Heimskringla - 10.09.1947, Síða 4

4. SÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 10. SEPT. 1947
nese0S6GOO999SO0O9SO99SO0ð0OQOOSQ9O900ððQgOSððOSOSa
lÉjdmskriwjla
(StofnuB 1886)
Kemui út á hverjum miðvikudegi.
■Eigendur: THE VIKING PRESS LTD.
853 og 855 Sargent Avenue, Winnipeg — Talsími 24 185
VerO blaðsins er $3.00 árgangurinn, borgist fyrirfram.
Allar borganir sendist: THE VIKING PRESS LTD.
öll viðskiftabréf blaðinu aðlútandi sendist:
The Viking Press Limited, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Ritstjóri STEFAN EINARSSON
Utanáskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINGLA, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Advertising Manager: P. S. PÁLSSON
"Heimskringla" is published by and printed by
THE VIKING PRESS LIMITED
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg, Man. — Telephone 24 185
Authorized as Second Class Mail—Post Office Dept., Ottawa
WINNIPEG, 10. SEPT. 1947
sleppa, þá er um slíkt yfirlit er' afleiðing misgjörðanna að dómi
að ræða, hvort heldur er í bók-! Jessaja Amózssonar. Enn í dag
menntum eða listum. I ríður þessi reiðilestur að hlust-
En skemmst er frá því að' um manna eins og ógnlþrunginn
segja, að bók þessi er hin mestaj örlaga dómur, eins og þurma frá
fróðleiksnáma fyrir hvern þannj hásal hins guðlega réttlætis.
Eg efast ekki um að alt þettal hvernig þær megni að lyfta
verði — já, beinleiðis hljóti að byrgði erviðisins af þreyttum
verða, sem sjálfsögð afeiðing herðum og hvernig þær geti gef-
orsakanna þegar, “Friður teng-1 ið lífinu ný verðgildi og veitt
ir lönd við lönd með lögum kær-! mannfólkinu meiri unaðssemd-
ieikans. Jessaja segir það verðii ir.
útlending, sem fræðast vill um Þau hafa líka reynst sönn. Hvarj þegar: “Menn sýna náuga sínum Þannig er því líka farið með
ísland. Auka hinar hagfræði-
legu töfur, sem felldar eru inn
í lesmalið, stórum á gildi henn-
eru stórveldin, sem á hans dög-! miskunsemi, þjaka ekki ekkj-í vísindamenninna. Fet fyrir fet,
um báru ægislhjálm yfir öllum1 una, né föðurleysingjana, út-' frtá einu þekkingarstigi til ann-
heimi? Hvar er Babylon? Orðinj lendingana né þá snauðu. Þegarj ars, fikra þeir sig áfram,
ar og gagnsemi. Aftan við meg-i að grasgrónni grjóthrúgu. Hvar. engin ætlar öðrum iit og hverj framfara brautinni, með ótal til-
Um atvinnu-vátryggingarnar
Eru atvinnuvátryggingar Canada-stjórnar annað en humíbug?
Eins og nú á sér stað, greiða íbúar Canada árlega 31.7 miljón
dali í atvinnuvátryggingarsjóð. 19.2 miljónir fara í stjórnarkostn-
að við þetta. Aðeins 12.5 miljón leggjast í sjóðinn sem sjá á at-
vinnulausum faxlborða. Að því leyti sem þetta nær til skattgreið-
enda, borga þeir 60ý af hverjum dal til þess að koma afganginum,
fjörutíu centunum, til atvinnuleysingjans!
Árið 1939, unnu 244 menn við þetta starf í verkamáladeild
Ottawastjórnárinnar. Nú vinna við þessa bákndeild, sem nefnist
Átvirmuleysis vátryggingar ráð (Unemployment Insurance Com-
mission) hvorki fleiri né færri en átta þúsund manna.
Hér um bil 4,000 af þessum stjórnahþjónum vinna við að
rannsaka mál atvinnulausra, sem úr sjóðiþessum krefjast aðstoð-
ar. Um 2,500 Mta eftir atvinnurekstri og hverju í því efni vindur
fram og 1,500 við alls konar annað eftirlit og stjórn.
