Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 31.12.1907, Blaðsíða 1

Verð árgangsins (minnst
60 (irkir) 3 kr. 30 aur.;
erlendis 4 kr. 30 aur., og
í Ameríku doll.: 1.30.
Borgist fyrir júnimán-
aðarbk.
Þ JÓÐ VILJINN.
- —)= TuTTUOASTX 09 FYe'sTI ÁS9AN9UB’ =| =--
-H-RITSTJÓKI: SKÚLI THORODDSEN. =||M«—j------
I Uppsöqn skrifleg, ógild
I nema komið sé til útgef-
! anda fyrir 30. dag júní-
( mánaðar, og kaupandi
i samhliða uppsögninní
borgi skuld sina fyrir
blaðið.
M 59. 60. j
Bessastöðum, Bl. des.
1907.
XJ xlömci-
Með síðustu skipaferðutD frá útlöndum
!hafa borizt þessi tíðindi:
Danmörk. Kosning til landsþingsins
fór fram í Verde-kjördæmi i nóv., og hlaut
kosniugu Joh. Lauridsen, verksmiðjueig-
andi í Vejen, ogfylgir hann flokki stjórn-
arinnar í aðal-þingmálum.
A nokkrum þitigmálafundum, er haldn-
ir hafa verið hér og hvar í Danmörku,
hefir verið iýst óánægju yfir því, að Al-
jbertí skuli eigi hafa vikið úr ráðaneytinu;
en til þess virðast þó engar likur, sem
stendnr.
All-mikið hefir verið rætt um stofnun
nýs þingmáiaflokks, er neínist framsókn-
arflokkur þjóðernismanna (“Det nationale
Kiemskridt9parti“), og skyldi aðal-atriðið í j
stefnuskrá þess flokks vera það, að styðja :
að eflingu hervarna uurhverfis Kaup-
mannahöfn. — Hvort þingmálaflokkur
þessi kemst á laggirnar mun þó enn eigi
fullráðið.
Kaupmaður nokkur í Sandved varð
nýlega gjaldþrota, og er mælt, að eigur
hans nemi að eins um 200 þús., en skuld-
ir 600—700 þús. - -í heimildarleysi kvað
hann og hafa ritað nöfn annara á víxla
og ábyrgðarskjöl, er nema alls 200—3C0
þús. króna, og hefir hann nú verið hneppt-
ur í varðhald. Furðar marga, hve lengi j
verzlun hans hefir getað flotið. — •—
Noregur. Bæjarfulltrúakosningar fóru
fram í Kristjaníu í öndverðum des., og
var að vísu eigi fyllilega lokið við að j
telja saman atkvæðin, er síðast fréttist, !
en talið liklegt, að úrslitin yrðu þau, að !
af bæjarfulltrúunum yrðu 26—27 úr flokki !
jafnaðarmanna, 9 úr flokki vinst.rimanna, j
B bindindismenn, og 44—45 af öðrum j
flokkum, er unnið höfðu saman að kosn- j
ingunni.
Henrik Klausen, nafnkunnur leikari,
er andaðist í nóv., hafði alls leikið 5700
sinnum, í 600 gerfurn, og munu fáir leik-
endur hafa sýnt list sina jafn opt á leik-
sviðinu. — — —
Svíþjóð. Hryllilegt morð var í nóv.
framið í grennd við Yexío. — Tvö syst-
kini, er bæði voru vitskert, Jónas Johans-
son og Nanna, myrtu í vitfyrringu Bengt,
bróður sinn.
f í nóv. andaðist dr. Karl Bovallíus,
kunnur landkönnunarmaður, fæddur í
Stokkhólmi 1849. — Hann var um hríð
prófessor í Uppsölum, í dýrafræði.
Púðurverksmiðja eyddist 19. nóv., af
púðursprengingu, í Wastmanland, sem og
þrjú 8tórhýsi. — Manntjón varð þó ekki.
Forstjóri hlutafélagsins „Ferraría“, Carl
Basmussen að nafni, var nýlega settur í
varðhald, sakaður um ýmis konar fjár-
protti, enda nema skuldir þrotabúsins um
1,600,000 kr., en eignir riær engar. —
Bretland. Campbell-Bannermann, for-
sætisráðherra Breta, vsr veikur um hríð
í nóv., og þó eigi hættulega. Hefirhann
nú mælzt undan því, að hafa orð fyrir
stjórnarmönnum í neðri málstofunni, þyk-
ir það baka sér of mikið annriki, og vill
því heldur eiga sæti í lávarðadeildinni;
en mælt er, að flokksbræður hans muni
eigi samþykkja þetta, rpeð þvi ai) þeir
treysti honum manna bezt, til þess, að
samlaða hugi stjórnarxnanna í neðri mál-
stofunni.
f Dáinn er ný skeð norðurfarinn Leo-
pold Mac CKntock, 88 ára að aldri. — Ár-
ið 1857 fór hann á skipinu „Fox", til
þess að leita Franklin’s, og hans manua,
sem enginn vissi þá, hvort voru lifs eða
liðnir.
