Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 04.04.1911, Blaðsíða 8

68
Þjóðviljíínn
XXV. 16.—17.
ForskriY selv Deres Klædevarer
direkte fra Fabrik. Stor Besparelse Enhver kan faa tilsentlt, nortofrit, mod Efterkrav
4 Mtr. 130 Ctm. bredt eort, blaa, brun, gron og graa ægtefarvet fin-
itIcIs Itlse<ie til en elegant, solid Kjole eller Spadaerdragt for kun ÍO lir.
(2,50 pr. Meter). Eller 31/, 13£» Ctm. l>r*eclt sort, morkeblaa og
graanÍ9tret moderne Stof til en solid og smuk Herreklædning for* kun
14 lír*. 50 0re. Store svære uldno Sove- og Rejsetæpper 5 Kr. Store svære
uldne Hestedækkener 4 Kr. 50 0re. F!r Varerne ikke efter 0nske tagés de tilbage
Aarhus Klædevæveri, Áarhus, DanmarK.
Hásbriiui.
Aðfaranóttina 21. þ. m. (marz) kviknaði i
mannlausum steinkofa á Grimstaðaholti í Reykja-
vík, og hrann hann, nema auðvitað veggirnir.
Enginn vafi, að bruninn hefir stafað af manna-
Völdum.
Botnverpingar handsamaðir.
Danska varðskipið hefir alls handsamað sjö j
botnverpinga, síðan það tók til staría í ár.
Nýlega fór það með einn til Yestmannaeyja
og strauk hann aptur til hafs, er inn á höfn var
komið, svo að varðskipið varð að fara að eltast við
hann að nýju, og varð að skjóta á eptir honum
nokkrum skotum, áður en hann náðist. — Kvað
hann þá hafa fengið 1000 kr. sekt fyrir vikið, en
hefði ella sloppið mun hetur.
Lansn frá prestskap.
Sira Jóhann Þorsteinsson í Stafholtí hefir ný
skeð fengið lausn frá prestskap.
Hann hefir í vetur dvalið í Reykjavik.
„lsafoId“.
Hr. Björn Jónsson, fyrverandi ráðherra, ernú
orðinnstjórnmálaritstjórj,og áhyrgðarmaður hlaðs-
ins „ísafold11.
Hr. Ólafur Björnsson er meðritstjóri, og út-
gefandi hlaðsins.
Wathne-félagið.
Wathne-félagið er nú tekið tii starfa að nýju
og er Tönnes Wathne framkvæmdarstjóri þess,
en félagið heitir nú „Den norske Isiandsrute11.
Skipum félagsins mun ætiað að verða í ferð-
um til austur- og norðurlandsins, sem að und-
anförnu.
LandsyflrdómurJnn.
Þar er yfirdómari Jón Jensson settur háyfir-
dómari, en skrifstofustjóri Eggert Briem settur
til þess, að gegna yfirdómarastörfum.
Alþ jða-fyrirlestur
(um hrezka þingið) flutti Guðhrandur Jónsson,
dr. Þorkelssonar, 19. f. m.
Frá Isalirði.
Um roánaðamótin síðustu (febrúar—marz) var
allmikill hafís-hroði á reki í ísafjarðardjúpi, svo
að „Mjölnir11 átti fullt i faugi með, að komast
inn til ísafjarðar. — Hafíshroðinn hvarfþóhrátt
aptur.
Aflahrögð hafa um hríð verið lítil, en fer nú
vonandi að lifna, er dregur nær vorvertíðarhyrj-
uninni þar (á páskum).
Sýnd hafa í vetur verið þrjú leikrit á leik-
sviðinu á ísafirði: „Æfintýri á gönguför11, „Apa-
kötturinn11, og „Setti eiginmaðurinn“.
Ungmennafélög Yestfjarða
héldu sambandsþing á ísafirði 2ó. fehruar þ.
á. — Var þar ákveðið, að balda næsta sambandB-
þing i Bolungar vík, sem og að taka þátt í í-
þróttamótinu í Reykjavík, og að koma í ár á
íþróttasýningu, ef föng yrðu á.
Samþykkt var og að stuðla að því, að aldar-
minning Jóns Sigurðssonar yrði seui veglegust.
Formaður var kosinn Kristján Jónsson á Garð-
stöðum, heitins Einarssonar, útvegshónda á Garð-
stöðum.
REYKJAVÍK 4. apríl 1911.
Tíðin mjög hagstæð að undanförnu, stillur
og þýðviðri.
„Botnia“ lagði af stað héðan til útlanda 25.
f. m. (marz).
