Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 19.04.1901, Síða 7

XV. 17.—18.
Þjóðviljinn.
71
Héraðst'undurinn átyktaði, að á bænahúsinu
skyldu fluttar 6 messur á ári, 4 að sumrinu, og
2 að vetrinum, og ályktaði jafn framt, að beina
þeirri áskorun til stiptsyfirvaldanna, að fara
þess á leit við alþingi, að prestinum að Stað í
Grunnavík yrði veitt 2B0 kr. þóknun á ári,
fyrir að þjóna bænahúsinu.
Enn fremur voru og bænahúsi þessu ákveð-
in iegkaup frá 8 bæjum, og ljóstollur af Furu-
firði.
Þá var og ákveðið, að messa skyidi þriðja
hvern belgidag að Hesteyrarkirkju að sumrinu,
en fjórða hvern að vetrinum, og var þess jafn
framt farið á leit við stiptsyfirvöldin, að leita
200 kr. fjárveitingar handa Staðarpresti í Aðal-
vik, fyrir að þjóna aukakirkju þessári.
Fiskkaup hr. Ward’s. Umboðsmaður enska
Ward’s, hr. Jdhannes Pétursson i Reykjavík, kvað
nú ný skeð hafa ritað einum viðskiptamanna
sinna hér vestra, að enda þótt Ward hafi síð-
astl. ár tapað(!) mjög á fiskikaupunum, þá ætli
hann þó, af gamalli tryggð og velvild til Djúp-
mannai!), að gefa þeim kost á, að kaupa af
þeim 800—1000 sk® af hálf-verkuðum fiski
f„small Labrador11) í næstk. júnímánuði, fyrir
30 kr. skM.
Þetta er nú auðvitað mikið fallega talað,
þar sem það mun tíðast um kaupmenn, að þeir
byggja verzlun sína á hagnaðarvon, en ekki að
eins á „tryggð og velvild“; en á hinn bóginn
mun þó bréf þetta hafa dregið nokkuð úr þeim
vonum manna, að hr. Ward borgi uppbót þá,
0—7 þús. krónur, er umboðsmaður hans samdi
um i fyrra, og þykir það, sem von er, öllu
minna velvildarmerkið.
Setudóinari. Hr. Samson kaupmaður Eyj-
ólfsson kvað nú hafa fengið yfirréttarmálfærslu-
mann Odd Gislason í Reykjavík skipaðan, til að
meðhöndla og dæma meiðyrðamál, er hann ráð-
gerir að höfða gegn sýslumanni og bæjarfógeta
H. Hafstein, út af meiðyrðum, er hann telur
sýslumann Hafstein hafa haft um sig í embætt-
isbrófi til amtmannsins í Vesturamtinu.
Allabrögð. Síðan norðanveðrinu slotaði um
síðustu helgi hafa hvívetna við Djúp verið
prýðisgóð ajtabrögð, mátt heita hlaðatii, og eigi
ótítt, að menn hafi orðið að skilja eptir ’nokkuð
af lóðum sinum, af því að skipin hafa ekki
getað borið atiann í land. Einn daginn gat t.
d. einn sexæringurinn í Bolungarvík að eins
flutt i land fisk af 13 lóðum, fjögramannafar af
Snæfjallaströnd gat að eins inni byrgt fisk af
9 lóðum, o. s. frv. Stöku skip hafa og tvíróið
suma dagana,
Mannaeklan. Þrátt fyrir þann mikla mann-
fjölda, er sótt befur hingað að Djúpi, síðan á
páskum, bæði með strandferðaskipunum, og
sunnan yfir heiðar, þá er manneklan hér mjög
tilfinnanleg, og umkvartanir um mannaleysi
mjög tiðar, enda hafa sumir útgerðarmenn eigi
getað komið út bátum sínum, og er það ærið
bagalegt jafn gott, eins og útlitið nú er, hæði
að því er fisk og síld snertir.
Kaup útgerðarmanna er þvi eðlilega með
hærra móti, jafn vel 10—12 kr. um 'vikuna,
auk útgerðar.
Ljótt til afspurnar, 17. þ. m. kom hingað
galeas „Palmen", og hafði meðferðis taugaveik-
issjúkling, er lagður var hér á sjúkrahúsið. —
Skip þetta var með saltfarm til Þingeyrarverzl-
unar, en með því að einn skipverjanna lá veik-
ur i taugaveiki, og Þingeyrarbúar vildu eigi
voita honurn móttöku, þá var af ráðið, að skip-
ið flytti hann hingað norður, en hrakti á þeirri
leið til Patreksfjarðar, og var sjúklinginum
einnig synjað þar móttöku, og komst svo skip-
ið loks með hann bingað.
Svar upp á ósanninda- óhróðurs- og
rógsgreinarnar, sem birzt hafa um ritstjóra blaðs
þessa í blöðunum „Pjallk." og ,,Þjóðólfi“, verð-
ur, vegna rúmleysis, að bíða næsta blaðs.