Þeir sem mál þetta hafa athugað, geta ekki séð nauðsynina
á því, að 8,000 manna vinni að þessu. Þeir sjá ekki neina sérstaka
þörf á þvá, að halda við 205 skrifstofum út um landið og stundum
í bæjariholum, þar sem ekki eru nema tveir atvinnuveitendur, er
sjálfir ættu að geta ráðið sitt vinnufólk eða rekið. Það er ekki
laust við að mönnum finnist þetta vera pólitískur skollaleikur og
af óvandaðra tæi.
Það er mikið látið af því, að það sé nú ekki um neitt at-
vinnuleysi að ræða í Canada. Og sem betur fer, er það ekki. Það
hefir til þessa betur ræst fram úr með atvinnu, en ílestir gerðu sér
gein fyrir að stríði loknu. En ef 8,000 manns þurfa til þess að
ráða fram úr atvinnuleysisraálunum meðan ekkert atvinnuleysi
er, hvað marga þarf þá til þess, þegar atvinnulausir eru orðnir ein
eða tvær miljónir?
Það vesta við sMkar kákbætur á atvinnuMfinu, er að þær
fullnægja alls ekki þörf, ef um raunverulegt atvinnúleysi væri að
ræða. Mylkingur stjórnarinnar úr atvinnuleysissjóði, yrði aldrei
annað en Mtilsháttar aðstoð og aðeins um stundarsakir. Með því
er ekki verið byggja til frambúðar.
inmál hennar eru eihnig skrá
yfir sendiráð Islands og ræðis-
menn skrifstofur þess erlendis,
ítarleg, og mjög gagnleg, skrá
yfir merk rit um ísland á er-
lendum málum og að lokum
nafnskrá. Gerir allt þetta bókina
verðmætari og notadrýgri.
Frágangur hennar er ágætur.
Framan við hana er heilsáðu-
mynd af forseta Islands, og einn-
ig eru í íbókinni litmyndir af ís-
lenzka fánanum, skjaldmerki ís-
lands og Fálkaorðunni, en aftan
við bókina skýrt og handhægt
landbréf af íslandi.
Landsbanki Islands og aðrir,
sem að handbók þessari standa,
eiga því miklar þakkir skilið
fyrir útgáfu svo vandaðs og fróð-
legs landkynningarrits. Er þess
einnig að vænta, að það komist í
ihendur sem flestra þeirra út-
lendinga, er hafa aðstöðu til
þess að breiða út þekkingu á Is-
landi nútíðarinnar, en það hefir
stundum viljað hverfa í frægð-
arljóma söguríkrar fortaðarinn-
iar.
er Kaldea hin auðuga og frjó- maður talar sannleika hver viðjraunum. Þessar tilraunir eru
sama? Orðin að eyðimörku. — sinn náunga’
ekki gerðar út í bláinn, með því
Jó, þetta er fagur draumur en , móti myndi alt lenda í handa-
Hvar er Nineve, borgin mikla?*|
Geithja-rðir reykandi bedua-| þetta ^ er ekki° innihaldslaus1 skolum. Nei, þá dreymir sína
þjóðflokka kroppa þar grasið i draumur ^hugsvifa mannsins,
milli hrundra hallarveggja. — heMur
sýn þess sjáanda, sem
Hvað um hans eigið land hina | horfir skygnum augum á heims-
fögru og frjósömu Judea? Er'
hún ekki orðin að hörmungar-
landi hryllilegra glæpa, viðbjóðs
nafn í sögu veraldarinnar.
Ranglætis er dauðinn laun er
grafskrift gjörfallinna stórveldá
og glataðrar menningar.
Eg dáist að bersögli Jessaja
'en þó ennþá meira að draumum
hans um þá farsældar framtíð er
býður mannkynsins þegar þVí
lærist að gefa gaum að því, er
til þess friðar heyrir; því eins og
laun ranglætisins er afturför og
dauði svo eru og laun réttlætis-
ins framför og langMfi. Það er
hin mesta meinloka, að skoða
slíka spámenn sem Jessaja hug-
sjonamenn einungis. Þeir eru mig á þýðingu þessara orða. Hér
UM DRAUMA
Kirkjuræða
VANDAÐ OG FRÓÐLEGT
LANDKYNNINGARRIT
Eftir prófessor Richard Beck
Allir þeir, sem láta sig skipta
íslenzka landkynningar-starf-
semi erlendis, og þá eigi sízt í
hinum víðlenda enskumælandi
heimi, mega fagna hinni nýju
útgáfu handbókar Landsbanka
íslands, Iceland 1946, er út kom
fyrir stuttu síðan á 60 ára af-
mæli bankans.
