Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 11.05.1910, Blaðsíða 8

88
Þjóbviljtnn.
XXIV., 21.-22.
Hann var kvæntur Þorbjörgu Eirlksdóttur frá
Áramótaseli í Norður-Múlasýslu, og bjuggu þau
hjónin að Rangárlóni, og síðar að Lýtingsstöð-
um i Vopnafirði.
Árið 1875 fluttu þau hjónin til Ameriku, og
l>Íuggu þar fimm ár i Nýja íslandi, en síðan í
tslendinga-byggðinni í Norður-Dakota.
Alls varð þeim fjögra barna auðið, og dóu
þau öll i æsku.
14. febr. siðastl. andaðist i Ingólfsvíb i Mikl-
ey — eyju í Winnipeg-vatninu i Manítoba — Stef-
án Jónsson, aldraður maður, 77 ára að aldri,
fæddur að Einarsstöðum í Reykjadal í Þingeyj-
arsýslu.
Hann bjó lengi að Hólum i ReykjadaJ, en síðar i
Elatey á Skjálfanda-flóa, unz hann fluttist til
Vesturheims árið 1878.
Stefán sáiugi var kvæntur Björgu Kristjáns-
dóttur, og bjuggu þau hjónin lengstum í Mikley.
Alls varð þeim fimm barna auðið, og eru
þrjár dætur þeirra á lífi, allar giptar í Vestur-
heimi, en þessi tvö börn eru dáin: Kjartan
skipherra (ý 1906), og Jónína (f 1909j.
Stefán heitinn var smiður góður; bæði á tré
og járn.
Hann var uijög styðjandi kristilega safnaðar-
starfsemi í Mikley, að þvi er blaðinu „Samein-
ingin" segist frá.
REYKJAVÍK 11 inaí 1910.
Kuldar og norðan-nœðingar, að undanförnu,
svo að vorgróðurinn byrjar i seinna lagi:
„Botnía“ kom bingað frá útlöndum aðfara-
nóttina 2. þ. m.
Meðal farþegja voru: cand. phíl. Andrés Björns-
son, Braun kaupmaður, Jón Laxdal, fyrrum verrl-
unarstjóri, o. fi.
Frá Vestmannaeyjum kom og Gunnar alþm.
Ólafsson.
Fyrir veiðirétt sinn í Elliða-ánum fær bæj-
arfélag Reykjavíkur i ár 350 sterlingspund, eða
um 6300 kr.
„Pervie11 lagði af stað héðan 3. þ. m. í fvrstu
ferð sína i ár meðfram suðurströnd landsins.
Meðal farþegja, er héðan fóru með skipinu,
var Daníel verzlunarmaður Thorsteinsson er
verður bðkhaldari að Höfn í Hornafirði.
ý Aðfaranóttina 28: f. m. andaðist hér í bæn-
um ekkjufrú Karítas Markúsdóttir, 70 ára að aldri.
Hún var ekkja síra ísleifs heitins Gislasona;
í Arnarbæli.
Af börnum þeirra hjóna eru þessi fimm á iífi:
1. Gisli sýslumaður ísleifsson á Blönduósi.
2. Guðrún, gipt Sigurði póstmeistara Briem,
3. Sigrún, ekkja Björns sáluga Olafssonar, augn-
læknis.
4. Kristín, kona síra Gisla Skúlasonar á Stóra-
Hrauni.
5. Ingibjörg, gipt Ólafi lækni Finsen á Akranesi.
Frú Karítas sáluga dvaldi síðustu ár æfi sinn
ar hjá Sigrúnu dóttur sinni,og Birni augnlækni
Ólafssyni, en fékk heilablóðfall á síðastl. hausti,
og komst eigi aptur til heilsu, en lá rúmföst
megnið af vetrinum.
Jarðarför hennar fór fram 7. þ. m.
Frakkneska herskipið „Lavoisier11 kom hingað
frá Frakklandi 1. þ. m., til þess að inna af hendi
eptirlitsskyldu sína, að því er til frakkneskra
fiskiskipa kemur.
„Botnía“ lagði af stað héðan til útlanda 9:
þ: m.
Nokkrir menn hér i bænum komu saman í
„Iðnó“ 30. f. m., til þess að fagna komu sum-
arsins, sem þá var riðið í garð fyrir hálfri ann-
ari vikn, þó að tíðarfarið hafi að vísu verið allt
annað on sumarlegt.
Ýmislegt var þar til skemmtunar haft. —
Guðm. skáld Magnússon las upp sögu, óprent-
aða, er hann hefur nýlega samið, Þorsteinn
Erlingsson sagði draugasögur, Oscar Johansen
lék á íiðlu, en G. Eiríksson á harmoníum. —
Hjörtur Hansson brýndi söngröddina, átta dreng-
ir glímdu, o. s. frv.
Á uppstigningardaginn (5: þ. m.) minntist
„Hjálpræðisherirn“ þess. að fimmtán ár voru
íiðin. siðan hann hóf fyrst störf sin hér á landi.
Það var i maímánuði 1895, er Chr: Eriksen
og Þorsteinn Davíðsson byrjuðu hjálpræðishers-
starfsemina.
Fótknattafélag er hér í bænum, sem „Fram“
nefnist, og hefur það nýskeð fengið leyfi bæjar-
stjórnar, til þess að hagnýta á komanda sumri
fótknattasvæðið á Skildinganessmelunum.
