Heimskringla - 27.05.1953, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 27. MAÍ 1953
HEIMSKRINGLA
7. SÍÐA
tæki. Þau komu til Pembina 30.'
marz. Strax og komið var til
Pembina tóku þessir þrír menn
iönd hver hjá öðrum þar sem
kallað var á Öldunni. Þar
bjuggu þau í moldarkofa sem
Kristján bygði. Á þessu landi
bjuggu þau hjónin í 4 ár og voru
þá búinn að ná eignarrétti á því.
Þá breittu þau aftur til og tóku
annað land rúmar 2 mílur fyrir
suð-austan Mountain.
Þau bjuggu þar í nokkur ár,
en þá keypti Kristján land þar
sem kallað er í Eyford-bygð. Á
því landi bjuggu þau það sem
eftir var æfinnar.
Á hennar löngu vegferð hefur
Svanfríður sýnt hvað mikið var
í hana spunnið og hvað marga á-
gæta kosti hún hafði til að bera.
Hún var ástrík eiginkona og móð
ir, og öllum velviljuð; hún dró
sig ekki heldur í hlé með að
styðja að velgengni heimilisins,
afkastaði mikilli vinnu og öll
verk fóru svo vel úr hendi; hún
gjörði sér ætíð far um að alt
liti vel út og væri eins hreint
°g þrytlegt og kostur var á. Hún
var ein af þessum elskulegu,
góðu konum sem faera ljós og yl
inn í heimilið. Framkoma henn-
ar var svo góð og aðlaðandi að
öllum hlaut að líða vel í návist
hennar. Enda var hún mjög hjálp
söm og stundaði oft veika, sér-
staklega á fyrri árum. Þess utan
hjálpaði hún oft nágrannakon-
Um sínum þegar þeim lá á að fá
saumaða flík.
Á seinni árum gjörði hún mik-
af margbreyttum útsaum.
Gestrisni og höfðingskap var
æfinlega að mæta á hennar heim-
ili.
Nöfn barnanna eru sem hér
segir: Rósa Guðrún, heima; Jón
Gunnlaugur í Grassy Lake, Alta;
Hannes í Seattle; Kristbjörg
heima; Mrs. Tom Tomasson
Soffía, á Garðar; Sigurbjörn í
Mountain; Valdimar í Brandon,
Manitoba; Kristján og Jóhann
Júlíus bændur í Eyford-bygð.
Tveir synir dóu í æsku.
Að endingu vil eg þakka þeim
góðu hjónum Kristjáni og Svan-
fríði fyrir allar þær mörgu og
ómetaniegu velgjörðir og hjálp-
semi sem þau hafa látið falla í
minn garð.
Svanfríður misti mann sinn
Kristján G. Kristjánson 31 marz
1953. Afkomendur Kristjáns og
Svanfríðar sem á lífi eru nú eru
hundrað og tuttugu. Hálf-bróðir
hennar, Chris Johnson á heima
í Minneapolis.
Svanfríður var trúuð kona, —
studdi sína kirkju og allan góð-
an félagsskap. Hún var hejðurs-
meðlimur í Eyford kvenfélag-
inu, þjóðræknisdeildinni Báru
og Pioneer Daughters.
Hin síðari ár átti hún við van-
heilsu að stríða. Sjúkdómskross
sinn bar hún með kyrlátu þreki
og þolinmæði. Hún andaðist 20.
maí, 1953.
Hún var jarðsunginn frá
kirkju Eyford safnaðar. Séra E.
Fafnis jarðsöng.
Guð blessi minningu hennar.
S. Gunnlaugsson
FACTS ABOUT ICELAND,—
gefur beztar upplýsingar um
land og þjóð. 47 myndir. Kort af
íslandi./ Þjóðsöngur íslands á
nótum. Sýnd flugvegalengd til
ýmissra hafna í Evrópu og Vest-
urheimi. öllu þessu er gróði að
kynnast. Kostar aðeins $1.25.
Björnsson’s Book Store
702 Sargent, Ave. Wpg.
SPARIÐ alt að $15.00
Prófið augu yðar heima með vorum
“HOME EYE TESTER”. Við nær og fjar-
sýni. Alger ánægja ábyrgst. Sendið nafn,
áritun og aldur, fáði 30 daga prófun.
ókeypis "Eye Tester” Umboðs-
Ökeypis Nýjasta vöruskrá og menn
alíar upplýsingar. óskast
VICTORIA OPTICAL CO. DEPT K-S74
276% Yonge St. Toronto 2, Ont.