Þetta er fjórða útgáfa ibókar-
innar, endurskoðuð og drjúgum
aukin, enda er hún orðin stærð-
arrit, nærri 300 bls. Þéttprent-
aðar í stóru broti. Eins og nafn-
ið bendir til, er ihún rituð á
enska tungu.
Dr. Þorsteinn Þorsteinsson
hagstofustjóri hefir nú sem áður
annast ritstjórn bókarinnar, og
leyst það af hendi með fræði
mannlegri vandvirkni. Hann
hefir einnig lagt drýgstan skerf
til efnisins, en það er sem hér
segir:
“Landfræðilegt yfirlit” eftir
dr. Þorkel Þorkelsson, fyrrv.
veðurstofustjóra; “Jarðhiti á ís-
landi og notkun hans” eftir
Steinþór Sigurðsson magister;
“Fólksfjöldi” eftir ritstjórann;
“Sögulegt yfirlit” eftir dr. Þor-
kel JóhanneiSson prófessor; —
“Stjómarskrá og lög” eftir dr.
Ólaf Lárusson prófessor; “Utan-
ríkismál” eftir Agnar Kl. Jóns-
son skrifstofustjóra; “Fjármál
ríkis, Bæja- og sveitarfélaga” og
“Landbúnaður” eftir ritstjór
ann; “Fiskiveiðar og sjávara-
furðir” eftir Klemens Tryggva
son hagfræðing; “Raforkumál”
eftir Jakob Gíslason raforku-
málastjóra; “Iðnaður”, “Sam
göngur” og “Verzlun” eftir rit-
stjórann; “Fjármálastofnanir”
eftir Klemens Tryggvason; “Fé-
lagsmálalöggjöf”, “Kirkja og
trúarbrögð” og “Fræðslumál”
eftir ritstjórann; “Iþróttamál”
eftir Þorstein Einarsson líþrótta-
íulltrúa; “Bókmenntir” eftir dr.
Guðmund Finnbogason; “Listir”
eftir Halldór Jónasson kandidat;
Enga menn met eg meira en
spámenn gamla testamentisins
og ber margt til þess. Hugrekki
þeirra vekur fyrst og fremst
aðdáun mína. Þeir höfðu hug-
rekki til þess að segja þeim lýð
til syndanna, sem beið með
steina í höndum sér til að grýta
þá. Þeir höfðu dirfsku til þess
að álasa jconungum og höfðingj-
um þeim, er áttu vald á Mfi
þeirra og dæmdu þá tíðum til
dauða. Þeir sögðu öllum mönn-
um það sem þeir vissu sannast
án yfirhylmingar og undandrátt.
ar ;þeir voru sjálfum sér og sín-
um guði trúir.
Þeir voru Mka manna vitrast-
ir. Þeir höfðu uppgötvað lög
Mfsins , sem bæði einstaklingum
“Þjóðarmerki” og “Stjómmála-| og þjóðum er þörf á að læra, svo
flokkar” eftir ritstjórann; “Rétt-| þeir megi lífi og heilsu halda.
indi útlendinga á Islandi” eftir Þeir vissu hvað veldur framför-
dr. Ólaf Lárusson prófessor; “ís-( um og afturför meðal lifandi
land sem ferðamannaland” eftirj kynslóða, öllu öðru fremur. —
Stefán Stefánsson leiðsögumanr. | Þessvegna gátu þeir séð forlög
(endurskoðað af Pálma Hannes- þjóða og manna með mestri
syni rektor), og “Lax og silungs-j skarpskygni.
veiði” eftir Stefán Stefánsson.j En eins og verða vin í öllum
(endurskoðað af Sigbirni Árm-, mannflokkum voru þeirra á með i Verða,
ann)- ; al bæði meiri og minni spámenn.j allir heiðingjar streyma . .
I formálsorðum sínum segiri Jesaja spámaður stendur flest- ■ Og hann fDrottinn) mun dæma
ritstjórinn, að í bókinni hafi að- um framar að andagift, tígin-j meðal heiðingjanna og úr mál-
það en þeir eru Mka mikið meir
en það. Þeir vóru fyrst og fremst
raunskygnismenn, vísindamenn
á mannMfssviðinu og þess vegna
á æðstu sviðum jarðneskrar til-
veru. Þeir fundu og rannsökuðu
lög mannlegs JélagsMfs, og drógu
rökréttar ályktanir af þeim upp-
götvunum. (Ef einhver hefði
sagt við Jessaja, “Þú átt ekki að
blanda trúmálum inn í sjórn-
málin”, hefði hann áreiðanlega
hrópað “Abi scurra”! (burt með
þig bjáni).
