Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 11.02.1909, Side 8

24
Þjóðviljinn.
XXIII, 5-6
Kristinn Pétursson,
Ólafur Gunnarsson,
Sigurjón Pétursson,
Sigurður Sigurðsson.
Þá er fyrstu umferð var lokið, voru þeir allir
afnir, Guðmundur Stefánsson, Hallgrímur Bene-
diktsson og Sigurjón Pétursson, böfðu allir eina
byltu hver ('Guðmundur féll fyrir Hallgrími, Hall-
grimur fyrir Sigurjóni, en Sigurjón aptur fyrir
Guðmundi). Skyldu þessir 3 því glíma úrslita-
glímu, en í fyrsta skipti fór á sömu leið, en í
annað sinn feldi HalJgrímur bæði Guðmundog
Sigurjón, og hélt hann því skiidinum. 2 af glímu-
mönnunum meiddust í giímunni, og urðu því
óvigir. Það voru Ágúst Ó. Sædal, er fótbrotn-
aði, og Sigurður Sigurðston, á honum gekk öxl-
in úr liði.
Leikfélagið er nú hætt við „Bóndann á Hrauni“
aðminnstakostiumsinn. Sýnir það nú „Æfint.ýri á
gönguför11 (Eventyr paa Fodrejsen; eptir Hostrup,
danska skáldið. Hefir það verið leikið hér opt
áður, og átt miklum vinsældum að fagna.
Bæjarfógetaskrifstofan er flutt úr Aðalstræti-
11 og í Þingholtsstræti 29. Hús Jóns Magnús-
sonar, hins nýja bæjarfógeta.
s/s „Vesta“ kom frá Vestfjörðum 3. þ. m.
Var margt farþegja með benni. Hún fór til út-
landa 7. þ. m. að kvöldi.
Systurnar Guðrún og Valgerður Lárusdætur
Halldórssonar heitins frikirkjuprests héldu
skemmtun í Bárubúð 7. þ. m. Frú Guðrún las
upp þætti úr frumsamdri skáldsögu eptir sig, en
wngfrú Valgerður söng ýms lög.
Lúðrafélaginu er nú slitið, og hafa félagsmenn
skilað bænum aptur lúðrunum. Kemur það til
af þvi, að bæjarstjórnin hefir ekki viljað veita
félaginu jafnmikinn fjárstyrk, sem það fór fram
á. Óskandi væri að misklíð þessi yrði jöfnuð
Reykjavík má ekki við því að missa Júðrabiást-
urinn.
Otto Monsted*
danska smjörlíki
er bezt.
Innbrot. Brotist var inn í skrifstofu prent-
smiðjunnar Gutenberg aðfaranótt 30. f. m., og
stolið þar 30 kr. úr peningakassa, er brotinn
var upp.
Þjófnaður uppvís. Nú er orðið upppvíst, hver
innbrotið framdi hjá Þórði úrsmið JónssyniVar
úr búð hans stolið tveira úrum rétt fyrir jólin,
var annað guli- en hitt silfurúr. Komst það
þannig upp, að sá er stal týndí silfurúrinu á
götu hér í bænum, en annar maður tók það
og bírti, en er hann fór með úrið til við-
gerðar til úrsmiðs þekktist það, og var hann
því tekinn fastur, og síðan sá er úrinu hafði týnt.
Hefir hann nú meðgengið. Gullúrinu hafði hann
kaBtað, er hann heyrði að uppvíst væri orðið
um þjófnaðinn, en komið er það þó til skíla, en
þó stórskemt.
nÞjóðviljaii9u hérí bæn-
uin, sem skipta urn bú-
staði, eru beðnir að láta
vita af þvi á afgreiðslu blaðsins í Yonar-
stræti 12 (beint á móti Bárunni).
Til sölu hjá ritstjóra nÞjóðv.u, Yon-
arstræti nr. 12 í Reykjavík, sem og hjá
bóksölum, eru þessar bækur:
Dulrænar smásögur á 1 kr. 50 a. —
Grettisljóð á 1 kr. 75 a. — Maður
og kona á 3 kr. 50 a. — Oddur lög-
maður á 2 kr. 75 a.
Enn fremur sagan af Hinriki heilráða
á 0,55 o. fl.
