Heimskringla - 03.12.1947, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 3. DES. 1947
HEIUSKBINGLA
3. SIÐA
íangnir skoðum litrof regnbog- kirkjukenningar gleymast en
ans og fegurð norðurljósanna. i guðsvitundin varir. Guð, sá er
I sálminum “1 gegnum lífsins' framtíðin tilbiður, verður ekki
æðar allar” heyri eg straumnið einangraður í musterum, heldur
þeirrar orku sem gefur mér líf birtist hinum skygna og guðs-
°g hamingju, þess innblástur ættaða anda í “hverjum geisla
seni endrum og sinnum upplýs- sem gegnum nóttina brýst”.
ir mitt dapra geð svo hugskotið Þá mun okkur tamt að syngja
ijómar af helgum fögnuði og eg með Hallgrími Péturssyni:
tek undir með skáldinu “mér
finst eg elska allan heiminn og
engin dauði vera til”. Þá skín
regnbogi æðri friðar gegnum öll
mín tár, tár sem vonsvik og ein-
manaskapur hins þreytta veg-
faranda hefur vakið í villusamri
Þú gafst mér akur þinn,
Þér gef eg aftur minn;
ást þína á eg níka,
eigðu mitt hjarta iíka.”
Þessu lik hugsa eg mér frám-
H. E. Johnson
°g ráðviltri lífsgöngu. Þótt eg tíðar trúarbrögðin því þau em
viti mig aðeins brötasilfur geta betrað mannlífið og svalað
manngerðarinnar finn eg þá vorum sálar þorsta.
stundina að guð er i' mér og eg í
guði.
En æðsta og greinanlegasta
opinberun guðlegheitanna er þó
a8 finna í sjálfu guðsbaminu,
manninum. Sú opinberun kem-
KVEÐJUSAMSÆTI
AÐ HAYLAND
• Einstæðin^udnn
Við strætishornið hann stóð — og grét,
sú stundin nú komin var
að heimili ekkert átti hann,
svo einmana grét hann þar.
Því föður- og móðurlaus hann lék
þann leikinn sem örlög tjá,
er alls-engan vin í öllum heim
hann átti, — heyrði né sá.
En hér eiga lögin hlutdeild í,
hvers heimili ekkert fann,
því munaðarlaus, — en maður þó.
Já, maður samt var hann.
En tárin hans sögðu sögu þá,
er sinni hans bugast lét.
Á alfaravegi einn nú stóð,
sem útlagi 'heims — og grét.
í tilefni af því, að þau hjónin
Ur skírast fram í Kristi hvert ólafur og Margrét Magnússon
sem maður hugleiðir speki þessa að Hayland eru nú að bregða
omentaða sveitar barns, sem búi Qg flytja m Lundar, þar sem
varpar gegnlýsandi geislum |þau bafa nú anareiðu bygt sér
hmnar raunsæu skynsemi á nýtt heimiU, eftir langa bú-
mannlífs meinin og bendir á skaprartíð hér í bygð, var þeim
meðulin, eða vér skoðum mann- hjónunum veitt afarfjölmenn
dom hans og gæsku, sem megn- heunsókn þann 12. okt. þessa .
aði að.elska syndarann þótt hann - f hvcraðarbfólki , ® ’ a meðan Þeun entist kf, og
hat,ðirá„gJti5.^,ta Iins,méraVatrby^“' Petursso„ ósk“ð“,> »ú
Valdtaar Sntavar túlita fráb*r. J" a5“rt fyrir fólki og TJ eMrfjSéúSi^
fega vel i sálminum “Þú Krist- lý tiigangi þessa móts, sem . . 1® h'® h f! Um elUheimilið islenska get
» ástvin als sem lifir ert en„ á !\nn i,Li meis bvi a8 lvsa fá-1 Þr*k og þekkmgu tll að gera,
meðal vor ” bá tek e* líka V u • £ |bygð og framtíð til góðs.
31 v°r . . . þa tek eg HKa um atriður új- frumbyggjara hf-
En lögin reyndu að hugga hann,
og heimili gefa þeiitt?
sem varnarlaus einn og viltur stóð
í vetrar ná-köldum heim.
Sá munaðarlausi maður stóð,
hvar mannlífsins næddu hret
um drenginn, sem milli heims og hels,
þar harmiþrunginn stóð — og grét.