Námsmenn almenna menntaskólans, lærða
skólans, sem fyr var nefndur, hafa nýskeð heitið
25 kr. verðlaunum fyrir fallegustu fyrirmyndina
að íslenzkri stúdentahúfu, una eigi lengur við
þá, sem notuð hefur verið.
íslenzku botnvörpugufuskipin „Mars“ og „Jón
forseti“ komu inn um mánaðarlokin síðustu, hið
fyrnefnda með 21 þús fiska, en hið síðarnefnda
með 61 þús. fiska.
Frakkneska spítalaskipið, sem dvalið hefur á
höfnum hér við land undanfarin ár, komhingað
2. þ. m.
ý 5. þ. m. andaðist hér í bænum bæjarfó-
geta-skrifari Ólafur Jónsson, |frá Mávahlíð, 58
ára að aldrí.
Hann var'kvæntur Guðbjörgu Melchjörsdótt-
ur og lifir hún hann.
Þrír synir þeirra hjóna eru á lifi:
l.Stud: med. & chir. Björgólfur Ólafsson í Kaup-
mannahöfn.
2. Grímúlfur H. Ólafsson, útgefandi verzlunar-
blaðsins, i Reykjavík. og
3. Melchjör, skipherra í San Francisco í Banda-
ríkjunum,
Ólafur heitinn Jónsson var á yngii árum
skrifari hjá Skúla sýslumanni Magnússyni í
Stykkishólmi, vann einnig i lyfjabúð hjá Möller
lyfsaia ááama stað. Síðar stundaði hann búskap
þar til hann fluttist til R.vikur og var upp frá
því bæjarfógetaskrifari.
Ólafur var áður hann missti hreysti sína með
laglegustu mönnum, og aldrei var hans nema
að góðu getið.
Jarðarför hans fer fram 13. þ. m.
Strandbáturinn „Austri“ kom hingað„úr fyrstU'
strandferðinni í ár, 4. þ. m.
Trúlofuð eru nýskeð ungfrú Svavn, dóttir
Þórhalls biskups, og Halldórskólastjóri Vilhjálms-
son á Hvanneyri.
Þau eru bræðra-börn.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
75
HaDn skimaði í allar átt:r út í garðinD, en varð
einskis visari.
I snatii kastaði hann á sig nokkrum fötmn, og hijóp
ofan stigann. til að leita að drengnum.
Þegar hann kom út í garðinn, sá hann, að eitthvað
hvítt lá i grasinu, niður við ána.
Hann flýtti sér þangað, og sá, að það var Felix —
Felix, í hvítum nærf'atnaði, liggjandi endilaDgur, og —
dauður.
XII. KAPÍTULI.
Enginn má sköpum renna..
DagÍDn eptir gekk sú fregn, sem eldur í sídu, um
allt Dágrennið. að morð hefði verið framið í klaustrinu.
Ungi erfinginn, sem átti að erfa fagra herragarðÍDD,
hafði, að sagt var, fundisít kæfður niður við ána.
Þegar sagan gekk mann frá manni, var hún færð
í stýlinn, ýkt æ meira og meira, og gjörðust menn því
æ æstari og æstari.
Fólk þyrptist af forvitni umhverfis klaustrið, sem og
iögreglumeij u.
Blaðasnápa, er stóðu með vasabókina sína, og blý-
antinn i heDdinni, vantaði heldur ekki
Allir vissu, að glæpur hafði verið framÍDn, en e nr-
inn vis i, kvor morðinginn var, eða af hvaða hvöt’. m
glæpurinn hafði verið framinn.
Með því að hr Harley var fjarverandi, tók Tresham
málið að sér, cnla var hanD einn karlrnanna heima.
76
Fay, sem þótti mjög vænt um bróður sinn, var ut-
an við sig af sorg.
Yinnufólkfð var og allt angurvært, og þvi hefði
Treaham átt örðugt, ef frú Archer hefði eigi verið eins
stillt, eins og hún átti að sér.
Lík veslings drengsin9 var borið upp í berbergið
hans, lögreglumenn tilkvaddir og Tresham sendi sím-
skeyti til Hamborgar, til þess að biðja hr. Harley, að
koma þegar heim.
Heimiliskennaranum féll þessi sorgar-atburður mjög
ílla, og honurn var óskiljanlegt, hvor liefði getað fengjð
það af sér, að fremja þenna svívirðiloga glæp.
í skýrslu þeirri, er hann gaf lögreglu-aðstoðarmann-
inum, skýrði hann frá því, hversu atvikum var háttað,
er haDn fann líkið, og hvernig á því stóð, að drengurinn
var í garðinum um þennan tíma næturinnar.
„Yeslings barnið gekk i svefni“, mælij hann, „og
eg hefi opt orðið að fara á fætur að nóttu, til að ná i
hann, er hann gekk í svefni“.
Hvar funduð þér hann þá, er svo bar undir“? epurðt
lögreglu-aðstoðarmaðurinn.
„Já — þótt kynlegt sé, stóð . hann þá jafnan við
einn af gluggunum í salnum, og reyndi að opna hann,
tíl að komast út í garðinn“.
„Hvað vildi hann þangað?“
„Já, hvað vildi hanD?“ mælti Gilbert. „Þegar eg
innti hann eptir því morguninn eptir, mundi hann aldrei
neitt, og gat því enga skýrslu gefið. — Líklega hefir
hann dreymt eitthvað, og því einatt reynt, að komastút,
úr húsinu“.