Meðal þeirra, er tóku sér far með skipinu,
voru: Emil bankastjóri Schou, og frú hans, og
Einar sýslumaður Benediktsson.
Arlegu skólahátiðina héldu nemendur almenna
menntaskólans á hótei Reykjavík að kvöldi 24.
f. m., — höfðu þar dans-skemmtun.
„Vesta“ kom hingað norðan og vestan um
land að morgni 25. f. m.
Með henni komu: Bœrentzen (kaupmaður á
Skagaströnd), Helgi banka-úthússtjóri Sveinsson
á ísafirði, Magnús bæjarfógeti Torfason á ísa-
firði, Möller (verzlunar-agent) o. fl.
Barnaveiki varð vart við hér í hænum i f.
m. (á Laugaveginum og í Grjótaþorpinu).
„Vesta“ lagði af stað héðan til útlanda 25. f.
m. — sama daginn, sem hún kom hingað.
Meðal farþegja, er tóku sér far héðan til út-
landa, voru: Gunnar Hafstein (bankastjóri í Fær-
eyjum), Pótur kaupmaður Olafsson á Patreks-
firði, Torfi agent Tómasson o. fl.
Prentsmiðja Þjóðvijlans.
115
„T. d. nafn mannsine, sem myrtur var!“
„Það var merkilegt! Þekkti Kenwood hann?“
„Já!“ svaraði M.allabar.
„Og konuntt hans?“
„Hanu er ókvæntur!“ greip Kenwood frrm í-
„Er það áreiðan)egt!“
„A)veg!“
„Hmj“
„Þekkið þér þá konuna hans?“ spurði Mallabar.
„Já!“ svaraði lögreglustjórinn. „Hún er nú í varð,
haldi“.
„Hvað segið þér?“
„Það eru tveir kl. tímar, síðan hún var tekin föst
og þess vegna kom eg hingað, til þess að leita upplýs-
inga!“
„Jæja þá!“
„En að trúa blaðamanni, sem likir eru hljóðberan-
um, getur verið bættulegt!“ mælti lögreglustjórinn.
„Jeg hefi aldrei brugðizt yður í því eÍDÍ“, mælti
Mallabar.
„Að sönnu ekki!“ mælti lögreglustjórinn. „En þó
fýsir mig að vita, hvort þér hafið nóg efni í blaðið, þó
að þér sleppið því, sem eg ætla að segja yður?“
„Það hefur enn eigi verið látið í blaðið allt, sem
eg veit“, mælti blaðamaðurÍDD. „En hafi konan verið
sett í varðhald, þá er það ekkert leyndarmál!“
„Það er nú minnst af tíðindunum!“
„Hefur kvennmaðurinn, sem þér hafið tekið fastar,
inyrt manninn?“
„Það má guð vita!“ Ed minnstu skiptir utn hana
116
Jeg varð að taka hana fasta! En málið er að verða um-
fangsmeira! Lofið þér að þegja?"
„J*!“
„Og ábyrgist Kenwood?“
„Já já!“
„Það er gott! mælti lögreglustjórinn. Sá, sem myrtur
var, heitir Raycourt “
„Mallabar brosti. „Hann hefur eigi skort nöfnin:
Fyrst hét hann Townsend, síðan Roach — nei, jeg ætl-
aði að segja Spicer —, og nú heitir hann Raycourt!
Látum það gott heita!“
„Þér megið eigi grípa fram í fyrir mér!“ mælti
lögreglustjórinn.
„Fyrirgefið!“
„Eins og eg sagði“, mælti 'lögreglustjórinn „hét
hann Raycourt, og hanD, eða öllu heldur konan hans,
átti heima í gistihúsinu: „Krónan“ í Merstham.
Hann var þar ekki opt heima, en kom, og fór apt-
ur, sem væri hann sífellt á ferðalagi.
VeitingamaðurinD, kona hans, og fimm af heima-
fólkinu þar, hafði séð líkið, og þekkt það.
VÍDnufólk Raycourts sjálfs, og kvennmaður, aem var
ættingi hans, eða konunnar hans, hefur og þekkthann“.
„En konan hans?“
„Hún þverneitar, að gefa okkur upplýsingar. Hún
er giæsileg, lágvaxín kona, tuttugu árum yngri, en
hann, svarteyg, og og blóðrik, og má trúa henni til
alls“.
„Er það þá hún, sem hefar myrt hann?“
„Jeg kem nú að efniuu! Þér þekkkið Hall Glregory?“
„Já, það geri eg!“