Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 05.02.1912, Blaðsíða 7

XXVI., 4-5.
ÞJÓÐVILJINN
Reylijavík.
1»
Hinn heimsfrægi, eini ekta
Kína-lífs-elexír
frá Waldemar Petersen í Kaupmannahöfn,
fæst hvarvetna á Islandi og kostar að eins
2 kr. flaskan.
Varið yður á eptirlíkingum. Gætið vel að lögverndunarvörumerkinu: Kín-
verja með glas í hendi og firmamerkinu: Waldemar Petersen, Frederikshavn,
Köbenhavn og á stútnum merkið: V,,F' í grænu lakki.
—o— 5. febr. 1912.
Tfðin nijög hagstseð að undan förnu, — sann-
kölluð einmunatíð.
Hr' Horvaldur PálBHOn, læknir Hornfirðinga,
sem kom frá litlöndum roeð „Oeres“, eins og
getið er hér að framan, tskur nú aptur viðein-
bætti eínu, — frávikning bans um stundar sak-
ir upp bafin.
Skip frá Duus-versilun, er lagt bafði af stað
héðan til útlanda, með fiskfarm, hreppti versta
veður, er komið var suður fyrir Reykjanes, og
varð fyrir nokkrum skemmdum, svo að það sneri
aptur til Reykjavikur, til viðgerðar.
Ungmennafélögin efndu ný skeð til skemmt-
unar hér i bænum.
Skemmtunin var haldin að kvöldi 2B. f. m.
(janúar.)
Agóðinn raun til „Sundskálans við Skerja-
fjörðu, og til „Skiðabrautarinnar“ á Litlu-Öskju-
hlið.
Hafa og ungmennaíélögin gengist fyrir því,
að koma hvorutveggja þessu á fót.
Til skemmtunar var það haft: að sýnd var
„bændaglima11, og varð Sigurjón Pétursson þar
hlutskarpastut.
Dr. Guðm. Pinnbigason las og upp sögu,
eptir sænsku skáldkonuna Selmu Lagerlöf —
feedd 20. nóv. 18B8 —, og hétsagsn: „Peninga-
kista keisarafrúarinnar11.
Þi flutti og hr. Sigurjón Pétursson töiu, og
hvatti menn til þess, að temja sér fimleika, og
fara vel með heilsuna.
Að lokum var og sýndur gamanleikur (dansk-
ur), er nefndist: „Volmer í Sórey.“
Söngtélagið „17. júní“ hélt söngskemtun í
Hafnarfirði 28. f. m. (janúar.)
ý 22. f. m. (janúar) andaðist hér í bænum
ungfrú Solveig Thorgrímsen, dóttir Guðm. heit-
ins Thorgrímsen, er lengi var verzlunarstjóri
á Eyrarbakka.
Hafði hwn dvalið hér í bænum um fjórð-
ung aldar.
Hún var fædd 28. febrúar 1848. —
Jarðarför hennar fór fram hér í hænum 80.
f. m. (janúar).
Hún var kona vel menntuð, en heilsutæp
lengstum.
Ekknasjóður Roykjavíkur hélt aðal-fund sinn
hér í bænum snemma í f. ra.
Eélagsmenn eru um þrjú hundruð, og greið-
ir hver þeirra tveggja króna árstillag.
Eign sjóðsins var nú um áramótin komin
upp í lreklega 17*/a þús. króna.
Styrkur er veittur var úr sjóðnum fyrir árið,
sem leið, nam um 6B0 kr.
í stjórn ekknasjóðins eru nú þessir: Asgeir
kaupmaður Sigurðsson, Gunnar kaupmaður Gunn-
arsson, síra Jóhann Þorkelsson og Sighvatur
bankastjóri Bjarnason.
Stöðugar vagnferðir, milli Reykjavíkur og
Hafnarfjarðar, ætlar hi, Auðunn Eíeisson 1 Hatn-
aifirði að annast um frá 3. þ. m. (febr.)
Perðirnar verðaþiisvar í viku: á mánudöguna,
miðvikudögum og iaugardögum.
