Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 22.03.1905, Síða 3

XIX., 12.
Þjóðviljinn.
47
X. Um skýrslur um alidýrasjúkdóma.
Yerður eitt af þessum þýðingarlausu
pappírslögum hér á landi, sem nóg er af
undir.
XI. Um verðlaun fyrir iitjiutt smj'ór.
Að lækka verðlaunin að miklum mun.
Óheppilegt, meðan srnérbúin eru ekki
betur á veg komin, en enn er. — Und-
arlegt, að slíkt frv. kemur frá svo nefndri
„iandbúnaðarnefnd".
XII. Um að lög 6. nóv. 1897 umný-
býli skuli úr qildi numin.
Sú tiliaga nefndaiinnar ætti engan
byr að fá.
Það er þakklætisvert, að iandbúnaðar-
nefndin hefir þegar gefið almenningi kost
a, að kynnast þessum lagasmiðum sínum,
sem þurfa ilest rækilegrar íhugunar, og
eru að sumu ieyti fremur íiaustursleg. —
„Þjóðv.“ mun við tækifæri athuga sum
þessara lagásmíða nákvæmar.
Úr 8uður-Þingeyjarsýslu
er „!->jóðv.“ ritað L8. frbr. síðastl.: „Ýmsum
hér virðist, sem „Þjóðv.“, að í-áðherrann fari eigi
sem heppilegast með völdin. Sundurlyndið, og
ósamkomulagið, í landinu er öllum til skaða, og
eitt hið fyrsta, sem ráðherrann átti að gera, var
því, að reyna að efla friðinn í landinu, svo sem
með því, að taka nokkurn veginn jöfnum hönd-
um úr háðum flokkum í stjórnina, og til annara
embætta og starfa, sera hann skipar. —
Hefði ráðherrann haft það svona, þá er trú-
legt, að margt hefði farið betur, og þá hefði hann
sýnt, að hann vildi frið, vildi, að allir beztu
kraptar ynnu saman að heill og hamingju fóstur-
jarðarinnar í bróðerni; og þessi aðferð var reynd-
ar sjálfsögð, þar sem allir voru að mestu sam-
mála i aðal-atriðunum. — En ætli ráðherrann
sér að sitja, og vinna í trássi við — segjum —
tæpan helming þjóðarinnar, þá eflir hann ófriðinn
í laudinu, og vinnur ekki vel að heiil og hag
þjóðarinnnar“.
liiisbruai.
Aðfaranóttina 11. marz síðastl. brann til kaldra
kola íbúðarhús Péturs formanns Níelssonar í Hnífs-
dal í Norður-ísafjarðarsýslu. — Húsið var nýtt,
allt úr timbri, og kvað hafa verið vátryggt fyrir
2500 kr.; en innanstokksmunir voru óvátryggðir,
og varð litlu bjargað, nema einhverju af rúmfatn-
aði, enda engin slökkviáhöld til. — Fólkinu varð
nauðulega bjargað. — Um upptök brunans-hefir
eigi heyrzt.
Skemmtiíor til íslands.
Danskir búfræðingar ætla að bregða sér til
íslands í næstk. júnímánuði, og ferðast um Ar-
nessýslu, og ef til vill norður í land. — í nefnd
þoirri, er gongst fyrir þessu ferðalagi, eru: Vesl-
ermann prófessor og Feilberg umsjónarmaður, er
hefir áður forðazt hér á landi.
Fundinn örendur.
Frá lsafirði er ritað 15. marz þ. á.: „Að kvöldi
14. þ. m. fannst Kristján Hjálmarsson, alþekktur
óroglumaður, örendur á ísnum her a Pollinum,
hafði verið mjög við óreglu seinustu dagnna,
nótt og dag, og furðaði marga, hvað hann entist,
eptir háttalagi hans. —Hefir áreiðanlega slokkn-
að út af í ölæði“.
„Verzlunarinannafélag44
ísafjarðarkaupstaðar og sýslna, er nafnið á fé-
lagi, er stofnað var i ísafjarðarkaupstað í febr.
síðastl., og er tilgangur þess, að gæta hagsmuna
verzlunarstéttarinnar.
Úr Önundarlirði
er „Þjóðv.“ ritað 6. marz síðastl.: „Sumarið, sem
leið, var hér eitt með beztu sumrum, frá hvíta-
sunnu fram í september, að því er tíðarfar snerti,
svo að heyskapur varð í góðu meðallagi. Haust-
ið mun á hinn bóginn hafa verið eitt hinna bág-
ustu, sem menn muna, sifelldir stormar og úr-
fellir, svo að bændur gátu naumast komið að sér
eldsneyti, og matbjörg, til vetrarins. — Sjóróðr-
ar voru litlir; í firðinum var litið um fisk, en
ómögulegt að sækja til hafs, sakir storma. —
Um hátíðarnar var all-gott veður, og reru þá
Flateyringar 27. des., og fiskuðu dável, 2—3
hundruð á skip. — Fjárbaðanir byrjuðu hér 10.
—11. janúar, og hafa staðið yfir til þessa; þykja
sumum bændum þær óþarfar, þar sem enginn
vissa var fyrir, að hér væri nokkur fjárkláði. —
Fremur hefir verið sjúkalt hér í firðinum, og
hafa eigi all-fáii dáið. í síðastl. júnímán. and-
aðist húsfrú Q-uðrún Jónsdóttir, kona Kristjáns
bónda Bjarnasonar á Þórustöðum, og í nóv. ljós-
móðir Bergljót Jónsdóttir á Kroppstöðum; enn
fremur hafa látizt Ð. Kristjánsdóttir í Neðri-
Breiðadal, Sveinbjörn Halldórssonk Þorfinnsstöðum,
Kr. Jónsson á Kirkjubóli í Valþjófsdal, o. fl. —
Er það ærið tilfinnanlegt fyrir fátæka menn, að
sækja lækni héðan úr firðinum, þar sem sumir
eiga jafn vel yfir tvo firði, og heiði, að sækja;
en bót er það þó í rnáli, að vér höfum dugleg-
an, og all-góðan lækni, Andrés Féldsted.
