Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 13.11.1909, Blaðsíða 6

202
Þj óbv iljin n.
XXIir., 50.-51
Dr. Eivard Braild.es, er fæddur 21. okt.
1847, og lagði á etúdenta-árunum eink-
um stund á aueturlanda tungumál, og gaf
út tímaritið „Nítjánda öldin“, ásamt Oe-
org bróður sínum.
Fólksþingsmaður varð hann í fyrsta
ekipti 1880, en er nú landsþingsmaður.
— Hann var einn af útgefendum vinstri-
blaðsins „Morgenbladet“, og 1884 einn
af stofnendum blaðsins „Politiken“.
Hann hefir og samið ýms leikrit, og
ktvær sáldsögur. —
Dr. P,f MMCll, sem nú er innaDríkisráð-
herra, var í fyrsta skipti kosinn á þing
á siðastl. vori. — Hann hefir einkum lagt
stund á sagnfræði, og var áður ritstjóri
tímaritsins „Det nye Aarhundrede“.
Að því er hina ráðherrana snertir, sem
getið var allra í síðasta nr. blaðs vors,
þá eru þeir allir litt nafnkunnir menn
nerna auðvitað í hóp danskra kjosenda,
og stjórnmálamanna. —
Húsbrnni.
Hús brann nýskeð á Siglufirði, sem var eign
kaupmanns Matthíasar Hallqrímssonar.
Hús þetta kvað hafa verið virtjjá 2000 kr.
Styrkur til barnal'rceðslu.
Þeim styrk hefir stjórnin úthlutað svo, að
kaupstaðirnir hafa hlotið 6 þús.,en aðrir skólar
15 þús kr.
Af styrknum til kaupstaða hefir Reykjavik
hlot.ið um 3200 kr.
Haður drukknar.
Norðmaður drukknaði i haust á Siglufirði.
Blaðið „Vestri“.
Hlutafélag kvað hafa keypt blaðið „Vestra“ á
ísafiaVi, að þvi er blaðinu „Reykavík segist frá
Kaup þessi segir „Reykjavikin11, að haíi þó
enga breytingu { för raeð sér, að því er til stefnu j
blaðsins kemur.
Slðasta smjörsalan.
Síðasta smérsending frá rjómabúum hefir selzt
mjög vel. — Smjör frá rjómabúinu á Torfa-
stöðuinjhefir selst á[l08 shiUings br. (1 sh.'= 0,90),
en frá Þykkvabæjarrjómabúinu á 115 shillings
brútto (þ. e. að kostnaði frádregnuin.)
Leiðarþing
hélt Sigurður alþm. Slefánssou í VigurJ á Isa-
firði 17. okt. síðastl., og skýrði þar Jfrá úrslit-
um ýmsra þingmála, einkum þeirra, er kjör-
dæmi hans snertu.
Frá Ísaí'irði
er að frétta piýðis góð aflabrögð, og gekk fisk-
ur inn i Djúpið, alla leið inn á móts við Arnar-
nes.
fiminnilegt brim til sjávarins, og óslitinn
norótingarður að kalla i frekar þrjár vikur.
Tekjur landsímans
námu í öðrum ársfjórðungi þ. á. alls 22,276
kr. 22 aur., og er það nær 8 þús. krónum meira
en i sama ársfjórðungi síðastl. ár.
(íagnfneðaskblarni r.
Tala nemenda á Flensborgarskólanum er i
vetur 78, en á skólaDum á Akureyri 100.
Nýir pðstafgreiðslumenn.
Þossir póstatgreiðsluraenn eru nýlega skipaðir:
1. í Reykjavík: Ole P. Bl'öndal, í stað Guðna
Eyjólfssonar.
2. í Keflavík: verzlunarmaður Ólafur Ólafsson,
3. Á Blönduósi: Böðvar skrifari Þorláksson, i stað
Gisla sýslumanns Isleifssonar, sem sagthafði
sýslaninni lausri.
4. A Vopnafirði: Eirar Runolfsson, símastjóri. —
Fiskiskip strandar.
„Reyðar“, fiskiskip, sem var eign Thor E,
Tuliníusar og Chr Havsteen’s, strandaði á Borg-
arfirði eystra i öndverðum okt. þ. á.
Embætta-skðlarnir.
Á lœknaskólanum eru nú J8 nemendur, og
byrjuðu fimm þeirra nám í haust.
Á prestaskólanum eru nemendur sjö og gengu
þrir þeirra í fyrsta skipti í skólann á yfirstand-
andi skóla-ári.
Lnqasknla-niuiismerm eru 11, og hófu þrír
þoirra náinið i haust.
Kennaraskólinn.
Þar stunda 60 námsmenn nám í vetur.
Almenni mcnntaskólinn.
