Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 26.03.1901, Blaðsíða 8

56
Þjóðviljinn.
XV 13,—14.
Frá þeiiri tíaia lánum vér enga poka
undir salt, en seljum viðskiptamönnum
vorum þá með sanngjörnu verði.
ísafirði 21. marz 1901.
pr. Leonh. Tang’s verdun
Jón Laxdal,
Árni Jónsson,
pr. L. A. Snorrason
S. Maghússon,
Skúli Thoroddsen.
Duglegur vinnumaður, vanur
skepnuhirðingu, getur fengið ársvist á
góðu heimili, og með góðu kaupi. Semja
má við Jóhannes póst Þórðarson á ísafirði
----------—-----------------------------
Apturköllun.
Jeg undirritaður apturkalla hór með
öll þau móðgandi orð, er eg af íljótfæmi
talaði 21. þ. m. um og við hr. Björn
Guðmundsson í Hnífsdal, og lýsi þau
dauð og marklaus.
Staddur á ísafirði 22. marz 1901.
Hákon Breiðfjörð Jónsson.
Vottar:
J. Th. Hall
Valdim ar Örnólf'sson.
»1 FORENEDE BRYGGERIER
í Kjobenliavn
mæla með hvervetna verðlaunuðum-ölfOTigum sínum. _____
AIjLIÁNCE PORTER (Double brown stout) hefir náð meiri full-
komnun, en nokkurn tíma áður.
ÆGTE iVl-AJ .'r-bfXJ IJ AI vrE frá Kongens Bryghus, er læknar
segja ágætt meðal við kvefveikindum.
Export I >ol»lx'‘l1 01. Ægte Krone C>1. Krone í’iL-snex*
fyrir neðan alkoholmarkið, og því ekki áfengt.
TUBORG 0L frá hinu stóra ölgerðarhúsi í Kaupmannaböfn er alþekkt
svo sem hin bragðbezta og nœringannesta bjórtegund, og heldur
sér afbragðs vet.
TUBORG 0L, sem hefur hlotið mestan orðstýr hvarvetna, þar sem það hefir
-verrð'haft -á sýningu, rennur út svo ört, að af þvi seljast
50,000,000 fi. á ári, sem sýnir, hve miklar mætur almenn-
ingur hefir á því.
TUBORG 0L fæst hcerri því álls staðar á íslandi, og ættu allir bjórneytend-
ur að kaupa það.
í fyrravetur varð eg veik, og snerist
veikin brátt upp í hjartveiki með þar
af leiðandi svefhleysi og öðrum ónotum;
fór eg því að reyna Kína-lifs-elixír herra
Valdemars Petersens, og get eg með
gleði vottað, að eg hefi orðið albata af
þremur flöskum af tóðum bitter.
Votumýri,
Húsfreyja Guðrún Eiríksdóttir.
Ivína-lífs-elexírliin fæst hjá
fiestum kaupmönnum á Islandi, án nokk-
urrar tollhækkunar, svo að verðið er,
sem fyr, að eins 1 kr. 50 aur. fyrir
llöskuna. —
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta Kína-lifs-elexír, eru kaupendur beðn-
ir að líta vel eptir því, að standi
á flöskunni í grænu lakki, og eins eptir
hinu skrásetta vörumerki á fiöskumiðan-
um: Kínverji með glas í hendi, og firma
nafnið Vaidemar Petersen, Nyvej 16,
Kjöbenhavn.
Sli andiiiftviw Iil
Exportltaffo Surrognt
Kjabenhavn. — F. Hjortli & Co.
PRKNTSMrBJA HJÓSVILJANS.
78
Það er ekki á degi hverjum, er slík tækifæri bjóð-
ast, og það er einmitt allur galdurinn, að reyna að höndla
gæfuna þá sjaldan, er henni bregður fyrir, og komast
svo áfram í heiminum.
Ekki vantar þig heldur greindina, nó glöggt auga
fyrir lifinu, og lifskjörum mannanna.
Og þá er ekki um það að fárast, að ekki getirðu
bitið vel frá þór.
Með öllum þessum vopnum, fer þvi varla hjá því,
að þú sigrir erfiðleikana.
Og þó að það nú mistækist, sem eg tæpast trúi,
þá ávinnst. það þó að minnsta kosti, að nafn þitt þekk-
ist betur, og er það eigi lítilsvirði fyrir ungan mál-
færslumann.
Annars vænti eg þess alls eigi, að reka mig á svona
margar mótbárur hjá þór“.
Mór duldist það nú að visu eigi, að frændi minn,
sem jafnan skoðaði allt frá hagfræðislegu sjónarmiði, hafði
mikið til sins máls, en engu að siður var þó talsvert
hik á mér, og veitti mór all-örðugt, að taka nokkra á-
kveðna ákvörðun.
En þá kom fyrir óvænt atvik, sem gerði enda á
hiki mínu og kvíða.
Meðan við frændurnir vorum að spjalla fram og
aptur um málið, ók vagn að húsdyrum mínum, og sá eg,
að út úr honum stó gamall maður, er studdist við
þjón sinn.
„Þarna kemur þá B ... greifi sjálfur“, mælti frændi
minn, sem litið varð út um gluggann.
Það stóð heima, sem hann sagði.
Öldungur þessi, sem orðinn var hálf-attræður, hafði
79
tekizt örðuga ferð á hendur, til þess að vinna mig til
þess, að taka að mér paál dóttur-dóttur sinnar.
Jeg sagði honum, sem var, að eg hefði lítið við
sakamál fengizt, og að mór finndist, að eg ætti því eigi
það traust skilið, að vera trúað fyrir jafn mikilsverðu
máli.
Auk þess væri og sá hængurinn á, að ef málið fólli
á ákærðu, þá gæti svo farið, að það drægi úr þeirri litlu
aðsókn, sem eg þegar hefði aflað mór, með talsverðri
fyrirhöfti.
En mest af ölium myndi það þó, ef illa tækist,
mæða á skjólstæðingi mínum.
Allar mótbárur mínar voru þó á eina vog vegnar,
þvi að gamli maðurinn hafði jafnan gild rök á móti á
reiðum höndum.
Að lokum gafst eg þá upp, og tjáði mig fúsan til
þess, að gjörast verjandi barna-barns hans, upp á hans
ábyrgð.
Samdægurs fór eg svo þegar i dómsalinn, og lót
leggja þar fyrir mig réttarprófin.
í þrjá tíma samfieytt var eg svo einatt að lesa,
eða grúska i málsskjölunum, skrifa mér til minnis, og
setja á mig atvik þau, er þýðingarmest voru.
Og er eg hafði lesið þau til enda, byrjaði eg apt-
ur, og las og las, unz jeg fékk stýrur i augun.
Fór eg þá heirn til mín, með útdrátt minn úr
prófunum, og sat þar, það sem eptir var dagsins, og
nokkuð fram á nótt, og var að velkja málinu fyrir mér.
En því meir, sem eg hugsaði um málið, því von-
daufari varð eg.
Mór gat ekki blandazt um það hugur, að í próf-