Hlutveík trúarbragðanna var
í hans augum, fyrst og fremst að
samstilla samlíf mannanna. Þeg-
ar hann athugaði verðandann í
þjóðlífi sinnar tíðar eða gerði
sér hugsjónir um hækkandi
gengi mannlífsins, hugsaði hann
sér ástandið sem afleiðing af
vitþroska og siðferðismentun
mannanna. Þegar maðurinn
verður minnugur þess máttar,
sem í honum býr og í allri sköp-
un verkar, verður hann þess
megnugur, að gera sína vonar-
drauma að veruleika. Með sam-
stillingu þeirra krafta auðnast
honum að orka aldaihvörfum.
í öðrum kapitula Jessajasar
spádómsbókar birtist honum sá
draumur þannig: — “Það skal
verða á hinum síðustu dögum,
að fjall það er hús drottins
stendur á, mun grundvallað
og þangað munu
rásina og numið sannindinn af
reynslunni. Það er draumur
bygður á vísindum og þessi
draumur á erindi til okkar, þess-
arar kynslóðar, sem stendur með
kjarnorku sprengjuna í titrandi
höndum á bakka glötunarinnar.
Eg hef verið að tala um
drauma bygða á vísindum þ. e. s.
á þekkingu. Hitt er engu síður
satt að Vísindin eru ávöxtur
draumanna. Eitt af hinum miklu
skáldum Gamla Testamentisins
talar um það, sem eitt af undr-
um hins nýja heims, að þá muni
hið aldraða fólk drauma
dreyma. Satt að segja tók það
mig nokkuð langan tíma að átta
ber að athuga að skáldið segir,
að aldraða muni drauma dreyma
um betri framtíð, unaðsríkari
veröld. Hann minnist ekki á
æskuna; þess þurfti ekki, allir
vita að æskuna dreymir, það er
hennar eðli.
Drengurinn í dalnum lyftir
hugarsjónum yfir fjallið og sér
þar annan dal, sínu fegri en
hans eigin. Það sem fegurst er i
'hans heima högum er ennjþá
fegra í drauma dalnum. Það sem
ljótt kann að finnast heima fyr-
ir er horfið í draumnum. Síðar
stendur hann á hafströndinni og
undrast hvað hinu megin hafs-
ins muni vera. Hann dreymir
þar um yndis akra og fögur lönd
fegri en hann hefur áður litið.
Lífið þarna í draumlöndum,
handan hafsiins, er æfintýra rík-
ara, glæsilegra en það sem hann
þekkir. Hann fer líka að dreyma
um framtíðina, sína eigin fram-
tíð, sem fulltíða manns. Hann
dagdrauma, bygða á þekkingu,
um hvað muni gjörast ef vissum
aðferðum er ibeitt.
Þannig sjáum vér hversu hug-
sjóna draumarnir verða fjör-
gjafar framsóknar og framfara
í famrás lífsins.
Nú höfum við nokkuð rætt
um dagdraumana, vökudraum-
ana en komum svo að þeim aft-
ur. Til eru aðrir draumar,
draumar svefnsins og á þá skul-
um við Mka minnast. Æ, jæa!
munu einhverjir segja, ætlar
hann nú að fara að tala um hjá-
trú og hindurvitni. Nú eitt get-
ur okkur sjálfsagt komið saman
um, að fyrirbrigðið sjálft sé ekki
hjátrú og hindurvitni því það
er sannreynd að okkur dreymir
í svefninum. Vitið þið hver hef-
ur mest gert’að því, að rótfesta
þá hugsun, að allar draumvitr-
anir svefnsins séu hindurvitni
og heimska? Það er kirkjan.
Hún hefur gert það í eigingjörn-
um tilgangi eins og svo margt
annað. Kirkjan, kaþólska og aðr-
ar “rétttrúnaðar” kirkjur, að
hennar dæmi, vildu ekki viður-
kenna neinar opinberanir, sem
ekki gæfust í gegnum meðal-
göngu klerkana. Með þvi móti
gat kirkjan bezt trygt yfirráð
Sín yfir lýðnum. Þetta er þó í
fullu ósamræmi við vitni'sburð
ritningarinnar, því það er sann-
anlegt, að flestir eða allir höfund
ar hennar hafa trúað á drauma,
og er um það fjöldi sagna, alt
frá Jósep Jakobssyni, sem kall-
aður var draummaðurinn, til
Jóseps eiginmanns Maríu Jesu-
móður.