Vagninn leggur af stað frá Haínartirði kl. 10
f. h. greinda daga, en frá Reykjavík kl. 4 e. h
„Ræningjarnir11 er natnið á leikritinu, seiu
] eikfélagið hefur verið að æfa sig á að undan*
förnu.
Leikritið, sem er sorgarleikur, er eptirþýzka
þjóðskáldið Schiller (f. 10. nóv. 17B9. d. 9. maí
180B.)
52
hinmD var sameekur, var veibur fyrir, og ásetti hann
sér nú, að fara npp til hane.
Warner varð nú óejólfrétt litið þangað, sem morðið
var framið, og gat honum ekki betur sýnzt eu að þar
brygði fyrir dímmri skuggamynd.
Hsnn gekk þá aptur að horðinu, greip lampann,
og litaðist rro; en þá var skuggamyndin horfin.
Studly beíð hans fyrir utan dyrnar á herbergi Önnu.
Hurðin stóð opin, en alt var hljótt þar inni
„Hún er í fasta svofni!“ hvíslaði Studly.
„Létuð þér hana drekka drykkinn?" spurði Warner.
„Jé! Hún drakk hann rólega! Mér finnst hún sætta
sig við allt! Hún sofnaði þegar á eptir! Bezt væri
henni, að vakna aldrei aptur!“
„Svo væri það!“
„En vikjum nú að málinu!“ mælti Warner enn
fremur. „Þetta óhapp okkar hefur truflað allt! Pen-
ingunum, og gimsteinunum, er ekki lengur óhætt hér!
1 etað þess að þér geymið þá, eins og upprunalega var
áformað, verð eg nú að gera það, og um sölu þeírra
getur nú alls ekki verið að ræða!“
„En hvert ætlið þér að fiytja þá?“ spurði Studly.
„Ef til vil! til Parísar!“
„Hví eigi fela már það?“ mælti Studiy. „Hér get
jeg ekki verið Geri eg það, verð eg vitfirrtur!“
„En dóttir yðar?“ mælti Warner. Hvað verður þá
uin hana? Þér getið ekki farið! Hún getur ráðið ör-
lögum okkar beggja! Þér verðið að ábyrgjast hana!
Allir verða að ímynda sér, að hún sé veik! Þér verðið
að gæta bennar, og sjá um, að hún taii að minnsta kosti
ekki við neinn í einrúmi!“
49
„Hvert æt.lið þér?“ mælti Studly.
„Að eins til !yfsa!ans!w mælti Warner. „Það, sem
mest ó ríður, það er það, að dóttir yðar geti eigi hugsað
glöggt fyrsta sólarhringinn, og vrrður því þegar að gefa
henni inn svefnlyf, er hún raknar úr meðvitundarleysinu“.
„Jeg á til „cb!ora],u hefi það hér heirna við“, mælti
Studly.
„Sama um það!“ svaraði Warner. „Jeg fer nú
samt ti! lyfsalans, og kaupi aðra tegund svefniyfa. — En
þess verðum við að gæta, að ssgan, sem við segjum
vinnufeonunni, sé svo sennileg, sem auðið er. — Jafnframt
spyr eg svo lyfsalann ráðe, að því er sjúkdóm dóttur
yðar soertir! Það verður að hugsa fyrir ö!lu!“
„Það er gott!“ mælti Studly. „En verið þér, i
guðanna bænnm, eigi of lengi burtu!“
„Það verð eg ekki!“ svaraði Warner. „En hressið
yður á brennivininu, ætli yður að bila kjarkinn“.
VII. KAPÍTULI
Hr. Studly hrökk við, er h-nn heyrði, að tekið var
hart í dyrabjölluna.
Hann leit i snatri á dóttur sina. og sá, að henni
leið illa í svefni, og flýtti hann sér þá til dyra.
„Hver er þar?“ spurði hann, all-sbjálfraddaður.
„Jeg hefi séð um alt sem bezt!“ svaraði Warner.
„En hvað þér voruð afskaplega lengi!“ mælti
Studly, um leið og barn lobaði hurðinni.
„Lyfsab’nn var þegar háttaður, og varð eg að vekja
upp“, mælti Warner. „En hann er meÍDhægur aula-