Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.08.1913, Blaðsíða 5

XXVIL, 37.-38.
ÞJOÐVILJÍftN.
147
'ákipið var li:oir,inn. — En það voru alls um
1000 skp.
tír Skagalirði.
(Armenskir flakkarar).
Eimm útlenúingar hafa í sumar farið bæja á
milli í Skagafirði, og beðið um peninga, — þykjast
Arera frá Armenfu, og vera að safna fé, til að
geta leyst út hernumin skyldmenni, og venzlalið.
Sumir telja þó vafa á því, að menn þessir
séu frá Armenfu, — þykir liklegra að þeir séu
-einhvers annars þjóðernis.
Ferðir um öræfi xslands.
Þýzkur maður, H. Erkes að nafni, sem á
lieima í horginni Köln, heíur f sumar_ferðazt um
ör«efl, og óbyggðir, hér á landi.
Hr, Erkes lagði af stað frá Akureyri 8. júlf
"þ. á., með fslenzkum fylgdarmanni, Sigurði Sum-
arliðasyai að nafni, og rannsökuðu þeir síðan
upprök Þjórsár.
JÞeir fóru yfir Sprengisand,og vor u sei daga á f erð-
inni f Ódáðahrauni, og rannsökuðu þar: Hvamms-
fjöll, Kerlingadyngju, KetiIdyngju,Skuggadyngju,
og Skjaldböku.
Hr. Erkes kvað ráðgera, að rita f þýzk tíma-
a-it, eða blöð, um ferðir sínar, er heim kemur.
ífr Önundaríirði.
(Héraðshátíð þar).
Héraðshátfð var haldin að Hjarðardal i Onud-
arfirði 8. ág. þ. á., og var þar fjölmenni saman
komið,
Skemmtu menn sér þar á ýmsan hátt, sem
venja er við slík tækifæri, og myndi þó enn
betur, hefðu menn rerið heppnari með veðrið.
Skemtisani koma.
(f Egilsstaða-skógi).
Skemmtisamkomu hélt kvennfélag Vallahrepps
< Egilsstaða-skógi 13. júlí síðastl.
Þar voru suugin ættjarðarljóð, ræður fluttar,
og dansinn stíginn.
Yfirleitt eru hressandi úti-skemmtanir frem-
ur að færast í vöxt bér á Tandi að sumrinu,
og er það vel farið.
Lausn frá embætti.
Héraðslæknirinn í Dalahéraði, hr. Sig. Sigurðs-
son, hefur 25. júlí þ. á., eptir umsókn, og með
eptirlaunum, verið leystur frá embætti, frá 1.
sept- þ. á. að telja.
Óveitt embætti.
14. ág. þ. á. voru eptir nefnd tvö embætti
auglýst til umsóknar:
I. Sýslumannsembættið í Eyjafjarðaisýslu og
bæjarfógeta-embætti á Akureyri
II. Héraðslæknis embættið í Dalasýslu.
Umsóknarfresturinn um bæði embættin er til
15. nóv. þ. á.
Erlendir gestir. — Samsæti „Iðnó“.
Karl Lorentzen, prófessor í vélafræði við há-
skólann i New York í Bandaríkjunum, kom hing-
að með síðustu ferð „Botníu" frá útlöndum.
Hr. K. Lorentzen er danskur að ætterni, og !
uppruna, en hefur lengi dvalið á Bretlandi, og
á Frakklandi, og tólf árin síðustu i New York.
Erindi hans hingað kvað hafa verið það, að
kynnast háskóla vorum m. m., og ætlast hann
til þess, að heimsókuin leiði til þess, að íslenzk-
ir, og amerískir prófessorar komist í kynni, og
heimsæki hverir aðra, sem og, að einhverir ísl.
stúdentar fái ef til vill styrk, til að stunda
vélafræði o. fl. við háskóla í Ameriku, — njóti
styrks af sjóði, sem stofnaður hefur verið (með
; gjöf frá A Carnegie auðmanni o. fl.) i því skyni,
að koma á samkynningu milli háskóla í Ameríku,
og á Norðurlöndum.
Noskrir menn, einkanlega báskólakennarar
vorir, gengust því fyrir því, að hr. Lorentzen
var haldið samsæti í „Iðnó“ 17. ág. þ. á , og boð-
ið þá og jafnframt prófessor Russell frá Sprieng-
field i Bandaríkjunum, er hér var þá og staddur,
sem og þjóðverjanum A. Heusler, sem vakið hef-
ur að mun eptirtekt a bókmenntcm Vorum í
Þýzkalandi.
I samsætinu tóku alls þátt um fjörutíu.
Botuverpingur strandar.
Enskur botnverpingur strandaði um miðjan
ágúst þ. á. i grennd við Hjörsey á Mýrum.
Skipverjar komust allir lifs af, enn skipið
sökk.