Hal'ís. Það mun áreiðanlegt, að strandfei-ða-
skipið „Vesta“ hafi eigi komist norður fyrir
land, en orðið frá að hverfa við Horn, vegna
hafíss. — Einn af hvalveiðagufubátum frá Upp-
Salaeyri, er kom hér inn 16. þ. m., rak sig á
mikinn hafís við Horn, og komst því eigi norð-
ur fyrir; en hvalur, sem skotinn hafði verið,
hljóp undir isinn, svo að skipverjar urðu að
höggva á skutulstrenginn, til þess að bjarga
skipinu.
Tíl flP ÍÍAVP — l*ame) som er blevet
111 UC UflVC. helbredet for Dövhed og Öre-
susen ved hjælp af Dr. Nicholsons kunstige
Trommehinder, har skænket hans Institut
20,000 Kr., for at fattige Döve, som ikke
kunde kjöbe disse Trommehinder, kunde faa
dem uden Betaling. Skriv til:
Institut „Longcott“, Gunnersbury,
London, W., England,
íshús Cari Hoepfners verzlunar
á B.lönduósi
mun á komanda sumri hafa frosna síld
til beitu, og ís ef þess þarf, er selt verð-
ur þilskipum með mjög sanngjörnu verði.
Blönduós 20. marz 1901.
lJje1 iii- Sæmundsson.
Hús tii leigu.
Frá 1. júní næstk. verða til leigu í
barnaskólakúsinu i Hnífsdal tvö herbergi,
eldhús og geymslukjallari.
Um leiguna ber að semja við hrepps-
nefndaroddvita Pál Jónsson á Kirkjubóli
í Skutilsfirði fyrir 15. dag maímánaðar
1901.
S U. andinavisK
'Bxportlx.affe Surrogat
sem vór höfum búið til i undan farin
ár er nú viðurken'nt að hafi ágæta eigin-
legleika.
Kjobenhavn. — F. Hjorth & Co.
104
Afbrot yðar er í raun og veru full sannað.
Þór voruð eina manneskjan, sem menn urðu varir
við, þegar morðið var framið.
Þór voruð þá alblóðugar um hendurnar, og — þór
áttuð hnífinn, sem morðið var framið með.
Yið dauða barnsins urðuð þér og aðal-erfinginn að
meginhluta fjármuna greifans, og er það stórfó.
Og að því er mann þann snertir, er þér teljið vera
morðingjann, þá þekkir hann enginn, og enginn hefur
séð hann.
Allt bendir því á það, að maður þessi só ekki til,
nema í yðar eigin ímyndun, og sögunni þeirri trúir þvi
enginn.
Gráið því að því. hvernig sakirnar standa, og verið
eigi að gera yður vonir, sem ekki get*. rætzt.
Það er dauðadómur, sem yfir yður vofir........
En hver veit, nema leyndarmálið, sem þér eigi
viljið skýra mór frá, feli eí til vill fyrir mór eitthvað,
sem verða mætti yður til bjargar.
Jeg bið yður því, að leyna mig einskis.
Sviptið mig íyrir alla muni ekki þessum eina
mögulegleika, sem til eru.
Þessi orð mín hötðu tilætlaðan árangur.
Jeg sá, að hún átti í all-mikilli baráttu við
sjálfa sig.
Að lokum réð hún það þó með sór, að verða við
þessum tilmælum minum.
Hún skýrði mór nú frá því, að hún hefði á seinni
árum þjáðst af hinni svo nefndu mánaveiki.
Þegar tungl var fullt, bar það opt við, að hún
reis úr rekkju um rniðjar nætur, gokk í svefni, og gerði
101
Mér virtist þetta undarlegt, og leiddi því þegar at-
hygli hennar að því.
„Hvað kemur til þess, að þér hafið aldrei getið
þessa mikilvæga atriðis i prófunum ?“ spurði eg. „Þór
hefðuð þó haft ástæðu til að geta þess, er rannsóknar-
dómarinn gat þess til, að lykillinn hefði að líkindum
staðið í skránni að utanverðu“.
Stúlkan þagði, og leit niður fyrir sig feimnislega.
„Munið þór fyrir víst“, sagði eg enn fremur, „að
þór lokuðuð hurðinni að innan verðu, og tækjuð lýkil-
inn úr skránni?“
„Já“, svaraði hún, en þó svo lágt, að varla heyrðist.
„Hvernig gat þá maður sá, er þór teljið vera morð-
ingjann, komizt inn í herbergið?“
„Það veit eg ekki“, anzaði hún.
„Hefði hann getað komizt inn um gluggann?“
„Það skil jeg varla, því að báðar gluggaslárnar
voru fyrir“, mælti hún.
Hann hlýtur þá að hafa notað þjófa-lykil“, sagði
eg, „og þó er svo að sjá, sem lykillinn, sem í skránni
stóð, hafi verið rótti lykillinn“.
„Það er sagt svo“, anzaði hún.
„Hafið þér þá gestgjafann, eða vinnumann hans
grunaðan?“ spurði eg, „því að ókunni maðuiinn, sem
var yður þar samnátta, getur þó tæpast hafa haft hjá
sér lykil, sem að hurðinni gekk, og svo hefur honum
að likindum verið húsa- eða herbergja-skipunin ókunn?“
„Jeg skal ekkert um það segja“, svaraði hún, „en
víst er um það, að hvorki gestgjafinn, nó vinnumaður
hans, voru líkir manni þeim, er eg sá skjótast út úr