Að manninn skuli dreyma í
svefninum er merkileg dg und-
ursamleg staðreynd er á öllum
öldum hefur vakið undrun. Þeg-
, . , * , ar þreyttur verkamaðurmn hall-
dreymir um það, sem hann vill % „r_. _ , . ,
I .,, , ar hofði að hægmdum og sjon
verða og vill gera. Ef hann er , . , ,
,,,,,, ,.. , „ ! hans lokast fyrir synum hvers-
skald þa yrkjir hann um dag-| ,
dags tilverunnar, opnast honum
ósjálfrátt annar heimur, heimur
draumanna. Oftast sér hann að
drauma sína. Ef hann er lista-
maður málar hann draumalönd-
in. En æsku draumarnir fram-, , , , , „
, visu það sem hann hefur aður
leiða ekki einungis skaldskap r ,
,. , , , , , r______i seð og ott virðist þessi draum-
og listaverk heldur fram-i .. ° , ... \
kvæmdir. Áður en hönd er lögð
! vitund rugl eitt enda hrafl að-
að verki til að byggja heimilið)
er það þegar fullskapað í draumi
eins af draumunum oftast eftir
í minni manna. Heldur fljótfærn
, . , , . íslegt virðist mer það nu samt,
dagsins. Aður en landneminn 6 .
“ .. , . , . , , að sla svortu stnki fordomanna
ryður morkma og plægir land-
ið sér hann gróna akra í hugar
! yfir allar draumfarir manna.
Hér er enginn támi til að fara út
aláherzlan verið lögð á það, að mannlegu sjálfstæði og siðferðis- j um margra þjóða. Og þær munu heimi sinum. Þessir draumar^ , ^.g. nákvæmlega; enda
Ivsa atvinnuMfi og andlegu Mfil lef»H alvöru. 1 draumskvgni sér snáða plógjárn úr sverðum sín-] þv’mg3 hann, skipa honum til íviá fAn .nlX r\ n./\w\ /\pí tfOI f
lýsa atvinnuMfi og andlegu Mfií legri alvöru. 1 draumskygni sér
þjóðarinnar frá sem flestum hann heiminn eins og hann get-
hliðum, jafnframt því að saman-! ur orðið og verður að verða eigi
burður sé iðulega gerður á nú-j mannkynið að bjargast. Engin
tíðinni og liðinni tíð og í stuttu hefur með jafn innblásnri
máli greint frá framförunum á mælsku útmálað afleiðingar
síðari árum. ranglætisins, sem þessi aðals-
Þessum tilgangi hefir verið, borni Judeu-spámaður. Hann
ágætlega náð, því að eins og sjá s^gir í níunda og tíunda kapit-
má af fyrrgreindu efnisyfirliti. ula sinnar spádómsbókar:
bókarinnar, þá er þar að finna “Vei þeim sem veita ranga úr-
þáttamarga heildarlýsingu á skurði og færa skaðsemdar-á-
landi og þjóð, sögu hennar, Mfi kvæði í letur, til þess að halla
og menningu. Kaflamir eru að rétti fátækra og ræna lögum hina
vísu misjafnlega ítarlegir, enda
ræður efnið að sjálfsögðu nokk-
| frá fáu að segja, sem eg veit
um og sniðla úr spjótum sínum. I starfs °S íramkvæmda. Aður en mgð vissu Eg veit nákVæmlega
Engin þjóð skal sverð reiða að| vegunnn er ag ur Y ir ja 1 eins mikið og lítið um það eins
annari þjóð, og ekki skulu þeir, eJa elfan bruuð’ ser enl ver,; og þið flest. Eg veit aðeins að
temja sér hernað framar”. |'eða einbverjir þyðmgu þessara ^ Qg það skinsamt og
Hvernig samlif mannanna, samg°ngu bota í huga ser °§ tl.úverðugt fálkj jafnvel sumir
verður í þessu friðar-ríki lýsir, ta aa gera aæt amr og grenz keimsins mestu vitringar, hafa
hann með svo feldum orðum: — ast eftir moguleikum um ram- mikla trú á draumvitrunum og
uru um það, en allir eru þeir
skipulega samdir, glöggir og
fróðlegir, og jafnframt traustar
heimildir, þVí að sérfróðir menn
“Og þeir (mennimir) munu Vín
viði planta og eta ávexti þeirra
kvæmdir. Allar framkvæmdir
eru ávextir draumanna.
