Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.08.1907, Side 4

144
Þjóðviljinn.
XXI., 36.-37.
nauðsynlegt er til sporbrautarinnar og
og brautarstöðva við hana.
Stjórnarráðið setur reglugjörð urn notk- |
un haÍDarinnar í Skerjafirði, una notkun
á hafnarbryggjum þar, og öðrum mann-
virkjum, svo og seglfestu, aptir tillögum
téðs hlutafólags.
Bœjarstjórn í Hafnarfirði.
Nefndin i efri deild leggur eindregið
með því, að Hafnarfjörður ,fái kaupstað-
arréttindi, telur hann hafa talsvert betri
skilyrði til menningarlegra framfara, en
í samfólagi við sýslu- og sveitarfélag, onda
þótt hreppnum væri skipt.
„Því verður trauðla neitaðu, segir nefnd-
in, „að kauptúnið Hafnarfjörður, sem mí
telur hér um bil 1300 inanns, stendur að
sinu leyti í harla óbagkvæmu sambandi
við sýslufélagið, þar sem sýslunefndin
hefir öll yfir-fjárráð hreppsins í hendi sór,
hefir þurft undan farið, og mun á næstu
árum þurfa, að leggja mikið fé til vega-
gjörða m. fl., án þess að Hafnarfjörður í
minnsta máta — frekar en t. d. Kefla-
vík, eða Reykjavík — njóti góðs af því.
— En þegar þess er gætt, að Hafnarfjörð-
ur borgar meira, en */4 part sýslusjóðs-
gjaldsins, og þess utan í ár hátt á sjö-
unda hundrað króna í sýsluvegasjóð, þá
er auðsætt, að slíkt fyrirkomulag er lítt
við unandi“.
í stað bæjarfógeta, er iaunaður sé af
landssjóði, leggur nefndin þó til, að bæj-
arstiórnin kjósi bæjarstjóra til 6 ára í
senn, og sé hann launaður af bæjarsjóði.
Kosningarrétt og kjörgeDgi hafi allir
bæjarbúar, karlar og konur, sem eru 25
ára að aldri, þegar kosningin fer fram;
hjón mega þó ekki sitja samtimis í bæj-
! arstjórn, nó foreldrar og börn, móðurfor-
eldrar eða föðurforeldrar, og barnabörn
þeirra.
Ritsímaskeyti
til „Þjóðv.u
Kaupmannahöfn 30. júlí 1907.
Frá Koreu.
Japansmenn hafa nú fengið liðsauka,
og eiga því alls kostar við Koreu.
Kosningar á Frakklandi
Kosningar þar hafa fremur gengið frjáls-
lyndum mönnum í vil, þótt litlu muni.
Keisarar hittast.
VUhjálmur, Þýzkalandskeisari, og Nicolaj,
keisari Rússa, hafa 4. ágúst mælt sér mót
úti fyrir öwinemiinde.
Skipsbruni.
Símskeyti frá New-York segir eimskip-
ið „Frontínae“ brunnið. — Skipsverjar
urðu mjög felmtursfullir. — Yið björgun-
artilraunirnar drukknuðu tvö börn og átta
Kínverjar.
Húsbruni. — Manntión.
Sexlypt hús brann í New-York. — Þar
týndu tuttugu menn lífi.
Kaupmannahöfn 1. ág. 1907.
Frá Marocco.
Miklar óeyrðir í Marocco. — Sagt, að
8 Norðurálfumenn hafi verið myrtir í
Casablanca. — Frakkar hafa sent þang-
að þrjú herskip.
„ Millilandanefndinu.
I dönskum blöðum er látíð vel yfir
skipan hennar.
Korea.
Japans-stjórn hefir ákveðið, að Koreu-
menn skuli eigi hafa herlið eptirleiðis.
Úr Dýrafirði
er „Þjóðv“. ritað 23. jiilí þ. á.: „Hér er gras-
brestur svo mikill, að engu betri er, en 1881,
víða stykki í túnum, sem alls ekki eru ljá-ber-
andi. — Síðustu vikuna hefir helzt sézt spretta,
en orðið svo áliðið tíma, að ekki er annað fært
en að byrja sláttinn, þó að lítið sé í|aðra hönd“.
Bœjnrbruni.
12. júlí þ. á. brann bærinn að Skerðingsstöð-
um 1 Keykhóiasveit, ásamt fjósi og tveirn skemra-
um. — Úr bæjarhúsunum varð engu bjorgað, og
brann inni allur rúm- og gagnfatnaður, íiskæti,
er fengið hafði verið til sumarsins, sem og ullin,
er tekin var af fénu í vor.
Mælt er, að eldurinn hafi komið upp á þann
hátt, að neisti úr reykháfi, eða eldpípu, hafi læzt
sig á þekjuna, og brunnu húsin fljótt, með því
að veður var hvasst.