Sonur lýðsins
(RAGNAR STEFÁNSSON ÞÝDDl)
--------
Reyndu hana nú!” sagði Gerhard Vesery,
og fékk mannin.um fiðluna aftur. “Eg er viss
um að nú koma betri hljóð úr henni, eftir að
hún er orðin full af góðu ungversku víni!” Til
allrar óhamingju kom þó ekkert hljóð úr fiðl-
unni, þrátt fyrir þessa lækningaraðferð. Eig-
andi hennar gerði margar tilraunir með mestu
þolinmæði til að strjúka yfir strengina, og koma
henni til, en alt til einskis.
“Reyndu aftur!” öskraði fylkisstjórinn —
Hérna, þú veizt ekki hvernig-á að fara að þessu,
lofaðu mér að sýna þér aðferðina”, og hann sleit
fiðluna af manninum. En í þetta sinn var hann
of harðhentur, eða að hinn dökki fiðlari snéri
hljóðfærinu við viljandi, að minsta kosti vildi
það óhapp til, að vínið flæddi úr fiðlunni og
gerði bæði hinn göfuga lávarð og eigandann,
gegndrepa af víninu.
“Já, hérna! hér fer of mikið af góðu víni til
spillis”, sagði Vesery, hlæjandi .
“Nú jæja, þessi fiðla er vanþakklát. Hérna
piltar, þið þurfið eitthvað til að þurka henni
um munninn með!”
Og hann tók hrúgu af bankaseðlum upp úr
vasa sínum, og tróð þeim inn í fiðluna, með
sömu glaðværðinni og hann hafði helt víninu i
hana skömmu áður. Svo fékk hann eigandanum
hljóðfærið aftur. Hann var búinn að fá nóg af
þessari skemtun að sinni.
Einnig virtust allir vera að standa upp frá
borðum, og á leið til einhverra annara staða í
húsinu, til þess að reykja, eða ganga um í garð-
inum.
Ferdinand hafði reynt að halda sig sem
allra næst Ilonku, en það var blátt áfram ekki
siðvenjum samkvæmt, því allir ungu mennirnir
hópuðust saman reykjandi; þar sem allar ungu
stúlkurnar, líkastar grúa skrautfjaðraðra fugla,
stungu nefjum saman og hvísluðust á um ein-
hvern hégóma, sem kvenþjóðin ein getur mögu-
lega haft nokkra ánægju af. Sá dagur var ein-
hver hinn hamingjuríkasti, sem þessir tveir
ungu elskendur, að minsta kosti, höfðu notið
Ilonka lét alla varkárni eiga sig, og hið reiðu-
lega augnaráð móður sinnar, ekkert á sig fá, en
gaf sig algerlega á vaid hinna yndislegu dag-
drauma sinna.
Hún lék sér eins og saklaust barn, er hefir
fengið nýtt og töfrandi leikfang, og skilur það
ekki, að það er brothætt, og aðeins búið til fyrir
líðandi stund. Hún barst óafvitandi með straumi
þeirra sælutilfinninga, sem ástarorð hins fríða
og unga liðsforingja höfðu vakið í sál hennar.
Allan daginn dreymdi hana um það, sem hún
skildi svo lítið; um ástríðu þrungna karlmanns-
ást, um hjónaband, og sæluríka æfi við hlið þess
manns, sem var unun að hlusta á, þegar hann
hvíslaði oft og ástúðlega, “eg elska þig Ilonka.”
Um kvöldið var Ferdinand Madac með henni
við kvöldmatinn, og alltaf meðan hinn langi,
margbrotni dansleikur stóð yfir, allstaðar þegai
hann sat nálægt henni, fann hann yndislega
mússulins-kjólinn hennar snerta sig, og með
skjálfandi hendi strauk hann hið mjúka efni,
eða kresiti það í taugaæsingi, titrandi af ástríðu
þrunginni ást til þessarar yndislegu töfrandi
meyjar. Og í barnslegu sakleysi, endurgalt hún
ástaratlot hans, Skildi ekki hvað það var, sem
kom henni til að kafroðna, höndum hennar til að
titra, og hjarta hennar til að slá með ofsahraða.
Henni fannst hún vera innilokuð í einhverj
um einka heimi, og að glaðværð og áhyggjuleysi
þeirra sem í kringum hana vóru, næði alls ekki
til hennar. Þrátt fyrir það, þó að hún tæki þátt
í hinum miklu dansleik, vissi hún tæplega hvað
fram fór; handsnerting, augnatilit og slitrótt
samtal, ekkert af þessu hafði nein áhrif á hana,
aðeins þessi fáu orð, sem hún hafði nú heyrt
svo oft endurtekin, er virtust alltaf hugljúfari
og yndislegri, því oftar sem þau voru sögð: “Eg
elska þig, Ilonka!”