S. B. B.
Undir með Passíasálma skáldinu
inu og erfiðleikum sem því
Gegnum Jesu helgast hjarta fylgðL Qg þar með afstöðu Mrs.
i himininn upp eg líta má . . .”. MagnússJn þegar hún hefði
,®ar eg hugleiði þetta finst byrjað héf búskap með fyrra
mer harla mikill barnaskapur manni sínum Halldóri Halldors-
30 utt>urka áhrifamagn Krists syni> sem dó frá konu og smá
jheð endalausum deilum um það börnum iitlu eftir að hið srnaa
hvert hold hans hafi í heiminn heimili þeirra var tii orðið. Þá
Viðstaddur
BRÉF
* 4205 Douglas Röad,
New Westminster
Herra Stefán Einarsson,
Itívtv-'* - • • nemuu j/cma vax n* «•■“—. — Kæri vinur.
otíu frá einu foreldri eða var hofuðeign og alt til fram- Eg held eg megi segja fáein
eimur. Það er sál hans og andi kvaemdai manndáð og hyggindi orð um leið og eg sendi þér 3 dali
Sem endurvarpar guðdóms geisl hinnar ungu ekkjU) sem öll af- fyrir blaðið Hkr. Það má segja
Unum að ofan, geislum hins koman varð að byggjast á þar til eins og Matthías sagði: Það þarf
jjfegnum þrengjandi guðlega hún giftist siðari manni siínum, ekki að segja þér að það er gull,
mrleika og hinnar altsjáandi 01afi sem gekk stjúp bömum þar sem öll hús eru af slóku full,
v^ku. Sá andi getur og verður sinum { föðurs stað, svo að til þar tönglast menm ekki um
a lýsa vorri sál svo guðríkis fyrirmyndar mætti teljast að eitt tú mark með gati, heldur
ugsjón hans megi að virkileika alúð Qg inniieik. taka þeir bor sem heitir rati c
verða, 0g án tilkomu þess níkis En úf hinu smáa frumbyggja-j bora í fjöllin braut og göng, og
mannkynið sér enga örugga húgi væri nú fyrir löngu orðið bera út í vættum jötna söng.
vamtíð. Sjálfur gerir hann gitt af fyTÍrmyndar-heimilum Þá byrja eg á að talá um Dani,
ezta grein fyrir því að andinn byggðarinnar og að nokkru leyti.um þá hef eg ekkert nema gott
em í honum verkaði var frá miðstoð sins umhverfis fyrir.að segja, þeir eru eins og annað
° urnum og fullyrðir ennfrem- aiúð Qg gestrisni) sem þar væri fólk, allir vilja drekka mjólk,
að sá andi búi í öllum monn- að mæta á heimili þeirra hjóna, | eða þá bjór og brennivín og
m. Samverska konan spyr Qg sem gert hefði umhverfið að,romm; gamalt og miðaldra fólk
riat; “Hvar ber okkur að til- skuldu naut þeirra til þakklætis ] er feitt og bústið en það yngra er
1 ja guð, í musterinu eða uppá fyrir þátttöku þeirra í öllu semihávaxið og holdlítið; mér finst
llnu”? “Nei,” segir Kristur, bygðinni mætti verða til gagns vanta á það vöðva á vissum
^eir tímar munu koma er þér og framtiðar> blettum. Þú veist það er yfir
1 iðjið fööurinn hvorki á þessu Hm leið afhenti ræðumaður höfuð gott fólk. Það eina sem að
Jalli eða i Jerúsalen . . . heldur þeim hjónunum einhverja pen-jer er það að þeir eru ekki Isl.
Mér líður hér vel eftir hætti,
gerði líka mín elskulega kona,
sem eg misti fyrir 7 árum síðan.
Svo er komið nóg af þessu.
REYKJAYÍKURBRÉF
Laugardagur 11. okt.
Togaramir
Fyrstu 9 dagana í október
seldu 20 íslenzkir togarar afla
sinn í Bretlandi fyrir um kr.
4,700,000. Er þetta óvenjulega
mikil fisksala á svo stuttum
tíma. Að svo margir togarar
komu með afla sinn á ekki fleiri
dögum, kom til af því, að ó-
venjulega mikið afláðist af upsa
á Halanum. En þar voru þá
margir togaranna. Hefir nú tek-
ið fyrir þá aflahrotu, og er afli
á togara tregur síðustu daga.
Gert er ráð fyrir, að veiði-
ferðir togaranna taki að meðal-
tali 24 daga, og kostnaður við
hverja veiðiför, sem svo er löng,
sé um 230,000 krónur, þegar
teknar eru með í reikninginn
nauðsynlegar fyrningar og við-
hald á skipunum. En ef þessir
togarar sem seldu afla sinn í
Bretlandi fyrstu daga mánaðar-
ins hefðu verið miðlungi langan
tíma í veiðiförinni, þá lætur
nærri, að staðið hefði í jámum
að aflasölur þessar hefðu borg-
að kostnaðinn. Sumir togaranna
höfðu verið lengur í veiðiförinni
en 24 daga, en aðrir -nokkuð
styttri tíma.
En mjög stingur það í augun
að þá fyrst beri veðiför sig, sem
eg ekki sagt mikið, eg hef ekki | tekur yfir 24 daga, að hún gefi
komið þangað ennþá, það kvað af sér 230 þúsundir króna. Því
vera gríðar stór höll, eins og eins og menn muna, urðu tog- anna'
H
HAGBORG II
FUEL CO. 11
Dial 21 331 $;.F.L. 21 331
nokkru leyti efnt til nýs mið-
bæjar þar, þá fengi bæjarbygð-
in öll annan svip. Þá yrði því
hætt um tíma og eillfð að ein-
blína á gamla bæinn, sem hinn
eina möguleika miðpunkt bæj-
arins.
Engar sjórnarhallir
Það er sameiginlegt með bæj-
arstjóm Reykjavíkur og ríkis-
stjórninni, að báðar em í hús-
næðishraki. Skrifstofur ríkis-
stjórnarinnar em nú komnar á
þrjá staðí í bænum. Og bæjar-
skrifstofurnar áláka dreifðar. Er
bæjarstjómin það ver sett, að
hún hefir engan fundarstað.
Sameiginleg orsök liggur til
þessara húsnæðisvandræða. —
Hvorki bæjarstjóm né ríkis-
stjórn hefir á undanfömum ár-
um treyst sér til að láta þörfina
fyrir eigið húsnæði sitja fyrir
öðmm kröfum til útgjalda fyr-
ir þjóðfélag og bæjarfélag í ör-
um vexti. Þar sem reistar eru
miklar stjórnarhallir, hafa út-
gjöldin til þeirra verið látin sPtja
fyrir ýmsum þörfum borgar-
1 anda og sannleika”. Já, þeir inga> sem hann bað þau að
'mar munu koma, að við finn- þyggja og skiija sem hlutrænt
til hans andlegu og sannan- minnismerki frá fólki í byggð-
nalægðar, þar sem vindam- inni sem þau sjálf skildu velja
r vagga blómunum, þar sem Qg ráða - hvaða formi þau vildu
mglarnir sýngja sin ástar og hafa það
°gguljóð. Vér munum lesa En „4 vœrf fjafir löngu mai«tu ™ ----------------------------------------
ans guðsorð í rósaskrauti vall- af bornunum flogin burtu úr^eins og stingflugur um allan
arms og á liljublöðum surnars- móður Qg stjúpfoður garði, og heim.
því eg er að Verða gamall. Þeir
eru yfir höfuð ekki líkir íslend-
ingum. Það Mtur út fyrir að þeir
séu af öðrum kyrtstofni. Það er
lúsugt af þeim hér í kring. Þeir
eru ekki eins og landinn sem er
ms. Vér munum kenna endur-
------------ þá Mldega með takmarkaða
apandi kraft hans þegar vor fjármuni) en ílugrík af erfða
Peyrinn fer um gresjurnar og manndáð og þekking á því hvaöa
mtirnar spretta upp úr sínu skyldur að hver einn þurfi að
þel:
Eg er búinn að vera hér 5
mánuði og þeir hafa haft hér
fjórar samkomur síðan eg kom,
mér hefir fundist það vera mat-
lnu á leiði hins liðna árs. Já, inna af hendi til að ná hinu arveizlur til að safna peningum
konungar höfðu fyrir löngu síð- araeigendur oftast að láta sér
an, og dyr svo háar, að ef þú nægja að fá um 1 þúsund sterl-
værir ríðandi á hesti, þá þarftu1 ingspund fyrir aflann úr hverri
ekki að fara af baki, þú ríður veiðiför fyrir stríð.
inn að hásætinu og þar er for-
stöðukonan, sem ræður öllu, Ráðhúsið
mesta ágætis kona að eg hef j Síðan minst var
heyrt, eg hef ekki séð hana, en bygginguna hér í
eg hef séð föður hennar, hann er
gamall eins og eg.
