Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 10.04.1906, Qupperneq 3

XX.. 16 - 17.
PJOÐVILJIN.V.
63
Auglýst 28. marz, og umsóknarfrestur til 12.
maí; veitist frá næstk. fardögu'm. — Samkvæmt
núgildandi mati eru eptirlaun uppgjafaprests
greidd úr landssjóði.
A prestakallinu kvíla eptirstöðvar tveggja
jarðar'bótalána; annað lánið, sem upprunalega
ur-ísafjarðarsýslu ekkjan Sigtíður Páhdöttir, á
52. aldursári, fædd 8. júní 1854. — Foreldrar
hennar voru; Páll G-uðmundsson, óðalsbónda
Pálssonar í Arnardal, og Gruðbjörg Si'/urðardótt-
ir, Hinrikssonar á Seljalandi. — Sigríður sáluga
var ekkja Samúels heitins Halldórssonar á Naust-
Gui'ubátsferðir á Eyjafirði.
Sýslunefndin í Eyjafirði. og bæjarstjórnin a Ak-
uroyri, ætla að semja við hr. P. M. Bjammvson
á ísafirði utn ferðir gufubátsins „Guðrún11 urn
Eyjafjörð á komandi sumri.
Úr Iialasyslii
er „Þjóðv.í1 ritað 26. marz síðastl.: „Einmán-
uður byrjar hér með asa-hláku, og 5-6 stiga hita á
degi hverjum. — Allir nokkurn veginn heybirg-
ir, enda þótt viðast hafi verið innistöður, síðan
á hátíðum, og engin snöp i'yrfr sauðfé, fyr en
nú.
10. þ. m. andaðist á Fellsströnd áttræður mað-
ur, Dugur Jónsson að nafni, er lengi var bóndi
í Litla-Galardal. — Hann var tengdafaðir hr.
Mattlúas'ir Ólafssonar á Orrahóli, hjálpræðishers-
forsprakka.“
Um útflutuing hrossa
voru Skagfirðingar nýlega einhuga um það
á kaupfélagsfundi, er þeir héldu, að réttast væri
að lögbanna útflutning lirossa, ei' væru yngri,
en fjögra vetra.
Þó töldu þeir heppilegt, að 2-3 ár liðu frá
staðfestingu slíkra laga, unz þau kæmu til fram-
kvæmda.
Þjóðjarðir falaðar til kaups.
Á ný-afstöðnum sýslufundi Eyfirðinga komu
fram umsóknir um kaup á 43 þjóðjörðum í
Eyjafirði, og var sýslunefdnin meðmælt sölu allra
jarðanna, nema einnar, Böggversstaða, þar
.sem búist er við að þorp muni myndast mjög
bráðlega.
Drukknuii.
það slys varð 29. marz síðastl., að stýrimann-
inn tók út af skipinu „Yaltý“, i grennd við
Akranes, og drukknaði hann. — Maður þessi hét
Loptur Loptsson, kvæntur maður, er átti heima
í Reykjavík.
Laust prcstakali.
Tjörn á Vatnsnesi i Húnavatnsprófastsdæmi
{Tjarnar og Vesturhópshólasóknirj, metið 1185
kr. 06, að meðtöldu 300 kr. föstu tillagi. —
var 500 kr., var tekið 1896, og eru nú ógreidd-
ar af því 50 kr., en liitt lánið, tekið 1902, var
uppi'unalega 700 kr., og afborgast 70 kr. árlega,
auk vaxta.
Skynsamlega talaö.
„Það brakar og brestur í kirkjubygg-
ingu vorra tíma. — Sumt af því, scm
meim hafa smíðað, verður vafalaust inn-
an skamms að vikja fyrir æðri þekkingu“.
— Svona farast hr. Davíð Ostlund orð í
„Frækornum“ ný skeð, og er þetta óneit-
anlega skynsamlega talað, —fráalmennu
sjónarmiði.
En þar sem kirkjubyggingunni er nú
þannig farið, — að dómi hr. Ostlunds—,
virðist oss það sitja, fremur íllaáhonum,
og öðrum, sem gera sér það að atvinnu,
að „skýra ritningar Gyðinga“, —eins og
Farisear og Saducear gjörðn forðum —,
að hafa stór orð um þá, sem ekki trúa
kenningum kirkjunnar, sem þeir segja
sjálfir, að „innan skamms“ verði „vafa-
]rust að vikja fyrir æðri þekkingu“.
„Dæmið ekki, svo þér verðið ekki
dæmdir“, sagði og guðsmaðurinn mikli
forðum.
Vill ekki hr. Östlund hugfesta sór þau
fögru orð?
>1 i i n 11; 11511.
25. mavz síðastl. andaðist í Hnífsdal í Norð-
; um i Skutilsfirðx, er andaðist 3. marz f. á., sbr.
12. nr. XIX. árg. „Þjóðv.“, þar scm getið er
barna þeirra hjóna sem eru fimm á lífi.
Sigríður sáluga Pálsdóttir var mesta dxign-
aðav- og myndar-kona, sem hún átti ætt til. —
13. s. m. andaðist í Isafjarðarkaupstað ekkj-
an Siaríður Símonardóttir, frekrs 76 ára að aldi'i,
fædd 24. okt. 1829, tengdamúðir JÓns skipherra
Pálssonar á Isafirði, og alsystir Páls sáluga Sím-
onarsonar í Stapadal i Arnarflrði, og þeirra syst-
kina. — Eptir lát manns síns, Kristjáns, bónda
í Hvammi í Dýrafirði (ý 19021, dvaldi hún hjá
Símoníu dottur sinni, og manni hennar, Jóni Páls-
syni, skipherra. — —
11. febr. síðast.l. andaðist að heimili sínu,
Fjallaskaga í Dýrafirði, GabríeI JónsMn fyiium
bóndi að Efstabóli í Önundarfirði, albróðir Jena
sáluga Jónssonar, er síðast bjó að Veðrará —
Meðal barna hans er Jó.i bóndi Gabrí.e\B&on 4
Fjallaskaga.