Politískur fundur var haldinn á Flatevri 17.
febr., og mælist það ílla fyrir, að þingmaðurinn,
’nr. Jóh. Ólafsson, skyidi ekki sækja fundinn, þar
sem gott veður var fundardaginn. Var því þó
kaldið fast fram fyrir kosningarnar síðustu,hví-
líkt hagræði það væri, að hafa þingmanntnn
innan kjördæmis. — Sumir gizka á, að það hafi
aptrað fundarsókn þingmannsins, að hann vissi,
að allir eru hér móthverfir þegnskylduvinnunni,
sem honum er annt um“.
Frá ísalirði
er „Þjóðv.“ ritað 15. marz þ. á.: „Gæftir óru
nú ákaflega stirðar, en þegar gefur er þó einatt
nokkur fiskreita, og telja sjómenn, að fiskur
muni nú genginn inn í mitt Djúp. — 2. þ. m.
fiskuðu Hafna-menn t. d. 1—2 hundruð á skip,
og 3. þ. m. öfluðu Bolvíkingar almennt mjög vel.
í þessari viku, 13, þ. m., fiskuðu menn úr Höfn-
um, og af Snæfjallaströnd, 60—80 á skip, af mjög
góðum fiski; þá reru og 20 skip úr Bolungar-
vik, og varð þar hæðst 7 kr. til hlutar“.
40
Jörgen hrökk við, og sér þá standa hjá sér mann
einn, hávaxinn, í mnnkabúningi.
Maður þessi var alvarlegur á svip, og hrukkur komn-
ar í andlit honum, en þó var svipurinn fremur þýðlegur,
augun hýr, og góðleg, og röddin einkar viðfelldin, er hann
mælti:
„öóðan daginn, Jörgen! Guðs friður fylgi þér!“
Það lá við, að Jörgen stykki í lopt upp af kæti, en
í stað þess hneigði hann sig virðulega, og kyssti á hönd
munksins
„Leonhard! Velæruverðugi faðir!“ mælti hann. „Hverj-
um gat til hugar komið, að þér væruð hér staddur? Jeg
hugði, að þér væruð enn í Tyrol, í náttúru-fegurðinni þar?
sem kristnir menn aðrir“.
„Nú, það verður varla sagt, að jeg sé kominn til
heiðingja, þar sem fyrsti maðurinn, sem eg hitti hér i
Cattaro, er eitt af skriptabörnunum mínum“, svaraði munk-
urinn brosandi. „ Jeg kom hingað í gær, og á að vera hór
herprestur, í stað Anton’s, sem eigi þolir loptsiagið“.
Það lifnaði heldur en ekki yfir Jörgen, er hann heyrði
þetta.
„Þór farið þá með oss?“ mælti hann. „Guði sé lof,
að þá er maður þó ekki eins einmana í þessari eyðimörku,
sem þeir kalla Krivoscie, ekki fallegra, en það nafn er,
enda er þar ekkert, nema grjót, ræningjaskríll, og geit-
fénaður, en lítið um mat, og þvi siður, að nokkuð fáist,
sem unnt er að væta kverkarnar í; og þó að maður legg-
ist rólega til svefns að kvöldi, þá er sízt að vita, nema
maður vakni höfuðlaus að morgni“.
„Sorglegt ástand, ef svo væri“, svaraði munkurinn.
37
ist mér á hinn bóginn líkust björtum vordegi, en að vísu
vordegi — með óstöðugu april-veðri“.
Ofurstinn skellihló að samlíkingu þessari.
„Þú hefir þá þegar tekið eptir því“, mælti hann.
„Já, hún er dutlungaíull, eins og apríl-dagur, regn og sól-
skin á sömu mínútunni! En jeg get fullvissað þia um
það, að sólskinið er yhrgnæfandi, takist þér að eins, að
ginna það fram úr skýjunum. Flýttu þér nú, að finna
bana. svo að ekki verði neitt úr þessum ágreiningi. Þið
sættist, víst bezt, ef þið eruð ein“.
Að svo mæltu kvaddi ofurstinn tílvonandi tengda-
son sinn vingjarnlega, og gekk burt.
Q-erald hafði að vísu alls eigi hugkvæmzt, að hann
þyrfti að biðja nokkurrar afsökunar, en svona greini-
lega bendingu gat hann þó eigi látið, sem vind um eyru
þjóta, enda sá hann og, að það var satt, sem ofurstinn
sagði, að óheppilegt væri, að nokkurt ósamræmi kæmi
þegar upp á railli þeirra.
Hann sneri því að hliðarherberginu, þar sem hann
þóttist vita, að ungu stúlkurnar myndu enn vera.
Svo var, sem koma hans kæmi eigi á óvænt, því
að hann varð þess áskynja, að einhver þaut burt, sem
hræddur fugl, og sá ljósleitan kjól hverfa inn um dyrnar
á næsta herbergi.
Auðsætt var þó, að flóttinn var eigi í alvöru, því
að auk kjólsins, sást einnig smágjör fótur í dyrunum,
og leyndi það sór því eigi, að sá, sem fótinn átti, stóð
á lileri.
Daníra var þar í herberginu, og sneri Q-erald því
máli sínu að henni, og mælti: