Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.03.1915, Blaðsíða 8

54
ÞJOÐVILJINN
XAIX., 14.-15.
landsins, er slika innskript leyfa, enda
sé utgefanda af kanpandanum sent
innskriptarskirteinið.
Þeir, sem kynnu að vilja taka
að sér útsölu »Þjóðv.«, sérstaklega í þeim
sveitum, þar sem blaðið hefir verið lítið
keypt að undanfömu, geri svo vel, að
gera útgefanda »Þjóðv.« aðvart um það,
sem allra bráðast.
1 Nýir útsölumenn, er útvega blað-
inu að minnsta kosti sex nýja kaup-
endur, sem og eldri útsölumenn blaðsins,
er fjölga kaupendum um sex, fá — auk
venjulegra sö ulauna — einhverja af
forlagsbóknm útgefanda „Þjóðv.“, er
þeir geta sjálfir valið.
g^JT" Gjörið svo vel, að skýra kunn-
ingjum yðar og nábúum, frá kjörum
þeim, er »Þjóðv.« býður, svo að þeir
geti gripið tækifærið.
Nýir kaupendur og nýir útsölumenn
eru beðnir að gefa sig fram sem allra
bráðast.
Utanáskript til útgefandans er:
Skúli Thoroddsen, Vonarstræti 12,
Reykjavík.
RITSTJÓRl OG- EIGANDI:
SKÚLI THORODDSEN
Detto Uhr er rued
ægte Solv-Kasse og
forgyldte Kanter samt
Oylinder-Yærk. Ga-
ranti 8 Aar.
Koster 14 Kr. saa-
fremt det underalmin-
delige Forhold sknlde
kebes tra vor Forret-
ning.
Et Solv-Uhr gratis
Se-Se! — Læs-Læs!
Som Reklame for vor Forretning samt for at faa An-
befalinger fra forskellige Kunder overalt 1 Landet til Brug
i vort Katalog for Uhrafdelingen, forærer vi aldeles gratis
dette Uhr, med ægte Solv-Kasse og forgyldte Kanter samt
Cylinder-Værk, til alle, der rigtig loser nedenstaaende Rebus,
og indsender losningen til os índen 8 Dage. — Alle der
loser Gaaden, vil altsaa faa Uhret tilsendt, og vi haaber
da, at alle vil give oss den Anbefalning om Uhret, som
De synes det fortjener, da det jo vil være af meget stor
Betydning for os at faa mange gode Anbefalinger til Brug
i vort Katalog, som jo vil gavne vort Salg betydeligt i
Fremtiden. — Til Reklameomkostninger maa medsendes 1
Kr. i Frimærker. Skriv dertor straks til
Fabrikernes Salgsmagasiner, Aarhus.
154
Losningen paa Præmiegaaden er Navnet
paa en By i Jylland.
H vilken ? .............................
Hermed sender jeg losningen paa Præmiegaaden samt 1 Kr. i Frimærker
til Reklameomkostninger, og beder jeg mig tilsendt det i Annoncen nævnte
ægte Sölv Uhr, som jeg forpligter mig til at give Dem en Anbefaling for,
saafremt det viser sig, at jeg fuldstændig i alle Maader er virkelig godt til-
freds med det.
Navn: ..................................................................
Adr.: ................................................................:...
Prentsmiðja ÞjóðTÍijans.
152
„Það er ætt-leyndarmál, hr. minn!“ svaraði Zam-
pietro, og hryssti höfuðið. „Jeg hefi aldrei hand-farið
hringinn, hertoginn sýDdi mér hann aðeins, í ösbjunni,
eem hann var í, og vildi eigi að eg snerti á honum,
„rétt eins og væri hann eitraður“, aegði jeg, og svaraði
hertoginn því á þá leið, að yfirieitt hefði sxtánda öldin,
og Medici-ættin þá eigi hvað sizt, til margs gripið. —
Og víst er um það, að þegar roaður leiðir hugann að
efnafræðislegu verkstæðuDum í Vecchio-höllinui, á dög-
um Co9Ímo’s I„ og sonar hans, Franceecusar, stórhertoga,
þá var fundið upp eigi fátt, er fjölgaðií kirkjugörðunum.“
„Leiðið hugann á Jóhönnu frá Austurríki, konu
Francescusar I, stóhertoga", mæiti hann enn fremur.