Það er ekki mikið um almenn-
á ráðhús-
Reykjavík
fyrir nokkru, hefur Guðmundur
H. Guðmundsson bæjarfulltrúi
komið fram með þá hugmynd á
ar fréttir. Dukkabors tóku uppj bæjarstjórnarfundi, að stórbýsi
á því, að ganga berrassaðir um þetta ætti að reisa inn við Miklu
tíma en svo drápu þeir mann, I braut eða á hinu auða svæði sem
svo þeir urðu hræddir og fóru að skilið hefur verið eftir óbygt
hypja sig til ferða heim til Rúss-j á hinu gamla Sunnuhvolstúni.
lands, þaðan sem þeir komu, og I fljótu bragði mun ýmsum
svo mættu fleiri sem elska Rússa, I bæjarbúum þykja sá staður all
en morðinginn hvarf eins og'fjarri miðri bæjarbygðinni.
Jónas sem lenti ofan í hvalinn.
Enda hafa menn hingað til naum
Svo er kunningi minn, S. Guð- ast getað hugsað sér að bygðar
mundson, hann setti allar fréttir yrðu aðalbyggingar bæjarins
sem til voru á milli himins og' annarsstaðar en í hinum elsta
jarðar í síðast Lögberg, það ætl- 'bæjarhluta milU hafnarinnar
ar að fara að verða helst til mik-j og Tjarnarinnar. En þannig er
ið af svoleiðis lofræðum. Það, bygð hagað þar, að kosta myndi
eru fleiri góðir menn til en ls- j miklar fjárfúlgur að rýma þar
lendingar, sem betur fer. Það^til fyrir ráðhúsi. Ef ekki væri
vita allir, sem nokkuð vita að {horfið að því, að setja ráðhús út
íslenzka þjóðin er sú merkileg-|í sjálfa Tjörnina. En á því eru
asta sem nú er á hnettinum, en j margir agnúar, svo margir að
hvað lengi það verður, vitum við oflangt yrði hér upp að telja.
ekki.
Um Campbell River er lítið að
Eg hygg að vel færi á því að
íhuga tillögu Guðmundar gaum-
segja, þar gengur alt í logandi gæfilega- áður en henni yrði
fartinni og stærsti laxinn, sem'hafnað hun dæmd ur leik-
þeir fengu þar í sumar var 70%
pund.
Þegar bæjarbygðin er reiknuð
frá vesturmörkum hennar
Skömtunin
Oft hefur það reynst óvin-
sælt verk á Islandi að skamta.
Og þá einkum ef skömtunin hef-
ir reynst vera ójöfn, svo einn
fengi nokkru minna eða meira
en annar. Hin almenna vöru-
skömtun sem nú er komin á af
nauðsyn, hefir þó frekar verið
gagnrýnd vegna þess, að hún
hafi verið gerð of jöfn, ekki tek-
ið fullkomlega nægilegt tillit til
sérstakra ástæðna í atvinnu og
daglegu Mfi manna.
En vitaskuld verður auðveld-
ara að laga skömtunar reglum-
ar til, eftir því, sem reynslan
synir að sanngjamt er, þegar
tekið er tillit til sérstöðu
manna og kvenna gagnvart
skömtuninni. Hitt hefði verið
erfiðara og óviðkunnanlegra, ef
þeir sem stjóma skömtuninni
hefðu frá upphafi viljað mis-
muna mönnum óhæfilega mik-
ið.
fyrir elliheimilið nema sú síð-
° munum nema raust hans 1 sanna sjálfstæði í Mfinu.
föð lallvatnanna °S kannast vlð Enda væm þau nú búendur asta Það var 10 ára afmæli
s? Urle§a forsjón hans í ljósa- á myndarheimili byggðarinnar.donsku kirkjunnar í Vancouver,
fossanna, er bera bless- Auk sagðs ræðumanns ávörp-1 sem fsiendingar renta fyrir guðs-
joss og yls um allar jarðir. uðu hjónin Mrs. G. Hallson; Ó?þjonustur. Þar voru dansaðir
mun okkur lika ganga betur Johnson 0g F. Eyford með ein-
a sjá útgeislun hans anda í vin- lægum vina þökkum.
r viðliti mannanna. Þegar við
sjáum
Einnig afhenti Mrs. D.
