Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 21.05.1900, Blaðsíða 8

72
Þjóðviljinn.
XIV, 17. -18.
fieyniö Mi ift egta litarlrét frí litanertsiniíju
B u c h’s.
Nýr egta demantsvartur litur I Nýr egta dökkblár litur
kálf-blár — | — — sæblár —
Allar þessar 4 nýju litartegundir skapa fagran egta lit, og gerist þess eigi
þörf, að látið só nema einu sinni í vatnið (án „beitze“).
Til beimalitunar mælir verksmiðjan að öðru leyti fram með sínum viður-
kenndu, öflugu og fógru litum, sem til eru í alls konar litbreytingum.
Fást hjá kaupmönnum hvívetna á Islandi.
Buch’s litunarverksmiðja,
Kaupmannahöfn V.
Stofnuð 1842 ■— Sæmd verðlaunum 1888.
Auglýsing.
Nýr varningur.
Það tilkynnist okkar heiðruðu við-
skiptamönnum, að við sjáum okkur ekki
fært framvegis, að kaupa fyrir stórfisks-
verð þann fisk, sem ekki heldur 17
þumlúnga, af gellubeininu þar sem það
er lægst og á aptasta sporðlið, þó mun-
um við fyrst um sinn, kaupa þilskipafisk,
sem við þurrkum sjálfir, eptir samamáli
og við höfum áður keypt hann.
Þingeyri 14. febr. 1900.
Aktieselskabet
N. Chr. Grams Handel
v. F. R. Wendel.
Bíldudal 12. febr. 1900.
P. J. Thorsteinsson & Co.
Komið, skoðið og kaupið, það borg-
ar sig.
í fyrverandi hósi kaupm. Samsonar
Eyjólfssonar á ísafirði, fást hjá undirrit-
uðum góðar, en ódýrar vörutegundir, er
hér skal greina:
Karl- og kvennmanns-fatatau ýmis
konar. Bucskinn. Hálfklæði. Merina.
D ren gj afatatau. Krakkakjólatau. Ullar-
tvistis- og bómullar-tau. Flannelet.
Millipilsatau og lérept. Sirz. Borðdúk-
ar. Sportkragar. Handklæði. Axlabönd
og vasaklútar. Fatnaðir o. fl. o. fi.
Enn ffernur gler og leirtau ýmis kon-
ar. Emaileraðar könnur og katlar.
Blómsturvasar. Einnig Chocolade. Brjóst-
sykur. Rúsínur. Gráfíkjur og sveskjur,
og ýmis konar brauðtegundir. Kaffi.
The. Sykur. Alexandra-flormjöi. Skraa.
Vindlar. Skótau. Úrfestar. Vasa-úr.
Prímusar. Einnig ýmis konar smíðis-
áhöld mjög ódýr, án tillits tii hækkunar
á Isenkrami erlendis.
ísafirði 14. maí 1900.
G. B. Guðmundsson.
Fundizt hefur gullhringur á götu hæjar-
ins. — Itéttur eigandi vitji hans á prentsmiðju
„Þjóðviljans“.
Eptir að jeg í fleiri ár hefi þjáðst af
magaveiki, og árangurslaust leitað fleiri
lækna, fór jeg fyrir rúmu ári, að reyna
hinn heimsfræga Kína-lifs-elexír frá hr.
Valdemar Petersem i Friðrikshöfn; og
eptir að jeg hafði eytt úr fjórum
flöskum fann eg stóran bata. Hefi
eg síðan, við stöðuga brúkun þessa
ágæta meðals, getað unnið án verkjar,
en finn þó ávallt, að eg ekki get verið
án þessa heilsubitters, sem gaf mér
heilsu mina aptur.
Kasthvammi, pr. Húsavík í Þingeyjarsýslu.
Sigtryggur Kristjánsson.
Ivíníi-líÍN-elexii-iiiii fæst hjá
flestum kaupmönnum á Islandi.
