkum nú, eftir á-
rásir Þjóðverja og Rússa inn í
Pólland.)
Gammurinn sezt á barm fálka-
hreiðursins og segir:
— í nafni réttar míns býð eg
þér að hluista á mál mitt.
— Hvað þóknast þér? spyr
fálkinn.
— Eg ætla að drepa þig og éta
kjöt þitt.
— Hvers vegna vilt þú tor-
tíma mér? spyr fálkinn.
— Hreiður mitt er of lítið fyr-
ir mig, svarar gammurinn, — og
eg þarfnast hreiðurs þíns handa
ungum mínum.
Auk þess torveldar nærvera
þín ýms störf, sem gammeðli
mitt býður mér að vinna. Þú
mælir líka á aðra tungu en eg,
og loks sýnir þú mér ekki vin-
áttu.
— Eg tala það mál, sem guð
gaf mér, svarar fálkinn. — Og
hvað tilfinningum mínum við-
kemur, þá þætti mér vænt um,
að þú isegðir mér, hvers vegna
mér bæri að sýna þér sérstaka
vináttu.
— Þetta snertir ekki sjálft
málefnið. Eg veit bara, að eg
hefi rétt til þess að drepa og éta
hvern þann, sem ekki er mér
vinveittur.
— En ef eg nú auðsýndi þér
vináttu, mundir þú þá drepa
mig? spyr fálkinn.
— Værir þú mér vinveittur,
mundir þú af frjálsum vilja láta
mig fá hreiður þitt, og þá mund-
ir þú einnig, án allrar mótstöðu,
leyfa mér a.ð drepa þig og éta,
svo að eg fitnaði og kraftar mín-
ir ykjust.
— Eftir þessu eru engir mögu-
leikar fyrir mig til þesis að forð-
ast tortímingu?
— Sannarlega ekki, svarar
gammurinn. — En ef þú fómaðii
?ér fyrir mig, yrði það sá mest;
íeiður, er þér gæti hlotnast.
Fálkinn hugsar sig um augna
lik og segir svo:
— Komi það, sem koma skal
n segðu mér samt, kæri minn
nvar lærðir þú þessa siðfræði?
— ó, ræfillinn, ©varar gamm
THE ROYAL BANK OF CANADA
Generál Statement, 30th T^ovember, 1939
LIABILITIES
Capital stock paid up................................... $ 35,000.000.00
Reserve fund............................................ $ 20,000,000.00
Balance of profits carried forward as per Profit and
Loss Account....................................... 3,096,252.21
$ 23,096,252.21
Dividends unclaimed................................... 16,674.29
Dividend No. 209 (at 8% per annum), payable lst
December, 1939..................................... 700,000.00
--------------- 23,812,926.50
Deposits by and balances due to Dominion Govern-
ment............................................... $ 40,167,410.92
Deposits by and balances due to Provincial Govern-
ments................................................. 8,692,003.88
Deposits by the public not bearing interest............ 404,373,018.96
Deposits by the public bearing interest, including
interest accrued to date of statement............... 428,024.304.00
Deposits by and balances due to other chartered
banks in Canada......................................... 261,321.25
Deposits by and balances due to banks and banking
correspondents in the United Kingdom and
foreign countries........................................ 30,001,150.30
Notes of the bank in circulation.....................
Bills payable........................................
Acceptances and letters of credit outstanding........
Liabilities to the public not included under the fore-
going heads..........................................
$ 58,812,926.50
911,519,209.31
26,028,237.87
194,243.13
17,642,135.39
511,590.89
$1,014,708,343.09
ASSETS
Gold held in Canada....................................... $ 13,252.58
Subsidiary coin held in Canada................................ 1,094,904.37
Gold held elsewhere............................................. 378,408.34
SubsidiaQr coin held elsewhere................................ 3,583,493.69
Notes of Bank of Canada................................... 13,874,748.50
Deposit with Bank of Canada .............................. 63,628,454.31
Notes of other chartered banks............................ 882,121.58
Govemment and bank notes other than Canadian . . . 24,413,598.77
Cheques on other banks................................. $ 32,813,192.71
Deposits with and balances due by other chartered
banks in Canada................................... 1,043.05
Due by banks and banking correspondents elsewhere
than in Canada.................................... 93,800,332.62
Dominion and Provincial Government direct and
guaranteed securities maturing within two years,
not exceeding market value......................
Other Dominion and Provincial Government direct
and guaranteed securities, not exceeding market
value...........................................
Canadian municipal securities, not exceedlng market
value...........................................
Public securities other than Canadian, not exceeding
market value...............£....................
Other bonds, debentures and stocks, not exceeding
market value....................................
Call and short (not exceeding 30 days) loans in
Canada on bonds, debentures, stocks and ocher
securities of a sufficient marketable value to
cover...........................................
Call and short (not exceeding 30 days) loans else-
where than in Canada on bonds, debentures,
stocks and other securities of a sufficient market-
able value to cover.................................