Þann 30. desembr. næstl. (1905; andaðist að
heimili sínu Álptamýri í Arnarfirði merkislton-
an Jóhanna Bjarnadóttir, eptir átta daga
legu, rúmloga 77’.. árs. Hún vav fædd á Bakka
í Selárdaissókn í Arnaríirði, 2. júní 1828. For-
eldrar hennar voi'U Bjarni Ásgeirsson óðalsbónda
á Bakka Gunnlaugssonar, og kona hans Helga
Jónsdóttir, ættuð úr Snœfellsnessýslu,, náskild
Bjarna Bjarnasyni, sem var verzlunarstjóri á
Vatneyri, um 1813. Jóhanna ólst upp með for-
eldrum sínnum á Bakka, til þess hún missti föð-
ur sinn 11 ára gömul, 1839, en móðir hennar
giptist litlu síðar Sveini, er utan hafði farið og
verið við verzlun um hríð, syni Sölva prest í
Hofstaðaþingum í Skagafirði, Þorkelssonar stipt-
prófasts á Hólum, Olafssonar biskups. Þau hjón
72
Um leið og bann mælti þetta, snei'i hann sér bros-
andi að bróður sinuin.
^Við svona risn notið þér þetta gælunafn“, mælti
jeg, og virti Saeclia fyrir mér.
„Já,“ mælti Saecha hlægjandi. „Óvinir rnínir kalla
mig jafnan Aleiander, en vinirnir ka.Ua mig Sascha, og
það nafnið vona eg því, að þór notið, ofursti góður“.
rOg jeg eöinuleiðis!“ mælti Helena, sem heyrt hafði
síðustu orðin, er hún kom inn.
„Það vona jeg!“ svaraði Sascha, og kyssti Helenu,
og það fremur flyejungslega, að þvi er mér virtist.
Annars var það auðsætt, að þeir höfðu báðir veitt
fegurð frúarinnar vptirtekt, og gott, ef annar þeirra hafði
eigi fengið sting í hjartað.
„Þetta vr þá amman!“ mælti Sascha, og hló, er Hol-
ena benti þeim, að fá aér sæti.
„Sízt að farð*. þó að j'ðar hafi þegar heyrzt getið í
ileikhúsinu“, nrnaki Bori«.
„I !eikhú«inu? Hvað segja menn um rnig þar!“
■spurði HcJeKa, mjög glaðlega.
„Blíkeff, liðsforingi, og Oboresky fursti, sem sáu
yðnr á járnbroutwrstóðiiíiii, úoru átí tali um yður, og gamli
furstinn sagði: J«-g sá i ileg stúlku á járnbrAutoretöðinni,
sem var fcdleg, þó «ð hún liefði verið tvo dsga á ferð-
inni rneð eiinre>iðimii.“
„V»\ hvnð þ*r hljótið þá að hala verið falleg, áður
i'H þ*r lögV’wð af fiteið!“ grsip Sascba f'rsm í, og hmoigði
sig fyiir Hi Un».. „Og að hugsa til þess, að jeg kefði
bi'gar gekið séð yöur fyrir tveim kl.tímum, ef annir hefðu þá
-okki hamfað!“
„Hefðuð þér komið til járnbiautarstöðvasina, til að
61
optir sór, tvílæsti hurðinni, stakk lyklinum á sig, og hengdi
vasaklútinn sinn fyrir skráargatið.
Síðan gekk hún að gluggunum, rannsakaði glugga-
tjöldin rajög nákvæmlega, og dró þau fyrir gluggana;
en siðan gekk hún frá einum sofanum til annars, og frá
stóli til stóls, og rannsakaði öll húsgögnin mjög grand-
gæfilega.
Hún tók jarn vel borðdúkinn af borðinu, og slarðí
á eikaitrésborðplötuna.
Jeg horfði á alit þetta, alveg agndofa af undrun.
— Fn þó brá mér enn meira, er eg sá þetta saklausa
barn, sem eg hafði hjálpað, til að komast yfir landamær-
in, fara að rannsaka ofur-litla ekammbyssu.
í augum hennar brá fyrir kynlegu leiptri, og hefi
eg aldrei séð líkt í augum nokkurs kvennmanns.
Yar hún allt í einu orðin óð?
Jeg ætlaði, að spretta á fætur, til að aptra henni,
er hún kallaði: „Kyrr!“
„Lof mór að tala, og frelsa okkur bæði“, mælti hún.
„Jeg á engan mann í Pótureborg, — og hvergi í heim-
inuna!“
„Guð lijálpi mér!“ rnælti jeg.
„ Jeg ætlaði, að skilja við yður í Wilna“, mælti hún,
„en bréf, sem eg fókk þar, gerði það að knýjandi nauðsyn
fyrir mig, sð halda ferðinni áfram hingað, og þér voruð
svo veglyndur, að lofa mér, að fijóta í yðar fari. — En
bréfið hérnau — hún leit soöggvast í bréfið, sem hún
hélt á — ji*eg>r meri ®g verði að gæta hér mestu
varúðar, þar sem margir njósnarmenn séu hór í gistihús-
inu. — Kveikið yður í vindli! Jeg bið yður þess!“
Jeg hlýddi þessu ósjálfrátt.