Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 11.05.1910, Blaðsíða 7

XXIV 15.—16.
JÞjóðviljíNíV
87
Aí seðlum voru í marzlokin í umferð um 569
þús. króna.
Eign varasjóðsins var þá orðin nær 140 þús
króna.
í Drangey
veiddu Skagfirðingar alls árið, sem leið, 75,914
fugla, að því er skýrt er frá í blaðinu „Norður-
land“ 22. apríl þ. á.
Frá A iistijörðum
þaðan góð aflabrögð að frétta, er á sjóinn gef-
ur, en gæftir því miður tregar,
Lindalsmálið
Sýslumaður og bæjarfógeti Magnús Tor/ason
á ísafirði hefur verið skipaður setudómai’i í saka-
málinu gegn hr. Birni Lbulal á Akureyri, og
fór i því skyni til Akureyrar með „Vestu“ um
mánaðarmótin síðustu.
Hafskipabryggju
hafa Skagfirðingar í buga, að hyggja á Sauð-
árkrók, og gerir Þot valdur verkfræðingur Krabbo
ráð fyrir, að bryggjan kosti alls átta þúsundir
krónn.
Skip strandar.
Frakkneskt seglskip, „Ondíne“ að nafni, strand-
aði nýskeð í Selvogi, í grennd við Strandakirkju.
Skipið var frá PainpuJ, og var fermt salti, og
öðrum varningi, handa frakkneskum fiskiskipum.
Farmurinn kvað aJlur vera ónýtur.
Kvartað um vitaleysí. ^
Enskur þingmaður, Wing að nafni, kvartaði
nýskeð undan jjví í ræðu, er hann flutti á þingi
Breta í Lundúnum, hve tilfinnanlegur skortur á
vitum væri á suðurströnd lands vors, taldi og
nauðsyn á, að þar væru reist smáskýli hér og
hvar, er sldpshrotsmenn gætu leitað athvarfs í.
Maður drulcknar.
Maður aokkur, Eiríleur Guðmundsson að naíni,
sem var á ferð milii Svalharðsstrandar og Hrís-
eyjar í Eyjafirði, datt út úr véiarhát, og heið
hana af, náðist að vísu með lífsmarki, og var
komið í hákarlaveiðaskipið „Bruni“, sem lá í
grennd við Hrísey, en var örendur, eptir fáa
kl.tim*.
Frá Akureyri
lögðu fiskiskipin í fyrsta skipti út 1 ár um
mánaðamótin marz og april.
Rafinagnsstöð á ScyðiHiriði.
Verksmiðju-oigandi Jóhannes Reykdal í Hafn-
arfiröi hofur hoðið Seyðfirðingum að koma á fót
Rafmagnsstöð þar í kaupstaðnum er kosti 33
þús. krónai
Bátstnpinu i Bolungarvík.
Mennirnir þrír, sem drukknuðu, er bátstapinn
varð í Bolungarvík á sumardaginn fyrsta (21. apríl
þ. á., voru: Bmedikt, BaUdðrsson, ogJasonJóns-
son, fyr í Bohingarvik á Hornströndum, háðir
kvæntir menn, er láta e] tir sig konur og hörn
og ungur maður, Bj'órn Björnsson að nafni.
Frá ísafirði
Kvennfókið í Good-Teraplara-stúkunum á ísa-
firði gekkst fyrir því, að haldinn var „sumar-
fagnaður“ á ísafirði á sumardaginn fyrsta.
Skemmtu menn sér þar, meðal annars, á
þann hátt, að sungið var, lesin upp kvæði, sagð-
ar skrítlur, og leikið stutt leikrit „Álfakóngur-
inn“.
og var síðar í fjöldamörg ár verzlunar-
stjóri „Gránufélage“-verzlunarÍDnar á.
Sauðárkrób.
Stefán var tvíkvæntur. — Fyrri kona
hans var Ólöf Ballgrímsdóttir, Thorlacíuar
í Miklagarði i Eyjafirði, og eiga þau einn
son á lífi: cand. philos. Jón Stefánsson,
málara. — I annað skipti kvænti ,t hann
að fyrri konu sinni látinni, og gekk þá
að eiga Elinu Briem, systur Páls heitins
amtmanns, og þeirra systkina, er þá var
ekkja Sæmundar heitins Eyjólfssonar, og
giptust þau Elin og Stefán 23: nmi 1903.
Elínu og Stefáni varð eigi barna auðið,
eD uppeldisdóttir hans og fyrri konu lians
er Lovísa Björg Pálmadóttir, prests Þór-
oddssorar á Hofsós, fysturdóltir Stefáns
sáluga, scm nú er gipt Guðm. Sveinbjörns
son, aðstoðarmanni i stjórnarráðinu.
Stefán sálugi gekkst fyrir stofnun
sparisjóðsins á Sauðárkrók, ogvarístjórn
hans til dánardægurs, og var dugandi
rnaður i hvívetna.
.'vlan iiírliit.
Aðfranóttina 6. þ. m. (mai) varð Stefán
verzlunarsljóri Jonsson á Sauðárkrók bráð-
kvaddur.