$107,868,982.14
126,614,568.38
179,351,641.32
136,083,788.50
9,696,232.55
23,285,372.34
39,250,803.06
14,618,275.64
10,532,872.41
$647,302,536.34
Current loans and discounts in Canada, not other-
wise included, estimated loss provided for......... $212,627,311.73
Loans to Provincial Govemments............................. 1,573,774.60
Loans to cities, towns, municipalities and school
districts............................................ 20,392,898.33
Current loans and discounts elsewhere than in
Canada, not otherwise included, estimated loss
providea for......................................... 89,275,904.85
Non-current loans, estimated loss provided for............. 2,693,841.76
--------------- 326,563,731.27
Bank premises, at not more than cost, less amounts written off............ 14,623,763.64
Real estate other than bank premises......................................... 2,195,915.07
Mortgages on real estate sold by the bank................................. 832,776.40
Liabilities of customers under acceptances and letters of credit as
per contra.............................................................. 17,642,135.39
Shares of and loans to controlled companies................................... 3,561,409.91
Deposit with the Minister of Finance for the security of note circula-
tion...................................................................... 1,380,000.00
Other assets not included undcr the foregoing heads....................... 606,075.07
$1,014,708,343.09
NOTIh-^-The Royal Bank of Canada (France) has been ineorporated under the laws
of France to conduct the business of the Bank in Paris, and the assets and liabilities of
The Royal Bank of Canada (France) are includea in the above General Statement.
M. W. WILSON, S. G. DOBSON,
President and Managing Director. General Manager.
AUDITORS’ REPORT
To thb Shareholders, The Royal Bank of Canada:
We have examined the above Statement of Liabilities and Assets as at 30th November,
1939, with the books and accounts of Tne Royal Bank of Canada at Head Offlce and with the
certified retums from the branches. We have checked the cash and the securities representing
the Bank’s investments held at the Head Offlce at the close of the fiscal year, and at various
dates during the year have also checked the cash »nd investment securities at several of the
important branches.
We have obtained all the information and explanations that we have required, and in our
opinion the transactions of the Bank, which have come under our notice, have been within the
powers of the Bank. The above statement is in our opinion properly arawn up so as to disclose
the tme condition of the Bank as at 30th November, 1939, and it is as shown by the books of
the Bank.
M. OGDEN HASKELL, C.A.,
of Haskell, Elderkin & Company
JAS. G. ROSS, C.A.,
of P. S. Ross & Sons
Montreal, Canada, December 21, 1939.
\
> Auditors.
PROFIT AND LOSS ACCOUNT
Balance of Profit and Loss Account, 30th November,
1938........................................ $ 2,721,409.82
Profits for the vear ended 30th November, 1939, after
providing for Dominion and Provincial Govern-
ment taxes amounting to $1,204,867.09 and after
making appropriations to Contingency Reserves,
out of which Keserves provision for all bad and
doubtful debts has been made................ 3,724,842.39
------------- $ 6,446,252.21
APPROPRIATED AS FOLLOWS:
Dividend No. 206 at 8% per annum.................. $ 700,000.00
Dividend No. 207 at 8% per annum...................... 700,000.00
Dividend No. 208 at 8% per annum...................... 700,000.00
Dividend No. 209 at 8% per annum...................... 700,000.00
$ 2,800,000.00
Contribution to the Pension Fund Society............. 300,000.00
Appropriation for Bank Premises....................... 250,000.00
Baíance of Profit and Loss carried forward............ 3,096,252.21
--------------- $ 6,446,252.21
M. W. WILSON, S. G. DOBSON,
President and Managing Director. General Manager.
Montreal, December 21, 1939.
urinn, — veiztu ekki, að um
tveggja ára skeið naut eg upp-
eldis í dýragarðinum í Berlín?
— Ó, úr því að svo er, svarar
fálkinn, — þá skil eg ósköp vel,
að frelsi mitt er eingöngu komið
undir hvassa nefinu mínu — og
guðs hjálp.
—Skutull Þýtt úr Esperanto
Elisabeth Bretadrotning lagði
af í förinni í sumar, sem leið, til
Ameríku, því að ferðalagið var
langt og erfitt. Síðan gætir
drotningin þess að fitna ekki
aftur. Til þess að koma í veg
fyrir það, borðar hún mikið af
salötum, nýju grænmeti og á-
vöxtum.
* * *
Los Jardines eyjarnar eru
horfnar, tilkynna Bandaríkja-
menn. Þær voru norðarlega í
Kyrrahafi, í norðaustur af Mar-
ian-eyjunum á 21°38’ n.l. br. og
151°34’ au.l. Eyjamar ha{fa
horfið einhvemtímann á árunum
1788—1926 og hefir þrisvar
únnum verið leitað, eitt sinn af
Þér sem notið—
TIMBUR
KAUPIÐ AF
THE
Empire Sash & Door
CO., LTD.
BlrgOir: Henry Ave. Ea*t
Sími 95 551-»-95 562
Skrifstofa:
Honry og Argyle
VERÐ - GÆÐI - ÁNÆGJA
j apönsiku skipi og tvisvar af
amerísku. Nú ætluðu Banda-
ríkjamenn að nota eyjamar fyr-
ir flughöfn og eru þeir menn,
sem verða þeirra varir, beðnir
að tilkynna það til kortagerðar
Bandaríkjastjórnar! — Engum
fundarlaunum er þó lofað.
* * *
Leigubifreiðafélögin í Sydney
í Ástralíu hafa ákveðið að láta
ökumenn bíla sinna ganga í föt-
um af sama lit og bílarnir, sem
þeir aka. Jafnframt er rétt að
geta þess, að bílamir í Sydney
em málaðir afar sterkum litum.