Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.10.1889, Qupperneq 3

Nr. 2
Í>JÓÐVILJINN
7
gráeygur, dökkur á hárog skegg; hannhefir
•yfirskegg og toppskegg, seni fer homnn mik-
ið vel; andlitið er yfir höfuð eigi ósnoturt.
en fremu • tilkonmlítið. Góðmenni erhunn
að alnn ímarómi og mikilsvirður sem emb-
.íettismaður, en bráður um of á stunclum,
eins og fieiri af peirri ætt.
Sin pólitiak fræði hefir hann lært í ís-
lenzku stjórnardeildinni í Höfn, pví að hann
dvaldi árunnm saman í þessum „svarta I
skóla“; stjórnmál vor dæmir hann því frá
■ dönsku sjónarmiði. |>að var konunglega
auglýsingin 2. nóv. 1885, sem fyrst knúði
Jjonna konungholla embættísmann fram á
vígvöllinn, til pess að verja konunginn,
drottinn sinn og herra, og alríkiseininguna,
ástfóstru sína, gegn árásum Islendinga,
áem hann álitur æsta og afvegaleidda af
illum mönnum. Hanh sannfærði að vísu
engan um ágæti og hauðsyn erlenda valds-
ins, en konungskosninguna hafði liann upp
úr öllu pvi krafsinu. Hann varð konung-
kjörinn nlpingismaður 1887, og stjórnin
liefir víst alla ástæðu til að vera áriægð
ineð penna sin'h pjón. Hann hefir barizt
framarlega í fylkingu gegn stjörnbótakröf-
lun land'á sinna. einkum á pinginu 1887,
l’ar sem lm'nn var einn peirra Eyfirðing-
nnna, er sömctu hið orðlagða efi'i deildar
nefndarálit; og varla mun stjórnin virða
honum á verri veg, pó að hafih í áruirdir
vfirskyni samkomulags og málamiðluna'f
ynni að sundrungu pjóðkjörínna pingmanna.
Eins og katekismusinn býður, er hann önd-
verður innlendri verzlun, og innlendri laga-
menntun, pví að allt gott kémur austan að
frá Dönum.: Honum er éim freniur nieira
í mun lögfræðingnum að halda í ólöglegá
undirskript konungs undir danskan texta
»f lögum alpingis. f>að mun yfir höfuð
ekki auðið að nefna eitt einasta dæmi, að
hann hafi vogað sér á pnnn luil-ís, að greiða
utkvæði öðruvísi, en dönsku stjórninni myndi
l’óknanlegt. — Amtm. Mavsteen tekur tölu-
'Pi'ðari pátt í umræðunum á pingi, en ekki
er haim mælskumaður; hann er gormælt-
ur. og gerir-- það neðuínar ekki áheyrileg-
ar- ' í*að er sagt, að liann langi- ósköp-
in öll í embætti í DaiHiiÖrku, og væri bet-
ur, að stjórnin vildi veita honum pað. Af
alpingi yrði hans ekki saknað, néma aldur
*'g lífsreynzla gefi- honum þlok 'bg áanu-
tæringu til að breyta alveg stefnuinii,
■
Amtmaður E. Th. J ó n a s s e n er :
a»nar konungkjiiriu pingmaðurinn. Hann j
er nieðalmaður ú lneð, grannvaxinn og ekki '
karlmannlegur; hann er ljós á brún og
brá, bláeygur og dapureygur, toginleitur
með hátt enni; skeggið er ljósjarpt um
munn og varigá. Svipurinn er pýður og
góðmannlegur, enda er liaun hugljúfi hvers
er honum kynnist, og vill hvívetna koma
fram til góðs; svipar honum vist meira í
móðurætt en föðúr.
Amtm. Jónassen hefir setið á alpingi
seni konungkjörinn pingmaður, siðan 1887;
um pólitiska stefnu hans liefi eg h'tið að
segja, en talað er pað, að hann hiti lands-
höfðingjann mág sinn hafa helzt til mikil
áhrif á sig, og á hann reyndar par í sam-
merkt við fieiri hijina konungkjörnu; hann
er samvizkusamur maður, og tekur sér all-
nrorri hið politiska ástand og sundurlyndi;
en pví miður hefir hann enn ekki sýnt, að
liann liafi nægilegan krapt til að brjóta. pá
hlekki, sem afvegaleiddur hugsunarháttur
feggut' á menn í lians stöðu. Hann var
einn i nefnd þeirri, sem efri deildin skip-
aði í stjórnarskrármálið í suinar, og líkast
til sá eini úr konungkjörna flokknum, sem
alvarlega práir samkomulag í pví máli —
Amtm. Jónassen er ekki mælskumnður og
nokkuð kverkmæltur, eins og amtmaður
Havsteen,
Skaði um prunn mann. að hann varð
konungkjörirm, segir almenningsálitið.