„Húd dó eðlilegum dauða, og Bíanca Capello, fríðleiks-
konan mikia. kom þá i hennar etað(!). — En þegar
likkista Jóhönnu var opnuð árið 1857, var likið enn
alveg órotnað, — al-gagnsýrt af „arsenik“-eitri. — Svona
„eðlilegum“, eða „náttúrlegum“ dauða hafði hún þá
dáið! Allt og sumt var, að hún var þvi til hindrunar,
að etóhertogÍDn Dæði ráðahagnum við höfðingja-dóttur-
una frá Venedig, — næði ráðahagnum, eem djöfullinn
ejáltur hafði lýat blesean einni yfir“.
„Og hún, höfðÍQgja-dóttirin frá Venedig“, mælti
hann enn fremur, gat eigi valið sér betri gjöf, til að
gefa Favaro-ættinni, er hún heimsótti hana, en hrÍDg,
B=m að líkindum hafði, og ef til vill hefur enn sömu
náttúru, sem eitruðu fötin hennar Kreusu*). — En her-
*) Kreusa var dóttir Kreon’s kongungs i Korinthuborg, og
giptist kappanum Jason, or önnur kona, Medina; vildi og eiga, og
eiga og drap hún þá Kreusu á þann bátt, að hún gaf henni for-
kunnar fögur kleði, er voru baneitruð. — Þýðandinn
153
toginn gerði hvorki, að játa, né neita. spurningum min-
um, en stakk hringDum hjá sér! En í því var þá og
svar falið, upp á sinn máta! Hatið þér annars hand-
farið hringinn, hr. minn?“
„Aldrei!“ svaraði Windmuller, er hlustað hafði á,
með stakasta atbygli. „Og einmitt vegna þess — jeg
er mjög ákafur forngripa-safnandi —“
„R«ki eg mig eÍDhvern tíma á slíkaD hring, skal
eg hugsa til yðar, en hringnum sleppí eg þá þó eigi“,
svaraði Zarnpietro.
„Mér hefur verið afskapleg forvitDÍ á því, að fá
að vita, hver sannleikurinn væri, að því er hring þenna
snertir, sem — vegna höggorms-lögunarinnar — draga
má á hvaða fiDgur, sem er“, mælti Zampietro enn frem-
ur. „En vilji maður gefa eihverjum hring, þá or ekki
einatt auðhlaupið að því, að fá málið af fingriuum, og
fundu menn þá upp fyr greinda vafnings- eða högg-
orm-lögun“.
„Þeirri hugsan minni“, hélt Zampietro áfram, „að
eitri bynni að hafa smurð verið innri hlið hringsÍDS, þ.
e. það, sem að fiDgrinum snýr, var hvorki játað, né
neitað, af hertoganum. ends bygg eg nú þá skoðan mína.
tæplega rétta!“
„En þér minnið mig þá ef til vill“, mælti hanu
enn fremur „á glófana, sem Lucretía Borgía, og Katrín
frá Medicí notuðu! Jeg á einn þess konar glófa! En
aðgætandi er, að þá náðu eitur-áhrifin til allrar handarinn-
ar, þar sem eitur-áhritin úr hringnum ná á binn bóginn
tæpaet til 3/4 eins fingurliðsins, og þá er eliku sízt treyst-
andi! Eitrið hlýtur því tremur að hafa vrrið haft annara
staðar t. d. í kórónunni á höggorm hausnum!“