Bóndinn á Skerðingsstöðum, Kristján Jöns■
son að nafni, hafði eigi vátryggt, og hefir því
beðið mikið fjártjón. -- Tengdafaðir hans, er í
húsunum var, missti og eigur sínar, sem og
húskona, fátæk ekkja, er þar átti heima.
Yerðlag á innlendri vöru á ísafirði
er i sumar ákveðið, sem hér segír:
Málíiskur nr. 1 ,72 kr. sk®.
11 11 9 11 11
11 11 3 26 11 11
Smáfiskur nr. 1 60 11 11
11 11 2 40 11 11
ii n 3 26 11 11
ísa „ 1 11 11
11 11 2 11 11
11 11 3 26 11 11
TJpsi og keila , 11 11
Sundmagi . . 0,70 pd.
Ull Æðardúnn . 0,80 11 kr. 11
46
að svelta, síðan maðurinn minn dó. — Jeg hefi kennt
söng, og sfcöku sinnum tekið þátt í samsöngum".
„En því létuð þér föður yðar þá ekki vita, að yður
liði eigi vel“, mælti dr. Drysdale, í meðaumkvunar rómi.
„Þér vitið sjálfur, að það myndi eigi hafa orðið að
neinu liði. — Hann hefði eigi fyrirgefið mér“.
„Hver veit, hver veit það, barnið gott? Arfleiðslu-
skráin sýnir þó, að vænt hefir honum þótt um yður“.
Frú Fenton hrissti höfuðið. „Það ímyndaði jeg mér
einnig, eD hr. Breffit kom mér á aðra skoðun“, mælti
hún. „Hann sagði mér, að faðir minn hefði arfleitt mig,
af því að hann hefði verið ósáttur við frænda sinn, og
gat eg naumast tára bundizt, er eg heyrði það, og fannst
mór skylt, að afsala honum arfinum, og hverfa aptur heim-
leiðisu.
„Þá hefðuð þór hlaupið á yður“, mælti dr. Drysdale,
„enda hafið þór vonandi sóð yður um hönd“.
„Já, það gerði jeg. — En er frændi minn mér ekki
reiður? Viljið þér ekki segja mér eitthvað um hann?“
Dr. Drysdale brosti. „Frændi yðar hefir ekki minnzt
á þetta við mig; en hitt er sennilegt, að arfleiðsluskráin
hafi bakað honum vonbrigði. En hann er svo skynsam-
ur maður, að hann hlýtur að hafa séð, að þér stóðuð þó
nær, en hann, enda er ungum manni það hagkvæmara,
að því er eg hygg, að þurfa að beyta greind síddí, og
starfsþreki, en að fá mikinn arf í höndur".
„Yður virðist þá ekki, að eg geri honum rangt, þó
að jeg haldi fénu?“ mælti hún.
„Gerið yður alls ekki Deina samvizku af því; féð
et yðar, en ekki hans, og þér áttuð engan þátt í ráðstöf-
unum föður yðar. — Því fer og fjarri, að Friðrik só i
55
vel að sér í söng. — En af þvi að ílla lét um hríð, missti
hann kjarkinn, og fór að drekka.
Við vorum fyrst nokkur ár í Wellington í Nýja-Sjá-
laudi, en fluttum síðan til Sydney, og gekk þar ekki bet-
ur. — Jeg varð að vinna dag eptir dag, og ár epfcir ár,
og þegar jeg kom heim að kvöldi, þreytt og uppgefiu,
þá — — En nú er hann dáinn. — Látum hann því hvíla
í friði!“
Friðrik starði á hana, og vorkenndi henni, og var
eigi trútt um, að hann yrði Fenton sáluga all-gramur
í huga.
„Þótti yður samt vænt um hann?u spurði hann.
„Mér var að lokum hætt nð þykju vænt, urn hanD.
Annað var ómögulegt. — En fyrst var jeg hrifin “f hon-
um, — þó að jeg skilji nú naumast í því.
Að líkindurn hefir maðurinn minn, er hann vildi tá
mig, sem eiginkonu, haft tvennt i huga, rödd rnína, sem
haun einatt lót mikið af, og peningana hans föður míns.
— En hvorttveggja þetta brást honum, þar sem rödd mín
aflaði honurn einskis fjár, og arfurinD kom eigi, fyr en
þrem árum eptir lát hans.
En nú er þetta allt um garð gengið, og get jeg ekki
sagt, að jeg sé leið yfir því, að vera ekkja, en hitt hrygg-
ir mig á hinn bóginn, að þór hafið fcapað fé, af því að
jeg varð rik“.
„Þér megið ómögulega láta það fá á yður“, mælti
Friðrik. „Jeg segi yður það enn aí nýju, að mig hrygg-
ir það alls ekki. — Þór voruð nákomnari föðurbróður mín-
um, en jeg, og það hefði verið ranglátt, ef hann hefði
gert yður arflausa. — Það er og í raun réttri tvísýnt,