(Ej'amhalcl síðar).
A L V Ö R U 0 11 Ð
til
viunamanna í Isafjarðarsýslu.
—-o—0:05—o—
Ovíða munu vinnumenn hér á landi bera
meira úr býtum, en hér í sýslu, og eink-
um við Isatjarðardjúp; kaupgjaldið algengt
100 kr. eða allt að pví, og par á ofan
liafa flestir peirra einhverja aukabitlinga
svo sem stúfa, tíundu hverja krónu af hlut,
kindaeldi, skyldurýjur, og hálfan eða heil-
an formannshlut peir, sem fyrir bát eru.
En pví miður sjást þessa litlar menjar
hjá fjdldanum, heldur tiruðla peir pví, sem
þeim áskotnast, út á, alla vegu; peir bryðja
sykrið og chocoladið i verönum, bræla upp
vindlunum, og sumir leggja eld í 'eigur sín-
ar með vínfangakaupum. Allt skal sækja
í tiiið’na, hverju nafni sem nefnist, og hver
strákuririri,' svo að segja, 'pykist of gjóður
til að ganga á ðbreyttum íslenzkum fatnaði,
lieldur purfa peir endilega að vera á bukk-
skinnsbuxum eða búðarfatnaði. pó að pctta
sé alveg ónýtt til slitverka; og annað ráð-
lagið er eptir pessu.
Af pví að peir árlega hafa mikið á inilli
liaiula, liafa peir lánstraust í verzlunum,
sem peir svo vanbnika nreira og minna sér
og öðrurn til skaða og skammar; pað eru
engin einsdæmi hér i sýslu, að vinnumenn.
sem ekki gotur heitið, að eigi utan á sig
spjarirnar, standi í hundraða króna rerzl.-
unarskuldum.
Að spara og leggja eitthvað árlega fyrir
af kauj)i síriu, pað pekkist pví miður hjá
allt of laum; og pegar svo pessir memn
eiga að fara að eiga með sig sjálfir, pá er
litið til í húið, nema konuefnið og krakk-
arnir.
Isáfjarðarsýslá gæti vissulega verið nrarg-
fallt auðugra hérað, og velmegunin skapar
optast meiri menning og nianndónrsbrag;
en petta verður aldrei, meðan uppvaxandi
kynslóðin fylgir peim villimanna sið, að
hugsa ekkert fyrir ökomna tímaiium, en
eyða og spenna i ráðleysi öllu, sem í hencl-
ur berst.
Húsbændurnir eiga einnig nokkurn pátt
í pessu ráðlagi; pað er altízka að borga
hjúakaupið út úr búð, sarga pað út úr
skuldareikningiium við búðarborðið, og pá
er alkunnugt, hve örðugt veitir að fá pen-
inga; sumir leiðast pví máske til að taka
sitt hvað, sem peir ella hefðu neitað sér
um; pað ætti pó að vera öllura húsbænd-
um ánægja, að sjá hjúum sínum verða eitt-
hvað úr pví, er peir gjalda peitn, og pví
ættu peir að kljiifa par til prítugan ham-
arinn, að geta goldið peim kaupið í pen-
ingum.
Hrífa myndi pað kannske nokkuð, ef
stofnaðir væru smá sparisjóðir í hverjum
hreppi, og væri vel vert, að helztu menn
gengjust fyrir pví; en umfram allt er pað
áríðandi, að augu rinnumannanna sjálfra
opnist svo, að peir læri að fargj skynsam-
legar með efni sín, en peir gera vel flestir.
AUGLÝSINGAR
ÓKASAFN
í S AFJA RÐARK AUPSTAD AR
tekur til starfa að liðhum pessum inánuði.
p>eir bæjarmenn og sýslubúar, er óska að
fá bækur lánaðar, snúi sér til gjaldkera
safnsins, factor S. J. Nielsens, er gefui'