Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.10.1910, Qupperneq 7

XXIV., 46.-47.
f>jÓÐVIUlNN.
187
enn, en varð að fara á land snemma sum-
ars, yfirfallinn af megnri vanheilsu og lá
rúmíastur yfir allan sláttinn, þar til loks
hann andaðist 16. september á 46. ald-
ursári.
Kristján Júlíus var fjörmnður og að
öllu vel á sig komin, snirtimenni og hátt-
sýnd var hann líkur hálfbróður sínum
Kögnvaldi húsameistara í íteykjavík og
var mjög nærri um vöxt þeirra. Hann
var nokkur ár í hreppsnefnd og héraðs-
fundarmaður, en í sóknarnefnd til dauða- j
dags, og var jafnan mikils metinnaföll- |
um, sem á einhverri hátt höfðu kynni af |
honum, og í samvinnu allri var hann Iiídd j
viðfeldoasti og tillögu góður. Hann mátti
kallast samvinnuþýður maður, en hélt þó
hlut sínum og skoðun við hvern sem var. i
Á landsmálum hafði hann mikÍD áhuga j
og fylgdi stöðugt þjóðræðisflokknum og ;
það sköruglega. I sveitarfélagi var haDn
uppbyggilegur maður og jafnan vel sjálf-
stæður og sá vel fyrir heimili sínu, þó
margir aðrir væru í þröng. Með konu
sinni átti hann þrjú börn, einn son, sem
nú er uppkomin og enn ókvæntur hjá
móður sinni og tvær dætur, önnur þeirra
er gipt, öll eru þau börn mannvænleg.
Kristjáns sál. verður jafnan minnst sem
sóma manns og er haDS saknaö mjög af
öllum sem kynntust honum.
'24. september 1910.
Sighv. Gr. Borgfirdingur.
REYKJAVlK 12. okt. 1910
Eosar og rigningar undanfarna daga, en snjó-
að til fjalla.
Tombólu bélt íslenzka kvennfélagið i „Iðnó“
hér i bænum siðastl. laugardag og sunnudag (8.
og 9. okt.j.
11. f. m. voru á Akureyri gefin í hjónaband
ungfrú Þóra Matthíasardóttir. skálds Jochums-
j sonar, og Þorsteinn J. Skaptason, ritstjóri og
I prentsmiðjueigandi á Seyðisfirði.
Blað vort færir ungu hjónunum heilla-ósk sína.
íslenzka botuvörpuveiðaskipið „Marz“, brá sér
til Englands 19. f m., og kvað hafa selt afla
sinn þar fyrir um níu þúsundir króna.
Auk farþogjanna, er tóku sér far til útlanda j
með „Sterling11 24. f. m., og getið var í síðasta
nr. blaðs vors, sigldu og með skipinu E. Schou
bankastjóri, dönsku landmælingamennirnir, sem
bér hafa verið við landmælingar í sumar. —
Enn fremur frá ísafirði: Arni verzlunarfulltrúi
Riis, og stórkaupmaður Harald Tang, sonur
Leonh. Tangs i Kaupmannahöfn, eigandi svo-
nefndrar Hæðstakaupstaðarveizlunar á Isafirði.
26. f. m. kom hingað frá Angmagsalik á
örænlandi skipið „Godtbaab'h — En Angmagsalik
er verzlunarstaður, og kristniboðsstöð á austur-
strönd Grænlands, við Angmagsalik-fjörðinn, og
var hvorttveggja, verzlunin og kristniboðið, sett
þar á laggirnar árið 1894:
Með skipinu voru nokkrir Danir, sem tóku
sér far béðan til Danmerkur. með „Botníu", er
héðan fór til útlanda 29. þ. m. — Enn fremur
voru og með skipinu tveir innfæddir Grænlend-
ingar, og var annar þeirra prestur, og sneri
aptur til Grænlands með skipinu, en hinn var á
leið til Danmerkur.
Skipið hafði hreppt hafís, ali-mikinn, miili
Græniands og íslands.
Héðan ætlaði það til Julianehaab, sem er
kauptún á suðvesturströnd Grænlands (íbúar
2700 árið 1901).
Skólarnir hér í bænum eru nú teknir til
starfa bæði æðri skólarnir, og barnaskólarnir. —
Kennaraskólinn byrjar þó eigi, fyr en fyrsta
vetrardag.
Unga fólkinu hefur því fjölgað að mun hér i
bænum nú um mánaðarmótin síðustu.
f 19. f. m. andaðist hér í bænum (í Vestur-
götu nr. 21) ekkjan Vilborg Jónsdóttir.
Hún var dóttir Jóns heitins Þórðarsonar í
Hlíðarhúsum, bróður Guðm. sáluga Þórðarsonar
á Hól, en gipt var bún Ólafi verzlunarmanni
Þórðaisyni frá Vigdísarkoti, bróður Þorgríms
læknis Þórðarsonar í Keflavik.