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta Kína-lífs-elexír, eru kaupendur beðn-
ir að lita vel eptir þvi, að standi
á flöskunni í grænu lakki, og eins eptir
hinu skrásetta vörumerki á flöskurniðan-
um: Kinverji með glas í hendi, og firma
nafnið Valdemar Petersen, Nyvej 16
Kjöbenhavn.
PRBNTSMIBJA ÞJÓÐVILJANS
40
„Vertu óhræddur um það“, greip Stefanía fljótlega
fram í. „Jeg er sterk og hugrökk, og kornist jeg að
eins að Dónár-ströndum, þá hitti jeg vafalaust einhvern
meðaumkunnarsaman skipstjóra, sem skýtur mór yfir um
til ókunnu borgarinnar“.
„Jeg fylgi þér“, mælti Lajos i ákveðnum róm,
„að minnsta kosti þangað til, að jeg sé þór vel borgið
út á eitthvert skipið“.
Unga stúlkan þrýsti hönd hans hjartanlega að sér,
en sagði jafn framt í ákveðnum róm:
„Nei, Lajos, þú mátt ekki yfirgefa höllina Csei;
enginn má vita neitt um ást okkar, og þú yrðir strax
grunaður um, að hafa hjálpað mér að flýja, ef þín yrði
saknað um sama leyti, sem mín“.
Þetta fann ungi skógarvörðurinn, að satt var, og
þagnaði því í eins konar ráðaleysi.
„En hvenær ætlarðu að yfirgefa höllina?“ spurði
Lajos loksins í hálfum hjóðum.
„Strax í nótt“, svaraði stúlkan einbeitt; „það fer
snemma að birta, og áður en nokkur hreifing kemur á í
höllinni, verð eg að vera langt í burtu. — Og til allrar
hamingju, hringir greifafrúin vanalega eigi, fyr en undir
hádegi, þegar hún fer á fætur, og fyr verður mín því
ekki saknað“.
Lajos varð hljóður, og sat hugsandi.
„Líttu á!“ hélt stúlkan áfram. „Jeg erþegarferð-
búin, því að í bögglinum þeim arna hefi jeg dýrgrip-
ina mína, og nauðsynlegasta utanhafnar- og nær-fatnað.
— Og hérna um hálsinn hef jeg verndargripinn, sem
hún móðir mín sáluga gaf mór, myntina með myndinni
41
af Stefáni helga. Hann mun hjálpa mér, svo að mór
takist hamingjusamlega að koma fram fyrirætlan minni“.
Skógarvörðurinn ungi benti þá ógnandi á hallar-
gluggann, sem ljósglætuna lagði út um, og mælti:
„Já, það er víst hverju orði sannara, að flóttinn er
eina ráðið, til þess að komast undan íllkvendinu þarna
uppi; en i búninginum þeim arna færðu ekki að flýja.
Þú verður fyrst að koma heim með mér, og færa þig i
karlmannsfót, þvi að þá verð jeg þó ögn óhræddari
um þig“.
Það kom hik á Stefaníu í fyrstu, en Lajos tókst
að færa svo gild rök fyrir sínu máli, að hún lót undan
að lokum.
Skógarvörðurinn gamli hólt þvi og fram, að dular-
búningur væri alveg nauðsynlegur, og er fyrst tók að
ljóma ögn af degi, mátti sjá ungan pilt, búinn sem
veiðimann, ganga út úr húsi skógvarðarins, og slapp
Stefania þannig í dularklæðum út um bakhlið á blóm-
garðinum.
Unnusti hennar hafði ekki einu sinni þorað að
fylgja henni út úr blómgarðinum, til þess að vekja
engan grun.
*
* *
Sól var þegar hátt á lopti, er bjöllunni í svefn-
herbergi greifafrúarinnar heyrðist hringt.
Ludka kom inn, og drúpti höfðinu auðmýktarlega.
„Er nú allt tilbúið?“ spurði Elízabeth.
„Já, náðuga greifafrú — allt — skipanir yðar —“
stamaði gamla konan vandræðalega.
Hallarfrúin stappaði fætinum í gólfið.
„Já, skipanir mínar, hvað er um þær?“ spurði hún