• Ný útgáfa af hinum þjóðkunna
I^alla-bi'ag er til sölu hjá útgef-
anda „Þjóðv.u, og kostar að eins 15 aura.
Hann þurfa sem flestir að fá sér.
Prentsmiðja Þjóðviljans-
86
en í höfðinu, og getur mig gilt einu. — En pabba mín-
um brigði líklega íllilega í brún, ef hann vissi, að son-
ur hans yrði að berjast við fiskimenn og tollsvikara!"
Honum þótti þetta auðsjáanlega hnitt.ið, því að hann
rak upp skellihlátur.
Hann stóð síðau upp, kveikti f nýjum vindli, og fór
aptur að hugsa um sama efnið.
I raun og veru hefði hann átt að rita föður sínum,
og skýru honum frá, að hann væri kominn til stöðvar-
innar, því að hann bjó einn síns liðs á búgarði eínum í
Yirginía, sem hann eigi vildi yfirgefa.
Yngri bróðir Frank’s hafði sest að sem verkfræðing-
ur i Baltimore, og systir hans var einnig farin að heim-
an, hafði gipzt kaupmanni í Chicago.
Faðir Frank’s, sem snemma hafði misst konu sína,
hafði látið sér einkar annt um uppeldi barna einna, og
verið þeim ástúðiegasti faðir.
Eptir það, er börnin voru orðin fuliorðin, hafði og
velgengoÍD, og veliíðan, þeirra verið eina gleðin hans, og
kvartaði hann aldrei yfir einveru sinni í ellinni.
Það er engmn efi á því, að hann langaði,
til að fá bréf frá Frénk, sem haDn vissi, að tekist hafði
sjóferð á hendur, ekki sizt þar sem faðir Fraok’s hafði
aldrei séð sjó, og gat því ef til viil óttast, að hann hefði
hlotið slorma, eða lent í sjóreika.
Frank duldist þvi oigi, að hann ætti að skrifa hoD-
um, en ásetti sér þó, að fresta því til morguns, ei-da j^rði
hann þá eð fara til Osc ola, þótt eigi væri til am,. is„
on að geta þá átt erindi i gistihús, Jóns Itnffles. — Gat.
■ann þá haft bréfið mr;ð sér, og með pÓ9tinum gæti þaó,
livort sem væri, eigi farið fyr at' stað.
87
Honum datt Maggy nú aptur í hug. — Honum var
óljóst, hvað hann ætti að ætla um lundareinkeoni hennar
— Hún hafði tekið svo innilega í höndina á honum, en
áður verið óvingjarnleg i hans garð.
Því meira, sem hann hugsaði um þessa grannvöxnu
ungu stúlku, urn dökku, fjörlegu augun, og um smá-
gjörvu andlitsdrættina, og i stuttu máli um það, hve ó-
lík hún var hioum stúlkunum þar, að því er allt útlit
hennar snerti, því fremur hallaðist haDn að þeirri skoð-
un Tumers, að hún ætti í raun og veru betra skilið, en
uppeldi það, sem hún hafði hlotið.
Hann hugsaði þó ekki frekar um hana, tnda hafði
hann annað að hugsa, sem var meira varðandi.
En það taldi hann vist, að þar 93m hún var, hefði
hann eignast vinkonu, sem gæti orðið honum að góðu
liði, og þá gat gamla konan engu síður orðið honum
hjálpleg, þótt henni óafvitandi væri.
Honum virtist horfurnar þvi eigi svo slæmar, sem
við hefði mátt búast, er þess var gætt, að haDn, eptir
því sem gjörzt hafði um morguninD, varð að ætla að
karlþjóðin væri honurn miður vinveitt.
Af rugliou í Gritty hafði hann getað ráðið, að
Rifflos og Tv.ysten, kaupmaður, höfðu einhver viðskipt.
hvor við annan, sem eigi þurfti að ofa, að væru ólögleg.
„I kjallaranum voru enn pokar með tóbaki, og nokkrar
ámur af rommi, sem skipað haíði vorið upp úr „Maurnura^
Eitthvað í þessa áttina höfðu gömlu konunni farizt orð.
— Hann varð sem allra bráðast að fá vitneskju um, hvað
hæft væri í þessu.
Eu er Frank vur að bollaleggja þetta, og ganga fram
og aptur í herberginu, varð honum af tilviljun litið út urn.