Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 06.07.1911, Síða 4

120
ÞJÓÐ7XLJINN.
XX.'V., 80,—81.
var nýlega dsemd til dauða — henging-
ar —, með því að hún haíði byrlað elsk-
huga sínum eitur, og ráðið honum a þann
hátt bana.
Hafði hún verið orðin ieið á honum,
en sá sér eigi fært að losna við hann á
annan hátt.
Reykjavík 29. júní 1911.
Td viðbótar útlendu fréttunupi, sem
birtar eru hér að fraraan, skal þessu enn
við bætt:
Danmörk.
f Iiátinn er í þ. m. (iúni) danski
leikarinn Emil Poulsen. — Hann var
fæddur í Kaupmannahöfn 9 júií 1842,
og var ieikandi við „Kgl. leikhúsið
þar frá 1867—1900, og Iengi, ásamt
bróður sínum, Ó.afi Poulsen, einnaf aðal-
leikendum þess.
Noregur.
f Látinn er nýskeð tónlagasmiðurinn
Johan Severin Svendsen. — Hann var j
fæddur í Kristjaníu 30. sept. 1840, en j
dvaldi lengi á Þýzkalandi, og þó mest í j
Danmörku.
Áður en hann andaðist mun hann hafa
gert þá ráðstöfun, að lík hans yrði brennt,
og var askan síðan flutt til Kristjaníu, og
jörðuð þar á kostnað ríkissióðs.
Bretland.
Yið krýningarhátiðina í Lundúnum
var 40 þús. lögregluþjóna, og 60 þús.
hermanna ætlað að gæta reglu.
Sagt er, að Alexandra, ekkja Játvarð-
ar heitins, hafi eigi ætlað að vera viðstödd
krýningar-athöfnina, með því að það þyki
koma i bárra við hirðsiðina, að þar sé
nokkur við, er krýndur hafi verið, þar
sem það geti um of dregið athygli frá
þeim, er krýnast eiga.
Portugal.
Þing hófst i Portugal 15. júní þ. á.,
— fyrsta löggjafarþÍDgið, siðan byitingin
varð, og landið var Jýst lýðveldi.
Þingmenn eru alls 130 að tölu, og
var það eitt af fýrstu þingstörfunum, að
gera Braganz.i-konungsættina útlæga.
Ítalía.
D’Udine, frændi Vicior Emanuels, ít-
aiíu konungs, var ný skeð að aka í bifreið
í borgÍDni Padua, og skaut þá maður á
vagninn úr skammbyssu, en tókst þó eigi
að særa neinn.
Bandaríkiu.
19. júní þ. á. var silfurbrúðkaup Taft’s
forseta, og frúar hans, og er mælt, að 5
þús. gesta hafi heimsótt þau greindan
dag, — verið gestir þeirra í „hvít-höll-
inni“ í "Washington.
Hlutafélag var, er síðast fréttist, verið
að setja á stofn í New-York, og átti höf-
uðstóllinn að vera alls eitt bundrað mill-
jónir króna. Félagið stofnað í því skyni,
að útvega mönnum gott brauð og ódýrt.
Maroceo.
Spánverjar hafa nýlega sent herlið til
borgarinnar Larache í Marocco, — ætla
sér að ná í sneið af landi (Larache og
Elkhasar) — kunna Marocco-menn komu
þeirra ílla, og verður hún því fráleitt til
aukningar friðinum, enda sáust þá skömmu
síðar kynt bál á fjallatoppum, sem æ er
merki þess, að memi úr ýmsum hóruðum
séu á ráðstefnu kvaddir.
Á hinn bóginn er svo látið, sem Mu-
laj Hafíd soldán muni eigi sætta sig ílla
við það, þó að Marocco verði í raun og
veru háð yfirráðum Erakka; — en ef til
vill eru það Frakka?' sjálfir, er skýra
svo frá.
Jón Sigurðsson.
(Aldar-aímælið).
Suniífið ú Seyðisflrði 17. júni 1911.
