Alþýðublaðið - 14.06.1960, Blaðsíða 3

S
s
s
S
s
s
s
b
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
í GÆR barst Alþýðu-
blaðinu fréttatilkynn-
ing í fjórum liðum frá
Póstmálastjórninni. —
Fyrstu þrír liðirnir
voru um mannaráðn'-
ingar og fjölgun tal-
símarása við Hafnar-
fjörð og ísafjörð. Það
er svo ekki fyrr en í
fjórða Iið og aftast í
honum, sem komið er
að skýringum á því
furðulega fyrirbæri, að
íslenzk frímerki fyrir
825,000 krónur eru
komin í umferð erlend
is. Síðasta grein frétta
tilkynningarinnar
hljóðar þannig:
í nokkrum blöðum hefur
undanfarið verið vakin at-
hygli á því, að fyrir nærri
tveim áratugum fékk dansk-
ur verkfræðingur afhent
gegn kvit.tun á póstmálastof-
unni talsvert magn af frí-
merkjum af sérstakri útgáfu
(1904), og hefur ekki skilað
þeim aftur, en hefur hins
vegar nýlega boðið þau til
sölu fyrir mjög hátt verð.
Kvittun hans er gerð á sama
hátt og annara, er hafa feng-
ið frímerki að láni og skilað
þeim aftur, Hún hefur ekki
merki, sem um svipað leyti
voru afhent sem viðurkenn-
ing fyrir sérstök störf fyrir
póstinn o.þl., þar á meðal til
hlutaðeigandi verkfræðings.
Samkvæmt umsögn fyrrver-
andi póst- og símamálastjóra
áttu fyrrnefnd frímerki að
vera lánuð, þótt það væri
ekki tekið fram í kvittun-
inni. Hins vegar hefur nú
komið fram, að verkfræðing-
urinn telur umrædd frímerki
öll hafa verið veitt honum
sem þóknun fyrir rannsókn-
arstörf hans á íslenzkum frí-
að undanförnu haft betta
mál til athugunar í samráði
við póst- og símamálastjóm-
ina, og bar greinargerð verk-
fræðingsins og hlutaðeigandi
póstmanna ekki saman.
Skýrsla um málið er nú kom
in til dómsmglaráðuneytis-
ins til nánari ákvörðunar um
meðferð þess. »
Þau frímerki, sem um er
að ræða, voru prentuð 1909
í litlu upplagi og í sérstök-
um tilgangi (fyrir alþjóða-
póstmálastofnunina), en
voru seld eða afhent til notk-
Nokkrar spurningar
PÓSTMÁLASTJÓRNIN telur öllu svarað með því, að
halda fram að Lundgaard hafi fengið íslenzku frímerkin
að láni. N hefur Lundgaard boðið frímerkin til sölu fyrir
825 þúsund krónur. Hvað ætlar póstmálastjórnin að gera?
Ætlar hún að biðja „det danske kriminaIpoliti“ að hjálpa
sér? Hvaðan kemur póstmálastjórninni heimild til að lána
frímerki? Hún heldur því fram að hún hafi lánað frímerki
vítt og breitt. Skipta þessi lánsfrímerki kannski milljónum
að verðmæti? Vill nú ekki þessi lánastofnun frímerkja,
sem póstmálastofan er orðin, birta lista yfir lánþega sína
og þær upphæðir i frímerkjum, sem þeir hafa fengið? Vill
svo ekki póstmálastofian birta þá heimild x lögum, sem hún
byggir á þessi frímerkjalán til einstaklinga?