Námsmenn þar í vet.ur um hundrað.
Lausn i'rá embætti.
Hr. Ólafur Halldórsson, forstjóri íslenzkustjórn-
arskrifstofunnar í Kaupmannahöfn, hefir fengið
lausn frá embætti, sakir heilsubrests.
Veitt embætti.
Oand. jur. Jon Krahhe er orðinn forstjóri ís-
lenzku stjórnarskrifstofunnar i Kaupmannahöfn .
Skristofustjóri á þriðju skrifstofu stjórnarráðs -
ins er ný skipaður Indríði revísor Eínarsson, sem
gengt hefir því erabætti, sem settur.
lioetorsnafnbót
hefir Ólafnr Dan. Daníelsson hlotið 30. okt. þ.
á. — Varði þá við Kaupmannahafnarháskóla
stærðfræðislega ritgjörð, er hann hafði samið í
greindu skyni.
Man nalát.
8. okt. þ. á. andaðist að heintili sínu,
Seljanesi í Strandasýslu, Magnús bóndi
28
lita á, og jeg er handviss um, að hann þarf að eins að
segja eitt orð, til þess að —“
Það hummaði í ofurstanum. „Þekki jeg Schatherton
rétt, þá er ekkert spaug við bann að eiga, ef einhver fer í
berhögg við hann, ekki sizt í slíku máli“.
„Þvaður! Þið, rosknir og ráðsettir mennirnir eruð
farnir að þvaðra, sem skrafskjóður. — En förum nú held-
inn, og lítum á nýja málverkið, sem eg var byrjaður að
segja ykkur frá“!
Alice og Schatherton gengu nú niður að vatnina, og
var kvöld fagurt, enda miður ágústmánuður.
Trén stóðu rétt hvort bjá öðru alla leið niður að
vatninu, að á laufinu mátti sjá, að haust væri í aðsígi.
S'ðustu sólargeislarnir glitruðu í laufi trjánDa og á
vatninu.
Það var blæjalogn, og dálitil þoka yfir vatninu.
Náttúrufegurðin var svo hrífandi, sem frekast mátti
verða.
Sciiatherton, og unga stúlkan, stóðu, og hölluðust
upp að girðingunni, sem var umhverfis skemmtigarðinn,
og vissi út að vatninu, og nutu fegurðarinnar, sem hafði
mikil áhrif á bæði, en þó á mismunandi hátt.
Nokkra stund þögðu þau bæði. — Tign náttúrunn-
ar hafdi mildandi áhrif á hugarfar Schatherton’s, sem í
raun og veru var hálfgerður villimaður, er hafði óbeit á
fláttskap, og hegómadýrð, menntaða fólksins svo nefnda.
Að því eru ungu stúlkuna snerti, vakti náttúrufegnrð-
in hjá henni innilega gleði yfir lífinu og tilverunni.
„Hve dásamlegt!“ mælti hún, og benti á sóiaralgið,
sem gyllti hæðirnar efst, svo að þær voru
engu líkari, en bræddu gulli. „Fær þessi sjón yður eígi
28
ráðgerði, að hafa að eins stutta viðdvöl í Lundunum,
bjóst Schatherton við honum þá og þegar.
Það er ekki gott, að lýsa tilfinningum Schatherton’s
á þessari stundu, er baDn bjóst við raanni þeim, er hann
hataði.
Frá þeirri stundu, er hann viasi, að Teward var
maðurinn, er var þröskuldur í vegi hans, hafði hann eigi
hugsað* um annað, en það, hversu hann fengi komið hon-
um fyrir, og nú nafði honum hugkvæmst ráð til þess.
Schatherton þekkti persneskan mann, mesta var-
menni, sem hann gat fengið, til n,ð gjöra allt sem hann
vildi.
Það var enginn vafi á þvi að Teward myndi brátt
hverfa aptur til Persalands, og þá var því máli fljótlega
til lykta ráðið.
Auðvitað myndi það valda töluverðu uppþoti, ef
einn úr brezku sendiherrasveitinni væri myrtur.
En hvað kom Sebatherton það mál við?
Hurðinni var nú hrundið upp, og Teward var vís-
að inn.
„Æ, góðan daginn! Jeg vona að yður hafi liðin vel
í Skotland!“
„Ágætlega!“ mælti Teward, hlægjandi, og því þykir
mér það nú enn leiðinlegra, að ótætis utanríkisráðaneyt-
ið hefir hvatt mig þaðan“.
Nú þér eigið þá ekki kost á lengri frítíma! Q-erið
svo vel — viljið þér ekki reykja!“
„Þakka yður fyrir,“ mælti Teward, og tók sér vindil.
„Hér er eigi. sem bjartast“, mælti Schatherton, „en
yður tekst þó væntanlega, að finna eldspíturnar þarna