Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 07.12.1911, Blaðsíða 8

220
Þjóbviuinn.
XXV. 54.-55.
Tnnsjónarnoanns Þórarinssonar), M. Olsen (verk-
fræðingur, er verið hefur eiithvað við riðinn
„Miðdals-námuua“) o. fl.
Til Vestmannaeyja fóru og: Einar skáld Hjör-
leifsson, Karl sýslumaður Einarsson, Gunnar
Ólafsaon (fyr alþm).
Þá fóru og m'u menn til Englands, til þess
að sækja nýja botnvörpunginn; „Skúlafógeta.“
Enn fremur tóku og 4 íslendÍBgar sér far
héðan til Vesturheims.
A híBÍarstjórnarfunili 2. f, m. var konsúll
Kr. 0. Þorgrimsson kosinn i heilhrigðisnefnd-
ina hér i bænum.
Bæjarstjórnin hefur hálft i hvoru verið að
ráðgera málssókn á hendur blutafélaginu „Málm-
ur“, sem stofnað var hér i bænum fyrir nokkr-
um árum, til að leita gullsins í Oskjuhlíðar-
mýrinni, sem allt hefur íarið út um þúfur.
Niðurstaðan varð sú — á hæjarstjórnarfundi
2. f. m. (nóv.) — að sleppa málssókn, ef inn-
lent, eða útlent félag fengist til þess, að greiða
áfallnar skuldir félagsins, og taka að sér skuld-
hindingar þess, i samræmi við samningana við
bæjarstjórnina-
„Konstant“ skip frá miljónafélaginu svo
nefnda. er lagt hafði af stað héðan, með salt-
fisksfarm til Spánar, hreppti ill veður, svo að
farmurinn kvað haía orðíð fyrir einhverjum
skemmdum, og kom skipið hingað því aptur.
Við niðurjöfnunarnefndarkosninguna, sem get-
ið er hér að framan, voru þrír listar;
A-listinn (þ. e. listi sjálfstæðismanna), og hlaut
hann.................... 390 atkr.,
B-listinn (þ. e. listi heimastjórnarmanna, er
hlaut ...... 388 atkv., og
C-listinn (frá verkmannafélaginu ,,Dagsbrún“),
er hlaut . -.............128 atkv.
Kosningu hlutu því þessir:
Guðm. Olson (A-iisti)
Kr. Kristjánsson (B-listi)
Sigurborg Jónsdóttir (A-listi)
Helga Torfason (B-listi)
Arni Jónsson (C-listi)
Ari Antónsson (A-listi)‘
Jón Jóhannsson (B-listi)
Kjörfundurinn hefur því — eins og atkvæða-
talan sýnir — verið mjög slælega sóttur.
dar\$ka smjóriihi er betf.
um
JSóley’* .ingólftir" w Hehla " afo JzœfoldT
Smjörlihið fce^t einungi$ frdi
Oíto Mönsted 7f.
Kaupmtfnnahöfn og/\ró<,um
> i Oanmörku.
KCNUML. HIBB-VERKSMIÐJA.
Bræðurnir Cloétta
mæla tneð sínnm viðurkenndu SjóKól&ðe-'teg'i.inclu.m, sem eingöngu em
búnar tii úr
fínasta Kakaó, Sykri og Vanille.
Enn fremur Kakaópúlveri af beztn tegund. Ágætir vitnisburðir
frá efnafræðisrannsóknarstofu'm.
Prentsmiðja Þjóðvijlans.
74
gamli maðurinn enn fremur, „því *ð yður synjar hann
engrar bónar“.
„Jeg var nú reyndar að hugaa um, að fara héðan
í dag“, svaraði jeg, og lét, lem inér brygði hvergi, „þar
sem jeg er hór að eins á ferð“.
Þó að eg segði þetta, þóttiat eg þó rita, að eg
kæmist ekki af atað.
Jeg átti engru hægra með að yflrgefa ungu stúlk-
una, en mölurinn að hverfa frá ljóiinu.
Don Juan kom síðdegii daginn eptir, og gengu
fjórir hestar fyrir vagninum, anda var hann kominn, til
að sækja lík dótiur sinnar.
Hann var glæsimenni, og hárið farið að grána, og
var hann, iem von var, venju fremur fölur í andliti.
Þegar hann até út úr vagninum, átti hann örð-
ugt um gang, og var því likaat, iem hann væri eigi vel hriii.
„Æ, Eugen“, mælti hann, er hann kom auga á vin
sídd, gamla manninn. „Þetta er beiskur dagur fyrir
mig og mína.
„Jeg hafði hlaupii i fslur, ef Eugen hefði eigi
tekið í handlegginn á mór.
„Góði, garnli vinur“, mælti hann. „Þar sem þú
hefur nú borið byrði sorgarinnar, þá bú þig nú einnig
UEdir það, að geta tekið gleðinni, og er róttast, að þessi
maður skýri þér nú frá atvikum*.
Jeg sá, að Don Juan riðaði, svo að eg greip í
hanD, svo að hann ditti ekki.
„Hughraustur!“ mælti jeg. „Húu «r ekki dáin!
Og nú sefur hún, s«m barn, og roðinn er farinn að
iserast í kinnarnar á henni. —
* *
«
75
Fám dögum síðar lögðum vér af staí yfir heiðina,
skóglrndið, og fjöllin, og komum þrem dögum síðar til
bústaðar Don Juan‘s.
Hann lagði, að því er séð varð, all-raikla atund á
vínyrkju, og mátti heita, að þar væri sumar, en vetur-
innn horfinn.
Don Juan hafði mælat til þess, að jeg fygldiat me?>
þsirn, og varð eg fúslega við tilrnælum hans.
Hjónunum i veitingahúsinu hafði hann gefið all-
álitlega fjárupphæð, og fyrirgefið þeim, hvarsu þeim
hatði fariet við mig, með því að til góðs hafði leitt.
Hafði eg ýmist riðið, eða setið í vagninum hjú
Don Juan, og Clarissu, dóttur hans, en stundum höfðum
við Don Juan gengið, og spjallað þá um alla heima og
geima.
Clarissa var jafoan mjög brosleit við foður sinn, og
við mig spjsllaði hún, sem við gaml*D kuDningja, og
fékk ag æ meiri og einlægari ást á heani.
Ekki hafði eg verið marga daga í höll Dou Jaansr
er mér var orðið það ljóst, *ð hann var stór-efnaður
maður, eíns og honum var þá og orðið það kunnugt, að
jeg vai fátækur vesalingur.
Kallaði hann mig þá einhverju sinni á afvikinn.
stað, og mælti:
„Þér rnegið aldrei fara héðaD, hr Gíles, en verðið’
að vera hér, og mér í sonarstað!“
,Æ“, sngði jeg, og tók ÍDnilega í höndina á hon-
um. nÞað fer nú eptir því, hvað ungfrú Clarissa segir,
því að hafi hún sigi ást á mér, þá verð eg að hverta
aptur út í geimicn.
„Hún er yðar“, mælti hann. „Hrifuð þér hana