merkjum, og að hann hafi
afhent póstmálastofunni vél-
ritað hefti (70 bls.) um rann-
sóknir sínar. Hins vegar man
enginn í póstmálastofunni
eftir að hafa orðið var við
unar fyrir burðargjald. Upp-
lagið var heldur meira en
alþjóða-stofnunin þarfnaðist
og var afgangurinn sendur
hingað. Þar sem þessi merki
voru ekki seld almenningi,
hafa þau ekki verið birt með
verði í verðskrám frímerkja-
sala.
Hefur því til þessa verið
ókunnugt um verðmæti
þeirra, og er söluverð það,
er verkfræðinguririn krefst,
fyrstu opinberu tölur þar að
lútandi, en ekki er kunnugt,
hvort nokkur sala hefur enn
farið fram á því verði.
Annars er það alkunnugt,
að frímerki, sem kostuðu fá-
eina aura fyrir nokkrum ára-
tugum, hafa orðið stórverð-
mæt síðan vegna eftirspurn-
ar frímerkjasafnara. Á þeim
tíma, er umrædd merki voru
lánuð, munu yfirmenn póst-
málanna ekki hafa talið, að
um veruleg verðmæti væri
að ræða, þar sem ekki var
krafizt tryggingar fyrir lán-
inu, eins og annars er gert
í slíkum tilfellum. Hitt er
svo annað mál, að farizt hef-
urÆyrir að ganga eftir skil-
um á þessu láni fyrir löngu.
Reykjavík, 13. júní 1960.
EINS og sést í þriðju
niálsgreiix þessa hluta frétta-
tilkynningarinnar, þá hefur
danski verkfræðingurinn
fengið talsvert magn af frí-
merkjum afhent á póstmála-
stofunni gegn kvittun. í til-
kynningunni segir ennfrem-
ur, að kvittunin hafi verið
gerð á sama hátt og ann-
arra, er fengið hafi frímerki
að láni. Skömmu síðar segir,
að frímerki þessi hafi átt að
vera lánuð, þótt það hefði
ekki vferið tekið fram á kvitt
uninni. Þessi rökfræði er
ekki neinum bjóðandi. Það
þýðir ekki að segja að frí-
merkin hafi verið lánuð þeg-
ar kvittunin hljóðar ekki
upp á lán. Það þýðir ekki að
segja, að kvittun, sem er
gefin fyrir tuttugu árum
hafi átt að hljóða upp á lán.
Við höfum staðfestingu fyr-
ir því annars staðar í blað-
inu, að vei'kfræðingurinn
skoðar þessi frímerki sem
greiðslu til sín. Það stoðar
ekki að segia í fréttatilkynn-
ingunni, að ekki beri saman
greinargerð verkfræðings-
ins og póstmanna, vegna
þess að þeim ber saman.
Póstmenn segja eftir nokkr-
ar vífilengjur, að kvittunin
hafi ekki hljóðað upp á lán,
og verkfræðingurinn segir
í skeyti til Alþýðublaðsins,
að lxann hafi fengið frímerk-
in sem greiðslu. Þarna verða
tvisvar tveir að fjórurn,
hvernig sem fréttatilkynn-
ingasmiðir póstmálastjórn-
arinnar leggja saman.
Það er algert aukaatriði í
þessu máli, þótt kvittunin
sé ekki samhljóða þeim kvitt
unum fyrir frímerki, sem
um „svipað leyti voru afhent
fyrir sérstök störf fyrir póst-
inn“, eins og segir í tllkynn-
ingunni, þar á meðal til
hlutaðeigandi verkfræðings.
I því efni skiptir mestu máli
viðurkenningin á því, að
tíðkast hefur að launa mönn
um með frímerkjum starf í
þágu póstsins. Alþýðublað-
inu er ekki kunnugt um, að
póstmálastjórninni hafi
nokkurn tírna verið heimilt
að launa mönnum í frímerkj
um, enda færi þá að verða
erfitt að henda reiður á því,
hvenær um þjófnað og hve-
nær um launagreiðslur er að
ræða.
I tMkynningunni segir:
„Samkvæmt umsögn fyi*rver
andi póst- og símamálastjóra
áttu fyrrnefnd frímerki að
vera lánuð, þótt það væri
ekki tekið fram í kvittun-
inni“. Það hlýtur að vera á-
kaflega erfitt að ætla að
standa við það, að hafa ein-
ungis lánað frímerld, en
skýra jafnframt frá því, að
því miður sé engin kvittunj
til, sem sanni það að þau
hafi verið lánuð. Það bætir
heldur ekki úr skák, þegar
segir: ,,H;ns vegar man eng-
inn á póstmálastofunni eftir
að hafa orðið var við slíkt
rit“. b. e. a, s. ritið sem verk-
fræðingurinn segist hafa
fengið gre:tt fyrir með frí-
merkjunum. Sæmra ltefði
verið að segja að ekkert
slíkt rit hefði verið selt póst-
inum. Þetta að niuna ekki
eitt og annað, þegar xit í
svona mál er komið, er ekki
annað en sígilt svar í frum-
rannsóknum mála og eng-
urn bióðandi.
Alþýðublaðiinu er nær að
Framhald á 14. síðu.
\
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
i
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
$
s
s
*
*
s
s
s
s
V
V
s
V

Alþýðublaðið — 14. júní 1960 J