—o—
Úr fjarsta dal á fremstu strönd
er frónskí dansins stiginn,
og nú er öllum hægt um hönd
að horfa’ á bræðra vigin.
Úr mörgum benjum blæðir nú,
er Baldur vor er látinn,
og engan villir vonin sú
hann verði úr holju grátinn.
En annað hugðí’ hann oss og sér
en okkur smánin taki
sem frægðarlausan flóttaher
með flosta skildi’ á baki.
183
og enn ljó^ara. en var, að mér er áríðandi, að — gera
minar ráðstafanir!*
_En hafist eg nú undan því, að taka inn eitrið?-1
mælti Kenwood.
„Jeg er enginn viðvaningur!“ mælti Roachley. „Það
þarf ekki að taka það inn! Það má dæla mixtúrinni
inn undir hörundið daglega í viku! Þór verðið og að
hafa ákveðið matræði, svo að áhrifin dofni ekki, þá er-
uð þér — ja, ekki lengur til, get eg sagt, því að mað-
ur, sem ekki veit, hvað hann heitir, hann er ekki til!“
Að svo mæltu gekk hann burt, svo að.Kenwood
eat einn eptir, með hugleiðingar sínar um f’ramtíðina,
er alls eigi blasti björt við honum.
XXXIII.
Frú Gr gory kemur við söguna.
Kvöldstumf eina sat Hallur Gregory á skrifstofu
s'nni, víð störf sin.
Allt í einu var þá barið að dyrum, og ókunnugur
maður kom inn, lagði dálítið bréf á borðið, og gekk
síðan út, án þess að mæla orð frá munni, eða svara því,
sem Hallur innti haon eptir.
Á bláa umslaginu var alls engin utanáskript.
Hallur roif upp brófið, og var dálítili pappírslappi
innan í umslaginu, en ekki þekkti haoD rithöndina.
Hallur roðnaði, er hann las nafnið, sem undir bréf-
inu var.
Bréfmiðinn var svo látandi:
„Þér hefðuð getað freisað mig, ef þór hefðuð viljað!
192
Það var alls ekki af þvi, að mér væri annt um yður,
en að eins af því, að mig fýsti, að koma því evo fyrir,
að þér kvonguðust dóttur Ratray’s, og næðuð í pening-
ana, sem hann rændi frá föður yðar! Aanars var það
þá engin ný hugsun hjá mér, að ná fó frá Ratray; en
jeg kaus, að hafa yður með, af því að þér voruð sonur
Bevington’s!“
„Þér eruð mikill þorpari!u
„Þvaður, kæri vÍDur!“ mælti Roachley. „Að ræna
okurkarl, það er kærleiksverk, eða þá meðfædd þrá!u
„Þekktuð þér föður minn? Yar hann vinur yðar!“
„Jeg þekkti hann, en var ekki vinur hans!“ mælti
Roachley. „Hann flutti einu sinni mál fyrir mig, og
gerði það vel, svo að eg var sýknaður! Eu jeg borgaði
honum vel, svo að við vorum kvittir!“
Hann leit nú á klukkuna sína.
„Jeg á von á gestum eptir hálf-tíma!'* mælti Roach-
lej', „og á ineðan laugar mig; til að segja yður alla söguna,
enda snertir hun yður, og eg veit, að hún fer ekki lengraD
Hann hló lagt, en hélt síðan ófram máli sínu, sem
hér segir:
„Jeg kallaði mig RoiCjley, on hefi þó í raun og
veru engan rétt, til að bern þetta nafn — En annað
nafn á jeg ekki, því að jeg var nafnlaus! Renishane
lávarður var faðir minn, en móðir hét Margot Revillars,
sem einu sÍDni Var fiæg danskona í París. — Sem elzti
sonur föður míns, átti eg tð bera nafnið Renishane, en
fékk það eigi, þar sern eg var óskilgetinn. — Ætt mína
vissi eg eigi um, fyr en eg var 18 ára. — Foreldrar
mínir voru þá báðir dánir, og mér voru borguð tíu
þúsund sterlingspund, sem föðurarfur! Jeg brá mér þá