Ást! Hvað vissi þetta barn um ást, þetta
töfraafl, straumþunga flóð, sem hún hafði vak-
ið og komið af stað?
Hún hafði þekkt Ferdinand Madac alla sina
æfi, þegar hún var fjögra ára, réði hún eins og
hver önnur drotning, lögum og lofum í öllum
bernskuleikjum við þennan fallega dreng, sem
var eitthvað fimm árum eldri en hún, og hann
hafði þá sagt; “eg elska þig, Ilonka!” Hann
hafði sagt það upphátt þá, nú hvíslaði hann
þessum orðum, og eins og þau höfðu fundið
hljómgrunn í hjarta hennar þá, svo og endur*
ómuðu þau nú í yndislegu, barnslegu sakleysi.
Ungi maðurinn, sem að vísu hafði meir lífs-
reynzlu og óljóst hugboð um, hvernig þessi”
sælu dagdraumar myndu enda, setti allar slíkar
áhyggjur til síðu og naut hinnar líðandi stundar.
Hann gat ekki mikið talað við hana, þvi of
margir voru þar viðstaddir, sem kynnu að heyra
þau orð, sem ástin í sínum fegursta frumgróðri
hvíslar aðeins að einum, en hann gat oft og tíð-
um gripið tækifærið að rétta henni blævænginn
hennar eða klútinn, og fann þá litlu fingurna
hennar snerta hönd sína, þó ekki væri nema
augnablik. Hann gat, þegar enginn virtist gefa
því gætur, og allar mæðurnar voru uppteknar
við að horfa á einhvern sérstaklega eftirtektar-
verðan þátt dansleiksins, hallað sér áfram, og
horft eitt augnablik inn í þessi bláu augu, sem
hún, einhvern veginn hafði óþægilega oft á gólf
inu. Þetta alt, og fleira, gat hann og gerði, tal
aði við hana með köflum um daginn og veginn,
neyddur til að forðast það, sem honum lá þýngst
á hjarta, en starað gat hann á hana öllum stund-
um, og drukkið inn í sig hina yndislegu fegurð
hennar, hvar sem á hana var litið ,hvíta hálsinn,
sem rétti sig tignarlega upp úr hinum mjúku
fellingum hvíta búningsins, litlu fegurlitu eyr-
un, hálf hulin af gullnum hárlokkum, þéttu
augnahárin, sem köstuðu léttum skugga á mjúk-
ar, litfagrar kinnarnar.
“Já, víst var hún guðdómlega fögur, þessi
afkomandi aðalsins, eigenda þessara frjósömu
landeigna. Hún var eins og dálítill gimsteinn í
nálega frumstæðu umhverfi; innilukt á allar
hliðar af drambskenndri vanafestu, og aldagömi
um siðum, sem hamlað höfðu því, að hin eðlilega
skapgerð hennar nyti sín, sem var á góðum vegi
með að gera úr þessu fyrirmyndarverki skapar-
ans hugsunarlausa og sálarlausa brúðu, eins og
flestar með hennar ættgöfgi og uppeldi urðu á
endanum.
Hún var á góðum vegi með að verða gagns-
laus skrautgripur í einhverri miklu höllinni,
þar sem þær verða flestar á endanum húsmæð-
ur, virðulegar eiginkonur, ánægðar með að
fylgja gömlum venjum, sem hafa verið í hefð
um aldaraðir; klæðnaðurinn ef til vill eitthvað
ofurlítið frábreyttur búningum ömmu þeirra
eða langömmu, þær sveipa ef til vill sinn vel-
meðfarna líkama í eitthvað öðruvísi föt, en van-
rækja sál sína, gera enga tilraun til að þjálfa
hin andlegu verðmæti, cða hlynna neitt að þeim,
finnst það skrílslegt, og ósæmandi ættgöfgi
þeirra, þar sem forfeður þeirra, hver fram af
öðrum, höfðu barist, og gert þetta mikla land
að því sem það nú var, án þess að geta lesið á
bók, eða skrifað sendibréf. “Eg elska þig.
Ilonka!” hvíslaði ungi maöurinn, í hverju hléi,
sem á varð milli þátta þjóðdansanna. *
Og þessi ljúfu, ástríðuþrungnu orð gagn-
tóku ungu stúlkuna, er í ungdómi sínum, sak-
leysi og vöntun á menntun og lífsreynzlu, skildi
meiningu þeirra aðeins að littlu leyti.