gamlir þjóðdansar frá Dan-
mörku. Það var líkt og eg sá
jheima, nema stúlkurnar lyftu
guðsandann í augum Eggerts0n þeim hjónum vand- nkkuð hátt fótum, það hefði
aungans hverfur hatrið, víga- aðan silfur borðbúnað fyrir1 þott ókvenlegt heima á Islandi
u ^r.^nn hefndarl)orstmn ur hönd sína og systkina sinna1 { þá daga. Þær voru svei mér
jörtum heimsbarna. Menn allra Með skipulega orðuðu á-!liðugar. Þar voru 3 prestar við-
h .U ekkl hatað menninna af varpi harna til foreldra, og bað staddir, 1 frá Calgary, hann
1 Pá myndu þeir hata þann þau að þyggja og skoða það semjþandi sig £ klukkutíma og talaði
sem í hjörtunum býr, í ésk harnanna um bjarta aefi- um einhvern Daniel, það hefir
lega að tala við. unga fólkið, að
það skyldi halda áfram að læra
guð
h-.. * ------ - osk Darnanna um
°r um þeírra og annara. Þá daga þeirra) á hinu nýja heim-j Mklega verið sá sem kastað var
a f? 1 hin grænagrund ekki lit- ih gem þau væru nu að flytja í ljónagryfjuna, hann var aðal-
ast bræðrablóði því jafnvel hin- til
ar^siðlausustu þjóðir saurga ekki Síðast þokkuðu gömlu hjónin
blóð' ^161^111®1113 með heiffar- fyrir heimsóknina og þá vin-J svo það gæti orðið nógu vitlaust.
samh'x jörðinni yrðum við í semd sem þeim væri sýnd með Allar þessar samkomur, sem eg
guð V ’ Sjálfan æ®sla þessu, en gátu þess um leið, að tala um> foru vel fram. Eg held
fe sÞÍonustan væri að rækta- og þé þau væru { Mkamlegum skiln- að Danir séu yfirleitt ekki miklir
starf ^3U §uðl'eSu oðul 1 sam" ingi nú að flytja burtu, þá söngmenn; þeir eru ekki eins og
in k ^ Suðsmáttinn- Muster- mundu þau alt af eiga heima í eg sem hef sungið eins vel og n.rvrnujvij.
Unna að hrynja og margar þessari bygð í andlegum skiln- svanur síðan eg fæddist, og þaðjXYZ! Z! Z!
Eg fer nú vinir mínir að austur að Elhðaam’ Þa er stað:
hætta þessu rugli, þið hafið ekk-!urinn r Sunnuhvolsbrekkunm
ert gaman af því. Um Heims-!miðsvæðls' En ef raðhus /rðl
kringlu er það að segja að hún,reist ^arna’ °S með ^ að
hefir aldrei verið betri eða fróð-
legri síðan hún varð til, en ein-
mitt nú, og vona að hún haldi
áfram í sömu átt. Það sem mér
finst að henni er að það er helst
til lítið af heimafengnu í henni. j
Svo hætti eg í þetta sinn og óska
ykkur alls góðs austur þar.
K. Eiríksson
Neytendur og innflytjendur
Framsóknarmenn í Fjárhags-
ráði og þeir, sem í Tímann skrifa
hafa tekið upp mjög einkenni-
lega afstöðu í sambandi við
skömtunina. Þykjast hafa komið
auga á mikla hættu sem neyt-
endum stafi af skömtuninni. En
samhliða því, segjast þeir hafa
af kænsku sinni og umhyggju
Og. fyrir neytendunum, séð alveg ó-
brigðult ráð til þess að forða al-
menningi frá hinni umræddu
yfirvofandi “hættu”.
Frh. á 7. bls.
“Eg vil fá mjög varkáran bif-
reiðastjóra,” sagði maðurinn,
sem var að ráða sér einkabif-
reiðastjóra. “Mann, sem ekki
teflir í neinar hættur.”
“Þá er eg einmitt maður fyrir
yður”, sagði bifreiðastjórinn,
sem sótti um stöðuna. “Viljið
þér gjöra svo vel og greiða mér
kaupið mitt fyrirfram”.
* * *
Maður sem er að tala í sími:
“Þetta er Zander, sem talar.
Zander! Z! Z! !? ?!
Nei, ekki C. Z eins og í ABCD
EFGHIJKLMNO PQR STUVW,
Aldrei hefir ^erið eins nauðsynlegt og ein-
mitt nú, að hafa verzlunarskóla mentun,
og það fólk sem hennar nýtur hefir venju-
lega forgangsrétt þegar um vel launaðar
stöður er að ræða.
Vér höfum nokkur námsskeið til sölu við
fullkomnustu verzlunarskóla í Winnipeg.
Spyrjist fyrir á skrifstofu vorri þessu
viðvíkjandi, það margborgar sig.
The Viking Press Limited
Banning og Sargent
WINNIPEG :: MANITOBA