Strandraennirnir fara til útlanda með „Ster-
ling“ á morgun (22. þ. m.).
Íslandsglíman 1913.
Akveðið er, að „Íslandsglíman11, sem svo er
nefnd, fari í ár fram i Reykjavik 24. sept. næstk.
Óefan sækja þá til höfuðstaðarins eigi all-fáir
glímukappar víðs vegar af landinu.
Hr. Gunnar Gunnarsson.
nkádsagnahöfundur
dvelur um hrið hér á landi í sumar, ásamt
konu sinni.
Hann kom hingað með „Botníu“, er hún kom
síðast frá útlöndum.
Maimalát.
—O—
f Frú Sesselja Schörring.
(Dóttir Bergs landshöfðingja Thorberg)
30. júní þ. á. andaðist í Kaupmanna-
höfn frú Sesselja Schörring.
Foreldrar hennarvoru: BergurThor-
berg, er lengi var amtmaðurj i Suður- og
Vestur-amtinu, og síðast landshöðingi
(f 1886), og kona hans, Elinborg Péturs-
dóttir, biskups Péturssonar.
Hún var fædd í Reykjavik 25. sept.
1875, en fluttist alfarin til Kaupmanna-
hafnar, ásamt móður sinni, sumarið 1887,
°g giptist árið 1910 eptirlifandi eigin-
manni sínum H. Schörring, kapteini £
landher Dana.
i
20
Þótt kyolegt væri, var henni nú þegar svarað.
Hún sá ljósí brugðið upp rétt hjá sér, og eá þá
jmanninn sinn, náföian, og hræddan, standa þar rótt hjá sér.
-<400 minn! Ert þú þarna, Huríel? Hvað ertu hér
að gera?“
„Jeg — jeg sneri við, til að leita að þér!u mælti
hún, stainandi, og ætlaði varla að ná andrnum.
Hann svaraði engu, en rétti henni höndina, og
greip hún i hana, af all-mikilli ákefð.
Henry leiddi hana nú á stað þar sem henni var
Uhætt, og hné hún þar lémagna í faðm honum.
„Hví snerirðu við? spurði hann. „Varð eigi komizt
tit hinu megin?1*
„Jú, það held eg að vísu!“ svaraði hún. „Við
hugðumst sjá ljóskímu fram undan okkur, en mér var
ómögulegt að halda áfram, án þess að vita, hvað orðið
v»ri af þér, Henry!“
„En Eldridge? spurði hann.
„Hann vildi ekki snúa aptur við með mér!u svaraði
hún all-háðslega.
„Komstu þá alein?w
„Já!“ svaraði hún lágt.
„Hvers vegna?w spurði hann enn fremur.
„Stundum41, mælti hún lágt „verðum vér að hverfa
^aptur til dimm-dala dauðans, til þess að kynDast sannind-
•um lifsins!“
„Hvað áttu við, Muríel?w spurði hann stillilega.
„Þarf eg að segja þér það skýrar?“ mælti hún, og
eskalf í heDni röddin.
„Henry!w mselti hún enn fremur. „Það var ólíkt
17
„Það er gott!“ svaraði Muríel, og reis á fætur.
„Beat, að við tefjum ekki! Jeg get nú vel gengið!“
Þau héldu rú áfrem, sem leið liggnr, unz þeim
fannst, að þau hefðu þ?m>r gengið all-langan spöl.
Muríel fór r.ð veið.i örðugt um andardráttinc, og
eigi lanst við, að hún væri farin að snökta.
„Nú verð eg að i.víla mig ögn!w mælti hún, og
titruðu varirnar „Jey er orðin svo þreytt, og — held-
urðu ekki, að þetta só vonleysis ferðalag!w
Eldridge starði út í myrkrið, sem blasti við þeim.
„Nei!w svaraði hann. „Jeg tel það nær alveg áreið-
anlegt, að jeg sé ljósskímu í fjarska fram undan okkur!
Vertu bví hughraust, Muriel! Öll lífsvon er odd eigi
riti!w
„Eq maðurinn minn kenur enn ekkiw, mælti hún.
„Hví kemur hann enn ekki?u
„Hver veit það?u svaraði kapteininn, ogleitundan.
„Vertu óhrædd um þann!u
Henni gazt ekki að málrómi hans, og sagði því
ósjálfrátt:
„Frank! Heldurðu þá, að hann komi?
„Kæra Muríel! Hví dettur þér þetta í hug?“
„Gerirðu þér þá von um það?w
Hann játti því.
Hún trúði honum þó ekki, en spratt upp, og mælti:
„Frank! Þótt mér þyki það leitt, fylgist eg þó
•ekki lengra með þér!“
Frank yppt ögn brúnum.
„Hvað áttu við?“ mælti hann.
„Við getum ekki farið lengra, fyr en við vitum,
ihvað orðið er af Henry!w