Af börnum þeirra hjóna eru tveir drengir á
Hfii
Vilborg sáluga var gerðarlegur kvennmaður
i sjón. — Hún var á sextugs aldri, 55 ára, er
hún andaðist.
Jarðarför hennar fór fram hér í bænum 30.
f. m.
Sláturfélag Suðurlands hefur nýskeð auglýst
verð á nýju keti, sem hér segir:
1. ílokks sauðir, 40 pd. minnst . . 23 aur.
—„— dilkar, 28 pd. —„— . . 23 —
—„— veturgamallt, 30 pd.—„— . . 23 —
2. flokks sauðir, 33—39 pd. —„— . < 22 —
—„— dilkar, 25 — 27 pd. —„— . . 21 —
—„— veturgam., 25—29 pd. —„— . : 21 —
3: flokks dilkar, 18 — 24 pd. —„— : . 20 —
—„— veturgamalt undir 25 pd. . : 20 —
4. flokks rírara fé......................17 —
5. flokks rirasta. . . :............15 —
Verð þetta er þó að eins ákeðið, að því er
„fyrsta slátrunartímabilið" snertir (þ. e. til 15.
l okt þ. á.)
„Botnía kom hingað frá Vestfjörðum 28. f. m.
og lagði af stað til Seyðisfjarðar, áleiðis til út-
1 landa,
8
menn gætu verið að biða eptir; en lengi þurfti eg eigí
að vera í vafa um það, því að nú sá eg gerast sorglegan
atburð niðri í garðÍDum.
Jeg sá þar koma geistlegrar stéttar menn í embætt
isskrúða, aðalsmenn, og hermenn, alvopnaða, og skipuð-
ust þeir allir umhverfis aftökustaðinD.
JÞá var allt, í einu lokið upp bænahússhurðinni, og
ung etúlka kom reikandi út í garðinD, og studdu hana
tveir prestar.
Hendur hennar voru bundnar á bak aptur.
Hún gekk DÍðurlút, og var föl í andliti, og liðu
gullnir lokkar niður um vangana.
Á eptir benni gekk maður, sem var í nærskorinDÍ
rauðri úlpu, og hafði hann rauða grímu fyrir andlitinu.
Með annari hendinni hélt hann um endann á snöru
sem var um hálsinn á veslÍDgs stúlkunni.
Þetta var böðullinn, og voru tveir aðstoðarmenn
hans með honum.
Svo var að sjá, semc prestamir væru að hughreista
hana, og létu þeirghana nokkrum sinnum kyssa á kross-
mark úr fílabeini.
Stúlkan leit niður, og hafði eg aldrei fyr séð jafn
angurværan svip.
Hve afskapleg ógæfa, og sársauki, skeÍD eigi út úr
augunum á stúlkunni?
Hún mændi bænaraugum upp.í gluggann, og rak
upp sárt vein.
Jeg spratt upp og ætlaði niður í garðinn, til að hjálpa
stúlkuDni, en fann þá, að þrifið var allt i einu hart í
handlegginn á mér.
o
sem hann hafði þó nýlega kveikt i, og fór að ganga fram
og aptur um gólfið.
„Auðvitað hafið þér séð myndina'1, mælti hann, „og
eins og aðrir hris9t höfuðið yfir málaranum, og haldið
hann vera vitlausan
„Annars get eg trúað þér fyrir því, kæri vinur“,
mælti hann enn fremur, „að konan min er opt í vafa um
hvort eg sé með öllum mjalla, af því að eg segi ýrnis-
legt, og mála sitt af hverju, sero eigi er á allra færi. —
En þér, sem eruð listamaður, skiljið mig. — Jeg er orð-
ídd taugaveiklaður maður“.
„Mér hafði dottið í hug, er færi gæfist“, mælti hann,
enn fremur, „að mála mynd af herbergjunum í Tower í
tungsljósi, og tókst greiðlega að fá leyfi, til að vera þar
inni nokkrar nætur.
Þá var það í september, kl. 7 að kvöldi, — það eru
nú tvö ár síðan —, að jeg gekk inn i innri garðinn,
sem um Tower-kastalann lykur, til þess að litast um, eða
sjá, hvar mér væri henta9t að vera, til að gera uppkast
að myndinni.
Hefði eg þá haft nokkurn grun um, hve voðaleg
atvik áttu fyrir mig að bera urn nóttina, hefði eg aldrei
stigið fæti inn í kastalagarðinn.
Jeg var stálhrau9tur, er eg fór þangað, en kom þang-
að aptur, sem taugaveiklaður aumingi.
Þegar kastalaverðirnir hættu vinnu, og lokuðu mig
inni í kastalanum, hafði eg valið mér stað í skoti við
glugganr, því að þaðan sást glöggt niður í garðinn.
Jeg hafði haft stólinn minn með mér, og sattist á
hann, og byrjaði á ýmsutn undirbúningsstörfum.
En þar eð tunglið, gegn von rainni, sást ekki, en