Steíán sálugi Jónsson var fæddur að
Goðdölum í skagafjarðarsýslu 7. okt 1856.
— Foreldrar hans voru: Jón prófastur
I Hallsson, siðast pre6tur í Glaumbæ, og
j Jóhanna Balldórsdóttir, og ólst Stefán upp
j hjá þeim, að þvi er oss er frekast kunn-
I ugt.
Hann nam síðan verziunarfræði erlendis
Báinn er nýskeð Jón bóndi Gnðmnnds-
(on í Stóra-Dal í Húnavatnssýslu.
Jón heitinn var föðurbróðir Gudmund-
ar læknis Hannessoner, og talinn dugn-
aöar bóndi.
5. febr. þ. á andaðist. að Hensel í Norður-
Dakota í Ámeu'ku Sigurður Pétursson, fæddur
ur að Rangárlóni í Norður-Múlasýslu 3. nór.
1843.
Foreldrar Sigurðar sálugu voru: Pétur Guð-
mundsson og Þorgerður Bjarnadóttir, hjón að
Rangárlóni, og missti Sigurður föður sinn árið
1852, en var hjá móður sinni, unz hann hafði
átta um tvítugt, og talinn fyriryinna hennar frá
átján ára aldri.
77
„Hvers vegnn leituðuð þér ekki læknísráða gegn
þessum kvills?“
„Það var að sjálfsögðu gert“, svaraði Gilbert. „LækDÍs
vsr vitjsP, og ráðlpgði h&nn svefnlyf, til að friða hann.
— Jeg lét og flytja rúmið hans í herbergið, sem er við
hliðina á herberginu minu, og tvílæsti hurðinni, svo bann
gæti ekki komist út“.
„Var burðin tvílæst nóttina, sem morðið var framið?“
„Já, og eins og eg gat um, klöograðist hann út um
gluggann. -— Vafninssviður fléttast upp með húsbliðinni
og þvi gat haDu reDnt sér niður“'.
„Mikið, að dremror á hans leki ekyldi hafa kjark
til þess?“ mælti lögreglu-aðstoðarmaðurinn, auðsjáanlega
efablandinn.
Það hefði hann ekki haft, hefði hann verið vakandi;
en hann var í fasta svefni, og þeir sem ganga i sveÍDÍ,
gonga eptir.húsþökum, út um glugga, og yfileitt, þar
sem hættnlegast er, og verður þó ekki tótaskortur“.
„Já, jeg skil að hann muni hafa farið út úr húsinu
á þann hátt, sem þér segið, hr. Tresham. — En getið þér
gefið mér nokkra bendingu, eða hafið þér nokkurn grun,
að því er hvatitnar til glæpsÍDS snertir?"
„Ekbi minnsta grun — því miður“.
„Alls engan grun“, tautaði lögreglu-aðstoðarmaður-
inn. „Það verður að rancsaka héruðin hér í grendinni,
td að komast að raun um, hvort engir grunsamir meDD,
eða flækÍDgar eru hér á vakki“.
„Ekki hefi eg trú á því, að það verði að gagni“.
flVöi'«ði (Jiibert, hæðnislega. „Hvað ælti einhverjum að
Rari8a til þ6SS) drepa-aumingja, sem er á ferli um
74
Um kvöldið var frú Archer óvaDalega kát við borð-
ið, og sagði frá því, er drifið hafði á dagana, er hún
dvaldi í Lundúnum.
Hún hafði aldrei minnzt á þetta fyr, og af fiásögn
hennar réð hann, að hún hefði verið þar í góðum efnum
og umgengist menntað fólk.
Ekki mÍDntist hún einu orði á mannÍDn sinn sálugft
— Gilbert ímyndaði sér, að hann væri dáinn,—og varð
hann því einskis vÍ9ari, að því er fortið hennar snerti.
Eptir máltíð fylgdi Fay frú Archer til herbergi»
hennar, til þess að heyra meira um lífið í Lundúnumr
sem henni virtist hafa þótt mjög gaman að.
Felix var löngu háttaður, og Gilbert sat þvi einn
eptir, með hugsanir sínar.
Hann kveikti í vindli, og braut heilann um sama,
sem fyr, en komst að engri niðurstöðu, svo að hann brissti
að lokurn bugeanirnar frá sér, og fór að hátta.
Hann leit inn í herbergi Felixar, og sá, að hann
svaf væit.
Hann aflokaði nú hurðinni vandlega, eins og hann
var vanur, og fór siðan að hátta.
Þegar eptir miðnætti vaknaði hann skyndilega.
HoDiim virtist hann hafa heyrt æpt um hjálp, og
flýtti sét' því inn í næsta herbergi, til þess að gá að því,
hvort Felix svæfi.
Brá honum þá eigi lítið í brún, er hann sá, að rúm-
ið var autt, og glugginn opinn.
Hann stökk út að glugganum, með því að honum
datt í hug, að verið gæti, að drengurinn hefði gengið i
svefni, og steyptz út um gulggsnn.