Frakknesk-ensk sýning verður haldin
i Lundúnum, og hefst í næstk. maímán-
uði. — — —
Þýzkaland. Eldsvoði varð í frihöfn-
54
an er sú -— að móðir mín er veik — svo veik, að henDÍ
er líklega ekki bata von“.
rHví eruð þér þá ekki hjá henni, til að stunda hana?
Á hÚD ekki heima hérna í borginni?“ mælti hann, blíð-
nri í rómnum.
Uelena andvarpaði. „Jeg hefi beðið Eiínu, að leyfa
mér að fara, en —“
„En hvað?“
„Hún þykist eigi geta misst mig, af því að jeg þarf
að lagfæra á henni hárið“, mælti stúlkan, og snökkti nú
enn moira, en áður.
„Jeg skal tala við hana fyrir yður“, mælti Ulrich,
r,og ættuð þér að týgja yður á meðan, til þess að eyða
ekki tímanum. Og héroa“ — mælti hann enn fremur,
tók pening úr buddu sinni, og rétti henni — „er þetta,
tii þess að kaupa styrkjandi meðul handa móður yðar. —
Maður á að eins eina móður, sem maður getur misst“,
bætti hann við all-alvarlega.
Að svo mæltu gokk hann skyndilega brott, auðsjá-
anlega til þess að komast hjá því að stúlkan færi að
þakka houum.
Benedikta stóö stundarkorn á saina stað, eptir að
hin voru bæði farin.
Hún hafði orðið þess áskynja, að Uirich var hjarta-
góður, þó að hann væri kuldalegur gágnvart henni, —
og teldi hana byrði fyrir Brenkmann’s-ættina.
* *
*
Tæpnm hálfum kl.tima siðar lét Ulrich kalla Bene-
diktu fyrir sig.
Benedikta gekk inn í skrifstofu hans, og nam stað-
ar við hurðina.
43
Hann fylgdi henni nú inn í herbergi sitt. „Fyrir-
gefðu oigingirnina í mér, barnið mitt“, mælti hann loks,
er hann hafði tyllt sér í vana-staðinn sinn, í horniö við
gluggann. „G-leði þín mÍDnir mig að eins á það, að nú
verðum við brátt að skilja. Maður á örðugra með, að
vera án mannanna, er raaður fer að eldast, og jeg mun
sjá mikið eptir þér, Benedikta, þvi að þú hefir verið mér
allt í öllu“.
Moðan er haun sagði þetta, þrýsti hann onninu að
rúðunni svo að hún tæki ekki ept.ir því, að honum vökn-
aði um augu.
En röddin kom upp um hann, og gekk Benedikta
þá til bans, vafði hÖDdinni um háls honum, og mælti:
„VeslÍDgs rnóðurbróðir minn, hvað þú ert einmana!“
Að svo mæltu hortðu þau bæði út í garðinn, er
hádegissólin lék urn.
„Hvers vegna reynirðu eigi að komast aptur í kynni
við skyldmenni þÍD?“, mælti hiín, eptir nokkra umhugs-
un, og var það i fyrsta skiptið, er hún gjörðist svo djörf,
að minnast á umliðna tímann
Baldvin starði beint framan í hana. „Aldrei — aldrei!“
hvíslaði hann( um leið og hann lagði bendurnar á herðar
henni og dró hana nær sér. „Spurning þín minnir mig á það,
að gamia Baldvins er að likindum enn getið i Elysium,
og get eg ekki gizkað á, hve mikið íllt þar kann að liafa
verið sagt um mig. — En að þú skulir hafa haft þrek ti
þess, að koma hingað i fylgsni ljónsins!“
Að svo mæltu þrýsti hann henni niður á stól. „Taktu
nú vel optir!“ mælti hann. Jeg ætla að segja þér saDn-
leikann. — Trúðu mér, ef þú getur, þó að þér sýnist
málstaðurinn iskyggilegur!“