Hvernig gat ung stúlka skilið þau, sem
hafði verið útilokuð fram á þennan dag frá öllu
félagslífi, allra samneyli, mátti heita, nema föð-
ur hennar og móður?
Stúlka, sem aldrei las nokkra línu, nema hin
stranga og þröngsýna móðir hennar hefði gefið
til þess samþykki sitt. Stúlka, sem aldrei hafði
verið kennt eða sýnt neitt sem gæti leitt til þess
að skilja dýpt mannslegs hjarta, eða ástríðarnar
í sál mannsins. Vesalings unga stúlkan! Hvað
þekkti hún til ástar? nema það, að það var ynd-
islegt að hlusta á hina ljúfu ástarjátningu af
vörum þessa eina unga manns, er dansaði hinn
allra margbreyttasta af þjóðdönsunum, ‘Cardas’
svo guðdómlega, og var svo fallegur í sjálfboða
liðs-herbúningnum. Hún sleppti sér út í þessa
dagdrauma með honum, hafði enga reynzlu í
því að hugsa fram í tímann, heldur lét sér nægja
yfirstandandi tímann, sem var svo fullnægjandi
í svipinn. Hugsaði lítið út í það, að þessir dag-
draumar gætu tekið enda, og að það væri ef tii
vill annar heimur til, er ekki hefði að bjóða
neina fína mússulíns-kjóla, þjóðdansa, og fríðj
sjálfboða liðsforingja. Heimur, með mótlæti og
bitrum orðum í stað hinna lágt-hvísluðu “Eg
elska þig!” Heimur, þar sem veruleikinn, kald-
ur og miskunarlaus, sundraði skáldlegum og
draumkenndum ímyndunum ungrar stúlku út í
veður og vind, og að við það yrðu þær æfinlega
daprari, stundum grimmari, æfinlega vonsvikn-
ar, því enginn veruleiki, hversu gullroðinn og
fagur sem hann er, getur komist til jafns við
þær hugmyndir og draumsjónir, sem skapast í
sál seytján ára gamallar meyjar.
Þegar allir höfðu gengið til náða, eftir
margra klukkutíma dans, allskonar skemtanir og
glaðværð, til þess að dreyma um meiri dans,
meiri skemtanir og meiri glaðværð, vissi Ilonka
vel, að koma móður hennar inn í svefn herbergi
hennar gat ekki þýtt annað en alvarlegt tiltal.
Hún hafði allan þann dag fleygt öllum varúðar-
reglum og áminningum út í veður og vind, og
þrátt fyrir reiðuleg og aðvarandi augnatillit
móður sinnar, og hvísl og athugasemdir hinna
eldri hefðarkvenna, sýnt það ótvírætt, að hún
tók Ferdinand Madac íram yfir alla aðra ungu
mennina, er viðstaddir voru. Irma greifafrú
hafði ekki hugsað sér að vera ósanngjörn eða ó-
mannúðleg. Með sjálfri sér trúði hún því fylli
lega, að henni þætti innilega vænt um þessa
einkadóttur sína, og bæri aðeins hamingju henn
ar fyrir brjósti, með því að reyna að innræta
henni ást á ættgöfgi og óðalseignum, eins og
gert hafði verið við hana sjálfa í uppvextinum.
Professional and Business
......= Directory-
Office Phone
924 762
Res. Phone
726 115
Dr. L. A. SIGURDSON
528 MEDICAL ARTS BLDG.
Consultations by
Appointment
Dr. P. H. T. Thorlakson
WINMPEG CLINIC
St. Mary's and Vaughan. Winnipeg
Phone 926 441
J. J. Swanson & Co. Ltd.
REALTORS
RentaL Insurance and Finandal
Agents
Sími 927 558
308 AVENUE Bldg. — Winnipeg
CANADIAN FISH
PRODUCERS Ltd.
J. H. Page, Managing Director
Wholesale Distributors oI
Fresh and Frozen Fish
311 CHAMBERS ST.
OKice Ph. 74-7451 Res. Ph. 72-3917
M. Einarsson Motors Ltd.
Distributors
RAISER AUTOMOBILES
The 1951 Kaiser Car is here
Built to Better the Best on the Road
IMMEDIATE DELIVERY
Showroom: 445 RIVER AVENUE
Phone 44 395 & 43 527
The BUSINESS CLINIC
(Anna Larusson)
306 AFFLECK BLDG. (Opp. Eaton's)
Oífice 927 130 House 724 315
Bookkeeping, Income Tax, Insurance
Mimeographing, Addressing, Typing
MALLON OPTICAL
405 GR4HAM AVENUE
Opposite Medical Arts Bldg.