nauðstöddu á meðal fólks mins,
til þess að ekkjurnar verði þeim j verka sinna. Þeir skulu ekki til
að herfangi og þeir fái féflettj einkis iðja, né framleiða til tor-
munaðarleysingjana. . . Því hið, tímingar, því þeir eru hin bless-
óguðlega athæfi brennur eins og uð guðsibörn, þeir og þeirra af-
eldur, eyðir þyrnum og þislum komlendur.........Og úlfurinn
hver á sinu sviði, hafa um efnið j og kveikir í þykkum skógar-!mun dvelja með lanöbinu, og
fjallað. Eins og getið er um í at- runnum, svo þeir hvirflast uppj kálfurinn og ljónið saman hvíla
hafa orðið fyrir ógleymanlegri
i reynslu í því efni. Eg ætla ekki
og þeir munu hús byggja og íj Þegar umbota maðurinn hugs- að Segja ykkur frá minni pers-
þeim búa. Og þeir munu ekki ar um heimilið sitt, sveitina sína; onuiegri drauma reynslu, enda
byggja öðrum til íbúðar néi eða ættland sitt og hvernig það kannske ekki frá miklu að segja.
planta öðrum til að njóta . . . ætti að vera, sér hann það fríð-: Eg vii samt greina frá tveimur
Og mennirnir skulu lengi njóta sælt og fagurt í dagdraumum atriðum er mér hafa vitnast og
og tekur að leita ráða már væri jafn ómögulegt að vé-
hugasemd við kafla dr. Guð-
mundar Finnbogassonar um ís-
lenzkar bókmenntir, þá hefir sú
yfirlitsgrein eigi verið endur-
skoðuð síðan 1936, aðeins verið
bætt inn á dánarárum og nokkr-
um nöfnum, þó eigi hinna
yngstu höfunda; jafnan verður
einnig álitamál um það, hverja
beri að telja og hverjum að
á reykjarmökk .... Landið j en bamið leiða þau. Og kýrin og
stendur ií björtu báli og fólkið^ björnin ganga saman í haglend-
verður sem eldsmatur; engin! inu en brjóstmilkingurinn leik-
þyrmir öðrum. Menn rífa í sig! ur sér við nöðruhreiðrið. Því
til hægri handar og eru þó
hungraðir; þeir eta til vinstri
handar og verða þó eigi saddir,
hver etur hold af sínum eigin
armlegg.”
enginn mun öðrum granda. (Þeir
sem efast um að slíkt geti gerst
ráðlegg eg að leita sér upplýs-
ingar, meðal annars með því að
lesa ferðasögu A. S. Hoopers,
sinum
i
hvernig hann geti hrundið þess-
um hugkvæmdum í framkvæmd.
fengja og þá staðreynd, að sól-
in skín í gegnum gluggann og
Þannig hefur þá Abraham Linc-j inn tii okkar a þessari stundu.
oln og Jón Sigurðson dreymt] Johannes er maður nefndur,
um framtíð sinna föðurlanda. Þá; aiment kallaður drauma Jói.
dreymdi um þá möguleika að Atti maður þessi ból sitt og bú í
gera þau betri og hagsælli. — iafskektu koti út á Langnesi. Jói
Þetta eru laun ranglætisins, höfuðsmans, frá Rússlandi).
Framsóknin er afleiðing draum-
anna.
Sama má segja um uppfynd-
inga mennina. Áður en þeir
leggja hönd að verki til að fram-
leiða verkhagar vélar og margs-
var ráðvendnismaður hinn mesti
en fremur einfeldningsiega kom
hann mér fyrir sjónir, en eg var
um fermingar aldur er eg kynt-
ist honum. Margar sögur fóru
af draumskygni Jóa og hefir bók
kyns undra tæki, sjá þeir þær um hann verið rituð af heim-
og þýðingu þeirra i huga sér. Þá! sþekingnum og sálarfræðingn-
dreymir sína dagdrauma um1 um Agúst Bjarnarsyni. Eitt at-