TELEPHONE 927 118
Winnipeg, Man.
COURTESY TRANSFER
& Messenger Service
Flytjum kistur, töskur, húsgögn,
píanós og kæliskápa
önnumst allan umbúnað á smásend-
ingttm, ef óskað er.
Allur fltuningur ábyrgðstur
Sími 526 192 1096 Pritchard Ave.
Eric Erickson, eigandi
BALDWINSON’S BAKERY
749 Ellice Ave., Winnipeg
(milli Simcoe & Beverley)
Allar tegundir kaffibrauðs.
Brúðhjóna- og afmæliskökur
gerðar samkvæmt pöntun
Sími 74-1181
rr~'
l
SAVE l/2 ON NEW RUGS
CARPET REWEAVING
NEW RUGS MADE FROM YOUR
OLD WORN OUT CLOTHES
OR RUGS.
Write For Free Illustrated Cataloge
CAPITOL CARPET CO.
701 Wellington Ave.
Winnipeg, Man. Ph. 74-8733
—
GRAHAM BAIN & CO.
PUBLIC ACCOUNTANTS and
AUDITORS
350y2 HARGRAVE ST.
Bus. Ph. 93-7246 Res. Ph. 3-7390
L

J. WILFRID SWANSON
& CO.
Insurance in all its branches.
Real Estate — Mortgages — Rentals
210 POWER BUILDING
Telephone 937 181 Res. 403 480
LET US SERVE YOU
"S
DR. A. V. JOHNSON
DENTIST
*
506 Somerset Bldg.
*
Office 927 932 Res. 202 398
Thorvaldson Eggertson
Bastin & Stringer
Löglxceðingar
Bank of Nova Scotia Blde.
Portage og Garry St
Simi 928 291
TELEPHONE 927 025
H. J. PALMASON
Chartered Accountants
505 CONFEDERATION UFE Bldg.
Rovatzos Floral Shop
253 Notre Dame Ave. Ph. 932 934
FYesh Cut Flowers Daily.
Plants in Season
We speoialize in Wedding and
Concert Bouquets and Funeral
Designs
Icelandic Spoken
A. S. BARDAL
LIMITED
selur likkistur og annast um
útfarir. Allur úitbúnaOur sá bestl.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina
843 SHERBROOKE ST.
Phone 74-7474 Winnipeg
Union Loan & Investment
COMPANY
Rental, Insurance and Finandal
Agents
Sími 92-5061
Toronto General Trusts Bldg.
508
GUNDRY-PYMORE Lfcd.
British Quality - Fish Nettlng
60 Victoria St„ Winnipeg, Mcn.
Phone 928 211
Your Patronage Will Be
Appreciated
Manager: T. R. THORVALDSON
Halldór Sigrurðsson
*c SON LTD.
Contractor & Builder
526 Arlington St.
Sími 72-1272
FINKLEMAN
OPTOMETRISTS
and
OPTICIANS
Kensington Bldg.
275 Portage Ave. Winnlpeg
PHONE 922 496
Vér verzluin aðeins með fyrsta
flokks vörur.
Kurteisleg og fljót afgreiðsia.
TORONTO GROCERY
PAUL HALLSON, eigandi
714 Ellice Ave. Winnipeg
TALSIMI 3-3809
THIIS. .l irkMIV & SIIVS
LIMITED
BUILDERS’ SUPPLIES
COAL - FUEL OIL
Phone 37 071 Winnipeg
Off. Ph. 74-5257 700 Notre Dame Ave.
Opp. New Maternity Hospital
NELL’S FLOWER SHOP
Wedding Bouquets, Cut Flowen
Funeral Designs, Corsages
Bedding Plants
Mrs. Albert J. Johnson
Res. Phone 74-6753
Umboð Heimskringlu á Lang-
ruth hefir Mrs. G. Lena Thor-
leifson góðfúslega tekið að sér.
Eru áskrifendur blaðsins beðnir
að afhenda henni gjöld og yfir-
leitt greiða fyrir starfi hennar
eins og hægt er.
I
Office Ph. 32-5826 Res. 40-1252
DR H. J. SCOTT
Specialist in
EYE, EAR NOSE and THROAT
209 Medical Arts Bldg.
HOURS: 9.30 - 12.00 a.m.
2 — 4.30 p.m.
'N